Mr. Spatz made a deliberate show of

Mr. Spatz made a deliberate show of looking at his watch while shaking his head. He removed a pen from his shirt pocket and began tapping it on the edge of the clipboard he held. "Well, Mister Jenkins, it looks as if you are late again."

Our eyes met for a moment, and I then looked down toward my ten-dollar pleather shoes, as if to say, yes, I am tardy again, and I apologize for my stupidity and pray for compassion and understanding on your part, oh exalted manager of Peachy Burroughs Terrace, Fine Dining at the P.B. Country Club.

"I cut myself shaving and it wouldn't stop bleeding. I practically bled to death. See?" I said, pointing to my shirt.

Mr. Spatz looked at my shirt suspiciously, raising his eyebrows as if it was an elaborate hoax. I knew that he was filling out an EDF (Employee Disciplinary Form) that would require my signature when finished.

I continued with my excusplanation. "I was trying to get the bleeding to stop, which it wouldn't, and when I realized what time it was I rushed over here and in the process forgot my employee identification card." I put my hand to the cut on my chin. The little piece of TP was gone and it still bled ever so slightly. Mr. Spatz shook his head again, his favorite gesture, as if his world was just filled with one unbelievable disappointment after the other.

"I know you know this, but I'm telling you this so that you will know I know you know this. You are on some seriously thin ice around here, Mister Jenkins. This is your third strike. Normally we terminate employees on their third strike, but in your case I am going to make an exception." Mr. Spatz scribbled on his clipboard as he spoke. "I am not going to fire you. I am putting you on probation. You are a good busboy, you work hard, but you are late for work far too often." Spatz stopped writing for a moment and shot a glance in my direction. He eyed my crotch and shook his head again.

< 2 >
I looked down and noticed my pants were unzipped, which explained the draft. "It won't happen again," I said, waiting until Spatz returned his attention to his clipboard before reaching for my open fly.

"Each time I have been assured that it will not happen again. This is your fourth tardy in two months. Look, Mister Jenkins, I'm not here to give you a hard time. I want you to succeed. I want you to have a long, happy employment here at Peachy Burroughs." Mr. Spatz flashed me his trademarked unctuous smile as he handed me the clipboard. "Please sign here."

I'd been accused of being late, of forgetting my employee identification card, of having a dirty uniform, and of improper hygiene (not shaving completely). I informed Mr. Spatz that I was growing a mustache. The employee handbook stated that mustaches were the only facial hair employees were allowed to cultivate. Goatees, beards, sideburns lower than the earlobe, or any other creative types of facial hair were strictly verboten, as were visible tattoos, piercings, and unnatural hair colors, but the employee handbook said I could have a mustache.

Mr. Spatz looked even more disappointed than usual. "I don't know if I would call that a mustache, but very well. I'll strike that comment from the record." I signed the form. He handed me my pink copy that said For Employees Records at the bottom. "Now, chop chop," Spatz said, clapping his hands. "Clean your face off and get your vest on. There is a dining room to set up." Mr. Spatz turned to leave but paused a moment. "I will be studying your performance closely this afternoon, Mister Jenkins. Any more mess ups and you'll be no longer employed here at Peachy Burroughs." Then he was gone.

I went into the employee bathroom and washed my face but my cut still bled. I grabbed the vest from my locker and went down to the first aid kit in the kitchen for a Band-Aid. The only bandages were the size of a large butterfly. I had no choice. My little black and gold vest almost but not quite covered the blood on my shirt.

< 3 >
The other busboy, Cirilo, was already busy setting the tables. Cirilo was never late. He never forgot his employee identification card or arrived with blood all over his white shirt. Plus Cirilo was so fast and efficient he made everyone else seem incompetent. Cirilo already had half the dining room set up. He'd wiped down the tables with a damp towel, spread out the tablecloths, set the salt, pepper and candles. Now he was setting out the side plates. I grabbed a rack of wine glasses. The wine glasses were tricky. Leaving fingerprints meant signing an EDF for mishandling of glassware.

When Cirilo finished the plates, he wheeled a cart full of silverware around the dining room. At each seat he placed two forks, two spoons and two knives. Fine dining meant using extra plates and silverware. Instead of polishing the silverware before he set it, Cirilo somehow palmed all the utensils in a way that left no mark. He shuffled them out like cards, only stopping occasionally to polish ones that weren't shining quite enough. And damn he was fast. Even though he had to place six pieces of silverware for every wineglass, he was still catching up to me. Pretty soon we stood at the same table.

"Buenos dias," I said.

"Hola, amigo," he said. We shook hands with a slide and a snap, and then bumped our fists together. "Amigo," he said, "you do the coffee and iced tea. Do the sopas. I'll do this." He pointed to the rack of wineglasses I held.

"Okay," I said, and went to the rear corner of the dining room. I brewed coffee and iced tea. I brewed some decaf. I ate a package of oyster crackers and sucked on an ice cube. I went into the kitchen and got two soup pots from the cooks, the clam chowder we had every night and salmon bisque, the soup du jour. One of the cooks asked me what happened, pointing to the bandage on my chin. I looked at the cook whose name I didn't know, studying his bushy mustache and the toothpick hanging from the corner of his mouth. I wanted to tell him that I had cut myself because I was distracted by my decision to grow a mustache, but knew any man with such a healthy mustache would never understand.

< 4 >
I shrugged my shoulders. "Muy borracho," I said, and everybody in the kitchen burst out laughing, even the dishwasher with the lazy eye and the broken teeth. I couldn't tell whether they thought I was funny or stupid. I wasn't even sure what I thought myself.

I took the soup pots into the dining room. I filled the bread warmer with a few bags of sourdough rolls, and then took one out and gnawed on a corner of it like a caged rodent. Mr. Spatz suddenly swept into the room, inspecting the table setup and the general appearance of everything. He didn't have his EDF clipboard with him, but I knew it was probably close at hand. I quickly tossed the roll I was eating into the garbage. Eating rolls was grounds for an EDF.

Spatz stalked through the dining room with his hands behind his back and his sharp eye searching for any flaw in the dining aesthetic. He paused and leaned in close at one table in particular. He carefully picked a wine glass up by the stem and held it toward the window. He wanted to know who had set the wine glasses out. Spatz stared me down, and I became painfully aware of the background muzak.

