The pattern of Japanese family stru

The pattern of Japanese family structure has been marked by a high number of extended families living together. This characteristic indicates that the role of the family in securing a comfortable retired life for the elderly is quite im- portant in Japan and is a major source of “age selectivity bias” in household- based statistics. The economic position of the elderly and their savings rate as conventionally measured are largely overstated because these data tend to ex- clude the poor elderly who are economically dependent members of their chil- dren’s families. This not only explains why the savings rate of the Japanese elderly is so much higher than that of the U.S. elderly but also predicts a de- cline in savings rate in the near future given the persistent increase in elderly persons living alone. The economic position of the Japanese elderly on average is almost equiva- lent to that of the nonelderly. In addition, accounting for imputed income fur- ther narrows the gap between the elderly and the nonelderly. While the income of the majority of households headed by the elderly may be low, their asset level is significant, thanks to past asset inflation in Japan, so that the elderly may persuade their children to live with them by offering rich housing services. Empirical estimates suggest that this strategic bequest motive may well be im- portant in determining the living arrangements of the elderly, despite their chil- dren’s feelings about shared living. Finally, the income and wealth distribution of the elderly is much wider than that of the nonelderly and is more concentrated in the lower income classes. This implies that welfare policy targeting the elderly per se would be ineffi- cient, particularly given increasing fiscal constraints. The policy of concentrat- ing welfare resources on the poor elderly, rather than on the elderly population as a whole, would be effective.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบของโครงสร้างครอบครัวญี่ปุ่นถูกทำเครื่องหมาย ด้วยหมายเลขสูงของครอบครัวอยู่ร่วมกัน ลักษณะนี้บ่งชี้ว่า บทบาทของครอบครัวในการเกษียณสบายสำหรับผู้สูงอายุค่อนข้าง im-ข้อมูลในญี่ปุ่น และเป็นแหล่งสำคัญของ "age ใวอคติ" ในบ้าน - ตามสถิติ ตำแหน่งทางเศรษฐกิจของผู้สูงอายุและอัตราการประหยัดที่เป็นวัดตามอัตภาพจะคุยโวมากเนื่องจากข้อมูลเหล่านี้มักจะ clude อดีตผู้สูงอายุที่ยากจนที่เป็นสมาชิกขึ้นอยู่กับเศรษฐกิจของครอบครัวของ chil-dren ของ นี้ไม่เพียงแต่อธิบายว่า ทำไมอัตราการออมของผู้สูงอายุญี่ปุ่นมากสูงกว่าที่ผู้สูงอายุในสหรัฐอเมริกา แต่ยัง คาดการณ์เด cline ประหยัดราคาในอนาคตกำหนดถาวรเพิ่มขึ้นในคนสูงอายุที่อยู่คนเดียว ตำแหน่งทางเศรษฐกิจของผู้สูงอายุญี่ปุ่นเฉลี่ยอยู่เกือบ equiva-ยืมมาให้ที่ nonelderly การ นอกจากนี้ การบัญชีเกี่ยวกับรายได้ควาบขนเธอจำกัดช่องว่างระหว่างผู้สูงอายุและการ nonelderly ในขณะที่รายได้ของครัวเรือนโดยผู้สูงอายุส่วนใหญ่อาจจะต่ำ ระดับสินทรัพย์เป็นสำคัญ ขอบคุณที่ผ่านมาสินทรัพย์เฟ้อในญี่ปุ่น เพื่อให้ผู้สูงอายุอาจชักชวนลูก ๆ ไปอยู่กับพวกเขา โดยให้บริการบ้านรวย การประเมินเชิงประจักษ์แนะนำว่า แรงจูงใจกลยุทธ์มรดกนี้อาจจะข้อมูล im ในการพิจารณาการจัดการที่พักอาศัยของผู้สูงอายุ แม้มีความรู้สึกร่วมของ chil-dren ของดี ในที่สุด การกระจายรายได้และความมั่งคั่งของผู้สูงอายุมากกว้างกว่าของ nonelderly การ และมีความเข้มข้นมากขึ้นในการเรียนรายได้ต่ำ บ่งชี้ว่า การกำหนดเป้าหมายผู้สูงอายุเพิ่มต่อนโยบายสวัสดิการจะ cient ineffi โดยเฉพาะอย่างยิ่งให้เพิ่มข้อจำกัดทางการเงิน นโยบายของ concentrat-ไอเอ็นจีสวัสดิการทรัพยากร ในผู้สูงอายุที่ยากจน