Once upon a time there was a little

Once upon a time there was a little boy. He lived in a great old house perched on the top of a hill. From afar, the house seemed to balance precariously right on the tip of the hill, held up by a gentle breeze. From near, the house was strong and sturdy, with a few aged cracks to mark its distinguished position. The little boy could look out from any window, and the view was always enchanting. Lush green trees all year round, reflections upon water both still and moving, and gently beckoning hills cascading into the distance. There were no other houses nearby, but this was how it had always been, and how his family wished it would always remain.
He lived with his mother and father, and the memories of someone they had lost. The little boy was entirely normal in every way, but he suffered from problems with sleeping. A long time ago, he used to sleep soundly every night, all the way through. But of late, he had been waking up screaming more and more often. The little boy could never remember what had happened, despite his parents’ frequent attempts to solve the mystery. There was no explanation, no reason, and no apparent cure.
His parents tried everything. They took him to the doctor. First he saw the town doctor, who spent an hour talking to the little boy on his own. When he had finished he shook his head and wrung his hands, unable to diagnose the problem. The little boy then saw a specialist from the big city. He decided to visit the boy at home, and spent the night observing him. In the morning, he thought he knew what the problem was, but shook his head and wrung his hands in discontent. He had no cure. In fact, after letters and phone calls to doctors all over the world, nobody could offer a solution.
So the little boy’s parents tried moving the position of his bed. First they moved it to the other side of the room. Then they tried it in a corner. But the screaming persisted. They tried moving his bedroom to another part of the house. He slept downstairs. Then he slept on the top floor. But the screaming carried on. Then eventually they moved house. They moved to a small house at the bottom of a completely different hill in a completely different town. The boy, the father, the memories of the mother, and the memories of someone they had lost, all moved to the new house. The hill overlooked the house, a forest grew behind it, and fading hopes resided within.
The first night went well. There were still screams, but they were less than they had been in recent times. The little boy had woken up sweating and terrified, but he had not felt the need to go and wake up his father. Nonetheless his father had awoken as soon as he heard the first rumblings of terror, and darted to his son’s room. He watched from the shadows as his son tossed and turned, quivered and shouted. He didn’t wake him, as in the past that had only made things worse. The little boy sat upright, half awake. After a few moments he lay his head back down and slept again. In the early hours after sunrise, the father checked again on the little boy, as always. He was fast asleep in his bed, as always.
The morning brought a new light. As they sat eating their breakfast, the little boy asked his father a question. ‘Father, why is the sun black?’
The boy’s father looked outside trying to steal a glance at the sun. It seemed the same as normal. ‘Are you sure the sun is black? If you look at it you can hurt your eyes, and that can make things seem black.’
‘No, father. The sun is black.’
The father did not want to disappoint his son. ‘Maybe it isn’t the sun you are looking at. It is the sun’s shadow.’
The boy was quiet for a while, then asked, ‘How can the sun have a shadow?’
‘Everything has a shadow when there is light. And there are other lights bigger than the sun, that are too far away for us to see, that give the sun a shadow.’
‘Oh.’
They continued eating their breakfast in silence.
After they had cleaned the few plates and cups that they had used, they went into their garden. The sun was still there, shining brightly. The father shielded his eyes to make sure it was as it had always been. The little boy shielded his eyes, not wanting to look. At the end of the garden was a small wall made of old rocks. It reached up to just over the height of the little boy, so when he stood against it his shadow was no longer visible. ‘Father, look. I don’t have a shadow!’
‘No, you don’t.’ He smiled weakly at his son’s misfortune. No matter what humans did, they would always have their shadows, their inadequacies, their impurities. It worried him that his son was claiming that the sun was black. It didn’t seem like he had damaged his eyes. Could he really be seeing the shadow of the sun? What could it mean? Did it have something to do with the screaming? Perhaps the night would tell.
When the time came to sleep, the father stayed awake. He left his door open to make sure he heard even the slightest noise. As he sat up in his bed, he started to drift off to sleep. Many times, as his head started to dip down, he forced his heavy eyes open and pushed his head back. Eventually he could fight no more, and succumbed to the most natural activity. The night brought no disturbance, no screaming, no sweating. The father went to check on his son in the early hours of the morning, as always, and found him fast asleep in his bed. It had been a peaceful night for the little boy, and the morning brought a new glimmer of hope.
As they had their breakfast the little boy told his father that he had seen something he had never seen before. The father asked if it was something to do with the sun.
‘No father. The sun is still black- it hasn’t changed.’
The father sighed. ‘Then what have you seen?’
‘Last night when I was sleeping…’
‘What?’ He was excited but apprehensive. It had been a long, long time since he had asked his son about the problems. There were never any answers, so there never seemed to be any point.
‘Last night, when I was sleeping, I saw these things that weren’t really there. Like, when I woke up, I was in my bed. But when I was asleep I could see other things in a different place, with other people. But when I woke up again, I was still in my bed.’
His father paused for a moment. ‘You mean… like a dream.’
‘Oh.’
There were a few moments where neither of them did anything. They sat in their frozen positions, breakfast half eaten, conversation half finished. Then the little boy spoke. ‘So that’s what a dream is?’
