People call the police a lot of dif

People call the police a lot of different names: bobbies, coppers, the cops, and other worse things. The one thing all police officers really hate being called is ‘pigs’. As soon as she heard the word, Logan felt Grant move beside her. She reached out her hand and put it on his arm.
‘No,’ she said softly. She looked at the man in front of her. ‘Jimmy Brown?’ she asked.
‘Maybe,’ he said. ‘Who wants to know?’
‘Jimmy, I’m Inspector Logan of the Edinburgh Police and this is Sergeant Grant.’ She showed him her ID card then put it away in her bag.
‘So?’ said Jimmy, continuing to look down his nose at her.
‘So we’d like to come in,’ explained Grant, putting his face very close to the other man’s face. Brown took a couple of steps back. Grant and Logan stepped quickly into the flat and Grant shut the door. Brown looked surprised.
‘Problem?’ asked Grant. His voice did not sound friendly. He did not look friendly.
Brown gave a weak smile and moved back against the wall.
Logan took a few more steps into the flat and looked around. She had been in some terrible flats in the past but she had never seen anywhere quite like this. The furniture was old and had cigarette burns all over it. The walls were a dark colour; probably once a kind of brown but it was difficult to tell. Coffee cups and cigarette packets lay everywhere. Empty pizza boxes lay on the table; that day’s evening paper was open on a chair; a half-eaten piece of pizza lay on the floor by an empty beer can on its side. There was a smell of unwashed clothes and unwashed people.
She turned to Jimmy Brown.
‘Do you know where Morag is, Jimmy?’
Brown moved away from Grant and walked round the room picking up empty cigarette packets and shaking them.
‘No,’ he said.
‘What were you doing this afternoon?’
‘Nothing.’
‘Come on, Jimmy, let’s have some answers,’ said Logan, impatiently.
Grant looked round the room. There was a door to his left. He reached out to open it.
‘Don’t go in there,’ said Brown, moving towards Grant.
Grant looked once at Brown and opened the door.
‘Well, well, well,’ said Grant, sounding very pleased with himself, as he looked through the door he had just opened.
‘What have we got here?’
Logan took a step forward to see what Grant had found. There was a bed in one corner of the room, but all along the opposite wall were boxes of videos, televisions and CD players all on top of each other. Grant walked into the room and opened some of the boxes, checking what was inside.
Brown sat down on the floor in the living room, looking unhappily at the wall on the other side of the room.
‘Am I right in thinking that these are all stolen?’ asked Logan.
Brown nodded but did not speak.
‘It’s not your lucky day, is it?’ continued Logan. ‘You’re in big trouble now, Jimmy. And it’ll be much worse if we don’t get some answers. So where’s Morag?’
‘I really don’t know,’ said Brown. ‘She went out about midday.’
‘Where? Was she working?’
‘No, she doesn’t work much,’ said Brown. ‘Not a real job, anyway. Not a nine to five kind of job.’
‘Where does she get money?’ asked Logan, as Grant came back into the living room.
‘I really don’t know,’ said Brown very quickly. ‘Some man. She calls him her “main man”. She gets money from him sometimes.’
‘You’re joking,’ said Grant. ‘You expect us to believe that some man just gives Morag money. Why? What does she do?’
‘It’s true. Really. It’s true. I don’t know what she does for him.’
‘You don’t know who this “main man” is, then?’ asked Logan.
‘No,’ said Brown.
‘No idea?’ asked Grant, looking hard at Brown.
‘I think he’s someone important,’ said Brown quickly, ‘but she’s never told me. She always says there are some things it’s better not to know.’
‘So you don’t know what she did for him?’
‘No,’ said Brown.
‘Was she going to see him today?’ asked Logan.
‘Probably,’ said Brown. ‘She made a phone call just before she went out. It sounded as if she was talking to him. In fact, it sounded as if she wanted to see him. Why are you asking all these questions about Morag anyway? What’s she done?’
Logan stopped speaking. She looked out of the window and thought about the main man. How important was he? Grant continued the questioning.
‘What about you, Jimmy?’ he asked. ‘Where have you been all day?’
‘Here,’ said Brown. ‘I’ve been here. I haven’t been out all day.’
‘Is there anyone who’s seen you or been with you?’ Grant asked.
‘No,’ said Brown.
‘No visitors?’
‘No.’
Brown got up off the floor and started looking a little braver than before.
‘Now, come on, you two. I’ve answered your questions,’ he said. ‘What’s all this about? What’s Morag been doing?’
Logan looked at Grant. Grant sat down on the arm of the cleanest chair.
‘Jimmy,’ he said, ‘you’d better sit down. I’m afraid I’ve got some bad news for you.’
* * *
They drove from Jimmy Brown’s flat to the London Road police station. Grant and Logan sat in the front of the car, Brown in the back. He had cried when Grant told him about Morag. When he had stopped crying, they told him he would have to come to the police station. He would have to look at the body so that they could be sure it was Morag. He would also have to talk to officers from the Robbery Unit about what was in his bedroom. Logan didn’t tell him that she would have some more questions for him later.
As Grant drove, Logan thought about the people who had come into her life today: Ronnie Campbell, murderer; Jimmy Brown, robber; Morag Mackenzie, dead at the age of . . . How old was she? Twenty-six? Twenty-seven? Certainly not much older.
When they arrived at the police station, it was seven thirty. Logan asked a young sergeant to take Brown to look at the body. As soon as they had left, she turned to Grant.
‘He wasn’t telling the truth about this afternoon,’ she said.
‘Wasn’t he?’ asked Grant.
‘No,’ replied Logan. ‘He had this evening’s paper in the flat. The evening paper comes out at about two o’clock. So either he went out to buy it or a visitor brought it in.’
‘You didn’t question him about it,’ said Grant.
‘No. I thought I’d leave it till later,’ said Logan. ‘He might talk more easily here.’
Grant smiled and then said, ‘He’s left-handed.’
‘Yes, I saw,’ said Logan. ‘And tall.’
‘And he’s not a very nice person.’
