In port projects, long-term uncerta

In port projects, long-term uncertainties such as future demand, shipping traffic and
expected revenues are related to the market, which in turn, is influenced by wider
political and cultural forces at work, and are therefore difficult to predict. Future
technology too is difficult to forecast. If these are not taken into account during
planning, the resulting infrastructures may not be functional in a new or different
future. De Meyer et al. (2006): Already in 1987, Morris and Hugh (1987) concluded
that established project management methods are not enough to lead major projects to
success, and that many fail. In a study of 60 large engineering projects, Miller and
Lessard (2000) found that only 45% met most objectives, while 19% came in below
target (but without crises), 16% had to be restructured, and 20% were abandoned.
More generally, over 70% of projects in large organizations fail to meet their stated
objectives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในพอร์ตโครงการ แนวระยะยาวเช่นในอนาคตความต้องการ การขนส่งจราจร และรายได้ที่คาดว่าเกี่ยวข้องกับการตลาด ซึ่ง จะได้รับอิทธิพลจากกว้างขวางขึ้น กองกำลังทางการเมือง และวัฒนธรรมที่ทำงาน และมีดังนั้นจึงยากที่จะทำนาย ในอนาคต เทคโนโลยีจะยากที่จะคาดการณ์ ถ้าเหล่านี้ไม่ได้นำมาพิจารณาในระหว่างการ การวางแผน โครงสร้างพื้นฐานผลลัพธ์อาจไม่ทำงานในที่ใหม่ หรือแตกต่างกัน ในอนาคต เดอ Meyer et al. (2006): แล้วใน 1987 มอร์ริสและฮิวจ์ (1987) สรุปที่ก่อตั้งวิธีการบริหารโครงการไม่เพียงพอที่จะทำโครงการใหญ่ความสำเร็จ และจำนวนมากไม่ ในการศึกษา 60 โครงการขนาดใหญ่วิศวกรรม มิลเลอร์ และ Lessard (2000) พบว่า เพียง 45% ตรงตามวัตถุประสงค์มากที่สุด ในขณะที่ 19% มาด้านล่าง เป้าหมาย (แต่ไม่วิกฤต), 16% ได้ถูก restructured และ 20% ถูกยกเลิก มากขึ้นโดยทั่วไป กว่า 70% ของโครงการในองค์กรขนาดใหญ่ล้มเหลวในการตอบสนองของพวกเขาระบุ วัตถุประสงค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในโครงการพอร์ต, ความไม่แน่นอนในระยะยาวเช่นความต้องการในอนาคตการจราจรการขนส่งและรายได้ที่คาดว่าจะเกี่ยวข้องกับตลาดซึ่งในที่สุดก็เป็นผลมาจากที่กว้างขึ้นกองกำลังทางการเมืองและวัฒนธรรมในที่ทำงานและดังนั้นจึงยากที่จะทำนาย ในอนาคตเทคโนโลยีก็เป็นเรื่องยากที่จะคาดการณ์ หากเหล่านี้จะไม่นำมาพิจารณาในระหว่างการวางแผนโครงสร้างพื้นฐานที่เกิดขึ้นอาจจะไม่สามารถทำงานได้ในใหม่หรือแตกต่างกันในอนาคต เดเมเยอร์และอัล (2006): แล้วในปี 1987 มอร์ริสและฮิวจ์ (1987) ได้ข้อสรุปเป็นที่ยอมรับวิธีการบริหารจัดการโครงการที่มีไม่เพียงพอที่จะนำไปสู่โครงการที่สำคัญในการประสบความสำเร็จและล้มเหลวที่หลายๆ ในการศึกษา 60 โครงการวิศวกรรมขนาดใหญ่มิลเลอร์และLessard (2000) พบว่ามีเพียง 45% พบกับวัตถุประสงค์มากที่สุดในขณะที่ 19% มาด้านล่างเป้าหมาย(แต่ไม่วิกฤต) 16% จะต้องมีการปรับโครงสร้างหนี้และ 20% ถูกทอดทิ้งโดยทั่วไปกว่า 70% ของโครงการในองค์กรขนาดใหญ่ที่ไม่สามารถตอบสนองของพวกเขากล่าววัตถุประสงค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในโครงการท่าเรือ , ความไม่แน่นอนในระยะยาว เช่น ความต้องการในอนาคต และคาดว่ารายได้จะจัดส่งจราจร
เกี่ยวข้องกับตลาด ซึ่งจะ ได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมและการเมืองที่กว้างขึ้น
กําลังงาน จึงยากที่จะคาดเดาได้ เทคโนโลยีในอนาคต
เหมือนกัน ยากที่จะคาดการณ์ หากเหล่านี้ไม่ได้พิจารณาในระหว่าง
วางแผนผลอาจจะไม่ทำงานในระบบใหม่ หรืออนาคตที่แตกต่าง

เดอเมเยอร์ et al . ( 2006 ) : แล้วในปี 1987 และการเต้นรำฮิวจ์ ( 1987 ) ได้ก่อตั้งโครงการ
ที่วิธีการจัดการไม่พอที่จะนำโครงการ

ความสำเร็จ และที่หลายคนล้มเหลว ในการศึกษา 60 โครงการวิศวกรรมขนาดใหญ่ มิลเลอร์และ
ตัว ( 2000 ) พบว่า เพียงร้อยละ 45 ตรงวัตถุประสงค์มากที่สุดในขณะที่ 19% เข้ามาด้านล่าง
เป้าหมาย ( แต่ไม่มีวิกฤต ) , 16% มีการปรับโครงสร้างหนี้ และ 20% ถูกทอดทิ้ง
มากกว่าโดยทั่วไปกว่า 70% ของโครงการในองค์กรขนาดใหญ่ ล้มเหลวในการตอบสนองของพวกเขาระบุ
วัตถุประสงค์