Of course it was one of the wineglasses I'd set out. I wanted to confess my mishandling of glassware, but still had a mouthful of sourdough and could not immediately speak. Cirilo approached Spatz and said that he had set the tables. Spatz set the wineglass back on the table and told him he had done an excellent job. Superb, he said. He patted Cirilo on the shoulder and then looked back at me. He told me he hoped I was taking notes. I didn't know whether to feel relieved that I wasn't in trouble or angry that Cirilo had stolen a tiny piece of praise that could have been mine.

Cirilo carried a bucket of ice over to the rear of the dining room, and poured it into the extra large ice bin next to the ice tea machine. When the ice bin was nearly empty in the morning it was possible to read a warning label attached to the side near the bottom of it. It read this ice chest is not intended to store ice for human consumption. One of our most important jobs as busboys was to keep this ice bin filled, brimming so the label was always covered with the ice we used for waters and ice teas. Not intended to store ice for human consumption. I always felt confused in the face of it, paralyzed by this moral dilemma.

< 5 >
I walked over to where Cirilo was filling the ice bin. I thanked him for telling Spatz that he had set the tables. I was glad he had taken the focus off of me.

"I thought he was being very mad. I think he want to fire you." Cirilo began pouring ice tea into a few portable pitchers, for refills.

"He told me one more mess up and I'm gone." I suddenly realized what a long day it was going to be, with Spatz watching my every move, waiting for any mistake at all. I hated long days, so I tried to let it go. Just pretend I didn't even care anymore. Maybe I'd even try to get fired.

"Mister Jenkins, please clean the windows before we open." I turned around and found Spatz behind me, holding a squeegee. "You know where the Windex is."

I took the squeegee and retrieved the window cleanser. As I sprayed and squeegeed the windows, I decided that whole quitting and/or getting fired on purpose line of logic I had been exploring was a little premature. No reason to rush things. Just because I didn't care whether I got fired or not didn't mean termination should be an immediate goal. The money at Peachy Burroughs was good, so good that I was often left speechless while counting the pile of twenty-dollar bills I had been stashing under my mattress at home. It was enough to make me forget all the bad things and focus on the good.