‘No,’ said Logan. ‘But that doesn’t make him a murderer.’
‘True,’ said Grant. ‘But you wouldn’t . . .’
‘. . . be surprised if he was,’ finished Logan, smiling. ‘And what about the main man?’ she asked.
‘It’s an interesting choice of words, isn’t it?’ said Grant.
‘Yes,’ said Logan. ‘It is unusual. But I’ve heard it before.’
‘Someone who thinks they’re important,’ said Grant, more to himself than to Logan.
‘Right,’ said Logan, putting a hand on Grant’s shoulder. ‘When Jimmy’s had a look at the body, lock him up and get someone from the Robbery Unit to go and talk to him about all those stolen things. They’ll also need to go round to his flat and pick everything up. Then come and find me in my office.’
‘Right,’ said Grant.
* * *
Logan was reading through Ronnie Campbell’s police record and making notes in a small black notebook when Grant returned. As he came through the door, she looked at her watch. It was eight fifteen but it was still very light outside.
‘The body is Morag Mackenzie’s,’ Grant told Logan.
‘Yes, someone rang to tell me,’ she replied. ‘Any news on the envelope or the knife?’
‘The scientists will call us as soon as possible about the envelope. The search has finished and they haven’t found a knife.’
‘What about St Margaret’s Loch? Maybe the killer threw the knife in the water,’ said Logan. St Margaret’s Loch was a small man-made lake in Holyrood Park. ‘Get some divers to check that in the morning.’
‘Right, madam,’ said Grant.
‘Do we have any idea where Campbell might go?’ she asked.
‘Not really,’ said Grant. ‘I spoke to the prison. He had one visitor in the last twelve months: his lawyer.’
‘Of course, at this time of year it’s warm enough to sleep outside,’ Logan said. She went on: ‘I’ve also been thinking about how he’ll get money.’
‘He’ll probably steal it,’ said Grant.
Logan said nothing for a few moments. Then she spoke: ‘Campbell was sent to prison for fifteen years.’
‘That’s right,’ said Grant.
‘He’s still got quite a long time left,’ said Logan.
‘Yes,’ agreed Grant. ‘And because he’s in trouble again now, he won’t get out early. He’ll be in there for eight more years.’
‘There’s something strange about this murder,’ said Logan. ‘I think if we want to find out who murdered Morag Mackenzie we’ll need to look into Craig Sinclair’s murder again.’
Grant looked at her but said nothing. He had only worked with Inspector Logan for three years, but he knew that she was often right.
Logan looked through a few pages of her notebook.
‘Craig Sinclair had a sister,’ she said. ‘Jean Drummond, married. There’s an address for her in the New Town, St Stephen Street. Let’s see if she still lives there. Go and organise the divers for tomorrow and I’ll meet you in the car park in ten minutes.’
‘What about Jimmy Brown?’ asked Grant.
‘Let the Robbery Unit talk to him tonight,’ said Logan. ‘We’ll talk to him tomorrow. I’m more interested in finding out about Sinclair’s murder at the moment.’
The Old Town of Edinburgh is a fairly small area around the Castle and the Palace of Holyroodhouse. St Stephen Street is in the New Town, not far from Princes Street. And although this part of the city is already more than two hundred years old, it is still called the New Town.
