Microhistory is the intensive histo

Microhistory is the intensive historical investigation of a well defined smaller unit of research (most often a single event, the community of a village, a family or a person). In its ambition, however, microhistory can be distinguished from a simple case study insofar as microhistory aspires to "[ask] large questions in small places", to use the definition given by Charles Joyner.[1]

The original idea of writing microhistory came from Italy in the 1970s.[citation needed] Microstoria included social history (Giovanni Levi: L'eredita immateriale. Carriere di un esorcista nel Piemonte del seicento. Einaudi: Torino, 1985.) and cultural history (Carlo Ginzburg: Il formaggio e i vermi. Einaudi: Torino, 1976.). However, E. P. Thompson's Whigs and Hunters: The Origin of the Black Act (1975) and Emmanuel Le Roy Ladurie's Montaillou (1975), pioneering British and French microhistories, each preceded Ginzburg's book. An even earlier notable work is Pueblo en vilo (1968)[2] by Mexican historian Luis González y González, a microhistory pioneer in Latin America.

Carlo Ginzburg himself has sketched the story of the term "microhistory".[3] A likely first occurrence appears to be the title Pickett’s Charge: A Microhistory of the Final Charge at Gettysburg, July 3, 1863 (1959), by the American historian George R Stewart.[4] Various other uses are found during the 1960s, when it is usually contrasted with large-scale structural views and its contents are designated negatively.

An earlier term for the concept of microhistory was expressed as "microscopists of history" in 1887 by Adam and Charles Black, while writing a critical review of The Family of Brocas of Beaurepaire and Roche Court (1886) by Oxford professor Montagu Burrows -- "Our local and our family historians have from time to time done us invaluable service; they are the microscopists of history, and it cannot be too often repeated that without their aid the historian would have to creep timidly along many a mile where now he can march forward fearlessly, making sure progress." [5]

Microhistory had a significant impact on French and German historians in the 1980s and 1990, when it produced classics in several languages (e.g., Natalie Zemon Davis: The Return of Martin Guerre. Harvard University Press: Cambridge, Mass., 1983.). It can be seen as part of cultural history together with the histoire des mentalités of the French Annales School, the German Alltagsgeschichte, or historical anthropology. It is especially close to the latter, with the important difference that it, especially its original Italian version, puts a great stress on the agency of historical actors and is therefore unwilling to see culture as a determining force

