Consideration of factors that might

Consideration of factors that might lead to the development of
major diseases is reasonable when formulating dietary recommendations.
At the same time, it is also reasonable to consider the
welfare of most Americans, who do not contract these diseases
before the age of 65 y. Beyond the age of 65 y, a depletion of
mass, strength, and metabolic function of muscle is clearly important
endpoints to consider when developing diet and lifestyle
recommendations. Sarcopenia is estimated to occur in 30% of
individuals over the age of 60 y (72). Furthermore, many of the
diverse functions of muscle described above are central to overall
health at all ages. It is not impractical to consider muscle mass,
strength, and metabolic function in the development of future
diet and physical activity guidelines. Mass can be reasonably
estimated from determinations of lean body mass (eg, by using
dual-energy X-ray absorptiometry) and strength can be directly
measured. The metabolic function of muscle can be assessed by
determining insulin sensitivity from an oral-glucose-tolerance
curve (73).
Implicit in the argument that maintenance of muscle mass and,
in particular, optimization of the physical and metabolic functions
of muscle should be considered in formulating dietary
guidelines is the notion that recommendations would be changed
if these factors were to be considered. Available evidence to
directly support this notion is limited because of the lack of
studies specifically addressing this postulation. However, there
are ample relevant studies of the metabolism of muscle protein
that support the concept that increasing protein intakes above
current guidelines would benefit muscle. Muscle protein is directly
affected by protein intake in the diet. High dietary protein
intakes increase protein synthesis by increasing systemic amino
acid availability (74). The amino acids absorbed as a result of the
digestion of protein stimulate the synthesis of muscle protein and
promote muscle protein synthesis in a dose-dependent way (75–
77). This metabolic response is reflected physiologically. For
example, children given high protein intakes grow faster (78) and
have greater muscle mass (79). The anabolic effect of exercise is
amplified by amino acids or protein (80, 81). Protein intake
above the currently recommended EAR of 0.66 mg · kg1 · d1
stimulates the FSR of muscle protein (82), and muscle FSR has
been shown to be positively correlated with strength (61). Although
the basis for the relation between FSR and strength is not
certain, it is likely that a higher muscle protein turnover rate
replaces older myofibrillar proteins with newer and better
functioning proteins. Both muscle mass and strength are improved
by increased availability of amino acids, even in the
complete absence of activity in healthy young subjects confined
to bed rest (63).
Recent studies in free-living elderly individuals indicate that
an increased intake of amino acids improves the physical function
and strength of muscle (83, 84). It is likely that the metabolic
function of muscle is also improved by greater than recommended
protein intakes, because amino acids not only stimulate
the synthesis of myofibrillar proteins but also the synthesis of
mitochondrial proteins needed to metabolize substrates (76). The
recent finding that daily supplementation of type 2 diabetic subjects
with amino acids improves metabolic control and decreases
hemoglobin A1c concentrations (85) is consistent with the expected
benefits of stimulating muscle mitochondrial protein synthesis,
for the reasons discussed above. Also, type 2 diabetic
subjects maintained on a high protein intake had improved glycemic
control (86). Insulin sensitivity was also improved by
amino acid supplementation above recommended protein intakes
in healthy elderly subjects with varying degrees of insulin
resistance (87); both plasma and intrahepatic lipid concentrations
were reduced as well (88).
The studies cited above provide adequate rationale for exploring
the possibility that historical protein intake recommendations
should be revisited. However, the recent DRIs (62) and the 2005
Dietary Guidelines for Americans (89) have retained historical
recommendations. Not only has account not been taken of the
issues raised in this article, but these recommendations have been
retained despite new evidence obtained with the use of classic
techniques that indicate the inadequacy of previous recommendations.
For example, the recommended dietary allowance of
0.88 · kg1 · d1, which is the EAR2 SDs, was directly shown
to be inadequate to maintain lean body mass in individuals older
than 65 y (90). Furthermore, the amount of protein needed to
maintain lean body mass is likely below that needed to optimize
physical and metabolic functions of muscle.
The optimal intake of protein is uncertain, but one can derive
estimates from acute metabolic studies of muscle metabolism.
