The beginnings. During the eighteen

The beginnings. During the eighteenth century the peoples of Europe and America turned their attention in a remarkable way to a consideration of the worth and rights of the individual. In America this so-called democratic movement culminated in the Declaration of Independence in 1776. The most dramatic manifestation of the movement in Europe was the French Revolution of 1789, but every country of Europe was thrilled and changed by the new thought. Every important democratic movement leads to an awakened interest in the welfare of children, for they are among the weak and helpless. This great movement of the eighteenth century brought such a remarkable change of thought regarding children as to mark the beginning of a new kind of literature, known as literature for children.

Today we think of Andersen, Stevenson, Mrs. Ewing, and scores of others as writers of literature for children. Such writers did not exist before the democratic movement of the eighteenth century. It is true that a few short books and articles had been written for children as early as the fifteenth century, but they were written to teach children to be obedient and respectful to parents and masters or to instruct them in the customs of the church—they were not written primarily to entertain children and give them pleasure. Within the last century and a half, too, many authors have collected and retold for children innumerable traditional stories from all parts of the earth—traditional fairy stories, romantic stories of the Middle Ages, legends, and myths.

The child's inheritance. As has been indicated, children's literature is of two kinds: first, the traditional kind that grew up among the folk of long ago in the forms of rhyme, myth, fairy tale, fable, legend, and romantic hero story; and, second, the kind that has been produced in modern times by individual authors. The first, the traditional kind, was produced by early civilization and by the childlike peasantry of long ago. The best of the stories produced by the childhood of the race have been bequeathed to the children of today, and to deprive children of the pleasure they would get from this inheritance of folklore seems as unjust as to deprive them of traditional games, which also help to make the first years of a person's life, the period of childhood, the period of imaginative play. The second kind of children's literature, that produced in modern times by individual authors, has likewise been bequeathed to children. Some of it is so new that its worth has not been determined, but some of it has passed the test of the classics. The best of both kinds is as priceless as is the classical literature for adults. The world would not sell Shakespeare; yet one may well doubt that Shakespeare is worth as much to humanity as is Mother Goose. To evaluate truly the worth of such classics is impossible; but we may be assured[8] that the child who has learned to appreciate the pleasures and the beauties of Mother Goose is the one most likely to appreciate the pleasures and the beauties of Shakespeare when the proper time comes.

The true purpose of education is to bring the child into his inheritance. For many years educators have talked about the use of literature in the grades as one means of accomplishing this purpose. The results of attempts to teach literature in the grades have sometimes been disappointing because often the literature used has not been for the grades; that is, it has not been children's literature. In other cases the attempts have failed because the literature has not been presented as literature—it has, for example, been presented as reading lessons or composition assignments. Students preparing to teach in the grades have been studying textbooks from which literature for children has been excluded, regardless of its artistic worth. Consequently many teachers have not been prepared to teach literature in the grades. Often they have assumed that the reading lesson would develop in the pupil an appreciation of good literature, not realizing that the reading lesson may cause pupils to dislike literature, especially poetry, unless it is supplemented by appropriate work in children's literature. If the student reads thoughtfully the literary selections in the following sections of this book, he probably will realize that children's literature is also literature for adults, and that it is not only the child's inheritance, but also the inheritance of humanity.

