Traditional approaches to corporate

Traditional approaches to corporate governance, which developed in the USA and UK, have been concerned mainly with the fundamental conflict of interest between shareholders and top management. Whereas shareholders primarily have a financial interest in increasing the value of their shares in the firm, management may be more interested in private consumption (such as luxurious corporate headquarters or a fleet of corporate jets) or the status enjoyed with creating a large, highly visible company through mergers (‘empire-building’). Although this problem was flagged in the academic literature as early as the 1930s (Berle and Means 1932), its appearance as a significant policy issue is intimately linked with the rise of the ‘institutional investor’. These investors are primarily pension funds or mutual funds that manage huge pools of financial assets using modern portfolio techniques, i.e. by investing relatively small amounts of capital in a large number of diversified companies. Companies are monitored mainly through a limited number of quantifiable financial variables and decisions on entering or exiting investments are made on the basis of fairly simple decision rules. Institutional investing is increasingly characterized by intense competition to outperform standardized ‘benchmarks’ such as the weighted share performance of Standard and Poors’s largest 500 companies in the USA or the Financial Times (FTSE) top 100 companies in the UK. Outperformance of these indexes is important for mutual funds to attract retail customers. Pension funds are also increasingly contracting out much of the monitoring and investment work to professional ‘money managers’ whose performance is evaluated on an annual basis. The literature of corporate governance in the USA and UK initially was largely concerned with the point of view of institutional investors and with the relationship between these investors and management as ‘the’ key problem in running companies: what kinds of institutions are available to monitor and motivate management? In this model of corporate governance other problems, such as the nature of company strategy and human resources policy, were subordinated to this primary issue. As a broader range of countries were examined, however, it became apparent that this conception of corporate governance was dominant in only some countries. In many countries shareholders are considered to be only one of a number of key constituencies of the firm, and increasing share price through boosting profitability may be only one of the top priorities (or even a secondary priority) of the