Moon Bunny CafeSating your thirstSk

Moon Bunny Cafe

Sating your thirst

Skip to content

 = Menu = HomeNovelsComicsPurgatoryAbout UsFAQContact Us

DKC – Chapter 411

Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

Chapter 411 – Secret collection room (7)

Nangong Liuyun had one hand on Su Luo’s shoulder, with an ingratiating smile that was devilishly charming, he raised an eyebrow: “No need to be that troublesome, Luo girl is already this king’s people.”

Beichen Ying and them all curled their lips in disdain and turned their faces away. This guy was really shameless, obviously he hadn’t achieved it, yet he still said it.

Sure enough, Su Luo crossly glared at him: “You can eat indiscriminately but you shouldn’t make irresponsible remarks.”

Nangong Liuyun accused with a hidden bitterness: “You won’t take responsibility!”

Su Luo held her hand to her forehead, did this guy’s head get screwed up again?

Su Luo pushed him away: “Also, not looking at where we are at now. Always behaving in this indecent manner. After another few hours, the Amethyst Fish Palace will disappear, we had better increase our speed.”

If Su Luo hadn’t mentioned it, then all’s good, once she mentioned it, everyone remembered the current situation.

They still hadn’t found the secret collection room!

As a result, everyone increased their speed and walked onwards. Nangong Liuyun, with a faintly complaining expression, tugged at the hem of Su Luo’s clothing, like a young wife having been subjected to some grievance. He used that pair of accusing eyes to continuously stare at her.

Su Luo walked in front and Nangong Liuyun merely pitifully tugged at her clothing.

Now, the two of them seemed like Su Luo was the experienced cow walking ahead, while Nangong Liuyun was the plow following behind the experienced cow.

Su Luo walked, Nangong Liuyun walked.

Su Luo stopped, Nangong Liuyun stopped.

The corner of Su Luo’s mouth pursed, speechlessly looking to the sky, she paused her footsteps to glare back at him.

When Su Luo glared at him, his mood was still very good and his mouth split open into a smile towards her. That smile exposed his snow-white teeth and looked somewhat foolish.

Su Luo did not feel like paying him any attention and turned around to walk off on her own. Once again, he reverted to his old ways, starting to accuse her with secret grudges and of having mistreated him as he glared at her. He held on to her clothing and followed behind, blindly and slavishly.

Su Luo, with regards towards him, was simply speechless to the extreme.

Could this man be any more childish! Even a five-year-old child was more sensible than him, okay? He was insisting on having all of her attention on him before he was good, alright?

Su Luo was completely defeated by him.

It was useless to employ the hard stuff on him. It was simply like punching into cotton, he absolutely would pretend to be feeble for her to see.

Therefore, Su Luo could only choose to use the soft method to deal with him.

With no other way, Su Luo tore away from him who was holding on to her clothing. Her fine, pale, delicate hand then grabbed hold of his hand, and with large strides, walked forward.

Nangong Liuyun, this childish kid, was extremely happy. The corner of his mouth pointed up into an arc and he was smiling from the corner of his eyes to the tip of his brow. He smiled until he appeared dim-witted.

“What are you smiling about? Smile once more and I’ll cut off your mouth!” Su Luo harshly roared at him.

This guy was used to getting a mile when he was given an inch. Give him sunlight and he would glitter brilliantly. Give him a little color and he would dare to open a dye workshop. Therefore, Su Luo definitely could not let him be so smug.

Nangong Liuyun’s mood was extremely good, with an air of complacency, he said: “It was you who took the initiative to hold this king’s hand.”

“Then, again, so what?” Su Luo peevishly responded.

“Since you already grabbed hold, then don’t even think about letting go again. You must take responsibility till the end.” Nangong Liuyun arrogantly and in a spoiled manner, lifted his chin, with a smug manner of having gotten away with a crafty scheme.

“Take responsibly for what? Take responsibility of you eating and pooping for a lifetime?” Su Luo snorted twice.

“A lifetime? Good, then it’s agreed upon like this.” Nangong Liuyun embraced Su Luo and left an imprint on her lips. Just like this, he passed judgement on her life and put the lid on the coffin.

