ory has also been influential in re

ory has also been influential in research addressing
adaptation in families of children with disabilities
(e.g., Turnbull & Turnbull, 1993). Taylor's
theory suggests that people develop coping
strategies that serve to enhance feelings of efficacy
and self-concept when faced with traumatic
events. These coping strategies are typically in the
form of cognitive illusions (i.e., a positive "spin"
on the situation that facilitates coping). Thus, if
the coping strategies adopted have a positive impact
on self-efficacy, the likelihood of positive/
adaptive outcomes is increased.
Within the research literature on families of
children with developmental disabilities, parental
self-efficacy has been explored in two ways to
date: (a) as a predictor of parental outcomes and
(b) as an outcome variable itself. In research addressing
the former, several studies have established
that self-efficacy or closely related constructs
are predictive of parental stress (e.g., Frey,
Greenberg, & Fewell, 1989; Friedrich, Wilturner,
& Cohen, 1985; Krauss, 1993). In research addressing
the latter, investigators have found child
variables, including child behavior problems and
caregiving demands, to be predictive of self-efficacy
(e.g., Heller, 1993). However, most researchers
addressing self-efficacy as an outcome variable
have operationalized it in terms of feelings of parental
competence.
A number of researchers have either focused
on parenting competence in families of children
with disabilities as the primary dependent variable
or have included measures of psychological distress
alongside a measure of competence. Comparison
designs have indicated that mothers of
children with developmental delays report greater
competence in parenting than do mothers of children
with no delays, especially during the infant
stage (Gowen, Johnson-Martin, Goldman, & Appelbaum,
1989; Haldy & Hanzlik, 1990). Nonparental
caregivers have also been investigated.
For example, Stoneman and Crapps (1988) studied
104 women providing care for people with
mental retardation in their homes. The three predictors
of these women's perceived competence in
the caregiving role were the presence of a person
with mental retardation in the caregiver's own
family, positive attitudes of neighbors, and social
support.
Thus, existing research on self-efficacy of caregivers
of children with developmental disabilities
has been limited to its main effect on other outcomes,
such as stress, or as an outcome in its own
right. Given the theoretical reasons for expecting
self-efficacy and other parental resources variables
(cf. Beresford, 1994) to act in ways other than a
simple main effect relationship, research is needed
on the functions of self-efficacy. We have already
indicated that self-efficacy is best studied within a
defined domain in order to understand its potential
effects. Children's behavior problems are
clearly a significant stressor for parents. Thus, research
in which the impact of children's behavior
problems on parental outcomes is addressed may
be a good vehicle for the exploration of the role
of self-efficacy.
In addition to the fact that they are a significant
factor predicting parental stress, there is a
further reason for an interest in the role of psychological
variables in understanding the response
of caregivers to problem behaviors. Systems models
of behavior problems in children and adults
with developmental disabilities have emphasized
the dynamic nature of the relationship between
child and parent or support staff behavior (Hastings
& Brown, 2000). In particular, researchers
have suggested that parents and support staff act
in ways that avoid the short-term negative impact
of behavior problems on themselves but ensure
their longer term maintenance (e.g., Oliver, 1995).
In essence, parents and support staff find problem
behaviors aversive, which affects their interactions
with the people with developmental disabilities
who are in their care. Thus, studying the role of
self-efficacy as a variable that may affect the relationship
between child behavior problems and parental
mental health outcomes may have implications
for work with parents but also for theory
and practice relating to problem behavior.
The preceding discussion suggests that it is
important to understand the psychological mechanisms
underlying the impact of behavior problems
on parents from the perspective of parents
under stress and from an interest in the prevention
or amelioration of problem behaviors themselves.
Our main purpose in the present study was
to explore the role of self-efficacy as an intervening
variable affecting the relationship between
child behavior problems and parental well-being.
Existing research within the general parenting domain
suggests that self-efficacy will act as a mediator
of such a relationship (Coleman & Karraker,
1998). However, intervening variables may alternatively
function as moderators (see Baron &
Kenny, 1986). Therefore, the analyses presented