‘I think so. You… haven’t ever had a dream before?’
The little boy looked at his father with the wide eyes of innocence.
‘I think I haven’t.’
They didn’t go outside. They stayed there, at the table, and finished their breakfast. After they finished their breakfast, they moved their plates and cups to one side of the table and stayed sitting at their seats. They looked at the table, they looked at each other, and they looked outside at the sun. They both saw different things, but they both wanted to talk. ‘Father, I had a dream.’
‘What was in your dream?’
‘I don’t know how to describe it. There were lots of people, but they weren’t people. They were different to normal people. They were small and looked funny.’
‘And what were these people doing?’
‘They weren’t proper people. But there were millions and millions of them. And there was this big wall around all the normal people and they were outside the wall. And they were licking the wall, like it was made of ice cream.’
‘Oh. Do you know why they were licking the wall?’
‘I was with them and they were telling me to do the same as them.’
‘What? Lick the wall?’
‘Yes, father. They were telling me to lick the wall.’
‘Did they tell you why?’
‘One of them said that if we licked the wall it would disappear.’
‘And then what?’
The boy slowly pushed himself away from the table, and got up. He went outside, and left his father sitting at the table. For a moment the father chose to relish the conversation, the interaction. It had been so long. The father slowly got up and cleared away the few plates and cups they had used, and then went outside. He couldn’t see his son. He walked to the end of the garden, where the old wall made of rocks still stood. He thought perhaps his son was hiding near the wall, but he was nowhere to be seen. As the father turned away to go back towards the house, something on the ground caught his eye.
He walked towards a strange formation that lay in the shadow of the wall. His son must have made this. There was a pile of twigs, spread out to form a circle. In the middle of the circle was a small pile of dark stones. Around the outside of the circle there were rows of whiter stones. This was his son’s dream. This was his son’s way of explaining the dream. Perhaps he didn’t understand it fully, but this was the only way he could show his father. Perhaps this was the only way the father could attempt to understand the dream.
He went inside and found his son sitting at the table. There were no plates and no cups. It wasn’t even time to eat again. The father sat down in his chair. He asked his son if the sun was still black. The son replied that it was, and that it hadn’t changed. The father asked if the sun had always been black. The son replied, ‘Yes, it has always been black.’ It seemed that they might have been able to talk about things that had never been discussed before. It seemed that they could have talked about themselves, the reasons why the sun was black, the meaning of the son’s dream, and the memories that moved with them into their new house.
But instead they sat in silence. They spent the rest of the day like any other day. They went about their business, saying very little to each other. The father worked upstairs, while the son played outside in the shadows of the wall. They came together to eat at lunchtime. They ate a simple meal prepared by the father. They sat together at the table, an

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งมีชาย เขาอาศัยอยู่ในบ้านเก่าดีตั้งอยู่บนเนินเขา จากระยะไกล บ้านประจักษ์ดุล precariously บนปลายเขา จัดขึ้น โดยมีสายลมอ่อน ๆ จากใกล้ บ้านนั้นแข็งแรง และทน ทาน มีรอยอายุไม่กี่เพื่อทำเครื่องหมายตำแหน่งที่แตกต่าง เด็กชายสามารถมองออกจากหน้าต่างใด ๆ และมุมมองมีเสน่ห์เสมอ ท่ามกลางต้นไม้เขียวขจีตลอดทั้งปี สะท้อนน้ำทั้งยัง และย้าย และค่อย ๆ beckoning ภูเขาเรียงซ้อนเป็นระยะทาง มีไม่มีบ้านอื่นในบริเวณใกล้เคียง แต่นี้เป็นอย่างไรมันได้เสมอ และวิธีการที่ครอบครัวปรารถนาจะยังคงอยู่เสมอเขาอาศัยอยู่ กับแม่ และพ่อ ความทรงจำของคนเหล่านั้นได้หายไป เด็กชายเป็นปกติทั้งหมดทุกรูปแบบ แต่เขาประสบปัญหากับการนอน นานมาแล้ว เขาใช้หลับสนิททุกคืน ทางผ่าน แต่ของสาย เขามีแล้วตื่นกรีดร้องบ่อยมาก เด็กชายไม่เคยจำอะไรได้เกิดขึ้น แม้ มีความพยายามบ่อย ๆ พ่อแม่ของเขาเพื่อแก้ปริศนา มีคำอธิบายไม่มี ไม่มีเหตุผล และรักษาไม่ชัดเจนพ่อพยายามทุกอย่าง