Thus, the maximal response of muscle protein synthesis can be
attained with intake of15 g essential amino acids (EAAs) (91),
which is approximately equal to the amount of EAAs in the EAR
for a 55-kg woman (0.66 g protein · kg1 · d1 55 kg 0.42
EAA/g protein  15.2 g protein). The response to a single dose
of amino acids can potentially be achieved multiple times per
day, with additive effects, with repeated meal ingestion (91, 92).
Consequently, it would not be unreasonable to expect beneficial
effects stemming from increased myofibrillar and mitochondrial
protein synthesis to be achieved with the ingestion of 15 g EAAs
at each meal rather than at only one meal per day. This would
translate to a protein intake as high as 1.8 g protein · kg1 · d1.
Although this amount may seem extreme in the context of the
current recommendations, it is in line with the amount of protein
in the average American diet, which was reported in the DRIs to
be 1.5 g · kg1 · d1 for adults (62). Furthermore, detrimental
effects of protein intakes
2.0 g · kg1 · d1 have not been
documented (62).
The differences between the estimates given above, which are
roughly consistent with the average American diet, and the EAR
represent a physiologically important difference. There is not
currently an adequate database with which to definitively resolve
this discrepancy. The inadequacy of the means used to estimate
the DRIs was tacitly acknowledged with the following statement:
“While the N-balance method for estimation of protein requirements
has serious shortcomings, this method remains the primary
approach for determining the protein requirement in adults,
in large part because there is not a validated or accepted alternative”
(62). Whereas the studies cited abovemaygive some reason
to question this statement, it is nonetheless clear that further
studies directly assessing the physical and metabolic functions of
muscle in relation to protein intake in the context of other dietary
nutrients are needed so that the next committee formed to produce
the dietary guidelines to be published in the year 2010 will
have a solid foundation on which to base new recommendations