The fact that literature for children is likely to have a strong interest for adults is strikingly suggested in a few sentences in John Macy's A Child's Guide to Reading:

When "juveniles" are really good, parents read them after children have gone to bed. I do not know whether Tom Brown at Rugby is catalogued by the careful librarian as a book for boys, but I am sure it is a book for men. I dare say that a good many pairs of eyes that have passed over the pages of Mr. John T. Trowbridge and Elijah Kellogg and Louisa M. Alcott have been old enough to wear spectacles. And if Mrs. Kate Douglas Wiggin ever thought that in Timothy's Quest and Rebecca she was writing books especially for the young, adult readers have long since claimed her for their own. I have enjoyed Mr. A. S. Pier's tales of the boys at St. Timothy's, though he planned them for younger readers. We are told on good authority that St. Nicholas and The Youth's Companion appear in households where there are no children, and they give a considerable portion of their space to serial stories written for young people. Between good "juveniles" and good books for grown persons there is not much essential difference.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดเริ่มต้น ในช่วงศตวรรษ eighteenth คนยุโรปและอเมริกาเปิดความสนใจในลักษณะเด่นเพื่อใช้ในการพิจารณามูลค่าและสิทธิของบุคคล ในอเมริกา เคลื่อนไหวประชาธิปไตยนี้เรียกว่า culminated ในการประกาศอิสรภาพใน 1776 ยามที่สุดของการเคลื่อนไหวในยุโรปมีการปฏิวัติ ฝรั่งเศสค.ศ. 1789 ของ แต่ทุกประเทศของยุโรปรู้สึกตื่นเต้น และเปลี่ยนแปลงความคิดใหม่ ประชาธิปไตยสิ่งสำคัญนำไปสู่ความสนใจ awakened ในสวัสดิภาพของเด็ก พวกเขาจะอ่อนแอ และกำพร้า ขบวนการนี้ดีศตวรรษ eighteenth นำโดดเด่นเปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับเด็กว่าทำเครื่องต้นแบบใหม่ของวรรณคดี เรียกว่าวรรณกรรมสำหรับเด็กวันนี้เราคิดว่า แอนเดอร์ สตีเวนสัน นาง Ewing และคะแนนของผู้อื่นเป็นนักเขียนวรรณกรรมสำหรับเด็ก นักเขียนดังกล่าวไม่มีอยู่ก่อนการเคลื่อนไหวประชาธิปไตยของศตวรรษ eighteenth มันเป็นความจริงว่า กี่เล่มสั้นและบทความมีการเขียนสำหรับเด็กเป็นช่วงต้นศตวรรษสิบห้า แต่พวกเขาเขียนขึ้นเพื่อสอนให้เชื่อฟัง และเคารพพ่อแม่และต้นแบบ หรือแนะนำพวกเขาในประเพณีของคริสตจักร — พวกเขาไม่ได้เขียนเพื่อให้ความบันเทิงสำหรับเด็ก และให้พวกเขามีความสุข ภายในสุดท้ายศตวรรษครึ่ง เกินไป มากผู้เขียนได้รวบรวม และเก่าเล่าใหม่สำหรับเด็กเรื่องราวดั้งเดิมนับไม่ถ้วนจากทุกส่วนของโลก — เรื่องราวโรแมนติก ของยุคกลาง ตำนาน ตำนาน