Having that much money just lying ar

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นายโฮลซปาทซ์ทำการแสดงเจตนาของการมองที่นาฬิกาของเขาในขณะที่สั่นศีรษะของเขา เขาเอาปากกาออกจากกระเป๋าเสื้อของเขา และเริ่มเคาะบนขอบของคลิปบอร์ดที่เขาจัดขึ้น "ดี มิสเตอร์เจงกินส์ ลักษณะเช่นถ้าคุณมาสายอีก" ตาตามช่วง และฉันแล้วมองลงไปทางรองเท้าของฉัน pleather สิบดอลลาร์ ว่าพูด ใช่ ฉันเชื่องช้าอีกครั้ง และผมต้องขออภัยในความโง่ของฉันสวดมนต์สำหรับความเมตตา และเข้าใจในส่วนของคุณ โอ้ ทรงยกย่องผู้จัดการของ Terrace Burroughs Peachy อาหารที่ P.B. คันทรีคลับ "ผมตัดเองโกน แล้วมันจะไม่หยุดเลือด ฉันจริงคราวที่แล้วตาย ดู" ฉันกล่าวว่า ชี้ไปที่เสื้อของฉัน นายโฮลซปาทซ์มองที่เสื้อของฉันผิดปกติ เพิ่มคิ้วของเขาว่ามันเป็นการหลอกลวงอย่างประณีต รู้ว่า เขาถูกกรอกที่ EDF (วินัยแบบฟอร์มพนักงาน) ที่จะต้องมีลายเซ็นของฉันเมื่อเสร็จแล้ว ผมต่อกับ excusplanation ของฉัน "ผมว่ากำลังจะได้รับเลือดหยุด ซึ่งมันจะไม่ และเมื่อฉันรับรู้เวลาก็ผมวิ่งผ่านที่นี่ และ ในกระบวนการลืมบัตรประจำตัวพนักงานของฉัน" ฉันใส่มือเพื่อตัดบนชิ้นของฉัน ชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของ TP ได้หายไป และมันยังคราวที่แล้วเคยดังนั้นเล็กน้อย นายโฮลซปาทซ์จับศีรษะของเขาอีกครั้ง รูปแบบของเขาชื่นชอบ ประหนึ่งว่าโลกของเขาก็เต็มไป ด้วยความผิดหวังไม่น่าเชื่อหนึ่งหลังอีกเพียง "ฉันรู้ว่า คุณรู้นี้ แต่ฉันบอกคุณนี้เพื่อให้คุณจะรู้ว่า ฉันรู้รู้ว่านี้ คุณอยู่บนน้ำแข็งบางบางอย่างจริงจังที่เดิน มิสเตอร์เจงกินส์ ตีสามของคุณอยู่ ปกติเราสิ้นสุดพนักงานบนตีสามของพวกเขา แต่ในกรณีของ ฉันจะทำให้ข้อยกเว้น" โฮลซปาทซ์นายแบบบนคลิปบอร์ดของเขา ตามที่เขาพูด "ไม่ไปจะยิงคุณ ผมกำลังวางคุณในการทดลองงาน คุณมีพายุดี คุณทำงานอย่างหนัก แต่คุณมักล่าช้าสำหรับการทำงานเกินไป" โฮลซปาทซ์หยุดเขียนครู่ และยิงคร่าว ๆ ในทิศทางของฉัน เขาตาง่ามของฉัน และจับศีรษะของเขาอีกครั้ง< 2 > ฉันมองลงไป และพบกางเกงของฉันถูก unzipped ซึ่งอธิบายแบบร่าง "มันจะไม่เกิดขึ้นอีก ผมพูด รอจนกว่าโฮลซปาทซ์กลับสนใจไปยังคลิปบอร์ดของเขาก่อนถึงการบินที่เปิดของฉัน "ทุกครั้งที่ฉันได้แล้วมั่นใจว่า มันจะไม่เกิดขึ้นอีก นี้เป็นของคุณเฉื่อยชาสี่ในสองเดือน ดู มิสเตอร์เจงกินส์ ฉันไม่นี่ให้เวลายาก ฉันอยากจะประสบความสำเร็จ ผมอยากให้คุณมีความยาว ความสุขงานนี่ Peachy Burroughs " นายโฮลซปาทซ์ถ่ายฉันยิ้ม unctuous trademarked เขามอบให้ฉันคลิปบอร์ด "กรุณาลงชื่อที่นี่" ฉันมีการถูกกล่าวหาว่าการมาสาย ของฉันบัตรประจำตัวพนักงาน มีเหมือนสกปรก และสุขอนามัยที่ไม่เหมาะสม (ไม่โกนอย่างสมบูรณ์) ผมทราบโฮลซปาทซ์นายว่า ผมโตเป็น mustache คู่มือพนักงานระบุว่า mustaches ถูกผมเฉพาะหน้าที่พนักงานได้รับอนุญาตให้ปลูก Goatees เบียด จอนต่ำกว่า earlobe การ หรือการสร้างสรรค์ชนิดอื่น ๆ หน้าผมมี verboten อย่างเคร่งครัด ตามที่ได้เห็น รอยสัก เจาะ และสีผมธรรมชาติ แต่คู่มือพนักงานกล่าวว่า ได้เป็น mustache นายโฮลซปาทซ์มองผิดหวังยิ่งกว่าปกติ "ฉันไม่รู้ว่าถ้าฉันจะเรียกที่เป็น mustache แต่ดี ฉันจะตีที่ข้อคิดเห็นจากเรกคอร์ด" ฉันลงนามแบบ เขามอบให้ฉันสำเนาของฉันสีชมพูว่าสำหรับพนักงานระเบียนที่อยู่ด้านล่าง "ตอนนี้ ชบชบ โฮลซปาทซ์กล่าว ปรบมือมือของเขา "ทำความสะอาดใบหน้าของคุณปิด และรับเสื้อกั๊กของคุณ มีห้องอาหารตั้ง" นายโฮลซปาทซ์เปิดไป แต่หยุดชั่วคราวเป็นช่วงเวลา "ฉันจะได้เรียนการประสิทธิภาพการทำงานอย่างใกล้ชิดตอนบ่าย มิสเตอร์เจงกินส์ Ups มีระเบียบมากขึ้นและคุณจะไม่ทำงานที่นี่ที่ Peachy Burroughs " แล้วเขาหายไป ฉันไปเข้าห้องน้ำพนักงาน และล้างใบหน้าของฉัน แต่ฉันตัดยังคราวที่แล้ว คว้าเสื้อกั๊กจากตู้ของฉัน และไปลงชุดปฐมพยาบาลในครัวสำหรับปลาสเตอร์ ใช้ผ้าพันแผลเฉพาะขนาดของผีเสื้อขนาดใหญ่ได้ ผมไม่เลือก เสื้อกั๊กสีดำ และทองของฉันเล็กน้อยเกือบ แต่ไม่ครอบคลุมเลือดบนเสื้อของฉัน< 3 > อื่น ๆ พายุ Cirilo ไม่แล้วตั้งค่าตารางว่าง Cirilo ไม่ล่าช้า เขาไม่เคยลืมบัตรประจำตัวพนักงานของเขา หรือถึงกับเลือดทั่วเสื้อสีขาวของเขา บวก Cirilo ได้อย่างรวดเร็ว และมีประสิทธิภาพเขาทำให้คนอื่น ๆ ที่ดูเหมือนไร้ความสามารถ Cirilo แล้วมีห้องรับประทานอาหารครึ่งที่ตั้ง เขาจะเช็ดลงตารางกับผ้าขนหนูชื้น แผ่ tablecloths ตั้งเกลือ พริกไทย และเทียน ตอนนี้ เขามีการออกแผ่นข้างเคียง ฉันคว้าชั้นของแก้วไวน์ แก้วไวน์หากินได้ ทิ้งรอยนิ้วมือขึ้น ลง EDF ที่สำหรับเก็บของเครื่องแก้ว เมื่อ Cirilo เสร็จแล้วแผ่น เขาล้อรถเข็นที่เต็มไปด้วยเครื่องเงินรอบ ๆ ห้องอาหาร ในแต่ละที่นั่ง เขาวางส้อมสอง สองช้อน และมีดที่สอง อาหารหมายถึง การใช้แผ่นเสริมชามและช้อนส้อม แทนการขัดเครื่องเงินก่อนที่เขาตั้ง Cirilo palmed ภาชนะทั้งหมดที่เหลือไม่อย่างใด เขาสับออกเช่นไพ่ หยุดเฉพาะ บางครั้งขัดคนที่ส่องแสงไม่มากพอ และไอ้เขาอย่างรวดเร็ว แม้ว่าเขาต้องทำเครื่องเงินในแก้วไวน์ทุก 