พวกเขาก็พาเขาไปหมอ แรก เขาเห็นหมอเมือง ที่ใช้ชั่วโมงพูดคุยกับเด็กชายในของเขาเอง เมื่อเขาได้เสร็จสิ้นแล้ว เขาจับหัวของเขา และ wrung มือ สามารถวิเคราะห์ปัญหา เด็กชายแล้วเห็นผู้เชี่ยวชาญจากเมืองใหญ่ เขาตัดสินใจไปเยี่ยมเด็กที่บ้าน และใช้คืนสังเกตเขา ในตอนเช้า ที่เขาคิดว่า เขารู้อะไรแต่ปัญหาอยู่ที่ แต่สั่นเครือของเขาใหญ่ และ wrung มือในไม่พอใจ เขารักษาไม่ได้ ในความเป็นจริง จดหมายและโทรศัพท์ให้แพทย์ทั่วโลก ไม่มีใครสามารถเสนอให้แก้ไขปัญหาดังนั้น พ่อแม่ของเด็กน้อยพยายามย้ายตำแหน่งของเตียง ก่อน จะย้ายมันไปอีกด้านหนึ่งของห้อง แล้ว พวกเขาพยายามในมุม แต่กรีดร้องยังคงอยู่ พวกเขาพยายามย้ายห้องนอนของเขาไปส่วนอื่นของบ้าน เขานอนชั้นล่าง แล้ว เขานอนชั้นบนสุด แต่การกรีดร้องดำเนิน แล้วในที่สุดพวกเขาย้ายบ้าน พวกเขาย้ายไปบ้านหลังเล็ก ๆ ที่ด้านล่างของเขาแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงในเมืองแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เด็กผู้ชาย บิดา ความทรงจำของแม่ และความทรงจำของคนเหล่านั้นได้หายไป ทั้งหมดย้ายไปบ้านใหม่ เขามองข้ามบ้าน ป่าเติบโตด้านหลัง และความหวังเลือนหายไปอยู่ภายในคืนแรกไปด้วย ยังมี screams แต่พวกเขาน้อยกว่าที่พวกเขาได้ในครั้งล่าสุด เด็กชายก็ตื่น และคนกลัวตากระตุก แต่เขาไม่ได้รู้สึกว่าต้อง การไปปลุกพ่อ กระนั้น พ่อมี awoken ทันทีที่เขาได้ยิน rumblings แรกของการก่อการร้าย และพุ่งตัวตามไปที่ห้องของลูกชายของเขา เขาดูจากเงาที่เป็นบุตรเพราะเปิด quivered และตะโกน เขาไม่ได้ปลุกเขา ในอดีตที่ได้ทำซ้ำเท่านั้น เด็กชายนั่งตรง ทำงานครึ่งหนึ่ง หลังจากครู่ เขาวางศีรษะกลับมา และนอนหลับอีกครั้ง ในชั่วโมงแรกหลังจากพระอาทิตย์ขึ้น พระบิดาตรวจในเด็กชาย เช่นเคย เขาหลับอย่างรวดเร็วในเตียงของเขา เป็นเสมอตอนเช้ามาไฟใหม่ ขณะที่พวกเขานั่งกินอาหารเช้าของพวกเขา ชายถามพ่อคำถาม ' พ่อ ทำไมเป็นดวงอาทิตย์สีดำ?'พ่อของเด็กที่ดูภายนอกพยายามที่จะขโมยดวงอาทิตย์ เหมือนถึงเหมือนปกติ ' คุณแน่ใจดวงอาทิตย์เป็นสีดำ ถ้าคุณมอง ที่ คุณสามารถทำร้ายดวงตาของคุณ และสามารถทำให้สิ่งที่ดูเหมือนสีดำด้วย '' ไม่ พ่อ ดวงอาทิตย์เป็นสีดำ 'พ่อไม่ต้องผิดหวังบุตร ' อาจจะไม่ได้อาบแดดที่คุณกำลังมองหาที่ มันเป็นเงาของดวงอาทิตย์ 'เด็กเงียบหนึ่ง แล้ว ถาม 'ว่าดวงอาทิตย์จะได้เงา'' ทุกอย่างมีเงาเมื่อมีแสง และมีไฟอื่น ๆ ที่ใหญ่กว่าดวงอาทิตย์ ที่ไกลเกินไปสำหรับเราเห็น ที่ดวงอาทิตย์ทำให้เงา ''โอ้'พวกเขายังคงรับประทานอาหารเช้าของพวกเขาในความเงียบหลังจากที่พวกเขาได้ทำความสะอาดจานและถ้วยที่พวกเขาได้ใช้สองสาม พวกเขาเดินเข้าไปในสวนของพวกเขา ดวงอาทิตย์ยังคงมี ส่องแสงสดใส พ่อป้องกันดวงตาของเขาให้แน่ใจว่ามันเป็นเสมอได้ เด็กชายป้องกันตา ไม่อยากดู ท้ายสวนมีผนังขนาดเล็กที่ทำจากหินเก่า มาถึงถึงเพียงกว่าความสูงของเด็กชาย ดังนั้นเมื่อเขายืนอยู่กับที่มัน เงาของเขานั้นไม่สามารถมองเห็น ' พ่อ ดู ไม่เงา!''ไม่ คุณไม่' เขายิ้ม weakly ที่โชคร้ายของลูกชายของเขา ไม่ว่ามนุษย์ไม่ได้ พวกเขาจะเสมอได้เงาของพวกเขา inadequacies ของพวกเขา สิ่งสกปรกของพวกเขา มันห่วงเขาว่า บุตรได้อ้างว่า ดวงอาทิตย์เป็นสีดำ มันไม่เหมือนเขาได้รับความเสียหายตา สามารถเขาจริง ๆ เห็นเงาของดวงอาทิตย์หรือไม่ ไม่ได้หมายความอะไร มีสิ่งที่จะทำการกรีดร้องได้ไหม บางทีจะบอกคืนWhen the time came to sleep, the father stayed awake. He left his door open to make sure he heard even the slightest noise. As he sat up in his bed, he started to drift off to sleep. Many times, as his head started to dip down, he forced his heavy eyes open and pushed his head back. Eventually he could fight no more, and succumbed to the most natural activity. The night brought no disturbance, no screaming, no sweating. The father went to check on his son in the early hours of the morning, as always, and found him fast asleep in his bed. It had been a peaceful night for the little boy, and the morning brought a new glimmer of hope.As they had their breakfast the little boy told his father that he had seen something he had never seen before. The father asked if it was something to do with the sun.‘No father. The sun is still black- it hasn’t changed.’The father sighed. ‘Then what have you seen?’‘Last night when I was sleeping…’‘What?’ He was excited but apprehensive. It had been a long, long time since he had asked his son about the problems. There were never any answers, so there never seemed to be any point.‘Last night, when I was sleeping, I saw these things that weren’t really there. Like, when I woke up, I was in my bed. But when I was asleep I could see other things in a different place, with other people. But when I woke up again, I was still in my bed.’His father paused for a moment. ‘You mean… like a dream.’