Nangong Liuyun’s speed was as fast as lightning, after he affixed the seal on her lips, Su Luo finally managed to react.

Su Luo immediately became dumbfounded, she foolishly looked at Nangong Liuyun.

What did she say just now? Why was it that all of a sudden that was stamped and sealed?

A little self-satisfaction flashed through the corner of Nangong Liuyun’s eyes, his gaze wandered without pause, looking around in all directions, only, he wouldn’t look at Su Luo. But he merely mouthed: “Words that have been spo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คาเฟ่กระต่ายดวงจันทร์อ.สทิงความกระหายของคุณข้ามไปที่เนื้อหา = เมนู = HomeNovelsComicsPurgatoryAbout UsFAQContactDKC – บท 411บทก่อนหน้ากรุนด์ฟอส โครงการหน้ากรุนด์ฟอส บทถัดไปบท 411 – ห้องลับเก็บ (7)Nangong Liuyun มีมือบนไหล่ Su Luo ด้วยการยิ้ม ingratiating ที่มีเสน่ห์ devilishly เขายกคิ้วเป็น: "ไม่ต้อง ลำบาก Luo สาวว่าแล้วกษัตริย์องค์นี้ท่าน"หยิงลปักและพวกเขาทั้งหมดโค้งริมฝีปากของเขาในการรังเกียจ และหันใบหน้า ผู้ชายคนนี้ถูกจริง ๆ ไร้ยางอาย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ ยังยังว่า มันพอแน่ใจว่า Su Luo crossly glared ที่เขา: "คุณสามารถกินกราด แต่คุณไม่ควรทำหมายเหตุความรับผิดชอบ"ผู้ถูกกล่าวหา Nangong Liuyun กับความขมขื่นที่ซ่อน: "คุณจะไม่รับผิดชอบ"Su Luo ถือมือของเธอที่หน้าผากของเธอ ทำหัวคนนี้ได้เมาขึ้นอีกSu Luo ผลักเขาออกไป: "ยัง ไม่มองดูที่ที่เราอยู่ในขณะนี้ เสมอพฤติกรรมในลักษณะนี้อนาจาร หลังจากอีกไม่กี่ชั่วโมง วังปลาพลอยจะหายไป เราได้เพิ่มความเร็วของเราดีกว่า"ถ้า Su Luo ไม่ได้กล่าวถึงมัน แล้วคิด เมื่อเธอกล่าวถึงมัน ทุกคนจดจำสถานการณ์ปัจจุบันพวกเขายังคงไม่ได้พบห้องลับเก็บเป็นผล ทุกคนเพิ่มความเร็ว และเดินเป็นต้นไป Nangong Liuyun กับนิพจน์ที่ร้องเรียนรวย ๆ tugged ที่กุ๊นผ้า Su Luo เช่นภรรยาหนุ่มการวินิจฉัยบางอย่างผ่านการ เขาใช้คู่จบตามองเธออย่างต่อเนื่องSu Luo เดินหน้า และ Nangong Liuyun tugged เพียงรอบนอกที่เสื้อผ้าของเธอตอนนี้ ของพวกเขาดูเหมือน Su Luo เป็นวัวมีประสบการณ์เดินไปข้างหน้า ในขณะที่ Nangong Liuyun ต่อไถหลังวัวมีประสบการณ์Su Luo เดิน เดิน Nangong LiuyunSu Luo หยุด หยุด Nangong Liuyunมุมปาก Su Luo ผู้ speechlessly มองไปบนฟ้า เธอหยุดชั่วคราวของเธอก้าวให้แสงสะท้อนกลับมาที่เขาเมื่อ Su Luo glared ที่เขา อารมณ์ของเขาก็ดีมาก แล้วแบ่งปากเปิดรอยยิ้มต่อเธอ รอยยิ้มที่สัมผัสฟันของเขาหิมะ และดูค่อนข้างโง่Su Luo ไม่รู้สึกสนใจพระองค์ใด และหันไปเดินปิดตนเอง อีกครั้งหนึ่ง เขากลับวิธีของเขาเก่า เริ่มต้นฟ้องเธอ grudges ลับ และ การไม่ทำร้ายเขาเป็นเขา glared ที่เธอ เขามีมติให้เสื้อผ้าของเธอ และตามหลัง สุ่มสี่สุ่มห้า และ slavishlySu Luo ด้วยความนับถือเขา ก็แค่พูดไปมากคนนี้อาจจะหน่อมแน้มอีก แม้แต่เด็กห้าปีคือเหมาะสมมากขึ้นกว่าเขา เอาล่ะ เขาก็ยืนยันที่มีทั้งหมดของความสนใจของเธอเขาก่อนเขาก็ดี ไม่เป็นไรSu Luo สมบูรณ์พ่ายแพ้เขามันเป็นประโยชน์ที่จะใช้สิ่งยากเขา มันเป็นเพียงเหมือนเจาะเข้าไปในผ้าฝ้าย เขาจริง ๆ จะแกล้งจะเบาให้เธอดูดังนั้น Su Luo เท่านั้นสามารถเลือกใช้วิธีนุ่มนวลกับเขาWith no other way, Su Luo tore away from him who was holding on to her clothing. Her fine, pale, delicate hand then grabbed hold of his hand, and with large strides, walked forward.Nangong Liuyun, this childish kid, was extremely happy. The corner of his mouth pointed up into an arc and he was smiling from the corner of his eyes to the tip of his brow. He smiled until he appeared dim-witted.“What are you smiling about? Smile once more and I’ll cut off your mouth!” Su Luo harshly roared at him.This guy was used to getting a mile when he was given an inch. Give him sunlight and he would glitter brilliantly. Give him a little color and he would dare to open a dye workshop. Therefore, Su Luo definitely could not let him be so smug.Nangong Liuyun’s mood was extremely good, with an air of complacency, he said: “It was you who took the initiative to hold this king’s hand.”“Then, again, so what?” Su Luo peevishly responded.“Since you already grabbed hold, then don’t even think about letting go again. You must take responsibility till the end.” Nangong Liuyun arrogantly and in a spoiled manner, lifted his chin, with a smug manner of having gotten away with a crafty scheme.“Take responsibly for what? Take responsibility of you eating and pooping for a lifetime?” Su Luo snorted twice.“A lifetime? Good, then it’s agreed upon like this.” Nangong Liuyun embraced Su Luo and left an imprint on her lips. Just like this, he passed judgement on her life and put the lid on the coffin.Nangong Liuyun’s speed was as fast as lightning, after he affixed the seal on her lips, Su Luo finally managed to react.Su Luo immediately became dumbfounded, she foolishly looked at Nangong Liuyun.What did she say just now? Why was it that all of a sudden that was stamped and sealed?A little self-satisfaction flashed through the corner of Nangong Liuyun’s eyes, his gaze wandered without pause, looking