As they drove through the streets of Edinburgh at eight thirty on this warm June evening, Logan looked at the busy streets and the stone houses. She thought to herself, as she often did, that Edinburgh must be one of the most beautiful cities in the world. She had been to Lon

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนโทรแจ้งตำรวจมากชื่อแตกต่างกัน: bobbies, coppers การตำรวจ และสิ่งอื่น ๆ ที่เลวร้ายยิ่งขึ้น สิ่งหนึ่งที่เจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งหมดจริง ๆ เกลียดถูกเรียกเป็น 'หมู' ทันทีที่เธอได้ยินคำ โลรู้สึกให้ย้ายข้างเธอ เธอมาถึงมือของเธอออก และวางบนแขนของเขา"ไม่ เธอกล่าวเบา ๆ เธอมองคนตรงหน้า 'จิมมี่สีน้ำตาล "เธอถาม'ที เขากล่าว 'ใครอยากรู้"'จิมมี่ ฉันตรวจสอบโลตำรวจเอดินบะระ และนี้คือสิบเอกเงินช่วยเหลือ' เธอพบบัตรประจำตัวของเขา แล้วใส่ไปในกระเป๋าของเธอ'เพื่อ ' จิมมี่ ต่อดูจมูกของเขาที่เธอกล่าว'ดังนั้นเราต้องมาใน อธิบายอนุญาต วางหน้าใกล้ใบหน้าของคนอื่น ๆ สีน้ำตาลเอาสองตอนกลับมา เงินช่วยเหลือและโลก้าวอย่างรวดเร็วในการแบน และให้ปิดประตู สีน้ำตาลดูประหลาดใจ'ปัญหา ' ขอเงินช่วยเหลือ เสียงของเขาไม่ได้เสียงดี เขาไม่ได้ดูเป็นมิตรสีน้ำตาลให้ยิ้มอ่อน และย้ายกลับกำแพงโลเอาขั้นตอนเพิ่มเติมในการแบน และมองรอบ ๆ เธอได้รับในแฟลตบางอย่างน่ากลัวในอดีต แต่เธอไม่เคยเห็นที่ใดมากเช่นนี้ เฟอร์นิเจอร์เก่า และมีบุหรี่ไหม้ทั่วก็ ผนังมีสีเข้ม คงครั้งเดียวแบบสีน้ำตาลแต่ก็ยากที่จะบอก ถ้วยกาแฟและบุหรี่เก็ตวางทุก กล่องพิซซ่าว่างวางบนโต๊ะ กระดาษเย็นวันที่ถูกเปิดบนเก้าอี้ การกินครึ่งชิ้นพิซซ่าวางบนพื้นโดยมีเบียร์ว่างเปล่าสามารถตะแคง มีกลิ่นเสื้อผ้า unwashed และ unwashed คนเธอหันไปจิมมี่สีน้ำตาล'คุณรู้ Morag จิมมี่'น้ำตาลย้ายจากเงินช่วยเหลือ และเดินรอบห้องรับแพคเก็ตบุหรี่เปล่า และสั่นได้"ไม่ เขากล่าวว่า'ถูกทำอะไรตอนบ่าย''ไม่''มาใน จิมมี่ ลองมีคำตอบบางอย่าง กล่าวว่า โลแกน impatientlyให้มองรอบห้อง มีประตูทางซ้ายของเขา เขาถึงออกเพื่อเปิด'อย่าไป มี กล่าวว่า น้ำตาล เข้ารับเงินช่วยเหลือเงินช่วยเหลือเมื่อมองน้ำตาล และเปิดประตู'ดี ดี ดี กล่าวว่า เงินช่วยเหลือ เสียงยินดีมากกับตัวเอง เป็นเขาดูเขาก็เปิดประตู'อะไรเรามีที่นี่"โลใช้เวลาก้าวไปข้างหน้าเพื่อดูสิ่งที่ให้ได้พบ มีเตียงอยู่ในมุมหนึ่งของห้อง แต่รับผนังตรงกันข้ามได้ของวิดีโอ โทรทัศน์ และเครื่องเล่นซีดีทับกัน ให้เดินเข้าไปในห้อง และเปิดของกล่อง การตรวจสอบสิ่งอยู่ภายในสีน้ำตาลนั่งลงบนพื้นในห้องนั่งเล่น ดู unhappily ที่ผนังอีกด้านของห้อง'Am ฉันสิทธิ์ในการคิดว่า เหล่านี้มีทั้งหมดถูกขโมย ' ถามโลแกนบราวน์พยักหน้า แต่ไม่ได้พูด'ไม่วันโชคดี เป็น ' ต่อโล ' ปัญหาใหญ่ตอนนี้คุณ จิมมี่ และจะแย่มากถ้าเราไม่ได้รับคำตอบบางอย่าง ดังนั้น Morag ?''ฉันไม่ทราบจริง ๆ กล่าวว่า สีน้ำตาล "เธอออกไปเกี่ยวกับตอนกลางวัน'' ที่ เธอทำงาน? "'ไม่มี เธอไม่ทำงานมาก กล่าวว่า สีน้ำตาล ' ไม่จริง หรืองาน ไม่เก้า-ห้าชนิดของงาน ''ที่ไม่เธอรับเงิน "ถามโล เป็นให้กลับมาเป็นห้องนั่งเล่น'ฉันไม่ทราบจริง ๆ กล่าวว่า สีน้ำตาลอย่างรวดเร็ว ' บางคน เธอเรียกเขาคนของเธอ"หลัก" เธอได้รับเงินจากเขาบางครั้ง "'คุณกำลังหยอกล้อ กล่าวว่า เงินช่วยเหลือ ' คุณคาดหวังว่าเราเชื่อว่า บางคนให้เงิน Morag เพียง ทำไม เธอทำอะไร? "' มันเป็นความจริง จริง ๆ มันเป็นความจริง ไม่รู้อะไรที่เธอไม่ให้เขา ' 'คุณไม่ทราบที่นี้ "คนหลัก" แล้ว ' ถามโลแกน"ไม่ กล่าวว่า สีน้ำตาล'ความคิด ' ขออนุญาต มองฮาร์ดดิสก์ที่สีน้ำตาล'ฉันคิดว่า เขาเป็นคนสำคัญ กล่าวว่า น้ำตาลอย่างรวดเร็ว, ' แต่เธอไม่เคยได้บอกฉัน เธอมักจะกล่าวว่า มีบางสิ่งที่ดีกว่าไม่รู้ ''ดังนั้นคุณไม่ทราบสิ่งที่เธอไม่ให้เขา""ไม่ กล่าวว่า สีน้ำตาล'เธอไปหาเขาวันนี้ ' ถามโลแกน'คง กล่าวว่า สีน้ำตาล ' เธอทำโทรศัพท์ก่อนเธอออกไป ได้แต่เพียงแห่งว่า เธอพูดกับเขา ในความเป็นจริง มันแต่เพียงแห่งว่า เธออยากเห็นเขา เหตุคุณถามคำถามเหล่านี้ทั้งหมดเกี่ยวกับ Morag คืออะไรที่เธอทำได้อย่างไร 'โลแกนหยุดพูด เธอมองออกจากหน้าต่าง และคิดว่า เกี่ยวกับคนหลัก ความสำคัญมีเขา เงินช่วยเหลือต่อการซักถาม'สิ่งที่เกี่ยวกับคุณ จิมมี่ "เขาถามขึ้น 'มาทุกวัน"'นี่ กล่าวว่า สีน้ำตาล "ฉันได้รับการ ฉันยังไม่ได้ออกตลอดทั้งวัน ''มีใครได้เห็นคุณ หรือรับคุณหรือไม่" ขอเงินช่วยเหลือ"ไม่ กล่าวว่า สีน้ำตาล'ไม่มีผู้เข้าชม''หมายเลข'สีน้ำตาลมีค่าปิดพื้น และเริ่มมองน้อย braver กว่าก่อน' ตอนนี้ มา คุณสอง ผมได้ตอบคำถามของคุณ, "เขากล่าวว่า ' สิ่งทั้งหมดนี้เกี่ยวกับ มี Morag แล้วทำอะไร? "โลแกนมองเงินช่วยเหลือ ให้นั่งลงบนแขนของเก้าอี้เตรียม'จิมมี่ เขากล่าวว่า, ' คุณดีกว่าจะนั่งลง ฉันกลัวฉันมีข่าวร้ายบางอย่างสำหรับคุณ '* * *พวกเขาขับรถจากจิมมี่สีน้ำตาลแบนไปสถานีตำรวจถนนลอนดอน เงินช่วยเหลือและโลนั่งอยู่หน้ารถ น้ำตาลหลัง เขาก็มีร้องเมื่อให้บอกเกี่ยวกับ Morag เมื่อเขาหยุดร้องไห้ พวกเขาบอกจะต้องมาที่สถานีตำรวจ เขาจะต้องดูที่ตัวเพื่อให้สามารถแน่ใจว่า มันเป็น Morag เขายังจะมีการพูดคุยกับเจ้าหน้าที่จากหน่วยปล้นเกี่ยวกับอะไรอยู่ในห้องนอนของเขา โลแกนไม่ได้บอกเขาว่า เธอจะมีคำถามเพิ่มเติมสำหรับเขาในภายหลังเป็นเงินช่วยเหลือขับรถ โลคิดว่า เกี่ยวกับคนที่ได้มาในชีวิตของเธอวันนี้: Ronnie Campbell ฆาตกร สีน้ำตาล Jimmy โม่ง Morag แมค ตายที่อายุ... วิธีเก่าคือเธอ ยี่สิบหก ยี่สิบเจ็ด ไม่แน่นอนมากเก่าเมื่อพวกเขามาถึงที่สถานีตำรวจ ได้สามสิบเจ็ด โลแกนขอสิบเอกหนุ่มจะใช้น้ำตาลที่ร่างกาย ทันทีที่พวกเขาได้จากไป เธอหันไปรับเงินช่วยเหลือ'เขาไม่ได้บอกความจริงเกี่ยวกับบ่ายนี้ เธอกล่าว'ไม่ได้เขา ' ขอเงินช่วยเหลือ'ไม่ ตอบกลับโลแกน ' เขามีกระดาษเย็นนี้สงบ กระดาษเย็นออกมาที่ประมาณสองโมง เพื่อให้เขาไปซื้อ หรือเข้าชมที่มาในการ ''คุณไม่ถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ กล่าวว่า เงินช่วยเหลือ'ฉันคิดว่า ฉันจะไม่ได้จนถึงหลัง หมายเลข' โลกล่าว 'เขาอาจพูดคุยเพิ่มเติมได้ที่นี่'ให้ยิ้มแล้ว กล่าว ว่า 'เขาจะถนัดซ้ายก็''ใช่ เห็น กล่าวว่า โลแกน 'กสูง''และเขาไม่ใช่คนดี''ไม่ โลกล่าว 'แต่ที่ไม่ทำให้เขาเป็นฆาตกร"'ทรู กล่าวว่า เงินช่วยเหลือ ' แต่คุณไม่... กัน '"... ประหลาดใจถ้าเขา เสร็จโล ยิ้ม "และสิ่งที่เกี่ยวกับคนหลัก" เธอถาม'เป็นตัวเลือกที่น่าสนใจของคำ ไม่มัน ' กล่าวว่า เงินช่วยเหลือ'ใช่ โลกล่าว ' มันเป็นความผิดปกติ แต่ผมเคยได้ยินมาก่อน ''คนที่คิดว่า พวกเขากำลังสำคัญ กล่าวอนุญาต ขึ้นเพื่อตนเองกว่าโล'ขวา กล่าวว่า โลแกน วางมือบนไหล่ของเงินช่วยเหลือ ' เมื่อจิมมี่ของมาดูที่ตัว ล็อคเขา และบุคคลจากหน่วยปล้นไป และพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้นถูกขโมย พวกเขาจะต้องไปแบนเขาตลอด และรับทุกอย่างด้วย มา แล้วพบฉันในสำนักงานของฉัน.''ขวา กล่าวว่า เงินช่วยเหลือ* * *โลแกนอ่านผ่านบันทึกตำรวจ Ronnie Campbell และทำบันทึกย่อในสมุดบันทึกสีดำขนาดเล็กเมื่อส่งคืนเงินช่วยเหลือ ขณะพระองค์เสด็จผ่านประตู เธอดูที่นาฬิกาของเธอ ก็แปดสิบห้า แต่ก็ยังเบามากนอก"ร่างกายเป็น Morag แมค ให้บอกโลแกน'ใช่ คนรังบอก เธอตอบกลับ 'ข่าวบนซองจดหมายหรือมีด'' นักวิทยาศาสตร์ที่จะโทรหาเราโดยเร็วที่สุดเกี่ยวกับซองจดหมาย การค้นหาเสร็จสิ้น และพวกเขายังพบมีด '' อะไรเกี่ยวกับเซนต์มาร์กาเร็ตล็อค บางทีนักฆ่าที่โยนมีดในน้ำ กล่าวว่า โลแกน ล็อคเซนต์มาร์กาเร็ตมีทะเลสาบจำลองขนาดเล็กในสวน Holyrood 'รับไดเวอร์บางอย่างต้องตรวจสอบว่าในตอนเช้า''ขวา ผู้หญิง กล่าวว่า เงินช่วยเหลือ'เรามีความคิดใด ๆ ที่อาจไป Campbell "เธอถาม'ไม่ได้จริง ๆ กล่าวว่า เงินช่วยเหลือ ' ผมได้พูดกับคุก เขามีผู้เข้าชมหนึ่งในสิบสองเดือน: ทนายความของเขา ''ของหลักสูตร ในเวลานี้ของปีก็อบอุ่นพอที่จะนอนนอก โลกล่าว เธอไป: 'ฉันได้ยังคิดเกี่ยวกับว่าเขาจะได้รับเงิน ''เขาจะคงขโมย,' กล่าวว่า เงินช่วยเหลือโลแกนกล่าวว่า ไม่มีอะไรสำหรับครู่ แล้วเธอพูด: 'Campbell ถูกส่งไปจำคุกสิบห้าปี ''ถูกต้อง กล่าวว่า เงินช่วยเหลือ'เขายังมีเวลาค่อนข้างนานซ้าย กล่าวว่า โลแกน'ใช่ ยอมรับเงินช่วยเหลือ ' และเนื่องจากเขามีปัญหาอีกตอนนี้ เขาจะเร็ว เขาจะ มีแปดปีขึ้นไป ''มีอะไรแปลก ๆ เกี่ยวกับฆาตกรรมนี้ กล่าวว่า โลแกน 'ผมคิดว่า ถ้า เราต้องการหาคนฆาตกรรมแมค Morag ที่เราจะต้องมองเป็นเคร็กนแคลร์ฆาตกรรมอีก'ให้มองเธอ แต่ว่า ไม่มีอะไร เขาได้เท่าทำงานกับโลแกนตรวจสอบสามปี แต่เขารู้ว่า เธอมักจะถูกโลแกนมองผ่านไม่กี่หน้าของสมุดบันทึกของเธอ'นแคลร์เคร็กมีน้องสาว เธอกล่าว ' ฌองดรัม แต่งงาน มีอยู่สำหรับเธอในเมืองใหม่ St Stephen Street ลองดูถ้าเธอยังอยู่ที่นั่น ไป และแหล่งดำน้ำที่สำหรับวันพรุ่งนี้และจะพบกับคุณในการจอดรถในสิบนาที ''อะไรสีน้ำตาลจิมมี่บ้าง' ขอเงินช่วยเหลือ'ให้พูดหน่วยปล้นเขาคืนนี้ กล่าวว่า โลแกน ' เราจะคุยกับเขาวันพรุ่งนี้ ผมความสนใจในการค้นหาเกี่ยวกับการฆาตกรรมของนแคลร์ในขณะนี้ 'เก่าของเมืองเอดินบะระเป็นพื้นที่ค่อนข้างเล็กรอบปราสาทและพระราชวัง Holyroodhouse ถนน St Stephen เป็นเมืองใหม่ ไม่ไกลจากถนนปริ๊นซ์ และถึงแม้ว่าเมืองแห่งนี้อยู่กว่าสองร้อยปี ยังเรียกว่าเมืองใหม่ขณะที่พวกเขาขับรถผ่านถนนในเอดินบะระที่สามสิบแปดนี้อบอุ่นมิถุนายนเย็น โลมองถนนวุ่นวายและบ้านหิน เธอคิดกับตัวเอง เป็นเธอมักได้ ว่า เอดินบะระต้องเป็นหนึ่งในเมืองที่สวยที่สุดในโลก เธอเคยไปยลอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนเรียกตำรวจจำนวนมากของชื่อที่แตกต่างกัน: bobbies, ทองแดง, ตำรวจและสิ่งที่เลวร้ายอื่น ๆ สิ่งหนึ่งที่ทุกเจ้าหน้าที่ตำรวจเกลียดถูกเรียกว่าเป็น 'หมู' ทันทีที่เธอได้ยินคำว่าโลแกนรู้สึกย้ายให้อยู่ข้างๆเธอ เธอเอื้อมมือออกและวางไว้บนแขนของเขาเธอ.
'ไม่' เธอพูดเบา ๆ เธอมองไปที่ชายคนนั้นอยู่ตรงหน้าเธอ 'จิมมี่บราวน์? เธอถาม.
'อาจจะ' เขากล่าวว่า ใครต้องการที่จะรู้หรือไม่?
'' จิมมี่ผมสารวัตรโลแกนตำรวจเอดินบะระและนี่คือจ่าแกรนท์. เธอแสดงให้เขาเห็นบัตรประจำตัวประชาชนของเธอแล้วใส่ไปในกระเป๋าของเธอ.
'ดังนั้น?' จิมมี่กล่าวอย่างต่อเนื่องเพื่อมองลงจมูกของเขาที่เธอ.
'ดังนั้นเราจึงต้องการที่จะมาใน' อธิบายให้ใส่ใบหน้าของเขาอย่างใกล้ชิดกับใบหน้าคนอื่น ๆ บราวน์เอาคู่ของขั้นตอนกลับ แกรนท์และโลแกนก้าวอย่างรวดเร็วในแบนและแกรนท์ปิดประตู บราวน์มองแปลกใจ.
'ปัญหา?' แกรนท์ถาม เสียงของเขาไม่ได้เสียงที่เป็นมิตร เขาไม่ได้มีลักษณะเป็นมิตร.
บราวน์ให้รอยยิ้มที่อ่อนแอและย้ายกลับมาอยู่กับผนัง.
โลแกนเอาขั้นตอนอีกไม่กี่เข้าไปในแบนและมองไปรอบ ๆ เธอได้รับในบางแฟลตที่น่ากลัวในอดีตที่ผ่านมา แต่เธอไม่เคยเห็นที่ใดก็ได้มากเช่นนี้ เฟอร์นิเจอร์เก่าและมีการเผาไหม้บุหรี่ทั่วมัน ผนังเป็นสีเข้ม; อาจจะเป็นครั้งเดียวชนิดของน้ำตาล แต่มันก็เป็นเรื่องยากที่จะบอก ถ้วยกาแฟและบุหรี่วางแพ็คเก็ตทุกที่ ที่ว่างเปล่ากล่องพิซซ่าวางบนโต๊ะ; กระดาษตอนเย็นวันนั้นก็เปิดบนเก้าอี้; ชิ้นส่วนครึ่งกินของพิซซ่าที่วางอยู่บนพื้นโดยเบียร์เปล่าสามารถทางด้านข้าง มีกลิ่นของเสื้อผ้าที่ไม่เคยอาบน้ำเป็นและคนที่ไม่เคยอาบน้ำ.
เธอหันไปจิมมี่บราวน์.
'คุณรู้ที่เป็น Morag จิมมี่'
บราวน์ย้ายออกไปจากแกรนท์และเดินรอบห้องเก็บค่าแพ็คเก็ตบุหรี่ที่ว่างเปล่าและสั่นพวกเขา.
'ไม่
"เขากล่าว." คุณกำลังทำอะไรช่วงบ่ายวันนี้?
'' ไม่มีอะไร.
'' Come on, จิมมี่ได้ขอคำตอบบางกล่าวว่าโลแกนอดทน.
แกรนท์มองรอบห้อง มีประตูเป็นไปทางด้านซ้าย เขาเอื้อมมือออกไปเปิดมัน.
'ไม่ได้ไปในที่นั่นกล่าวว่าบราวน์ย้ายไปแกรนท์.