‘Oh.’There were a few moments where neither of them did anything. They sat in their frozen positions, breakfast half eaten, conversation half finished. Then the little boy spoke. ‘So that’s what a dream is?’‘I think so. You… haven’t ever had a dream before?’The little boy looked at his father with the wide eyes of innocence.‘I think I haven’t.’They didn’t go outside. They stayed there, at the table, and finished their breakfast. After they finished their breakfast, they moved their plates and cups to one side of the table and stayed sitting at their seats. They looked at the table, they looked at each other, and they looked outside at the sun. They both saw different things, but they both wanted to talk. ‘Father, I had a dream.’‘What was in your dream?’‘I don’t know how to describe it. There were lots of people, but they weren’t people. They were different to normal people. They were small and looked funny.’‘And what were these people doing?’‘They weren’t proper people. But there were millions and millions of them. And there was this big wall around all the normal people and they were outside the wall. And they were licking the wall, like it was made of ice cream.’‘Oh. Do you know why they were licking the wall?’‘I was with them and they were telling me to do the same as them.’‘What? Lick the wall?’‘Yes, father. They were telling me to lick the wall.’‘Did they tell you why?’‘One of them said that if we licked the wall it would disappear.’‘And then what?’The boy slowly pushed himself away from the table, and got up. He went outside, and left his father sitting at the table. For a moment the father chose to relish the conversation, the interaction. It had been so long. The father slowly got up and cleared away the few plates and cups they had used, and then went outside. He couldn’t see his son. He walked to the end of the garden, where the old wall made of rocks still stood. He thought perhaps his son was hiding near the wall, but he was nowhere to be seen. As the father turned away to go back towards the house, something on the ground caught his eye.He walked towards a strange formation that lay in the shadow of the wall. His son must have made this. There was a pile of twigs, spread out to form a circle. In the middle of the circle was a small pile of dark stones. Around the outside of the circle there were rows of whiter stones. This was his son’s dream. This was his son’s way of explaining the dream. Perhaps he didn’t understand it fully, but this was the only way he could show his father. Perhaps this was the only way the father could attempt to understand the dream.He went inside and found his son sitting at the table. There were no plates and no cups. It wasn’t even time to eat again. The father sat down in his chair. He asked his son if the sun was still black. The son replied that it was, and that it hadn’t changed. The father asked if the sun had always been black. The son replied, ‘Yes, it has always been black.’ It seemed that they might have been able to talk about things that had never been discussed before. It seemed that they could have talked about themselves, the reasons why the sun was black, the meaning of the son’s dream, and the memories that moved with them into their new house.But instead they sat in silence. They spent the rest of the day like any other day. They went about their business, saying very little to each other. The father worked upstairs, while the son played outside in the shadows of the wall. They came together to eat at lunchtime. They ate a simple meal prepared by the father. They sat together at the table, an

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งมีเด็กชายตัวเล็ก ๆ เขาอาศัยอยู่ในบ้านหลังเก่าที่ดีตั้งอยู่ด้านบนของเนินเขา จากที่ไกลบ้านที่ดูเหมือนจะน่ากลัวความสมดุลทางด้านขวาบนปลายสุดของเนินเขาที่จัดขึ้นโดยสายลมที่อ่อนโยน จากที่อยู่ใกล้บ้านที่มีความแข็งแกร่งและความทนทานที่มีรอยแตกที่มีอายุไม่กี่คนที่ทำเครื่องหมายตำแหน่งที่โดดเด่นของ เด็กน้อยสามารถมองออกไปจากหน้าต่างใด ๆ และมุมมองก็มักจะมีเสน่ห์ ต้นไม้ที่เขียวชอุ่มตลอดปีสะท้อนอยู่บนน้ำทั้งภาพนิ่งและเคลื่อนไหวและเนินเขาเบา ๆ beckoning ซ้อนในระยะทาง ไม่มีบ้านหลังอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้เคียงได้ แต่นี่เป็นวิธีการที่จะได้รับเสมอและวิธีการที่ครอบครัวของเขาอยากให้มันจะยังคงเสมอ.