firm. Interestingly enough the characterization of this alternative as a ‘stakeholding’ model of corporate governance was coined in the UK by critics of the shareholder model (Hutton 1995; Kelly et al. 1997). According to them one of the strongest contrasts to the UK is provided by Germany, which has not only very different ownership patterns and financial institutions, but also has a very different structure of industrial relations and employee representation and also organization of the firm. Significantly, markets (as opposed to nonmarket institutions) regulate all of these kinds of relationships to a much greater extent in the UK than in Germany. These institutional differences are reflected in different corporate practices, including longer investment time-horizons and a greater concern with the impact of decisions on different constituencies of the firm. It is worthwhile to go into these differences in some detail and to paint a stylized picture of the models as they currently exist, before turning to the issue of recent regulatory changes and the poss

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีดั้งเดิมในการกำกับ ซึ่งพัฒนาขึ้นในสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร มีการเกี่ยวข้องกับพื้นฐานความขัดแย้งของดอกเบี้ยระหว่างผู้ถือหุ้นและผู้บริหารระดับสูงส่วนใหญ่ ในขณะที่ผู้ถือหุ้นเป็นหลักมีดอกเบี้ยทางการเงินในการเพิ่มมูลค่าของหุ้นในบริษัท จัดการอาจสนใจมากขึ้นในการบริโภคภาคเอกชน (เช่นหรูหราสำนักหรือกององค์กร jets) หรือสถานะที่เพลิดเพลินกับการสร้างบริษัทขนาดใหญ่ ความเห็นผ่านการครอบงำ ('สร้างอาณาจักร') แม้ว่าปัญหานี้ถูกตั้งค่าสถานะในวรรณคดีศึกษาเป็นช่วงต้น 1930 (Berle และหมายถึง 1932), ลักษณะของเป็นประเด็นนโยบายที่สำคัญคือเชื่อมโยงกับการเพิ่มขึ้นของ 'สถาบันนักลงทุน' นักลงทุนเหล่านี้จะเป็นเงินบำนาญหรือกองทุนรวมที่จัดการสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของสินทรัพย์ทางการเงินที่ใช้เทคนิคการลงทุนที่ทันสมัย เช่น โดยการลงทุนเงินทุนของบริษัทมีความหลากหลาย บริษัทจะตรวจสอบส่วนใหญ่ผ่านการจำกัดจำนวนตัวแปรทางการเงินที่วัดปริมาณได้ และในการเข้า หรือออกจากการลงทุนตัดสินใจโดยใช้กฎการตัดสินใจที่ค่อนข้างง่าย มากขึ้นเรื่อย ๆ ลักษณะการลงทุนสถาบัน โดยการแข่งขันที่เข้มข้นมีประสิทธิภาพสูงกว่ามาตรฐาน 'เกณฑ์มาตรฐาน' เช่นประสิทธิภาพการทำงานร่วมกันถ่วงน้ำหนักมาตรฐานและของ Poors ที่ใหญ่ที่สุด 500 บริษัทในสหรัฐอเมริกาหรือเวลาเงิน (FTSE) สูงสุด 100 บริษัทในสหราชอาณาจักร Outperformance ดัชนีเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับกองทุนรวมเพื่อดึงดูดลูกค้าขายปลีก เงินบำนาญยังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทำสัญญาออกมากของงานตรวจสอบและการลงทุนมืออาชีพ 'เงินผู้จัดการ' เป็นประเมินที่มีประสิทธิภาพเป็นประจำ ประกอบการของกิจการในสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักรเริ่มส่วนใหญ่เกี่ยวข้อง