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Microhistory สืบสวนประวัติศาสตร์แบบเร่งรัดของหน่วยวิจัย (มักเป็นเดียวเหตุการณ์ ชุมชนของหมู่บ้าน ครอบครัวหรือบุคคล) ขนาดเล็กที่กำหนดไว้ได้ ในความใฝ่ฝันของ แต่ microhistory สามารถแตกต่างไปจากกรณีศึกษาเรื่อง insofar เป็น microhistory เป็น "[ขอ] คำถามใหญ่ในสถานขนาดเล็ก", การใช้คำนิยามที่กำหนด โดยชาร์ลส์ Joyner[1]ความคิดดั้งเดิมของการเขียน microhistory มาจากอิตาลีในปี 1970[ต้องการอ้างอิง] Microstoria รวมประวัติสังคม (Giovanni Levi: L'eredita immateriale Carriere di un esorcista เนลเดล Piemonte seicento Einaudi: Torino, 1985) และประวัติศาสตร์วัฒนธรรม (Carlo Ginzburg: Il formaggio อีฉัน vermi Einaudi: Torino, 1976.) การ อย่างไรก็ตาม Whigs E. P. ทอมป์สันและนายพราน: จุดเริ่มต้นของการกระทำสีดำ (1975) และ Emmanuel เลอรอย Ladurie ของ Montaillou (1975), บุกเบิก microhistories อังกฤษและฝรั่งเศส แต่ละหน้าของ Ginzburg จอง งานโดดเด่นแม้ก่อนหน้านี้เป็น vilo น้ำพูโบล (ค.ศ. 1968) [2] โดยนักประวัติศาสตร์เม็กซิโก Luis González y González ผู้บุกเบิก microhistory ในริกาCarlo Ginzburg เองได้ร่างแผนเรื่องราวของคำว่า "microhistory"[3] การเกิดขึ้นครั้งแรกอาจดูเหมือนจะ เป็นธรรมเนียมของ Pickett ชื่อ: Microhistory A ค่าสุดท้ายที่เกตตีสเบิร์ก 3 กรกฎาคม วันที่ 1863 (1959), โดยนักประวัติศาสตร์อเมริกันสจ๊วตจอร์จอาร์[4] ใช้อื่น ๆ ต่าง ๆ อยู่ในช่วงปี 1960 เมื่อมักจะได้เปรียบเทียบกับโครงสร้างขนาดใหญ่ และเนื้อหาของฟิลด์กำหนดส่งเป็นระยะก่อนหน้านี้สำหรับแนวคิดของ microhistory ถูกแสดงเป็น "microscopists ประวัติศาสตร์" ใน 1887 โดยอาดัมและชาร์ลส์ดำ ขณะเขียนตรวจทานสำคัญครอบครัวของ Brocas ของ Beaurepaire และโรชคอร์ท (1886) โดยศาสตราจารย์ออกซ์ฟอร์ดอามส์ Burrows - "ท้องถิ่นของเราและนักประวัติศาสตร์ครอบครัวของเรามีเวลาทำเราล้ำค่าบริการ จะ microscopists ประวัติศาสตร์ และทำซ้ำมันไม่บ่อยเกินไปว่า โดยความช่วยเหลือของ นักประวัติศาสตร์ต้องเลื้อย timidly ไปหลายไมล์ซึ่งขณะนี้เขาสามารถมีนาคมหน้า fearlessly ทำให้แน่ใจว่าระหว่างการ " [5]Microhistory มีผลกระทบสำคัญที่นักประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส และเยอรมันในทศวรรษ 1980 และ 1990 เมื่อมันผลิตคลาสสิกหลายภาษา (เช่น นาตาลี Zemon Davis: กลับของมาร์ติน Guerre ข่าวมหาวิทยาลัย: เคมบริดจ์ มวล. 1983) สามารถมองเห็นมันเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์วัฒนธรรมร่วมกับ mentalités des histoire โรงเรียน Annales ภาษาฝรั่งเศส ภาษาเยอรมัน Alltagsgeschichte หรือมานุษยวิทยาประวัติศาสตร์ อยู่โดยเฉพาะอย่างยิ่งใกล้กับหลัง มีความแตกต่างที่สำคัญที่มัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งของอิตาลีฉบับ ทำให้ความเครียดที่ดีในหน่วยงานของอดีตนักแสดง และจึงไม่ยอมดูวัฒนธรรมเป็นแรงที่กำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Microhistory เป็นประวัติศาสตร์การตรวจสอบที่เข้มข้นของทั้งกำหนดหน่วยขนาดเล็กของการวิจัย (ส่วนใหญ่มักจะเป็นเหตุการณ์เดียวชุมชนของหมู่บ้าน, ครอบครัวหรือคน) ในความใฝ่ฝันของตน แต่ microhistory สามารถจะแตกต่างจากกรณีศึกษาที่ง่ายตราบเท่าที่ microhistory ปรารถนาที่จะ "[ถาม] คำถามที่มีขนาดใหญ่ในสถานที่เล็ก ๆ " ที่จะใช้คำนิยามที่กำหนดโดยชาร์ลส์ Joyner. [1] ความคิดเดิมของการเขียน microhistory มา . จากประเทศอิตาลีในปี 1970 [อ้างจำเป็น] Microstoria รวมประวัติศาสตร์สังคม (จิโอวานนี่ Levi. L'eredita immateriale Carriere ดิยกเลิก esorcista nel Piemonte เด seicento Einaudi. Torino, 1985) และประวัติศาสตร์ทางวัฒนธรรม (คาร์โล Ginzburg: Il Formaggio EI vermi . Einaudi: Torino, 1976) อย่างไรก็ตามอี ธ อมป์สันวิกส์และนักล่า: ต้นกำเนิดของพระราชบัญญัติดำ (1975) และเอ็มมานูเลอรอย Ladurie ของ Montaillou (1975), ผู้บุกเบิก microhistories อังกฤษและฝรั่งเศสแต่ละนำหนังสือ Ginzburg ของ ได้ทำงานที่โดดเด่นก่อนหน้านี้ปวย en Vilo (1968) [2] โดยนักประวัติศาสตร์เม็กซิกันลุยส์กอนซาเลซและGonzálezผู้บุกเบิก microhistory ในละตินอเมริกา. คาร์โล Ginzburg ตัวเองได้ร่างเรื่องราวของคำว่า "microhistory". [3] น่าจะเป็นครั้งแรก เกิดขึ้นดูเหมือนจะเป็นค่าใช้จ่ายที่ชื่อพิกเกตของ. Microhistory ของค่าสุดท้ายที่เกตตี้, 3 กรกฎาคม 1863 (1959) โดยนักประวัติศาสตร์ชาวอเมริกันจอร์จอาร์สจ๊วต [4] การใช้งานอื่น ๆ อีกมากมายที่พบในระหว่างทศวรรษที่ 1960 เมื่อมันเป็นเรื่องปกติ เทียบกับมุมมองที่มีโครงสร้างขนาดใหญ่และเนื้อหาที่กำหนดลบ. ระยะก่อนหน้านี้สำหรับแนวคิดของ microhistory ถูกแสดงเป็น "microscopists ของประวัติศาสตร์" ในปี 1887 โดยอดัมและชาร์ลสีดำในขณะที่เขียนการตรวจสอบที่สำคัญของครอบครัวของ Brocas ของ Beaurepaire และศาลโรช (1886) โดยฟอร์ดศาสตราจารย์ตากูเบอร์โรวส์ - "ท้องถิ่นและนักประวัติศาสตร์ครอบครัวของเราของเราได้จากเวลาที่เราทำบริการอันล้ำค่าที่พวกเขาจะ microscopists ของประวัติศาสตร์และมันไม่สามารถทำซ้ำบ่อยเกินไปว่าโดยความช่วยเหลือของพวกเขาประวัติศาสตร์ จะต้องคืบเหนียมพร้อมหลายไมล์ที่ตอนนี้เขาสามารถเดินไปข้างหน้าไม่เกรงกลัวทำให้ความคืบหน้าแน่นอน. " [5] Microhistory มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในประวัติศาสตร์ฝรั่งเศสและเยอรมันในช่วงปี 1980 และปี 1990 เมื่อมันคลาสสิกที่ผลิตในหลายภาษา (เช่นนาตาลีเดวิส Zemon: การกลับมาของมาร์ติน Guerre Harvard University Press.. เคมบริดจ์, แมสซาชูเซต, 1983 ) มันสามารถมองเห็นเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์วัฒนธรรมร่วมกับ Histoire des mentalitésของโรงเรียนแอนนาเลฝรั่งเศส, เยอรมัน Alltagsgeschichte หรือมานุษยวิทยาประวัติศาสตร์ มันเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งใกล้กับหลังมีความแตกต่างที่สำคัญว่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งอิตาลีรุ่นเดิมทำให้ความเครียดที่ดีในหน่วยงานของนักแสดงประวัติศาสตร์และดังนั้นจึงไม่เต็มใจที่จะเห็นวัฒนธรรมเป็นพลังการกำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