around in all directions, only, he wouldn’t look at Su Luo. But he merely mouthed: “Words that have been spo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดวงจันทร์กระต่าย Cafe Sating กระหายของคุณไปยังเนื้อหา = = เมนู HomeNovelsComicsPurgatoryAbout UsFAQContact เราDKC - บทที่ 411 บทก่อนหน้า | หน้าโครงการ | ต่อไปบทที่บทที่ 411 - ห้องคอลเลกชันลับ (7) Nangong Liuyun มีมือข้างหนึ่งบนไหล่ซู Luo ด้วยรอยยิ้มเอาใจนั่นคือเสน่ห์ระยำตำบอนเขายกคิ้ว: "ไม่จำเป็นต้องเป็นที่ลำบาก Luo สาวที่มีอยู่แล้วคนของกษัตริย์นี้ . " Beichen Ying และพวกเขาทั้งหมดขดริมฝีปากของพวกเขาในการดูถูกและหันใบหน้าของพวกเขาออกไป ผู้ชายคนนี้เป็นคนไร้ยางอายจริงๆเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ประสบความสำเร็จ แต่เขาก็ยังบอกว่ามัน. พอแน่ใจว่าซู Luo crossly จ้องหน้าเขา: "คุณสามารถกินกราด แต่คุณไม่ควรจะทำให้ขาดความรับผิดชอบ." Nangong Liuyun ที่ถูกกล่าวหาว่ามี ซ่อนความขมขื่น: "คุณจะไม่ต้องรับผิดชอบ!" ซู Luo จับมือของเธอที่หน้าผากของนางก็หัวของผู้ชายคนนี้ได้รับการเมาขึ้นอีกครั้งหรือไม่ซู Luo ผลักเขาออกไป: "ยังไม่ได้มองไปที่ที่เราอยู่ที่นี้ มักจะมีพฤติกรรมในลักษณะที่ไม่เหมาะสมนี้ หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงอีกปลาพาเลซอเมทิสจะหายไปเราได้ดีกว่าเพิ่มความเร็วของเรา. " ถ้าซู Luo ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้แล้วสิ่งที่ดีเมื่อเธอกล่าวว่าทุกคนจำได้ว่าสถานการณ์ปัจจุบัน. พวกเขายังไม่ได้พบ คอลเลกชันที่ห้องลับ! เป็นผลให้ทุกคนเพิ่มขึ้นความเร็วของพวกเขาและเดินเป็นต้นไป Nangong Liuyun, ด้วยการแสดงออกที่แผ่วเบาบ่นดึงที่ปิดล้อมของเสื้อผ้าซู Luo ที่เหมือนภรรยาสาวที่ได้รับภายใต้ข้อข้องใจบาง เขาใช้คู่ที่กล่าวหาดวงตาอย่างต่อเนื่องจ้องมองมาที่เธอ. ซู Luo เดินเข้ามาในด้านหน้าและ Nangong Liuyun เพียงดึงอย่างน่าสมเพชที่เสื้อผ้าของเธอ. ตอนนี้พวกเขาทั้งสองดูเหมือนซู Luo เป็นวัวที่มีประสบการณ์การเดินไปข้างหน้าในขณะที่ Nangong Liuyun เป็น ไถตามหลังวัวที่มีประสบการณ์. ซู Luo เดิน Nangong Liuyun เดิน. ซู Luo หยุด Nangong Liuyun หยุด. มุมปากของซู Luo ของเม้ม, คอแข็งมองขึ้นไปบนฟ้าเธอหยุดชั่วคราวรอยเท้าของเธอที่จะจ้องมองกลับมาที่เขา. เมื่อซู Luo จ้องไปที่เขาอารมณ์ของเขาก็ยังคงดีมากและปากของเขาแตกเป็นรอยยิ้มที่มีต่อเธอ รอยยิ้มที่สัมผัสฟันหิมะสีขาวของเขาและมองค่อนข้างโง่. ซู Luo ไม่ได้รู้สึกเหมือนจ่ายเงินให้เขาให้ความสนใจใด ๆ และหันไปรอบ ๆ เพื่อเดินออกไปจากเธอเอง อีกครั้งหนึ่งที่เขาหวนกลับไปที่วิธีการเดิมของเขาเริ่มที่จะกล่าวโทษของเธอกับความแค้นและความลับของการมีการทำร้ายเขาในขณะที่เขาจ้องมาที่เธอ เขาจับเสื้อผ้าของเธอและเดินตามอยู่ข้างหลังสุ่มสี่สุ่มห้าและทาส. ซู Luo ด้วยการต่อเขาเป็นเพียงแค่พูดไปมาก. ผู้ชายคนนี้สามารถที่หน่อมแน้มมากขึ้น! แม้เด็กห้าปีเป็นที่เหมาะสมมากขึ้นกว่าเขาโอเค? เขาได้รับการยืนยันในที่มีทั้งหมดของความสนใจของเธอกับเขาก่อนที่เขาจะเป็นสิ่งที่ดีครับ? ซู Luo ก็พ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์โดยเขา. มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะใช้สิ่งที่ยากที่เขา มันเป็นเพียงเช่นการเจาะเข้าไปในผ้าฝ้ายเขาอย่างจะหลอกว่าเป็นอ่อนแอสำหรับเธอที่จะเห็น. ดังนั้นซู Luo เท่านั้นที่สามารถเลือกที่จะใช้วิธีการที่อ่อนนุ่มที่จะจัดการกับเขา. ไม่มีวิธีอื่น ๆ ซู Luo ฉีกออกไปจากเขาซึ่งเป็น การถือครองเพื่อเสื้อผ้าของเธอ ปรับอ่อนมือบอบบางของเธอแล้วคว้าจับมือของเขาและด้วยความก้าวหน้าขนาดใหญ่เดินไปข้างหน้า. Nangong Liuyun นี้เด็กเด็ก ๆ มีความสุขมาก ที่มุมปากของเขาชี้ขึ้นไปบนโค้งและเขาก็ยิ้มจากมุมของดวงตาของเขาถึงปลายคิ้วของเขา เขายิ้มจนกว่าเขาจะปรากฏเบื๊อก. "สิ่งที่คุณยิ้มเกี่ยวกับอะไร? รอยยิ้มอีกครั้งและฉันจะตัดปากของคุณ! "ซู Luo อย่างรุนแรงคำรามเขา. ผู้ชายคนนี้ถูกนำมาใช้ในการรับไมล์เมื่อเขาได้รับนิ้ว ให้เขาแสงแดดและเขาจะแววเก่ง ให้เขาเป็นสีเล็ก ๆ น้อย ๆ และเขาจะกล้าที่จะเปิดการประชุมเชิงปฏิบัติการสีย้อม . ดังนั้นซู Luo แน่นอนไม่สามารถปล่อยให้เขาเป็นพอใจในตัวเองเพื่อให้อารมณ์ Nangong Liuyun ของเป็นสิ่งที่ดีมากกับอากาศของความพึงพอใจที่เขากล่าวว่า "มันเป็นผู้ที่เอาความคิดริเริ่มที่จะจับมือของกษัตริย์นี้." "จากนั้นอีกครั้งเพื่อ อะไร? "ซู Luo กระเง้ากระงอดตอบ. " เมื่อคุณคว้าแล้วค้างไว้แล้วไม่ได้คิดเกี่ยวกับการให้ไปอีกครั้ง คุณจะต้องรับผิดชอบจนจบ. "Nangong Liuyun เต๊ะและในลักษณะที่ใจแตกยกคางของเขามีลักษณะที่พอใจในตัวเองของการมีอากาศออกไปกับโครงการเจ้าเล่ห์. " เอาความรับผิดชอบสำหรับสิ่งที่? ใช้ความรับผิดชอบของคุณรับประทานอาหารและเซ่อซ่าไปตลอดชีวิต? "ซู Luo snorted สองครั้ง. " อายุการใช้งาน? ดีแล้วก็ตกลงกันเช่นนี้. "Nangong Liuyun กอดซู Luo และซ้ายที่ประทับบนริมฝีปากของเธอ เช่นเดียวนี้เขาผ่านการตัดสินในชีวิตของเธอและใส่ฝาบนโลงศพ. ความเร็ว Nangong Liuyun เป็นให้เร็วที่สุดเท่าฟ้าผ่าหลังจากที่เขาประทับตราสําคัญที่ริมฝีปากของเธอซู Luo ที่สุดการจัดการที่จะตอบสนอง. ซู Luo ทันทีกลายเป็นตะลึงเธอ มองโง่เขลาที่ Nangong Liuyun. เธอพูดว่าอะไรเพียงแค่ตอนนี้? ทำไมมันว่าทั้งหมดในทันทีที่ได้รับการประทับตราและปิดผนึก? ความพึงพอใจตัวเองเล็ก ๆ น้อย ๆ ประกายผ่านมุมของตา Nangong Liuyun ที่จ้องมองเขาเดินได้โดยไม่ต้องหยุดมองไปรอบ ๆ ในทุกทิศทางเพียง แต่เขาจะไม่มองไปที่ซู Luo . แต่เขาเพียงปาก: "คำพูดที่ได้รับ SPO