It is generally accepted that large

It is generally accepted that large predatory fishes, such as tunas,
have limited capacity for de novo synthesis of LC-PUFAs from their C18
precursors 18:3n−3 and 18:2n−6 but recently it was reported that
unfed Atlantic bluefin tuna (T. thynnus) larvae had increasing Δ6 Fads
and Elovl5 gene expression with time post hatch (Tocher, 2003;
Mourente et al., 2005; Morais et al., 2011). This suggested that nutritional
deprivation increases expression of these genes. This is consistent
with the results reported here for the SBT-E1 cell line in that reducing
the FBS concentration in the cell culture medium from 10% to 2% (v/v)
significantly increased the expression of Δ6 Fads. Another interesting
observation was that Δ6 Fads gene expression was much greater (20-
fold) than Elovl5 gene expression in the SBT-E1 cell line. This was
surprising given that the 14C-labelling experiments had shown that Δ6
Fads enzyme activitywasmuch greater than fatty acyl elongase activity
towards 20:5n−3 in the SBT-E1 cell line. Functional characterisation of
a SBT Elovl5 gene in yeast has shown that the gene product has substantial
activity towards 20:5n−3 (Gregory et al., 2010). Thus Elovl5 was
believed to be the main enzyme responsible for the elongation of
20:5n−3 in SBT. The results of the current study, however, suggest
that a different fatty acyl elongase enzyme may be involved. Indeed
functional characterisation of an Elovl2 from rainbow trout (O. mykiss)
has shown that this enzyme has similar levels of activity towards
20:5n−3 as Elovl5 enzymes (Gregory and James, 2014). Further work
is therefore required to determine whether SBT has other Elovl
enzymes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จะโดยทั่วไปยอมรับว่าใหญ่ปลามหาศาล เช่น tunasมีจำกัดความสามารถในการสังเคราะห์ de novo PUFAs LC จากของ C18precursors 18:3n−3 และ 18:2n−6 แต่ล่าสุดมีรายงานว่าunfed แอตแลนติกทูน่าครีบน้ำเงินเหนือ (ต. thynnus) ตัวอ่อนมี Fads Δ6 เพิ่มขึ้นและยีน Elovl5 กับขณะลงเวลา (Tocher, 2003Mourente et al., 2005 Morais et al., 2011) นี้แนะนำโภชนาการที่มาเพิ่มของยีนเหล่านี้ นี้มีความสอดคล้องมีผลรายงานที่นี่สำหรับบรรทัดเซลล์ E1 คณะในที่ลดลงความเข้มข้นของ FBS ในปานกลางวัฒนธรรมเซลล์จาก 10% ถึง 2% (v/v)อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มนิพจน์ของ Δ6 Fads อื่นที่น่าสนใจสังเกตได้ว่า Δ6 Fads ยีนยิ่งใหญ่ (20-พับ) กว่ายีน Elovl5 ในบรรทัดเซลล์ E1 คณะ นี้น่าแปลกใจที่ให้ทดลองพิมพ์ฉลาก 14C มีแสดงที่ Δ6Fads เอนไซม์ activitywasmuch มากกว่าไขมัน acyl elongase กิจกรรมต่อ 20:5n−3 ในบรรทัดเซลล์ E1 คณะ ตรวจลักษณะเฉพาะของงานของยีน Elovl5 คณะในยีสต์ได้แสดงให้เห็นว่า ผลิตภัณฑ์ยีนได้พบกิจกรรมต่อ 20:5n−3 (เกรกอรี et al., 2010) ดังนั้น Elovl5 ได้เชื่อว่าเป็นเอนไซม์หลัก elongation ของชอบ20:5n−3 ในคณะ ผลของการศึกษาปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม แนะนำว่า เอนไซม์ elongase acyl ไขมันต่าง ๆ ที่อาจจะเกี่ยวข้อง แน่นอนตรวจลักษณะเฉพาะของงานของการ Elovl2 จากเรนโบว์เทราต์ (โอ mykiss)ได้แสดงให้เห็นว่า เอนไซม์นี้มีคล้ายระดับของกิจกรรมทาง20:5n−3 เป็นเอนไซม์ Elovl5 (เกรกอรีและ James, 2014) ทำงานต่อไปจึงต้องพิจารณาว่า คณะมี Elovl อื่น ๆเอนไซม์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าปลาที่กินสัตว์ขนาดใหญ่เช่นปลาทูน่า,
