The Opportunities and Dangers of Gl

The Opportunities and Dangers of Globalization
(Midterm Essay Exam)

by Rebecca Kasapidis

The global climate at the end of the twentieth century has been marked by a move away from national sovereignty and toward globalization. More and more, in the areas of industry, environmental law, trade and finance, the world is looking to global policies, networks and solutions, rather than individual state controls. This integration of national economies has both opportunities and dangers for the industrialized and the developing nations of the world. The opportunities explain why and how the move toward globalization began, and the dangers describe the newest challenges to modern politicians, economists, environmentalists, and sociologists.
The first, and primary, opportunity of globalization is free trade and the resultant effect on the global economy. Freer trade means more trade, which results in increased financial flows. As trade and financial flows increase, capital redistributes laterally and, in theory, that redistributed capital can pull impoverish countries up from the bottom. The idea of free trade is based on the writings of eighteenth century economist Adam Smith. Smith spoke of “laissez-faire” economics in his book The Wealth of Nations, and taught that privatized business and trade promotes more economic activity than state controlled business and thus could provide even more money from the state through the collection of income taxes (Ferraro, 294, 1998).

Adam Smith was speaking, for the most part, on a national or continental level of free trade, but many have applied these same concepts to global trade. In his article, "Making it Work" (1998), Jeffery Sachs describes the importance of free trade to the development of non-industrialized countries, declaring “[g]lobal capitalism genuinely is the best chance for the developing world to gain a foothold on the economic-growth ladder…” (3). He, and others, feels that abolishing trade barriers is the surest way of offering every nation equal opportunity for advancement.

A second opportunity of globalization is the creation of transnational regulatory frameworks (TRF’s). As nations have less and less control over their individual economies and industries, and the global network assumes more control, the global network must also assume more responsibility for the welfare of both the individual nations and the global community. Therefore, a sort of global socialism develops. For instance, as developing countries of Latin America became more and more indebted during the 1980’s, the institution known as the International Monetary Fund (IMF) emerged as a lender of last resort, willing to bail those drowning countries out of debt in exchange for acceptance of stringent economic structural adjustments. More recently, the IMF is now supplying about 20 African nations with $3 billion in loans, intended to aid in debt relief and industrial developments. Money must flow into struggling nations, such as Africa and Latin America, if they are ever to pull themselves out of debt. Loans of such size would not likely be funded by any one individual country but are made possible through the networking effects of globalization (Lawrence, 2, 1998)

A cynic may wonder why industrialized nations care enough to create organizations for the sole purpose of salvaging the credit of developing and highly indebted nations. As may be suspected, their intentions are not wholly altruistic. Because of globalization, finances of a developing country are directly tied to the finances of a fully developed country, such as the U.S. In fact, the lesser developed countries owe their loans to banks in the U.S. and Europe. If the LDC’s defaulted, the financial markets of the developed world would be hit very hard, if not collapse. Also, corporations in the U.S. and Europe, such as clothing manufacturers, know that they can build factories in LDC’s and have significantly less overhead and labor costs, increasing their desire to protect the economies, and their opportunities, in developing nations. It is not surprising, then, that corporate America is in favor of even further IMF-style aid to Africa, and are heavily supportive of the African Growth and Opportunity Act ("Corporation," 1, 1998). Hence, another advantage of globalization is that it requires the developed and developing countries to be intertwined, ensuring that the former can not simply “write off” the latter.

A last opportunity of globalization is the institution of intellectual property rights. Since the global community is becoming so much closer and integrated, it is no longer adequate to simply honor copyrights within a nationstate. Therefore, intellectual property rights have been instituted to protect copyrights worldwide. While the ability to apply such protections is a clear advantage of globalization, the need for such protections is a disadvantage of globalization. Also, while intellectual property rights are an opportunity for industrialized nations, they are a hindrance to developing countries. Those nations that developed in the years following Britain’s industrial revolution adopted Britain’s technologies at will, facilitating their own development. With today’s intellectual property rights, however, currently developing countries will no longer be afforded such help and will instead need to develop their own technologies.

The dangers of globalization are often tied into the opportunities of globalization; we often find that one policy that benefits one nation or social group harms another. For instance, while free trade is an opportunity for consumers to buy the best goods at the best prices, it also endangers the non-symbolic analysts (NSA’s) of the nations with the highest standards of living, and hence, the highest wages and production costs. Symbolic analysts, those persons who have the ability to translate the technological languages, are often the members of industrialized society with the most vocational and economic freedom. They can work and live anywhere they wish and are unaffected by physical location of industry because they are linked by the world wide web. They are an elite minority, about one-fifth of the population here in the United States, but they have the most political clout because they possess the majority of the country’s wealth. So then, what symbolic analysts want, symbolic analysts get (Reich, 290, 1991).

What the symbolic analysts want is inexpensive service of the highest quality. What symbolic analysts know is that foreign workers are often more qualified, and almost always more affordable, than American workers. The disparity between the wage demands of the American NSA’s and the compensation offered by the symbolic analysts creates what has been termed a “labor shortage.” In reality, however, there is no labor shortage at all. As Robert Reich explains in his article, "The Politics of Secession" (1991), there are plenty of American workers who would be happy to work for a decent wage but cannot support families on the wages that immigrants will accept. Symbolic analysts prefer to hire the immigrants, who are often well trained, and, in doing so, abandon the NSA’s of our country. The situation is further complicated by the fact that, once the symbolic analysts have come to rely on foreigners for their in-person services, there is less incentive to invest in training for American NSA’s, further reducing their potential earnings (Reich, 289, 1991).

