I would describe samatha as not not

I would describe samatha as not noticing things other than the object of meditation, and vipassana as not missing anything about the object of meditation. In samatha focused practice, the object is so small that it has very few details. In vipassana focused practice, the object is so large that it excludes hardly anything (most common is to allow everything into the focus except the distracting interiors of discursive thoughts). But even focusing on a very simple object requires insight into the quality of sensation, and even excluding just distracting thoughts requires a basic ability to concentrate, so even in these exaggerated practices they do need to work together.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันจะอธิบายสมถะเป็นการซักถามสิ่งที่ไม่ใช่วัตถุประสงค์ของการทำสมาธิ และ vipassana เป็นไม่ขาดอะไรเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของการทำสมาธิไม่ ในทางปฏิบัติเน้นสมถะ วัตถุมีขนาดเล็กที่มีรายละเอียดน้อยมาก ในทางปฏิบัติเน้น vipassana วัตถุมีขนาดใหญ่ดังนั้นว่า มันแยกไม่อะไร (ทั่วไปส่วนใหญ่คือการ ให้ทุกจุดยกเว้นการตกแต่งภายในรบกวนคิด discursive) แต่เน้นวัตถุง่ายมากแม้แต่ต้องการความเข้าใจในคุณภาพของความรู้สึก และแม้แต่ยกเว้นเพียงรบกวนคิดต้องใช้ความสามารถพื้นฐานสมาธิ ดังนั้นแม้ในทางปฏิบัติเหล่านี้ exaggerated พวกเขาต้องทำงานร่วมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจะอธิบาย samatha ที่จะไม่สังเกตเห็นสิ่งอื่นที่ไม่ใช่วัตถุของการทำสมาธิและวิปัสสนาที่จะไม่หายไปอะไรที่เกี่ยวกับวัตถุของการทำสมาธิ ในทางปฏิบัติที่เน้น samatha วัตถุที่มีขนาดเล็กเพื่อที่จะมีรายละเอียดน้อยมาก ในทางปฏิบัติที่เน้นวิปัสสนาวัตถุที่มีขนาดใหญ่เพื่อที่จะไม่รวมสิ่งที่แทบจะไม่ได้ (พบมากที่สุดคือเพื่อให้ทุกอย่างเป็นสำคัญยกเว้นการตกแต่งภายในที่ทำให้เสียสมาธิของความคิดสับสน) แต่ถึงแม้จะมุ่งเน้นไปที่วัตถุที่ง่ายมากต้องมีความเข้าใจในความรู้สึกที่มีคุณภาพและยังไม่รวมความคิดเสียสมาธิเพียงแค่ต้องมีความสามารถพื้นฐานที่จะมีสมาธิดังนั้นแม้ในการปฏิบัติที่พูดเกินจริงเหล่านี้พวกเขาจะต้องทำงานร่วมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจะอธิบายว่าสมถะเป็นไม่สังเกตเห็นสิ่งอื่นกว่าวัตถุของสมาธิและวิปัสสนาเป็นไม่พลาดอะไรเกี่ยวกับวัตถุของการภาวนา เน้นการปฏิบัติในสมถะ วัตถุมีขนาดเล็กเพื่อที่จะมีรายละเอียดน้อยมาก ในวิปัสสนาที่เน้นการปฏิบัติวัตถุที่มีขนาดใหญ่ดังนั้นว่า มันยังไม่รวมแทบทุกอย่าง ( ที่พบมากที่สุดคือ เพื่อให้ทุกอย่างเข้ามาในโฟกัสนอกจากสมาธิภายในความคิดสับสน ) แต่เน้นวัตถุที่ง่ายมาก ต้องใช้ความเข้าใจในคุณภาพของความรู้สึก และแม้ไม่รวมแค่ฟุ้งซ่านต้องมีความสามารถพื้นฐานในการรวบรวมสมาธิดังนั้นแม้ในการปฏิบัติที่โอ้อวดเหล่านี้พวกเขาจะต้องทำงานด้วยกัน