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ory ยังได้ทรงอิทธิพลในการแก้ปัญหาการวิจัยปรับตัวในครอบครัวของเด็กพิการ(เช่น Turnbull & Turnbull, 1993) ของเทย์เลอร์ทฤษฎีแนะนำว่า คนพัฒนาเผชิญกลยุทธ์ที่ใช้เพื่อเพิ่มความรู้สึกของประสิทธิภาพและ self-concept เมื่อประสบกับความเจ็บปวดเหตุการณ์ ฝรั่งเหล่านี้ได้โดยทั่วไปในการรูปแบบของการรับรู้มายา (เช่น การบวก "หมุน"สถานการณ์ ที่อำนวยความสะดวกต่อการจัดการ) ดังนั้น ถ้าฝรั่งที่นำมาใช้มีผลกระทบในตนเองประสิทธิภาพ โอกาสบวก /ผลที่เหมาะสมจะเพิ่มขึ้นในเอกสารประกอบการวิจัยในครอบครัวของเด็กที่ มีพัฒนาการบกพร่อง ผู้ปกครองมีการสำรวจประสิทธิภาพตนเองในสองวิธีวัน: (a) เป็นจำนวนประตูของผลลัพธ์โดยผู้ปกครอง และ(ข) เป็นตัวแปรผลเอง ในการแก้ปัญหาการวิจัยอดีต หลายการศึกษาได้ก่อตั้งโครงสร้างที่ ประสิทธิภาพตนเอง หรือที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดมีการคาดการณ์ของความเครียดโดยผู้ปกครอง (เช่น Freyผลงาน & Fewell, 1989 ฟรีดริช Wilturnerและโคเฮน 1985 Krauss, 1993) ในการแก้ปัญหาการวิจัยหลัง นักสืบพบเด็กตัวแปร รวมถึงปัญหาพฤติกรรมของเด็ก และความต้องการ caregiving เพื่อให้งานของตนเองประสิทธิภาพ(เช่น Heller, 1993) อย่างไรก็ตาม นักวิจัยส่วนใหญ่กำหนดประสิทธิภาพตนเองเป็นตัวแปรผลมี operationalized นั้นในความรู้สึกของผู้ปกครองความสามารถจำนวนนักวิจัยมีการเน้นบนนี่ความสามารถในครอบครัวของเด็กทุพพลภาพเป็นตัวแปรขึ้นอยู่กับหลักหรือได้รวมวัดความทุกข์ทางจิตใจควบคู่ไปกับการวัดความสามารถ การเปรียบเทียบออกแบบได้ระบุไว้ที่แม่เด็กรายงานความล่าช้าที่พัฒนามากขึ้นความสามารถในการเป็นตัวหลักมากกว่าแม่ของเด็กทำพร้อม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเด็กทารกขั้นตอน (Gowen มาร์ติน Johnson โกลด์แมน & Appelbaum1989 Haldy & Hanzlik, 1990) Nonparentalเรื้อรังยังมีการตรวจสอบตัวอย่าง Stoneman และ Crapps (1988) ได้ศึกษาให้ดูแลคนหญิง 104ปัญญาในบ้าน Predictors สามของผู้หญิงเหล่านี้ความสามารถรับรู้ในบทบาท caregiving ถูกของบุคคลมีปัญญาในตัวเองของภูมิปัญญาครอบครัว บวกทัศนคติของเพื่อนบ้าน และสังคมสนับสนุนดัง วิจัยที่มีอยู่ในตนเองประสิทธิภาพของเรื้อรังเด็กพิการพัฒนาการมีการจำกัดผลของหลักผลลัพธ์อื่น ๆเช่นความเครียด หรือ เป็นผลที่ได้ในตัวเองขวา ให้เหตุผลทฤษฎีการคาดหวังตนเองประสิทธิภาพและตัวแปรอื่น ๆ ทรัพยากรโดยผู้ปกครอง(cf. Beresford, 1994) เพื่อทำหน้าที่ในลักษณะเป็นการผลหลักเรื่องความสัมพันธ์ วิจัยจำเป็นต้องใช้ในหน้าที่ของตนเองประสิทธิภาพ เรามีแล้วระบุประสิทธิภาพตนเองที่จะศึกษาภายในส่วนโดเมนที่กำหนดความเข้าใจในศักยภาพผลกระทบ มีปัญหาพฤติกรรมเด็กชัดเจนที่สำคัญ stressor สำหรับผู้ปกครอง ดังนั้น วิจัยซึ่งผลกระทบของพฤติกรรมเด็กในผลโดยผู้ปกครองเป็นพฤษภาคมที่อยู่เป็นรถดีสำรวจบทบาทของตนเองการศึกษาประสิทธิภาพการนอกจากความจริงที่ว่า พวกเขามีความสำคัญปัจจัยความเครียดหลักการคาดการณ์ มีการเพิ่มเติมเหตุผลสำหรับความสนใจในบทบาทของจิตวิทยาตัวแปรในการศึกษาการตอบสนองเรื้อรังถึงปัญหาพฤติกรรมของ แบบจำลองระบบปัญหาพฤติกรรมในเด็กและผู้ใหญ่พัฒนาการพิการได้เน้นลักษณะแบบไดนามิกของความสัมพันธ์ระหว่างเด็ก และผู้ปกครอง หรือสนับสนุนเจ้าหน้าที่ลักษณะการทำงาน (เฮสติ้งส์และสีน้ำตาล 2000) ในนักวิจัยเฉพาะได้แนะนำว่า ผู้ปกครองและสนับสนุนเจ้าหน้าที่พระราชบัญญัติวิธี ที่หลีกเลี่ยงผลกระทบเชิงลบในระยะสั้นลักษณะ ปัญหาในตัวเองแต่ให้แน่ใจความยาวระยะบำรุงรักษา (เช่น Oliver, 1995)ในสาระสำคัญ ผู้ปกครองและพนักงานสนับสนุนค้นหาปัญหาพฤติกรรม aversive ซึ่งมีผลต่อการโต้ตอบคนพิการพัฒนาการที่อยู่ในการดูแลของพวกเขา ดังนั้น การศึกษาบทบาทของประสิทธิภาพตนเองเป็นตัวแปรที่อาจมีผลต่อความสัมพันธ์ปัญหาพฤติกรรมเด็ก และผู้ปกครองผลของสุขภาพจิตอาจมีผลกระทบสำหรับการทำงาน กับผู้ปกครอง แต่ ในทฤษฎีและแนวทางปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับลักษณะปัญหาการสนทนาก่อนหน้านี้แนะนำว่าควรทำความเข้าใจกลไกทางจิตวิทยาผลกระทบของปัญหาพฤติกรรมต้นแบบในครอบครัวจากมุมมองของผู้ปกครองภาย ใต้ความเครียด และ จากความสนใจในการป้องกันหรือ amelioration ของปัญหาพฤติกรรมตัวเองมีวัตถุประสงค์หลักในการศึกษาปัจจุบันการสำรวจบทบาทของตนเองประสิทธิภาพเป็นการอยู่ระหว่างกลางส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรปัญหาพฤติกรรมเด็กและผู้ปกครองงานวิจัยที่มีอยู่ภายในโดเมนทั่วไปแนะนำประสิทธิภาพตนเองที่จะทำหน้าที่เป็นผู้ไกล่เกลี่ยเป็นของดังกล่าวความสัมพันธ์ (โคล์และ Karrakerปี 1998) . อย่างไรก็ตาม อยู่ระหว่างกลางตัวแปรหรืออาจทำหน้าที่เป็นผู้ควบคุม (ดูบารอนและเคนนี 1986) ดังนั้น วิเคราะห์นำเสนอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ออร์รี่ยังได้รับอิทธิพลในการวิจัยที่อยู่ในการปรับตัวในครอบครัวของเด็กที่มีความพิการ