แกรนท์มองครั้งเดียวที่บราวน์และเปิดประตู.' ดีดีดีกล่าวว่าแกรนท์ที่ทำให้เกิดเสียงยินดีมากกับตัวเอง ขณะที่เขามองผ่านประตูที่เขาเพิ่งเปิด. 'มีอะไรเราได้ที่นี่?' โลแกนก้าวไปข้างหน้าเพื่อดูสิ่งที่แกรนท์ได้พบ มีเตียงในมุมหนึ่งของห้องพักเป็น แต่ทั้งหมดตามผนังตรงข้ามเป็นกล่องของวิดีโอโทรทัศน์และเครื่องเล่นซีดีทั้งหมดที่ด้านบนของแต่ละอื่น ๆ แกรนท์เดินเข้ามาในห้องและเปิดบางส่วนของกล่องการตรวจสอบสิ่งที่อยู่ข้างใน. บราวน์นั่งลงบนพื้นในห้องนั่งเล่นที่กำลังมองหามีความสุขที่ผนังในด้านอื่น ๆ ของห้อง. 'ฉันสิทธิในการคิดว่าสิ่งเหล่านี้ ทั้งหมดถูกขโมย? ถามโลแกน. บราวน์พยักหน้า แต่ไม่ได้พูด. 'มันไม่ได้วันโชคดีของคุณมันคืออะไร?' ยังคงโลแกน 'คุณกำลังมีปัญหาใหญ่ตอนนี้จิมมี่ และมันจะเลวร้ายมากถ้าเราไม่ได้คำตอบบางอย่าง เพื่อที่เป็น Morag? '' ผมไม่ทราบว่า 'บราวน์กล่าว เธอก็ออกไปประมาณเที่ยง. '' ที่ไหน? เธอทำงาน? '' ไม่มีเธอไม่ได้ทำงานมาก "บราวน์กล่าว 'ไม่งานจริงแล้ว ไม่ได้เป็น 9-5 ชนิดของงาน. '' ในกรณีที่เธอไม่ได้รับเงิน? ถามโลแกนเป็นแกรนท์กลับมาเข้าไปในห้องนั่งเล่น. 'ผมไม่ทราบว่า' บราวน์กล่าวอย่างรวดเร็ว 'คนบางคน เธอเรียกเขาว่าเธอ "คนสำคัญ" เธอได้รับเงินจากเขาบางครั้ง. '' คุณกำลังล้อเล่น 'แกรนท์กล่าวว่า 'คุณคาดหวังว่าเราจะเชื่อว่าบางคนเพียงแค่ให้เงิน Morag ทำไม? เธอทำอะไร? '' มันเป็นความจริง จริงๆ มันเป็นความจริง. ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่เธอทำกับเขา. '' คุณไม่ทราบว่าใครคนนี้ "คนหลัก" เป็นแล้ว? ถามโลแกน. 'ไม่' บราวน์กล่าวว่า. 'ไม่มีความคิด? ขอให้มองอย่างหนักที่สีน้ำตาล. "ผมคิดว่าเขาเป็นคนสำคัญกล่าวว่าบราวน์ได้อย่างรวดเร็ว 'แต่เธอไม่เคยบอกผมว่า เธอมักจะกล่าวว่ามีบางสิ่งบางอย่างมันจะดีกว่าที่จะไม่ทราบว่า. '' ดังนั้นคุณไม่ทราบว่าสิ่งที่เธอทำกับเขา? '' ไม่ 'บราวน์กล่าวว่า.' ถูกเธอจะได้เห็นเขาในวันนี้? ถามโลแกน. 'อาจจะ' บราวน์กล่าว เธอทำโทรศัพท์ก่อนที่เธอจะออกไปข้างนอก มันฟังดูราวกับว่าเธอได้พูดคุยกับเขา ในความเป็นจริงมันฟังดูราวกับว่าเธออยากจะเห็นเขา ทำไมคุณถึงถามคำถามเหล่านี้เกี่ยวกับ Morag หรือไม่? สิ่งที่เธอทำหรือไม่? 'โลแกนหยุดพูด เธอมองออกไปนอกหน้าต่างและคิดเกี่ยวกับคนหลัก วิธีการที่เขามีความสำคัญ? แกรนท์ยังคงตั้งคำถาม. อะไรเกี่ยวกับคุณจิมมี่? เขาถาม. 'คุณได้รับอยู่ที่ไหนทุกวัน?' 'ที่นี่' บราวน์กล่าว 'ผมอยู่ที่นี่ ผมไม่ได้ออกทุกวัน. '' มีคนที่เห็นคุณหรือรับกับคุณ? แกรนท์ถาม. 'ไม่' บราวน์กล่าวว่า. 'ผู้เข้าชมหรือไม่?' 'ฉบับ' บราวน์ลุกขึ้นจากพื้นและเริ่มมองหากล้าหาญน้อยกว่าก่อน. 'ตอนนี้มาที่คุณทั้งสอง ผมเคยตอบคำถามของคุณ "เขากล่าว อะไรคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับเรื่องนี้? Morag คือสิ่งที่ได้ทำ? "โลแกนมองไปที่แกรนท์ แกรนท์นั่งลงบนแขนของเก้าอี้ที่สะอาด. 