แทนที่ เป็นประชากรสูงอายุทั้งหมด จะมีประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบของโครงสร้างของครอบครัวชาวญี่ปุ่นได้รับการทำเครื่องหมายโดยจำนวนมากของครอบครัวขยายอยู่ด้วยกัน ลักษณะนี้บ่งชี้ว่าบทบาทของครอบครัวในการรักษาความปลอดภัยในชีวิตเกษียณที่สะดวกสบายสำหรับผู้สูงอายุเป็น portant ญมากในญี่ปุ่นและเป็นแหล่งที่มาของ "ยุคหัวกะทิอคติ" ในสถิติ household- ตาม ตำแหน่งทางเศรษฐกิจของผู้สูงอายุและอัตราการออมของพวกเขาเป็นวัดอัตภาพสูงเกินไปส่วนใหญ่เพราะข้อมูลเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะ EX- clude คนยากจนผู้สูงอายุที่เป็นสมาชิกทางเศรษฐกิจขึ้นอยู่กับครอบครัวลูก ๆ ของพวกเขา นี้ไม่เพียง แต่อธิบายว่าทำไมอัตราการออมของผู้สูงอายุชาวญี่ปุ่นเป็นอย่างมากสูงกว่าของสหรัฐผู้สูงอายุ แต่ยังคาดการณ์ไคลน์ de- ในอัตราการออมในอนาคตอันใกล้ได้รับการเพิ่มขึ้นแบบถาวรในผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่คนเดียว ตำแหน่งทางเศรษฐกิจของญี่ปุ่นโดยเฉลี่ยผู้สูงอายุให้ยืมเกือบค่าเท่ากับว่า nonelderly นอกจากนี้บัญชีสำหรับรายได้ที่ประเมินไว้ fur- Ther แคบช่องว่างระหว่างผู้สูงอายุและ nonelderly ขณะที่รายได้ของคนส่วนใหญ่ของผู้ประกอบการที่นำโดยผู้สูงอายุอาจจะต่ำที่ระดับสินทรัพย์ของพวกเขาเป็นสิ่งสำคัญต้องขอบคุณเงินเฟ้อสินทรัพย์ที่ผ่านมาในประเทศญี่ปุ่นเพื่อให้ผู้สูงอายุอาจชักชวนเด็กของพวกเขาจะมีชีวิตอยู่กับพวกเขาโดยนำเสนอบริการที่อยู่อาศัยที่อุดมไปด้วย ประมาณการเชิงประจักษ์ชี้ให้เห็นว่าแรงจูงใจนี้มรดกทางยุทธศาสตร์อาจจะดี portant ญในการกำหนดจัดที่อยู่อาศัยของผู้สูงอายุแม้จะมีความรู้สึกของลูก ๆ ของพวกเขาเกี่ยวกับการใช้ชีวิตร่วมกัน สุดท้ายรายได้และความมั่งคั่งการกระจายตัวของผู้สูงอายุมีมากกว้างกว่า nonelderly และมีความเข้มข้นมากขึ้นในชั้นเรียนที่ต่ำกว่ารายได้ ซึ่งหมายความว่านโยบายสวัสดิการที่กำหนดเป้าหมายผู้สูงอายุต่อ se จะเพียงพอ ineffi- โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเพิ่มข้อ จำกัด ทางการคลัง นโยบายของไอเอ็นจี concentrat- ทรัพยากรสวัสดิการคนยากจนผู้สูงอายุมากกว่าประชากรผู้สูงอายุเป็นทั้งจะมีประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบแผนของโครงสร้างครอบครัวญี่ปุ่นถูกกำหนดโดยจำนวนของครอบครัวที่อาศัยอยู่ด้วยกัน ลักษณะนี้ พบว่า บทบาทของครอบครัวในการ เกษียณชีวิตสะดวกสบายสำหรับผู้สูงอายุค่อนข้างอิ่ม - portant ในญี่ปุ่น และเป็นแหล่งสำคัญของ " อายุคติหัวกะทิ " ในครัวเรือน - ตามสถิติ ฐานะทางเศรษฐกิจของผู้สูงอายุ และเงินฝากออมทรัพย์ของพวกเขาโดยอัตราวัดส่วนใหญ่จะพูดเกินไป เพราะข้อมูลเหล่านี้มักจะอดีต clude ผู้สูงอายุที่ยากจนที่เศรษฐกิจขึ้นอยู่กับสมาชิกของชิล - มากขึ้นของครอบครัว นี้ไม่เพียงอธิบายว่าทำไมอัตราการออมของผู้สูงอายุของญี่ปุ่นมีมากมากกว่าที่อเมริกา ผู้สูงอายุ แต่ยังคาดการณ์ de - ไคลน์ ในอัตราเงินออมในอนาคตให้เพิ่มขึ้นแบบถาวรในผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่คนเดียว ฐานะทางเศรษฐกิจของญี่ปุ่นผู้สูงอายุเฉลี่ยเกือบ equiva - เข้าพรรษาของ nonelderly . นอกจากนี้ บัญชีใดๆ ขน - รายได้ส่วนแคบช่องว่างระหว่างผู้สูงอายุและ nonelderly . ในขณะที่รายได้ของครัวเรือนส่วนใหญ่ นำโดย ผู้สูงอายุอาจจะต่ำ ระดับสินทรัพย์ของตนเองเป็นเรื่องสำคัญ เพราะเงินเฟ้อสินทรัพย์ที่ผ่านมาในประเทศญี่ปุ่น เพื่อให้ผู้สูงอายุอาจชวนลูกไปอยู่ด้วย โดยเสนอบริการบ้านพักที่อุดมไปด้วย การประเมินเชิงประจักษ์ว่ากลยุทธ์นี้อาจเป็นมรดกที่แรงจูงใจใน portant การการดำรงชีวิตของผู้สูงอายุ แม้พวกเขา ชิล - มากขึ้นความรู้สึกที่อาศัยอยู่ร่วมกัน ในที่สุด การกระจายรายได้และความมั่งคั่งของผู้สูงอายุมากกว้างกว่าของ nonelderly และเข้มข้นมากขึ้นในชั้นเรียน รายได้ลดลง อย่างไรก็ตาม นโยบาย เป้าหมาย สวัสดิการผู้สูงอายุ ต่อ se จะ ineffi - cient โดยให้เพิ่มข้อ จำกัด ทางการเงิน นโยบายของ concentrat - ing สวัสดิการทรัพยากรในผู้สูงอายุที่ยากจนกว่าในประชากรผู้สูงอายุโดยรวม จะต้องมีประสิทธิภาพ