My little man," She looked up at me

My little man," She looked up at me from her chair and smiled as I was putting away the groceries.

"OK, my big man," she stated. I hadn't bothered putting on a t-shirt after doing some chores on the farm and my mom was looking at my chest and arms.

"You've turned into such a handsome man," she said with a half joking tone.

"Why thank you mam, you don't look to shabby yourself," I shot back smiling.

"Oh, you think I look pretty?" she said jokingly.

"I do, in fact I was going to ask you if you could help me with my art project," I responded in a submissive tone.

"Oh, like the time you filmed me driving the car around?" she replied calmly.

"I totally forgot about that, yes like that. That was when I tried out my camera," I replied eagerly.

"OK, let me take a shower first" she said, finishing the last of the lemonade.

We were in the makeshift studio now. On one end of the studio was a camera on a camera pod. A few yards in front of it was a chair. I was sitting on the chair and my mom was standing behind the camera, looking at the little display on the camera.

"So what do you see mom?" I asked her patiently.

"I just see your face John, I'm not sure I understand," she responded with a puzzled expression.

"My project is about facial expressions, that camera will be zoomed in like that, but you will be sitting in this chair instead, OK?" I was hoping I could talk her into this.

"Oh, I'm not sure about this, I thought maybe I would be in a car again, filmed at a distance or something," she mumbled anxiously.

"I need your help mom, how am I suppose to make art if I don't have your support?" I said, trying to pressure her.

"You know I would love to help you, but this doesn't feel right," she replied hesitantly.

"What if we try it out once, and if it is terrible then I won't ask you again, OK?" I asked, giving her a puppy eye look.

"OK, I suppose that is fair," she said with a weak tone.

I didn't mention to her the second camera that was hidden. It was positioned to film the chair from the side. I told myself that it was a camera to help me record what I was doing so I wouldn't forget anything important. And my model would of course act more natural if she didn't know about it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ชายของฉันเล็กน้อย เธอมองที่ฉันจากเก้าอี้ของเธอ และยิ้มกับฉันถูกย้ายชำ "ตกลง คนใหญ่ของฉัน เธอ ฉันไม่ใส่ใจที่ใส่เสื้อยืดหลังทำบางในฟาร์ม และแม่ของฉันถูกมองที่หน้าอกและแขนของฉัน "คุณได้กลายเป็นคนหล่อ เธอกล่าวว่า มีครึ่งเสียงหยอกล้อทูลขอขอบคุณคุณแหม่ม คุณดูไม่โทรมถึงตัวเอง ผมถ่ายภาพยิ้มกลับ"โอ้ คุณคิดว่า ฉันดูสวย" เธอกล่าวติดตลกด้วย "ทำอย่างไร ในความเป็นจริงผมจะถามคุณหาก คุณสามารถช่วยฉันกับโครงการศิลปะของฉัน ฉันตอบเสียงอ่อนน้อม "โอ้ เช่นเวลาที่คุณถ่ายทำฉันขับรถรอบ" เธอตอบอย่างสงบ"ผมลืมเรื่องทั้งหมดที่ ใช่ว่า ผมที่เป็นผมลองกล้องของฉัน ตอบรับ"ตกลง ให้ฉันอาบน้ำครั้งแรก" เธอบอก จบสุดท้ายของน้ำมะนาว เรามีสตูดิโอชั่วคราวเล็ก ๆ ในขณะนี้ ส่วนหนึ่งของสตูดิโอกล้องกล้องฝักได้ กี่เมตรข้างหน้ามันเป็นเก้าอี้ ผมนั่งบนเก้าอี้ และแม่ของฉันกำลังยืนอยู่ด้านหลังกล้อง กำลังดูการแสดงน้อยบนกล้อง "ดังนั้น อะไรที่คุณดูแม่? " ฉันถามเธออดทน"เพียงแค่เห็นใบหน้าของคุณจอห์น ไม่แน่ใจเข้าใจ, " เธอตอบกับนิพจน์ที่งงงวย "โครงการของฉันเป็นเรื่องเกี่ยวกับใบหน้านิพจน์ กล้องจะซูมได้ในเช่นนั้น แต่คุณจะนั่งอยู่ในเก้าอี้แทน OK ? " ฉันหวังฉันสามารถพูดคุยเธอในนี้ "โอ้ ผมไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมคิดว่า บางทีผมจะอยู่ในรถอีก ถ่ายทำที่ระยะทางหรือสิ่ง เธอ mumbled เฝ้า "ต้องช่วยเหลือแม่ของคุณ วิธี:ดีฉันจะทำศิลปะถ้าไม่มีการสนับสนุน" ผมพูด พยายามดันเธอ"คุณรู้ว่า ฉันชอบที่จะช่วยให้คุณ แต่นี้ไม่รู้สึกขวา เธอตอบวัย "ถ้าเราทดลองใช้เมื่อ และก็น่ากลัว แล้วเราจะไม่ถามคุณอีกครั้ง OK" ผมถาม ทำให้เธอมองตาลูกสุนัข "ตกลง ฉันคิดว่า นั่นคือความยุติธรรม เธอกล่าว ด้วยเสียงอ่อน ฉันไม่ได้พูดถึงเธอกล้องสองที่ถูกซ่อนไว้ มันเป็นตำแหน่งที่ฟิล์มเก้าอี้จากด้านข้าง ผมบอกตัวเองว่า มันเป็นกล้องที่จะช่วยบันทึกสิ่งที่ผมทำเพื่อฉันจะไม่ลืมอะไรที่สำคัญ และรูปแบบของฉันแน่นอนทำธรรมชาติมากถ้าเธอไม่รู้เลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนส่วนน้อยของฉัน "เธอมองมาที่ฉันจากเก้าอี้ของเธอและยิ้มขณะที่ผมกำลังวางอยู่ห่างออกไปร้านขายของชำ.