Another opportunity of globalization that also has dangers is the destruction of trade barriers involved in the process of free trade. When the IMF provides a loan of last resort, it also institutes a stringent set of economic “structural adjustments” intended to boost the economy of the ailing country in the long term, even if it is painful in the short term. One such adjustment is the forced abolition of trade barriers, tariff and otherwise. The intention of such policies is to let the free market bring wealth to all nations, in a sort of lateral redistribution of capital. In the short term, however, destroying trade barriers means leaving a developing country’s infant industries unprotected in the face of international competition. This collapse of domestic industry will inevitably counteract any intentions to increase manufactured exports. In fact, since the introduction of free trade, due to IMF policies or otherwise, many developing countries have experienced decreases in their terms of trade ("Globalization," 84, 1997).

As an example of how that can happen, consider the following. In the past, developing countries modeled their trade policies after the protectionism utilized by fully industrialized nations, such as the U.S., and often used a development plan called Import Substitution Industrialization. Under such a plan, hefty tariff barriers stall manufactured imports and raw materials are heavily exported for income. Meanwhile, infant industries are being developed, which will be the eventual industrial base for the developing country. The plan worked fairly well until OPEC restricted the supply of oil, causing an oil price shock, and the developing countries suddenly found themselves with debts that they could not pay. The IMF stepped in and covered the debts, saving the nations from the economic disaster of loan default. When the IMF instituted its policies, however, the infant industries, meant to be the industrial base of the developing nation, could not compete without the protection of tariff barriers increasing the prices of manufactured imports, and they collapsed. It is yet to be seen if free trade will, in fact, pull such impoverish countries out of debt, and into prosperity, but, at least in the short term, free trade has certainly hindered independent industry in lesser developed countries.

Forced movement of peopl

Adam Smith was speaking, for the most part, on a national or continental level of free trade, but many have applied these same concepts to global trade. In his article, "Making it Work" (1998), Jeffery Sachs describes the importance of free trade to the development of non-industrialized countries, declaring “[g]lobal capitalism genuinely is the best chance for the developing world to gain a foothold on the economic-growth ladder…” (3). He, and others, feels that abolishing trade barriers is the surest way of offering every nation equal opportunity for advancement.

A second opportunity of globalization is the creation of transnational regulatory frameworks (TRF’s). As nations have less and less control over their individual economies and industries, and the global network assumes more control, the global network must also assume more responsibility for the welfare of both the individual nations and the global community. Therefore, a sort of global socialism develops. For instance, as developing countries of Latin America became more and more indebted during the 1980’s, the institution known as the International Monetary Fund (IMF) emerged as a lender of last resort, willing to bail those drowning countries out of debt in exchange for acceptance of stringent economic structural adjustments. More recently, the IMF is now supplying about 20 African nations with $3 billion in loans, intended to aid in debt relief and industrial developments. Money must flow into struggling nations, such as Africa and Latin America, if they are ever to pull themselves out of debt. Loans of such size would not likely be funded by any one individual country but are made possible through the networking effects of globalization (Lawrence, 2, 1998)

A cynic may wonder why industrialized nations care enough to create organizations for the sole purpose of salvaging the credit of developing and highly indebted nations. As may be suspected, their intentions are not wholly altruistic. Because of globalization, finances of a developing country are directly tied to the finances of a fully developed country, such as the U.S. In fact, the lesser developed countries owe their loans to banks in the U.S. and Europe. If the LDC’s defaulted, the financial markets of the developed world would be hit very hard, if not collapse. Also, corporations in the U.S. and Europe, such as clothing manufacturers, know that they can build factories in LDC’s and have significantly less overhead and labor costs, increasing their desire to protect the economies, and their opportunities, in developing nations. It is not surprising, then, that corporate America is in favor of even further IMF-style aid to Africa, and are heavily supportive of the African Growth and Opportunity Act ("Corporation," 1, 1998). Hence, another advantage of globalization is that it requires the developed and developing countries to be intertwined, ensuring that the former can not simply “write off” the latter.

A last opportunity of globalization is the institution of intellectual property rights. Since the global community is becoming so much closer and integrated, it is no longer adequate to simply honor copyrights within a nationstate. Therefore, intellectual property rights have been instituted to protect copyrights worldwide. While the ability to apply such protections is a clear advantage of globalization, the need for such protections is a disadvantage of globalization. Also, while intellectual property rights are an opportunity for industrialized nations, they are a hindrance to developing countries. Those nations that developed in the years following Britain’s industrial revolution adopted Britain’s technologies at will, facilitating their own development. With today’s intellectual property rights, however, currently developing countries will no longer be afforded such help and will instead need to develop their own technologies.

