Limitations regarding organic matte

Limitations regarding organic matter
Limitations imposed by environmental agencies
for BOD are usually expressed in terms of effluent discharge standards and minimum removal
efficiencies. These constraints are probably the
cause that has mostly limited the use of anaerobic systems (without post-treatment) for sewage
treatment (see typical values in Table 1).
In view of the limitations imposed by the environmental legislation for the effluent BOD concentration, or also when the receiving body has
limited capacity for assimilating the effluent from
the treatment plant (which is frequently the case),
it is usually necessary to use aerobic treatment to
supplement the anaerobic stage. However, there
are situations in which the combination of different anaerobic processes can meet less restrictive
requirements regarding efficiency and concentration of the final effluent (e.g. 80% and
60 mgBOD/l, respectively). This is the case of systems consisting of a septic tank followed by an
anaerobic filter (usually feasible for small populations, generally fewer than 1000 inhabitants) or of
a UASB reactor followed by an anaerobic filter.
Obviously, the application of these combined
anaerobic systems is conditioned to an appropriate dilution capacity of the receiving body.
In this sense, in situations in which the receiving body presents a good dilution capacity, the
adoption of less restrictive discharge standards
could enable the construction of simpler and
more economical treatment plants in several
small cities by means of a more intensive use of
anaerobic reactors, particularly UASB reactors.
At a later stage, if it becomes necessary to produce a better quality effluent, a complementary
treatment unit can be built after some years. The
high costs of sophisticated treatment systems, designed exclusively to meet BOD discharges standards, make their construction at a single stage
unfeasible for most cities located in developing
countries. On the other hand, the construction in
stages could be decisive and that systems consisting of UASB reactor and a post-treatment unit
become the most feasible ones regarding technical and economical criteria.
2.2. Limitations regarding nitrogen
and phosphorus
The discharge of nutrients into surface water
bodies may cause increased algal biomass as a result of the eutrophication process (abnormal algae growth due to the nutrients discharged). It is
known that 1.0 kg of phosphorus can result in
the reconstruction of 111 kg of biomass, which
corresponds to approximately 138 kg of chemical
oxygen demand in the receiving body (Randall
et al. 1992). Similarly, the discharge of 1.0 kg of
nitrogen can result in the reconstruction of
approximately 20 kg of chemical oxygen demand
under the form of dead algae (Randall et al.
1992). The problem can be even worsened due to
the decreased oxygen levels, by means of th

