CHAPTER IIIJONATHAN HARKER’S JOURNA

CHAPTER III

JONATHAN HARKER’S JOURNAL—continued

WHEN I found that I was a prisoner a sort of wild feeling came over me. I rushed up and down the stairs, trying every door and peering out of every window I could find; but after a little the conviction of my helplessness overpowered all other feelings. When I look back after a few hours I think I must have been mad for the time, for I behaved much as a rat does in a trap. When, however, the conviction had come to me that I was helpless I sat down quietly—as quietly as I have ever done anything in my life—and began to think over what was best to be done. I am thinking still, and as yet have come to no definite conclusion. Of one thing only am I certain; that it is no use making my ideas known to the Count. He knows well that I am imprisoned; and as he has done it himself, and has doubtless his own motives for it, he would only deceive me if I trusted him fully with the facts. So far as I can see, my only plan will be to keep my knowledge and my fears to myself, and my eyes open. I am, I know, either being deceived, like a baby, by my own fears, or else I am in desperate straits; and if the latter be so, I need, and shall need, all my brains to get through.
I had hardly come to this conclusion when I heard the great door below shut, and knew that the Count had returned. He did not come at once into the library, so I went cautiously to my own room and found him making the bed. This was odd, but only confirmed what I had all along thought—that there were no servants in the house. When later I saw him through the chink of the hinges of the door laying the table in the dining-room, I was assured of it; for if he does himself all these menial offices, surely it is proof that there is no one else to do them. This gave me a fright, for if there is no one else in the castle, it must have been the Count himself who was the driver of the coach that brought me here. This is a terrible thought; for if so, what does it mean that he could control the wolves, as he did, by only holding up his hand in silence. How was it that all the people at Bistritz and on the coach had some terrible fear for me? What meant the giving of the crucifix, of the garlic, of the wild rose, of the mountain ash? Bless that good, good woman who hung the crucifix round my neck! for it is a comfort and a strength to me whenever I touch it. It is odd that a thing which I have been taught to regard with disfavour and as idolatrous should in a time of loneliness and trouble be of help. Is it that there is something in the essence of the thing itself, or that it is a medium, a tangible help, in conveying memories of sympathy and comfort? Some time, if it may be, I must examine this matter and try to make up my mind about it. In the meantime I must find out all I can about Count Dracula, as it may help me to understand. To-night he may talk of himself, if I turn the conversation that way. I must be very careful, however, not to awake his suspicion.

Midnight.—I have had a long talk with the Count. I asked him a few questions on Transylvania history, and he warmed up to the subject wonderfully. In his speaking of things and people, and especially of battles, he spoke as if he had been present at them all. This he afterwards explained by saying that to a boyar the pride of his house and name is his own pride, that their glory is his glory, that their fate is his fate. Whenever he spoke of his house he always said “we,” and spoke almost in the plural, like a king speaking. I wish I could put down all he said exactly as he said it, for to me it was most fascinating. It seemed to have in it a whole history of the country. He grew excited as he spoke, and walked about the room pulling his great white moustache and grasping anything on which he laid his hands as though he would crush it by main strength. One thing he said which I shall put down as nearly as I can; for it tells in its way the story of his race:—
“We Szekelys have a right to be proud, for in our veins flows the blood of many brave races who fought as the lion fights, for lordship. Here, in the whirlpool of European races, the Ugric tribe bore down from Iceland the fighting spirit which Thor and Wodin gave them, which their Berserkers displayed to such fell intent on the seaboards of Europe, ay, and of Asia and Africa too, till the peoples thought that the were-wolves themselves had come. Here, too, when they came, they found the Huns, whose warlike fury had swept the earth like a living flame, till the dying peoples held that in their veins ran the blood of those old witches, who, expelled from Scythia had mated with the devils in the desert. Fools, fools! What devil or what witch was ever so great as Attila, whose blood is in these veins?” He held up his arms. “Is it a wonder that we were a conquering race; that we were proud; that when the Magyar, the Lombard, the Avar, the Bulgar, or the Turk poured his thousands on our frontiers, we drove them back? Is it strange that when Arpad and his legions swept through the Hungarian fatherland he found us here when he reached the frontier; that the Honfoglalas was completed there? And when the Hungarian flood swept eastward, the Szekelys were claimed as kindred by the victorious Magyars, and to us for centuries was trusted the guarding of the frontier of Turkey-land; ay, and more than that, endless duty of the frontier guard, for, as the Turks say, ‘water sleeps, and enemy is sleepless.’ Who more gladly than we throughout the Four Nations received the ‘bloody sword,’ or at its warlike call flocked quicker to the standard of the King? When was redeemed that great shame of my nation, the shame of Cassova, when the flags of the Wallach and the Magyar went down beneath the Crescent? Who was it but one of my own race who as Voivode crossed the Danube and beat the Turk on his own ground? This was a Dracula indeed! Woe was it that his own unworthy brother, when he had fallen, sold his people to the Turk and brought the shame of slavery on them! Was it not this Dracula, indeed, who inspired that other of his race who in a later age again and again brought his forces over the great river into Turkey-land; who, when he was beaten back, came again, and again, and again, though he had to come alone from the bloody field where his troops were being slaughtered, since he knew that he alone could ultimately triumph! They said that he thought only of himself. Bah! what good are peasants without a leader? Where ends the war without a brain and heart to conduct it? Again, when, after the battle of Mohács, we threw off the Hungarian yoke, we of the Dracula blood were amongst their leaders, for our spirit would not brook that we were not free. Ah, young sir, the Szekelys—and the Dracula as their heart’s blood, their brains, and their swords—can boast a record that mushroom growths like the Hapsburgs and the Romanoffs can never reach. The warlike days are over. Blood is too precious a thing in these days of dishonourable peace; and the glories of the great races are as a tale that is told.”
It was by this time close on morning, and we went to bed. (Mem., this diary seems horribly like the beginning of the “Arabian Nights,” for everything has to break off at cockcrow—or like the ghost of Hamlet’s father.)

12 May.—Let me begin with facts—bare, meagre facts, verified by books and figures, and of which there can be no doubt. I must not confuse them with experiences which will have to rest on my own observation, or my memory of them. Last evening when the Count came from his room he began by asking me questions on legal matters and on the doing of certain kinds of business. I had spent the day wearily over books, and, simply to keep my mind occupied, went over some of the matters I had been examined in at Lincoln’s Inn. There was a certain method in the Count’s inquiries, so I shall try to put them down in sequence; the knowledge may somehow or some time be useful to me.
First, he asked if a man in England might have two solicitors or more. I told him he might have a dozen if he wished, but that it would not be wise to have more than one solicitor engaged in one transaction, as only one could act at a time, and that to change would be certain to militate against his interest. He seemed thoroughly to understand, and went on to ask if there would be any practical difficulty in having one man to attend, say, to banking, and another to look after shipping, in case local help were needed in a place far from the home of the banking solicitor. I asked him to explain more fully, so that I might not by any chance mislead him, so he said:—
“I shall illustrate. Your friend and mine, Mr. Peter Hawkins, from under the shadow of your beautiful cathedral at Exeter, which is far from London, buys for me through your good self my place at London. Good! Now here let me say frankly, lest you should think it strange that I have sought the services of one so far off from London instead of some one resident there, that my motive was that no local interest might be served save my wish only; and as one of London residence might, perhaps, have some purpose of himself or friend to serve, I went thus afield to seek my agent, whose labours should be only to my interest. Now, suppose I, who have much of affairs, wish to ship goods, say, to Newcastle, or Durham, or Harwich, or Dover, might it not be that it could with more ease be done by consigning to one in these ports?” I answered that certainly it would be most easy, but that we solicitors had a system of agency one for the other, so that local work could be done locally on instruction from any solicitor, so that the client, simply placing himself in the hands of one man, could have his wishes carried out by him without further trouble.