'จิมมี่' เขากล่าวว่า 'คุณควรที่จะนั่งลง ฉันกลัวฉันมีบางข่าวที่ไม่ดีสำหรับคุณ. * * * * * * * * * * * * พวกเขาขับรถจากจิมมี่บราวน์แบนไปยังสถานีตำรวจถนนในกรุงลอนดอน แกรนท์และโลแกนนั่งอยู่ในด้านหน้าของรถบราวน์ในด้านหลัง เขาร้องไห้เมื่อแกรนท์บอกเขาเกี่ยวกับ Morag เมื่อเขาได้หยุดร้องไห้พวกเขาบอกเขาว่าเขาจะต้องมาที่สถานีตำรวจ เขาจะต้องมองไปที่ร่างกายเพื่อให้พวกเขาอาจจะแน่ใจว่ามันเป็น Morag นอกจากนี้เขายังจะต้องมีการพูดคุยกับเจ้าหน้าที่จากหน่วยปล้นเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ในห้องนอนของเขา โลแกนไม่ได้บอกเขาว่าเธอจะมีคำถามมากขึ้นสำหรับเขาในภายหลัง. ในฐานะที่เป็นคนขับรถให้โลแกนความคิดเกี่ยวกับคนที่เข้ามาในชีวิตของเธอในวันนี้: รอนนี่แคมป์เบลฆาตกร; จิมมี่บราวน์โจร; Morag แม็คเคนซี่ตายเมื่ออายุได้ . . เธอเป็นวิธีเก่าหรือไม่ ยี่สิบหก? ยี่สิบเจ็ด? ไม่แน่นอนมากเก่า. เมื่อพวกเขามาถึงที่สถานีตำรวจมันเป็นสามสิบเจ็ด โลแกนถามจ่าหนุ่มสาวที่จะใช้สีน้ำตาลจะมองไปที่ร่างกาย ทันทีที่พวกเขาได้ทิ้งเธอหันไปแกรนท์. 'เขาก็ไม่ได้บอกความจริงเกี่ยวกับช่วงบ่ายวันนี้ว่า' เธอกล่าว. 'ไม่ใช่เขา? ถามแกรนท์. 'ไม่' ตอบโลแกน 'เขามีกระดาษเย็นนี้แบน กระดาษเย็นออกมาที่ประมาณ 02:00 ดังนั้นทั้งที่เขาเดินออกไปซื้อหรือผู้เข้าชมนำมันใน. '' คุณไม่ได้ถามเขาเกี่ยวกับเรื่อง 'แกรนท์กล่าวว่า. ครั้งที่ ฉันคิดว่าฉันปล่อยให้มันจนต่อมา 'โลแกนกล่าวว่า 'เขาอาจจะพูดคุยได้ง่ายขึ้นที่นี่. แกรนท์ยิ้มแล้วพูดว่า' เขามือซ้าย. '' ใช่ฉันเห็น 'โลแกนกล่าวว่า 'และสูง.' 'และเขาก็ไม่ได้เป็นคนที่ดีมาก.' 'ไม่' โลแกนกล่าวว่า 'แต่นั่นไม่ได้ทำให้เขาเป็นฆาตกร.' 'ทรู' แกรนท์กล่าวว่า 'แต่คุณจะไม่ . . '' . . ต้องแปลกใจถ้าเขาเป็น 'เสร็จโลแกนยิ้ม 'และสิ่งที่เกี่ยวกับคนหลัก? เธอถาม. 'มันเป็นทางเลือกที่น่าสนใจของคำพูดไม่ได้หรือไม่' แกรนท์กล่าวว่า. 'ใช่' โลแกนกล่าวว่า "มันเป็นเรื่องปกติ แต่ผมเคยได้ยินมาก่อน. '' ใครบางคนที่คิดว่าพวกเขากำลังสำคัญ 'แกรนท์กล่าวว่าขึ้นกับตัวเองมากกว่าที่จะโลแกน.' ขวา 'กล่าวว่าโลแกนมือวางบนไหล่ของแกรนท์ เมื่อจิมมี่มีลักษณะที่ร่างกายล็อคเขาขึ้นและได้รับใครบางคนจากหน่วยปล้นไปและพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับทุกสิ่งที่ถูกขโมยเหล่านั้น พวกเขายังจะต้องไปรอบแบนและรับทุกอย่างขึ้นของเขา จากนั้นก็มาหาฉันในสำนักงานของฉัน. '' ใช่ 'แกรนท์กล่าวว่า. * * * * * * * * * * * * โลแกนถูกอ่านผ่านบันทึกตำรวจรอนนี่แคมป์เบลและทำบันทึกในสมุดบันทึกสีดำขนาดเล็กเมื่อแกรนท์กลับ ในขณะที่เขาเดินผ่านประตูที่เธอมองไปที่นาฬิกาของเธอ มันเป็นแปดสิบห้า แต่มันก็ยังเบามากนอก. 'ร่างกายเป็น Morag แม็คเคนซี่ของ' แกรนท์บอกว่าโลแกน. ใช่คนดังที่จะบอกผมว่า 'เธอตอบ ข่าวใด ๆ บนซองจดหมายหรือมีดหรือไม่? '' นักวิทยาศาสตร์จะโทรหาเราโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เกี่ยวกับซองจดหมาย ค้นหาได้เสร็จสิ้นแล้วและพวกเขายังไม่พบว่ามีด. '' สิ่งที่เกี่ยวกับเซนต์มาร์กาเร็ทะเลสาบ? บางทีนักฆ่าโยนมีดในน้ำ 'โลแกนกล่าวว่า เซนต์มาร์กาเร็ทะเลสาบเป็นทะเลสาบที่มนุษย์สร้างขึ้นเล็ก ๆ ในสวน Holyrood 'รับนักดำน้ำบางอย่างเพื่อตรวจสอบว่าในตอนเช้า.' 'ขวาแหม่ม' แกรนท์กล่าวว่า. "เรามีความคิดที่แคมป์เบลใด ๆ ที่อาจจะไป? เธอถาม. 