for protein intake.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิจารณาปัจจัยที่อาจนำไปสู่การพัฒนาโรคที่สำคัญเหมาะสมเมื่อ formulating แนะนำอาหารในเวลาเดียวกัน ก็ยังมีความเหมาะสมที่จะพิจารณาสวัสดิการของชาวอเมริกันส่วนใหญ่ ที่สัญญาโรคเหล่านี้ก่อนอายุ 65 y. เกินอายุ 65 y การลดลงของของมวล แรง และเผาผลาญทำงานของกล้ามเนื้อเป็นสำคัญอย่างชัดเจนปลายทางต้องพิจารณาเมื่อมีการพัฒนาอาหารและวิถีชีวิตคำแนะนำ มีประเมิน Sarcopenia เกิดใน 30% ของบุคคลอายุ 60 มากกว่า y (72) นอกจากนี้ ของฟังก์ชั่นหลากหลายของกล้ามเนื้อข้างเป็นศูนย์กลางโดยรวมสุขภาพในทุกเพศทุกวัย ไม่ได้พิจารณาที่มวลกล้ามเนื้อความแข็งแรง และการทำงานเผาผลาญในการพัฒนาในอนาคตอาหารและแนวทางกิจกรรมทางกายภาพ มวลชนได้อย่างสมเหตุสมผลจาก determinations มวลกายแบบลีน (เช่น โดยประมาณคู่พลังงานเอกซเรย์ absorptiometry) และความแข็งแรงได้โดยตรงวัด การทำงานเผาผลาญของกล้ามเนื้อที่สามารถประเมินโดยกำหนดความไวอินซูลินจากการปากกลูโคสยอมรับเส้นโค้ง (73)นัยในอาร์กิวเมนต์ที่บำรุงรักษากล้ามเนื้อจำนวนมาก และในการเพิ่มประสิทธิภาพฟังก์ชันกาย และเผาผลาญเฉพาะของกล้ามเนื้อควรจะเป็นอาหารสำหรับผู้ formulatingแนวทางคือ แนวคิดที่จะเปลี่ยนแปลงคำแนะนำถ้าปัจจัยเหล่านี้จะถือว่าได้ หลักฐานมีตรงนี้สนับสนุนความคิดถูกจำกัดเนื่องจากขาดศึกษากำหนด postulation นี้โดยเฉพาะ อย่างไรก็ตาม มีมีการศึกษามากมายที่เกี่ยวข้องของเมแทบอลิซึมของโปรตีนกล้ามเนื้อที่สนับสนุนแนวคิดที่โปรตีนเพิ่มขึ้นภาคข้างต้นปัจจุบันแนวทางจะได้รับประโยชน์กล้ามเนื้อ โปรตีนกล้ามเนื้อได้โดยตรงรับผลกระทบจากการบริโภคโปรตีนในอาหาร อาหารโปรตีนสูงภาคเพิ่มการสังเคราะห์โปรตีน โดยการเพิ่มระบบอะมิโนกรดพร้อม (74) กรดอะมิโนดูดซึมเป็นผลมาจากการย่อยอาหารโปรตีนกระตุ้นการสังเคราะห์ของโปรตีนกล้ามเนื้อ และส่งเสริมการสังเคราะห์โปรตีนของกล้ามเนื้อในลักษณะขึ้นอยู่กับปริมาณรังสี (75-77) การตอบสนองนี้เผาผลาญเป็นประจำ physiologically สำหรับตัวอย่าง ภาคโปรตีนให้เด็กเติบโตเร็ว (78) และมีมวลกล้ามเนื้อมากขึ้น (79) เป็นผลของการออกกำลังกาย anabolicขยาย ด้วยกรดอะมิโนหรือโปรตีน (80, 81) บริโภคโปรตีนข้างหูแนะนำปัจจุบันของ· 0.66 มิลลิกรัม กก. 1 · d 1FSR ช่วยกระตุ้นกล้ามเนื้อโปรตีน (82), และกล้ามเนื้อ มี FSRรับการแสดงเพื่อจะบวก correlated กับแรง (61) ถึงแม้ว่าไม่มีพื้นฐานของความสัมพันธ์ระหว่าง FSR และความแข็งแรงแน่นอน เป็นไปได้ที่อัตราการหมุนเวียนของโปรตีนกล้ามเนื้อสูงแทนโปรตีน myofibrillar รุ่นเก่ากับรุ่นใหม่ และดีกว่าโปรตีนที่ทำงาน ทั้งฟื้นฟูกล้ามเนื้อมวล และความแข็งแรงจะดีขึ้นด้วยความพร้อมที่เพิ่มขึ้นของกรดอะมิโน แม้แต่ในการการขาดงานที่สมบูรณ์ของกิจกรรมในเรื่องหนุ่มสุขภาพดีจำกัดการนอนพักผ่อน (63)การศึกษาในผู้สูงอายุบุคคล free-living ล่าสุดบ่งชี้ว่าการบริโภคที่เพิ่มขึ้นของกรดอะมิโนช่วยเพิ่มการทำงานจริงและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ (83, 84) มีแนวโน้มที่จะเผาผลาญนอกจากนี้ยังมีการปรับปรุงฟังก์ชันของกล้ามเนื้อ โดยมากกว่าแนะนำโปรตีนภาค เนื่องจากไม่เพียงแต่กระตุ้นกรดอะมิโนสังเคราะห์โปรตีน myofibrillar แต่สังเคราะห์ของmitochondrial โปรตีนจำเป็นสำหรับการ metabolize พื้นผิว (76) ที่ล่าสุดการค้นหาที่แห้งเสริมทุกวันเรื่องโรคเบาหวานชนิดที่ 2มีกรดอะมิโนช่วยควบคุมการเผาผลาญ และลดฮีโมโกลบิน A1c ความเข้มข้น (85) จะสอดคล้องกับที่คาดไว้ประโยชน์ของการกระตุ้นกล้ามเนื้อสังเคราะห์โปรตีน mitochondrialสำหรับเหตุผลที่กล่าวถึงข้างต้น ยัง โรคเบาหวานชนิดที่ 2เรื่องที่อยู่ในอาหารโปรตีนได้ดีขึ้น glycemicควบคุม (86) ความไวของอินซูลินยังปรับปรุงโดยกรดอะมิโนแห้งเสริมโปรตีนแนะนำภาคเหนือในเรื่องสุขภาพผู้สูงอายุที่มีภาของอินซูลินความต้านทาน (87), พลาสม่าและความเข้มข้นของไขมัน intrahepaticได้ลดลงเช่นกัน (88)ศึกษาที่อ้างข้างต้นให้ผลเพียงพอสำหรับการสำรวจความเป็นไปได้ที่ประวัติศาสตร์คำแนะนำการบริโภคโปรตีนควรจะ revisited อย่างไรก็ตาม DRIs ล่าสุด (62) และในปี 2005แนวทางอาหารสำหรับชาวอเมริกัน (89) ได้สะสมประวัติศาสตร์คำแนะนำ ไม่ มีบัญชีการใช้ของยกประเด็นในบทความนี้ แต่ได้รับคำแนะนำเหล่านี้รักษาแม้ มีหลักฐานใหม่ที่ได้ มีการใช้คลาสสิเทคนิคที่ระบุ inadequacy ของคำแนะนำก่อนหน้านี้ตัวอย่าง ค่าอาหารแนะนำของ0.88 · กก. 1 · d 1 ที่ 2 หูองค์กร ที่แสดงโดยตรงจะไม่เพียงพอเพื่อรักษามวลกายแบบ lean ในคนรุ่นเก่ากว่า 65 y (90) นอกจากนี้ จำนวนโปรตีนที่จำเป็นในการรักษาร่างกายแบบ lean โดยรวมมีแนวโน้มต่ำที่จำเป็นเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพเผาผลาญร่างกาย และหน้าที่ของกล้ามเนื้อการบริโภคที่ดีที่สุดของโปรตีนไม่แน่นอน แต่หนึ่งสามารถได้รับประเมินจากการศึกษาเผาผลาญเฉียบพลันของกล้ามเนื้อดังนั้น การตอบสนองสูงสุดของการสังเคราะห์โปรตีนของกล้ามเนื้อได้ได้ มีปริมาณกรดอะมิโนจำเป็น 15 กรัม (EAAs) (91),ซึ่งเป็นประมาณเท่ากับจำนวน EAAs ในหูสำหรับผู้หญิง 55 กิโลกรัม (0.66 g โปรตีน·· kg 1 d 1 55 กก. 0.42EAA/g โปรตีน 15.2 กรัมโปรตีน) การตอบสนองต่อยาที่เดียวกรดอะมิโนสามารถอาจทำได้หลายครั้งต่อวัน มีผลสามารถ กับกินอาหารซ้ำ (91, 92)ดังนั้น มันจะไม่ unreasonable คาดหวังประโยชน์อันเนื่องมาจากลักษณะพิเศษเพิ่ม myofibrillar และ mitochondrialการสังเคราะห์โปรตีนจะได้ มีกิน 15 g EAAsแต่ละมื้อ แทนมื้อเดียวต่อวัน