each time Perrault fell into the wa

each time Perrault fell into the water, he had to light a fire to dry and warm himself. Once, the sledge fell through the ice, with Dave and Buck, and they were covered in ice by the time Perrault and Francois pulled them out of the river. Again, a fire was needed to save them. Another time, Spitz and the dogs in front fell through the ice - Buck and Dave and Francois at the sledge had to pull backwards. That day they travelled only four hundred metres.
When they got to the Hootalinqua and good ice, Buck and the other dogs were very, very tired. But they were late, so Perrault made them run faster. In three days they went a hundred and eighty kilometres and reached the Five Fingers. The other dogs had hard feet from years of pulling sledges, but Buck's feet were still soft from his easy life down south. All day he ran painfully, and when they camped for the night, he lay down like a dead dog. He was hungry, but he was too tired to walk to the fish, so Francois brought it to him. One day Francois made four little shoes for him, and this made Buck much more comfortable. Francois forgot the shoes one morning, and Buck refused to move. He lay on his back with his feet in the air, until Francois put the shoes on. Later his feet grew harder and the shoes were not needed.
One morning, at the Pelly River, a dog called Dolly went suddenly mad. She howled long and loud like a wolf and then jumped at Buck. Buck ran, with Dolly one step behind him. She could not catch him, but he could not escape from her. They ran half a kilometre, and then Buck heard Francois call to him. He turned and ran towards the man, sure that Francois would save him. Francois stood, holding his axe, and as Buck passed, the axe crashed down on Dolly's head.
Buck fell down by the sledge, too tired to move. Immediately, Spitz attacked him and bit his helpless enemy twice, as hard as he could. But Francois saw this, and gave Spitz a terrible beating for it.
'He's a wild dog, that Spitz,' said Perrault. 'One day he'll kill Buck.'
'Buck is wilder,' replied Francois. 'I've been watching him. One day he'll get very angry and he'll fight Spitz; and he'll win.'
Francois was right. Buck wanted to be lead-dog. Spitz knew this and hated him. Buck started to help the other dogs when Spitz punished them for being lazy. One morning, Pike refused to get up, and Spitz looked for him everywhere. When he found him, he jumped at him. But suddenly, Buck attacked Spitz. The other dogs saw this, and it became more and more difficult for Spitz to lead them. But the days passed without a chance for a fight, and soon they were pulling into Dawson City on a cold grey afternoon.
They stayed in Dawson for seven days. When they left, Perrault was carrying some more very important papers, and he wanted to travel back as fast as possible.
They travelled eighty kilometres the first day, and the same the second. But it was difficult work for Francois. Buck and Spitz hated each other, and the other dogs were not afraid of Spitz any more. One night Pike stole half a fish from Spitz, and ate it standing next to Buck. And every time Buck went near Spitz, he growled and the hair on his back stood up angrily. The other dogs fought in their harnesses and Francois often had to stop the sledge. He knew that Buck was the problem, but Buck was too clever for him and Francois never saw him actually starting a fight.
One night in camp, the dogs saw a snow rabbit and in a second they were all chasing it, with Spitz in front. Nearby was another camp, with fifty dogs, who also joined the chase. The rabbit was running fast on top of the snow, but the snow was soft, and it was more difficult for the dogs. When Spitz caught the rabbit, throwing it in the air with his teeth, Buck was just behind. Spitz stopped, and Buck hit him, very hard. The two dogs fell in the snow. Spitz bit Buck very quickly, twice, and then jumped away, watching carefully.
The time had come, and Buck knew that either he or Spitz must die. They watched one another, circling slowly. The moon was shining brightly on the snow, and in the cold still air not a leaf moved on the trees. The other dogs finished eating the rabbit and then turned to watch.
Spitz was a good fighter. He was full of hate and anger, but he was also intelligent. Every time Buck tried to bite his throat, he met Spitz's own teeth. Then, each time Buck attacked, Spitz moved and bit him on the side as he passed. After a few minutes, Buck was covered in blood. He attacked again, but this time turned at the last minute and went under Spitz, biting his left front leg. The bone broke, and Spitz was standing on three legs. Buck tried to knock Spitz down, and then repeated his earlier attack, and broke Spitz's right front leg.
