Internalized stigma (or self-stigma

Internalized stigma (or self-stigma), one of the most painful effects of stigma, causes people with mental health problems profound negative consequences, for example, psychological adversity, demoralization, and feelings of hopelessness. However, knowledge about self-stigma in people with different mental disorders is insufficient. We hypothesized that people with different psychiatric diagnoses have different levels of self-stigma. Through convenience sampling, we used the Internalized Stigma of Mental Illness Scale to compare people diagnosed with schizophrenia (n = 161), depressive disorder (n = 98), bipolar disorder (n = 43), and anxiety disorder (n = 45) in southern Taiwan. We found that people with schizophrenia (mean, 2.09-2.30) and those with bipolar disorder (mean, 2.16-2.38) had significantly higher levels of self-stigma, except for the Stigma Resistance, than did those with anxiety disorder (mean, 1.74-1.87). Our results suggest that clinicians should use different interventions to reduce self-stigma for populations with different psychiatric diagnoses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Internalized ความอัปยศ (หรือตีตราตนเอง), หนึ่งในผลที่เจ็บปวดมากที่สุดของการตีตรา ทำให้คน มีสุขภาพจิตปัญหาลึกซึ้งผลกระทบเชิงลบ ตัวอย่างเช่น จิตใจความทุกข์ยาก demoralization และความรู้สึกของความสิ้นหวัง อย่างไรก็ตาม ความรู้เกี่ยวกับตนเองความอัปยศในคนที่มีความผิดปกติทางจิตต่าง ๆ ไม่เพียงพอ เราตั้งสมมติฐานว่า คนกับการวินิจฉัยทางจิตเวชต่าง ๆ มีตีตราตนเองในระดับต่าง ๆ ผ่านสะดวกสุ่มตัวอย่าง เราใช้ Internalized ความอัปยศของเจ็บป่วยทางจิตมาตราส่วนเปรียบเทียบคนไข้โรคจิตเภท (n = 161), โรคซึมเศร้า (n = 98), โรคสองขั้ว (n = 43), และโรควิตกกังวล (n = 45) ในไต้หวันภาคใต้ เราพบว่า คนที่ มีโรคจิตเภท (เฉลี่ย 2.09 2.30) และผู้ที่ มีโรคสองขั้ว (เฉลี่ย 2.16-2.38) มีระดับสูงของตนเองตีตรา ยกเว้นทนความอัปยศ กว่าผู้ที่ มีโรควิตกกังวล (เฉลี่ย 1.74 1.87) ผลของเราแนะนำว่า แพทย์ควรใช้แทรกแซงที่แตกต่างกันเพื่อลดการตีตราตนเองสำหรับกลุ่มประชากรที่มีการวินิจฉัยทางจิตเวชที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตราบาป internalized (หรือตัวเองอัปยศ) ซึ่งเป็นหนึ่งในผลกระทบที่เจ็บปวดที่สุดของความอัปยศทำให้คนที่มีปัญหาสุขภาพจิตผลกระทบเชิงลบที่ลึกซึ้งเช่นความทุกข์ยากทางจิตวิทยาศีลธรรมและความรู้สึกของความสิ้นหวัง แต่ความรู้เกี่ยวกับตัวเองความอัปยศในผู้ที่มีความผิดปกติท​​างจิตที่แตกต่างกันไม่เพียงพอ เราตั้งสมมติฐานว่าคนที่มีการวินิจฉัยทางจิตเวชที่แตกต่างกันมีระดับที่แตกต่างกันของตัวเองอัปยศ ผ่านการสุ่มตัวอย่างความสะดวกเราใช้ internalized ความอัปยศของความเจ็บป่วยทางจิตเพื่อเปรียบเทียบคนที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเ​​ป็นโรคจิตเภท (n = 161), โรคซึมเศร้า (n = 98), โรคสองขั้ว (n = 43) และความผิดปกติของความวิตกกังวล (n = 45) ใน ภาคใต้ของไต้หวัน เราพบว่าคนที่มีอาการจิตเภท (หมายถึง 2.09-2.30) และผู้ที่มีโรคสองขั้ว (หมายถึง 2.16-2.38) มีระดับที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของตัวเองอัปยศยกเว้นสำหรับแผลเป็นต้านทานกว่าผู้ที่มีความผิดปกติของความวิตกกังวล (หมายถึง 1.74 -1.87) ผลของเราแสดงให้เห็นว่าแพทย์ควรใช้การแทรกแซงที่แตกต่างกันเพื่อลดการตีตราด้วยตนเองสำหรับประชากรที่มีการวินิจฉัยทางจิตเวชที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( หรือตนเอง internalized คาวคาว ) หนึ่งในผลกระทบที่เจ็บปวดที่สุด การออกกำลังกาย ผู้ที่มีปัญหา สาเหตุ ผลกระทบด้านลบที่ลึกซึ้ง เช่น จิตของท่าน ซึ่งเสื่อมเสียศีลธรรม สุขภาพจิต และความรู้สึกของความสิ้นหวัง . อย่างไรก็ตาม ความรู้เกี่ยวกับตนเอง สติ๊กในผู้ที่มีความผิดปกติทางจิตต่าง ๆไม่เพียงพอ เราตั้งสมมุติฐานว่าผู้ที่มีการวินิจฉัยทางจิตเวชที่แตกต่างกันระดับการออกกำลังกายของตนเอง โดยการสุ่มตัวอย่างแบบตามสะดวก เราใช้ internalized คาวขนาดป่วยทางจิตเปรียบเทียบคนเป็นโรคจิตเภท ( n = 161 ) โรคซึมเศร้า ( n = 98 ) , โรคสองขั้ว ( n = 43 ) , และความผิดปกติของความวิตกกังวล ( n = 45 ) ในภาคใต้ของไต้หวัน เราพบว่าคนเป็นโรคจิตเภท ( หมายถึง 2.09-2.30 ) และผู้ที่มีโรคสองขั้ว ( หมายถึง 2.16-2.38 ) มีระดับสูงกว่าตนเอง การออกกำลังกาย ยกเว้นต้านทานใจกว่าผู้ที่มีความผิดปกติของความวิตกกังวล ( หมายถึง 1.74-1.87 ) ผลงานแนะนำว่าแพทย์ควรใช้มาตรการต่างๆเพื่อลดการตีตราตนเองเพื่อประชากรกับการวินิจฉัยทางจิตเวชที่แตกต่างกัน