The aim of the study was to examine

The aim of the study was to examine the effects of different fertiliser strategies on the growth and fruit production of ‘Tiben’ blackcurrants (Ribes nigrum L.). The trial was performed under controlled greenhouse conditions from 2007 to 2010 on plants grown in 50-L polyethylene bags filled with a coarse-textured soil that was low in organic matter and available phosphorus (P) and potassium (K). Prior to planting, the soil was mixed with either superphosphate and potassium sulphate fertilisers at rates of 0.7 g P and 2.8 g K per plant or with solid swine manure at a rate of 300 g per plant, which was equivalent to 170 kg nitrogen (N) per ha. After planting, the plants were fertilised with either ammonium nitrate at rates of 1.3–2.0 g N plant−1 per year or with swine manure each year at the same amount as used prior to planting. Another treatment group was fertilised with manure prior to planting and ammonium nitrate after planting and was fertilised each following year with a complete foliar fertiliser. Plants grown without fertiliser or manure were also included as a control. The control plants had the lowest root dry weight, while the plants fertilised with any combination of mineral fertiliser had a greater root dry weight than those grown with manure only. Plants supplied with mineral fertilisers also had stronger vigour, higher photosynthetic rates, more chlorophyll in the leaves, and greater yields than did those grown with manure only or no fertiliser. Each fertiliser treatment increased the concentration of N, P, K, and magnesium (Mg) in the leaves relative to the control, and all but the concentration of leaf K was highest in the plants supplied with foliar fertiliser. The fertiliser treatments increased the soluble solids concentration and acidity of the fruit each year but resulted in lower berry weights than the control treatment during the fourth year of the study (2010). Fruit anthocyanins were not affected by any fertiliser treatment. Overall, the plants had the strongest growth and highest fruit production when P and K fertilisers or swine manure was applied prior to planting, and N fertiliser was applied each year after planting.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือการ ตรวจสอบผลกระทบของปุ๋ยที่แตกต่างกลยุทธ์การเจริญเติบโตและผลผลิตของรูปภาพของ 'Tiben' (Ribes ไทยดำ L.) การทดลองได้ดำเนินการภายใต้สภาวะเรือนกระจกควบคุมจาก 2007 เป็น 2010 บนพืชที่ปลูกในถุงพลาสติก 50 ลิตรเต็มไป ด้วยดินที่หยาบพื้นผิวที่ต่ำในอินทรีย์ และมีฟอสฟอรัส (P) และโพแทสเซียม (K) ก่อนปลูก ดินถูกผสม กับปุ๋ยซัลเฟตทั้ง superphosphate และโพแทสเซียมในอัตรา 0.7 g P และ 2.8 g K ต่อพืช หรือมูลสุกรแข็งในอัตรา 300 กรัมต่อพืช ซึ่งเทียบเท่ากับ 170 กิโลกรัมไนโตรเจน (N) ต่อฮา หลังปลูก พืชถูก fertilised กับมูลสุกร