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อจำกัดเกี่ยวกับอินทรีย์ข้อจำกัดที่กำหนด โดยหน่วยงานด้านสิ่งแวดล้อมสำหรับ BOD มักจะแสดงในแง่ของมาตรฐานการปล่อยน้ำทิ้งและการกำจัดขั้นต่ำประสิทธิภาพ ข้อจำกัดเหล่านี้จะคงสาเหตุที่มีจำกัดการใช้ระบบไม่ใช้ออกซิเจน (โดยหลังการรักษา) สำหรับบำบัดน้ำเสียส่วนใหญ่การรักษา (ดูค่าทั่วไปในตารางที่ 1)มุมมองข้อจำกัดที่กำหนด โดยกฎหมายสิ่งแวดล้อมสำหรับความเข้มข้น BOD น้ำทิ้ง หรือยัง เมื่อร่างกายรับได้ความจุที่จำกัดสำหรับจริง ๆ ทิ้งจากโรงบำบัด (ซึ่งมักเป็นกรณีนี้),โดยปกติจำเป็นต้องใช้บำบัดเพื่อเสริมขั้นตอนไม่ใช้ออกซิเจน อย่างไรก็ตาม มีซึ่งการรวมกันของกระบวนการต่าง ๆ ที่ไม่ใช้ออกซิเจนสามารถตอบสนองสถานการณ์จำกัดน้อยข้อกำหนดเกี่ยวกับประสิทธิภาพและความเข้มข้นของน้ำขั้นสุดท้าย (เช่น 80% และ60 mgBOD/l ตามลำดับ) เป็นกรณีของระบบที่ประกอบด้วยส้วมตามด้วยการตัวกรองไม่ใช้ออกซิเจน (มักจะเป็นไปได้สำหรับประชากรขนาดเล็ก โดยทั่วไปน้อยกว่า 1000 คน) หรือเครื่องปฏิกรณ์ UASB ที่ตาม ด้วยตัวกรองที่ไม่ใช้ออกซิเจนเห็นได้ชัด การรวมกันของโปรแกรมประยุกต์เหล่านี้ระบบไม่ใช้ออกซิเจนจะมีเงื่อนไขการผลิตการเจือจางที่เหมาะสมของร่างกายได้รับในแง่นี้ ในกรณีที่ร่างกายรับความจุดีเจือจาง การนำเสนอการยอมรับของมาตรฐานการปฏิบัติที่เข้มงวดน้อยกว่าสามารถเปิดใช้งานการก่อสร้างง่าย และประหยัดกว่าการรักษาพืชในหลายเมืองขนาดเล็ก โดยใช้ความเข้มข้นของเตาปฏิกรณ์ไม่ใช้ออกซิเจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเตาปฏิกรณ์ UASBในภายหลัง ถ้าจำเป็นในการผลิตดีกว่าคุณภาพน้ำ การเสริมหน่วยบำบัดสามารถสร้างขึ้นหลังปี การค่าใช้จ่ายของระบบบำบัดที่ทันสมัย ออกแบบมาเฉพาะเพื่อมาตรฐาน BOD ปล่อย ทำให้การก่อสร้างในขั้นตอนเดียวทำไม่ได้สำหรับเมืองใหญ่ที่อยู่ในการพัฒนาประเทศ บนมืออื่น ๆ การก่อสร้างในขั้นตอนอาจจะเด็ดขาด และระบบที่ประกอบด้วยเครื่องปฏิกรณ์ UASB และหน่วยหลังการรักษากลายเป็น สิ่งเป็นไปได้มากที่สุดเกี่ยวกับเงื่อนไขทางเทคนิค และการประหยัด2.2. ข้อจำกัดเกี่ยวกับไนโตรเจนและฟอสฟอรัสการปล่อยสารอาหารลงในน้ำผิวดินร่างกายอาจทำให้เกิดชีวมวลสาหร่ายเพิ่มขึ้นเป็นผลมาจากผลกระทบต่อกระบวนการ (ปกติสาหร่ายเติบโตเนื่องจากสารอาหารที่ออกจากโรงพยาบาล) มันเป็นสามารถส่งผลให้เป็นที่รู้จักที่ 1.0 กก.ของฟอสฟอรัสการบูรณะของชีวมวล 111 กก.ซึ่งสอดคล้องกับสารเคมีประมาณ 138 กิโลกรัมความต้องการออกซิเจนในร่างกายได้รับ (แรนดัลet al. 1992) ในทำนองเดียวกัน การปล่อยของของ 1.0 กก.ไนโตรเจนสามารถส่งผลในการฟื้นฟูความต้องการออกซิเจนทางเคมีประมาณ 20 กก.ภายใต้รูปแบบของสาหร่ายตาย (แรนดัล et al1992) . ปัญหาสามารถจะแย่ลงได้เนื่องจากระดับออกซิเจนลดลง โดย th

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อ จำกัด เกี่ยวกับสารอินทรีย์
ข้อ จำกัด ที่กำหนดโดยหน่วยงานด้านสิ่งแวดล้อม
สำหรับการประชุมคณะกรรมการ บริษัท มักจะแสดงในแง่ของมาตรฐานการปล่อยน้ำทิ้งและการกำจัดขั้นต่ำ
ประสิทธิภาพ ข้อ จำกัด เหล่านี้อาจเป็น
สาเหตุที่ส่วนใหญ่มีการ จำกัด การใช้งานของระบบแบบไม่ใช้ออกซิเจน (ไม่หลังการรักษา) สำหรับน้ำเสีย
รักษา (ดูค่าโดยทั่วไปในตารางที่ 1).
ในมุมมองของข้อ จำกัด ที่กำหนดโดยกฎหมายด้านสิ่งแวดล้อมสำหรับความเข้มข้น BOD ของน้ำทิ้งหรือ เมื่อร่างกายได้รับมี
ความสามารถที่ จำกัด การปรับตัวของน้ำทิ้งจาก
โรงงานบำบัด (ซึ่งอยู่บ่อยกรณี)
ก็มักจะจำเป็นต้องใช้การบำบัดเพื่อ
เสริมขั้นตอนการใช้ออกซิเจน แต่มี
อยู่ในสถานการณ์ที่การรวมกันของกระบวนการไม่ใช้ออกซิเจนที่แตกต่างกันสามารถตอบสนองความเข้มงวดน้อยกว่า
ข้อกำหนดเกี่ยวกับประสิทธิภาพและความเข้มข้นของน้ำทิ้งสุดท้าย (เช่น 80% และ
60 mgBOD / ลิตรตามลำดับ) นี่เป็นกรณีของระบบประกอบด้วยถังบำบัดน้ำเสียตามมาด้วยนั้น
ถังกรองไร้อากาศ (มักจะเป็นไปได้สำหรับประชากรขนาดเล็กโดยทั่วไปน้อยกว่า 1,000 คนท้องถิ่น) หรือของ
เครื่องปฏิกรณ์ UASB ตามด้วยถังกรองไร้อากาศ.
