Patients with HbA1c

Patients with HbA1c

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Patients with HbA1c <6.5% improved notably for the experimental
group, from 4.5% at baseline to 22.7% during visit 3 at
week 16 and 28.8% during visit 4 at week 28, with statistical
significance (table 2). The mean HbA1c dropped from 8.18%
(95% CI 7.82% to 8.54%) at baseline to 7.22% (95% CI 6.93% to
7.49%) at visit 3 and was maintained at visit 4. The improvement
in HbA1c was not found to be significant for the control
group (table 2). The mean differences in DM self efficacy score in
the experimental group from visit 1 to visit 2, visit 3 and visit 4
are all significantly larger than for the control group (figure 2).
Significant differences in the decreases of BMI were found
between the experimental and control groups from visit 1 to
visit 2 (intervention group from 25.1 to 24.5, control group from
25.6 to 25.5; p¼0.001) and visit 1 to visit 3 (intervention group
from 25.1 to 24.7, control group 25.6 to 25.6; p¼0.012) (table 2).
Significant differences between the experimental and control
groups were observed in the decreases of waist: hip ratio from
visit 1 to visit 4 (intervention group from 0.92 to 0.9, control
group from 0.92 to 0.93, p¼0.01) (table 2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ป่วยที่มีระดับ HbA1c <6.5% ปรับตัวดีขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการทดลอง
กลุ่มจาก 4.5% ณ baseline ถึง 22.7% ในระหว่างการเยือน 3
สัปดาห์ที่ 16 และ 28.8% ในระหว่างการเยือน 4 ในสัปดาห์ที่ 28 ด้วยสถิติ
อย่างมีนัยสำคัญ (ตารางที่ 2) HbA1c เฉลี่ยลดลงจาก 8.18%
(95% CI 7.82% มาอยู่ที่ 8.54%) ที่ baseline ถึง 7.22% (95% CI 6.93% มาอยู่ที่
7.49%) ครั้งที่ 3 และได้รับการเก็บรักษาไว้ที่เยี่ยมชม 4. การปรับปรุง
ใน HbA1c ไม่ได้พบว่า อย่างมีนัยสำคัญในการควบคุม
กลุ่ม (ตารางที่ 2) ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยคะแนนการรับรู้ความสามารถตนเอง DM ใน
กลุ่มทดลองจากการเข้าชม 1 ไปเยี่ยมชม 2 แวะเยี่ยมชมที่ 3 และ 4
มีทั้งหมดมีขนาดใหญ่กว่ากลุ่มควบคุม (รูปที่ 2).
ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการลดลงของค่าดัชนีมวลกายของเขาถูกพบ
ระหว่างการทดลอง และกลุ่มควบคุมจากการเข้าชม 1 ถึง
เยี่ยมชม 2 (กลุ่มแทรกแซง 25.1-24.5, กลุ่มควบคุมจาก
25.6 เป็น 25.5; p¼0.001) และเยี่ยมชม 1 เพื่อเข้าชม 3 (กลุ่มแทรกแซง
25.1-24.7, กลุ่มควบคุม 25.6-25.6; p¼0 012) (ตารางที่ 2).
ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการทดลองและการควบคุม
กลุ่มที่ถูกตั้งข้อสังเกตในการลดลงของเอวอัตราส่วนสะโพกจาก
การเยี่ยมชม 1 ถึงเยี่ยมชม 4 (กลุ่มแทรกแซง 0.92-0.9 ควบคุม
กลุ่ม 0.92-0.93, p¼0.01) (ตารางที่ 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ป่วยที่ใช้ยา < 6.5% ดีขึ้นโดยเฉพาะสำหรับกลุ่ม
จาก 4.5% ในพื้นฐานเพื่อ 22.7 % ในระหว่างการเยี่ยมชม 3
สัปดาห์ 16 และ 28.8 % ในระหว่างการเยี่ยมชม 4 สัปดาห์ที่ 28 มีสถิติ
( ตารางที่ 2 ) ค่าเฉลี่ยผลลดลงจาก 8.18 %
( 95% CI 7.82 % 8.54% ) ที่ 0 ถึง 7.22 % ( 95% CI 6.93 %
7.49% ) ที่เข้าชม 3 ไว้ที่เยี่ยมชม 4 . การปรับปรุง
ในผลการศึกษาไม่พบมีความสําคัญสําหรับกลุ่มควบคุม
( ตารางที่ 2 ) ค่าเฉลี่ยของคะแนนความแตกต่างในความสามารถตนเองในผู้ป่วยเบาหวาน
กลุ่มจากเยี่ยมชม 1 ชม 2 ชม 3 ชม 4
ทั้งหมดอย่างมีนัยสำคัญมีขนาดใหญ่กว่าในกลุ่มควบคุม ( รูปที่ 2 ) .
ความแตกต่างในการลดลงของค่าดัชนีมวลกายพบ
ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมจากการเยี่ยมชม

1เข้าชม 2 ( กลุ่มจากกลุ่มควบคุมมีรายการ , จาก
25.6 ถึง 25.5 ; P ¼ 0.001 ) และเยี่ยมชม 1 ชม 3 ( กลุ่ม
จากรายการอื่น ควบคุมกลุ่มยังถึง 25.6 ; P ¼ 0.012 ) ( ตารางที่ 2 ) .
ความแตกต่างระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมจำนวน
ในการลดเอว : สะโพกอัตราส่วนจาก
เยี่ยมชม 1 ชม 4 ( กลุ่มจาก 0.92 ถึง 0.9 , การควบคุม
กลุ่มจาก 0.92 ถึง 0.93 , p ¼ 0.01 )
( ตารางที่ 2 )