“But,” said he, “I could be at liberty to direct myself. Is it not so?”
“Of course,” I replied; and “such is often done by men of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บท IIIโยนาธาน HARKER สมุดรายวันตัวอย่างต่อเนื่องเมื่อพบว่า ผมเป็นนักโทษ การเรียงลำดับของป่ามาข้า ฉันวิ่งขึ้นลงบันได พยายามทุกประตู และทุกทีหมดทุกหน้าต่างที่สามารถพบ แต่หลังจากน้อย ความเชื่อมั่นของฉัน helplessness กำความรู้สึกอื่น ๆ ทั้งหมด เมื่อฉันมอง กลับมาหลังจากไม่กี่ชั่วโมงผมคิดว่า ผมต้องการ บ้าครั้ง หาทำงานมากกับหนูกับดัก เมื่อ อย่างไรก็ตาม เชื่อมั่นมาผม ว่า ผมกำพร้า ฉันนั่งลง — อย่างเงียบ ๆ ตามที่ผมเคยทำอะไรในชีวิตของฉัน — และเริ่มคำนึงถึงสิ่งดีที่สุดที่จะทำ ฉันยังคงคิด และเป็นยังมาสรุปแน่นอนไม่ ของสิ่งหนึ่งฉันแน่นอน ใช้ไม่ทำให้ความคิดของฉันรู้จักกันนับได้ เขารู้ดีว่า ฉันกำลังจำคุกเป็นเวลา และเขาได้ทำมันเอง และมีไม่สนคำครหาของเขาเองอย่างไม่ต้องสงสัยมัน เขาจะเท่าทีฉันถ้าฉันวางใจเขาเต็ม ด้วยข้อเท็จจริง ตราบใดที่ฉันสามารถดู แผนของฉันเท่านั้นจะให้ความรู้ของฉันและความกลัวของฉันเอง และเปิดตาของฉัน ฉัน ฉัน รู้ การถูกหลอกลวง เช่นทารก โดยความกลัวของตัวเอง หรือ อื่น ๆ ผมสเตรทหมดหวัง และถ้าหลังนั้น ฉันต้องการ และจะ ต้อง สมองของฉันทั้งหมดได้ผ่านฉันแทบไม่ได้มาจะบทสรุปนี้เมื่อผมได้ยินดีด้านล่างปิด และรู้ว่า จำนวนที่รับ เขาไม่ได้เกิดครั้งลงในไลบรารี ดังนั้นฉันเดินไปห้องของตัวเอง และพบเขาทำนอน นี้คือคี่ แต่เฉพาะ ยืนยันอะไรได้ตลอดคิด — ที่มีข้าราชการไม่อยู่ในบ้าน เมื่อภายหลังผมเห็นเขาผ่าน chink ของ hinges ของประตูที่วางตารางในห้องครัว ฉันมั่นใจว่า ถ้าเขาทำตัวเองสำนักงานถูเหล่านี้ ย่อมเป็นหลักฐานว่ามีไม่มีใครจะทำพวกเขา นี้ให้ผมตกใจเป็น สำหรับถ้ามีไม่มีใครในปราสาท มันต้องถูกนับเองที่ไดรเวอร์ของโค้ชที่นำฉันนี่ นี่คือความคิดน่ากลัว สำหรับถ้าดังนั้น ไม่มีอะไร หมายความ ว่า เขาไม่สามารถควบคุมหมาป่า ได้ โดยเฉพาะ ถือขึ้นมือเขาในความเงียบ วิธีเป็นว่า ทุกคน ที่ Bistritz และโค้ชที่มีบางอย่างน่ากลัวฉันกลัว ความหมาย ให้ crucifix กระเทียม ของดอกกุหลาบป่า ของเถ้าภูเขา พรที่ผู้หญิงที่ดี ดีที่แขวน crucifix รอบคอของฉัน มีความสะดวกสบายและความแข็งแรงกับฉันเมื่อฉันสัมผัสมัน แปลกที่สิ่งที่ผมได้สอนนำพา กับ disfavour และ idolatrous ควรเป็นเวลาของความเหงา และมีปัญหาช่วยได้ คือว่ามีบางสิ่งบางอย่างในสาระสำคัญของสิ่งตัวเอง หรือว่า เป็นกลาง ช่วยจับต้องได้ ในความทรงจำที่สายพานและเห็นใจ เวลา อาจจะ ฉันต้องตรวจสอบเรื่องนี้ แล้วลองทำจิตใจของฉันเกี่ยวกับมัน ในระหว่างนี้ ต้องพบทุกฉันสามารถเกี่ยวกับเคานต์แดรคคิวล่า เป็นมันอาจช่วยให้เข้าใจ การคืนเขาอาจพูดคุยของตัวเอง ถ้าเปิดการสนทนาด้วยวิธีการ ฉันต้องระมัดระวังมาก อย่างไรก็ตาม ไม่ตื่นความสงสัยของเขา เที่ยงคืน. — มีผมพูดยาวกับการนับจำนวน ถามเขาคำถามประวัติทรานซิลเวเนีย และเขา warmed ขึ้นให้เยี่ยมยอด เขาพูด