เขาอาศัยอยู่กับพ่อและแม่ของเขาและความทรงจำของคนที่พวกเขาได้หายไป เด็กน้อยเป็นปกติทั้งหมดในทุกวิถีทาง แต่เขาได้รับความเดือดร้อนจากปัญหาเกี่ยวกับการนอนหลับ เป็นเวลานานที่ผ่านมาเขาใช้ในการนอนหลับอุตุทุกคืนตลอดทางผ่าน แต่ในช่วงปลายเขาได้รับการตื่นขึ้นมากรีดร้องมากขึ้นและบ่อยขึ้น เด็กชายตัวเล็ก ๆ ไม่สามารถจำสิ่งที่เกิดขึ้นแม้จะมีพ่อแม่ของเขาพยายามที่จะแก้ปัญหาที่พบบ่อยลึกลับ มีคำอธิบายที่ไม่มีเหตุผลและไม่มีการรักษาที่ชัดเจน.
พ่อแม่ของเขาพยายามทุกอย่าง พวกเขาพาเขาไปพบแพทย์ ครั้งแรกที่เขาได้เห็นหมอเมืองซึ่งใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงพูดคุยกับเด็กน้อยของเขาเอง เมื่อเขาเสร็จเขาส่ายหัวและบีบมือของเขาไม่สามารถที่จะวินิจฉัยปัญหา เด็กชายตัวเล็ก ๆ แล้วเห็นผู้เชี่ยวชาญจากเมืองใหญ่ เขาจึงตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมเด็กที่บ้านและใช้เวลาคืนสังเกตเขา ในตอนเช้าเขาคิดว่าเขารู้ว่าสิ่งที่เป็นปัญหา แต่ส่ายหัวและบีบมือของเขาในความไม่พอใจ เขามีการรักษาไม่ ในความเป็นจริงหลังจากที่ตัวอักษรและโทรศัพท์ให้แพทย์ทั่วทุกมุมโลกที่ไม่มีใครสามารถนำเสนอโซลูชั่น.
ดังนั้นพ่อแม่ผู้ปกครองของเด็กน้อยพยายามย้ายตำแหน่งของเตียงของเขา ก่อนที่พวกเขาย้ายไปยังด้านอื่น ๆ ของห้องพัก แล้วพวกเขาก็พยายามมันในมุม แต่ยังคงกรีดร้อง พวกเขาพยายามที่จะย้ายห้องนอนของเขาเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของบ้านอีก เขานอนชั้นล่าง จากนั้นเขาก็นอนอยู่บนชั้นบนสุด แต่กรีดร้องดำเนินการเกี่ยวกับ แล้วในที่สุดพวกเขาย้ายบ้าน พวกเขาย้ายไปอยู่บ้านหลังเล็ก ๆ ที่ด้านล่างของเนินเขาที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงในเมืองที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เด็กชายพ่อ, ความทรงจำของแม่และความทรงจำของคนที่พวกเขาได้สูญเสียทั้งหมดย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่ เนินเขาที่มองข้ามบ้านป่าเติบโตอยู่เบื้องหลังมันและความหวังซีดจางอาศัยอยู่ภายใน.
คืนแรกไปได้ด้วยดี ยังคงได้รับเสียงกรีดร้อง แต่พวกเขาก็น้อยกว่าที่พวกเขาได้รับในครั้งที่ผ่านมา เด็กชายตัวเล็ก ๆ ได้ตื่นขึ้นมาเหงื่อออกและกลัว แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกว่าจำเป็นที่จะต้องไปและตื่นขึ้นมาพ่อของเขา อย่างไรก็ตามพ่อของเขาได้ถูกปลุกให้ตื่นทันทีที่เขาได้ยินเสียงคำรามแรกของความหวาดกลัวและพุ่งไปที่ห้องของลูกชายของเขา เขาเฝ้ามองจากเงาเป็นลูกชายของเขาโยนและหันสั่นและตะโกน เขาไม่ได้ปลุกเขาเช่นเดียวกับในอดีตที่ผ่านมาที่ได้ทำเฉพาะสิ่งที่เลวร้าย เด็กน้อยนั่งอยู่ตรงครึ่งตื่น หลังจากนั้นสักครู่เขาวางศีรษะกลับลงและนอนอีกครั้ง ในชั่วโมงแรกหลังจากพระอาทิตย์พ่อตรวจสอบอีกครั้งในวันที่เด็กชายตัวเล็ก ๆ เช่นเคย เขาหลับสนิทอยู่บนเตียงของเขาเช่นเคย.
