Agro-industrial waste reutilization

Agro-industrial waste reutilization is essential to the biotechnological scientific field, due to a constant search for reduction in environmental impacts caused by human action on nature. In this context, many rejected materials, mainly the ones derived from the agro industry, have been evaluated for their potential reuse and value adding. Plant materials are potential feedstock sources for energy production, showing high levels of product recovery with about 180 billion tons produced annually (40% cellulose and 30%hemicellulose) [1]. Only a small amount of cellulose, hemicellulose and lignin obtained as byproducts in agricultural activities is utilized, with the remainder being considered as waste. Thus, many studies have been performed targeting the potential use of fermentable sugars, such as glucose and xylose, which are released after biomass hydrolysis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยปกติขยะอุตสาหกรรมเป็นสิ่งสำคัญเพื่อฟิลด์วิทยาศาสตร์กับการประ เนื่องจากการค้นหาอย่างต่อเนื่องเพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการกระทำของมนุษย์ในธรรมชาติ ในบริบทนี้ ได้รับการประเมินวัสดุจำนวนมากถูกปฏิเสธ ส่วนใหญ่คนที่มาจากอุตสาหกรรมการเกษตร มีศักยภาพนำมาใช้และเพิ่มมูลค่า วัสดุโรงงานที่มีแหล่งวัตถุดิบสำหรับการผลิตพลังงาน การแสดงระดับสูงของการกู้คืนผลิตภัณฑ์ มีประมาณ 180 ล้านตันผลิตเป็นรายปี (40% 30% และเซลลูโลส hemicellulose) [1] เพียงเล็กน้อยของเซลลูโลส hemicellulose และลิกนิได้รับเป็นผลพลอยได้ในกิจกรรมทางการเกษตรจะใช้ ส่วนที่เหลือถูกพิจารณาว่าเป็นของเสีย ดังนั้น การศึกษาจำนวนมากมีการกำหนดเป้าหมายการใช้ศักยภาพของน้ำตาล fermentable เช่นกลูโคสและสาร ซึ่งถูกนำออกใช้หลังจากการย่อยสลายของชีวมวล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

reutilization ของเสียอุตสาหกรรมเกษตรเป็นสิ่งจำเป็นไปยังเขตข้อมูลทางวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีชีวภาพเนื่องจากการค้นหาอย่างต่อเนื่องในการลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการกระทำของมนุษย์กับธรรมชาติ ในบริบทนี้วัสดุปฏิเสธหลายส่วนใหญ่คนที่มาจากอุตสาหกรรมเกษตรที่ได้รับการประเมินเพื่อนำมาใช้ศักยภาพของพวกเขาและเพิ่มมูลค่า วัสดุพืชเป็นแหล่งวัตถุดิบที่มีศักยภาพสำหรับการผลิตพลังงานแสดงระดับสูงของการกู้คืนผลิตภัณฑ์ที่มีประมาณ 180 พันล้านตันผลิตปี (40% เซลลูโลสและเฮมิเซลลูโลส% 30) [1] เพียงจำนวนเล็กน้อยของเซลลูโลสเฮมิเซลลูโลสและลิกนินได้รับเป็นผลพลอยได้ในกิจกรรมทางการเกษตรถูกนำมาใช้กับส่วนที่เหลือได้รับการพิจารณาเป็นของเสีย ดังนั้นการศึกษาจำนวนมากได้รับการดำเนินการกำหนดเป้​​าหมายการใช้ศักยภาพของน้ำตาลที่ย่อยเช่นกลูโคสและไซโลสซึ่งได้รับการปล่อยตัวหลังจากการย่อยสลายชีวมวล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกษตรกากอุตสาหกรรม reutilization สรุปสาขาวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีชีวภาพ เนื่องจากการค้นหาค่าคงที่สำหรับลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการกระทำของมนุษย์ต่อธรรมชาติ ในบริบทนี้ หลายคนปฏิเสธ วัสดุส่วนใหญ่ที่ได้มาจากอุตสาหกรรมการเกษตร ได้รับการประเมินเพื่อใช้ศักยภาพ และการสร้างมูลค่าเพิ่ม วัสดุพืชเป็นแหล่งวัตถุดิบที่มีศักยภาพในการผลิตพลังงาน แสดงระดับสูงของผลิตภัณฑ์การกู้คืนประมาณ 180 ล้านตันต่อปี ( ผลิตเซลลูโลสร้อยละ 40 และ 30 เปอร์เซ็นต์ เฮมิเซลลูโลส ) [ 1 ] เพียงเล็กน้อยของเซลลูโลส , เฮมิเซลลูโลสและลิกนิน ซึ่งเป็นสารในกิจกรรมการเกษตรใช้กับส่วนที่เหลือจะถือว่าเป็นขยะ ดังนั้น การศึกษาจำนวนมากได้แสดงเป้าหมายใช้ศักยภาพของน้ำตาลหมัก เช่น กลูโคสและไซโลส ซึ่งถูกปล่อยตัว หลังจากย่อยสลายชีวมวล .