Results: Bivariate and multivariate

Results: Bivariate and multivariate analyses highlighted five variables which were predictive of sexual behavior problems among sexually abused children. Sexual arousal of the child during his/her sexual abuse, the perpetrator’s use of sadism, and a history of physical and emotional abuse differentiated between those children with and without “interpersonal” sexual behavior problems. Who the child blamed for his/her sexual abuse further contributed to the distinction between children whose sexual behavior was exclusively “self-focused” (sexualized) versus “interpersonal.”

Conclusions: The five major predictor variables, as well as other variables identified in this study, have potential utility in assessing child risk for negative outcomes and determining referral priorities for sexual abuse treatment. Given that sexual arousal and who the child blames for the abuse are prominent variables associated with sexual problems and self-blame, clinicians will need to ensure that sexually abused children and their caregivers are given specific opportunities to deal with these areas in the supportive context of treatment. Children with sexual behavior problems differ not only in the type and level of sexual behavior they exhibit but in most other areas as well, suggesting a need for differential assessment and individualized treatment approaches.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์: วิเคราะห์ตัวแปรพหุ และ Bivariate เน้นตัวแปร 5 ซึ่งมีการคาดการณ์ของปัญหาเด็กถูกทารุณกรรมทางเพศพฤติกรรมทางเพศ อารมณ์ทางเพศของเด็ก ในช่วงล่วงละเมิดทางเพศเขา/เธอ ใช้ของติงสซาดิสม์ ประวัติของการละเมิดร่างกาย และอารมณ์ที่แตกต่างกันระหว่างเด็กที่มี และไม่ มีปัญหาพฤติกรรมทางเพศ "มนุษยสัมพันธ์" ผู้เด็กตำหนิสำหรับเขา/เธอล่วงละเมิดทางเพศเพิ่มเติมเพื่อความแตกต่างระหว่างเด็กที่มีพฤติกรรมทางเพศได้โดยเฉพาะ "ตนเองเน้น" (sexualized) เมื่อเทียบกับ "มนุษยสัมพันธ์"บทสรุป: ตัวแปร predictor หลักห้า รวมทั้งตัวแปรอื่น ๆ ที่ระบุในการศึกษานี้ มีอรรถประโยชน์มีศักยภาพในการประเมินความเสี่ยงรองผลลบ และกำหนดระดับความสำคัญอ้างอิงสำหรับการล่วงละเมิดทางเพศ ที่เร้าอารมณ์ทางเพศและเด็ก blames ในทางที่ผิดเป็นตัวแปรที่โดดเด่นที่เกี่ยวข้องกับปัญหาทางเพศ และตำหนิตนเอง clinicians จะต้องการให้แน่ใจว่าการอัพทารุณกรรมทางเพศ เด็กและเรื้อรังของพวกเขาจะได้รับโอกาสพิเศษในการจัดการกับพื้นที่เหล่านี้ในบริบทสนับสนุนการรักษา เด็ก มีปัญหาพฤติกรรมทางเพศต่างไม่เพียงแต่ ในประเภทและระดับของพฤติกรรมทางเพศที่พวกเขาแสดง