where  = profits, P = the price of

where  = profits, P = the price of output, Q = production, L = labour inputs,
K = capital inputs, W = wage rate, and r = rental rate of capital.

Ward (1958), Domar (1966) and Vanek (1970) assume that LMF maximise net revenue y (i.e. value added) per workers*:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ =กำไร P =ราคาของผลผลิต Q =ผลิต L =ปัจจัยการผลิตแรงงาน K =ทุนอินพุต W =อัตราค่าจ้าง และ r =อัตราค่าเช่าของหลวงWard (1958), Domar (1966) และ Vanek (1970) สมมติว่า LMF เพิ่มรายได้สุทธิ y (เช่นมูลค่าเพิ่ม) ต่อผู้ปฏิบัติงาน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่กำไร = , P = ราคาของการส่งออก, Q = การผลิต, L = ปัจจัยการผลิตแรงงาน
K = ปัจจัยการผลิตเงินทุน, W = อัตราค่าจ้างและ r = อัตราค่าเช่าของทุน. วอร์ด (1958), Domar (1966) และ Vanek (1970) สมมติว่า LMF เพิ่มรายได้สุทธิและ (มูลค่าเช่นเพิ่ม) ต่อคนงาน *:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ = กำไร , p = q = ราคาของผลผลิต การผลิต , L = ปัจจัยการผลิตแรงงาน
k = เงินทุน ปัจจัยการผลิต อัตราค่าจ้างและ r = อัตราเช่าของทุน

วอร์ด ( 1958 ) , เดอมาร์ ( 1966 ) และ vanek ( 1970 ) สันนิษฐานว่าเพื่อเพิ่มรายได้ ( สุทธิ Y เช่นมูลค่าเพิ่มต่อแรงงาน * :