" ตกลงชายร่างใหญ่ของฉัน "เธอกล่าว. ผมไม่ได้ใส่ใจที่วางบนเสื้อยืดหลังจากทำเหลือเกินบางอย่างเกี่ยวกับ ฟาร์มและแม่ของฉันถูกมองที่หน้าอกและแขนของฉัน.

"คุณได้กลายเป็นเช่นชายหนุ่มรูปหล่อ" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงล้อเล่นครึ่ง.

"ทำไมขอขอบคุณคุณแหม่ม, คุณไม่ได้มองไปที่โทรมตัวเอง" ฉัน ยิงกลับมายิ้ม.

"โอ้คุณคิดว่าฉันดูสวย?" เธอกล่าวติดตลก.

"ผมในความเป็นจริงผมจะถามคุณว่าคุณสามารถช่วยฉันด้วยโครงการศิลปะของฉัน" ฉันตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อม.

"โอ้ เช่นเวลาที่คุณถ่ายทำฉันขับรถไปรอบ ๆ ? "เธอตอบอย่างใจเย็น.

" ฉันทั้งหมดลืมเกี่ยวกับว่าใช่เช่นนั้น นั่นคือเมื่อฉันพยายามออกกล้องของฉัน "ผมตอบกระหาย.

" OK ให้ฉันใช้เวลาอาบน้ำเป็นครั้งแรก "เธอกล่าวจบสุดท้ายของน้ำมะนาว.

เราอยู่ในสตูดิโอชั่วคราวในขณะนี้. ปลายด้านหนึ่งของสตูดิโอเป็น กล้องฝักกล้อง. ไม่กี่หลาในด้านหน้าของมันถูกเก้าอี้. ฉันกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้และแม่ของฉันก็กำลังยืนอยู่หลังกล้องมองที่จอแสดงผลเล็ก ๆ น้อย ๆ ในกล้อง.

"ดังนั้นสิ่งที่คุณเห็นแม่?" ฉันถามเธออดทน.

"ฉันแค่เห็นใบหน้าของคุณจอห์นผมไม่แน่ใจว่าผมเข้าใจ" เธอตอบด้วยสีหน้างง.

"โครงการของฉันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการแสดงออกทางสีหน้ากล้องที่จะได้รับการซูมเช่นนั้น แต่คุณจะ นั่งในเก้าอี้นี้แทน, OK? "ผมก็หวังว่าผมสามารถพูดคุยของเธอเป็นแบบนี้.

" โอ้ผมไม่แน่ใจว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้ผมคิดว่าบางทีฉันอาจจะอยู่ในรถอีกครั้งที่ถ่ายทำระยะทางหรือบางสิ่งบางอย่าง "เธอ พึมพำอย่างใจจดใจจ่อ.

"ผมต้องการความช่วยเหลือคุณแม่ของคุณวิธีการที่ผมคิดว่าจะทำให้งานศิลปะถ้าฉันไม่ได้รับการสนับสนุนของคุณหรือไม่" ผมพูดว่าพยายามที่จะกดดันเธอ.

"คุณรู้ว่าฉันชอบที่จะช่วยให้คุณ แต่นี้ไม่ได้ รู้สึกขวา "เธอตอบอ้อมแอ้ม.

