In 1872, Claude Monet radically alt

In 1872, Claude Monet radically altered the path of painting, ushering in a revolutionary mode of visual expression in which artists responded to their modern surroundings. This was achieved in the painting Impression, Sunrise (1872), in which Monet used each visible brushstroke to record exactly how the light from the sun fell upon the steamships and water below. The critic Louis Leroy derisively dubbed their style of painting "Impressionist" because of the visible brushstrokes, and unwittingly gave the group their collective identity. Although the core membership consisted of Claude Monet, Berthe Morisot, Auguste Renoir, and Edgar Degas, many other artists associated with the group. Among them was Paul Cezanne, who exhibited with the Impressionists during the 1870s and early 1880s.

By the last Impressionist exhibition in 1886, younger artists and critics demanded a shift in the focus of the representational arts. They felt the Impressionists allowed their preoccupations with technique and the effects of natural light to overshadow the importance of subject matter. Eventually these dissenting artists became known as the Post-Impressionists, a term that grouped together widely varying individual artistic styles. Indeed, many of the movement's foremost figures were rivals in method and approach. Gauguin and Seurat both detested one another and shared a low opinion of each other's styles, and while van Gogh revered the work of the Impressionist Edgar Degas and fellow Post-Impressionist Henri Rousseau, he was skeptical of Cezanne's rigorously ordered style.