There was no hope for Spitz now. Buck got ready for his final attack, while the circle of sixty dogs watched, and crowded nearer and nearer, waiting for the end. At last Buck jumped, in and out, and Spitz went down in the snow. A second later the waiting pack was on top of him, and Spitz had disappeared. Buck stood and watched. The wild animal had

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ละครั้ง Perrault ที่ตกลงไปในน้ำ เขามีไฟแห้ง และอบอุ่นตัวเอง ครั้งเดียว สเลดจ์ตกผ่านน้ำแข็ง กับเดฟและบัค และพวกเขาได้ครอบคลุมในน้ำแข็งเวลา Perrault และรีสฟรนคอยส์ดึงพวกเขาออกจากแม่น้ำ อีก ไฟถูกต้องบันทึก เวลาอื่น ชปิทซ์ และสุนัขหน้าตกผ่านน้ำแข็ง - บัค และเดฟ และรีสฟรนคอยส์ที่สเลดจ์ที่มีการดึงถอยหลัง วันที่พวกเขาเดินทางเพียงสี่ร้อยเมตรเมื่อพวกเขาได้ Hootalinqua และน้ำแข็งที่ดี บัคและสุนัขอื่น ๆ ถูกมาก มากเหนื่อย แต่พวกเขานำสาย Perrault ทำให้พวกเขาทำงานได้เร็ว ในสามวัน จะไปเป็นร้อย และ 80 กิโลเมตร และถึงนิ้วทั้งห้า สุนัขที่มีเท้าหนักจากปีของการดึง sledges แต่เท้าของบัคก็ยังนุ่มจากชีวิตของเขาง่ายลงใต้ ทุกวันเขาวิ่งอย่างเจ็บปวด และเมื่อพวกเขา camped สำหรับกลางคืน เขาวางเช่นสุนัขตาย กำลังหิว แต่เขากับเดินปลา เพื่อรีสฟรนคอยส์นำเขา วันหนึ่งรีสฟรนคอยส์ทำรองเท้าสี่เล็กน้อยสำหรับเขา และนี้ทำบัคสบายมาก รีสฟรนคอยส์ลืมรองเท้าเที่ยว และบัคปฏิเสธที่จะย้าย เขาวางบนหลังของเขา มีเท้าในอากาศ จนกว่ารีสฟรนคอยส์ใส่รองเท้า หลังเท้าของเขาเติบโตยาก และรองเท้าไม่จำเป็นเช้าวันหนึ่ง ในแม่น้ำ Pelly ดอลลี่ในปัจจุบันเรียกว่าสุนัขบ้าก็ไป เธอเห่าหอนเสียงดัง และยาวนานเช่นหมาป่า และจากนั้น ไปที่บัค บัค วิ่ง ดอลลี่ในปัจจุบันขั้นตอนหนึ่งหลังเขา เธอไม่สามารถจับเขา แต่เขาไม่สามารถหนีจากเธอ พวกเขาวิ่งครึ่งกิโลเมตร แล้ว บัคได้ยินรีสฟรนคอยส์เรียกเขา เขาเปิด และวิ่งไปทางชายคนนั้น แน่นอน ที่รีสฟรนคอยส์จะขยะแขยง รีสฟรนคอยส์ ยืน ถือขวานของเขา และเป็นบัคผ่าน ขวานที่ล้มลงบนหัวตุ๊กตาบัค ล้มลง โดยสเตอร์สเลดจ์ กับย้าย ทันที ชปิทซ์โจมตีเขา และบิตศัตรูของพระองค์กำพร้าสอง เป็นยากที่เขาสามารถ แต่รีสฟรนคอยส์เห็นนี้ และให้ชปิทซ์เต้นแย่มัน'เขาคือสุนัขป่า ที่ชปิทซ์ กล่าว Perrault 'หนึ่งวันที่เขาจะฆ่าบัค''บัค เป็น wilder ตอบกลับรีสฟรนคอยส์ "ผมเคยดูเขา วันหนึ่งเขาจะได้รับโกรธมาก และเขาจะต่อสู้ชปิทซ์ และเขาจะชนะ "รีสฟรนคอยส์ไม่ถูกต้อง บัค อยากนำสุนัข ชปิทซ์รู้นี้ และเกลียดชังท่าน บัค เริ่มช่วยสุนัขอื่น ๆ เมื่อชปิทซ์โทษเหล่านั้นเกียจคร้าน เช้าวันหนึ่ง จนปฏิเสธที่จะรับค่า และชปิทซ์มองเขา เมื่อเขาพบเขา เขาไปที่เขา แต่ทันใดนั้น บัคโจมตีชปิทซ์ สุนัขเห็นนี้ และมันก็ยากมากสำหรับชปิทซ์เพื่อนำพวกเขา วันผ่านไป โดยไม่มีโอกาสในการต่อสู้ และเร็ว ๆ นี้ พวกเขาถูกดึงเข้าเมืองดอว์สันในบ่ายที่สีเทาเย็นไว้พวกเขาอยู่ในดอว์สันในเจ็ดวัน เมื่อพวกเขาซ้าย Perrault ถูกถือครองเอกสารสำคัญบางอย่าง และจะต้องเดินทางกลับเร็วที่สุดพวกเขาเดินทางแปดกิโลเมตรวันแรก และเหมือนกันที่สอง แต่มันเป็นงานยากสำหรับรีสฟรนคอยส์ บัค และชปิทซ์ขี้เกียจกัน และสุนัขไม่กลัวชปิทซ์อีก จนคืนหนึ่งขโมยปลาครึ่งจากชปิทซ์ และกินมันยืนติดบัค และทุกครั้งที่บัคไปใกล้ชปิทซ์ เขา growled และผมด้านหลังของเขายืนขึ้น angrily สุนัขที่สู้ในการ harnesses และรีสฟรนคอยส์มักจะมีการหยุดสเลดจ์ เขารู้ว่า บัคมีปัญหา แต่บัคฉลาดเกินไปสำหรับเขา และรีสฟรนคอยส์ไม่เคยเห็นเขาเริ่มต้นการต่อสู้จริงคืนหนึ่งในค่าย สุนัขเห็นกระต่ายหิมะ และที่สอง พวกเขาได้ทั้งหมดไล่ กับชปิทซ์หน้า อยู่ใกล้กับค่ายอื่น มีสุนัข 50 ที่ยัง เข้าร่วมการไล่ล่าได้ ทำงานได้อย่างรวดเร็วบนหิมะ กระต่าย แต่หิมะนุ่ม และก็ยากสำหรับสุนัข เมื่อชปิทซ์จับกระต่าย ทิ้งในอากาศกับฟันของเขา บัคอยู่ข้างหลัง ชปิทซ์หยุด และบัคตีเขา ยากมาก สุนัขสองตกหิมะ ชปิทซ์บิตบัคมากอย่างรวดเร็ว สอง และจากนั้น ไปเก็บ ดูอย่างระมัดระวังเวลามา และบัครู้ว่า เขาหรือชปิทซ์ต้องตาย พวกเขาดูกัน circling ช้า ดวงจันทร์ส่องแสงสดใสของหิมะ และอากาศยังเย็นไม่ใบย้ายบนต้นไม้ สุนัขอื่น ๆ กินกระต่ายเสร็จแล้ว หันไปดูชปิทซ์ถูกเครื่องบินรบที่ดี เขาเต็มไปด้วยความเกลียดและความโกรธ แต่เขายังฉลาด ทุกครั้งที่บัคพยายามจะกัดคอเขา เขาได้พบฟันของชปิทซ์ แต่ละครั้งที่โจมตีบัค ชปิทซ์ย้าย แล้วบิตเขาบนฝั่งเป็นเขา หลังจากไม่กี่นาที บัคถูกครอบคลุมอยู่ในเลือด เขาโจมตีอีกครั้ง แต่ขณะนี้เปิดนาทีสุดท้าย และเข้าไปใต้ชปิทซ์ เสียดสีขาหน้าซ้ายของเขา ยากจนกระดูก และชปิทซ์ยืนบนสามขา บัค พยายามเคาะชปิทซ์ลง แล้วซ้ำโจมตีเขาก่อน และขาขวาหน้าของชปิทซ์ยากจนมีความหวังไม่ชปิทซ์ขณะนี้ บัค มีพร้อมสำหรับการโจมตีขั้นสุดท้ายของเขา ใน ขณะที่วงของสุนัข 60 ดู แออัดชนิด และ ชนิด รอสิ้น ในที่สุด บัค ไป ออก และชปิทซ์ลงไปในหิมะ ที่สองหลังจากแพ็ครอบนเขา และชปิทซ์หาย บัค ยืน และเฝ้าดู มีสัตว์ป่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในแต่ละครั้งที่แปร์โรลท์ตกลงไปในน้ำที่เขาจะต้องจุดไฟให้แห้งและตัวเขาเองอบอุ่น เมื่อเลื่อนลดลงผ่านน้ำแข็งกับเดฟและบั๊กและพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งตามเวลาแปร์โรลท์และฟรองซัวดึงพวกเขาออกจากแม่น้ำ อีกครั้งไฟเป็นสิ่งที่จำเป็นที่จะช่วยให้พวกเขา อีกครั้ง Spitz และสุนัขข้างหน้าลดลงผ่านน้ำแข็ง - บั๊กและเดฟและฟรองซัวที่เลื่อนได้ที่จะดึงไปข้างหลัง วันนั้นพวกเขาเดินทางเพียงสี่ร้อยเมตร.