6 ชิ้น เขายังคงถูกจับขึ้นกับฉัน สวยเร็ว ๆ นี้ เรายืนอยู่ในตารางเดียวกัน "บัว dias ผมพูด " Hola อะมิโก้, " เขากล่าวว่า เราจับมือกับภาพนิ่งและ snap และชนหมัดของเรากันแล้ว "อะมิโก้ ที่เขากล่าวว่า "คุณชาเย็น และกาแฟ ทำ sopas ฉันนี้" เขาชี้ไปชั้นวางของ wineglasses ที่ผมจัด "เอาล่ะ ฉันกล่าวว่า และไปมุมด้านหลังของห้องอาหาร ผมรับการต้มกลั่นกาแฟ และเย็นชา ผมรับการต้มกลั่น decaf บาง แพคเกจของเนื้อหอยนางรมกิน และดูดใน cube เป็นน้ำแข็ง ฉันเดินเข้าไปในห้องครัว และมีหม้อต้มสองจากพ่อครัว ซุปหอยเรามีทุกคืนและเครื่องถ้วยชามปลาแซลมอน jour. du ซุป หนึ่งของพ่อครัวที่ถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น ชี้ไปที่แผลบนชิ้นของฉัน ผมมองที่คนครัวที่มีชื่อที่ฉันไม่รู้ เรียน mustache เขารุงรังและไม้จิ้มฟันแขวนจากมุมปากของเขา อยากจะบอกว่า ผมได้ตัดตัวเอง เพราะฉันไม่ฟุ้งซ่าน โดยการตัดสินใจขยายเป็น mustache แต่รู้ไม่เคยเข้าใจคนกับ mustache สุขภาพ< 4 > ผมยักไหล่ไหล่ของฉัน ผมพูด "Muy borracho และทุกคนในครัวปะทุหัวเราะ แม้เครื่องล้างจานตาเลซี่และฟันหัก ฉันไม่สามารถบอกได้ว่า พวกเขาคิดว่า ผมโง่ หรือตลก ไม่ค่อยแน่ใจว่าได้อะไรคิดเอง เอาหม้อต้มในห้องรับประทานอาหาร ฉันเติมขนมปังอุ่น sourdough ม้วนกี่ถุง แล้ว เอาหนึ่งออก และ gnawed ในมุมของมันเช่นจ้อน caged นายโฮลซปาทซ์ก็กวาดเข้าไปในห้องพัก ตรวจสอบการตั้งค่าตารางและโดยทั่วไปรูป ไม่ได้มีคลิปบอร์ด EDF ของเขากับเขา แต่ฉันรู้ว่า มันคงถือ ฉันได้อย่างรวดเร็วเพราะม้วนผมได้รับประทานเป็นขยะ กินม้วนได้เหตุผล EDF โฮลซปาทซ์ไล่ผ่านห้องรับประทานอาหารด้วยมือของเขาอยู่เบื้องหลังเขาและตาคมของเขาค้นหาปัญหาใด ๆ ในความงามร้านอาหาร เขาหยุดชั่วคราว และเองปิดที่ตารางหนึ่งโดยเฉพาะ เขารอบคอบรับแก้วไวน์ก้าน และจัดไปทางหน้าต่าง เขาอยากรู้ที่มีกำหนดแก้วไวน์ โฮลซปาทซ์เริ่มฉันลง และฉันเริ่มตระหนักถึงเจ็บปวดของ muzak พื้นหลัง แน่นอนมันเป็น wineglasses ฉันจะกำหนดอย่างใดอย่างหนึ่ง ผมอยากให้รับสารภาพของฉันเก็บเครื่องแก้ว แต่ยัง มีถูกปากของ sourdough และอาจไม่พูดทันที Cirilo ประดับโฮลซปาทซ์ และกล่าวว่า เขาได้ตั้งค่าตาราง โฮลซปาทซ์ตั้งแก้วไวน์กลับมาในตาราง และบอกเขาทำงานดี ยอดเยี่ยม เขากล่าวว่า เขา patted Cirilo บนไหล่ และดูแล้ว กลับมาที่ผม เขาบอกเขาหวังว่า ฉันถูกจดบันทึก ฉันไม่รู้ว่าจะรู้สึกว่า ไม่ปัญหาเบา หรือโกรธ Cirilo ได้ขโมยชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของสรรเสริญที่มีเหมือง Cirilo carried a bucket of ice over to the rear of the dining room, and poured it into the extra large ice bin next to the ice tea machine. When the ice bin was nearly empty in the morning it was possible to read a warning label attached to the side near the bottom of it. It read this ice chest is not intended to store ice for human consumption. One of our most important jobs as busboys was to keep this ice bin filled, brimming so the label was always covered with the ice we used for waters and ice teas. Not intended to store ice for human consumption. I always felt confused in the face of it, paralyzed by this moral dilemma.< 5 > I walked over to where Cirilo was filling the ice bin. I thanked him for telling Spatz that he had set the tables. I was glad he had taken the focus off of me. "I thought he was being very mad. I think he want to fire you." Cirilo began pouring ice tea into a few portable pitchers, for refills. "He told me one more mess up and I'm gone." I suddenly realized what a long day it was going to be, with Spatz watching my every move, waiting for any mistake at all. I hated long days, so I tried to let it go. Just pretend I didn't even care anymore. Maybe I'd even try to get fired. "Mister Jenkins, please clean the windows before we open." I turned around and found Spatz behind me, holding a squeegee. "You know where the Windex is." I took the squeegee and retrieved the window cleanser. As I sprayed and squeegeed the windows, I decided that whole quitting and/or getting fired on purpose line of logic I had been exploring was a little premature. No reason to rush things. Just because I didn't care whether I got fired or not didn't mean termination should be an immediate goal. The money at Peachy Burroughs was good, so good that I was often left speechless while counting the pile of twenty-dollar bills I had been stashing under my mattress at home. It was enough to make me forget all the bad things and focus on the good. Having that much money just lying ar

