'Twas the late afternoon on Christm

'Twas the late afternoon on Christmas, and all through the house, not a creature was stirring, excluding the electric mouse. Red's mom didn't decorate and the walls were bare, and we all ate our dinner as we awkwardly sat there. The Christmas tree was strung up with lights, and Pikachu bapped on the ornaments with delight. I didn't expect any presents to come, I knew that Christmas was never that fun. But I did enjoy spending my time with Red, and I decided I didn't need any gifts in the end.


~


I took a moment to admire the food before sitting down to eat dinner, and holy hell was that a dinner. Red's mom had made steak, turkey, mash potatoes, stuffing, corn, an assortment of cooked vegetables that I couldn't name, and a chocolate cake that we have already been told not to eat until we ate the 'real food' first. Not that the other things weren't real food, I mean, it all looked fucking delicious. It's just that, by my standards, cake was one of the realest foods out there. But I hadn't eaten an actual home-cooked meal in 5 years. I was grateful.

I contemplated whether or not I should thank Red's mom for cooking dinner or not, but before I could say anything, her own voice pulled me out of my food-paralysis.

"(Y/n)?" She spoke gently with a soft laugh as she turned to looked at me. "Come on, sweetie, sit down. Don't be shy."

"Oh.. heh, sorry." I let out a nervous laugh as I scratched the back of my head, taking a seat in the chair next to Red. His mother sat directly across from him, and an empty chair sat directly across from me. I took brief note of the fact that the small table had 4 chairs set up instead of 3. I didn't comment.

Red looked at me with a slight smile before rolling his eyes sarcastically. I stuck my tongue out at him. His plate already had food on it, and his mother's didn't. I made eye contact with her before she gestured her hand to the table, signaling for me to grab something first. I reached over to fill my plate with a little bit of everything.

"So, where did you disappear to for 9 straight hours, mom?" Red asked with his mouth still full of mashed potatoes. He put large emphasis on the '9 straight hours' part.

"Swallow before you speak." His mom lectured, and Red snickered and rolled his eyes again before leaning back in his chair. If Red hadn't told me how long it'd been, I would of thought they still lived together like this. It was as if he were still a 5 year old who always spoke with his mouth full. I found it slightly adorable. "I got sidetracked and went to go to a friend's house. I somehow managed to fall asleep there. I was asleep for quite awhile, and as soon as I woke up I ran to the grocery store to buy dinner. I really hope I didn't worry you, hon." She muttered, watching me scoop out a shit ton of mashed potatoes for myself. "Oh my goodness, how much can a small girl like you eat?"

I let out an awkward laugh as I put my plate down and poured myself a glass of apple juice.

"Who did you see?" Red asked casually, jamming his fork into a piece of already sliced turkey. His mother was quiet for a moment.

"Oh, it was nobody, dear." She responded after about 3 seconds of silence. Red and his mother made eye contact for a couple of seconds. I slowly took a bite of my corn-on-the-cob.

It was really awkward.

"I know you're banging the professor, mom." Red stated casually as he jammed his fork into his mouth. I immediately started to choke on my food. I began to violently cough and laugh at the same time while him and his mother continued to speak.

"What?!" His mother gasped in complete shock.

"Yeah, I actually saw Blue on my way over here. He told me that he accidentally walked in on it the other day." He continued, his face not showing any sort of emotion as he spoke. I kept coughing and laughing and ohmygodicouldbarelybreathe. Red glanced over at me and I held up a finger to show him that I wasn't dying yet.

"Oh my god." His mom murmured, covering her face with her hands in embarrassment. I sat with my hand on heart as I took deep breaths, slowly calming down. Red put his fork back down and began rubbing my back and laughing softly.

After a good minute of awkward chewing and silence, Red's mom sighed and began to put some food on her own plate. Red let out a snicker.

"So..." Red's mom began, probably thinking of something new to say to change the incredibly awkward tension that had just settled in. I honestly didn't care what she said, as long as it didn't have anything to do with- "(Y/n)."