เมื่อพวกเขาได้ไป Hootalinqua และน้ำแข็งที่ดีบั๊กและสุนัขตัวอื่น ๆ ได้มากเหนื่อยมาก แต่พวกเขาก็ปลายดังนั้นแปร์โรลท์ทำให้พวกเขาทำงานได้เร็วขึ้น ในวันที่สามพวกเขาไปหนึ่งแสนแปดกิโลเมตรและถึงนิ้วทั้งห้า สุนัขอื่น ๆ ที่มีเท้าหนักจากปีที่ผ่านมาของการดึงเลื่อน แต่ฟุตบั๊กยังคงอ่อนจากชีวิตง่ายของเขาลงมาทางใต้ ทุกวันเขาวิ่งเจ็บปวดและเมื่อพวกเขาตั้งค่ายพักแรมคืนที่เขาล้มตัวลงนอนเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว เขาเป็นคนที่หิว แต่เขาก็เหนื่อยเกินไปที่จะเดินไปยังปลาเพื่อ Francois นำมาให้เขา วันหนึ่ง Francois สี่รองเท้าเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับเขาและทำให้บั๊กสะดวกสบายมากขึ้น ฟรองซัวลืมรองเท้าในเช้าวันหนึ่งและบั๊กปฏิเสธที่จะย้าย เขานอนอยู่บนหลังของเขากับเท้าของเขาในอากาศจน Francois ใส่รองเท้าบน ต่อมาที่เท้าของเขาเติบโตยากและรองเท้าที่ไม่ได้จำเป็น.
เช้าวันหนึ่งที่แม่น้ำ Pelly สุนัขที่เรียกว่าดอลลี่เดินบ้าอย่างกระทันหัน เธอ howled นานและดังเช่นหมาป่าแล้วรีบคว้าบั๊ก บั๊กวิ่งด้วยขั้นตอนหนึ่งดอลลี่อยู่ข้างหลังเขา เธอไม่สามารถจับเขา แต่เขาไม่สามารถหนีออกมาจากเธอ พวกเขาวิ่งครึ่งกิโลเมตรและจากนั้นได้ยินเสียงเรียกบั๊ก Francois กับเขา เขาหันหลังกลับและวิ่งไปคนที่แน่ใจว่าฟรองซัวจะช่วยเขา ฟรองซัวยืนถือขวานของเขาและเป็นบั๊กผ่านขวานชนลงบนศีรษะของดอลลี่.
บั๊กล้มลงโดยเลื่อนที่เหนื่อยเกินไปที่จะย้าย ทันที Spitz ทำร้ายเขาและทำอะไรไม่ถูกกัดศัตรูของเขาสองครั้งเป็นเรื่องยากที่เขาสามารถทำได้ แต่ Francois เห็นนี้และให้ Spitz เต้นที่น่ากลัวสำหรับมัน.
'เขาเป็นสุนัขป่าที่ Spitz กล่าวว่าแปร์โรลท์ 'วันหนึ่งเขาจะฆ่าบั๊ก.'
'บั๊กเป็นป่า' ตอบ Francois 'ฉันได้รับการเฝ้าดูเขา วันหนึ่งเขาจะได้รับโกรธมากและเขาจะต่อสู้ Spitz; และเขาจะชนะ.