'ไม่จริง' แกรนท์กล่าวว่า 'ฉันพูดกับคุก เขามีหนึ่งในผู้เข้าชมในช่วงสิบสองเดือน. ทนายของเขา '' แน่นอนในเวลาของปีก็อบอุ่นพอที่จะนอนหลับนอกนี้ 'โลแกนกล่าวว่า เธอเดินไป: '. ฉันยังได้รับความคิดเกี่ยวกับวิธีการที่เขาจะได้รับเงิน' 'เขาอาจจะขโมยมันกล่าวว่าแกรนท์. โลแกนกล่าวว่าไม่มีอะไรสักครู่ จากนั้นเธอก็พูด: '. แคมป์เบลถูกส่งไปยังคุกสิบห้าปี' 'ที่เหมาะสม'. แกรนท์กล่าวว่า"เขายังคงมีค่อนข้างนานซ้าย. โลแกนกล่าวว่า'ใช่' ตกลงที่แกรนท์ 'และเพราะเขาอยู่ในปัญหาอีกครั้งตอนนี้เขาจะไม่ได้รับออกมาในช่วงต้น เขาจะอยู่ในนั้นเป็นเวลาแปดปีที่ผ่านมา. '' มีบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับการฆาตกรรมครั้งนี้เป็น 'โลแกนกล่าวว่า 'ผมคิดว่าถ้าเราต้องการที่จะหาผู้ที่ Morag แม็คเคนซี่ฆ่าเราจะต้องดูเป็นคดีฆาตกรรมซินแคลเคร็กอีกครั้ง. แกรนท์มองไปที่เธอ แต่กล่าวว่าไม่มีอะไร เขาได้ทำงานเฉพาะกับสารวัตรโลแกนเป็นเวลาสามปี แต่เขารู้ว่าเธอมักจะถูกต้อง. โลแกนมองผ่านไม่กี่หน้าของโน้ตบุ๊คของเธอ. 'ซินแคลเครกมีน้องสาวคนหนึ่ง' ที่เธอบอกว่า 'ดรัมมอนด์ฌองแต่งงาน มีที่อยู่ของเธอที่อยู่ในเมืองเซนต์สตีเฟ่นถนน ลองมาดูกันว่าเธอยังคงอาศัยอยู่ที่นั่น ไปและจัดระเบียบนักดำน้ำสำหรับวันพรุ่งนี้และฉันจะได้พบคุณในที่จอดรถในสิบนาที. '' สิ่งที่เกี่ยวกับจิมมี่บราวน์? ถามแกรนท์. 'ให้หน่วยปล้นพูดคุยกับเขาในคืนนี้' โลแกนกล่าวว่า 'เราจะพูดคุยกับเขาในวันพรุ่งนี้ ฉันสนใจมากขึ้นในการหาข้อมูลเกี่ยวกับการฆาตกรรมของซินแคลในขณะนี้. 'เมืองเก่าแห่งเอดินบะระเป็นพื้นที่ที่ค่อนข้างเล็กรอบปราสาทและพระราชวังHolyroodhouse เซนต์สตีเฟ่นถนนในเมืองใหม่อยู่ไม่ไกลจากถนน Princes และถึงแม้ว่าส่วนหนึ่งของเมืองนี้มีอยู่แล้วกว่าสองร้อยปีก็จะเรียกว่ายังคงเป็นเมืองใหม่. ขณะที่พวกเขาขับรถผ่านถนนแห่งเอดินบะระที่แปดสามสิบในตอนเย็นมิถุนายนนี้อบอุ่นโลแกนมองไปที่ถนนที่วุ่นวายและหิน บ้าน เธอคิดกับตัวเองขณะที่เธอมักจะทำที่เอดินบะระจะต้องเป็นหนึ่งในเมืองที่สวยที่สุดในโลก เธอได้รับการโหลน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนเรียกตำรวจหลายชื่อที่แตกต่างกัน : วัยรุ่นตำรวจ , ตำรวจ , และสิ่งอื่น ๆแย่ลง สิ่งหนึ่งที่ตำรวจจริงๆไม่ชอบที่จะถูกเรียกว่าเป็น ' หมู ' ทันทีที่เธอได้ยินคำว่า โลแกนก็ให้ขยับมาข้างๆเธอ เธอเอื้อมมือไปจับมือเธอมาวางบนแขนของเขา .
' ' เธอพูดเบาๆ เธอมองชายตรงหน้าเธอ ' จิมมี่ บราวน์ ' เธอถาม 'maybe
' เขากล่าว' ใครอยากจะรู้ '
'jimmy ผมสารวัตรโลแกนของ Edinburgh ตำรวจและนี่จ่า แกรนท์ เธอพบเขาบัตรประชาชนของเธอ แล้วใส่ไปในกระเป๋าของเธอ . . . . .
'so ? ' จิมมี่ การดูถูกเธอ .
'so เราต้องการมา ' อธิบายให้ใส่ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้กับหน้าอื่น ๆของมนุษย์ สีน้ำตาลใช้เวลาสองขั้นตอนหลังแกรนท์และโลแกนก้าวอย่างรวดเร็วเข้าไปให้แบน และปิดประตู สีน้ำตาลดูแปลกใจ 'problem
? ' ถามว่า แกรนท์ เสียงของเขาไม่ได้เสียงที่เป็นมิตร เขาไม่ได้ดูเป็นมิตร .
สีน้ำตาลยิ้มอ่อน และย้ายกลับกำแพง
โลแกนเอาไม่กี่ขั้นตอนเพิ่มเติมในแบนและมองไปรอบ ๆ เธอมีบางอย่างที่น่ากลัวแฟลตในอดีตแต่เธอก็ไม่เคยเห็นที่ไหนเหมือนแบบนี้เฟอร์นิเจอร์เก่าและมีรอยไหม้ของบุหรี่ทั้งหมด ผนังเป็นสีมืด อาจจะเคยเป็นสีน้ำตาล แต่มันก็ยากที่จะบอกได้ ถ้วยกาแฟและซองบุหรี่วางอยู่เต็มไปหมด กล่องพิซซ่าเปล่าวางอยู่บนโต๊ะ กระดาษเย็นวันนั้นเปิดบนเก้าอี้ ; ครึ่งกินพิซซ่านอนลงบนพื้น โดยมีเบียร์สามารถนอนตะแคงมีกลิ่นของเสื้อผ้าที่ผ่านการซักและประชาชน .
เธอหันไปจิมมี่บราวน์ .
' คุณรู้ว่าโมแรกคือ จิมมี่ '
สีน้ำตาลย้ายออกจาก แกรนท์ และเดินรอบๆห้องหยิบซองบุหรี่เปล่าและสั่น .

' ' เขากล่าวว่า 'what ทำอะไรตอนบ่ายน่ะ ' '

'nothing . มาต่อ จิมมี่ มาได้คำตอบ ว่า โลแกน ใจร้อน
.