Dammit.

"What's your life like, hon?" Her voice always seemed so soft and gentle, even when she was yelling at Red for his outburst about her and the professor. It was also very feminine but rather comforting. Her words however, were slightly nerve wracking. I nervously played the the string on my hoodie before answering.

"Oh. Ya know. I usually just hang out at home. Play with my Pokemon. Train 'em. Sometimes I do battles, but I haven't in quite awhile." I muttered, taking a bite of my steak.

"Oh, so you're a trainer?" She asked, making small talk.

"Yeah." I responded simply.

"Is that how you met Red?"

"Yeah, actually. We met on Mt. Silver. I was actually gonna challenge him, but uh...."

"But what?"

"But..." I froze for a moment. "Something came up."

"Oh.." She mumbled, deciding not to poke at a clearly sensitive wound much further. I was thankful for that. "You know, he's never had a girlfriend before. You're actually the first."

Now it was Red's turn to choke on his food. I wholeheartedly laughed.

"We're not together." I responded, giggling slightly I said it. I rubbed Red's back as he coughed, mimicking his previous gesture. His face was red as he glared at me. 'Damn this guy sure blushes a lot. He's like a little anime schoolgirl.'

"Oh? Really?" She laughed. "I'm surprised. You are a very pretty young lady."

"Oh. Well thank you." I responded, laughing slightly.

"I honestly thought you two were dating, judging by the way he talked about you..."

"The way he talked about me?" I said mockingly, raising my eyebrow and smirking as I looked at Red. His face was still pink and his eyes were wide as he looked at his mother.

"Yes. He said you were you very funny. Nice too. He said you were a little bit teasing at times, but in a 'cute' way." She smiled sarcastically at Red as she spoke. I immediately decided that I liked this lady.

"Oh, did he? How sweet." I said, looking at him with a smirk.

"I never said that she--" Red began to protest, but was quickly interrupted.

"He said that you were the first person that he's 'ever felt this way for'" She teased, resting her head on her hand as she spoke.

"I DIDN'T EVEN--" I quickly kissed Red on the top of his head before he could continue his sentence.

"Aw, I think you're cute too sweetie~" I teased, smirking at him again before taking another bite of my steak.