เห็นได้ชัดว่าแอพลิเคชันเหล่านี้รวม
ระบบแบบไม่ใช้ออกซิเจนเป็น เงื่อนไขที่จะมีกำลังการผลิตลดสัดส่วนที่เหมาะสมของร่างกายที่ได้รับ.
ในความรู้สึกนี้ในสถานการณ์ที่ร่างกายได้รับนำเสนอความจุเจือจางดี
การนำมาตรฐานการปล่อยน้อยกว่าที่ จำกัด
สามารถเปิดใช้งานการก่อสร้างที่เรียบง่ายและ
ประหยัดมากขึ้นโรงบำบัดในหลาย
เมืองเล็ก โดยวิธีการของการใช้งานหนักมากขึ้นของ
เครื่องปฏิกรณ์แบบไม่ใช้ออกซิเจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องปฏิกรณ์ UASB.
ในขั้นตอนภายหลังถ้ามันกลายเป็นสิ่งจำเป็นในการผลิตน้ำทิ้งที่มีคุณภาพที่ดีกว่าเสริม
หน่วยรักษาสามารถสร้างขึ้นหลังจากปีที่ผ่านมา
ค่าใช้จ่ายสูงในการรักษาระบบที่มีความซับซ้อนออกแบบมาโดยเฉพาะเพื่อตอบสนองมาตรฐาน BOD ปล่อยให้ก่อสร้างของพวกเขาในขั้นตอนเดียว
ทำไม่ได้สำหรับเมืองส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในการพัฒนา
ประเทศ บนมืออื่น ๆ , การก่อสร้างใน
ขั้นตอนอาจจะแตกหักและว่าระบบ UASB ซึ่งประกอบด้วยเครื่องปฏิกรณ์และหน่วยหลังการรักษา
จะกลายเป็นคนที่มีความเป็นไปได้มากที่สุดเกี่ยวกับเกณฑ์ทางเทคนิคและประหยัด.
2.2 ข้อ จำกัด เกี่ยวกับไนโตรเจน
และฟอสฟอรัส
ปล่อยของสารอาหารลงไปในน้ำพื้นผิว
ร่างกายอาจทำให้เกิดชีวมวลสาหร่ายเพิ่มขึ้นเป็นผลมาจากกระบวนการ eutrophication (การเจริญเติบโตของสาหร่ายที่ผิดปกติอันเนื่องมาจากสารอาหารที่ปล่อยออกมา) มันเป็น
ที่รู้จักกันว่า 1.0 กิโลกรัมฟอสฟอรัสจะส่งผลใน
การฟื้นฟูบูรณะ 111 กิโลกรัมของชีวมวลซึ่ง
สอดคล้องกับประมาณ 138 กก. ของสารเคมี
ความต้องการออกซิเจนในร่างกายที่ได้รับ (Randall
et al. 1992) ในทำนองเดียวกันการปล่อย 1.0 กก. ของ
ไนโตรเจนจะส่งผลในการฟื้นฟูบูรณะ
ประมาณ 20 กิโลกรัมความต้องการออกซิเจนทางเคมี
ภายใต้รูปแบบของสาหร่ายที่ตายแล้ว (Randall et al.
