facing emerging market economies, a

facing emerging market economies, and the role of various types of financial claims in the onset of
financial panic.
It is also important to note that for countries operating on pegged exchange rates, a panic
by domestic investors can also deplete foreign exchange reserves, and thereby precipitate a
financial crisis. For example, holders of sight deposits in the banking system, or domestic holders
of treasury bills, might decide suddenly to convert their domestic assets into foreign exchange,
thereby draining the foreign exchange reserves at the central bank (such, after all, is the classic
framework for understanding a balance of payments crisis). The Brazilian government, for
example, owes about $250 in domestic debt (with an average maturity of about seven months),
and redemptions of these notes have added to the pressure on the real. In earlier studies (e.g.
Sachs, Tornell, and Velasco, 1995), the ratio of M2/Reserves was used as an indicator of the
vulnerability to such a crisis. In fact, our reading of the current round of panics is that they all
occurred in circumstances with very high levels of cross-border exposure. Thus, we find that the
ratio of short-term foreign debts to reserves is a more sensitive indicator of vulnerability than the
ratio of M2 to reserves. Future crises, however, may be triggered by domestic investors rather
than foreign investors. Once again, a priority for future research is an exploration of the relative
propensities of foreign and domestic investors to financial panic, as a step in creating a better
early-warning system.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หันหน้าไปทางประเทศเกิดใหม่ในตลาดและบทบาทของประเภทต่างๆของการเรียกร้องทางการเงินในการโจมตีของความตื่นตระหนกทางการเงิน.
ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าสำหรับประเทศที่ดำเนินงานเกี่ยวกับอัตราแลกเปลี่ยนตรึง,
ความตื่นตระหนกของนักลงทุนในประเทศยังสามารถทำให้หมดสิ้นลงทุนสำรองเงินตราต่างประเทศและด้วยเหตุนั้น
เร่งรัดวิกฤตการณ์ทางการเงิน ตัวอย่างเช่นผู้ถือของเงินฝากสายตาในระบบธนาคารหรือผู้ถือภายในประเทศของตั๋วเงินคลังอาจตัดสินใจอย่างกระทันหันในการแปลงสินทรัพย์ในประเทศของพวกเขาเป็นเงินตราต่างประเทศซึ่งจะช่วยระบายน้ำทุนสำรองเงินตราต่างประเทศที่ธนาคารกลาง(เช่นหลังจากทั้งหมดเป็นคลาสสิกกรอบสำหรับการทำความเข้าใจความสมดุลของวิกฤตการชำระเงิน) รัฐบาลบราซิลสำหรับตัวอย่างเช่นเป็นหนี้ประมาณ $ 250 หนี้ในประเทศ (ระยะสั้นที่มีค่าเฉลี่ยประมาณเจ็ดเดือน) และแลกของบันทึกเหล่านี้ได้เพิ่มความดันในความเป็นจริง ในการศึกษาก่อนหน้านี้(เช่นแซคส์, Tornell และ Velasco, 1995) อัตราส่วนของ M2 / สำรองถูกนำมาใช้เป็นตัวบ่งชี้ที่ช่องโหว่ดังกล่าววิกฤต ในความเป็นจริงการอ่านของเราของรอบปัจจุบันของการตื่นตกใจก็คือว่าพวกเขาทั้งหมดที่เกิดขึ้นในสถานการณ์ที่มีระดับที่สูงมากของการเปิดรับข้ามพรมแดน ดังนั้นเราจึงพบว่าอัตราส่วนของระยะสั้นหนี้ต่างประเทศที่จะสำรองเป็นตัวบ่งชี้ความสำคัญมากขึ้นของช่องโหว่กว่าอัตราส่วนของM2 สำรอง วิกฤตในอนาคต แต่อาจถูกเรียกโดยนักลงทุนในประเทศค่อนข้างกว่านักลงทุนต่างชาติ อีกครั้งหนึ่งที่มีความสำคัญสำหรับการวิจัยในอนาคตคือการสำรวจของญาติทำความของนักลงทุนต่างประเทศและในประเทศที่จะตื่นตระหนกทางการเงินเช่นเดียวกับขั้นตอนในการสร้างที่ดีกว่าระบบเตือนภัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หันหน้าไปทางเศรษฐกิจตลาดเกิดใหม่ และบทบาทของประเภทต่างๆของการเรียกร้องทางการเงินในการโจมตีของ

ความตื่นตระหนกทางการเงิน มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าสำหรับประเทศที่ใช้ตรึงอัตราแลกเปลี่ยน , ตื่นตระหนก
โดยนักลงทุนในประเทศยังสามารถ deplete สำรองแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ และเพื่อจุดประกาย
วิกฤตการณ์ทางการเงิน ตัวอย่างเช่น เห็นถือของเงินฝากในระบบธนาคารหรือผู้ถือในประเทศ
ของตั๋วเงินคลังอาจตัดสินใจทันทีเพื่อแปลงสินทรัพย์ในประเทศของพวกเขาในการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ ,
จึงระบายขอสงวนแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศที่ ธนาคารกลาง ( เช่น หลังจากทั้งหมด เป็นกรอบคลาสสิก
ความวิกฤติดุลการชำระเงิน ) รัฐบาลบราซิล ,
เช่น เป็นหนี้ประมาณ 250 $ ในตราสารหนี้ในประเทศ ( ที่มีอายุเฉลี่ยประมาณเจ็ดเดือน )
ปรับตัวและบันทึกเหล่านี้ได้เพิ่มแรงกดดันต่อจริง ในการศึกษาก่อนหน้านี้ ( เช่น
Sachs tornell และ Velasco , 2538 ) , อัตราส่วนสำรองของ M2 / ถูกใช้เป็นตัวบ่งชี้ของ
ช่องโหว่ดังกล่าว วิกฤต ในความเป็นจริงการอ่านของเราในรอบปัจจุบันของตกใจคือพวกเขาทั้งหมด
เกิดขึ้นในสถานการณ์ที่มีระดับที่สูงมากของประเทศ เปิดเผย ดังนั้นเราจึงพบว่า
อัตราส่วนของหนี้ต่างประเทศระยะสั้น เพื่อสำรองเป็นสำคัญมากขึ้นบ่งชี้ความอ่อนแอกว่า
อัตราส่วนของ M2 เพื่อสำรอง วิกฤตในอนาคต อย่างไรก็ตาม อาจจะถูกทริกเกอร์ โดยนักลงทุนในประเทศค่อนข้าง
กว่านักลงทุนต่างประเทศ อีกครั้ง ที่สำคัญสำหรับการวิจัยในอนาคต คือ การสำรวจ propensities ญาติ
ของนักลงทุนภายในประเทศ และต่างประเทศเพื่อความตื่นตระหนกทางการเงิน เป็นขั้นตอนในการสร้างดีกว่า
ระบบเตือนภัยขั้นต้น .