ตอนเช้านำไฟใหม่ ขณะที่พวกเขานั่งกินอาหารเช้าของพวกเขาเด็กน้อยถามพ่อของเขาคำถาม 'พ่อทำไมเป็นสีดำดวงอาทิตย์?'
พ่อของเด็กที่มองออกไปข้างนอกพยายามที่จะขโมยทันทีที่ดวงอาทิตย์ มันลำบากเหมือนกันตามปกติ 'คุณแน่ใจดวงอาทิตย์เป็นสีดำ? ถ้าคุณมองไปที่มันสามารถทำร้ายคุณตาของคุณและที่สามารถทำสิ่งที่ดูเหมือนสีดำ.
'' ไม่มีพ่อ ดวงอาทิตย์เป็นสีดำ.
พ่อไม่ต้องการที่จะผิดหวังลูกชายของเขา 'บางทีมันอาจจะไม่ได้เป็นอาทิตย์ที่คุณกำลังมองหาที่ มันเป็นเงาของดวงอาทิตย์.
เด็กเป็นที่เงียบสงบในขณะที่แล้วถามว่า 'ดวงอาทิตย์จะมีเงา'
'ทุกอย่างมีเงาเมื่อมีแสง และมีไฟอื่น ๆ มีขนาดใหญ่กว่าดวงอาทิตย์ที่อยู่ไกลเกินไปสำหรับเราที่จะเห็นที่ให้ดวงอาทิตย์เงา.
'' โอ้.
พวกเขายังคงกินอาหารเช้าของพวกเขาอยู่ในความเงียบ.
หลังจากที่พวกเขาได้รับการทำความสะอาดแผ่นไม่กี่และถ้วยที่ พวกเขาได้ใช้พวกเขาเดินเข้าไปในสวนของพวกเขา ดวงอาทิตย์ยังคงมีส่องแสงสดใส พ่อป้องกันดวงตาของเขาที่จะทำให้แน่ใจว่ามันเป็นอย่างที่มันเคยเป็น เด็กน้อยป้องกันดวงตาของเขาไม่อยากที่จะมอง ในตอนท้ายของสวนที่ถูกผนังขนาดเล็กที่ทำจากหินเก่า มันถึงได้ถึงเพียงกว่าความสูงของเด็กน้อยดังนั้นเมื่อเขายืนอยู่กับมันเงาของเขาก็ไม่สามารถมองเห็นได้ 'พ่อดู ฉันไม่ได้มีเงา!
'' ไม่คุณทำไม่ได้. เขายิ้มอย่างอ่อนในความโชคร้ายของลูกชายของเขา ไม่ว่าสิ่งที่มนุษย์ทำพวกเขามักจะมีเงาของพวกเขาบกพร่องของพวกเขาสิ่งสกปรกของพวกเขา มันเป็นห่วงเขาว่าลูกชายของเขาได้รับการอ้างว่าดวงอาทิตย์เป็นสีดำ มันไม่ได้ดูเหมือนว่าเขาได้รับความเสียหายดวงตาของเขา เขาสามารถจริงๆจะเห็นเงาของดวงอาทิตย์? สิ่งที่มันอาจหมายถึงอะไร? มันมีสิ่งที่จะทำอย่างไรกับเสียงกรีดร้องหรือไม่ บางทีคืนจะบอก.
เมื่อเวลานั้นมาถึงจะนอนหลับพ่อตื่นอยู่ เขาออกจากประตูของเขาเปิดให้แน่ใจว่าเขาได้ยินแม้แต่เสียงรบกวนน้อยที่สุด ในขณะที่เขาลุกขึ้นนั่งบนเตียงของเขาเขาเริ่มที่จะลอยออกไปนอน หลายครั้งที่เป็นหัวหน้าของเขาเริ่มที่จะจุ่มลงเขาบังคับให้ตาหนักของเขาเปิดและผลักหัวของเขากลับมา ในที่สุดเขาก็สามารถต่อสู้ไม่มากและยอมจำนนต่อกิจกรรมที่เป็นธรรมชาติมากที่สุด คืนนำมารบกวนไม่มีเสียงกรีดร้องที่ไม่มีเหงื่อออกไม่มี พ่อไปตรวจสอบเกี่ยวกับลูกชายของเขาในชั่วโมงแรกของเช้าเช่นเคยและพบว่าเขาหลับไปอย่างรวดเร็วในเตียงของเขา จะได้รับคืนที่เงียบสงบสำหรับเด็กน้อยและตอนเช้านำริบหรี่แห่งความหวังใหม่.
ขณะที่พวกเขามีอาหารเช้าเด็กน้อยบอกว่าพ่อของเขาว่าเขาได้เห็นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน พ่อถามว่ามันเป็นบางสิ่งบางอย่างจะทำอย่างไรกับดวงอาทิตย์.
พ่อไม่มี ดวงอาทิตย์ยังคงสีดำมันไม่ได้เปลี่ยน.
พ่อถอนหายใจ 'แล้วสิ่งที่คุณได้เห็น'
'เมื่อคืนตอนที่ผมกำลังนอนหลับ ... '
'อะไร' เขาตื่นเต้น แต่วิตก มันเคยเป็นระยะเวลานานนับตั้งแต่ที่เขาเคยถามลูกชายของเขาเกี่ยวกับปัญหา ไม่เคยมีคำตอบใด ๆ จึงมีไม่เคยดูเหมือนจะเป็นจุดใด ๆ .
'เมื่อคืนตอนที่ผมกำลังนอนหลับผมเห็นสิ่งเหล่านี้ที่ไม่ได้จริงๆ เช่นเดียวกับเมื่อฉันตื่นขึ้นมาผมอยู่ในเตียงของฉัน แต่เมื่อฉันกำลังหลับฉันจะได้เห็นสิ่งอื่น ๆ ในสถานที่ที่แตกต่างกันกับคนอื่น ๆ แต่เมื่อฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้งฉันยังคงอยู่ในเตียงของฉัน.
พ่อของเขาหยุดสักครู่ 'คุณหมายถึง ... เหมือนฝัน.'
'โอ้.
มีเวลาสักครู่ที่ไม่ใช่ของพวกเขาทำอะไรอยู่ พวกเขานั่งอยู่ในตำแหน่งที่แช่แข็งของพวกเขากินอาหารเช้าครึ่งสนทนาเสร็จแล้วครึ่งหนึ่ง จากนั้นเด็กน้อยพูด ดังนั้นนั่นคือสิ่งที่ฝันคืออะไร?
'' ฉันคิดว่าดังนั้น คุณ ... ไม่เคยมีความฝันมาก่อนหรือไม่
'เด็กน้อยมองไปที่พ่อของเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้างของความไร้เดียงสา.'
ฉันคิดว่าฉันไม่ได้.
พวกเขาไม่ได้ออกไปข้างนอก พวกเขาอยู่ที่นั่นที่โต๊ะอาหารเช้าและจบของพวกเขา หลังจากที่พวกเขาเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารเช้าของพวกเขาพวกเขาย้ายจานและถ้วยของพวกเขาไปอีกด้านหนึ่งของตารางและอยู่นั่งอยู่ที่ที่นั่งของพวกเขา พวกเขามองที่โต๊ะที่พวกเขามองหน้ากันและพวกเขามองออกไปข้างนอกไปที่ดวงอาทิตย์ พวกเขาทั้งสองเห็นสิ่งที่แตกต่างกัน แต่พวกเขาทั้งสองต้องการที่จะพูดคุย พ่อผมมีความฝัน.
'' สิ่งที่อยู่ในความฝันของคุณ?
'' ผมไม่ทราบวิธีที่จะอธิบายมัน มีผู้คนจำนวนมากมี แต่พวกเขาก็ไม่ได้คน พวกเขาแตกต่างจากคนปกติ พวกเขามีขนาดเล็กและมองตลก.
'' และสิ่งที่คนเหล่านี้ทำอะไรอยู่?
'' พวกเขาไม่ได้คนที่เหมาะสม แต่มีหลายล้านพวกเขา และมีกำแพงขนาดใหญ่ทั่วทุกคนปกติและพวกเขาก็อยู่นอกกำแพง และพวกเขาก็เลียผนังเหมือนมันถูกสร้างขึ้นมาของไอศครีม.
'' โอ้ คุณรู้หรือไม่ว่าทำไมพวกเขาเลียผนัง?
'' ผมก็อยู่กับพวกเขาและพวกเขาก็บอกให้ผมทำเช่นเดียวกับพวกเขา.
'' คืออะไร? เลียผนัง?
'' ใช่พ่อ พวกเขาถูกบอกฉันที่จะเลียผนัง.
'' พวกเขาบอกคุณว่าทำไม?
'' หนึ่งในนั้นบอกว่าถ้าเราเลียผนังก็จะหายไป.
'' และแล้วสิ่งที่
'เด็กช้าผลักตัวเองออกไปจากโต๊ะและลุกขึ้น เขาออกไปข้างนอกและทิ้งพ่อของเขานั่งอยู่ที่โต๊ะ สำหรับช่วงเวลาที่พ่อเลือกที่จะเพลิดเพลินกับการสนทนาโต้ตอบ มันมีมานานแล้วดังนั้น พ่อค่อย ๆ ลุกขึ้นและล้างออกไปไม่กี่จานและถ้วยที่พวกเขาได้ใช้แล้วออกไปข้างนอก เขาไม่สามารถมองเห็นลูกชายของเขา เขาเดินไปยังจุดสิ้นสุดของสวนที่กำแพงเมืองเก่าที่ทำจากหินยังคงยืนอยู่ เขาอาจจะคิดว่าลูกชายของเขาซ่อนตัวอยู่ใกล้กับกำแพง แต่เขาก็ไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น ในฐานะที่เป็นพ่อหันไปจะกลับไปที่บ้าน, สิ่งที่อยู่บนพื้นดินที่จับตามองของเขา.