นี้จะแปลบริโภคโปรตีนสูงที่ขาดโปรตีน 1.8 กรัม กก. 1 · d 1แม้ว่าจำนวนนี้อาจดูเหมือนมากในบริบทของการคำแนะนำปัจจุบัน เป็นกับจำนวนโปรตีนในค่าเฉลี่ยอาหารอเมริกัน ซึ่งรายงานใน DRIs เพื่อจะขาด 1.5 g กก. 1 · d 1 สำหรับผู้ใหญ่ (62) นอกจากนี้ อนุผลของโปรตีนภาค 2.0 g · กก. 1 · d 1 ไม่ได้จัดทำเอกสาร (62)ความแตกต่างระหว่างการประเมินที่ให้ไว้ข้างต้น ซึ่งเป็นประมาณสอดคล้องกับอาหารอเมริกันเฉลี่ย และหูแสดงถึงความแตกต่างที่สำคัญ physiologically ไม่ปัจจุบันมีฐานข้อมูลเพียงพอซึ่งแน่นอนแก้ความขัดแย้งนี้ Inadequacy ของพาหนะที่ใช้ในการประเมินtacitly DRIs ถูกยอมรับ ด้วยคำสั่งต่อไปนี้:"ในขณะที่วิธีการดุล N สำหรับการประเมินความต้องการโปรตีนมีการแสดงอย่างจริงจัง วิธีนี้ยังคงเป็น หลักวิธีการในการกำหนดความต้องการโปรตีนในผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ได้เนื่องจากไม่มีทางยอมรับ หรือตรวจ "(62) . ในขณะที่การศึกษาการอ้างถึง abovemaygive ด้วยเหตุผลบางอย่างคำถามนี้ มันเป็นกระนั้น ล้างที่เพิ่มเติมการศึกษาโดยตรงประเมินฟังก์ชันต่าง ๆ ทางกายภาพ และการเผาผลาญของกล้ามเนื้อเกี่ยวกับการบริโภคโปรตีนในบริบทของอาหารสำหรับผู้อื่นสารอาหารจำเป็นเพื่อให้คณะกรรมการต่อไปเกิดขึ้นในการผลิตแนวทางอาหารการเผยแพร่ในปี 2553 จะมีฐานแข็งแรงที่จะยึดคำแนะนำใหม่การบริโภคโปรตีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิจารณาปัจจัยที่อาจนำไปสู่การพัฒนาของโรคที่สำคัญเป็นที่เหมาะสมเมื่อกำหนดคำแนะนำการบริโภคอาหาร. ในขณะเดียวกันก็ยังเป็นที่เหมาะสมที่จะต้องพิจารณาสวัสดิการของชาวอเมริกันส่วนใหญ่ที่ไม่ได้ทำสัญญาโรคเหล่านี้ก่อนที่จะอายุ65 การ y นอกเหนือจากอายุ 65 ปีเป็นพร่องของมวลความแข็งแรงและฟังก์ชั่นการเผาผลาญของกล้ามเนื้อเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างชัดเจนปลายทางที่จะต้องพิจารณาเมื่อมีการพัฒนาอาหารและวิถีชีวิตคำแนะนำ sarcopenia คาดว่าจะเกิดขึ้นใน 30% ของประชาชนที่มีอายุเกินกว่า60 ปีนี้ (72) นอกจากนี้หลายฟังก์ชั่นที่หลากหลายของกล้ามเนื้ออธิบายไว้ข้างต้นเป็นศูนย์กลางในการรวมสุขภาพทุกเพศทุกวัย มันไม่ได้เป็นไปไม่ได้ที่จะต้องพิจารณามวลกล้ามเนื้อแข็งแรงและฟังก์ชั่นการเผาผลาญในการพัฒนาในอนาคตของการรับประทานอาหารและการออกกำลังกายแนวทาง มวลสามารถพอสมควรประมาณจากการหาความของมวลของร่างกาย(เช่นโดยการใช้แบบdual-พลังงาน absorptiometry X-ray) และความแข็งแรงสามารถโดยตรงวัด