Animals Feel PainOne of the main me

Animals Feel Pain
One of the main messages Sewell attempts to portray through Black Beauty is that animals feel pain just as humans do, and thus abusing animals is an unacceptable practice. However, as she demonstrates in the book, this practice is nonetheless widespread. All of the trials and torture which Black Beauty and his friends have to bear--the pain of the first breaking-in process, the unnatural feel of the bit in one’s mouth and the saddle on one’s back, the torturous check rein, the struggle of pulling overloaded carts and injustice of getting whipped despite one give’s ones best efforts—all of these are examples of abuse which the horses of the story face and which are widespread in society. In order to condemn this cruel behavior, Sewell has the heroes of the story constantly oppose this behavior. She also illustrates how it will be better of for both owner and horse to have a more peaceful co-existence. Finally, she asks the underlying question of the book: what would a horse say if it could speak? Multiple times in the book, the labeling of horses as "dumb animals" occurs. Yes, they are "dumb" in that they cannot speak. But that does not mean they feel no pain, it just means they have no way to express that pain. Here Sewell is giving them a voice, and is hoping that such an expression will be enough to change society’s behavior for the better.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สัตว์รู้สึกปวด
หนึ่งในข้อความหลักซีเวลล์พยายามที่จะแสดงให้เห็นผ่านความงามสีดำเป็นสัตว์ที่รู้สึกเจ็บปวดเช่นเดียวกับมนุษย์ทำและทำให้เหยียดหยามสัตว์คือการปฏิบัติที่ยอมรับไม่ได้ อย่างไรก็ตามในขณะที่เธอแสดงให้เห็นในหนังสือเล่มนี้คือการปฏิบัตินี้ยังคงแพร่หลาย ทั้งหมดของการทดลองและการทรมานซึ่งความงามสีดำและเพื่อนของเขาต้องแบก - ความเจ็บปวดของกระบวนการทำลายในครั้งแรกรู้สึกแปลกประหลาดของบิตในปากและอานบนหลังหนึ่งของบังเหียนกาแยงต่อสู้ ของการดึงรถมากเกินไปและความอยุติธรรมของการวิปปิ้งแม้จะมีคนหนึ่งให้ความพยายามทั้งหมดที่ดีที่สุดของเหล่านี้เป็นตัวอย่างของการละเมิดที่ม้าของใบหน้าและเรื่องราวที่เป็นที่แพร่หลายในสังคม เพื่อที่จะประณามพฤติกรรมที่โหดร้ายนี้ซีเวลล์มีวีรบุรุษของเรื่องอย่างต่อเนื่องต่อต้านพฤติกรรมนี้ นอกจากนี้เธอยังแสดงให้เห็นว่ามันจะเป็นที่ดีขึ้นของทั้งเจ้าของและม้าจะมีความสงบสุขมากขึ้นการอยู่ร่วมกัน ในที่สุดเธอก็ถามคำถามพื้นฐานของหนังสือ: สิ่งที่ม้าจะบอกว่าถ้ามันสามารถพูด? หลายครั้งในหนังสือเล่มนี้การติดฉลากของม้าเป็น "สัตว์โง่" เกิดขึ้น ใช่พวกเขาจะ "โง่" ที่พวกเขาไม่สามารถพูด แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขารู้สึกเจ็บปวดไม่มีมันก็หมายความว่าพวกเขามีวิธีที่จะแสดงความเจ็บปวดที่ไม่มี นี่คือซีเวลล์จะให้พวกเขาเสียงและหวังว่าการแสดงออกดังกล่าวจะเพียงพอที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมของสังคมให้ดีขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัตว์เจ็บปวด
หนึ่งของหลักข้อความซีเวลล์ความพยายามที่จะวาดภาพผ่านดำ คือ สัตว์ที่รู้สึกเจ็บปวดเช่นเดียวกับมนุษย์และสัตว์จึงเหยียดหยามเป็นอะไรที่รับไม่ได้ แต่พอเธอแสดงให้เห็นในหนังสือ การปฏิบัตินี้เป็นอย่างไรก็ตามที่แพร่หลาย ทั้งหมดของการทดลองและการทรมานซึ่งดำความงามและเพื่อน ๆ ต้องทน . . . ความเจ็บปวดของการแรกในกระบวนการวิกฤตความรู้สึกของบิตในปากและอานบนหลัง , ควบคุมตรวจสอบการทรมาน การต่อสู้ดิ้นรนของดึงเพียบรถเข็นและความอยุติธรรมของการวิปแม้หนึ่งให้คนที่ดีที่สุดความพยายามทั้งหมดเหล่านี้เป็นตัวอย่างของการละเมิดที่ม้าของเรื่องใบหน้า และที่แพร่หลายในสังคม เพื่อประณามพฤติกรรมที่โหดร้ายนี้ซีเวลล์มีวีรบุรุษของเรื่องตลอดเวลาคัดค้านพฤติกรรมนี้ เธอยังแสดงให้เห็นถึงวิธีการที่มันจะดีกว่าสำหรับเจ้าของม้าและมีการอยู่ร่วมกันอย่างสงบมากกว่า ในที่สุด เธอก็ถามคำถามพื้นฐานของหนังสือ : อะไรม้าบอกว่า ถ้ามันพูดได้ ? หลาย ๆครั้งในหนังสือ การติดฉลากของม้าเป็นสัตว์ " " โง่เกิดขึ้น ใช่ , พวกเขาจะ " โง่ " ที่พวกเขาพูดไม่ได้แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่รู้สึกเจ็บปวด ก็หมายความว่า เขามีวิธีการที่จะแสดงถึงความเจ็บปวดนั้น มาซูเอลเป็นพวกเสียง และหวังว่าแบบนั้นจะเพียงพอที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมของสังคมให้ดีขึ้น