This shoe lasts factory was the fir

This shoe lasts factory was the first industrial commission for Walter Gropius and its design was made in collaboration with whom at that time was his partner Adolf Meyer.
At first he thought his promoter Carl Benscheidt work with another architect, Eduard Werner, but Gropius convinced him to pursue a more artistic project. To persuade his client was invited to a conference on monumental art and industrial construction and in his speech posited that "modern life needed new building organisms that match the lifestyles of our time." "The stations, warehouses and factories require self-expression and can not be governed by any mode of living of a bygone era without falling into the vacuum and schematic historical masquerade. The exact form, lacking any chance, the contrasts of form and color are the basis of the rhythm of architectural creation. "
Once he was awarded the Walter Gropius Fagus Factory made in different phases between 1911 and 1925, although the most common picture for the office sector which was built before the First World War, between 1911 1914.
As they were constructing each of the buildings of the complex, Gropius and Meyer took into account not only the function of each one of them but the overall visual unity. With the steady growth of the plant, which had become one of the largest in Germany, it would be completed only in 1925. Benscheidt, father and son, chose the artists of the Bauhaus school of Gropius, for interior design.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงงานนี้เวลารองเท้าเสริมอุตสาหกรรมแรก Walter โกรเปียส และทำการออกแบบร่วมกับที่เวลาถูกเขาคู่ Adolf Meyerในตอนแรกเขาคิดว่า เขาโปรโมเตอร์ Carl Benscheidt งานกับสถาปนิกอีก Eduard Werner แต่โกรเปียสมั่นใจเขาไล่โครงการศิลปะมากขึ้น โน้มน้าวใจของเขาถูกเชิญประชุมศิลปะอนุสาวรีย์และงานก่อสร้างอุตสาหกรรม และในคำพูดของเขา posited ที่ "ชีวิตสมัยใหม่ต้องสร้างสิ่งมีชีวิตที่ตรงกับไลฟ์สไตล์ของเราเวลาใหม่" "สถานี คลังสินค้า และโรงงานต้อง self-expression กสามารถไม่ถูกควบคุม โดยวิธีการใด ๆ ของอดีตในปลอมตัวประวัติศาสตร์มัน และสิว แบบฟอร์มแน่นอน ขาดโอกาสใด ๆ แตกต่างของสีและแบบฟอร์มพื้นฐานของจังหวะสร้างสถาปัตยกรรมได้ "เมื่อเขาได้รับรางวัลโรงงาน Fagus โกรเปียส Walter ที่ทำในระยะที่แตกต่างระหว่าง 1911 และ 1925 แม้ว่ารูปภาพทั่วไปสำหรับสำนักงานภาคที่สร้างก่อนก่อนสงครามโลกครั้ง ระหว่าง 1911 1914ขณะที่พวกเขาได้สร้างอาคารซับซ้อนแต่ละ โกรเปียสและ Meyer เอาเข้าบัญชีไม่เพียงแต่การทำงานของแต่ละหนึ่งของพวกเขาแต่ความเห็นโดยรวม มีการเจริญเติบโตที่มั่นคงของโรงงาน ซึ่งได้กลายเป็นหนึ่งในใหญ่ที่สุดในเยอรมนี มันจะเสร็จสมบูรณ์ใน 1925 Benscheidt พ่อ และลูก ชาย เลือกศิลปินแสวงโรงเรียนของโกรเปียส ออกแบบตกแต่งภายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รองเท้านี้กินเวลาโรงงานเป็นคณะกรรมการอุตสาหกรรมครั้งแรกสำหรับวอลเตอร์ Gropius และการออกแบบของมันถูกสร้างขึ้นมาในการทำงานร่วมกับคนที่ในเวลานั้นเป็นหุ้นส่วนของเขาอดอล์ฟเมเยอร์.