เรื่องราวนางฟ้าแบบดั้งเดิมสืบทอดของลูก มีการบ่งชี้ วรรณกรรมสำหรับเด็กเป็นชนิดที่สอง: ครั้งแรก ชนิดดั้งเดิมที่เติบโตมาในหมู่บ้านพื้นเมืองในรูปแบบสัมผัส ตำนาน เทพนิยาย นิทาน ตำนาน และเรื่อง ราวโรแมนติกฮีโร่ นาน ก ที่ สอง ชนิดที่มีผลิตในยุค โดยผู้เขียนแต่ละ ครั้งแรก ชนิดดั้งเดิม ถูกผลิต โดยอารยธรรมก่อน และกัน childlike ของผ่านมายาวนาน ส่วนของเรื่องราวที่ผลิต โดยในวัยเด็กของการแข่งขันได้ถูก bequeathed เด็กวันนี้ และลิดรอนความสุขที่พวกเขาจะได้รับจากมรดกพื้นบ้านนี้เด็กดูเหมือนว่าเป็นฝ่ายอธรรมเป็นเสบียงให้เกมแบบดั้งเดิม ซึ่งยัง ช่วยทำให้ปีแรกของชีวิตของบุคคล ระยะเวลาของวัยเด็ก ระยะเวลาการเล่นจินตนาการ ในทำนองเดียวกันมีการ bequeathed ชนิดที่สองของวรรณกรรมสำหรับเด็ก ที่ผลิตในยุคโดยแต่ละผู้เขียน เด็ก บางอย่างก็ได้เพื่อใหม่ที่ไม่ได้กำหนดมูลค่าของ แต่บางอย่างก็ได้ผ่านการทดสอบของคลาสสิค ส่วนของทั้งสองชนิดไม่มีค่าเป็นวรรณกรรมคลาสสิกสำหรับผู้ใหญ่ โลกจะขายเชกสเปียร์ ยัง หนึ่งอาจดีสงสัยที่เชกสเปียร์มีมูลค่าเป็นมนุษยชาติเป็นแม่ห่าน การประเมินมูลค่าของคลาสสิกดังกล่าวอย่างแท้จริงเป็นไปไม่ได้ แต่เราอาจ assured [8] ให้เด็กได้เรียนรู้เพื่อความสุขและสวยงามของแม่ห่านเป็นมักจะชื่นชมความสุขและสวยงามของเชกสเปียร์เหมาะสมนึกวัตถุประสงค์แท้จริงของการศึกษาคือการ นำเด็กเข้าสู่การสืบทอดของเขา หลายปี ความมีการพูดคุยเกี่ยวกับการใช้วรรณกรรมในเกรดที่เป็นหนึ่งของการบรรลุวัตถุประสงค์นี้ ผลลัพธ์ของความพยายามในการสอนวรรณคดีในระดับบางครั้งได้ย่อมได้เนื่องจากมักจะใช้วรรณคดีไม่ได้สำหรับเกรด กล่าวคือ มันไม่ได้วรรณกรรมสำหรับเด็ก ในกรณีอื่นๆ ความพยายามล้มเหลวเนื่องจากไม่ได้นำวรรณคดีเป็นวรรณคดี — ตัวอย่าง ได้ การแสดงเป็นการอ่านบทเรียนหรือการกำหนดองค์ประกอบ นักเรียนที่กำลังเตรียมการสอนในเกรดได้รับการศึกษาตำราที่วรรณกรรมสำหรับเด็กได้ถูกแยกออก โดยไม่คำนึงถึงความคุ้มค่าทางศิลปะ ดัง ครูจำนวนมากไม่ได้เตรียมสอนวรรณคดีในเกรด มักจะมีสันนิษฐานว่า บทอ่านจะพัฒนาในม่านได้ชื่นชมวรรณคดีที่ดี การไม่ตระหนักถึงว่า บทเรียนการอ่านอาจทำให้นักเรียนไม่ชอบวรรณคดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งบทกวี ยกเว้นว่ามันจะเสริม ด้วยงานวรรณกรรมสำหรับเด็กที่เหมาะสม ถ้านักเรียนอ่านคิดการเลือกวรรณกรรมในส่วนต่อไปนี้ของหนังสือเล่มนี้ เขาคงจะทราบว่า วรรณกรรมสำหรับเด็กเป็นวรรณกรรมสำหรับผู้ใหญ่ และได้รับไม่เพียงสืบทอดของเด็ก แต่ยังมรดกของมนุษยชาติความจริงที่ว่า วรรณกรรมสำหรับเด็กจะมีความสนใจที่แข็งแกร่งสำหรับผู้ใหญ่กว่าจะแนะนำในประโยคบางอย่างในคู่มือจอห์น Macy A เด็กการอ่าน:เมื่อ "juveniles" ดีจริง ๆ ผู้ปกครองอ่านให้หลังจากที่เด็กไปนอน ฉันไม่รู้ว่า ต้มน้ำตาลที่รักบี้เป็น catalogued โดยบรรณารักษ์ระวังเป็นหนังสือสำหรับเด็กผู้ชาย แต่ฉันแน่ใจว่าเป็นหนังสือสำหรับผู้ชาย ผมกล้าพูดว่า ดีหลายคู่ของตาที่ได้ส่งผ่านหน้าของนายจอห์นต. Trowbridge และบี.