(เช่น Turnbull & Turnbull, 1993) เทย์เลอร์ทฤษฎีแสดงให้เห็นว่าคนที่พัฒนารับมือกลยุทธ์ที่ให้บริการเพื่อเพิ่มความรู้สึกของการรับรู้ความสามารถและแนวคิดตัวเองเมื่อต้องเผชิญกับบาดแผลเหตุการณ์ กลวิธีการเผชิญปัญหาเหล่านี้มักจะอยู่ในรูปแบบของภาพองค์ความรู้ (เช่นบวก "สปิน" ในสถานการณ์ที่อำนวยความสะดวกในการเผชิญปัญหา) ดังนั้นหากกลวิธีการเผชิญปัญหาที่นำมามีผลกระทบในเชิงบวกเกี่ยวกับการรับรู้ความสามารถของตนเองน่าจะเป็นบวก/ ผลการปรับตัวเพิ่มขึ้น. ภายในงานวิจัยที่เกี่ยวกับครอบครัวของเด็กที่มีการพัฒนาคนพิการผู้ปกครองรับรู้ความสามารถของตนเองได้รับการสำรวจในสองวิธีที่จะวัน(ก) เป็นผลการทำนายของผู้ปกครองและ(ข) เป็นตัวแปรผลตัวเอง ในงานวิจัยที่อยู่ในอดีตการศึกษาหลายแห่งมีการจัดตั้งขึ้นว่าการรับรู้ความสามารถของตนเองหรือสร้างสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดมีการคาดการณ์ของความเครียดของผู้ปกครอง(เช่นเฟรย์, กรีนเบิร์กและ Fewell 1989; ฟรีดริช, Wilturner, & โคเฮน, 1985; อูส, 1993) ในงานวิจัยที่อยู่หลังนักวิจัยได้พบเด็กตัวแปรรวมทั้งปัญหาพฤติกรรมของเด็กและความต้องการการดูแลที่จะคาดการณ์ของการรับรู้ความสามารถตนเอง(เช่นเฮลเลอร์, 1993) อย่างไรก็ตามนักวิจัยส่วนใหญ่ที่อยู่ในการรับรู้ความสามารถตนเองเป็นตัวแปรเกิดผลการได้operationalized มันในแง่ของความรู้สึกของผู้ปกครองสามารถ. จำนวนนักวิจัยได้มุ่งเน้นทั้งความสามารถการเลี้ยงดูในครอบครัวของเด็กที่มีความพิการเป็นตัวแปรหลักหรือมีมาตรการทางจิตวิทยาความทุกข์ควบคู่ไปกับมาตรการของความสามารถ เปรียบเทียบการออกแบบที่ได้ชี้ให้เห็นว่าแม่ของเด็กที่มีพัฒนาการล่าช้ารายงานมากขึ้นความสามารถในการเลี้ยงดูกว่าแม่ของเด็กโดยไม่มีความล่าช้าโดยเฉพาะในช่วงทารกเวที(Gowen, จอห์นสันมาร์ตินโกลด์แมนและ Appelbaum, 1989; Haldy และ Hanzlik, 1990) . Nonparental ผู้ดูแลผู้ป่วยได้รับการตรวจสอบ. ยกตัวอย่างเช่น Stoneman และ Crapps (1988) การศึกษา104 ผู้หญิงที่ให้การดูแลผู้ที่มีความพิการทางสมองในบ้านของพวกเขา สามพยากรณ์ของความสามารถการรับรู้ของผู้หญิงเหล่านี้ในบทบาทของการดูแลมีการปรากฏตัวของคนปัญญาอ่อนในตัวเองดูแลของครอบครัวทัศนคติในเชิงบวกของเพื่อนบ้านและสังคมสนับสนุน. ดังนั้นการวิจัยที่มีอยู่ในการรับรู้ความสามารถของตนเองของผู้ดูแลผู้ป่วยของเด็กที่มีพัฒนาการคนพิการได้รับการ จำกัด ผลกระทบที่มีต่อหลักผลอื่น ๆ เช่นความเครียดหรือเป็นผลในตัวเองที่ถูกต้อง เหตุผลที่ได้รับความคาดหวังว่าทฤษฎีการรับรู้ความสามารถตนเองและตัวแปรอื่น ๆ ทรัพยากรของผู้ปกครอง (cf Beresford, 1994) ที่จะทำหน้าที่ในรูปแบบอื่นที่ไม่ใช่ผลกระทบความสัมพันธ์หลักง่ายๆการวิจัยเป็นสิ่งจำเป็นในการทำงานของการรับรู้ความสามารถของตนเอง เรามีอยู่แล้วชี้ให้เห็นว่าการรับรู้ความสามารถตนเองมีการศึกษาที่ดีที่สุดภายในโดเมนที่กำหนดไว้ในเพื่อให้เข้าใจถึงศักยภาพของผลกระทบ ปัญหาพฤติกรรมเด็กอย่างชัดเจนแรงกดดันที่สำคัญสำหรับพ่อแม่ผู้ปกครอง