The dangers of globalization are often tied into the opportunities of globalization; we often find that one policy that benefits one nation or social group harms another. For instance, while free trade is an opportunity for consumers to buy the best goods at the best prices, it also endangers the non-symbolic analysts (NSA’s) of the nations with the highest standards of living, and hence, the highest wages and production costs. Symbolic analysts, those persons who have the ability to translate the technological languages, are often the members of industrialized society with the most vocational and economic freedom. They can work and live anywhere they wish and are unaffected by physical location of industry because they are linked by the world wide web. They are an elite minority, about one-fifth of the population here in the United States, but they have the most political clout because they possess the majority of the country’s wealth. So then, what symbolic analysts want, symbolic analysts get (Reich, 290, 1991).

What the symbolic analysts want is inexpensive service of the highest quality. What symbolic analysts know is that foreign workers are often more qualified, and almost always more affordable, than American workers. The disparity between the wage demands of the American NSA’s and the compensation offered by the symbolic analysts creates what has been termed a “labor shortage.” In reality, however, there is no labor shortage at all. As Robert Reich explains in his article, "The Politics of Secession" (1991), there are plenty of American workers who would be happy to work for a decent wage but cannot support families on the wages that immigrants will accept. Symbolic analysts prefer to hire the immigrants, who are often well trained, and, in doing so, abandon the NSA’s of our country. The situation is further complicated by the fact that, once the symbolic analysts have come to rely on foreigners for their in-person services, there is less incentive to invest in training for American NSA’s, further reducing their potential earnings (Reich, 289, 1991).

Another opportunity of globalization that also has dangers is the destruction of trade barriers involved in the process of free trade. When the IMF provides a loan of last resort, it also institutes a stringent set of economic “structural adjustments” intended to boost the economy of the ailing country in the long term, even if it is painful in the short term. One such adjustment is the forced abolition of trade barriers, tariff and otherwise. The intention of such policies is to let the free market bring wealth to all nations, in a sort of lateral redistribution of capital. In the short term, however, destroying trade barriers means leaving a developing country’s infant industries unprotected in the face of international competition. This collapse of domestic industry will inevitably counteract any intentions to increase manufactured exports. In fact, since the introduction of free trade, due to IMF policies or otherwise, many developing countries have experienced decreases in their terms of trade ("Globalization," 84, 1997).

As an example of how that can happen, consider the following. In the past, developing countries modeled their trade policies after the protectionism utilized by fully industrialized nations, such as the U.S., and often used a development plan called Import Substitution Industrialization. Under such a plan, hefty tariff barriers stall manufactured imports and raw materials are heavily exported for income. Meanwhile, infant industries are being developed, which will be the eventual industrial base for the developing country. The plan worked fairly well until OPEC restricted the supply of oil, causing an oil price shock, and the developing countries suddenly found themselves with debts that they could not pay. The IMF stepped in and covered the debts, saving the nations from the economic disaster of loan default. When the IMF instituted its policies, however, the infant industries, meant to be the industrial base of the developing nation, could not compete without the protection of tariff barriers increasing the prices of manufactured imports, and they collapsed. It is yet to be seen if free trade will, in fact, pull such impoverish countries out of debt, and into prosperity, but, at least in the short term, free trade has certainly hindered independent industry in lesser developed countries.

