NTRODUCTIONThe enterococci (from wh

NTRODUCTION
The enterococci (from which are excluded the Streptococcus bouis-equinus complex)
appear to be divisible into two major physiological and biochemical groups,
one represented by S. faecalis and the other by S. faecium. Evidence for such a
division can be found in the work of Orla-Jensen (1919, 1943); Olsen (1949);
Skadhauge (1950) ; Sharpe & Shattock (1952) ; Shattock (1955) ; Barnes (1956) ;
Lake, Deibel & Niven (1957); Deibel, Lake & Niven (1963). The practical necessity
of being able to distinguish the two species has become increasingly evident in
relation to the detection of faecal pollution of water supplies and foods. Recent
work on the distribution of these species by Kjellander (1960), for instance, revealed
that S. faecalis was the more numerous species in human faeces and S. faecium in
animal faeces. Tests for separating S. faecalis from S. faecium before those devised
by Deibel et al. (1963) were few and not always satisfactory. The purpose of the
present work was to develop new tests which, in conjunction with those described
earlier, would assist in the identification of the enterococci. Since the completion
and publication of this work in thesis form (Whittenbury, 1961), Deibel et al. have
reported a comprehensive study of this group of organisms, reviewing the development
of its taxonomy and describing new tests which differentiate S. faecalis from
S. faecium. Some of the tests described in the present work are similar to those
devised by Deibel et al., but as they were devised independently and differ in certain
respects from those of Deibel et al. it is considered that they are still worth reporting.
Among the organisms studied were strains thought to be typical of S. faecalis, S.
faecium and 8. durans, and strains which possessed unusual characteristics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

NTRODUCTIONEnterococci (จากซึ่งไม่รวมอุณหภูมิ bouis equinus คอมเพล็กซ์)จะ สามารถแบ่งได้เป็นสองทางสรีรวิทยา และชีวเคมีส่วนหลักแสดง โดย S. faecalis และอื่น ๆ โดย S. faecium หนึ่ง หลักฐานดังกล่าวเป็นฝ่ายสามารถพบได้ในการทำงานของออร์เจนเซ่น (1919, 1943); Olsen (1949);Skadhauge (1950); Sharpe และ Shattock (1952); Shattock (1955); บาร์นส์ (1956);ทะเลสาบ Deibel และนิเวน (1957); Deibel เลค แอนด์นิเวน (1963) ความจำเป็นทางปฏิบัติของความสามารถในการแยกสองชนิดกลายเป็นชัดเจนมากขึ้นในความสัมพันธ์กับการตรวจสอบของ faecal มลพิษของน้ำและอาหาร ล่าสุดทำงานในการกระจายของสายพันธุ์นี้โดย Kjellander (1960), เช่น เปิดเผยfaecalis S. ที่เป็นสายพันธุ์จำนวนมากขึ้นในมนุษย์อุจจาระและ S. faecium ในอุจจาระสัตว์ การทดสอบแยก S. faecalis จาก S. faecium ก่อนผู้วางแผนโดย Deibel et al. (1963) ได้น้อย และไม่พอใจเสมอ วัตถุประสงค์ของการงานปัจจุบันเป็นการ พัฒนาทดสอบใหม่ที่ ร่วมในกับที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ จะช่วยในการระบุของ enterococci ตั้งแต่เสร็จสิ้นและมีการเผยแพร่งานนี้ในแบบฟอร์มวิทยานิพนธ์ (Whittenbury, 1961), Deibel et alรายงานการศึกษาของกลุ่มของสิ่งมีชีวิต การทบทวนการพัฒนานี้ระบบภาษีและการทดสอบใหม่อธิบาย ซึ่งแยกแยะ S. faecalis จากS. faecium การทดสอบอธิบายไว้ในการทำงานปัจจุบันจะคล้ายกับที่คิดค้นโดย Deibel et al. แต่พวกเขาได้คิดค้นอย่างอิสระ และแตกต่างในบางเคารพจากของ Deibel et al.มันจะถือว่า มีความคุ้มค่ารายงานระหว่างสิ่งมีชีวิตที่ศึกษามีสายพันธุ์ที่คิดว่า จะเป็นของ S. faecalis, S.faecium และ 8 durans และสายพันธุ์ที่ครอบครองลักษณะผิดปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนํา
enterococci (ซึ่งได้รับการยกเว้น Streptococcus bouis-equinus ซับซ้อน)
ดูเหมือนจะแบ่งออกเป็นสองกลุ่มสรีรวิทยาและชีวเคมีที่สำคัญ
หนึ่งในตัวแทนจากเอส faecalis และอื่น ๆ โดยเอส faecium หลักฐานดังกล่าวเป็น
ส่วนที่สามารถพบได้ในการทำงานของ Orla เซ่น (1919 1943) นั้น โอลเซ่น (1949);
Skadhauge (1950); ชาร์ปและ Shattock (1952); Shattock (1955); บาร์นส์ (1956);
ทะเลสาบ Deibel & นิเวน (1957); Deibel ทะเลสาบ & นิเวน (1963) ความจำเป็นในการปฏิบัติ
ของความสามารถในการแยกแยะความแตกต่างทั้งสองชนิดได้กลายเป็นที่เห็นได้ชัดมากขึ้นใน
ความสัมพันธ์กับการตรวจสอบของมลพิษทางอุจจาระของแหล่งน้ำและอาหาร ล่าสุด
การทำงานเกี่ยวกับการกระจายของสายพันธุ์เหล่านี้โดย Kjellander (1960) ตัวอย่างเช่นเปิดเผย
ว่าเอส faecalis เป็นสายพันธุ์จำนวนมากขึ้นในอุจจาระของมนุษย์และเอส faecium ใน
อุจจาระสัตว์ การทดสอบสำหรับการแยกเอสเอสจาก faecalis faecium ก่อนผู้ที่คิดค้น
โดย Deibel et al, (1963) มีน้อยและไม่พอใจเสมอ วัตถุประสงค์ของ
งานวิจัยเพื่อพัฒนาทดสอบใหม่ซึ่งร่วมกับที่ระบุไว้
ก่อนหน้านี้จะช่วยในการระบุ enterococci ที่ ตั้งแต่เสร็จสิ้น
และสิ่งพิมพ์ของงานนี้ในรูปแบบวิทยานิพนธ์ (Whittenbury, 1961), et al, Deibel มี
รายงานการศึกษาที่ครอบคลุมของกลุ่มของสิ่งมีชีวิตนี้, ตรวจสอบการพัฒนา
ของอนุกรมวิธานและอธิบายการทดสอบใหม่ที่แตกต่างจากเอส faecalis
เอส faecium บางส่วนของการทดสอบที่อธิบายไว้ในงานวิจัยนี้จะคล้ายกับที่
คิดค้นโดย Deibel et al., แต่เป็นพวกเขาได้วางแผนอย่างเป็นอิสระและแตกต่างกันในบาง
ประการจากบรรดา Deibel et al, จะพิจารณาว่าพวกเขาจะยังคงมีมูลค่าการรายงาน.
ระหว่างสิ่งมีชีวิตที่ศึกษาเป็นสายพันธุ์ที่คิดว่าจะเป็นเรื่องปกติของเอส faecalis เอส
faecium และ 8 Durans และสายพันธุ์ซึ่งครอบครองลักษณะที่ผิดปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ntroductionการมาตรฐาน ( ซึ่งจะไม่รวม bouis ปโต equinus ซับซ้อน )ดูเหมือนจะแบ่งออกเป็นสองกลุ่มหลักทางสรีรวิทยาและชีวเคมี ,หนึ่งแสดงโดย S . faecalis และอื่น ๆ . จาก . หลักฐานดังกล่าวส่วนที่สามารถพบได้ในผลงานของ ไม่ เจนเซ่น ( ปีค.ศ. 1943 ) ; โอลเซ่น ( 1949 )skadhauge ( 1950 ) ; Sharpe & shattock ( 1952 ) shattock ( 1955 ) ; บาร์นส์ ( 1956 )ทะเลสาบ , ไดเบิล & นิเวน ( 1957 ) ; ไดเบิล , ทะเลสาบ & นิเวน ( 1963 ) เป็นประโยชน์ของสามารถแยกแยะสองชนิดได้กลายเป็นชัดเจนมากขึ้นในความสัมพันธ์กับการตรวจวัดมลพิษของวัสดุในน้ำและอาหาร ล่าสุดการทำงานในการกระจายของชนิดเหล่านี้โดย kjellander ( 1960 ) , เช่น , เปิดเผยที่ S . faecalis เป็นชนิดมากในอุจจาระมนุษย์และ S . จากในอุจจาระของสัตว์ การทดสอบแยก s . faecalis จาก S . จากผู้วางแผนก่อนโดยไดเบิล et al . ( 1963 ) ได้น้อยและมักจะไม่เป็นที่พอใจ วัตถุประสงค์ของปัจจุบันงานพัฒนาแบบทดสอบใหม่ ซึ่ง ร่วมกับผู้อธิบายก่อนหน้านี้ จะช่วยในการระบุของทาง . ตั้งแต่ สมบูรณ์และตีพิมพ์ผลงานในรูปแบบวิทยานิพนธ์ ( whittenbury , 1961 ) , ไดเบิล et al . มีรายงานการศึกษาที่ครอบคลุมของสิ่งมีชีวิตกลุ่มนี้ ทบทวน พัฒนาของอนุกรมวิธานและอธิบายใหม่ทดสอบซึ่งแยกออกซิเจนจาก Ss จาก . บางส่วนของการทดสอบที่อธิบายไว้ในงานปัจจุบันจะคล้ายกับที่สร้างขึ้นโดยไดเบิล et al . , แต่พวกเขาได้คิดอย่างอิสระและแตกต่างแน่นอนเคารพจากบรรดาไดเบิล et al . ก็ถือว่าพวกเขาจะยังคงมีมูลค่าการท่ามกลางสิ่งมีชีวิตศึกษาสายพันธุ์ที่คิดว่าเป็นปกติของ S . faecalis , S .จาก 8 . durans , และสายพันธุ์ที่ มีลักษณะผิดปกติ