Solving number sentences successful

Solving number sentences successfully using relational thinking certainly calls on a deep understanding of equivalence. Students need to know the direction in which compensation has to be carried out in order to maintain equivalence (Kieran, 1981; Irwin & Britt, 2005; Stephens, 2006). Some children who correctly transform number sentences involving addition reason incorrectly that a number sentence such as 87 – 48 can be transformed to be equivalent to 90 – 45. These children do not understand the direction in which compensation must take place when using subtraction or difference. They fail to recognise that the relationship of difference is fundamentally different from addition. Other children, however, recognise this feature explaining that in order for the difference to remain the same, the same number has to be added to (or subtracted from) each number to the left of the equal sign. These children write correctly 87 – 48 = 89 – 50. The first part of this study probed children’s thinking with number sentences.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แก้ประโยคหมายเลขที่เรียกสำเร็จโดยใช้ความคิดเชิงแน่นอนในความเข้าใจลึกของเทียบเท่า นักเรียนต้องรู้ทิศทางค่าตอบแทนซึ่งได้ดำเนินการรักษาเทียบเท่า (Kieran, 1981 เชอร์และ Britt, 2005 สตีเฟ่นส์ 2006) เด็กบางคนถูกแปลงหมายเลขประโยคที่เกี่ยวข้องกับเหตุผลนี้ไม่ถูกต้องที่ประโยคหมายเลขเช่น 87 – 48 สามารถแปลงจะเท่ากับ 90-45 เด็กไม่เข้าใจทิศทางซึ่งค่าตอบแทนต้องเกิดขึ้นเมื่อใช้ลบหรือความแตกต่าง พวกเขาไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของความแตกต่างความแตกต่างกันจากนี้ เด็กอื่น ๆ อย่างไร ตามรู้นี้คุณลักษณะอธิบายว่า ในใบสั่งสำหรับความแตกต่างให้เหมือนเดิม หมายเลขเดียวกันได้เพิ่ม (หรือหักออกจาก) แต่ละหมายเลขที่ด้านซ้ายของเครื่องหมายเท่ากับ เด็กเหล่านี้ถูกเขียน 87 – 48 = 89-50 ส่วนแรกของการศึกษานี้พิสูจน์ความคิดของเด็ก ด้วยประโยคเลข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแก้ประโยคจำนวนประสบความสำเร็จใช้ความคิดเชิงสัมพันธ์อย่างแน่นอนเรียกร้องให้ความรู้ความเข้าใจของความเท่าเทียมกัน นักเรียนต้องรู้ทิศทางที่การชดเชยจะต้องมีการดำเนินการเพื่อรักษาสมดุล (Kieran 1981; เออร์วินและ Britt 2005; สตีเฟนส์, 2006) เด็กบางคนที่ถูกต้องเปลี่ยนประโยคจำนวนที่เกี่ยวข้องกับการไม่ถูกต้องนอกจากนี้เหตุผลที่ว่าประโยคจำนวนเช่น 87-48 สามารถเปลี่ยนให้เป็นเทียบเท่ากับ 90 - 45 เด็กเหล่านี้ไม่เข้าใจในทิศทางที่การชดเชยจะต้องเกิดขึ้นเมื่อใช้การลบหรือความแตกต่าง พวกเขาไม่ได้รู้ว่าความสัมพันธ์ของความแตกต่างเป็นพื้นฐานที่แตกต่างจากการเพิ่ม เด็กคนอื่น ๆ แต่รับรู้คุณลักษณะที่อธิบายว่านี้เพื่อให้ความแตกต่างที่จะยังคงเหมือนเดิมหมายเลขเดียวกันจะต้องมีการเพิ่ม (หรือหักออกจาก) แต่ละหมายเลขที่ด้านซ้ายของเครื่องหมายเท่ากับ เด็กเหล่านี้ได้อย่างถูกต้องเขียน 87-48 = 89 - 50 ส่วนแรกของการศึกษาครั้งนี้การตรวจสอบความคิดของเด็กที่มีประโยคจำนวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประสบความสำเร็จในการใช้ความคิดเชิงเลขประโยคแน่นอนเรียกร้องความเข้าใจลึกของสมมูล นักเรียนต้องรู้ทิศทางที่ชดเชยมีการดําเนินการเพื่อรักษาความเท่าเทียมกัน ( คีแรน , 1981 ; วิน &บริท , 2005 ; สตีเฟ่น , 2006 )เด็กบางคนที่ถูกต้องแปลงหมายเลขที่เกี่ยวข้องกับเหตุผลที่ไม่ถูกต้อง นอกจากประโยคที่เป็นประโยค เช่น หมายเลข 87 – 48 สามารถเปลี่ยนให้เท่ากับ 90 – 45 เด็กพวกนี้เข้าใจทิศทางที่ชดเชยต้องเกิดขึ้นเมื่อใช้ลบหรือความแตกต่างพวกเขาล้มเหลวที่จะตระหนักว่า ความสัมพันธ์ของความแตกต่างพื้นฐานที่แตกต่างจากการเพิ่ม เด็กอื่น ๆ แต่จำลักษณะนี้อธิบายว่าเพื่อให้ความแตกต่างอยู่เหมือนกัน เบอร์เดียวกันต้องเพิ่มหรือหักออกจาก ) แต่ละหมายเลขที่ด้านซ้ายของเครื่องหมายเท่ากับ เด็กเหล่านี้เขียนอย่างถูกต้อง 87 – 48 = 89 – 50ส่วนแรกของการศึกษานี้ตรวจสอบเด็กคิดกับจำนวนประโยค