ฟรองซัวที่ถูกต้อง บั๊กต้องการที่จะนำสุนัข Spitz รู้ว่าเรื่องนี้และเกลียดเขา บั๊กที่ตั้งขึ้นมาเพื่อช่วยให้สุนัขตัวอื่น ๆ เมื่อ Spitz ลงโทษพวกเขาสำหรับการขี้เกียจ เช้าวันหนึ่งหอกปฏิเสธที่จะได้รับการขึ้นและ Spitz มองหาเขาทุก เมื่อเขาพบว่าเขาเขากระโดดไปที่เขา แต่จู่ๆก็มีบั๊กโจมตี Spitz สุนัขอื่น ๆ ที่เห็นนี้และมันก็กลายเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับ Spitz จะนำพวกเขา แต่วันผ่านไปโดยไม่มีโอกาสสำหรับการต่อสู้และเร็ว ๆ นี้พวกเขาถูกดึงเข้าไปในเมืองดอว์สันในช่วงบ่ายเย็นสีเทา.
พวกเขาอยู่ในดอว์สันเป็นเวลาเจ็ดวัน เมื่อพวกเขาซ้ายแปร์โรลท์คือการดำเนินการบางเอกสารสำคัญอื่น ๆ อีกมากและเขาต้องการที่จะเดินทางกลับให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้.
พวกเขาเดินทางแปดสิบกิโลเมตรในวันแรกและเดียวที่สอง แต่มันเป็นงานที่ยากสำหรับ Francois บั๊กและ Spitz เกลียดชังซึ่งกันและกันและสุนัขตัวอื่น ๆ ไม่ได้กลัว Spitz ใด ๆ เพิ่มเติม คืนหนึ่งหอกขโมยปลาครึ่งจาก Spitz และกินมันยืนอยู่ข้างบั๊ก และเวลาบั๊กไปใกล้ Spitz ทุกเขาคำรามและเส้นผมที่ด้านหลังของเขาลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ สุนัขอื่น ๆ ต่อสู้ในสายรัดและฟรองซัวของพวกเขามักจะมีการหยุดตะเฆ่ เขารู้ว่าบั๊กเป็นปัญหา แต่บั๊กฉลาดเกินไปสำหรับเขาและฟรองซัวไม่เคยเห็นเขาจริงเริ่มต้นการต่อสู้.
คืนหนึ่งในค่ายสุนัขเห็นกระต่ายหิมะและในครั้งที่สองที่พวกเขาถูกไล่มันมี Spitz ในด้านหน้า . ที่อยู่ใกล้เคียงเป็นค่ายอื่นที่มีห้าสิบสุนัขที่ยังเข้าร่วมการไล่ล่า กระต่ายเป็นที่ทำงานได้อย่างรวดเร็วบนหิมะ แต่หิมะนุ่มและมันเป็นเรื่องยากมากขึ้นสำหรับสุนัข เมื่อ Spitz จับกระต่าย, การขว้างปามันอยู่ในอากาศที่มีฟันของเขาบั๊กเป็นเพียงที่อยู่เบื้องหลัง Spitz หยุดและบั๊กตีเขายากมาก สุนัขทั้งสองตกอยู่ในหิมะ Spitz บิตบั๊กอย่างรวดเร็วสองครั้งและแล้วก็กระโดดออกไปดูอย่างระมัดระวัง.
เวลาที่ได้มาและบั๊กทั้งรู้ว่าเขาหรือ Spitz ต้องตาย พวกเขาเฝ้าดูอีกคนหนึ่งวงอย่างช้าๆ ดวงจันทร์ส่องแสงสดใสบนหิมะและในไม่เย็นยังคงอากาศใบย้ายต้นไม้ สุนัขอื่น ๆ กินเสร็จกระต่ายแล้วหันไปดู.
Spitz เป็นนักมวยที่ดี เขาเป็นคนที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและความโกรธ แต่เขาก็ยังมีความคิดสร้างสรรค์ ทุกครั้งที่บั๊กพยายามที่จะกัดลำคอของเขาเขาได้พบกับฟันของตัวเองของ Spitz แล้วทุกครั้งที่บั๊กโจมตี Spitz ย้ายและกัดเขาในด้านที่เขาผ่าน หลังจากนั้นไม่กี่นาทีบั๊กเต็มไปด้วยเลือด เขาโจมตีอีกครั้ง แต่คราวนี้หันมาในนาทีสุดท้ายและไปภายใต้ Spitz กัดขาหน้าซ้ายของเขา กระดูกหักและ Spitz กำลังยืนอยู่บนขาสาม บั๊กพยายามที่จะเคาะ Spitz ลงแล้วซ้ำโจมตีก่อนหน้านี้ของเขาและขาหักด้านหน้าขวาของ Spitz.
