By the 1980s, the factory had debt

By the 1980s, the factory had debt of over CNY ¥1.4 million and suffered from dilapidated infrastructure, poor management, and lack of quality controls, resulting from the planned economic system and relevant policies.[3] Production had slowed, rarely surpassing 80 refrigerators a month, and the factory was close to bankruptcy. The Qingdao government hired a young assistant city-manager, Zhang Ruimin, responsible for a number of city-owned appliance companies. Zhang was appointed the managing director of the factory in 1984.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1980 โรงงานมีหนี้กว่า CNY เยน1.4 ล้าน และจากโครงสร้างศัทธา ดี และขาดการควบคุมคุณภาพ เป็นผลมาจากระบบเศรษฐกิจที่วางแผนไว้และนโยบายที่เกี่ยวข้อง [3] ผลิตลด ไม่ค่อยเหนือกว่า 80 ตู้เย็นเดือน และโรงงานก็ใกล้ล้มละลาย รัฐบาลชิงจ้างผู้ช่วยหนุ่มจัดการการเมือง Zhang Ruimin รับผิดชอบของบริษัทเครื่องใช้ไฟฟ้าที่เป็นเจ้าของเมือง จางถูกแต่งตั้งกรรมการผู้จัดการของโรงงานในปี 1984

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยปี 1980 โรงงานมีหนี้กว่า CNY ¥ 1400000 และรับความเดือดร้อนจากโครงสร้างพื้นฐานทรุดโทรมจัดการไม่ดีและขาดการควบคุมคุณภาพที่เกิดจากระบบเศรษฐกิจตามแผนและนโยบายที่เกี่ยวข้อง. [3] การผลิตชะลอตัวลงไม่ค่อยเหนือกว่า 80 ตู้เย็นเดือนและโรงงานได้ใกล้เคียงกับการล้มละลาย รัฐบาลชิงเต่าได้รับการว่าจ้างหนุ่มผู้ช่วยผู้จัดการเมืองเหวย Ruimin รับผิดชอบสำหรับจำนวนของเมืองที่เป็นเจ้าของ บริษัท เครื่องใช้ไฟฟ้า วอชิงตันโพสต์ได้รับการแต่งตั้งผู้อำนวยการบริหารของโรงงานในปี 1984

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยปี 1980 โรงงานมีหนี้กว่า 1.4 ล้านหยวน¥ทรุดโทรมและความทุกข์ทรมานจากโครงสร้างพื้นฐาน การจัดการที่ไม่ดีและขาดการควบคุม คุณภาพ เป็นผลจากนโยบายการวางแผนทางเศรษฐกิจและระบบที่เกี่ยวข้อง [ 3 ] มีการชะลอการผลิต แทบไม่เหนือกว่าตู้เย็น 80 เดือน และโรงงานใกล้จะล้มละลาย รัฐบาลชิงจ้างหนุ่มผู้ช่วยเมืองผู้จัดการจาง ruimin รับผิดชอบสำหรับจำนวนของเมืองเจ้าของบริษัทเครื่องใช้ไฟฟ้า จางได้รับการแต่งตั้งกรรมการผู้จัดการของโรงงานใน 1984