เขาเดินไปสู่การก่อตัวประหลาดที่อยู่ในร่มเงาของผนัง ลูกชายของเขาต้องได้ทำนี้ มีกองกิ่งไม้ก็กระจายออกไปในรูปแบบวงกลม ในช่วงกลางของวงกลมเป็นกองเล็ก ๆ ของหินสีเข้ม รอบนอกของวงกลมมีแถวของหินขาว นี้เป็นความฝันของลูกชายของเขา นี่คือวิธีที่ลูกชายของเขาในการอธิบายความฝัน บางทีเขาอาจจะไม่เข้าใจมันอย่างเต็มที่ แต่นี่เป็นวิธีเดียวที่เขาสามารถแสดงให้พ่อของเขา บางทีนี่อาจเป็นวิธีเดียวที่พ่อจะพยายามที่จะเข้าใจความฝัน.
เขาเข้าไปข้างในและพบว่าลูกชายของเขานั่งอยู่ที่โต๊ะ มีจานและถ้วยไม่มีไม่ได้ มันก็ไม่ได้มีเวลาที่จะกินอีกครั้ง พ่อนั่งลงในเก้าอี้ของเขา เขาถามลูกชายของเขาถ้าดวงอาทิตย์เป็นสีดำยังคง ลูกชายตอบว่ามันเป็นและมันไม่เคยเปลี่ยน พ่อถามว่าดวงอาทิตย์ได้เสมอสีดำ ลูกชายตอบว่า 'ใช่มันได้เสมอสีดำ. มันดูเหมือนว่าพวกเขาจะได้รับสามารถที่จะพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่เคยได้รับการกล่าวถึงก่อน มันดูเหมือนว่าพวกเขาจะได้พูดคุยเกี่ยวกับตัวเองเหตุผลที่ว่าทำไมดวงอาทิตย์เป็นสีดำความหมายของความฝันของลูกชายและความทรงจำที่ย้ายไปอยู่กับพวกเขาเข้าไปในบ้านใหม่ของพวกเขา.
แต่แทนที่จะพวกเขานั่งอยู่ในความเงียบ พวกเขาใช้เวลาที่เหลือของวันเช่นวันอื่น ๆ พวกเขาไปเกี่ยวกับธุรกิจของพวกเขาบอกว่าน้อยมากที่จะแต่ละอื่น ๆ พ่อทำงานชั้นบนขณะที่ลูกชายที่เล่นนอกในร่มเงาของผนัง พวกเขามารวมตัวกันที่จะกินในเวลาอาหารกลางวัน พวกเขากินอาหารที่เรียบง่ายจัดทำขึ้นโดยพ่อ พวกเขานั่งอยู่ด้วยกันที่โต๊ะเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กชายตัวเล็กๆ เขาอาศัยอยู่ในบ้านหลังเก่าที่ยอดเยี่ยมตั้งอยู่บนยอดเขา จากที่ไกลๆ บ้านดูสมดุล precariously ขวาบนปลายของเนินเขา จัดขึ้นโดยสายลมที่อ่อนโยน จากใกล้ๆ บ้าน แข็งแรงและทนทาน , มีไม่กี่ อายุรอยแตกเพื่อทำเครื่องหมายตำแหน่งที่โดดเด่นของ เด็กชายสามารถมองออกไปจากหน้าต่างใด ๆและดูเป็นเสน่ห์เขียวชอุ่มตลอดปี ต้นไม้สีเขียว แสงสะท้อนบนน้ำ ทั้งภาพเคลื่อนไหวและภาพนิ่ง และค่อยๆกวักมือเรียกภูเขาน้ำตกเป็นระยะทาง ไม่มีบ้านอื่น ๆที่ใกล้เคียง แต่นี้คือว่ามันมีเสมอ และว่า ครอบครัวของเขาต้องการจะยังคงอยู่เสมอ
เขาอาศัยอยู่กับแม่และพ่อ และความทรงจำของเขาหายไปแล้ว เด็กชายทั้งหมดปกติในทุกๆทางแต่เขารับความเดือดร้อนจากปัญหากับการนอน นานมาแล้ว เขาเคยหลับสนิททุกคืน ตลอดทางผ่าน แต่สายที่เขาตื่นขึ้นมากรีดร้องมากขึ้นและบ่อยขึ้น เด็กชายไม่เคยจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งๆ ที่พ่อแม่เขาบ่อย ๆพยายามที่จะแก้ปริศนา ไม่มีคำอธิบาย ไม่มีเหตุผล และยังไม่พบการรักษา
พ่อแม่พยายามทุกอย่างพวกเขาพาเขาไปหาหมอ ครั้งแรกที่เขาเห็นหมอเมือง ที่ใช้เวลาชั่วโมงคุยกับเด็กผู้ชายเล็ก ๆน้อย ๆของเขาเอง เมื่อเขาได้เสร็จสิ้นแล้ว ส่ายหัว และบีบมือของเขาไม่สามารถที่จะวินิจฉัยปัญหา เด็กชายก็เห็นผู้เชี่ยวชาญจากเมืองใหญ่ เขาตัดสินใจไปเยี่ยมเด็กที่บ้าน และใช้เวลากลางคืนสังเกตเขา ในตอนเช้า เขาคิดว่าเขารู้ สิ่งที่เป็นปัญหาคือ