When people think about video games

When people think about video games, they think of overweight, greasy gamers who spend their days half-naked and languishing in bed, surrounded by fries and week-old chips. They think it is noneducational, they think it is a waste of time, they think that it requires no skill and that there is no use of it in "the real world".They do not think about the actual skill, comprehension, fluency, intricate puzzles and problems, mental processing and reactions. They do not think about the absolute beauty that video games has become, e.g.:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อคนคิดเกี่ยวกับวิดีโอเกมที่พวกเขาคิดว่าการมีน้ำหนักเกินเกมเลี่ยนที่ใช้จ่ายวันของพวกเขาครึ่งเปลือยกายและอิดโรยในเตียงที่ล้อมรอบด้วยมันฝรั่งทอดและมันฝรั่งทอดสัปดาห์อายุ พวกเขาคิดว่ามันเป็น noneducational พวกเขาคิดว่ามันจะเสียเวลาที่พวกเขาคิดว่ามันต้องใช้ทักษะและไม่ว่าจะมีการใช้ใน "โลกจริง" ไม่

พวกเขาไม่ได้คิดเกี่ยวกับทักษะความเข้าใจความคล่องแคล่วปริศนาที่เกิดขึ้นจริงที่ซับซ้อนและปัญหาการประมวลผลทางจิตและปฏิกิริยา พวกเขาไม่ได้คิดเกี่ยวกับความงามแน่นอนว่าวิดีโอเกมได้กลายเป็นเช่น:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อคนคิดเกี่ยวกับวิดีโอเกม, พวกเขาคิดว่ามีน้ำหนักเกิน, นักเล่นเกมเลี่ยนที่ใช้เวลาวันของพวกเขาครึ่งเปลือยกายและภาษาในเตียง, ล้อมรอบด้วยมันฝรั่งและชิปสัปดาห์เก่า. พวกเขาคิดว่ามันเป็นไม่มีการศึกษาพวกเขาคิดว่ามันเป็นเสียเวลาพวกเขาคิดว่ามันไม่จำเป็นต้องมีทักษะและไม่มีการใช้งานของมันใน "โลกแห่งความจริง "

พวกเขาไม่คิดเกี่ยวกับทักษะจริงความเข้าใจคล่องแคล่วปริศนาที่ซับซ้อนและปัญหาการประมวลผลทางจิตและปฏิกิริยา พวกเขาไม่คิดเกี่ยวกับความงามแน่นอนที่วิดีโอเกมได้กลายเป็นเช่น:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อคนคิดเกี่ยวกับวิดีโอเกมพวกเขาคิดว่าของน้ำหนักตัวอ้วนเลี่ยนเกมผู้เล่นที่ครึ่งเปลือยนอนอยู่บนเตียงล้อมรอบด้วยมันฝรั่งทอดและมันฝรั่งทอดสำหรับสัปดาห์ที่แล้ว พวกเขาคิดว่ามันไม่มีการศึกษาพวกเขาคิดว่ามันเสียเวลาพวกเขาคิดว่ามันไม่ต้องใช้ทักษะหรือใช้ในโลกแห่งความจริง
พวกเขาไม่ได้พิจารณาทักษะการปฏิบัติความเข้าใจความคล่องแคล่วปริศนาที่ซับซ้อนและปัญหาการจัดการทางจิตวิทยาและการตอบสนอง พวกเขาไม่คิดว่าวิดีโอเกมได้กลายเป็นความงามที่แน่นอนเช่น