Forced movement of peopl

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

The Opportunities and Dangers of Globalization(Midterm Essay Exam) by Rebecca Kasapidis The global climate at the end of the twentieth century has been marked by a move away from national sovereignty and toward globalization. More and more, in the areas of industry, environmental law, trade and finance, the world is looking to global policies, networks and solutions, rather than individual state controls. This integration of national economies has both opportunities and dangers for the industrialized and the developing nations of the world. The opportunities explain why and how the move toward globalization began, and the dangers describe the newest challenges to modern politicians, economists, environmentalists, and sociologists. The first, and primary, opportunity of globalization is free trade and the resultant effect on the global economy. Freer trade means more trade, which results in increased financial flows. As trade and financial flows increase, capital redistributes laterally and, in theory, that redistributed capital can pull impoverish countries up from the bottom. The idea of free trade is based on the writings of eighteenth century economist Adam Smith. Smith spoke of “laissez-faire” economics in his book The Wealth of Nations, and taught that privatized business and trade promotes more economic activity than state controlled business and thus could provide even more money from the state through the collection of income taxes (Ferraro, 294, 1998). Adam Smith was speaking, for the most part, on a national or continental level of free trade, but many have applied these same concepts to global trade. In his article, "Making it Work" (1998), Jeffery Sachs describes the importance of free trade to the development of non-industrialized countries, declaring “[g]lobal capitalism genuinely is the best chance for the developing world to gain a foothold on the economic-growth ladder…” (3). He, and others, feels that abolishing trade barriers is the surest way of offering every nation equal opportunity for advancement. A second opportunity of globalization is the creation of transnational regulatory frameworks (TRF’s). As nations have less and less control over their individual economies and industries, and the global network assumes more control, the global network must also assume more responsibility for the welfare of both the individual nations and the global community. Therefore, a sort of global socialism develops. For instance, as developing countries of Latin America became more and more indebted during the 1980’s, the institution known as the International Monetary Fund (IMF) emerged as a lender of last resort, willing to bail those drowning countries out of debt in exchange for acceptance of stringent economic structural adjustments. More recently, the IMF is now supplying about 20 African nations with $3 billion in loans, intended to aid in debt relief and industrial developments. Money must flow into struggling nations, such as Africa and Latin America, if they are ever to pull themselves out of debt. Loans of such size would not likely be funded by any one individual country but are made possible through the networking effects of globalization (Lawrence, 2, 1998) A cynic may wonder why industrialized nations care enough to create organizations for the sole purpose of salvaging the credit of developing and highly indebted nations. As may be suspected, their intentions are not wholly altruistic. Because of globalization, finances of a developing country are directly tied to the finances of a fully developed country, such as the U.S. In fact, the lesser developed countries owe their loans to banks in the U.S. and Europe. If the LDC’s defaulted, the financial markets of the developed world would be hit very hard, if not collapse. Also, corporations in the U.S. and Europe, such as clothing manufacturers, know that they can build factories in LDC’s and have significantly less overhead and labor costs, increasing their desire to protect the economies, and their opportunities, in developing nations. It is not surprising, then, that corporate America is in favor of even further IMF-style aid to Africa, and are heavily supportive of the African Growth and Opportunity Act ("Corporation," 1, 1998). Hence, another advantage of globalization is that it requires the developed and developing countries to be intertwined, ensuring that the former can not simply “write off” the latter. A last opportunity of globalization is the institution of intellectual property rights. Since the global community is becoming so much closer and integrated, it is no longer adequate to simply honor copyrights within a nationstate. Therefore, intellectual property rights have been instituted to protect copyrights worldwide. While the ability to apply such protections is a clear advantage of globalization, the need for such protections is a disadvantage of globalization. Also, while intellectual property rights are an opportunity for industrialized nations, they are a hindrance to developing countries. Those nations that developed in the years following Britain’s industrial revolution adopted Britain’s technologies at will, facilitating their own development. With today’s intellectual property rights, however, currently developing countries will no longer be afforded such help and will instead need to develop their own technologies. The dangers of globalization are often tied into the opportunities of globalization; we often find that one policy that benefits one nation or social group harms another. For instance, while free trade is an opportunity for consumers to buy the best goods at the best prices, it also endangers the non-symbolic analysts (NSA’s) of the nations with the highest standards of living, and hence, the highest wages and production costs. Symbolic analysts, those persons who have the ability to translate the technological languages, are often the members of industrialized society with the most vocational and economic freedom. They can work and live anywhere they wish and are unaffected by physical location of industry because they are linked by the world wide web. They are an elite minority, about one-fifth of the population here in the United States, but they have the most political clout because they possess the majority of the country’s wealth. So then, what symbolic analysts want, symbolic analysts get (Reich, 290, 1991).
What the symbolic analysts want is inexpensive service of the highest quality. What symbolic analysts know is that foreign workers are often more qualified, and almost always more affordable, than American workers. The disparity between the wage demands of the American NSA’s and the compensation offered by the symbolic analysts creates what has been termed a “labor shortage.” In reality, however, there is no labor shortage at all. As Robert Reich explains in his article, "The Politics of Secession" (1991), there are plenty of American workers who would be happy to work for a decent wage but cannot support families on the wages that immigrants will accept. Symbolic analysts prefer to hire the immigrants, who are often well trained, and, in doing so, abandon the NSA’s of our country. The situation is further complicated by the fact that, once the symbolic analysts have come to rely on foreigners for their in-person services, there is less incentive to invest in training for American NSA’s, further reducing their potential earnings (Reich, 289, 1991).

Another opportunity of globalization that also has dangers is the destruction of trade barriers involved in the process of free trade. When the IMF provides a loan of last resort, it also institutes a stringent set of economic “structural adjustments” intended to boost the economy of the ailing country in the long term, even if it is painful in the short term. One such adjustment is the forced abolition of trade barriers, tariff and otherwise. The intention of such policies is to let the free market bring wealth to all nations, in a sort of lateral redistribution of capital. In the short term, however, destroying trade barriers means leaving a developing country’s infant industries unprotected in the face of international competition. This collapse of domestic industry will inevitably counteract any intentions to increase manufactured exports. In fact, since the introduction of free trade, due to IMF policies or otherwise, many developing countries have experienced decreases in their terms of trade ("Globalization," 84, 1997).

As an example of how that can happen, consider the following. In the past, developing countries modeled their trade policies after the protectionism utilized by fully industrialized nations, such as the U.S., and often used a development plan called Import Substitution Industrialization. Under such a plan, hefty tariff barriers stall manufactured imports and raw materials are heavily exported for income. Meanwhile, infant industries are being developed, which will be the eventual industrial base for the developing country. The plan worked fairly well until OPEC restricted the supply of oil, causing an oil price shock, and the developing countries suddenly found themselves with debts that they could not pay. The IMF stepped in and covered the debts, saving the nations from the economic disaster of loan default. When the IMF instituted its policies, however, the infant industries, meant to be the industrial base of the developing nation, could not compete without the protection of tariff barriers increasing the prices of manufactured imports, and they collapsed. It is yet to be seen if free trade will, in fact, pull such impoverish countries out of debt, and into prosperity, but, at least in the short term, free trade has certainly hindered independent industry in lesser developed countries.