"Ugggh." He growled, hiding his face in his hands. Me and his mother both laughed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' Twas บ่ายคริสต์มาส และ หัวใจ เฮาส์ สัตว์ไม่มีกวน ไม่รวมเมาส์ไฟฟ้า แม่ของแดงไม่ได้ตกแต่ง และผนังได้เปลือย และเราทุกคนกินอาหารเย็นของเราเป็นเราเก้ ๆ นั่ง ต้นคริสต์มาสถูก strung ค่าไฟ และ bapped Pikachu ในเครื่องประดับด้วยความยินดี ผมไม่ได้คาดหวังใด ๆ แสดงมา ฉันรู้ว่า คริสมาสต์ก็ไม่เคยสนุกที่ แต่ผมไม่สนุกกับการใช้เวลาของฉันกับแดง และฉันตัดสินใจไม่ได้ต้องมีของขวัญในสุด ~ผมเอาขณะที่พิสมัยอาหารก่อนที่จะนั่งลงกินอาหารค่ำ และนรกที่ศักดิ์สิทธิ์เป็นที่อาหารมื้อเย็น แม่ของแดงได้ทำสเต็ก ตุรกี มันฝรั่งผสม บรรจุ ข้าวโพด การจัดประเภทของผักสุกที่ฉันไม่สามารถชื่อ และเค้กที่เรามีการบอกไม่ให้กินจนเรากิน 'อาหารจริง' ครั้งแรก สิ่งไม่จริง อาหารผมหมายถึง มันทั้งหมดดู fucking อร่อย ก็เพียงแค่ว่า โดยมาตรฐานของฉัน เค้กเป็นหนึ่งในอาหารที่ realest ค่ะ แต่ผมไม่ได้กินจริงอาหารใน 5 ปี ผมขอบคุณผมไตร่ตรองหรือไม่ฉันจะขอบคุณแม่ของแดงสำหรับทำอาหารมื้อเย็น หรือไม่ แต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไร เสียงของตนเองผมดึงจากอัมพาตอาหารของฉัน"(Y/n) ? " เธอพูดเบา ๆ กับหัวเราะนุ่มเธอหันไปมองที่ฉัน "โธ่ วัคซีน นั่งลง ไม่ได้ขี้อาย""โอ้... heh ขอ " ฉันให้ออกประสาทหัวเราะฉันมีรอยขีดข่วนด้านหลังของศีรษะ การนั่งเก้าอี้ถัดจากสีแดง แม่ของเขานั่งตรงฝั่งตรงข้ามเขา และมีเก้าอี้ว่างนั่งตรงฝั่งตรงข้ามผม ฉันเอาเหตุโดยย่อของข้อเท็จจริงที่ว่า ตัวเล็กได้พร้อมเก้าอี้ 4 ตัวติดตั้งแทน 3 ฉันไม่ได้คิดแดงมองฉัน ด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยก่อนรีดตา sarcastically ผมติดอยู่ลิ้นของฉันออกมาที่เขา จานเขามีอาหารไว้แล้ว และแม่ของเขาไม่ได้ ผมทำตากับเธอก่อนเธอ gestured ตาราง มือของเธอตามปกติจะหยิบอะไรก่อน ฉันถึงกว่าเต็มจานของฉันเล็กทุกอย่าง"ดังนั้น ที่ได้คุณหายไป 9 ชั่วโมงตรง หม่อม" แดงถาม ด้วยปากของเขายังเต็มไปด้วยมันฝรั่งบด เขาใส่เน้น '9 ชั่วโมงตรง' ส่วนใหญ่"กลืนก่อนที่คุณพูด" Lectured คุณแม่ของเขา และสีแดง snickered และสะสมตาการลำในเก้าอี้ของเขา ถ้าแดงไม่ได้บอกวิธีมันมีนาน ฉันจะคิดที่พวกเขายังคงอาศัยอยู่ร่วมกันเช่นนี้ ว่า เขาอยู่ยังเป็น 5 ปีที่จะพูด ด้วยปากของเขาทั้งหมดได้ พบได้เล็กน้อยน่ารัก "ฉันมี sidetracked และไปไปให้เพื่อนบ้าน ฉันอย่างใดจัดการให้หลับมี ผมหลับค่อนข้างสักครู่ และทันทีที่ตื่นขึ้น วิ่งไปยังร้านค้าร้านขายของชำเลี้ยง ผมหวังว่า ไม่ได้กังวลคุณ hon."เธอ muttered ดูฉันตักออกคนตันของมันบดตัวเอง "โอ้ พระช่วย จำนวนผู้หญิงเล็กเหมือนคุณกิน" I let out an awkward laugh as I put my plate down and poured myself a glass of apple juice."Who did you see?" Red asked casually, jamming his fork into a piece of already sliced turkey. His mother was quiet for a moment."Oh, it was nobody, dear." She responded after about 3 seconds of silence. Red and his mother made eye contact for a