ดังนั้นการวิจัยที่ส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมของเด็กปัญหาต่อผลลัพธ์ของผู้ปกครองที่อยู่ที่อยู่อาจจะเป็นรถที่ดีสำหรับการสำรวจของบทบาทของตัวเองมีประสิทธิภาพ. นอกจากความจริงที่ว่าพวกเขาจะเป็นอย่างมีนัยสำคัญปัจจัยทำนายความเครียดของผู้ปกครองที่มีความเป็นเหตุผลต่อไปสำหรับความสนใจในบทบาทของจิตวิทยาตัวแปรในการทำความเข้าใจการตอบสนองของผู้ดูแลพฤติกรรมปัญหา ระบบรูปแบบของปัญหาพฤติกรรมในเด็กและผู้ใหญ่ที่มีการพัฒนาคนพิการได้เน้นลักษณะของความสัมพันธ์ระหว่างเด็กและผู้ปกครองหรือการสนับสนุนพฤติกรรมของพนักงาน(เฮสติ้งส์& Brown, 2000) โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักวิจัยได้ชี้ให้เห็นว่าผู้ปกครองและการสนับสนุนการกระทำของพนักงานในรูปแบบที่หลีกเลี่ยงผลกระทบเชิงลบในระยะสั้นของปัญหาพฤติกรรมในตัวเองแต่ให้แน่ใจว่าการบำรุงรักษาระยะยาวของพวกเขา (เช่นโอลิเวอร์ 1995). ในสาระสำคัญที่ผู้ปกครองและเจ้าหน้าที่สนับสนุนปัญหาที่พบพฤติกรรม aversive ซึ่งมีผลต่อการปฏิสัมพันธ์กับคนที่มีการพัฒนาคนพิการที่อยู่ในความดูแลของพวกเขา ดังนั้นการศึกษาบทบาทของการรับรู้ความสามารถตนเองเป็นตัวแปรที่อาจส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างปัญหาพฤติกรรมของเด็กและผู้ปกครองผลลัพธ์ทางสุขภาพจิตอาจมีผลกระทบสำหรับการทำงานกับพ่อแม่แต่ยังสำหรับทฤษฎีและการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับปัญหาพฤติกรรม. การอภิปรายก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่ามัน เป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจกลไกทางจิตวิทยาพื้นฐานผลกระทบของปัญหาพฤติกรรมพ่อแม่จากมุมมองของผู้ปกครองภายใต้ความกดดันและความสนใจในการป้องกันที่หรือเยียวยาของพฤติกรรมปัญหาตัวเอง. จุดประสงค์หลักของเราในการศึกษาในปัจจุบันคือการสำรวจบทบาทของตัวเอง-efficacy แทรกแซงเป็นตัวแปรที่มีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างปัญหาพฤติกรรมของเด็กและผู้ปกครองเป็นอยู่ที่ดี. ที่มีอยู่การวิจัยภายในโดเมนเลี้ยงดูทั่วไปแสดงให้เห็นว่าการรับรู้ความสามารถตนเองจะทำหน้าที่เป็นคนกลางของความสัมพันธ์ดังกล่าว(โคลแมนและ Karraker, 1998) อย่างไรก็ตามตัวแปรแทรกแซงหรืออาจทำงานเป็นผู้ดูแล(ดูบารอนและเคนนี1986) ดังนั้นการวิเคราะห์ที่นำเสนอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รี่ยังได้รับอิทธิพลในการวิจัยที่อยู่
การปรับตัวในครอบครัวของเด็กที่มีความพิการ
( เช่น เทิร์นบูล&เทิร์นบูล , 1993 ) ทฤษฎีของ
Taylor แสดงให้เห็นว่าคนพัฒนากลยุทธ์ coping
ที่ให้บริการเพื่อเพิ่มความรู้สึกของอัตมโนทัศน์และความสามารถ
เมื่อเผชิญกับเหตุการณ์ traumatic