Forced movement of peopl

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

โอกาสและอันตรายจากโลกาภิวัตน์
(กลางภาคสอบเรียงความ) โดย Rebecca Kasapidis สภาพภูมิอากาศทั่วโลกในตอนท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบที่ได้รับการทำเครื่องหมายโดยการย้ายออกไปจากอธิปไตยของชาติและต่อโลกาภิวัตน์ เพิ่มมากขึ้นในพื้นที่ของอุตสาหกรรมกฎหมายสิ่งแวดล้อมการค้าและการเงินโลกที่กำลังมองหานโยบายทั่วโลกเครือข่ายและการแก้ปัญหามากกว่าการควบคุมแต่ละรัฐ การบูรณาการเศรษฐกิจของประเทศนี้มีทั้งโอกาสและอันตรายสำหรับอุตสาหกรรมและประเทศกำลังพัฒนาของโลก โอกาสในการอธิบายว่าทำไมและวิธีการย้ายไปสู่โลกาภิวัตน์ที่จะเริ่มต้นและอันตรายที่อธิบายความท้าทายใหม่ล่าสุดกับนักการเมืองที่ทันสมัยเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมและนักสังคมวิทยา. ครั้งแรกและหลักโอกาสของโลกาภิวัตน์คือการค้าเสรีและผลผลต่อเศรษฐกิจโลก . การค้าอิสระหมายถึงการค้ามากขึ้นซึ่งส่งผลในการเพิ่มกระแสการเงิน การค้าและกระแสการเงินเพิ่มทุน redistributes ด้านข้างและในทางทฤษฎีว่าเงินทุนแจกจ่ายสามารถดึงเสื่อมประเทศขึ้นมาจากด้านล่าง ความคิดของการค้าเสรีจะขึ้นอยู่กับงานเขียนของศตวรรษที่สิบแปดเศรษฐศาสตร์อดัมสมิ ธ สมิ ธ พูดถึง "ไม่รู้ไม่ชี้" เศรษฐศาสตร์ในหนังสือของเขาความมั่งคั่งของชาติและสอนว่าธุรกิจแปรรูปและการค้าส่งเสริมกิจกรรมทางเศรษฐกิจมากขึ้นกว่าธุรกิจการควบคุมของรัฐและจึงจะให้เงินมากขึ้นจากรัฐผ่านการเก็บภาษีรายได้ (เฟอร์รา , 294, 1998). อดัมสมิ ธ พูดส่วนใหญ่ในระดับชาติหรือระดับทวีปของการค้าเสรี แต่หลายคนได้ใช้แนวคิดเดียวกันนี้เพื่อการค้าโลก ในบทความของเขา "การทำงาน" (1998), เจฟฟรีย์แซคส์อธิบายถึงความสำคัญของการค้าเสรีไปสู่การพัฒนาประเทศที่ไม่ใช่อุตสาหกรรมประกาศ "[g] ทุนนิยม lobal แท้จริงคือโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับประเทศกำลังพัฒนาที่จะตั้งหลักได้ บนบันไดทางเศรษฐกิจที่เจริญเติบโต ... "(3) เขาและคนอื่น ๆ รู้สึกว่ายกเลิกอุปสรรคทางการค้าเป็นวิธีที่ surest ประเทศในการเสนอโอกาสที่เท่าเทียมกันทุกคนสำหรับความก้าวหน้า. โอกาสที่สองของโลกาภิวัตน์คือการสร้างกรอบของกฎระเบียบข้ามชาติ (สกว) ที่ ในฐานะที่เป็นประเทศที่มีการควบคุมน้อยลงและน้อยกว่าเศรษฐกิจของตนและอุตสาหกรรมและเครือข่ายทั่วโลกถือว่าการควบคุมมากขึ้น, เครือข่ายทั่วโลกนอกจากนี้ยังต้องรับผิดชอบมากขึ้นสำหรับสวัสดิการของทั้งแต่ละประเทศและประชาคมโลก ดังนั้นการจัดเรียงของสังคมนิยมทั่วโลกพัฒนา ยกตัวอย่างเช่นการพัฒนาประเทศในละตินอเมริกาก็ยิ่งเป็นหนี้มากขึ้นในช่วงปี 1980 สถาบันการศึกษาที่เรียกว่ากองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) กลายเป็นผู้ให้กู้ของรีสอร์ทที่ผ่านมายินดีที่จะประกันตัวประเทศจมน้ำเหล่านั้นออกจากหนี้ในการแลกเปลี่ยนสำหรับการยอมรับ ของการปรับโครงสร้างทางเศรษฐกิจที่เข้มงวด เมื่อเร็ว ๆ นี้กองทุนการเงินระหว่างประเทศอยู่ในขณะนี้การจัดหาประมาณ 20 ประเทศแอฟริกาด้วย $ 3 พันล้านเงินให้กู้ยืมที่มีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยในการบรรเทาหนี้และการพัฒนาอุตสาหกรรม เงินจะต้องไหลลงสู่ประเทศดิ้นรนเช่นแอฟริกาและละตินอเมริกาถ้าพวกเขาจะเคยดึงตัวเองออกจากหนี้ เงินให้กู้ยืมที่มีขนาดดังกล่าวจะไม่น่าจะได้รับการสนับสนุนโดยแต่ละประเทศคนใดคนหนึ่ง แต่ทำไปได้ผ่านผลกระทบที่เครือข่ายของโลกาภิวัตน์ (อเรนซ์, 2, 1998) ดูถูกอาจสงสัยว่าทำไมประเทศอุตสาหกรรมดูแลเพียงพอที่จะสร้างองค์กรสำหรับวัตถุประสงค์ในการกอบกู้ เครดิตในการพัฒนาและประเทศที่เป็นหนี้สูง ในฐานะที่เป็นผู้ต้องสงสัยว่าอาจจะเป็นความตั้งใจของพวกเขาไม่เห็นแก่ผู้อื่นทั้งหมด เพราะโลกาภิวัตน์ทางการเงินของประเทศกำลังพัฒนาเชื่อมโยงโดยตรงกับการเงินของประเทศที่พัฒนาแล้วอย่างเต็มที่เช่นสหรัฐอเมริกาในความเป็นจริงในประเทศที่พัฒนาน้อยกว่าของพวกเขาเป็นหนี้เงินกู้ยืมกับธนาคารในสหรัฐและยุโรป ถ้า LDC ของผิดนัดตลาดการเงินของประเทศที่พัฒนาแล้วจะได้รับผลกระทบอย่างหนักหากไม่ยุบ นอกจากนี้ บริษัท ในสหรัฐและยุโรปเช่นผู้ผลิตเสื้อผ้ารู้ว่าพวกเขาสามารถสร้างโรงงานใน LDC และมีค่าใช้จ่ายอย่างมีนัยสำคัญน้อยลงและต้นทุนค่าแรงงานที่เพิ่มขึ้นความปรารถนาที่จะปกป้องเศรษฐกิจและโอกาสของพวกเขาในประเทศกำลังพัฒนา มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าแปลกใจแล้วว่า บริษัท อเมริกาอยู่ในความโปรดปรานของยิ่งขึ้นช่วยเหลือกองทุนการเงินระหว่างประเทศสไตล์แอฟริกาและจะสนับสนุนอย่างมากของการเจริญเติบโตแอฟริกาและโอกาสพระราชบัญญัติ ("บริษัท " 1, 1998) ดังนั้นประโยชน์ของโลกาภิวัตน์ก็คือว่ามันต้องมีประเทศที่พัฒนาแล้วและกำลังพัฒนาที่จะพันเพื่อให้มั่นใจว่าอดีตไม่สามารถเพียงแค่ "เขียนออก" หลัง. โอกาสสุดท้ายของโลกาภิวัตน์เป็นสถาบันของสิทธิในทรัพย์สินทางปัญญา เนื่องจากชุมชนทั่วโลกจะกลายเป็นมากใกล้ชิดและบูรณาการจะไม่เพียงพอที่จะเพียงแค่ให้เกียรติลิขสิทธิ์ภายใน nationstate ดังนั้นสิทธิในทรัพย์สินทางปัญญาได้รับการก่อตั้งเพื่อปกป้องลิขสิทธิ์ทั่วโลก ในขณะที่ความสามารถในการใช้ความคุ้มครองดังกล่าวเป็นข้อได้เปรียบที่ชัดเจนของโลกาภิวัตน์ความจำเป็นในการคุ้มครองดังกล่าวเป็นข้อเสียของโลกาภิวัตน์ นอกจากนี้ในขณะสิทธิในทรัพย์สินทางปัญญาที่มีโอกาสสำหรับประเทศอุตสาหกรรมที่พวกเขาเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาประเทศ ประเทศที่พัฒนาในปีต่อไปนี้การปฏิวัติอุตสาหกรรมของสหราชอาณาจักรนำมาใช้เทคโนโลยีของสหราชอาณาจักรที่จะอำนวยความสะดวกในการพัฒนาตนเอง ปัจจุบันทรัพย์สินทางปัญญา แต่ประเทศกำลังพัฒนาจะไม่ได้รับความช่วยเหลือดังกล่าวอึดและแทนจะต้องมีการพัฒนาเทคโนโลยีของตัวเอง. อันตรายจากกระแสโลกาภิวัตน์จะเชื่อมโยงมักจะเป็นโอกาสของโลกาภิวัตน์; เรามักจะพบว่านโยบายที่เป็นประโยชน์ต่อประเทศหนึ่งหรือเป็นอันตรายต่อสังคมกลุ่มอื่น ยกตัวอย่างเช่นในขณะที่การค้าเสรีเป็นโอกาสสำหรับผู้บริโภคในการซื้อสินค้าที่ดีที่สุดในราคาที่ดีที่สุดก็ยังเป็นอันตรายต่อนักวิเคราะห์ที่ไม่ใช่สัญลักษณ์ (เอ็นเอสเอ) ของประเทศที่มีมาตรฐานสูงสุดของชีวิตและด้วยเหตุนี้ค่าจ้างที่สูงที่สุดและการผลิต ค่าใช้จ่าย นักวิเคราะห์สัญลักษณ์บุคคลผู้ที่มีความสามารถในการแปลภาษาเทคโนโลยีมักจะมีสมาชิกของสังคมอุตสาหกรรมที่มีเสรีภาพมากที่สุดในสายอาชีพและเศรษฐกิจ พวกเขาสามารถทำงานและอาศัยอยู่ที่ใดก็ได้ที่พวกเขาต้องการและได้รับผลกระทบจากตำแหน่งทางกายภาพของอุตสาหกรรมเพราะพวกเขาจะเชื่อมโยงโดยเว็บทั่วโลก พวกเขาเป็นชนกลุ่มน้อยที่ยอดเยี่ยมเกี่ยวกับหนึ่งในห้าของประชากรที่นี่ในสหรัฐอเมริกา แต่พวกเขามีอิทธิพลทางการเมืองมากที่สุดเพราะพวกเขามีส่วนใหญ่ของความมั่งคั่งของประเทศ ดังนั้นแล้วสิ่งที่นักวิเคราะห์สัญลักษณ์ต้องการนักวิเคราะห์ได้รับสัญลักษณ์ (รีค 290, 1991). สิ่งที่นักวิเคราะห์สัญลักษณ์ต้องการคือราคาไม่แพงบริการที่มีคุณภาพสูงสุด