กับการมองของนักลงทุนสถาบัน และความสัมพันธ์ระหว่างเหล่านี้นักลงทุนและการจัดการปัญหา '' สำคัญในการทำงานบริษัท: ชนิดของสถาบันมีการตรวจสอบ และจัดการการจูงใจหรือไม่ ในรูปแบบของธรรมาภิบาลนี้ ปัญหาอื่น ๆ เช่นธรรมชาติของกลยุทธ์ของบริษัทและนโยบายทรัพยากรมนุษย์ ได้รองกับประเด็นหลักนี้ ขณะที่มีการตรวจสอบของประเทศ อย่างไรก็ตาม เป็นชัดเจนว่า นี้ความคิดของธรรมาภิบาลเป็นหลักในบางประเทศ ในหลายประเทศ ถือว่าผู้ถือหุ้นเป็นเท่าหนึ่งของจำนวนชุมชนที่สำคัญของบริษัท และราคาหุ้นที่เพิ่มขึ้นผ่านการเพิ่มผลกำไรอาจมีเพียงหนึ่งระดับความสำคัญสูงสุด (หรือแม้แต่มีความสำคัญรอง) ของบริษัท เรื่องน่าสนใจพอที่คุณสมบัติของทางเลือกนี้เป็นแบบ 'stakeholding' ของกำกับถูกจังหวะในสหราชอาณาจักร โดยนักวิจารณ์รุ่นผู้ถือหุ้น (ฮัตตัน 1995 Kelly et al. 1997) ตามให้ สัมผัสที่แข็งแกร่งสหราชอาณาจักรอย่างใดอย่างหนึ่งไว้ โดยประเทศเยอรมนี ซึ่งไม่เพียงแต่รูปแบบแตกต่างกันมากเจ้าและสถาบันการเงิน แต่ยัง มีโครงสร้างแตกต่างกันมากของความสัมพันธ์ทางอุตสาหกรรม และตัวแทนพนักงาน และองค์กรของบริษัท อย่างมีนัยสำคัญ ตลาด (ตรงข้ามกับสถาบัน nonmarket) ควบคุมทั้งหมดเหล่านี้ชนิดของความสัมพันธ์ไปมากมากกว่าขอบเขตในประเทศอังกฤษกว่าในเยอรมนี ต่างสถาบันจะสะท้อนอยู่ในการปฏิบัติขององค์กรอื่น ยาวลงทุนเวลาฮอลิซันส์และกังวลมากกับผลกระทบของการตัดสินใจในชุมชนต่าง ๆ ของบริษัท มันจะคุ้มค่าไปสู่ความแตกต่างเหล่านี้ในบางรายละเอียด และระบายสีรูปภาพสุกใสรุ่นเป็นพวกเขาอยู่ ก่อนที่จะเลี้ยวไปออก poss และเปลี่ยนแปลงข้อบังคับล่าสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการแบบดั้งเดิมในการกำกับดูแลกิจการที่ซึ่งการพัฒนาในประเทศสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักรมีความกังวลส่วนใหญ่กับความขัดแย้งพื้นฐานของผลประโยชน์ระหว่างผู้ถือหุ้นและผู้บริหารระดับสูง ในขณะที่ผู้ถือหุ้นหลักมีความสนใจทางการเงินในการเพิ่มมูลค่าของหุ้นของพวกเขาใน บริษัท ผู้บริหารอาจจะสนใจมากขึ้นในการบริโภคภาคเอกชน (เช่นสำนักงานใหญ่ของ บริษัท ที่หรูหราหรือเรือเดินสมุทรของเครื่องบินไอพ่นขององค์กร) หรือสถานะมีความสุขกับการสร้างที่มีขนาดใหญ่มองเห็นได้อย่าง บริษัท ผ่านการควบรวม (อาคารเอ็มไพร์) แม้ว่าปัญหานี้ถูกจับในวรรณคดีทางวิชาการเป็นช่วงต้นทศวรรษที่ 1930 (เบิร์ลและหมายถึง 1932) ลักษณะเป็นปัญหานโยบายที่สำคัญมีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการเพิ่มขึ้นของ 'ผู้ลงทุนสถาบันฯ นักลงทุนเหล่านี้ส่วนใหญ่จะมีกองทุนบำเหน็จบำนาญหรือกองทุนรวมที่จัดการสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของสินทรัพย์ทางการเงินโดยใช้เทคนิคที่ทันสมัย​​ผลงานเช่นโดยการลงทุนเป็นจำนวนเงินที่ค่อนข้างเล็กของเงินทุนในจำนวนมากของ บริษัท ที่มีความหลากหลาย บริษัท มีการตรวจสอบส่วนใหญ่ผ่านการ จำกัด จำนวนของตัวแปรทางการเงินเชิงปริมาณและการตัดสินใจในการเข้าหรือออกจากการลงทุนจะทำบนพื้นฐานของกฎการตัดสินใจที่เรียบง่ายอย่างเป็นธรรม สถาบันการลงทุนเป็นลักษณะมากขึ้นโดยการแข่งขันที่รุนแรงมีประสิทธิภาพสูงกว่ามาตรฐาน 'มาตรฐาน' เช่นประสิทธิภาพการทำงานของส่วนแบ่งการถ่วงน้ำหนักของมาตรฐานและ Poors ที่ใหญ่ที่สุดของ 500 บริษัท ในประเทศสหรัฐอเมริกาหรือไทม์ทางการเงิน (FTSE) 100 บริษัท ในสหราชอาณาจักร outperformance ของดัชนีเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับกองทุนรวมเพื่อดึงดูดลูกค้ารายย่อย กองทุนบำเหน็จบำนาญมากขึ้นนอกจากนี้ยังมีการทำสัญญาออกมากของการตรวจสอบและการทำงานการลงทุนมืออาชีพผู้​​จัดการเงิน 'ที่มีประสิทธิภาพการทำงานที่ได้รับการประเมินเป็นประจำทุกปี วรรณกรรมของการกำกับดูแลกิจการในประเทศสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักรในขั้นต้นเป็นส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับมุมมองของนักลงทุนสถาบันและมีความสัมพันธ์ระหว่างนักลงทุนเหล่านี้และการจัดการเป็น '' ปัญหาที่สำคัญในการทำงาน บริษัท : สิ่งที่ชนิดของสถ​​าบันการศึกษาที่มีอยู่ในการตรวจสอบและ กระตุ้นการจัดการ? ในรูปแบบของการกำกับดูแลกิจการที่ปัญหาอื่น ๆ เช่นลักษณะของกลยุทธ์ของ บริษัท และนโยบายการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ถูกด้อยสิทธินี้ปัญหาหลัก ในฐานะที่เป็นช่วงกว้างของประเทศมีการตรวจสอบ แต่มันก็เห็นได้ชัดว่าความคิดของการกำกับดูแลกิจการนี​​้เป็นที่โดดเด่นในบางประเทศเท่านั้น ในหลายประเทศผู้ถือหุ้นจะถือเป็นเพียงหนึ่งในจำนวนของการเลือกตั้งที่สำคัญของ บริษัท และราคาหุ้นที่เพิ่มขึ้นผ่านการส่งเสริมการทำกำไรอาจจะเป็นเพียงหนึ่งในความสำคัญด้านบน (หรือแม้กระทั่งมีความสำคัญรอง) ของ บริษัท ที่น่าสนใจพอตัวละครของทางเลือกนี้เป็นรูปแบบ 'stakeholding' กำกับดูแลกิจการที่ได้รับการประกาศเกียรติคุณในสหราชอาณาจักรโดยนักวิจารณ์ของรูปแบบการถือหุ้น (ฮัตตัน 1995; เคลลี่, et al 1997). ตามที่พวกเขาเป็นหนึ่งในความแตกต่างที่แข็งแกร่งที่สุดในสหราชอาณาจักรที่มีให้โดยเยอรมนีซึ่งมีไม่เพียง แต่รูปแบบที่แตกต่างกันมากเป็นเจ้าของและสถาบันการเงิน แต่ยังมีโครงสร้างที่แตกต่างกันมากของความสัมพันธ์ของอุตสาหกรรมและการเป็นตัวแทนของพนักงานและองค์กรของ บริษัท อย่างมีนัยสำคัญตลาด (เมื่อเทียบกับสถาบัน nonmarket) ควบคุมทั้งหมดของเหล่านี้ชนิดของความสัมพันธ์ในระดับสูงมากในสหราชอาณาจักรกว่าในประเทศเยอรมนี ความแตกต่างของสถ​​าบันเหล่านี้จะสะท้อนให้เห็นในการปฏิบัติขององค์กรที่แตกต่างกันรวมถึงการลงทุนอีกต่อไปเวลาอันไกลโพ้นและเป็นความกังวลมากขึ้นกับผลกระทบของการตัดสินใจในการเลือกตั้งที่แตกต่างกันของ บริษัท มันคุ้มค่าที่จะไปสู่​​ความแตกต่างเหล่านี้ในรายละเอียดบางอย่างและการวาดภาพเฉพาะตัวของรูปแบบที่พวกเขามีอยู่ในปัจจุบันก่อนที่จะหันไปที่ปัญหาของการเปลี่ยนแปลงกฎระเบียบที่ผ่านมาและแคลอรี่ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบแนวทางธรรมาภิบาล ซึ่งพัฒนาขึ้นในสหรัฐอเมริกา และสหราชอาณาจักร มีความกังวลส่วนใหญ่ที่มีความขัดแย้งพื้นฐานของผลประโยชน์ระหว่างผู้ถือหุ้นและผู้บริหาร ส่วนผู้ถือหุ้นเป็นหลัก มีความสนใจทางการเงินในการเพิ่มมูลค่าของหุ้นของตนในบริษัทการจัดการที่อาจจะสนใจมากขึ้นในการบริโภคภาคเอกชน ( เช่นสำนักงานใหญ่ของหรูหราหรือยานพาหนะเครื่องบินขององค์กร ) หรือสถานะ สนุกกับการสร้างขนาดใหญ่ , บริษัท มองเห็นผ่านการควบรวมกิจการ ( 'empire-building ' ) แม้ว่าปัญหานี้ถูกตั้งค่าสถานะในวรรณกรรมวิชาการก่อนปี 1930 ( เบิร์ลและวิธีการ 1932 )ซึ่งมีลักษณะเป็นปัญหานโยบายมีความเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการเพิ่มขึ้นของ ' นักลงทุน ' นักลงทุนเหล่านี้เป็นหลัก กองทุนบำเหน็จบำนาญหรือกองทุนที่จัดการขนาดใหญ่ประเภทของสินทรัพย์ทางการเงินโดยใช้เทคนิคการลงทุนที่ทันสมัย เช่น ด้วยการลงทุนขนาดเล็ก ปริมาณของเงินทุนในตัวเลขขนาดใหญ่ของบริษัทที่หลากหลายบริษัท ส่วนใหญ่ผ่านการจํากัดจํานวนเชิงปริมาณทางการเงินตัวแปรและการตัดสินใจในการเข้าหรือออกจากการลงทุนที่เกิดขึ้นบนพื้นฐานของกฎการตัดสินใจค่อนข้างง่ายลงทุนสถาบันก็มีการแข่งขันที่รุนแรงมากขึ้น มีประสิทธิภาพสูงกว่ามาตรฐาน ' มาตรฐาน ' เช่นถ่วงประสิทธิภาพของมาตรฐานและแย่ของหุ้นใหญ่ที่สุดของ 500 บริษัท ในสหรัฐอเมริกา หรือเวลาทางการเงิน ( FTSE ) ด้านบน 100 บริษัท ใน UK ให้ผลดีกว่าดัชนีเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับกองทุนรวมเพื่อดึงดูดลูกค้าขายปลีกกองทุนบำนาญมีมากขึ้นคลายออกมากของการตรวจสอบและการทำงานการลงทุนมืออาชีพ ' เงินผู้จัดการ ซึ่งมีการประเมินผลการดำเนินงานในแต่ละปีมีวรรณกรรมของบรรษัทภิบาลในสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักรเริ่มต้นส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับมุมมองของนักลงทุนสถาบันและความสัมพันธ์ระหว่างนักลงทุนเหล่านี้และการจัดการเป็น ' ' ปัญหาสำคัญในการวิ่ง บริษัท : ชนิดของสถาบันที่มีอยู่เพื่อตรวจสอบและกระตุ้นการจัดการ ? ในรุ่นนี้ของธรรมาภิบาล ปัญหาอื่น ๆเช่นลักษณะของกลยุทธ์ของบริษัทและนโยบายทรัพยากรมนุษย์ เป็นด้อยสิทธิเพื่อปัญหาหลักนี้ ขณะที่ช่วงของประเทศได้ถูกตรวจสอบ อย่างไรก็ตาม มันเป็นที่ชัดเจนว่า ความคิดของธรรมาภิบาล คือเด่นในประเทศบ้าง ในหลายประเทศ ซึ่งถือว่าเป็นเพียงหนึ่งขององค์กรที่สำคัญของบริษัทและเพิ่มราคาหุ้นผ่านการส่งเสริมกำไรอาจเป็นเพียงหนึ่งในความสำคัญด้าน ( หรือแม้กระทั่งเป็นอันดับแรกรอง ) ของบริษัท น่าสนใจพอคุณลักษณะของทางเลือกนี้เป็น ' stakeholding ' รุ่นของบรรษัทภิบาล ตั้งขึ้นในอังกฤษโดยนักวิจารณ์ของผู้ถือหุ้นแบบ ( ฮัตตัน 1995 ; Kelly et al . 1997 )ตามที่พวกเขาหนึ่งที่แตกต่างไป UK โดยเยอรมนี ซึ่งไม่ได้มีเพียงรูปแบบการลงทุนที่แตกต่างกันมาก และสถาบันการเงิน แต่ยัง มีโครงสร้างที่แตกต่างกันมากของการแรงงานสัมพันธ์และการเป็นตัวแทนพนักงานและองค์กรของบริษัท อย่างมากตลาด ( ตรงข้ามกับ nonmarket สถาบัน ) ควบคุมทั้งหมดของเหล่านี้ชนิดของความสัมพันธ์ในระดับที่มากขึ้นใน UK กว่าในเยอรมัน ความแตกต่างของสถาบันเหล่านี้จะสะท้อนให้เห็นในการปฏิบัติขององค์กรต่าง ๆรวมทั้งเวลาการลงทุนอันไกลโพ้นและความกังวลมากขึ้นกับผลกระทบของการตัดสินใจในองค์กรต่าง ๆของบริษัทมันคุ้มค่าที่จะไปในความแตกต่างเหล่านี้ในรายละเอียดบางอย่างและการวาดสุกใสรูปแบบเช่นที่พวกเขาอยู่ในขณะนี้ , ก่อนเปิดประเด็นของการเปลี่ยนแปลงกฎระเบียบล่าสุดและรูปแบบ