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นาย Spatz ทำให้การแสดงเจตนาของการมองที่นาฬิกาของเขาในขณะที่สั่นศีรษะของเขา เขาถอดปากกาจากกระเป๋าเสื้อของเขาและเริ่มแตะมันบนขอบของคลิปบอร์ดที่เขาจัดขึ้น "ดีนายเจนกิ้นส์มันดูเหมือนว่าคุณมีสายอีกครั้ง". ตาของเราพบกับช่วงเวลาและฉันแล้วมองลงไป pleather สิบดอลล่ารองเท้าของฉันราวกับจะบอกว่าใช่ผมอืดอีกครั้งและผม ต้องขออภัยในความโง่เขลาของฉันและอธิษฐานขอให้ความเห็นอกเห็นใจและความเข้าใจในส่วนของผู้จัดการโอ้ยกย่องของ Peachy โรห์ Terrace, อาหารรสเลิศที่ PB คันทรีคลับ. "ผมตัดตัวเองที่โกนหนวดและมันจะไม่หยุดเลือด. ฉันจริงเลือดจนถึงแก่ความตาย. ดู ? " ฉันกล่าวว่าชี้ไปที่เสื้อของฉัน. นาย Spatz มองไปที่เสื้อของฉันมีพิรุธยกคิ้วของเขาราวกับว่ามันเป็นเพียงการหลอกลวงที่ซับซ้อน ผมรู้ว่าเขาได้รับการกรอก EDF (พนักงานแบบฟอร์มวินัย) ที่จะต้องมีลายเซ็นของฉันเมื่อเสร็จแล้ว. ฉันยังคงมี excusplanation ของฉัน "ผมพยายามที่จะได้รับเลือดจะหยุดซึ่งมันจะไม่ได้และเมื่อฉันตระหนักว่าเวลาผมรีบวิ่งไปมากกว่าที่นี่และในกระบวนการที่ลืมบัตรประจำตัวพนักงานของฉัน." ฉันใส่มือของฉันไปตัดที่คางของฉัน ชิ้นเล็ก ๆ ของ TP ก็หายไปและยังคงเลือดเคยดังนั้นเล็กน้อย นาย Spatz ส่ายหัวของเขาอีกครั้งที่เขาชื่นชอบท่าทางราวกับว่าโลกของเขาก็เต็มไปด้วยความผิดหวังเพียงไม่น่าเชื่อหนึ่งหลังจากที่อื่น. "ฉันรู้ว่าคุณรู้เรื่องนี้ แต่ฉันบอกคุณนี้เพื่อที่คุณจะรู้ว่าฉันรู้ว่าคุณรู้ว่า นี้. คุณอยู่ในบางน้ำแข็งบาง ๆ ที่นี่อย่างจริงจังนายเจนกินส์. นี้ตีสามของคุณ. ปกติเรายุติการนัดหยุดงานของพนักงานที่สามของพวกเขา แต่ในกรณีของคุณฉันจะให้การยกเว้น. " นาย Spatz ขีดเขียนบนคลิปบอร์ดของเขาในฐานะที่เขาพูด "ผมไม่ได้ไปที่จะยิงคุณ. ฉันกำลังวางคุณในการทดลอง. คุณเป็นบริกรที่ดีคุณทำงานอย่างหนัก แต่คุณสายสำหรับการทำงานมักจะไกลเกินไป." Spatz หยุดเขียนสักครู่และยิงได้อย่างรวดเร็วในทิศทางของฉัน เขาเป้าตาของฉันและส่ายหัวของเขาอีกครั้ง. <2> ผมมองลงมาและสังเกตเห็นกางเกงของฉันถูกซิปซึ่งอธิบายร่าง "มันจะไม่เกิดขึ้นอีกครั้ง" ผมพูดว่ารอจนกว่า Spatz กลับความสนใจของเขาไปยังคลิปบอร์ดของเขาก่อนที่จะถึงการเปิดบินของฉัน. "ทุกครั้งที่ผมได้รับการยืนยันว่าจะไม่เกิดขึ้นอีกครั้งในแต่ละ. นี้เป็นอืดที่สี่ของคุณในสองเดือน . มองนายเจนกินส์, ฉันไม่ที่นี่เพื่อให้คุณมีช่วงเวลาที่ยาก. ฉันต้องการให้คุณประสบความสำเร็จ. ฉันต้องการให้คุณมีความยาวการจ้างงานมีความสุขที่นี่ที่ Peachy โรห์. " นาย Spatz ประกายรอยยิ้มฉันสอพลอเป็นเครื่องหมายการค้าของเขาในขณะที่เขามือฉันคลิปบอร์ด "ได้โปรดเข้าสู่ระบบที่นี่." ฉันถูกกล่าวหาว่าเป็นปลายลืมบัตรประจำตัวพนักงานของฉันของการมีเครื่องแบบสกปรกและสุขอนามัยที่ไม่เหมาะสม (ไม่โกนหนวดอย่างสมบูรณ์) ผมทราบว่านาย Spatz ผมโตหนวด คู่มือพนักงานระบุว่าหนวดมีเพียงพนักงานขนบนใบหน้าได้รับอนุญาตให้เพาะปลูก เคราแพะ, เครา, จอนต่ำกว่าติ่งหูหรือประเภทความคิดสร้างสรรค์อื่น ๆ ของผมใบหน้าเป็น verboten อย่างเคร่งครัดเช่นเดียวกับรอยสักที่มองเห็น, เจาะและสีผมธรรมชาติ แต่คู่มือพนักงานบอกว่าผมอาจจะมีหนวด. นาย Spatz มองแม้ผิดหวังมากขึ้นกว่าปกติ "ผมไม่ทราบว่าผมจะเรียกว่าหนวด แต่ได้เป็นอย่างดี. ฉันจะตีจากบันทึกความเห็นว่า." ผมลงรูปแบบ เขาส่งสำเนาสีชมพูของฉันที่กล่าวว่าสำหรับประวัติพนักงานที่ด้านล่าง "ตอนนี้สับสับ" Spatz กล่าวว่าตบมือมือของเขา "ทำความสะอาดผิวหน้าของคุณออกและได้รับเสื้อยืดของคุณบน. มีห้องรับประทานอาหารที่จะตั้งขึ้นเป็น." นาย Spatz หันไปออก แต่ช่วงเวลาที่หยุดชั่วคราว "ผมจะได้รับการศึกษาประสิทธิภาพของคุณอย่างใกล้ชิดช่วงบ่ายวันนี้นายเจนกินส์. อัพใด ๆ ระเบียบมากขึ้นและคุณจะได้รับการว่าจ้างไม่ได้ที่นี่ที่ Peachy โรห์." จากนั้นเขาก็หายไป. ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำของพนักงานและล้างใบหน้าของฉัน แต่ฉันตัดเลือดยังคง ผมคว้าเสื้อยืดจากตู้เก็บของฉันและเดินลงไปที่ชุดปฐมพยาบาลในห้องครัวสำหรับผ้าพันแผล ผ้าพันแผลเพียง แต่ขนาดของผีเสื้อที่มีขนาดใหญ่ ผมไม่มีทางเลือก เสื้อยืดสีดำและสีทองเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันเกือบ แต่ไม่มากปกคลุมเลือดบนเสื้อของฉัน. <3> บริกรอื่น ๆ Cirilo, กำลังยุ่งอยู่แล้วการตั้งค่าตาราง Cirilo ก็ไม่สาย เขาไม่เคยลืมบัตรประจำตัวพนักงานของเขาหรือถึงกับเลือดทั่วเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา พลัส Cirilo เป็นอย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพเขาทำให้คนอื่น ๆ ดูเหมือนจะไร้ความสามารถ Cirilo แล้วมีครึ่งห้องรับประทานอาหารที่กำหนดขึ้น เขาต้องการลงตารางเช็ดด้วยผ้าชุบน้ำหมาด ๆ แผ่ออกมาจากผ้าปูโต๊ะตั้งเกลือพริกไทยและเทียน ตอนนี้เขาได้รับการตั้งค่าออกแผ่นด้านข้าง ผมคว้าชั้นของแก้วไวน์ แก้วไวน์เป็นเรื่องยุ่งยาก ลายนิ้วมือออกจากการลงนามในความหมายสำหรับ EDF ผิดพลาดของเครื่องแก้ว. เมื่อเสร็จ Cirilo แผ่นเขาล้อรถเข็นที่เต็มไปด้วยเครื่องเงินไปรอบ ๆ ห้องรับประทานอาหาร ในแต่ละที่นั่งเขาทั้งสองวางส้อมสองช้อนและมีดสอง อาหารรสเลิศหมายถึงการใช้จานพิเศษและเครื่องเงิน แทนการขัดเครื่องเงินก่อนที่เขาจะตั้งมัน Cirilo อย่างใด palmed เครื่องใช้ทั้งหมดในทางที่ไม่ทิ้งร่องรอย เขาสับพวกเขาออกเช่นบัตรเพียงหยุดเป็นครั้งคราวเพื่อคนขัดที่ไม่ได้ส่องแสงมากพอ และด่าเขาได้อย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าเขาจะต้องวางหกชิ้นส่วนของเครื่องเงินสำหรับทุกแก้วเขาก็ยังคงจับขึ้นอยู่กับผม สวยเร็ว ๆ นี้เรายืนอยู่ที่โต๊ะเดียวกัน. "อาเจน dias" ผมพูด. "Hola, Amigo" เขากล่าว เราจับมือกับภาพนิ่งและรวดเร็วแล้วชนกำปั้นของเราด้วยกัน "Amigo" เขากล่าวว่า "คุณทำกาแฟและชาเย็น. ทำ SOPAS. ฉันจะทำเช่นนี้." เขาชี้ไปที่ชั้นวางของแก้วไวน์ที่ผมจัดขึ้น. "โอเค" ผมพูดและเดินไปที่มุมด้านหลังของห้องรับประทานอาหาร ผมชงกาแฟและชาเย็น ฉันต้ม decaf บาง ฉันกินแพคเกจของแครกเกอร์หอยนางรมและดูดก้อนน้ำแข็ง ฉันเดินเข้าไปในห้องครัวและมีสองหม้อซุปจากพ่อครัว, ซุปหอยที่เรามีทุกคืนและปลาแซลมอนถ้วยชามซุปแบบหวือหวา หนึ่งในพ่อครัวถามฉันสิ่งที่เกิดขึ้นชี้ไปที่แผลที่คางของฉัน ผมมองไปที่การปรุงอาหารที่มีชื่อผมไม่ทราบว่าเรียนหนวดดกของเขาและไม้จิ้มฟันห้อยลงมาจากมุมปากของเขา ผมอยากจะบอกเขาว่าผมได้ตัดตัวเองเพราะผมฟุ้งซ่านโดยการตัดสินใจของฉันที่จะเติบโตหนวด แต่รู้ว่าคนหนึ่งคนใดด้วยเช่นหนวดมีสุขภาพดีจะไม่เข้าใจ. <4> ผมยักไหล่ของฉัน "Muy Borracho" ผมพูดและทุกคนในห้องครัวระเบิดเสียงหัวเราะออกแม้เครื่องล้างจานได้ด้วยตาขี้เกียจและฟันหัก ผมไม่สามารถบอกได้ว่าพวกเขาคิดว่าฉันเป็นตลกหรือโง่ ผมไม่ได้แน่ใจว่าสิ่งที่ฉันคิดว่าตัวเอง. ฉันเอาหม้อซุปเข้าไปในห้องรับประทานอาหาร ฉันเต็มอุ่นขนมปังที่มีถุงไม่กี่ม้วน sourdough แล้วเอาออกและแทะในมุมของมันเหมือนหนูในกรง นาย Spatz ก็กวาดเข้ามาในห้องตรวจสอบการตั้งค่าโต๊ะและลักษณะทั่วไปของทุกอย่าง เขาไม่ได้มีคลิปบอร์ด EDF ของเขากับเขา แต่ผมรู้ว่ามันอาจจะอยู่ใกล้มือ ผมรีบโยนม้วนผมกินเป็นขยะ การรับประทานอาหารที่ถูกม้วนพื้นที่สำหรับ EDF. Spatz เดินผ่านห้องรับประทานอาหารด้วยมือของเขาอยู่ข้างหลังเขาและตาที่คมชัดของเขาค้นหาข้อบกพร่องใด ๆ ในความงามที่รับประทานอาหาร เขาหยุดและโน้มตัวเข้ามาใกล้ที่ตารางหนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาอย่างระมัดระวังหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจากต้นกำเนิดและถือไปทางหน้าต่าง เขาต้องการที่จะรู้ว่าใครได้ตั้งแก้วไวน์ออก Spatz จ้องฉันลงและฉันเริ่มตระหนักถึงความเจ็บปวดของ muzak พื้นหลัง. แน่นอนมันเป็นหนึ่งในแก้วไวน์ที่ผมต้องการที่กำหนดไว้ ผมอยากจะสารภาพผิดพลาดของเครื่องแก้วของฉัน แต่ยังคงมีคำหนึ่งของ sourdough และไม่สามารถพูดได้ทันที Cirilo เข้าหา Spatz และบอกว่าเขาได้กำหนดตาราง Spatz ตั้งแก้วกลับมาที่โต๊ะและบอกเขาว่าเขาได้ทำงานที่ยอดเยี่ยม เจ๋งสุด ๆ เขากล่าวว่า เขาตบ Cirilo บนไหล่แล้วหันกลับไปมองมาที่ฉัน เขาบอกผมว่าเขาหวังว่าผมได้รับการจดบันทึก ผมไม่ทราบว่าจะรู้สึกโล่งใจว่าผมไม่ได้มีปัญหาหรือโกรธที่ Cirilo ได้ขโมยชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของการสรรเสริญว่าจะได้รับการเหมือง. Cirilo ดำเนินถังน้ำแข็งไปยังด้านหลังของห้องรับประทานอาหารและเท มันลงไปในถังน้ำแข็งขนาดใหญ่พิเศษต่อไปยังเครื่องชาเย็น เมื่อถังน้ำแข็งเป็นเกือบจะว่างเปล่าในตอนเช้ามันเป็นไปได้ที่จะอ่านฉลากคำเตือนที่ติดอยู่กับด้านข้างที่อยู่ด้านล่างของมัน มันอ่านหน้าอกน้ำแข็งนี้ไม่ได้มีวัตถุประสงค์ในการจัดเก็บน้ำแข็งสำหรับมนุษย์บริโภค หนึ่งในงานที่สำคัญที่สุดของเราเป็น busboys คือการเก็บถังน้ำแข็งที่เต็มไปด้วยเต็มไปดังนั้นฉลากถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งเสมอที่เราใช้น้ำและชาน้ำแข็ง ไม่ได้มีวัตถุประสงค์ในการจัดเก็บน้ำแข็งสำหรับมนุษย์บริโภค ฉันมักจะรู้สึกสับสนในใบหน้าของมันอัมพาตโดยคุณธรรมวิกฤตินี้. <5> ผมเดินไปที่ Cirilo ก็เติมถังน้ำแข็ง ผมขอบคุณเขาบอกว่าเขา Spatz ได้ตั้งตาราง ผมดีใจที่เขาได้รับการมุ่งเน้นออกจากฉัน. "ผมคิดว่าเขาเป็นคนบ้ามาก. ผมคิดว่าเขาต้องการที่จะยิงคุณ." Cirilo เริ่มเทชาน้ำแข็งลงไปในเหยือกไม่กี่แบบพกพาสำหรับเติม. "เขาบอกผมว่าหนึ่งในระเบียบขึ้นและฉันหายไป." ผมก็ตระหนักถึงสิ่งที่เป็นวันที่ยาวนานมันเป็นไปได้ด้วย Spatz ดูทุกๆการเคลื่อนไหวของฉันรอให้ความผิดพลาดใด ๆ ฉันเกลียดวันนานดังนั้นผมจึงพยายามที่จะให้มันไป เพียงแค่แกล้งฉันไม่ได้สนใจอีกต่อไป บางทีฉันก็จะพยายามที่จะยิง. "นายเจนกินส์โปรดทำความสะอาดหน้าต่างก่อนที่เราจะเปิด." ผมหันไปรอบ ๆ และพบ Spatz อยู่ข้างหลังผมถือไม้กวาดหุ้มยาง "คุณรู้ที่เป็น Windex." ฉันเอาไม้กวาดหุ้มยางและเรียกน้ำยาทำความสะอาดหน้าต่าง ขณะที่ผมและฉีดพ่น squeegeed หน้าต่างฉันตัดสินใจว่าทั้งการเลิกสูบบุหรี่และ / หรือการถูกไล่ออกในบรรทัดวัตถุประสงค์ของตรรกะที่ฉันได้รับการสำรวจเป็นเพียงเล็กน้อยก่อนวัยอันควร เหตุผลที่จะรีบเร่งในสิ่งที่ไม่มี เพียงเพราะผมไม่ได้สนใจว่าผมโดนไล่ออกหรือไม่ไม่ได้หมายความว่าการเลิกจ้างควรจะเป็นเป้าหมายทันที เงินที่ Peachy โรห์เป็นสิ่งที่ดีเพื่อที่ดีที่ฉันถูกทิ้งมักจะพูดในขณะที่นับกองของค่าเงินดอลลาร์ยี่สิบฉันได้รับการ stashing ภายใต้ที่นอนของฉันที่บ้าน มันก็มากพอที่จะทำให้ฉันลืมทุกสิ่งที่ไม่ดีและมุ่งเน้นไปที่ดี. ที่มีเงินมากเพียงโกหกเท่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นาย spatz ได้แสดงเจตนามองนาฬิกาอย่างสั่นศีรษะของเขา เขาเอาปากกาจากกระเป๋าเสื้อของเขาและเริ่มเคาะกับขอบของคลิปบอร์ด " เขาจัดขึ้น เอ่อ คุณเจนกินส์ ดูเหมือนว่าถ้าคุณมาสายอีกแล้ว "