สิ่งที่นักวิเคราะห์สัญลักษณ์ทราบว่าเป็นที่แรงงานต่างชาติมักจะมีคุณภาพมากขึ้นและมักจะแพงขึ้นกว่าคนงานชาวอเมริกัน ความแตกต่างระหว่างความต้องการค่าจ้างของอเมริกันเอ็นเอสเอและค่าตอบแทนที่เสนอโดยนักวิเคราะห์สัญลักษณ์สร้างสิ่งที่ถูกเรียกว่าเป็น "การขาดแคลนแรงงาน." ในความเป็นจริง แต่ไม่มีการขาดแคลนแรงงานในทุก โรเบิร์ตรีคอธิบายในบทความของเขา "แยกตัวออกจากการเมืองของ" (1991) ที่มีมากมายของคนอเมริกันที่จะมีความสุขในการทำงานสำหรับค่าจ้างที่ดี แต่ไม่สามารถสนับสนุนครอบครัวเกี่ยวกับค่าจ้างที่ผู้อพยพจะยอมรับ นักวิเคราะห์สัญลักษณ์ชอบจ้างผู้อพยพที่มักจะได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดีและในการทำเช่นนั้นละทิ้งเอ็นเอสเอของประเทศของเรา สถานการณ์มีความซับซ้อนมากขึ้นโดยความจริงที่ว่าเมื่อนักวิเคราะห์สัญลักษณ์ได้มาพึ่งพาชาวต่างชาติสำหรับการให้บริการในคนของพวกเขามีแรงจูงใจน้อยที่จะลงทุนในการฝึกอบรมสำหรับอเมริกันเอ็นเอสเอต่อการลดผลประกอบการที่มีศักยภาพของพวกเขา (รีค 289 1991 ). โอกาสของโลกาภิวัตน์อีกว่านอกจากนี้ยังมีอันตรายคือการทำลายอุปสรรคทางการค้าที่เกี่ยวข้องในกระบวนการของการค้าเสรี เมื่อกองทุนการเงินระหว่างประเทศให้เงินกู้สุดท้ายก็ยังสถาบันชุดที่เข้มงวดของเศรษฐกิจ "การปรับโครงสร้าง" ตั้งใจที่จะกระตุ้นเศรษฐกิจของประเทศไม่สบายในระยะยาวถึงแม้ว่ามันจะเป็นความเจ็บปวดในระยะสั้น หนึ่งในการปรับตัวดังกล่าวคือการยกเลิกการบังคับอุปสรรคทางการค้าภาษีและอื่น ๆ ความตั้งใจของนโยบายดังกล่าวคือการปล่อยให้ตลาดเสรีนำความมั่งคั่งให้กับทุกประเทศในการเรียงลำดับของการแบ่งข้างของทุน ในระยะสั้น แต่การทำลายอุปสรรคทางการค้าหมายถึงการออกจากประเทศที่กำลังพัฒนาของอุตสาหกรรมทารกที่ไม่มีการป้องกันในการเผชิญกับการแข่งขันระหว่างประเทศ การล่มสลายของอุตสาหกรรมในประเทศนี้ย่อมจะรับมือกับความตั้งใจใด ๆ ที่จะเพิ่มการผลิตการส่งออก ในความเป็นจริงตั้งแต่การแนะนำของการค้าเสรีเนื่องจากนโยบายของกองทุนการเงินระหว่างประเทศหรืออย่างอื่นหลายประเทศกำลังพัฒนาที่มีประสบการณ์การลดลงในแง่ของพวกเขาของการค้า ("โลกาภิวัตน์" 84, 1997). ในฐานะที่เป็นตัวอย่างของวิธีการที่สามารถเกิดขึ้นให้พิจารณาดังต่อไปนี้ . ในอดีตที่ผ่านมาการพัฒนาประเทศแบบจำลองนโยบายการค้าของพวกเขาหลังจากการปกป้องใช้โดยประเทศอุตสาหกรรมอย่างเต็มที่เช่นสหรัฐและมักจะใช้แผนพัฒนาที่เรียกว่าอุตสาหกรรมทดแทนการนำเข้า ภายใต้แผนดังกล่าวเป็นอุปสรรคขัดขวางภาษีที่หนักที่ผลิตและนำเข้าวัตถุดิบจะถูกส่งออกอย่างมากสำหรับรายได้ ในขณะที่อุตสาหกรรมที่ทารกมีการพัฒนาซึ่งจะเป็นฐานอุตสาหกรรมที่สุดสำหรับประเทศที่กำลังพัฒนา แผนการทำงานค่อนข้างดีจนโอเปก จำกัด อุปทานของน้ำมันทำให้เกิดการช็อตราคาน้ำมันและประเทศกำลังพัฒนาก็พบว่าตัวเองกับหนี้ที่พวกเขาไม่สามารถจ่าย กองทุนการเงินระหว่างประเทศก้าวเข้ามาและปกคลุมหนี้ประหยัดประเทศจากภัยพิบัติทางเศรษฐกิจของการเริ่มต้นเงินกู้ เมื่อกองทุนการเงินระหว่างประเทศก่อตั้งนโยบาย แต่อุตสาหกรรมทารกหมายถึงการเป็นฐานอุตสาหกรรมของประเทศกำลังพัฒนาไม่สามารถแข่งขันโดยไม่มีการป้องกันของปัญหาและอุปสรรคอัตราค่าไฟฟ้าที่เพิ่มขึ้นของราคาผลิตการนำเข้าและพวกเขาทรุดตัวลง มันก็ยังไม่ได้เห็นว่าการค้าเสรีจะในความเป็นจริงดึงประเทศเช่นเสื่อมจากหนี้และเข้าสู่ความเจริญรุ่งเรือง แต่อย่างน้อยในระยะสั้นการค้าเสรีได้ขัดขวางแน่นอนอุตสาหกรรมที่เป็นอิสระในประเทศที่พัฒนาน้อย. การเคลื่อนไหวบังคับของ peopl

