immature immune systems and develop

immature immune systems and developing lungs and
may be vulnerable to health effects of air pollution
exposure. Reducing exposure for these children is
important and, in the short term, may be best achieved
through behavioral interventions (e.g., keeping them
outside the kitchen and away from cooking).
Our results contribute to an ongoing discussion
about appropriate proxies for IAP exposure measurement
(Ezzati, 2005). We found some evidence that
kitchen PM concentrations could be used as a proxy
measure of personal exposure for adult women, but not
for school-aged children. This supports findings in
rural India (Balakrishnan et al., 2002), even though
our results report 24-h exposure and are thus not
limited to only short periods of intense exposure during
cooking (this is also reflected by our lower correlation
of r = 0.58 vs. r = 0.94 obtained from the rural India
study).
The poor relationship between self-reported cooking
frequency and PM exposure among women who cook
may be a consequence of random error in the selfreporting
of cooking frequency or that less frequent
cooks are still present during cooking. Differences in
activity patterns may also change the intensity of
exposure among women who fall into the same
category of cooking frequency (Ezzati et al., 2000).
Non-cooks had significantly lower exposure than
cooks; however, this categorization is of minimal use
for health studies in places like our study region where
the number of non-cooks is extremely small (5% of
enrolled women).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

immature ระบบภูมิคุ้มกันและพัฒนาปอด และอาจมีความเสี่ยงต่อการสุขภาพผลกระทบของมลพิษทางอากาศเปิดรับแสง ลดความเสี่ยงสำหรับเด็กเหล่านี้คือสำคัญ และ ในระยะสั้น อาจจะทำได้ดีผ่านการแทรกแซงพฤติกรรม (เช่น รักษานอกห้องครัว และ จากอาหาร)ผลของเราช่วยให้การสนทนาอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับพร็อกซีที่เหมาะสมสำหรับการวัดแสงให้(Ezzati, 2005) เราพบหลักฐานบางอย่างที่สามารถใช้ความเข้มข้นของครัว PM พร็อกซี่วัดของการสัมผัสส่วนบุคคลสำหรับผู้หญิงผู้ใหญ่ แต่ไม่เรียน aged เด็ก นี้รองรับการค้นพบชนบทอินเดีย (Balakrishnan et al., 2002), แม้ว่าผลลัพธ์ของรายงานแสง 24 h และไม่ดังจำกัดกับเพียงสั้น ๆ รอบระยะเวลาของการสัมผัสรุนแรงระหว่างทำอาหาร (นี้ยังสะท้อนออกมา โดยความสัมพันธ์ของเราต่ำกว่าr = 0.58 เทียบกับ r = 0.94 ได้รับมาจากอินเดียในชนบทศึกษา)ความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างทำอาหารรายงานด้วยตนเองความถี่และ PM สัมผัสสตรีที่ปรุงอาหารอาจเป็นผลมาจากข้อผิดพลาดแบบสุ่มในการ selfreportingอาหารความถี่หรือไม่บ่อยพ่อครัวจะยังคงอยู่ในระหว่างการทำอาหาร ความแตกต่างในรูปแบบกิจกรรมอาจเปลี่ยนความเข้มของรับสตรีที่ตกอยู่ในเดียวกันประเภทของอาหารความถี่ (Ezzati et al., 2000)พ่อครัวไม่มีความเสี่ยงต่ำกว่าพ่อครัว อย่างไรก็ตาม ประเภทนี้มีการใช้น้อยที่สุดศึกษาสุขภาพในสถานที่เช่นของเราภาคเรียนที่the number of non-cooks is extremely small (5% ofenrolled women).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบภูมิคุ้มกันยังไม่พัฒนาปอดและ
อาจจะเสี่ยงต่อสุขภาพจากการสัมผัสมลพิษ
อากาศ การลดความเสี่ยงสำหรับเด็กเหล่านี้คือ
ที่สำคัญและในระยะสั้นอาจจะดีที่สุดได้
ผ่านการแทรกแซงพฤติกรรม ( เช่น รักษา
นอกห้องครัว และอยู่ห่างจากอาหาร )

ผลของเรามีส่วนร่วมกับการอภิปรายอย่างต่อเนื่องเรื่องที่เหมาะสมผู้รับมอบฉันทะสำหรับตักแสงการวัด
( ezzati , 2005 ) เราพบหลักฐานบางอย่างที่
ความเข้มข้น PM ห้องครัวที่สามารถใช้พร็อกซี่
วัดแสงส่วนบุคคลสำหรับผู้หญิงผู้ใหญ่แต่ไม่
โรงเรียนอายุเด็ก นี้สนับสนุนการค้นพบในชนบทอินเดีย
( Balakrishnan et al . , 2002 ) , แม้ว่า
ของเรารายงานผล 24-h แสงและดังนั้นจึงไม่ได้
จำกัด ระยะเวลาเพียงสั้น ๆของการปรุงอาหารที่รุนแรงระหว่าง
( นี้ยังสะท้อนให้เห็นโดยเราลดความสัมพันธ์
r = 0.58 และ r = 0.94 ที่ได้จากการศึกษาในชนบทอินเดีย

น่าสงสาร ) . ความสัมพันธ์ระหว่างความถี่และการปรุงอาหาร self-reported
PM ในหมู่ผู้หญิงที่ทำอาหาร
อาจเป็นผลมาจากข้อผิดพลาดแบบสุ่มใน selfreporting
ความถี่หรือบ่อยน้อยลง
อาหารพ่อครัวยังคงอยู่ในระหว่างการปรุงอาหาร ความแตกต่างใน
รูปแบบกิจกรรมอาจจะเปลี่ยนความเข้มของแสง
ตรีผู้ตกอยู่ในประเภทเดียวกัน
ความถี่อาหาร ( ezzati et al . , 2000 ) .
ไม่ทำอาหารมีแสงน้อยกว่า
พ่อครัว แต่ประเภทนี้คือ
ใช้น้อยสุขภาพการศึกษาในสถานที่เช่นเขตการศึกษาของเราที่
จํานวนไม่ทำอาหารมีขนาดเล็กมาก ( 5 % ของผู้หญิง
ลงทะเบียนเรียน )