เราสบตากันชั่วครู่ ผมมองลงไปทางของฉันสิบดอลลาร์ pleather รองเท้า เช่นถ้าจะบอกว่า ใช่ ฉันสายอีกแล้วและผมต้องขอโทษสำหรับความโง่เขลาของฉันและอธิษฐานสำหรับความเมตตาและความเข้าใจในส่วนของคุณ โอ้ รุ่งเรือง ผู้จัดการของพิชชี่ Burroughs ระเบียง , รับประทานอาหารที่ p.b. คันทรีคลับ

" ฉันตัดผมโกนหนวดแล้วมันไม่ยอมหยุดไหลเลย ผมเกือบจะเสียเลือดจนตาย เห็นมั้ย ? ฉันพูดแล้วชี้ไปที่เสื้อของฉัน

คุณ spatz มองเสื้ออย่างมีพิรุธ เพิ่มคิ้วของเขาราวกับว่ามันคือการหลอกลวงที่ซับซ้อน .ฉันรู้ว่าเขากำลังกรอกเป็น EDF ( พนักงานวินัยฟอร์ม ) ซึ่งจะต้องมีลายเซ็นต์ของผมเมื่อเสร็จแล้ว

ฉันก็ excusplanation ของฉัน " . ฉันพยายามที่จะได้รับเลือดจะหยุด ซึ่งมันคงไม่ได้ และเมื่อฉันตระหนักว่าฉันรีบมาที่นี่ และในกระบวนการ ลืมบัตรพนักงานของฉัน . " ฉันเอามือของฉันไปตัดคางชิ้นเล็ก ๆน้อย ๆของ TP ก็หายไปและยังคงมีเคยดังนั้นเล็กน้อย นาย spatz ส่ายหัวอีกครั้ง ท่าทางที่เขาชื่นชอบ เช่น ถ้าโลกของเขาก็เต็มไปด้วยหนึ่งไม่น่าเชื่อความผิดหวังหลังจากที่อื่น ๆ .

" ผมรู้ว่าคุณรู้ แต่ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณจะรู้ว่าฉันรู้ว่าคุณรู้ คุณมีบางอย่างจริงจังน้ำแข็งที่นี่ คุณเจนกินส์ นี้เป็นครั้งที่สาม ของคุณปกติเรายกเลิกพนักงานประท้วงที่สามของพวกเขา แต่ในกรณีของคุณผมจะยกเว้นให้ มิสเตอร์ spatz เขียนข้อความบนคลิปบอร์ดของเขาขณะที่เขาพูด " ฉันจะไม่ไล่เธอออก ฉันทำให้คุณโดนภาคทัณฑ์ คุณเป็นบ๋อยดี คุณทำงานหนัก แต่คุณจะทำงานบ่อยเกินไปแล้ว " spatz หยุดเขียนสักพัก และยิงอย่างรวดเร็วในทิศทางของฉันเขาจ้องมองเป้ากางเกงผมแล้วส่ายหัวอีกครั้ง

< 2 >
ผมมองลงและสังเกตกางเกงมีซิปซึ่งอธิบายร่าง " . มันจะไม่เกิดขึ้นอีก " ผมพูด รอจนกว่า spatz กลับความสนใจของเขาไปยังคลิปบอร์ดของเขาก่อนที่จะถึงสำหรับบินเปิด

" ทุกครั้งที่ฉันได้รับมั่นใจได้ว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก นี่เป็น 4 สาย ใน 2 เดือน ฟังนะ คุณเจนกินส์ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อให้คุณมีเวลาที่ยากลำบาก ฉันต้องการให้คุณประสบความสำเร็จ ฉันต้องการให้คุณมีความยาว , การจ้างงานมีความสุขที่นี่ที่พิชชี่ Burroughs . " คุณ spatz ประกายผมของเขาเครื่องหมายการค้าปากหวานยิ้มๆให้ผม คลิปบอร์ด . กรุณาเซ็นตรงนี้ "

ผมจะถูกกล่าวหาว่าเป็นสายของการลืมบัตรพนักงานของฉัน มีเครื่องแบบที่สกปรกและสุขอนามัยที่ไม่เหมาะสม ( ไม่โกนอย่างสมบูรณ์ )ผมบอกคุณ spatz ที่ฉันปลูกหนวด คู่มือพนักงานระบุว่า หนวดเป็นเพียงหน้าผม พนักงานได้รับอนุญาตให้ปลูก goatees เคราต่ำกว่าใบหูส่วนล่างจอน , หรืออื่น ๆที่สร้างสรรค์ ประเภทหน้าผมอย่างเคร่งครัด verboten เหมือนรอยสักที่มองเห็นเจาะและผมสีไม่เป็นธรรมชาติ แต่คู่มือพนักงานบอกว่าได้ มีหนวด . .