While Paris was unquestionably the fount of Post-Impressionism, the emphasis on symbolic and expressive content meant that the life of the city no longer was the dominant subject for artists. Subsequently, many painters developed their individual aesthetic style outside of Paris. Cezanne spent most of his career in Provence; Van Gogh arrived at his mature style in Arles in the south of France; and, in an infamous renunciation of Paris, Gauguin expatriated to Tahiti.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเนียร์ช โคลดโมเนต์ก็เปลี่ยนเส้นทางของจิตรกรรม ushering ในโหมดปฏิวัติของนิพจน์ภาพศิลปินที่ตอบสนองกับสิ่งแวดล้อมที่ทันสมัย นี้สำเร็จในการวาดภาพความประทับใจ ซันไรส์ (เนียร์ช), ซึ่งหลาย การละ brushstroke เห็นว่าว่าแสงจากดวงอาทิตย์ตกตาม steamships น้ำด้านล่าง ใคร Louis Leroy ฮาพากย์สไตล์การวาดภาพ "ดู" เนื่องจาก brushstrokes สามารถมองเห็นได้ และไม่ให้กลุ่มตัวรวม ถึงแม้ว่าสมาชิกหลักประกอบด้วยโคลดโมเนต์ Berthe Morisot เซฟเรอนัวร์ และ Edgar Degas หลายศิลปินอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับกลุ่ม ในหมู่พวกเขามี Paul เซอซานน ผู้จัดแสดงกับ Impressionists ที่ 1870s และช่วงปัจจุบันโดยล่าสุดดูนิทรรศการอิศวร ศิลปินและนักวิจารณ์แค่กะในจุดสำคัญของศิลปะ representational พวกเขารู้สึก Impressionists ที่อนุญาตของพวกเขา preoccupations ด้วยเทคนิคและผลกระทบของแสงธรรมชาติเพื่อ overshadow ความสำคัญของเรื่อง ในที่สุดศิลปิน dissenting เหล่านี้กลายเป็นว่า Post-Impressionists คำที่จัดกลุ่มเข้าด้วยกันแต่ละลักษณะทางศิลปะแตกต่างกัน แน่นอน หลายตัวเลขที่สำคัญของการเคลื่อนไหวถูกคู่แข่งในวิธีการและวิธีการ ลโกแก็งและ Seurat ทั้ง detested กัน และร่วมแสดงความคิดเห็นต่ำสุดของลักษณะของผู้อื่น และในขณะที่ตู้เซฟสักการะงานด Edgar Degas และเพื่อน Post-Impressionist Henri Rousseau เขาถูกสงสัยแบบเคร่งครัดสั่งของเซอซานนในขณะที่ปารีสถูกร้าน fount ของอิมเพรสชันนิซึมหลัง เน้นเนื้อหาสัญลักษณ์ และการแสดงออกตั้งใจ ที่ชีวิตของเมืองไม่มีหัวข้อหลักสำหรับศิลปิน ในเวลาต่อมา ชื่อจิตรกรหลายพัฒนาลักษณะความงามของพวกเขาแต่ละนอกปารีส เซอซานนใช้เวลาส่วนใหญ่ของอาชีพของเขาในโพรวองซ์ ตู้เซฟมาถึงสไตล์ของเขาเติบโตในอาร์ลส์ในฝรั่งเศส ก renunciation ที่อับอายของปารีส ลโกแก็ง expatriated ไปตาฮิติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน 1872, Claude Monet รุนแรงเปลี่ยนแปลงเส้นทางของการวาดภาพในการนำไปสู่โหมดการปฏิวัติในการแสดงออกภาพที่ศิลปินตอบสนองต่อสภาพแวดล้อมที่ทันสมัย นี่คือความสำเร็จในการแสดงผลภาพพระอาทิตย์ขึ้น (1872) ซึ่งในแต่ละ Monet ใช้ brushstroke สามารถมองเห็นได้ว่าวิธีการบันทึกแสงจากดวงอาทิตย์ลดลงเมื่อเรือกลไฟและน้ำด้านล่าง นักวิจารณ์หลุยส์เลอรอยขนานนามว่าเยาะเย้ยรูปแบบของภาพวาด "อิมเพรส" เพราะพู่กันที่มองเห็นได้และไม่เจตนาให้กลุ่มรวมตัวตนของพวกเขา แม้ว่าสมาชิกหลักประกอบด้วย Claude Monet, Berthe Morisot, ออกุสต์เรอนัวร์และเอ็ดการ์เดอกาส์ศิลปินอื่น ๆ อีกมากมายที่เกี่ยวข้องกับกลุ่ม ในหมู่พวกเขาพอล Cezanne ที่แสดงกับประพันธ์ในช่วงยุค 1870 และต้นยุค 1880. โดยนิทรรศการอิมเพรสชั่สุดท้ายในปี 1886 ศิลปินที่อายุน้อยกว่าและนักวิจารณ์เรียกร้องให้มีการเปลี่ยนแปลงในโฟกัสของศิลปะการดำเนินการที่ พวกเขารู้สึกว่าได้รับอนุญาตประพันธ์เพ้อพกของพวกเขาด้วยเทคนิคและผลกระทบของแสงธรรมชาติที่จะบดบังความสำคัญของเรื่อง ที่ไม่เห็นด้วยในที่สุดศิลปินเหล่านี้กลายเป็นที่รู้จักในฐานะผู้โพสต์ประพันธ์คำที่รวมกลุ่มกันอย่างแพร่หลายที่แตกต่างกันรูปแบบศิลปะของแต่ละบุคคล อันที่จริงหลายของการเคลื่อนไหวของตัวเลขสำคัญเป็นคู่แข่งในวิธีการและแนวทางการ โกแกงและ Seurat ทั้งเกลียดคนอื่นและร่วมกันความคิดเห็นที่ต่ำของรูปแบบของแต่ละคนและในขณะที่ฟานก็อกฮ์เคารพการทำงานของอิมเพรสชั่เอ็ดการ์เดอกาส์และเพื่อนโพสต์อิมเพรสอองรีรูสโซเขาไม่เชื่อในสไตล์ Cezanne สั่งอย่างจริงจัง. ในขณะที่ปารีสเด็ด จำหน่ายเครื่องดื่มของโพสต์อิมเพรสชั่เน้นเนื้อหาสัญลักษณ์และความหมายหมายความว่าชีวิตของเมืองที่ไม่ได้เป็นเรื่องที่โดดเด่นสำหรับศิลปิน ต่อจากนั้นจิตรกรหลายพัฒนารูปแบบความงามของพวกเขาแต่ละนอกกรุงปารีส Cezanne ใช้เวลาส่วนใหญ่ในอาชีพของเขาในโปรวองซ์; แวนโก๊ะมาถึงสไตล์ที่เป็นผู้ใหญ่ของเขาในอาร์ลส์ในภาคใต้ของฝรั่งเศส; และในการสละที่น่าอับอายของกรุงปารีสโกแกง expatriated ไปตาฮิติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน 1872 , Claude Monet ทรงเปลี่ยนแปลงเส้นทางของภาพวาด , ushering ในโหมดของการแสดงออกซึ่งศิลปินปฏิวัติและตอบสนองสภาพแวดล้อมที่ทันสมัยของพวกเขา นี้ได้ภาพความประทับใจ พระอาทิตย์ขึ้น ( 1872 ) ซึ่งในแต่ละมองเห็นรอย Monet ใช้บันทึกว่าแสงจากดวงอาทิตย์ที่ตกลงบนเรือกลไฟและน้ำด้านล่างนักวิจารณ์ Louis Leroy เย้ยหยัน ขนานนามว่า รูปแบบของจิตรกรรม " ประทับใจ " เพราะของรอยพู่กันที่มองเห็นได้ของพวกเขา และไม่มีเจตนาให้กลุ่มอัตลักษณ์ร่วมกันของพวกเขา ถึงแม้ว่าสมาชิกหลักประกอบด้วย Claude Monet , Renoir ออกุสต์ เบิร์ธ โมริโซท์ , และ Edgar Degas หลาย ๆศิลปินที่เกี่ยวข้องกับกลุ่ม ในหมู่พวกเขาคือ พอล เซซานน์ ,ที่จัดแสดงด้วยในช่วงยุค 1870 1880 Impressionists และต้น