" เกิดอะไรขึ้นถ้าเราพยายามที่มันออกมาอีกครั้งและถ้ามันเป็นความน่ากลัวแล้วฉันจะไม่ขอให้คุณอีกครั้ง OK? "ฉันถามทำให้เธอดูลูกสุนัขตา.

" ตกลงฉันคิดว่า มีความเป็นธรรม "เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแอ.

ผมไม่ได้พูดถึงเธอกล้องที่สองที่ถูกซ่อนไว้ มันอยู่ในตำแหน่งที่จะถ่ายทำเก้าอี้จากด้านข้าง ผมบอกกับตัวเองว่ามันเป็นกล้องที่จะช่วยฉันบันทึกสิ่งที่ผมทำดังนั้นฉันจะไม่ลืมอะไรที่สำคัญ และรูปแบบของฉันแน่นอนจะทำหน้าที่เป็นธรรมชาติมากขึ้นถ้าเธอไม่ได้รู้เกี่ยวกับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชายน้อยของฉัน " เธอมองฉันจากเก้าอี้ของเธอและยิ้มให้ผมใส่ไปร้านขายของชำ" โอเค ชายใหญ่ของฉัน " เธอกล่าว ผมไม่ได้รบกวนใส่เสื้อหลังจากทำงานบ้านบ้างในฟาร์มและแม่ของฉันถูกมองที่หน้าอกและแขน" คุณได้กลายเป็นคนหล่อๆ " เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงเล่นๆ ." ทำไม ขอบคุณ คุณแหม่ม คุณไม่ได้ดูโทรมเอง " ผมยิงกลับยิ้ม" โอ้ คุณคิดว่าฉันดูดีไหม ? " เธอกล่าวติดตลก ." ฉัน ความจริงฉันกำลังจะถามคุณหากคุณสามารถช่วยฉันกับโครงการศิลปะของฉัน " ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อม ." โอ้ เหมือนเวลาคุณถ่ายผมขับรถไปรอบ ๆ ? " เธอตอบอย่างใจเย็น" ฉันลืมสนิทเลยว่าอย่างนั้นครับ นั่นคือเมื่อฉันพยายามออกกล้องของฉัน " ผมตอบอย่างกระตือรือร้น" โอเค งั้นฉันไปอาบน้ำก่อน " เธอพูดจบสุดท้ายของน้ำมะนาวพวกเราอยู่ในสตูดิโอชั่วคราวตอนนี้ ที่ปลายด้านหนึ่งของสตูดิโอเป็นกล้องกล้องในฝัก ไม่กี่หลาอยู่ตรงหน้ามันคือเก้าอี้ ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้และแม่ยืนอยู่หลังกล้อง ดูการแสดงเล็ก ๆน้อย ๆในกล้อง" แล้วคุณเห็นอะไรคะแม่ ? ผมถามเธออย่างอดทน" ผมเพิ่งจะเห็นหน้าคุณ จอห์น ผมไม่แน่ใจว่าผมเข้าใจ " เธอตอบด้วยสีหน้างงงวย ." โครงการของฉันเกี่ยวกับการแสดงออกทางสีหน้า กล้องจะซูมเข้าไปแบบนั้น แต่คุณจะนั่งอยู่ในเก้าอี้แทน โอเค ? ผมหวังว่าผมจะได้คุยกับเธอในเรื่องนี้" โอ้ ฉันไม่แน่ใจว่า ฉันคิดว่าฉันอาจจะอยู่ในรถอีก ถ่ายที่ระยะหรืออะไร " เธอพึมพำอย่างกระวนกระวาย" ฉันต้องการให้แม่ช่วย ฉันควรที่จะทำศิลปะ ถ้าผมไม่ได้รับการสนับสนุน ? ฉันพูด พยายามกดดันเธอ" คุณก็รู้ว่าผมก็อยากช่วยคุณ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกขวา " เธอตอบอ้อมแอ้ม ." ถ้าเราลองทำดูสักครั้ง ถ้ามันแย่มาก แล้วผมจะไม่ถามอีก โอเค ? ผมถามให้ลูกหมาตาดู" โอเค ฉันคิดว่าไม่ยุติธรรม " เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนฉันไม่พูดกับเธอสองกล้องที่ถูกซ่อนไว้ มันเป็นตำแหน่งภาพยนตร์เก้าอี้ด้านข้าง ฉันบอกตัวเองว่ามันเป็นกล้องที่ช่วยบันทึกสิ่งที่ฉันทำฉันก็ไม่ได้ลืมอะไรที่สำคัญ และรูปแบบของฉันแน่นอนจะเป็นธรรมชาติมากกว่า ถ้าเธอไม่ได้รู้เกี่ยวกับมัน