ฟังก์ชั่นการเผาผลาญของกล้ามเนื้อสามารถประเมินโดยการกำหนดความไวของอินซูลินจากช่องปากกลูโคสความอดทนโค้ง(73). โดยปริยายในการโต้เถียงที่การบำรุงรักษามวลกล้ามเนื้อและโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเพิ่มประสิทธิภาพของการทำงานทางกายภาพและการเผาผลาญอาหารของกล้ามเนื้อควรได้รับการพิจารณาในการกำหนดอาหารแนวทางคือความคิดที่ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงคำแนะนำถ้าปัจจัยเหล่านี้จะได้รับการพิจารณา หลักฐานที่มีการโดยตรงสนับสนุนความคิดนี้จะถูก จำกัด เนื่องจากการขาดการศึกษาโดยเฉพาะการยืนยันที่อยู่นี้ แต่มีการศึกษาที่เกี่ยวข้องเพียงพอของการเผาผลาญของโปรตีนกล้ามเนื้อที่สนับสนุนแนวความคิดว่าการเพิ่มการบริโภคโปรตีนดังกล่าวข้างต้นแนวทางปฏิบัติในปัจจุบันจะได้รับประโยชน์ของกล้ามเนื้อ โปรตีนกล้ามเนื้อโดยตรงรับผลกระทบจากการบริโภคโปรตีนในอาหาร โปรตีนสูงการบริโภคเพิ่มการสังเคราะห์โปรตีนอะมิโนโดยการเพิ่มระบบความพร้อมกรด(74) กรดอะมิโนดูดซึมเป็นผลมาจากการย่อยของโปรตีนที่กระตุ้นการสังเคราะห์โปรตีนของกล้ามเนื้อและการส่งเสริมการสังเคราะห์โปรตีนของกล้ามเนื้อในทางยาขึ้นอยู่กับ(75 77) การตอบสนองต่อการเผาผลาญนี่คือภาพสะท้อนทางสรีรวิทยา สำหรับตัวอย่างเช่นเด็กที่ได้รับการบริโภคโปรตีนสูงเติบโตได้เร็วขึ้น (78) และมีมวลกล้ามเนื้อมากขึ้น(79) ผล anabolic ของการออกกำลังกายที่ถูกขยายโดยกรดอะมิโนหรือโปรตีน(80, 81) ปริมาณโปรตีนดังกล่าวข้างต้น EAR แนะนำปัจจุบัน 0.66 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม· 1 · d? 1 ช่วยกระตุ้น FSR ของโปรตีนของกล้ามเนื้อ (82) และ FSR กล้ามเนื้อได้รับการแสดงที่จะมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความแข็งแรง(61) แม้ว่าพื้นฐานสำหรับความสัมพันธ์ระหว่าง FSR และความแข็งแรงไม่ได้เป็นบางอย่างก็เป็นไปได้ว่าอัตราการหมุนเวียนโปรตีนกล้ามเนื้อสูงกว่าเข้ามาแทนที่รุ่นเก่าที่มีโปรตีนกล้ามเนื้อใหม่และดีกว่าโปรตีนทำงาน มวลกล้ามเนื้อและความแข็งแรงจะดีขึ้นโดยความพร้อมใช้งานที่เพิ่มขึ้นของกรดอะมิโนแม้ในกรณีที่ไม่มีที่สมบูรณ์ของกิจกรรมในวิชาหนุ่มสาวสุขภาพดีที่ถูกคุมขังที่เหลือเตียง(63). การศึกษาล่าสุดในการดำรงชีวิตที่ปราศจากผู้สูงอายุแสดงให้เห็นว่าการบริโภคที่เพิ่มขึ้นของกรดอะมิโนที่ช่วยเพิ่มฟังก์ชั่นทางกายภาพและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ (83, 84) มันเป็นไปได้ว่าการเผาผลาญทำงานของกล้ามเนื้อดีขึ้นโดยมากกว่าแนะนำการบริโภคโปรตีนกรดอะมิโนเพราะไม่เพียงแต่จะช่วยกระตุ้นการสังเคราะห์โปรตีนกล้ามเนื้อแต่ยังสังเคราะห์ของโปรตีนยลจำเป็นในการเผาผลาญพื้นผิว(76) การค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่าการเสริมประจำวันของชนิดที่ 2 วิชาโรคเบาหวานที่มีกรดอะมิโนช่วยเพิ่มการควบคุมการเผาผลาญและลดความเข้มข้นของฮีโมโกลA1c (85) มีความสอดคล้องกับที่คาดว่าจะได้รับประโยชน์ในการกระตุ้นการสังเคราะห์โปรตีนกล้ามเนื้อยลด้วยเหตุผลที่กล่าวข้างต้น นอกจากนี้ผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 เรื่องการบำรุงรักษาในปริมาณโปรตีนสูงระดับน้ำตาลในเลือดได้ดีขึ้นการควบคุม (86) ความไวของอินซูลินได้ดีขึ้นโดยการเสริมกรดอะมิโนที่แนะนำข้างต้นการบริโภคโปรตีนในวิชาผู้สูงอายุสุขภาพดีด้วยองศาที่แตกต่างของอินซูลินต้านทาน(87); ทั้งพลาสม่าและความเข้มข้นของไขมัน intrahepatic ลดลงเช่นกัน (88). การศึกษาดังกล่าวข้างต้นให้เหตุผลที่เพียงพอสำหรับการสำรวจความเป็นไปได้ที่คำแนะนำการบริโภคโปรตีนประวัติศาสตร์ควรจะมาเยือน อย่างไรก็ตาม DRIs ที่ผ่านมา (62) และปี 2005 แนวทางการบริโภคอาหารสำหรับชาวอเมริกัน (89) ยังคงรักษาประวัติศาสตร์คำแนะนำ ไม่เพียง แต่มีบัญชีไม่ได้รับการดำเนินการของประเด็นในบทความนี้แต่คำแนะนำเหล่านี้ได้รับการเก็บรักษาไว้แม้จะมีหลักฐานใหม่ที่ได้รับกับการใช้งานของคลาสสิกเทคนิคที่บ่งบอกถึงความไม่เพียงพอของคำแนะนำก่อนหน้านี้. ยกตัวอย่างเช่นการตั้งค่าเผื่อการบริโภคอาหารที่แนะนำของ0.88 ·กิโลกรัม 1 · d? 1 ซึ่งเป็นหู 2 SDS กำลังแสดงให้เห็นโดยตรงจะไม่เพียงพอที่จะรักษามวลของร่างกายในผู้ที่มีอายุมากกว่า65 ปี (90) นอกจากนี้ปริมาณของโปรตีนที่จำเป็นในการรักษามวลของร่างกายมีแนวโน้มที่ด้านล่างที่จำเป็นในการเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานทางกายภาพและการเผาผลาญอาหารของกล้ามเนื้อ. ปริมาณที่เหมาะสมของโปรตีนที่มีความไม่แน่นอน แต่อย่างหนึ่งที่สามารถได้รับการประมาณการจากการศึกษาการเผาผลาญเฉียบพลันของการเผาผลาญกล้ามเนื้อ. ดังนั้น การตอบสนองสูงสุดของการสังเคราะห์โปรตีนของกล้ามเนื้อสามารถบรรลุกับปริมาณของ? 15 กรัมกรดอะมิโนที่จำเป็น (EaaS) (91) ซึ่งมีประมาณเท่ากับจำนวนเงินของ EaaS ในหูสำหรับผู้หญิง55 กิโลกรัม (0.66 กรัมโปรตีน·กก.? 1 · d? 1 55 กก. 0.42 EAA / g โปรตีน? 15.2 กรัมโปรตีน) เพื่อตอบสนองต่อยาเดียวของกรดอะมิโนที่อาจเกิดขึ้นสามารถทำได้หลายครั้งต่อวันมีผลกระทบสารเติมแต่งที่มีการบริโภคอาหารที่ซ้ำ(91, 92). ดังนั้นมันจะไม่เป็นเหตุผลที่จะคาดหวังประโยชน์ผลกระทบที่เกิดจากกล้ามเนื้อเพิ่มขึ้นและยลโปรตีนการสังเคราะห์ที่จะประสบความสำเร็จกับการบริโภคของ 15 กรัม EaaS แต่ละมื้อมากกว่าเพียงหนึ่งมื้อต่อวัน นี้จะแปลให้ปริมาณโปรตีนสูงถึง 1.8 กรัมโปรตีน·กก. 1 · d? 1. แม้ว่าเงินจำนวนนี้อาจจะดูเหมือนมากในบริบทของคำแนะนำในปัจจุบันก็อยู่ในสายกับปริมาณของโปรตีนในเฉลี่ยอาหารอเมริกันซึ่งได้รับการรายงานใน DRIs เพื่อเป็น1.5 กรัม·กก. 1 · d? 1 สำหรับผู้ใหญ่ (62) นอกจากนี้อันตรายผลกระทบของการบริโภคโปรตีน? 2.0 กรัม·กก. 1 · d? 1 ยังไม่ได้รับเอกสาร(62). ความแตกต่างระหว่างการประมาณการดังกล่าวข้างต้นซึ่งเป็นประมาณสอดคล้องกับอาหารอเมริกันเฉลี่ยและหูเป็นตัวแทนของทางสรีรวิทยาแตกต่างที่สำคัญ ไม่มีปัจจุบันฐานข้อมูลที่เพียงพอที่จะแตกหักแก้ปัญหาความขัดแย้งนี้ ไม่เพียงพอของวิธีการที่ใช้ในการประเมินDRIs ถูกได้รับการยอมรับโดยปริยายด้วยกับคำสั่งต่อไปนี้: "ในขณะที่วิธีการ N-สมดุลสำหรับการประมาณความต้องการโปรตีนมีข้อบกพร่องร้ายแรงวิธีการนี้ยังคงเป็นหลักวิธีการในการกำหนดความต้องการโปรตีนในผู้ใหญ่ในขนาดใหญ่ส่วนหนึ่งเป็นเพราะมีไม่ได้เป็นทางเลือกที่ได้รับการยอมรับหรือการตรวจสอบ "(62) ในขณะที่การศึกษาอ้าง abovemaygive ด้วยเหตุผลบางอย่างที่จะถามคำนี้มันเป็นกระนั้นชัดเจนว่าต่อไปการศึกษาโดยตรงการประเมินการทำงานทางกายภาพและการเผาผลาญอาหารของกล้ามเนื้อในความสัมพันธ์กับการบริโภคโปรตีนในบริบทของการบริโภคอาหารอื่นๆสารอาหารที่มีความจำเป็นเพื่อให้คณะกรรมการต่อไปที่เกิดขึ้นในการผลิตแนวทางการบริโภคอาหารที่จะตีพิมพ์ในปี 2010 จะมีรากฐานที่มั่นคงซึ่งการคำแนะนำใหม่สำหรับการบริโภคโปรตีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพิจารณาปัจจัยที่อาจนำไปสู่การพัฒนาของโรคที่สำคัญ คือ เมื่อกำหนดที่เหมาะสม

แนะนำอาหาร ในเวลาเดียวกัน ก็ยังเหมาะสมที่จะพิจารณา
สวัสดิการของชาวอเมริกันส่วนใหญ่ที่ไม่ได้สัญญาโรคเหล่านี้
ก่อนอายุ 65 วาย เกินอายุ 65 y , การพร่องของ
มวล ความแข็งแรงและฟังก์ชั่นการเผาผลาญของกล้ามเนื้อเป็นสำคัญ
อย่างชัดเจนข้อมูลที่ควรพิจารณาเมื่อการพัฒนาอาหารและแนะนำไลฟ์สไตล์

sarcopenia ซึ่งคาดว่าจะเกิดขึ้นใน 30 %
บุคคลอายุเกิน 60 Y ( 72 ) นอกจากนี้ หลายเรื่อง
ฟังก์ชันที่หลากหลายของกล้ามเนื้อที่อธิบายข้างต้นมีกลางเพื่อสุขภาพโดยรวม
ที่ทุกเพศทุกวัย มันไม่ยากมาก ที่จะพิจารณา
พลังมวลกล้ามเนื้อและการเผาผลาญอาหารการทำงานในการพัฒนาในอนาคต
อาหารและทางกายภาพแนวทางกิจกรรม มวลสามารถเหตุผล
โดยประมาณจาก ร้อยละของมวลของร่างกาย ( เช่นโดยการใช้เอ็กซเรย์พลังงานคู่
absorptiometry ) และความแข็งแรงได้โดยตรง
วัด ฟังก์ชันการเผาผลาญอาหารของกล้ามเนื้อสามารถประเมิน โดยกำหนดความไวของอินซูลินจาก
ปากโค้ง ( 73 ) ความทนทานต่อกลูโคส
.
โดยปริยายในการรักษามวลกล้ามเนื้อและ
โดยเฉพาะการเพิ่มประสิทธิภาพของฟังก์ชันทางกายภาพและการสลาย
ของกล้ามเนื้อ ควรพิจารณาในการกำหนดแนวทางการบริโภคอาหาร
คือความคิดที่แนะนำจะเปลี่ยน
ปัจจัยเหล่านี้หากได้รับการพิจารณา หลักฐานของ

โดยตรงสนับสนุนความคิดนี้จะถูก จำกัด เนื่องจากขาด
ศึกษาเฉพาะเจาะจงกับสัจพจน์นี้ อย่างไรก็ตาม มี