เอลียาห์ และ Alcott Louisa เมตร มีอายุพอที่จะสวมใส่แว่นตา และถ้า นางเคตดักลาส Wiggin เคยคิดว่า ของทิโมธีเควสและรีเบคก้าเธอเขียนหนังสือโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับหนุ่มสาว ผู้ใหญ่อ่านได้นานตั้งแต่อ้างเธอสำหรับตนเอง มีอัธยาศัยนาย A. S. ท่าเรือของนิทานของเด็กชายที่ St. ทิโมธีของ ว่าเขาวางแผนสำหรับผู้อ่านอายุน้อย เราจะบอกในหน่วยดีที่เพื่อนเซนต์นิโคลัสและเยาวชนปรากฏในครัวเรือนที่มีเด็กไม่ และพวกเขาให้ส่วนมากของเจ้าของพื้นที่เรื่องราวประจำที่เขียนสำหรับคนหนุ่มสาว ระหว่างดี "juveniles" และหนังสือดี ๆ สำหรับท่านที่ปลูก ไม่แตกต่างกันมากจำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นจุดเริ่มต้น ในช่วงศตวรรษที่สิบแปดชาวยุโรปและอเมริกาหันความสนใจของพวกเขาในทางที่โดดเด่นเพื่อการพิจารณาของที่คุ้มค่าและสิทธิของแต่ละบุคคล ในอเมริกานี้การเคลื่อนไหวประชาธิปไตยที่เรียกว่า culminated ในการประกาศอิสรภาพใน 1776 อาการที่น่าทึ่งที่สุดของการเคลื่อนไหวในยุโรปคือการปฏิวัติฝรั่งเศส 1789 แต่ประเทศในยุโรปทุกคนตื่นเต้นและการเปลี่ยนแปลงโดยความคิดใหม่ ทุกการเคลื่อนไหวประชาธิปไตยที่สำคัญนำไปสู่ความสนใจตื่นในสวัสดิภาพของเด็กเพราะพวกเขาอยู่ในหมู่ผู้ที่อ่อนแอและทำอะไรไม่ถูก การเคลื่อนไหวที่ดีของศตวรรษที่สิบแปดนำการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวที่โดดเด่นของความคิดเกี่ยวกับเด็กที่จะเป็นจุดเริ่มต้นของการเป็นชนิดใหม่ของวรรณกรรมที่เรียกว่าวรรณกรรมสำหรับเด็ก. วันนี้เราคิดว่าแอนเดอสตีเวนสันนางวิงและคะแนนของผู้อื่น เป็นนักเขียนวรรณกรรมสำหรับเด็ก นักเขียนดังกล่าวไม่ได้อยู่ก่อนที่จะมีการเคลื่อนไหวประชาธิปไตยของศตวรรษที่สิบแปด มันเป็นความจริงว่าไม่กี่หนังสือสั้นและบทความที่ได้รับการเขียนสำหรับเด็กเป็นช่วงต้นศตวรรษที่สิบห้า แต่พวกเขาถูกเขียนขึ้นในการสอนเด็กที่จะเชื่อฟังและเคารพให้กับผู้ปกครองและปริญญาโทหรือจะสั่งให้พวกเขาในประเพณีของคริสตจักรที่พวกเขา ไม่ได้เขียนเป็นหลักเพื่อความบันเทิงสำหรับเด็กและให้พวกเขามีความสุข ภายในศตวรรษที่ผ่านมาและครึ่งหนึ่งเกินไปนักเขียนจำนวนมากได้เก็บรวบรวมและเล่าขานกันสำหรับเด็กเรื่องราวดั้งเดิมนับไม่ถ้วนจากทุกส่วนของโลกแบบดั้งเดิมนิทานเรื่องโรแมนติกของยุคกลางตำนานและตำนาน. มรดกของเด็ก ที่ได้รับการระบุวรรณกรรมเด็กเป็นสองชนิดแรกเป็นชนิดแบบดั้งเดิมที่เติบโตขึ้นมาในหมู่ของชาวบ้านมานานแล้วในรูปแบบของการสัมผัสตำนานเทพนิยายนิทานตำนานและเรื่องราวของพระเอกโรแมนติก; และสองชนิดที่ได้รับการผลิตในยุคปัจจุบันโดยนักเขียนแต่ละคน ครั้งแรกชนิดแบบดั้งเดิมที่ผลิตโดยอารยธรรมและชาวนาไร้เดียงสาของนานที่ผ่านมา ที่ดีที่สุดของเรื่องราวที่เกิดจากวัยเด็กของการแข่งขันที่ได้รับพินัยกรรมให้กับเด็ก