coping กลยุทธ์เหล่านี้มักจะอยู่ในรูปแบบของการคิด ( ภาพลวงตา
I ,
" หมุน " บวกในสถานการณ์ที่อำนวยความสะดวกในการรับมือ ) ดังนั้น หากมีการใช้กลยุทธ์ต่างๆ

ผลกระทบในเชิงบวกต่อตนเอง โอกาสบวก /

ได้ผลเพิ่มขึ้น ในงานวิจัยเกี่ยวกับครอบครัวของเด็กพิการพัฒนาการ

ของตนเองได้โดยสองวิธี

วันที่ : ( ) เป็นผู้ปกครอง และทำนายผล
( ข ) เป็นชนวนตัวแปรนั่นเอง ในการวิจัย =
อดีต การศึกษาหลายได้ก่อตั้ง
ที่ตนเองหรือเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับโครงสร้าง
จะทำนายความเครียดของผู้ปกครอง เช่น เฟรย์
Greenberg , & fewell , 1989 ; ฟรีดริช wilturner
, , &โคเฮน , 1985 ; เคราส์ , 1993 ) ในการวิจัยที่อยู่
หลัง , นักวิจัยได้พบตัวเด็ก

รวมทั้งปัญหาพฤติกรรมเด็กและความต้องการการดูแล สามารถทำนายสมรรถนะของ
( เช่น เฮลเลอร์ , 1993 ) อย่างไรก็ตาม นักวิจัยส่วนใหญ่เรียกตนเองเป็นชนวน

มีตัวแปร operationalized มันในแง่ของความรู้สึกของผู้ปกครอง
.
จำนวนนักวิจัยได้ให้เน้นการอบรมเลี้ยงดูในครอบครัว
ในความสามารถของเด็กพิการเป็นหลัก

ตัวแปรหรือต้องรวมมาตรการของ
ความทุกข์ทางจิตใจควบคู่ไปกับการวัดความสามารถ การออกแบบพบว่า มารดามีการเปรียบเทียบ

เด็กที่มีการพัฒนาช้ารายงานความสามารถในการอบรมเลี้ยงดูมากกว่า ทำมากกว่า

ไม่มีความล่าช้าของมารดาเด็ก โดยเฉพาะในช่วงทารก
เวที ( โกเวน จอห์นสัน มาร์ติน โกลด์แมน &แอบเพลล์บาล์ม
haldy , 1989 ; & นซ์ลิค , 2533 ) nonparental
ผู้ดูแลยังได้รับการสอบสวน
ตัวอย่างเช่น Stoneman crapps ( 1988 ) และศึกษา
104 ผู้หญิงการดูแลคน
ปัญญาอ่อนในบ้านของพวกเขา สามระดับของการรับรู้ของผู้หญิงเหล่านี้

มีความสามารถในการดูแล บทบาทการแสดงของคน
ปัญญาอ่อนในเป็นผู้ดูแลเอง
ครอบครัว ทัศนคติของประเทศเพื่อนบ้าน และการสนับสนุนทางสังคม
.
ดังนั้นวิจัยที่มีอยู่ในตนเองของผู้ดูแลเด็กที่มีพัฒนาการบกพร่อง