ตอนแรกเขาคิดว่าโปรโมเตอร์ของเขาคาร์ล Benscheidt ทำงานกับสถาปนิกอีกเอดูอาร์แวร์เนอร์ แต่ Gropius เชื่อว่าเขา ที่จะไล่ตามโครงการศิลปะมากขึ้น เพื่อชักชวนให้ลูกความของเขาได้รับเชิญไปประชุมเกี่ยวกับศิลปะที่ยิ่งใหญ่และการก่อสร้างอุตสาหกรรมและในคำพูดของเขา posited ว่า "ชีวิตที่ทันสมัยจำเป็นต้องมีชีวิตที่อาคารใหม่ที่ตรงกับไลฟ์สไตล์ของเวลาของเรา." "สถานีคลังสินค้าและโรงงานต้องมีการแสดงออกและไม่สามารถถูกควบคุมโดยโหมดใด ๆ การครองชีพของยุคอดีตโดยไม่ต้องตกไปอยู่ในสูญญากาศและสวมหน้ากากประวัติศาสตร์แผนผัง. รูปแบบที่แน่นอนขาดโอกาสใด ๆ ที่แตกต่างของรูปแบบและสีที่มี พื้นฐานของจังหวะของการสร้างสถาปัตยกรรม. "
เมื่อเขาได้รับรางวัลวอลเตอร์ Gropius Fagus โรงงานทำในขั้นตอนที่แตกต่างกันระหว่าง 1911 และ 1925 แม้ว่าภาพที่พบมากที่สุดสำหรับภาคการสำนักงานซึ่งถูกสร้างขึ้นก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่งระหว่าง 1911 1914
ขณะที่พวกเขาได้รับการสร้างแต่ละอาคารที่ซับซ้อน, Gropius เมเยอร์และเอาเข้าบัญชีไม่เพียง แต่ฟังก์ชั่นของแต่ละคนของพวกเขา แต่ความสามัคคีภาพโดยรวม กับการเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องของพืชซึ่งได้กลายเป็นหนึ่งในที่ใหญ่ที่สุดในประเทศเยอรมนีก็จะเสร็จสมบูรณ์ในปี 1925 Benscheidt พ่อและลูกชายเลือกศิลปินของโรงเรียนของ Bauhaus Gropius สำหรับการออกแบบตกแต่งภายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รองเท้านี้เป็นโรงงานอุตสาหกรรมแรกคณะกรรมการวอลเตอร์ โกรเปียสและการออกแบบสร้างขึ้นในความร่วมมือกับผู้ที่เป็นหุ้นส่วนของเขา อดอล์ฟ ไมเยอร์ .
ตอนแรกเขาคิดว่าโปรโมเตอร์ของเขาคาร์ล benscheidt ทำงานกับสถาปนิกอื่น เอดูอาร์ด เวอร์เนอร์ แต่โกรเปียสโน้มน้าวให้เขาไล่โครงการศิลปะมากขึ้นเพื่อโน้มน้าวลูกค้าของเขาได้รับเชิญไปประชุมในศิลปะและอุตสาหกรรมการก่อสร้างอนุสาวรีย์และในคำพูดของเขาว่า " ชีวิตเป็นสิ่งที่ทันสมัยอาคารใหม่ของสิ่งมีชีวิตที่ตรงกับไลฟ์สไตล์ของเวลาของเรา . " " สถานีคลังสินค้าและโรงงานต้องมีการแสดงออกและไม่สามารถควบคุมโดยโหมดใด ๆของการใช้ชีวิตในยุคอดีต โดยไม่ตกอยู่ในสุญญากาศและสวมหน้ากากประวัติศาสตร์แผนผัง แบบฟอร์มที่แน่นอน ขาดโอกาส ความแตกต่างของรูปแบบและสีที่มีพื้นฐานของจังหวะของการสร้างสถาปัตยกรรม”
เมื่อเขาได้รับรางวัลวอลเตอร์ โกรเปียสฟากัส โรงงานทำในขั้นตอนที่แตกต่างกันระหว่าง 1911 และ 1925 , ถึงแม้ว่าภาพที่พบบ่อยที่สุดสำหรับสำนักงานภาค ซึ่งถูกสร้างขึ้นก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1 ระหว่าง 1911 1914 .
ตามที่พวกเขาสร้างของแต่ละอาคารในที่ซับซ้อนและโกรเปียสเมเยอร์เอาเข้าบัญชีเท่านั้น ฟังก์ชั่น แต่ละหนึ่งของพวกเขา แต่โดยรวมภาพความสามัคคีกับการเจริญเติบโตของพืช ซึ่งได้กลายเป็นหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดในประเทศเยอรมนี จะแล้วเสร็จใน พ.ศ. benscheidt , พ่อลูก , เลือกศิลปินของโรงเรียนเบาเฮาส์ของโกรเปียส
, ออกแบบตกแต่งภายใน