ๆ ในปัจจุบันและที่จะกีดกันเด็กของความสุขที่พวกเขาจะได้รับจากการรับมรดกของชาวบ้านนี้ดูเหมือนว่าไม่ยุติธรรมที่จะกีดกันพวกเขาจากเกมแบบดั้งเดิมซึ่งยังช่วยให้ ที่จะทำให้ปีแรกของชีวิตของคนระยะเวลาในวัยเด็กของระยะเวลาของการเล่นจินตนาการ ประเภทที่สองของวรรณกรรมเด็กที่ผลิตในยุคปัจจุบันโดยนักเขียนแต่ละคนได้รับเช่นเดียวกันพินัยกรรมให้กับเด็ก บางส่วนของมันจึงเป็นเรื่องใหม่ที่คุ้มค่ายังไม่ได้รับการพิจารณา แต่บางส่วนของ บริษัท ได้ผ่านการทดสอบของคลาสสิก ที่ดีที่สุดของทั้งสองชนิดจะไม่มีค่าที่สุดเท่าที่เป็นวรรณกรรมคลาสสิกสำหรับผู้ใหญ่ โลกจะไม่ขายเช็คสเปียร์; ยังอาจเป็นหนึ่งเดียวกับข้อสงสัยว่าเช็คสเปียร์ที่มีมูลค่ามากที่สุดเท่าที่จะเป็นมนุษย์เช่นเดียวกับแม่ห่าน ในการประเมินมูลค่าที่แท้จริงของคลาสสิกเช่นเป็นไปไม่ได้; แต่เราอาจจะมั่นใจได้ [8] ว่าเด็กที่ได้เรียนรู้ที่จะชื่นชมความสุขและความงามของแม่ห่านเป็นคนส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะชื่นชมความสุขและความงามของเช็คสเปียร์เมื่อเวลาที่เหมาะสมมา. the วัตถุประสงค์ที่แท้จริงของการศึกษาคือ ที่จะนำเด็กเข้ามาในมรดกของเขา สำหรับการศึกษาหลายปีได้พูดคุยเกี่ยวกับการใช้วรรณกรรมในระดับที่เป็นหนึ่งในวิธีการของการบรรลุวัตถุประสงค์นี้ ผลของความพยายามที่จะสอนวรรณคดีในระดับที่ได้รับการที่น่าผิดหวังเพราะบางครั้งมักจะวรรณกรรมที่ใช้ไม่ได้สำหรับการเรียน; นั่นคือมันยังไม่ได้รับวรรณกรรมเด็ก ในกรณีอื่น ๆ มีความพยายามที่ล้มเหลวเนื่องจากวรรณกรรมไม่ได้รับการเสนอเป็นวรรณกรรมมันได้ยกตัวอย่างเช่นถูกนำเสนอเป็นบทเรียนการอ่านหรือการกำหนดองค์ประกอบ นักเรียนเตรียมความพร้อมที่จะสอนในการเรียนได้รับการศึกษาจากตำราที่วรรณกรรมสำหรับเด็กที่ได้รับการยกเว้นไม่คำนึงถึงความคุ้มค่าของศิลปะ ดังนั้นครูจำนวนมากไม่ได้รับการเตรียมความพร้อมในการสอนวรรณคดีในการเรียน บ่อยครั้งที่พวกเขาได้สันนิษฐานว่าบทเรียนการอ่านจะพัฒนานักเรียนในการแข็งค่าของวรรณกรรมที่ดีไม่ทราบว่าบทเรียนการอ่านอาจจะทำให้นักเรียนไม่ชอบวรรณกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งบทกวีจนกว่าจะมีการเสริมด้วยการทำงานที่เหมาะสมในวรรณกรรมเด็ก ถ้านักเรียนอ่านความคิดการเลือกวรรณกรรมในส่วนต่อไปของหนังสือเล่มนี้เขาอาจจะรู้ว่าวรรณกรรมเด็กยังเป็นวรรณกรรมผู้ใหญ่และว่ามันไม่ได้เป็นเพียงการรับมรดกของเด็ก แต่ยังเป็นมรดกของมนุษยชาติ. the ความจริงที่ว่าวรรณกรรม สำหรับเด็กที่มีแนวโน้มที่จะมีความสนใจที่แข็งแกร่งสำหรับผู้ใหญ่เป็นข้อเสนอแนะอย่างยอดเยี่ยมในไม่กี่ประโยคในจอห์นเมซีคู่มือของเด็กในการอ่าน: เมื่อ "หนุ่มสาว" เป็นสิ่งที่ดีจริงๆพ่อแม่ของพวกเขาหลังจากที่อ่านเด็กได้ไปที่เตียง ผมไม่ทราบว่าจะเป็นทอมบราวน์ที่รักบี้หมวดหมู่โดยบรรณารักษ์ระมัดระวังเป็นหนังสือสำหรับเด็ก ๆ แต่ผมแน่ใจว่ามันเป็นหนังสือสำหรับผู้ชาย