ถูก จำกัด ผลหลักของผลลัพธ์ อื่น ๆ ,
เช่น ความเครียด หรือเป็นชนวนของมันเอง

ให้เหตุผลเชิงทฤษฎีสำหรับตนและทรัพยากรอื่น ๆที่ผู้ปกครองคาดหวังว่า

( CF . ตัวแปร เบเรสฟอร์ด , 1994 ) พระราชบัญญัติวิธีอื่นกว่า
ความสัมพันธ์ผลหลักอย่างง่าย การวิจัยเป็นสิ่งจำเป็น
ในการทำงานของตนเอง . เราได้พบว่า การรับรู้ความสามารถของตนเองเป็นดีที่สุด

เรียนภายในกำหนดโดเมนเพื่อที่จะเข้าใจผลกระทบที่อาจเกิดขึ้น

ปัญหาพฤติกรรมของเด็กมีความสําคัญ
อย่างชัดเจนสำหรับพ่อแม่ ดังนั้นการวิจัย

ซึ่งผลกระทบของพฤติกรรมเด็กปัญหาผลผู้ปกครองให้ความสนใจอาจ
เป็นรถที่ดีสำหรับการสำรวจบทบาท
การรับรู้ความสามารถของตน .
นอกจากความจริงที่ว่าพวกเขาเป็นอย่างมีนัยสำคัญ
ปัจจัยทำนายความเครียดของผู้ปกครอง มี
เหตุผลเพิ่มเติมสำหรับความสนใจในบทบาทของตัวแปรทางจิตวิทยา

เข้าใจคำตอบของผู้ดูแลต่อพฤติกรรมปัญหาที่เกิดขึ้น ระบบรุ่น
ของปัญหาพฤติกรรมในเด็กและผู้ใหญ่ที่มีความพิการพัฒนาการได้เน้น

ลักษณะทางพลวัตของความสัมพันธ์ระหว่างเด็กกับพ่อแม่ หรือสนับสนุนพฤติกรรม
พนักงาน ( เฮสติ้งส์
&สีน้ำตาล , 2000 ) โดยเฉพาะนักวิจัย
ชี้ให้เห็นว่ามีพ่อแม่และเจ้าหน้าที่สนับสนุนพระราชบัญญัติ
ในวิธีการหลีกเลี่ยงระยะสั้นผลกระทบเชิงลบของปัญหาพฤติกรรมในตัวเอง

แต่มั่นใจระยะยาวการบำรุงรักษาของพวกเขา ( เช่น โอลิเวอร์ , 1995 ) .
ในสาระสําคัญ ผู้ปกครอง และเจ้าหน้าที่พบปัญหา
พฤติกรรม aversive ซึ่งมีผลต่อการปฏิสัมพันธ์กับคนพิการพัฒนาการ

ที่อยู่ในการดูแลของพวกเขา ดังนั้น การศึกษาบทบาทของตนเองในฐานะตัวแปร

อาจจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างปัญหาพฤติกรรมเด็กและผลสุขภาพจิตผู้ปกครอง
อาจมีผลกระทบ
ทำงานกับพ่อแม่ แต่ยังสำหรับทฤษฎีและปฏิบัติเกี่ยวกับปัญหาพฤติกรรม
.
การสนทนาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่ามันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจกลไกทางจิตวิทยา

ถึงผลกระทบของปัญหาพฤติกรรม
ครอบครัวจากมุมมองของผู้ปกครอง
ภายใต้ความเครียด และจากความสนใจในการป้องกันหรือแก้ไขปัญหาพฤติกรรมตัวเอง
.
วัตถุประสงค์หลักในการศึกษาครั้งนี้ เพื่อศึกษาบทบาทของตนเอง
เป็น แทรกแซง
ตัวแปรที่มีผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างปัญหาพฤติกรรมเด็กและผู้ปกครองอยู่ดี
.
ที่มีอยู่งานวิจัยภายในทั่วไป parenting โดเมน
บ่งบอกว่าตนเองจะทำหน้าที่เป็นสื่อกลางของความสัมพันธ์ดังกล่าว (

& คาร์ราเกอร์ โคลแมน , 1998 ) อย่างไรก็ตาม ตัวแปรสอดแทรกอาจหรือ
ฟังก์ชันเป็นผู้ควบคุม ( เห็นบารอน&
เคนนี่ , 1986 ) ดังนั้น เพื่อนำเสนอ