มีความหวังสำหรับ Spitz ไม่ได้ในขณะนี้ บั๊กได้พร้อมสำหรับการโจมตีครั้งสุดท้ายของเขาในขณะที่วงกลมของสุนัขหกสิบดูและใกล้แออัดและใกล้รอให้สิ้นสุด บั๊กที่ผ่านมาเพิ่มขึ้นทั้งในและนอกและ Spitz ลงไปในหิมะ เป็นครั้งที่สองต่อมาแพ็ครออยู่ชั้นบนสุดของเขาและสุนัขพันธุ์หนึ่งได้หายไป บั๊กยืนดู สัตว์ป่าที่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ละครั้ง แปร์โรลต์ตกลงไปในน้ำ เขาต้องจุดไฟให้แห้งและอบอุ่นในตัวเอง เมื่อเลื่อนล้มผ่านน้ำแข็ง กับ เดฟ และ เจ้าชู้ และถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง โดยเวลา แปโร Francois และดึงพวกเขาออกไปจากแม่น้ำ อีกครั้ง ไฟก็ต้องช่วยพวกเขา เวลาอื่นสเปชและสุนัขอยู่ด้านหน้าล้มผ่านน้ำแข็ง - บัค และ เดฟ และ ฟรังซัวส์ ที่เลื่อนได้เพื่อดึงถอยหลัง วันนั้นเขาเดินทางเพียงสี่ร้อยเมตร .
เมื่อพวกเขามาถึง hootalinqua และน้ำแข็ง เจ้าชู้และสุนัขอื่น ๆ มาก ๆเหนื่อย แต่มันดึกแล้ว แปร์โร ให้ทำงานได้เร็วขึ้น ในวันที่สามเขาก็หนึ่งร้อยแปดสิบกิโลเมตร และถึงห้านิ้วตัวอื่นได้ยาก ฟุต จากปีของการเลื่อน แต่เท้าบัคก็ยังนุ่ม จากชีวิตของเขาง่ายลงใต้ ทั้งวัน เขาวิ่งอย่างเจ็บปวด และเมื่อพวกเขาได้ตั้งค่ายพักแรมสำหรับคืนนี้ เขานอนเหมือนหมาตาย เขาหิว แต่เขาเหนื่อยเกินไปที่จะเดินกับปลา ดังนั้น เขาเอาให้เขา วันหนึ่งเขาได้สี่รองเท้าน้อยสำหรับเขา และทำเจ้าชู้มากสะดวกสบายมากขึ้นฟร ซัวส์ ลืมรองเท้า เช้าวันหนึ่ง บัคไม่ยอมย้าย เขานอนบนหลังของเขาด้วยขาของเขาในอากาศ จนเขาใส่รองเท้า . หลังเท้าของเขาเติบโตขึ้นและรองเท้าไม่ต้อง .
เช้าวันหนึ่ง ที่ ริเวอร์ เพลลี่ สุนัขชื่อ ดอลลี่ ก็โมโหทันที เธอหอนยาวและดังเหมือนหมาป่า แล้วกระโดด ที่บัค บัควิ่ง Dolly หนึ่งก้าวตามหลังเขาเธอจะไม่จับเขา แต่เขาไม่อาจหนีจากเธอ พวกเขาวิ่งครึ่งกิโลเมตร แล้ว บัค ได้ยินเขาเรียกเขา เขาหันมาและวิ่งเข้าหาผู้ชาย แน่ใจว่าเขาจะช่วยเขา ฟร ซัวส์ ยืนถือขวาน และ เป็นเหรียญที่ผ่าน ขวานกระแทกลงบนหัวของดอลลี่
เจ้าชู้ล้มลงโดยเลื่อน , เหนื่อยเกินไปที่จะย้าย ทันทีสเปชโจมตีเขาและกัดศัตรูหมดหนทางของเขาสองครั้ง เท่าที่เขาทำได้ แต่เขาเห็น และให้สเปชเต้นแย่มากเลย .