microhistory เป็นคดีประวัติศาสตร์ที่เข้มข้นของชัดเจนขนาดเล็กของหน่วยวิจัย ( ส่วนใหญ่มักจะเป็นเหตุการณ์เดียว ชุมชนของหมู่บ้าน ครอบครัวหรือคน ) ในความฝัน , อย่างไรก็ตาม , microhistory แตกต่างจากวิกรณีศึกษาตราบเท่าที่ microhistory ปรารถนาที่จะ " [ ถาม ] ขนาดใหญ่คำถามในที่เล็กๆ " ใช้นิยามให้ชาร์ลส์ จอยเนอร์ [ 1 ]

ความคิดเดิมของการเขียน microhistory มาจากอิตาลีในปี 1970 . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] microstoria รวมประวัติศาสตร์สังคม ( Giovanni เลวี : l'eredita immateriale . แคร์เรียรี่ di un esorcista ใน Piemonte del เซอิเชนโต . ไอนอดี้ : โตริโน่ , 1985 ) และประวัติศาสตร์ทางวัฒนธรรม ( คาร์โล ginzburg : อิลฟอร์มาจโจ E ผมหนอน . ไอนอดี้ : โตริโน่ , 1976 ) อย่างไรก็ตาม อี. พี. ทอมป์สันพรรควิกและนักล่า :ที่มาของกฎหมายดำ ( 1975 ) และเอ็มมานูเอล เลรอย ladurie montaillou ( 1975 ) , ผู้บุกเบิกของอังกฤษและฝรั่งเศส microhistories แต่ละหน้าของหนังสือ ginzburg . แม้ก่อนหน้านี้เด่นงานปวย en vilo ( 1968 ) [ 2 ] โดยนักประวัติศาสตร์ชาวเม็กซิกัน หลุยส์ gonz . kgm lez Y . kgm gonz lez , ผู้บุกเบิก microhistory ในละตินอเมริกา .

ติคาร์โล ginzburg ตัวเองได้เขียนเรื่องราวของคำว่า " microhistory "[ 3 ] เป็นเหตุการณ์ครั้งแรกอาจปรากฏเป็นชื่อพิคเก็ตค่าใช้จ่าย : microhistory ข้อหาสุดท้ายใน Gettysburg , 3 กรกฎาคม 1863 ( 1959 ) โดยนักประวัติศาสตร์ชาวอเมริกัน George R สจ๊วต [ 4 ] ต่าง ๆที่ใช้อื่น ๆที่พบในช่วงทศวรรษที่ 1960 เมื่อมันมักจะขัดกับมุมมองและโครงสร้างขนาดใหญ่

เนื้อหาเขตทางซ้ายระยะก่อนหน้านี้ สำหรับแนวคิดของ microhistory จะแสดงเป็น " microscopists ประวัติศาสตร์ " ในปี 1887 โดย อดัม และ ชาร์ลส์ สีดำ ในขณะที่เขียนบทปริทัศน์ของครอบครัวของโบรคาโบร์แพร์ของโรช และศาล ( 1886 ) โดย Oxford ศาสตราจารย์ มองตากิว เบอโรว์ . . . " นักประวัติศาสตร์ครอบครัวของเราในท้องถิ่นและมีเวลาทำเราให้บริการมาก พวกเขาเป็น microscopists ของประวัติศาสตร์และมันไม่สามารถก็มักจะย้ำว่าโดยปราศจากความช่วยเหลือของนักประวัติศาสตร์จะต้องคลานขึ้นอย่างขลาดๆไปหลายไมล์ ที่ตอนนี้เขาสามารถมีนาคมไปข้างหน้าไม่เกรงกลัวที่จะทำให้ความคืบหน้าว่า . " [ 5 ]

microhistory มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อนักประวัติศาสตร์ฝรั่งเศสและเยอรมันในช่วงปี 1980 และ 1990 เมื่อมันผลิตหลายภาษา ( คลาสสิกใน เช่น นาตาลี เดวิส zemon : การกลับมาของนกนางแอ่น .สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด : เคมบริดจ์ , มวล . , 1983 ) มันสามารถเห็นได้เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์วัฒนธรรมพร้อมกับตัดเดส mentalit é s ของโรงเรียน alltagsgeschichte ประชุมพงศาวดารฝรั่งเศส เยอรมัน หรือ มานุษยวิทยา ประวัติศาสตร์ มันเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งใกล้ชิดหลังมีความแตกต่างที่สำคัญ โดยเฉพาะรุ่นอิตาลีของต้นฉบับวางความเครียดมากในหน่วยงานของนักแสดงและประวัติศาสตร์ จึงไม่อยากจะไปเห็นวัฒนธรรมเป็นกำหนด บังคับ