couple of seconds. I slowly took a bite of my corn-on-the-cob.It was really awkward."I know you're banging the professor, mom." Red stated casually as he jammed his fork into his mouth. I immediately started to choke on my food. I began to violently cough and laugh at the same time while him and his mother continued to speak."What?!" His mother gasped in complete shock."Yeah, I actually saw Blue on my way over here. He told me that he accidentally walked in on it the other day." He continued, his face not showing any sort of emotion as he spoke. I kept coughing and laughing and ohmygodicouldbarelybreathe. Red glanced over at me and I held up a finger to show him that I wasn't dying yet."Oh my god." His mom murmured, covering her face with her hands in embarrassment. I sat with my hand on heart as I took deep breaths, slowly calming down. Red put his fork back down and began rubbing my back and laughing softly.After a good minute of awkward chewing and silence, Red's mom sighed and began to put some food on her own plate. Red let out a snicker."So..." Red's mom began, probably thinking of something new to say to change the incredibly awkward tension that had just settled in. I honestly didn't care what she said, as long as it didn't have anything to do with- "(Y/n)." Dammit."What's your life like, hon?" Her voice always seemed so soft and gentle, even when she was yelling at Red for his outburst about her and the professor. It was also very feminine but rather comforting. Her words however, were slightly nerve wracking. I nervously played the the string on my hoodie before answering."Oh. Ya know. I usually just hang out at home. Play with my Pokemon. Train 'em. Sometimes I do battles, but I haven't in quite awhile." I muttered, taking a bite of my steak."Oh, so you're a trainer?" She asked, making small talk."Yeah." I responded simply."Is that how you met Red?""Yeah, actually. We met on Mt. Silver. I was actually gonna challenge him, but uh....""But what?""But..." I froze for a moment. "Something came up.""Oh.." She mumbled, deciding not to poke at a clearly sensitive wound much further. I was thankful for that. "You know, he's never had a girlfriend before. You're actually the first."Now it was Red's turn to choke on his food. I wholeheartedly laughed."We're not together." I responded, giggling slightly I said it. I rubbed Red's back as he coughed, mimicking his previous gesture. His face was red as he glared at me. 