แต่ ในส่วนใหญ่พื้นที่อื่น ๆ เช่น แนะนำต้องประเมินส่วนที่แตกต่างและแนวทางการรักษาเป็นรายบุคคล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผล: ทวิและการวิเคราะห์หลายตัวแปรเน้นตัวแปรที่ห้าที่มีการคาดการณ์ของปัญหาพฤติกรรมทางเพศของเด็กที่ถูกทารุณกรรมทางเพศ ความต้องการทางเพศของเด็กในช่วง / การล่วงละเมิดทางเพศของเขาเธอใช้กระทำความผิดของซาดิสม์และประวัติศาสตร์ของการละเมิดทางร่างกายและอารมณ์แตกต่างระหว่างเด็กผู้ที่มีและไม่มี "บุคคล" ปัญหาพฤติกรรมทางเพศ เด็กที่กล่าวหาว่า / ทารุณกรรมทางเพศของตนเพิ่มขึ้นทำให้ความแตกต่างระหว่างเด็กที่มีพฤติกรรมทางเพศที่เป็นเฉพาะ "ตัวตนที่มุ่งเน้น" (sexualized) กับ "บุคคล". สรุป: ห้าตัวแปรที่สำคัญเช่นเดียวกับตัวแปรอื่น ๆ ที่ระบุไว้ใน การศึกษาครั้งนี้มียูทิลิตี้ที่มีศักยภาพในการประเมินความเสี่ยงของเด็กสำหรับผลเชิงลบและการกำหนดลำดับความสำคัญของการอ้างอิงสำหรับการรักษาล่วงละเมิดทางเพศ ระบุว่าความต้องการทางเพศและผู้ที่เด็กทำผิดกฎโทษเป็นตัวแปรสำคัญที่เกี่ยวข้องกับปัญหาทางเพศและโทษตัวเองแพทย์จะต้องให้แน่ใจว่าเด็กที่ถูกทารุณกรรมทางเพศและผู้ดูแลผู้ป่วยของพวกเขาจะได้รับโอกาสที่เฉพาะเจาะจงในการจัดการกับพื้นที่เหล่านี้ในบริบทของการสนับสนุน การรักษา เด็กที่มีปัญหาพฤติกรรมทางเพศที่แตกต่างกันไม่เพียง แต่ในประเภทและระดับของพฤติกรรมทางเพศของพวกเขาแสดง แต่ในพื้นที่อื่น ๆ มากที่สุดเช่นกันชี้ให้เห็นความจำเป็นในการประเมินความแตกต่างและวิธีการรักษาเป็นรายบุคคล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์ : เทียบและวิเคราะห์หลายตัวแปร 5 ตัวแปร ซึ่งเน้นลักษณะปัญหาพฤติกรรมทางเพศของเด็กหญิงที่ถูกทารุณกรรมทางเพศเด็ก เร้าอารมณ์ทางเพศของเด็กทารุณกรรมทางเพศในของเขา / เธอของผู้ร้ายใช้ความโหดร้ายทารุณ และประวัติของการละเมิดทางร่างกายและอารมณ์ที่แตกต่างระหว่างเด็กที่มีและไม่มี " ปัญหาพฤติกรรมทางเพศระหว่างบุคคล "ใครเด็กกล่าวหาทารุณกรรมทางเพศของเขา / เธอเพิ่มเติมทำให้ความแตกต่างระหว่างเด็กที่มีพฤติกรรมทางเพศเป็นเฉพาะของตัวเอง " โฟกัส " ( sexualized ) กับ " บุคคล "

สรุป : ตัวใหญ่ 5 ตัว รวมทั้งตัวแปรอื่น ๆที่พบในการศึกษานี้มีศักยภาพอรรถประโยชน์ในการประเมินความเสี่ยงและการกำหนดลำดับความสำคัญของเด็กเพื่อผลเชิงลบอ้างอิงสำหรับการละเมิดทางเพศการรักษา ให้ที่เร้าอารมณ์ทางเพศและเด็ก ทำให้การละเมิดมีตัวแปรที่โดดเด่นที่เกี่ยวข้องกับปัญหาทางเพศและตนเองตำหนิแพทย์จะต้องให้แน่ใจว่าเด็กที่ถูกทารุณกรรมทางเพศ และผู้ดูแลของพวกเขาได้รับโอกาสเฉพาะเพื่อจัดการกับพื้นที่เหล่านี้ในบริบทสนับสนุนการรักษา เด็กที่มีปัญหาพฤติกรรมทางเพศแตกต่างกันไม่เพียง แต่ในประเภทและระดับของพฤติกรรมการมีเพศสัมพันธ์จะมีแต่ในพื้นที่อื่น ๆ มากที่สุดเช่นกันจะต้องประเมินและแนวทางการรักษาเฉพาะค่า
.