When I received the news last week

When I received the news last week that Dennis Oppenheim had died, I was immediately transported back some thirty-five years to my first encounters with his art. I was eighteen, a freshmen studying art and philosophy at the SUNY College in Buffalo, New York, when I met two older students, the artists Robert Longo and Cindy Sherman. Both were just starting up an artist-run alternative space named Hallwalls at which they invited both local and international artists to show and discuss their work. Robert is the one who introduced me to art critic Lucy Lippard's just-released Six Years: The Dematerialization of the Art Object From 1966 to 1972, a book I made my bible on contemporary art. Although there were hundreds of artists featured in the survey, there were two artists I came back to repeatedly--Robert Smithson and Dennis Oppenheim. The descriptions and depictions of Dennis' land art and body art were unlike anything I'd ever encountered and wanted to know more about. It was only a few months later that I received my wish of laying eyes directly on one of Dennis' earth works, and it turned out the work was among his most spectacular.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อฉันได้รับข่าวสัปดาห์ที่เดนนิส Oppenheim เสียชีวิต ฉันได้ทันทีขนส่งกลับบางสามสิบห้าปีไปพบครั้งแรกของฉันกับศิลปะของเขา ผมเอททีน เฟรชเมนที่เรียนศิลปะและปรัชญาที่วิทยาลัย SUNY ในบัฟฟาโล่ นิวยอร์ค เมื่อผมได้พบกับสองนักศึกษาเก่า ศิลปิน Longo โรเบิร์ตและดร.ซินดี้เชอร์แมน ทั้งเพิ่งเริ่มพื้นที่อื่นเรียกศิลปินชื่อ Hallwalls ที่จะเชิญศิลปินทั้งใน และต่างประเทศเพื่อแสดง และหารือเกี่ยวกับงาน โรเบิร์ตเป็นคนแนะนำฉันไปศิลปะเพียงออกใคร Lucy Lippard ของปี 6: เดอะ Dematerialization ของการศิลปะวัตถุจาก 1966 ถึง 1972 หนังสือทำคัมภีร์ของฉันศิลปะร่วมสมัย แม้ว่าจะมีหลายร้อยของศิลปินที่โดดเด่นในแบบสำรวจ มีสองศิลปินที่ฉันกลับมาซ้ำ ๆ - Smithson โรเบิร์ตและเดนนิส Oppenheim คำอธิบายและการแสดงของเดนนิสที่ดินศิลปะ และศิลปะร่างกายได้ต่างจากสิ่งที่ฉันได้เคยพบ และต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ มันเป็นเพียงไม่กี่เดือนที่ฉันได้รับของฉันต้องวางสายตาโดยตรงของงานแผ่นดินของเดนนิส และออกงานที่นี่เขาสวยงามมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อผมได้รับข่าวสัปดาห์ที่แล้วว่าเดนนิส Oppenheim เสียชีวิตฉันถูกส่งกลับทันทีบางสามสิบห้าปีในการเผชิญหน้าครั้งแรกของฉันกับงานศิลปะของเขา ผมอายุสิบแปดนักศึกษาเรียนศิลปะและปรัชญาที่วิทยาลัย SUNY ควายนิวยอร์กเมื่อผมได้พบกับสองนักเรียนเก่าศิลปินโรเบิร์ตลองโกและซินดี้เชอร์แมน ทั้งสองได้เพิ่งเริ่มต้นขึ้นศิลปินทำงานพื้นที่ทางเลือกที่ชื่อ Hallwalls ที่พวกเขาได้รับเชิญศิลปินทั้งในและต่างประเทศเพื่อแสดงและหารือเกี่ยวกับการทำงานของพวกเขา โรเบิร์ตเป็นคนที่แนะนำผมให้นักวิจารณ์ศิลปะของลูซี่ Lippard เพียงแค่เปิดตัวมาหกปี dematerialization ของวัตถุศิลปะจาก 1966-1972, หนังสือที่ฉันทำของฉันในพระคัมภีร์ศิลปะร่วมสมัย แม้ว่าจะมีหลายร้อยของศิลปินที่โดดเด่นในการสำรวจมีสองศิลปินที่ผมกลับไปมาซ้ำแล้วซ้ำอีก - โรเบิร์ตสมิทสันและเดนนิส Oppenheim คำอธิบายและสอดแทรกศิลปะที่ดินของเดนนิสและศิลปะร่างกายเป็นเหมือนสิ่งที่ฉันเคยพบและต้องการที่จะทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ มันเป็นเพียงไม่กี่เดือนหลังจากนั้นผมได้รับความปรารถนาของฉันของการวางดวงตาโดยตรงที่หนึ่งของเดนนิส 'งานดินและมันกลับกลายเป็นงานที่เป็นหนึ่งในที่งดงามที่สุดของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อผมได้รับข่าวเมื่อสัปดาห์ที่แล้วว่า เดนนิส โอพเพนไฮม์เสียชีวิต ผมถูกส่งตัวกลับบางปีจะพบครั้งแรกของฉันกับงานศิลปะของเขา ผมอายุ 18 ปี เป็นนักศึกษาที่เรียนศิลปะและปรัชญาที่วิทยาลัย SUNY ในบัฟฟาโล , นิวยอร์ก , เมื่อฉันพบเก่า 2 คน ศิลปินโรเบิร์ต ลองโก กับ ซินดี้ เชอร์แมนทั้งคู่กำลังเริ่มขึ้น ศิลปินใช้พื้นที่ทางเลือกชื่อ hallwalls ที่พวกเขาเชิญศิลปินทั้งในและต่างประเทศ เพื่อแสดง และหารือเกี่ยวกับการทำงานของพวกเขา โรเบิร์ตเป็นคนที่แนะนำให้ผมวิจารณ์ศิลปะ ลูซี่ lippard แค่ปล่อยตัว 6 ปี ทั้งศิลปะวัตถุจาก 2509 ถึง 2511 , หนังสือที่ฉันทำพระคัมภีร์ในศิลปะร่วมสมัยแม้ว่าจะมีหลายร้อยของศิลปินที่โดดเด่นในการสำรวจ มีศิลปินสองคนฉันกลับมาซ้ำ -- โรเบิร์ตสมิธสัน และ เดนนิส โอพเพนไฮม์ . คำอธิบาย และวิถีของเดนนิส ศิลปะแผ่นดินและร่างกายศิลปะเป็นเหมือนสิ่งที่ผมเคยพบและต้องการทราบเพิ่มเติมเกี่ยวกับมันเป็นเพียงไม่กี่เดือนต่อมาที่ผมได้รับความปรารถนาของฉันวางดวงตาโดยตรงบนหนึ่งทำงานเดนนิส โลก และกลายเป็นงานที่เป็นหนึ่งในที่น่าตื่นเต้นที่สุดของเขา