1992) ปัญหาจะสามารถแย่ลงแม้เนื่องจาก
ระดับออกซิเจนลดลงโดยใช้วิธีการ TH

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อ จำกัด เกี่ยวกับอินทรีย์ข้อ จำกัด ที่กำหนดโดยหน่วยงานด้านสิ่งแวดล้อมสำหรับคนมักแสดงออกในแง่ของมาตรฐานการปล่อยน้ำทิ้ง และต่ำสุด กำจัดประสิทธิภาพของลูกค้า ข้อจำกัดเหล่านี้อาจสาเหตุที่ส่วนใหญ่ใช้ระบบไร้จำกัด ( ไม่มีการใช้ )การดูค่าปกติในตารางที่ 1 )ในมุมมองของข้อ จำกัด ที่กำหนดโดยกฎหมายด้านสิ่งแวดล้อมสำหรับความเข้มข้นบีโอดีน้ำทิ้งหรือยัง เมื่อร่างกายได้รับความจุ จำกัด เพื่อซึมซับน้ำจากพืชบำบัด ( ซึ่งมักกรณี )มันมักจะต้องใช้ การรักษา การแอโรบิกเสริมเวทีแบบไม่ใช้ออกซิเจน อย่างไรก็ตาม มีมีสถานการณ์ที่การรวมกันของกระบวนการบำบัดที่แตกต่างกันสามารถตอบสนองเข้มงวดน้อยกว่าความต้องการด้านประสิทธิภาพและความเข้มข้นของน้ำสุดท้าย ( เช่น 80 % และ60 mgbod / ลิตร ) นี้เป็นกรณีของระบบประกอบด้วยถังเกรอะตามโดยถังกรองไร้อากาศ ( มักจะเป็นไปได้สำหรับประชากรขนาดเล็กโดยทั่วไปน้อยกว่า 1 , 000 คน ) หรือเครื่องปฏิกรณ์แบบ UASB ตามด้วยถังกรองไร้อากาศ .เห็นได้ชัดว่าโปรแกรมเหล่านี้รวมระบบไร้อากาศปรับอากาศมีความจุการเจือจางที่เหมาะสมของร่างกายรับได้ในความรู้สึกนี้ , ในสถานการณ์ที่ร่างกายรับได้ นำเสนอความจุระดับดีการยอมรับมาตรฐานการเข้มงวดน้อยกว่าสามารถใช้งานง่ายและการก่อสร้างพืชรักษาประหยัดมากขึ้นในหลาย ๆขนาดเล็กเมืองโดยวิธีการของเข้มข้นมากขึ้นใช้เครื่องปฏิกรณ์แบบ UASB โดยถังปฏิกรณ์ในขั้นตอนต่อมา หากมีความจำเป็นต้องผลิตน้ำที่มีคุณภาพที่ดีขึ้น , เสริมหน่วยรักษาสามารถสร้างขึ้นหลังปี ที่ค่าใช้จ่ายสูงของระบบการรักษาที่ทันสมัยได้รับการออกแบบโดยเฉพาะเพื่อตอบสนองมาตรฐานการปล่อยน้ำเสีย ทำให้การก่อสร้างในขั้นตอนเดียวมีมาก่อนหรอกนะ ส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในการพัฒนาเมืองประเทศ บนมืออื่น ๆ , การก่อสร้างในขั้นตอนอาจจะแตกหัก และระบบ ประกอบด้วย ระบบยูเอเอสบีและหน่วยการกลายเป็นที่เป็นไปได้มากที่สุดที่เกี่ยวกับเทคนิคและการประหยัด2.2 . ข้อ จำกัด เกี่ยวกับไนโตรเจนและฟอสฟอรัสการไหลของสารอาหารในน้ำผิวดินร่างกายอาจก่อให้เกิดชีวมวลสาหร่ายที่เพิ่มขึ้นเป็นผลมาจากกระบวนการยูโทรฟิเคชัน ( ความผิดปกติของการเจริญเติบโตของสาหร่าย เนื่องจากสารอาหารออกจากโรงพยาบาล ) มันคือที่รู้จักกันว่า 1.0 กิโลกรัม ฟอสฟอรัส สามารถส่งผลในการฟื้นฟู 111 กก. ของชีวมวล ซึ่งสอดคล้องกับประมาณ 138 กิโลกรัม สารเคมีความต้องการออกซิเจนในร่างกายรับได้ ( แรนดอลล์et al . 1992 ) ในทำนองเดียวกัน การไหล 1.0 กก.ไนโตรเจนจะส่งผลในเรื่องของการฟื้นฟูประมาณ 20 กิโลกรัม จากความต้องการออกซิเจนทางเคมีภายใต้รูปแบบของสาหร่ายตาย ( Randall et al .1992 ) ปัญหาอาจจะแย่ลง เนื่องจากระดับออกซิเจนลดลง โดยวิธีการของพวกเขา