โดยนิทรรศการที่ประทับใจล่าสุดใน 1886 , ศิลปินและนักวิจารณ์เรียกร้องให้น้องเปลี่ยนโฟกัสของศิลปะแสดงลักษณ์ . พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาได้รับอนุญาต preoccupations Impressionists ด้วยเทคนิคและผลของแสงบดบังความสำคัญของเรื่องในที่สุดศิลปินผู้คัดค้านเหล่านี้กลายเป็นที่รู้จักในฐานะโพสต์ Impressionists , ระยะเวลาที่จัดกลุ่มกันแตกต่างกันอย่างกว้างขวางบุคคลศิลปะรูปแบบ แน่นอนมากของการเคลื่อนไหวของตัวเลขชั้นดี เป็นคู่แข่งกันในวิธีการและวิธีการ โกแกงเซอราต์ทั้งเกลียดกันและแบ่งปันความคิดเห็นต่ำของแต่ละอื่น ๆ เป็นลักษณะและในขณะที่แวนโก๊ะเคารพการทำงานของ Impressionist เอ็ดการ์ เดอกาส์และเพื่อนโพสต์อิมเพรสชันนิสต์อ็องรี รูโซ เขาไม่เชื่อของเซซานน์เป็นอย่างจริงจังสั่งสไตล์

ในขณะที่ปารีสถูกเด็ดค่ะโพสต์ฤษี , เน้นสัญลักษณ์และการแสดงเนื้อหาหมายถึงชีวิตของเมืองไม่ได้เป็นวิชาที่เด่นสำหรับศิลปิน ต่อมาจิตรกรหลายคนพัฒนาลักษณะความงามของตน นอกกรุงปารีส เซซานใช้เวลาส่วนใหญ่ในอาชีพของเขาในโปรวองซ์ ; แวนโก๊ะมาถึงผู้ใหญ่ สไตล์ของเขาใน อาร์ลส์ ในฝรั่งเศส และ ในการสละน่าอับอายของปารีส โกแกง expatriated
ไปตาฮิติ