หรือไนเตรทแอมโมเนียอย่างใดอย่างหนึ่งในอัตรา 1.3-2.0 g N plant−1 ต่อปีแต่ละปีที่ใช้ก่อนปลูกกัน รักษากลุ่มอื่น fertilised กับปุ๋ยคอกก่อนปลูกและแอมโมเนียไนเตรทหลังปลูก และมี fertilised แต่ละปีต่อไปกับปุ๋ยทางใบที่สมบูรณ์ พืชที่ปลูกไม่ มีปุ๋ยหรือปุ๋ยคอกก็เป็นตัวควบคุม พืชควบคุมมีน้ำหนักแห้งรากต่ำสุด ในขณะที่พืช fertilised กับ การผสมกันของแร่ปุ๋ยมีน้ำหนักแห้งรากมากขึ้นกว่าที่ปลูก ด้วยปุ๋ยคอกเท่านั้น แข็งแกร่งเฟะ อัตราการสังเคราะห์แสงสูง คลอโรฟิลล์เพิ่มเติมในใบ และอัตราผลตอบแทนสูงกว่าที่ปลูก ด้วยปุ๋ยคอกเท่านั้นหรือไม่มีปุ๋ยพืชที่มาพร้อมกับปุ๋ยแร่ได้ รักษาปุ๋ยแต่ละเพิ่มความเข้มข้นของ N, P, K และแมกนีเซียม (Mg) ในใบที่สัมพันธ์ กับการควบคุม และทั้งหมด แต่ความเข้มข้นของ K คือสูงที่สุดในพืชที่มาพร้อมกับปุ๋ยทางใบใบ การรักษาปุ๋ยเพิ่มความเข้มข้นของของแข็งที่ละลายน้ำได้และกรดของผลไม้แต่ละปี แต่ผลเบอร์รี่ตุ้มน้ำหนักต่ำกว่าการรักษาควบคุมระหว่างปีการศึกษา (2010) ผลไม้ anthocyanins ไม่ถูกกระทบจากปุ๋ยรักษาใด ๆ โดยรวม พืชมีการเติบโตที่แข็งแกร่งและผลผลิตสูงสุดเมื่อใช้ปุ๋ย P และ K ปุ๋ยหรือสุกรก่อนปลูก และใช้ปุ๋ย N แต่ละปีหลังปลูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือการตรวจสอบผลกระทบของกลยุทธ์ปุ๋ยแตกต่างกันในการเจริญเติบโตและผลไม้การผลิตของ 'Tiben' blackcurrants (Ribes nigrum L. ) การพิจารณาคดีได้ดำเนินการภายใต้เงื่อนไขเรือนกระจกควบคุม 2007-2010 ในพืชที่ปลูกใน 50-L ถุงพลาสติกชนิดเต็มไปด้วยดินหยาบพื้นผิวที่อยู่ในระดับต่ำในสารอินทรีย์ที่มีฟอสฟอรัส (P) และโพแทสเซียม (K) ก่อนที่จะปลูกในดินที่ถูกผสมกับทั้ง superphosphate และโพแทสเซียมซัลเฟตปุ๋ยในอัตรา P 0.7 กรัมและ 2.8 กรัม K ต่อพืชหรือมูลสุกรที่เป็นของแข็งในอัตรา 300 กรัมต่อต้นซึ่งคิดเป็นประมาณถึง 170 กก. ไนโตรเจน (N ) ต่อเฮกเตอร์ หลังการปลูกพืชที่ถูกปฏิสนธิกับทั้งแอมโมเนียมไนเตรตในอัตรา 1.3-2.0 กรัม N พืช-1 ต่อปีหรือปุ๋ยคอกสุกรในแต่ละปีเป็นจำนวนเงินเดียวกับที่ใช้ก่อนที่จะปลูก กลุ่มการรักษาอีกปฏิสนธิกับปุ๋ยคอกก่อนที่จะมีการปลูกและแอมโมเนียมไนเตรตหลังปลูกและได้รับการปฏิสนธิในแต่ละปีต่อไปด้วยปุ๋ยสมบูรณ์ พืชที่ปลูกโดยไม่ต้องใส่ปุ๋ยหรือปุ๋ยคอกก็รวมเป็นตัวควบคุม พืชควบคุมรากน้ำหนักแห้งต่ำสุดในขณะที่พืชปฏิสนธิกับการรวมกันของปุ๋ยแร่ธาตุใดมีน้ำหนักแห้งรากมากขึ้นกว่าผู้ที่ปลูกด้วยปุ๋ยพืชเท่านั้น มาพร้อมกับพืชปุ๋ยแร่ยังมีความแข็งแรงแข็งแกร่ง, อัตราการสังเคราะห์แสงสูงกว่าคลอโรฟิลในใบและอัตราผลตอบแทนที่สูงกว่าผู้ที่ไม่ปลูกด้วยปุ๋ยพืชเพียงอย่างเดียวหรือไม่ใส่ปุ๋ย การรักษาแต่ละปุ๋ยเพิ่มขึ้นความเข้มข้นของ N, P, K, และแมกนีเซียม (Mg) ในใบเทียบกับการควบคุมและทั้งหมด แต่ความเข้มข้นของใบ K เป็นที่สูงที่สุดในพืชที่ให้มากับปุ๋ย การรักษาปุ๋ยเพิ่มความเข้มข้นของของแข็งที่ละลายน้ำและความเป็นกรดของผลไม้ในแต่ละปี แต่มีผลในการลดลงน้ำหนัก Berry กว่าการควบคุมการรักษาในช่วงปีที่สี่ของการศึกษา (2010) anthocyanins ผลไม้ไม่ได้รับผลกระทบจากการรักษาปุ๋ยใด ๆ โดยรวม, พืชมีการเจริญเติบโตที่แข็งแกร่งและมีการผลิตไม้ผลสูงสุดเมื่อ P และ K ปุ๋ยหรือปุ๋ยมูลสุกรถูกนำมาใช้ก่อนที่จะมีการปลูกและปุ๋ยไนโตรเจนถูกนำมาใช้ในแต่ละปีหลังปลูก