นาย spatz มองมากขึ้นผิดหวังกว่าปกติ " ผมไม่รู้ว่าผมจะเรียกว่าหนวด แต่ได้เป็นอย่างดี ฉันจะตีให้ข้อคิดจากบันทึก " ลงชื่อในแบบฟอร์ม เขาส่งฉันสำเนาสีชมพูของฉันที่กล่าวว่า พนักงาน บันทึก ที่ด้านล่าง . ตอนนี้ สับ สับ " spatz กล่าวว่า , ตบมือมือของเขา . " ทำความสะอาดใบหน้าของคุณออกและได้รับเสื้อของคุณบน มีห้องอาหารตั้ง " นายspatz เปลี่ยนไปแต่เว้นระยะ " . ผมจะเรียนการแสดงของคุณอย่างใกล้ชิด ช่วงนี้คุณเจนกิ้นส์ อีกเรื่อง UPS และคุณจะไม่ใช้ที่นี่ที่พิชชี่ Burroughs . " จากนั้นเขาก็หายไปแล้ว . . .

ฉันไปเข้าห้องน้ำพนักงาน และล้างหน้า แต่แผลยังคงมีเลือดไหลออกมา ผมคว้าเสื้อจากล็อกเกอร์ของฉันและไปที่กล่องปฐมพยาบาลในครัวสำหรับวงดนตรีที่ช่วยในผ้าพันแผลเท่านั้นคือขนาดของผีเสื้อขนาดใหญ่ ผมไม่มีทางเลือก สีดำเล็ก ๆน้อย ๆของฉันและเสื้อทองเกือบ แต่ไม่ค่อนข้างครอบคลุม เลือดบนเสื้อของฉัน


< 3 > อื่น ๆ เด็กรับรถ cirilo , ยุ้งการตั้งค่าตาราง cirilo ไม่เคยสาย เขาเคยลืมบัตรพนักงาน หรือ มาด้วยเลือดของเขาไปทั่วเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาบวก cirilo ให้รวดเร็วและมีประสิทธิภาพ เขาทำให้ทุกคนดูเหมือนจะไร้ความสามารถ cirilo ครึ่งห้องอาหารตั้งค่าเรียบร้อยแล้ว เขาจะเช็ดโต๊ะด้วยผ้าที่ชื้น กระจายออกผ้าปูโต๊ะ ชุดเกลือพริกไทยและเทียน ตอนนี้เขาถูกตั้งค่าออกด้านข้างจาน ฉันคว้าชั้นวางแก้วไวน์ แก้วไวน์ถูกหากินทิ้งรอยนิ้วมือไว้ลงนามเป็นพันธมิตรสำหรับ mishandling ของเครื่องแก้ว

เมื่อ cirilo จบแผ่น เขาล้อเกวียนที่เต็มไปด้วยเครื่องเงินรอบห้องอาหาร ในแต่ละที่นั่ง เขาวางสองส้อม สองช้อนและมีด การรับประทานอาหารที่ดี หมายถึง ใช้แผ่นเสริมและเครื่องเงิน แทนของการขัดเครื่องเงินก่อนที่เขาไว้cirilo อย่างใด palmed เครื่องใช้ทั้งหมดในทางที่ไม่มีเครื่องหมาย เขาสับเขาออกมาเหมือนการ์ด หยุดแค่บางครั้งที่ไม่ได้สว่างมากพอในโปแลนด์ และด่าเขาอย่างรวดเร็ว แม้ว่าเขาจะวางหกชิ้นของเครื่องเงินทุกแก้วไวน์ เขายังจับฉัน อีกไม่นาน เรายืนอยู่ที่โต๊ะเดียวกัน

" สวัสดี " ฉันพูด

" สวัสดี สหาย " เขากล่าวเราจับมือกับภาพนิ่งและ snap แล้วกระแทกหมัดของเราด้วยกัน " เพื่อน , " เขากล่าวว่า " คุณทำกาแฟและชาเย็น ทำโซปัส . ฉันจะทำอย่างนี้ " เขาชี้ไปที่ชั้นวาง wineglasses ผมจัด

" โอเค " ฉันพูด แล้วเดินไปที่มุมด้านหลังของห้องอาหาร ฉันต้มกาแฟและชาเย็น ฉันต้มมีคาเฟอีน ฉันกินชุดกะเทาะหอยนางรมและดูดบนก้อนน้ำแข็งฉันเดินเข้าไปในครัว และมี 2 ซุปหม้อจากพ่อครัวซุปหอยลายเราได้ทุกคืน และน้ำซุปข้นปลาแซลมอน ซุปประจำวัน หนึ่งในพ่อครัวถามฉันว่าเกิดอะไรขึ้น ชี้ไปที่แผลที่คางของฉัน ผมมองกุ๊ก ที่ชื่อ ไม่รู้ว่าเรียนหนวดรุงรังของเขาและไม้จิ้มฟันลอยจากมุมปากของเขาฉันต้องการที่จะบอกเขาว่าผมตัดเองเพราะผมฟุ้งซ่านโดยการตัดสินใจของผมที่จะเติบโตหนวด แต่รู้ว่าผู้ใดเป็นหนวดที่แข็งแรงจะไม่เข้าใจ

< 4 >
ผมยักไหล่ " มุ่ย borracho " ผมพูด ทุกคนในครัวระเบิดหัวเราะ แม้เครื่องล้างจานด้วยสายตาขี้เกียจและฟันหัก ผมไม่สามารถบอกได้ว่าพวกเขาคิดว่าฉันตลก หรือโง่