'Damn this guy sure blushes a lot. He's like a little anime schoolgirl.'"Oh? Really?" She laughed. "I'm surprised. You are a very pretty young lady.""Oh. Well thank you." I responded, laughing slightly."I honestly thought you two were dating, judging by the way he talked about you...""The way he talked about me?" I said mockingly, raising my eyebrow and smirking as I looked at Red. His face was still pink and his eyes were wide as he looked at his mother."Yes. He said you were you very funny. Nice too. He said you were a little bit teasing at times, but in a 'cute' way." She smiled sarcastically at Red as she spoke. I immediately decided that I liked this lady."Oh, did he? How sweet." I said, looking at him with a smirk."I never said that she--" Red began to protest, but was quickly interrupted."He said that you were the first person that he's 'ever felt this way for'" She teased, resting her head on her hand as she spoke."I DIDN'T EVEN--" I quickly kissed Red on the top of his head before he could continue his sentence."Aw, I think you're cute too sweetie~" I teased, smirking at him again before taking another bite of my steak."Ugggh." He growled, hiding his face in his hands. Me and his mother both laughed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของคนที่ช่วงบ่ายในวันคริสต์มาสและทั้งหมดผ่านบ้านที่ไม่ได้เป็นสิ่งมีชีวิตที่ถูกกวนไม่รวมเมาส์ไฟฟ้า แม่แดงไม่ได้ตกแต่งและผนังเป็นเปลือยและเราทุกคนกินข้าวเย็นของเราที่เรานั่งอยู่ที่นั่นอย่างเชื่องช้า ต้นคริสต์มาสถูกหงุดหงิดขึ้นด้วยแสงไฟและ Pikachu bapped ในเครื่องประดับที่มีความสุข ฉันไม่ได้คาดหวังของขวัญใด ๆ ที่จะมาฉันรู้ว่าคริสมาสต์ก็ไม่เคยสนุกที่ แต่ผมไม่สนุกกับการใช้เวลาของฉันกับสีแดงและฉันคิดว่าฉันไม่ต้องการของขวัญในที่สุด. ~ ผมเอาสักครู่เพื่อชื่นชมอาหารก่อนจะนั่งลงกินอาหารเย็นและนรกศักดิ์สิทธิ์เป็นที่รับประทานอาหารค่ำ แม่แดงได้ทำสเต็กไก่งวง, มันฝรั่งบดบรรจุ, ข้าวโพด, การแบ่งประเภทของผักสุกที่ฉันไม่สามารถตั้งชื่อและเค้กช็อคโกแลตที่เราได้รับการบอกว่าจะไม่กินจนกว่าเราจะกิน 'อาหารจริงครั้งแรก ไม่ว่าสิ่งอื่น ๆ ที่ไม่ได้อาหารที่แท้จริงผมหมายถึงมันทั้งหมดมองอร่อยร่วมเพศ มันเป็นเพียงแค่ว่าโดยมาตรฐานของฉันเค้กเป็นหนึ่งในอาหารที่ realest ออกมี แต่ผมไม่ได้กินอาหารปรุงสุกที่บ้านที่เกิดขึ้นจริงใน 5 ปี ฉันรู้สึกขอบคุณ. ฉันครุ่นคิดหรือไม่ว่าฉันควรจะขอบคุณแม่สีแดงสำหรับทำอาหารมื้อเย็นหรือไม่ แต่ก่อนที่ฉันจะพูดอะไรเสียงของตัวเองของเธอดึงฉันออกจากอาหารเป็นอัมพาตของฉัน. "(Y / N)?" เธอพูดเบา ๆ พร้อมกับหัวเราะนุ่มขณะที่เธอหันไปมองมาที่ฉัน "Come on, แฟนนั่งลง. ไม่ต้องอาย." "โอ้ .. หึขอโทษ." ฉันให้ออกหัวเราะประสาทเป็นฉันมีรอยขีดข่วนด้านหลังของหัวของฉันนั่งในเก้าอี้ถัดจากสีแดง แม่ของเขานั่งตรงข้ามกับเขาและเก้าอี้นั่งที่ว่างเปล่าตรงข้ามจากฉัน ผมเอาบันทึกสั้น ๆ ความจริงที่ว่าโต๊ะเล็กมีเก้าอี้ 4 ตัวตั้งค่าแทน 3. ผมไม่ได้แสดงความคิดเห็น. แดงมองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะกลิ้งดวงตาของเขาประชด ฉันติดลิ้นของฉันออกไปที่เขา