เขาเป็นหมาป่าที่สเปช ' แปร์โร . วันหนึ่งเขาจะฆ่าบัค '
'buck เป็น Wilder ' ฟร . ฉันเฝ้ามองเขา วันนึง เขาจะโกรธมาก และเขาจะต่อสู้ด้วย และเขาจะชนะ '
ฟรังซัวส์ ถูก บัคต้องการนำสุนัขสเปชรู้และเกลียดเขา บัคก็เริ่มช่วยสุนัขอื่น ๆ เมื่อสเปชลงโทษเขาขี้เกียจจะตาย เช้าวันหนึ่ง ไพค์ ไม่ยอมลุกขึ้น และสเปชตามหาเขาทุกที่แล้ว เมื่อเขาได้พบเขา เขากระโดดใส่เขา แต่ทันใดนั้น บัค โจมตี สเปช ตัวอื่นเห็นนี้และมันจะกลายเป็นมากขึ้นและยากสำหรับสเปชเพื่อนำทางพวกเขา แต่เวลาผ่านไป โดยไม่มีโอกาสต่อสู้และเร็ว ๆนี้พวกเขาถูกดึงเข้าไปใน เมือง ดอว์สัน ในเย็นสีเทาบ่าย .
พวกเขาอยู่ในดอว์สันสำหรับเจ็ดวัน เมื่อพวกเขาซ้าย แปร์โรลต์ถือเอกสารบางอย่างเพิ่มเติมที่สำคัญมาก และเขาต้องการที่จะเดินทางกลับให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ .
พวกเขาเดินทาง 80 กม. วันแรก และแบบที่สอง แต่มันเป็นงานที่ยากสำหรับเขา . เจ้าชู้และสเปชเกลียดกันและสุนัขตัวอื่น ๆยังไม่กลัวขนาดใด ๆเพิ่มเติม ไพค์คืนเดียวขโมยครึ่งปลาจากสเปช และกินมันมายืนข้างๆ บัค และทุกครั้งที่เจ้าชู้ไปใกล้ สเปช เขาคำรามและเส้นผมของเขากลับลุกขึ้นอย่างโกรธๆ สุนัขอื่น ๆต่อสู้ใน harnesses และ Francois มักจะต้องหยุดเลื่อนมา เขารู้ว่าบัคคือปัญหาแต่บัคมันฉลาดเกินไปสำหรับเขา และเขาก็ไม่เคยเห็นเขาเริ่มต่อสู้ .
1 คืนในค่าย หมาเห็นหิมะกระต่าย และในวินาทีที่พวกเขาไล่ตามมัน กับเจดีย์ด้านหน้า เป็นค่ายอื่นที่ใกล้เคียงกับสุนัขห้าสิบที่ร่วมไล่ล่า กระต่ายวิ่งเร็วบนหิมะ แต่หิมะนุ่มและมันก็ยากสำหรับสุนัขเมื่อสเปชจับกระต่ายโยนมันในอากาศกับฟันของเขา เจ้าชู้แค่ข้างหลัง สเปช หยุด และ บัคตีเขาอย่างหนัก สุนัขสองตัวตกลงไปในหิมะ สเปชนะเจ้าชู้อย่างรวดเร็ว สองครั้ง แล้วกระโดดหนี ดูให้ดี
เวลามา และรู้ว่าเขาเจ้าชู้เหมือนกันหรือสเปชต้องตาย พวกเขามองกันและกัน บินวนไปมาช้าๆ พระจันทร์ส่องแสงสว่างบนหิมะและในเย็นอากาศยังคงไม่ขยับใบไม้บนต้นไม้ สุนัขอื่นๆ กินกระต่าย แล้วหันไปดู
สเปชเป็นนักรบที่ดี เขาเต็มไปด้วยความโกรธ ความเกียจชัง แต่เขาก็ยังฉลาด ทุกครั้งที่บัคพยายามจะกัดคอของเขา เขาได้พบกับ ฟันเองด้วยค่ะ แล้ว แต่ละเวลา บัค โจมตี สเปช ย้าย และกัดเขาอยู่ข้างๆ เขาผ่าน หลังจากไม่กี่นาที