มี จำกัด ความสามารถในการโนโวสังเคราะห์ LC-PUFAs จาก C18
ของพวกเขาสารตั้งต้น18: 3n-3 และ 18: 2n-6 แต่เมื่อเร็ว ๆ
นี้มีรายงานว่าปลาทูน่าครีบน้ำเงินไม่ได้กินอาหารแอตแลนติก( T. thynnus) ตัวอ่อนได้เพิ่มขึ้น Fads
Δ6และการแสดงออกของยีนElovl5 กับฟักเวลาโพสต์ (Tocher
2003;. Mourente et al, 2005;. Morais et al, 2011)
นี้ชี้ให้เห็นว่าทางโภชนาการกีดกันเพิ่มการแสดงออกของยีนเหล่านี้ ซึ่งสอดคล้องกับผลการรายงานที่นี่เพื่อเซลล์ SBT-E1 ในการลดความเข้มข้นของFBS ในอาหารเลี้ยงเซลล์จาก 10% ถึง 2% (v / v) อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มขึ้นการแสดงออกของΔ6แฟชั่น ที่น่าสนใจอีกประการหนึ่งที่สังเกตได้ว่าการแสดงออกของยีนΔ6 Fads เป็นมากขึ้น (20 พับ) มากกว่า Elovl5 การแสดงออกของยีนในสายเซลล์ SBT-E1 นี้เป็นที่น่าแปลกใจที่ได้รับการทดลอง14C-ติดฉลากได้แสดงให้เห็นว่าΔ6เอนไซม์Fads activitywasmuch มากกว่ากิจกรรม elongase acyl ไขมันต่อ20: 5n-3 ในสายเซลล์ SBT-E1 ลักษณะการทำงานของยีน SBT Elovl5 ในยีสต์ได้แสดงให้เห็นว่าผลิตภัณฑ์ยีนที่สำคัญมีกิจกรรมต่อ20: 5n-3 (. เกรกอรี่ et al, 2010) ดังนั้น Elovl5 ถูกเชื่อว่าเป็นเอนไซม์หลักที่รับผิดชอบในการยืดตัวของ20: 5n-3 ใน SBT ผลที่ได้จากการศึกษาในปัจจุบัน แต่ขอแนะนำว่าไขมันacyl ที่แตกต่างกันของเอนไซม์ elongase อาจจะเกี่ยวข้องกับ อันที่จริงลักษณะการทำงานของ Elovl2 จากเรนโบว์เทราท์ (ทุม mykiss) แสดงให้เห็นว่าเอนไซม์นี้มีระดับใกล้เคียงกันของกิจกรรมต่อ20: 5n-3 เอนไซม์ Elovl5 (เกรกอรี่และเจมส์ 2014) นอกจากนี้การทำงานจึงต้องตรวจสอบว่ามี SBT อื่น ๆ Elovl เอนไซม์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าใหญ่กินปลาเช่นปลาทูน่า
มีความจุจำกัด , สำหรับอีกครั้งการสังเคราะห์กรดไขมันจากสารตั้งต้นของ LC c18
18:3n − 3 และ 18:2n − 6 แต่เมื่อเร็วๆนี้มีรายงานว่า
unfed แอตแลนติกบลูฟินทูน่า ( T . thynnus ) ตัวอ่อนมีการเพิ่มΔ fads และการแสดงออกของยีน 6
elovl5 กับฟัก โพสต์เวลา ( tocher , 2003 ;
mourente et al . , 2005 ; Morais et al . , 2011 )นี้แสดงให้เห็นว่าการอดอาหาร
เพิ่มการแสดงออกของยีนเหล่านี้ ซึ่งสอดคล้องกับผลรายงาน
มา sbt-e1 ไพรทีที่ลด
FBS ความเข้มข้นในการเพาะเลี้ยงเซลล์ปานกลางจาก 10% ถึง 2% ( v / v )
ลดลงการแสดงออกของΔ 6 fads อีกแบบที่น่าสนใจ
Δ 6 แฟชั่นยีน ถูกมาก ( 20 -
พับ ) กว่า elovl5 การแสดงออกของยีนในเซลล์ sbt-e1 บรรทัด นี้คือ
น่าแปลกใจระบุว่า 14c ฉลากการทดลองพบว่าเอนไซม์Δ 6
fads activitywasmuch มากกว่าไขมัน , elongase กิจกรรม
ต่อ 20:5n − 3 ใน sbt-e1 เซลล์ไลน์ ลักษณะการทำงานของยีนในยีสต์ : SBT elovl5 แสดงให้เห็นว่าผลิตภัณฑ์ยีนมีกิจกรรมมากมาย
ต่อ 20:5n − 3 ( Gregory et al . ,2010 ) ดังนั้น elovl5 คือ
เชื่อว่าเป็นเอนไซม์หลักรับผิดชอบในการยืดตัวของ
20:5n − 3 ในสบท . ผลการศึกษาปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม แนะนำว่า เปลี่ยนไขมัน elongase
, เอนไซม์อาจเกี่ยวข้อง หน้าที่หลักของแน่นอน
elovl2 จากปลาเทราท์ ( O
mykiss ) ได้แสดงให้เห็นว่าเอนไซม์นี้ได้ในระดับที่คล้ายกันของกิจกรรมต่อ
20 :5N − 3 elovl5 เอนไซม์ ( Gregory และเจมส์ ปี 2014 )
งานจึงต้องตรวจสอบว่า SBT มีเอนไซม์ elovl
อื่น ๆ