จานของเขาแล้วมีอาหารมันและแม่ของเขาไม่ได้ ฉันทำสายตากับเธอก่อนที่เธอชี้มือของเธอไปที่ตารางการส่งสัญญาณสำหรับผมที่จะคว้าบางสิ่งบางอย่างแรก ฉันถึงกว่าที่จะเติมจานของฉันมีนิด ๆ หน่อย ๆ ของทุกอย่าง. "ดังนั้นที่คุณไม่ได้หายไป 9 ชั่วโมงตรงแม่?" แดงถามด้วยปากของเขายังคงเต็มไปด้วยมันฝรั่งบด เขาให้ความสำคัญมากในส่วน '9 ชั่วโมงตรง'. "กลืนก่อนที่คุณจะพูด." แม่ของเขาสอนและ Red snickered และเหล็กแผ่นรีดตาของเขาอีกครั้งก่อนที่พิงหลังในเก้าอี้ของเขา ถ้าสีแดงไม่ได้บอกผมว่านานแค่ไหนก็ต้องการรับผมจะคิดว่าของพวกเขายังคงอยู่ด้วยกันเช่นนี้ มันเป็นเหมือนกับว่าเขายังคงเป็น 5 ปีเก่าที่เคยได้พูดคุยกับปากของเขาเต็มรูปแบบ ผมพบว่ามันน่ารักเล็กน้อย "ผมหันไปและเดินไปที่ไปที่บ้านเพื่อน. ฉันจัดการอย่างใดที่จะหลับมี. ฉันกำลังนอนหลับสำหรับค่อนข้างสักครู่และเร็วที่สุดเท่าที่ฉันตื่นขึ้นมาฉันวิ่งไปที่ร้านขายของชำที่จะซื้ออาหารค่ำ. ผมหวังว่าฉัน didn 'ต้องกังวลคุณที่รัก. " เธอพึมพำดูผมตักออกตันอึของมันฝรั่งบดสำหรับตัวเอง "โอ้พระเจ้าเท่าใดสามารถผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เหมือนที่คุณกินหรือ?" ฉันปล่อยให้ออกมาเป็นที่น่าอึดอัดใจหัวเราะฉันใส่จานของฉันลงและเทตัวเองแก้วน้ำผลไม้แอปเปิ้ล. "ใครที่คุณเห็น?" แดงถามลวกติดขัดส้อมของเขาเข้าไปในชิ้นส่วนของไก่งวงหั่นแล้ว แม่ของเขาเป็นคนเงียบสักครู่. "โอ้มันก็ไม่มีใครที่รัก." เธอตอบหลังจากนั้นประมาณ 3 วินาทีแห่งความเงียบ สีแดงและแม่ของเขาทำให้การติดต่อตาสองสามวินาที ฉันค่อยๆเอากัดของข้าวโพด-on-the-ซังฉัน. มันเป็นที่น่าอึดอัดใจจริงๆ. "ผมรู้ว่าคุณกำลังต่อสู้อาจารย์แม่." สีแดงที่ระบุไว้ในขณะที่เขาตั้งใจติดขัดส้อมของเขาเข้าไปในปากของเขา ฉันเริ่มต้นได้ทันทีจะสำลักอาหารของฉัน ผมเริ่มที่จะรุนแรงไอและหัวเราะในเวลาเดียวกันในขณะที่เขาและแม่ของเขายังคงพูด. "สิ่งที่ ?!" แม่ของเขาอ้าปากค้างในช็อตที่สมบูรณ์แบบ. "ใช่ที่จริงผมเห็นสีฟ้าในทางของฉันมากกว่าที่นี่. เขาบอกว่าเขาตั้งใจเดินเข้ามาในกับมันในวันอื่น ๆ ." เขายังคงใบหน้าของเขาไม่แสดงการจัดเรียงของอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ ในขณะที่เขาพูด ฉันเก็บไอและหัวเราะและ ohmygodicouldbarelybreathe สีแดงเหลือบมองไปที่ผมและผมจัดขึ้นนิ้วที่จะแสดงให้เขารู้ว่าผมไม่ได้ตายยัง. "โอ้พระเจ้าของฉัน." แม่ของเขาพากันบ่นครอบคลุมใบหน้าของเธอด้วยมือของเธอในความลำบากใจ ฉันนั่งด้วยมือของฉันในหัวใจฉันเอาหายใจลึกค่อยๆสงบลง สีแดงวางส้อมของเขากลับลงมาและเริ่มถูหลังของฉันและหัวเราะเบา ๆ . หลังจากนาทีที่ดีของการเคี้ยวและความเงียบที่น่าอึดอัดใจแม่แดงถอนหายใจและเริ่มที่จะใส่อาหารในจานของเธอเอง สีแดงให้ออกขำได้. "ดังนั้น ... " แม่แดงเริ่มอาจจะคิดสิ่งใหม่ ๆ ที่จะบอกว่าจะเปลี่ยนความตึงเครียดที่น่าอึดอัดใจอย่างไม่น่าเชื่อว่ามาตั้งถิ่นฐานอยู่ใน. ผมไม่ได้ดูแลสิ่งที่เธอกล่าวว่าตราบใดที่มัน didn 't มีอะไรจะทำอย่างไรโดยไม่มี "(ใช่ / n)." Dammit. "มีอะไรในชีวิตของคุณเหมือนที่รัก?" เสียงของเธอก็ดูเหมือนเพื่อให้นุ่มและอ่อนโยนแม้ในขณะที่เธอได้รับการตะโกนใส่สีแดงของเขาเกี่ยวกับการระเบิดของเธอและอาจารย์ มันก็ยังเป็นผู้หญิงมาก แต่ปลอบโยน คำพูดของเธออย่างไร wracking ประสาทเล็กน้อย ฉันประหม่าเล่นสตริงบนหมวกของฉันก่อนที่จะตอบ. "โอ้. ยาทราบ. ฉันมักจะเพียงแค่ออกไปเที่ยวที่บ้าน. เล่นกับโปเกมอนของฉัน. รถไฟ 'em. บางครั้งฉันจะต่อสู้ แต่ฉันมีไม่ได้อยู่ในค่อนข้างสักครู่." ฉันพึมพำการกัดของสเต็กของฉัน. "โอ้เพื่อให้คุณผู้ฝึกสอนหรือไม่?" เธอถามทำให้การพูดคุยเล็ก. "ใช่." ฉันตอบเพียง. "นั่นคือวิธีการที่คุณได้พบกับสีแดง?" "ใช่จริง ๆ . เราได้พบกับซิลเวอร์เมา. ฉันเป็นจริงจะท้าทายเขา แต่เอ่อ .... " "แต่อะไร?" "แต่ ... " ผมแช่แข็งสักครู่ "อะไรบางอย่างขึ้นมา." "โอ้ .. " เธอพึมพำตัดสินใจที่จะไม่โผล่ที่เป็นแผลที่มีความสำคัญอย่างเห็นได้ชัดมากไป ฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับการที่ "คุณรู้ว่าเขาไม่เคยมีแฟนมาก่อน. คุณกำลังจริงครั้งแรก." ตอนนี้ได้มีการเปิดแดงจะสำลักอาหารของเขา ผมบริสุทธิ์ใจหัวเราะ. "เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน." ฉันตอบหัวเราะเล็กน้อยผมว่ามัน ผมลูบหลังสีแดงในขณะที่เขาไอล้อเลียนท่าทางของเขาก่อนหน้า ใบหน้าของเขาเป็นสีแดงในขณะที่เขาจ้องมาที่ผม 'ประณามผู้ชายคนนี้แน่ใจว่าสีแดงเป็นจำนวนมาก เขาเป็นเหมือนเด็กนักเรียนเล็ก ๆ น้อย ๆ อะนิเมะ. "โอ้? จริงเหรอ?" หล่อนหัวเราะ. "ฉันประหลาดใจ. คุณเป็นหญิงสาวสวยมาก." "โอ้. ดีขอขอบคุณคุณ." ฉันตอบหัวเราะเล็กน้อย. "ผมคิดว่าคุณสองคนคบตัดสินโดยวิธีการที่เขาได้พูดคุยเกี่ยวกับคุณ ... ว่า" "วิธีที่เขาพูดคุยเกี่ยวกับฉันหรือไม่?" ผมบอกว่าเย้ยยกคิ้วของฉันและแสยะยิ้มที่มุมเป็นผมมองที่สีแดง ใบหน้าของเขายังคงเป็นสีชมพูและดวงตาของเขากว้างในขณะที่เขามองไปที่แม่ของเขา. "ใช่. เขาบอกว่าคุณเป็นคุณตลกมาก. ดีเกินไป. เขาบอกว่าคุณเป็นนิด ๆ หน่อย ๆ ล้อเล่นในบางครั้ง แต่ในทางที่ 'น่ารัก' " เธอยิ้มประชดที่ Red ขณะที่เธอพูด ฉันทันทีที่ตัดสินใจว่าผมชอบผู้หญิงคนนี้. "โอ้เขาทำอย่างไรหวาน." ฉันกล่าวว่ามองเขาด้วยรอยยิ้มได้. "ผมไม่เคยบอกว่า she--" สีแดงเริ่มที่จะประท้วง แต่ถูกขัดจังหวะอย่างรวดเร็ว. "เขาบอกว่าคุณเป็นคนแรกที่เขา 'เคยรู้สึกแบบนี้ได้'" เธอแกล้ง ที่วางอยู่บนหัวของเธอมือของเธอขณะที่เธอพูด. "ผมไม่ได้ EVEN--" ผมรีบจูบสีแดงที่ด้านบนของหัวของเขาก่อนที่เขาจะสามารถดำเนินการต่อประโยคของเขา. "อ๊ะฉันคิดว่าคุณน่ารักแฟนมากเกินไป ~" ผมแกล้ง, แสยะยิ้มที่มุมที่เขาอีกครั้งก่อนที่จะกัดของสเต็กของฉันอีก. "Ugggh." เขาคำรามซ่อนใบหน้าของเขาในมือของเขา ฉันและแม่ของเขาทั้งสองหัวเราะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' โครงการช่วงบ่ายในวันคริสต์มาสและในบ้านทุกหลัง ไม่ระทึกขวัญ ยกเว้นเมาส์ไฟฟ้า แม่แดงก็ไม่ได้ตกแต่งและผนังเปลือย และเราทุกคนกินมื้อค่ำของเรา ในขณะที่เรากลับนั่งอยู่ตรงนั้น ต้นคริสต์มาสถูกแขวนคอด้วยไฟและ Pikachu bapped บนเครื่องประดับด้วยความปีติ ผมไม่ได้คาดหวังใด ๆเสนอมาฉันรู้ว่าคริสมาสไม่เคยว่าสนุก แต่ผมสนุกกับการใช้เวลากับสีแดง ผมตัดสินใจว่าผมไม่ได้ต้องการของขวัญในที่สุด