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

โอกาสและอันตรายของโลกาภิวัตน์
( สอบเรียงความมิดเทอม )

โดยรีเบคก้า kasapidis

บรรยากาศโลกที่ส่วนท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบได้รับการทำเครื่องหมายโดยย้ายจากอธิปไตยของชาติ และต่อโลกาภิวัตน์ มากขึ้นและมากขึ้นในพื้นที่ของอุตสาหกรรม สิ่งแวดล้อม กฎหมาย การค้า และการเงินโลก ต้องการนโยบายทั่วโลก , เครือข่ายและโซลูชั่นมากกว่าการควบคุมของรัฐแต่ละ นี้รวมของเศรษฐกิจของประเทศ มีทั้งโอกาสและอันตรายสำหรับประเทศอุตสาหกรรมและประเทศกำลังพัฒนาของโลก โอกาสที่อธิบายว่าทำไมและวิธีการย้ายไปสู่โลกาภิวัตน์เริ่มอธิบายถึงความท้าทายและอันตรายสุดทันสมัย นักเศรษฐศาสตร์ นักการเมือง นักอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และนักสังคมวิทยา .
แรกและหลักโอกาสของโลกาภิวัตน์คือการค้าเสรีและผลลัพธ์ในเศรษฐกิจโลก เสรีการค้า หมายถึง การค้ามากขึ้น ซึ่งผลในการเพิ่มการไหลทางการเงิน ขณะที่การค้าและการเงินไหลเพิ่มทุน redistributes ด้านข้างและในทฤษฎีที่แจกจ่ายเงินทุนสามารถดึงไส้แห้งประเทศขึ้นจากด้านล่างความคิดของการค้าเสรีตามงานเขียนของศตวรรษที่สิบแปด นักเศรษฐศาสตร์ของ อดัม สมิธ สมิธพูด " Laissez faire เศรษฐศาสตร์ในหนังสือ " ความมั่งคั่งของประชาชาติ และสอนว่า เอกชน ธุรกิจและการค้า ส่งเสริมกิจกรรมทางเศรษฐกิจมากขึ้นกว่าสภาพที่ควบคุมธุรกิจ และดังนั้นจึง สามารถให้มากขึ้นเงินจากรัฐผ่านคอลเลกชันของรายได้ภาษี ( Ferraro , 294 , 1998 )

อดัม สมิธ พูด เพราะส่วนใหญ่ในระดับชาติหรือระดับทวีปของการค้าเสรี แต่หลายคนใช้แนวคิดเดียวกันนี้เพื่อการค้าระดับโลก ในบทความของเขา " การทำงาน " ( 1998 ) , Jeffery Sachs อธิบายถึงความสำคัญของการค้าเสรีเพื่อการพัฒนาไม่ใช่ประเทศอุตสาหกรรมประกาศ " [ g ] lobal ระบบทุนนิยมอย่างแท้จริงเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับประเทศกำลังพัฒนาจะตั้งหลักในการเติบโตทางเศรษฐกิจที่บันได . . . . . . . " ( 3 ) เขาและคนอื่น ๆ รู้สึกว่า การยกเลิกอุปสรรคทางการค้าเป็นวิธีที่ surest ของเสนอโอกาสที่เท่าเทียมกันทุกชาติเพื่อความก้าวหน้า

โอกาสที่สองของโลกาภิวัตน์คือการสร้างของบริษัทข้ามชาติกรอบ ( TRF )

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.