ผมกล้าพูดได้ว่าหลาย ๆ คู่ที่ดีของดวงตาที่ได้ผ่านหน้าของนายจอห์นตันและเอลียาห์ Trowbridge เคลล็อกก์และลูอิซ่าเมตรบาทวิถีได้รับเก่าพอที่จะสวมใส่แว่นตา และถ้านางเคทดักลาส Wiggin เคยคิดว่าในเควสทิโมธีและรีเบคก้าที่เธอกำลังเขียนหนังสือโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับหนุ่มสาวผู้อ่านที่เป็นผู้ใหญ่ได้อ้างความยาวตั้งแต่เธอสำหรับตัวเอง ฉันมีความสุขนายนิทาน AS ท่าเรือของเด็กชายที่เซนต์ทิโมธีแม้ว่าเขาวางแผนที่พวกเขาอายุน้อยกว่าสำหรับผู้อ่าน เราจะบอกผู้มีอำนาจที่ดีที่เซนต์นิโคลั Companion และเยาวชนปรากฏอยู่ในครัวเรือนที่มีเด็กไม่และพวกเขาให้เป็นส่วนมากของพื้นที่ของพวกเขาที่จะเขียนเรื่องราวอนุกรมสำหรับคนหนุ่มสาว ระหว่างความดี "หนุ่มสาว" และหนังสือที่ดีสำหรับคนที่ปลูกมีไม่แตกต่างกันมากที่สำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต้นๆ ในช่วงศตวรรษที่ 18 ของยุโรป และอเมริกา หันความสนใจของพวกเขาในทางที่น่าทึ่งกับการพิจารณาคุณค่าและสิทธิของแต่ละบุคคล ในสหรัฐอเมริกา นี้เรียกว่าขบวนการประชาธิปไตย culminated ในการประกาศอิสรภาพใน 1776 เครื่องเร้าใจที่สุดของการเคลื่อนไหวในยุโรปคือการปฏิวัติฝรั่งเศส 1789แต่ทุกประเทศในยุโรปกำลังตื่นเต้นและเปลี่ยนความคิดใหม่ ทุกการเคลื่อนไหวประชาธิปไตยสำคัญนำไปสู่การปลุกเร้าความสนใจในสวัสดิการของเด็ก พวกเขาอยู่ในหมู่อ่อนแอและหมดหนทาง นี้การเคลื่อนไหวที่ยิ่งใหญ่ของศตวรรษที่สิบแปดนำการเปลี่ยนแปลงที่โดดเด่นของความคิดเกี่ยวกับเด็กที่จะทำเครื่องหมายจุดเริ่มต้นของชนิดใหม่ของวรรณกรรมที่รู้จักกันเป็นวรรณกรรมสำหรับเด็ก

วันนี้เราคิดว่าของแอนเดอร์เซน , สตีเวนสัน คุณนาย Ewing และคะแนนของผู้อื่นเป็นนักเขียนวรรณกรรมสำหรับเด็ก นักเขียนนั้นไม่ได้มีอยู่ก่อนการเคลื่อนไหวของศตวรรษที่สิบแปด ประชาธิปไตย มันเป็นความจริงที่สั้นเพียงไม่กี่หนังสือและบทความที่ได้รับการเขียนสำหรับเด็กเร็วเท่าที่ศตวรรษที่สิบห้า ,แต่มันถูกเขียนขึ้นเพื่อสอนให้เด็กเชื่อฟังและเคารพพ่อแม่และอาจารย์ หรือเพื่อให้พวกเขาในประเพณีของโบสถ์ พวกเขาไม่ได้เขียนเป็นหลักเพื่อความบันเทิงของเด็กและให้พวกเขามีความสุข . ภายในศตวรรษที่ผ่านมาและครึ่งหนึ่งด้วยผู้เขียนหลายคนได้รวบรวมและเล่าขานเรื่องราวสำหรับเด็กมากมายแบบดั้งเดิมจากส่วนต่างๆของโลกแบบดั้งเดิมนางฟ้าเรื่องราว เรื่องราวโรแมนติกแห่งยุค กลาง ตำนานและตำนาน

มรดกของเด็ก ตามที่มีการระบุ เด็กวรรณกรรมอยู่สองชนิดแรก แบบชนิดที่เติบโตขึ้นมาในหมู่ชาวเมื่อนานมาแล้วในรูปแบบของสัมผัส ตำนาน เทพนิยายนิทาน , ตำนาน , และโรแมนติกเรื่อง วีรบุรุษ และ สอง ชนิดที่ถูกผลิตในช่วงเวลาสมัยใหม่ โดยผู้เขียนแต่ละ แรก ชนิดแบบดั้งเดิมที่ผลิตโดยอารยธรรมแรกและโดยชาวนาเด็กมานาน ที่สุดของเรื่องราวที่ผลิตโดยวัยเด็กของการแข่งขันได้มอบไว้ให้กับเด็กๆ ในวันนี้