This paper reviews the relevant lit

This paper reviews the relevant literature regarding the role of control fraud, or major frauds committed by controlling organizational insiders, in the savings and loan crisis. Using both economics and criminological concepts, it contrasts the claims made by “fraud minimalists” with those who saw fraud playing a significant role in the crisis. The paper concludes that the economics-based official history of the debacle that sees moral hazard and gambling for resurrection as responsible for major financial losses is not supported by the empirical data generated by criminological research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระดาษนี้ความคิดเห็นวรรณคดีที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับบทบาทของการควบคุมทุจริต หรือหลักหลอกลวงโดยการควบคุมบุคคลภายในองค์กร ในวิกฤติการเงินฝากออมทรัพย์และเงินกู้ มันใช้ทั้งเศรษฐศาสตร์และแนวคิด criminological ควบคุมอ้าง โดย "ทุจริตเคส" กับผู้ที่เห็นการทุจริตที่มีบทบาทสำคัญในวิกฤต กระดาษสรุปว่า ใช้เศรษฐศาสตร์ทางประวัติศาสตร์ของ debacle ที่เห็นอันตรายคุณธรรมและเล่นการพนันสำหรับการคืนชีพที่รับผิดชอบความสูญเสียทางการเงินที่สำคัญ ไม่สนับสนุนข้อมูลเชิงประจักษ์ที่สร้างขึ้น โดยงานวิจัย criminological

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระดาษนี้จะทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับบทบาทของการทุจริตการควบคุมหรือการทุจริตที่สำคัญความมุ่งมั่นโดยการควบคุมภายในขององค์กรในภาวะวิกฤตเงินฝากออมทรัพย์และเงินกู้ยืม โดยใช้ทั้งเศรษฐกิจและแนวคิดเกี่ยวกับอาชญาวิทยามันแตกต่างเรียกร้องที่ทำโดย "minimalists การทุจริต" กับบรรดาผู้ที่เห็นการทุจริตที่มีบทบาทสำคัญในการเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ กระดาษสรุปว่าเศรษฐกิจตามประวัติอย่างเป็นทางการของน้ำท่วมที่เห็นอันตรายคุณธรรมและการพนันสำหรับการฟื้นคืนชีพเป็นผู้รับผิดชอบในการสูญเสียทางการเงินที่สำคัญคือการไม่ได้รับการสนับสนุนจากข้อมูลเชิงประจักษ์ที่เกิดจากการวิจัยอาชญาวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้ทบทวนเอกสารที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับบทบาทของการฉ้อโกงหรือทุจริตควบคุมหลักกระทำโดยการควบคุมองค์การภายใน ในการออม และวิกฤตสินเชื่อ ใช้ทั้งเศรษฐกิจและแนวคิดทางอาชญาวิทยา มันยังคงเรียกร้องให้ " ฉ้อโกง minimalists " กับผู้ที่เห็น การมีบทบาทในภาวะวิกฤต กระดาษพบว่าเศรษฐศาสตร์ตามประวัติศาสตร์อย่างเป็นทางการของความผิดพลาดที่เห็นมายาวีและการพนันเพื่อคืนชีพเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการสูญเสียทางการเงินที่สำคัญ คือ ไม่สนับสนุน ด้วยข้อมูลเชิงประจักษ์ที่เกิดจากงานวิจัยทางอาชญาวิทยา .