~


ฉันใช้เวลาสักครู่เพื่อชื่นชมอาหารก่อนที่จะนั่งกินมื้อค่ำและบริสุทธิ์นั้นมันเป็นอาหารค่ำ แม่แดงทำสเต็ก , ไก่งวง , มันฝรั่งบด , การบรรจุ , ข้าวโพด , การแบ่งประเภทของผักต้มที่ผมจะชื่อไม่ได้และเค้กช็อคโกแลตที่เราได้รับแล้วบอกไม่กิน จนเรากิน ' อาหาร ' ที่แท้จริงก่อน ไม่ ว่า เรื่องอื่นไม่ได้จริงอาหาร ฉันหมายความว่า มันดูโคตรอร่อย มันก็แค่ ตามมาตรฐานของฉัน เค้ก เป็นหนึ่งในอาหาร RealEst ออกมี แต่ฉันยังไม่ได้กินอะไรเป็นอาหารบ้านที่แท้จริงใน 5 ปี ผมรู้สึกขอบคุณ .

ฉันไตร่ตรองหรือไม่ฉันควรจะขอบคุณแดงแม่ทำอาหาร หรือ ไม่ แต่ ก่อนที่ผมจะได้พูดอะไร เสียงของเธอเองที่ดึงฉันออกมาจากอัมพาตอาหารของฉัน

" ( y / n ) ? " เธอพูดเบาๆ พร้อมกับหัวเราะเบาๆ เธอหันไปมองที่ฉัน มาเถอะที่รัก นั่งลง ไม่ต้องอายค่ะ "

" โอ้ . . . . . . . เฮ้ ขอโทษนะ " ฉันปล่อยหัวเราะออกมาเมื่อฉันเกาหัวของฉันนั่งบนเก้าอี้ข้างสีแดง แม่ของเขานั่งอยู่ตรงข้ามเขา และมีเก้าอี้ว่างนั่งตรงข้ามผม ผมเอาบันทึกย่อของข้อเท็จจริงว่า มีเก้าอี้ 4 ตัว โต๊ะเล็กตั้งแทน 3 . ผมไม่ได้แสดงความคิดเห็น

สีแดงมองฉันด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะกลิ้งตา แดกดัน ผมติดลิ้นของฉันไปที่เขา จานของเขาอยู่แล้ว อาหารมัน และแม่ของเขาไม่ได้ผมสบตากับเธอก่อนที่เธอจะชี้นิ้วบอกว่ามือเธอถึงโต๊ะ ส่งสัญญาณให้ฉันคว้าบางอย่างก่อน ฉันเอื้อมมือไปใส่จานกับนิด ๆหน่อย ๆของทุกอย่าง

" แล้วนายหายไป 9 ชั่วโมง ตรงแม่ ? " แดงถามด้วยปากของเขายังเต็มไปด้วยมันฝรั่งบด เขาวางเน้นขนาดใหญ่ ' 9 ชั่วโมงต่อเนื่อง '

" ลงไป ก่อนที่จะพูดต่อว่า " แม่ของเขา ,