ของสิ่งและคน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการต่อสู้ เขาพูดว่าเขาได้อยู่ในพวกเขาทั้งหมด นี้เขาหลังจากอธิบาย โดยบอกว่า boyar เป็นความภาคภูมิใจของบ้านและชื่อของเขาเป็นความภาคภูมิใจของตัวเอง ว่าพระสิริของพระสิริของพระองค์ ว่าชะตากรรมของชะตากรรมของเขา เมื่อใดก็ตามเขาพูดนะเขาจะกล่าวว่า "เรา" และพูดเกือบในพหูพจน์ ชอบกษัตริย์พูด ต้องฉันสามารถวางทั้งหมดเขากล่าวว่า เหมือนเขากล่าวว่า สำหรับผม มันน่าสนใจที่สุด เหมือนจะมีในประวัติศาสตร์ทั้งหมดของประเทศ เขาเติบโตตื่นเต้นขณะพูด และเดินเกี่ยวกับดึง moustache สีขาวของเขาดี และเรียงอะไรที่เขาวางมือของเขาเหมือนเขาจะสนใจ โดยหลักความแข็งแรง สิ่งหนึ่งที่เขาพูดซึ่งผมจะนำลงเกือบเท่าที่ฉันสามารถ สำหรับเรื่องเล่าในทางการแข่งขันของเขา: —“We Szekelys have a right to be proud, for in our veins flows the blood of many brave races who fought as the lion fights, for lordship. Here, in the whirlpool of European races, the Ugric tribe bore down from Iceland the fighting spirit which Thor and Wodin gave them, which their Berserkers displayed to such fell intent on the seaboards of Europe, ay, and of Asia and Africa too, till the peoples thought that the were-wolves themselves had come. Here, too, when they came, they found the Huns, whose warlike fury had swept the earth like a living flame, till the dying peoples held that in their veins ran the blood of those old witches, who, expelled from Scythia had mated with the devils in the desert. Fools, fools! What devil or what witch was ever so great as Attila, whose blood is in these veins?” He held up his arms. “Is it a wonder that we were a conquering race; that we were proud; that when the Magyar, the Lombard, the Avar, the Bulgar, or the Turk poured his thousands on our frontiers, we drove them back? Is it strange that when Arpad and his legions swept through the Hungarian fatherland he found us here when he reached the frontier; that the Honfoglalas was completed there? And when the Hungarian flood swept eastward, the Szekelys were claimed as kindred by the victorious Magyars, and to us for centuries was trusted the guarding of the frontier of Turkey-land; ay, and more than that, endless duty of the frontier guard, for, as the Turks say, ‘water sleeps, and enemy is sleepless.’ Who more gladly than we throughout the Four Nations received the ‘bloody sword,’ or at its warlike call flocked quicker to the standard of the King? When was redeemed that great shame of my nation, the shame of Cassova, when the flags of the Wallach and the Magyar went down beneath the Crescent? Who was it but one of my own race who as Voivode crossed the Danube and beat the Turk on his own ground? This was a Dracula indeed! Woe was it that his own unworthy brother, when he had fallen, sold his people to the Turk and brought the shame of slavery on them! Was it not this Dracula, indeed, who inspired that other of his race who in a later age again and again brought his forces over the great river into Turkey-land; who, when he was beaten back, came again, and again, and again, though he had to come alone from the bloody field where his troops were being slaughtered, since he knew that he alone could ultimately triumph! They said that he thought only of himself. Bah! what good are peasants without a leader? Where ends the war without a brain and heart to conduct it? Again, when, after the battle of Mohács, we threw off the Hungarian yoke, we of the Dracula blood were amongst their leaders, for our spirit would not brook that we were not free. Ah, young sir, the Szekelys—and the Dracula as their heart’s blood, their brains, and their swords—can boast a record that mushroom growths like the Hapsburgs and the Romanoffs can never reach. The warlike days are over. Blood is too precious a thing in these days of dishonourable peace; and the glories of the great races are as a tale that is told.”ก็ตามเวลานี้ปิดเมื่อเช้า และเราเดินไปที่เตียง (Mem. ไดอารี่นี้เหมือนอย่างน่ากลัวการเริ่มต้นของการ "อาหรับราตรี สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างมีการตัดที่ cockcrow — หรือ เช่นผีพ่อของแฮมเลต) 12 พฤษภาคม — ผมเริ่มต้น ด้วยข้อเท็จจริง — เปลือย meagre ข้อเท็จจริง ตรวจสอบหนังสือและตัวเลข และ ของที่มีได้อย่างไม่ต้องสงสัย ฉันต้องไม่สับสนไป ด้วยประสบการณ์ซึ่งจะมีการพักผ่อนบนสังเกตด้วยตัวเอง หรือความทรงจำของพวกเขา เมื่อนับมาจากห้องพักยามค่ำคืนสุดท้ายที่เขาเริ่ม โดยการถามคำถาม เกี่ยวกับเรื่องทางกฎหมาย และทำบางชนิดของธุรกิจ ฉันได้ใช้เวลาวันงานผ่านหนังสือ แล้ว ก็เพื่อให้จิตใจของฉันครอบครอง ไปกว่าบางเรื่องที่ผมได้ถูกตรวจสอบในของลินคอล์นอินน์ มีวิธีการบางอย่างในการสอบถามการตรวจนับ เพื่อจะพยายามใส่ลงในลำดับ ความรู้อาจอย่างใด หรือบางครั้งจะเป็นประโยชน์กับฉันครั้งแรก เขาถามถ้า คนอังกฤษอาจมี solicitors สองหรือมากกว่า ผมบอกเขาอาจเป็นโหลถ้าเขาปรารถนา แต่ว่า ไม่ฉลาดได้มากกว่าหนึ่ง solicitor หมั้นในธุรกรรมหนึ่ง เดียวสามารถกระทำในเวลา และที่จะเปลี่ยนจะไป militate กับความสนใจ ดูอย่างละเอียดเพื่อทำความเข้าใจ และไปบนขอให้ถ้า จะมีความยากลำบากใด ๆ จริงมีชายคนหนึ่งฟัง พูด ธนาคาร และอื่นเพื่อดูแลการจัดส่ง ในกรณี ช่วยเหลือท้องถิ่นจำเป็นในไกลจากบ้านของ solicitor ธนาคาร ฉันขอให้เขาอธิบายเพิ่มเติมเต็ม เพื่อให้ฉันอาจไม่ได้บังเอิญเข้าใจเขา เขาว่า: -"ฉันจะแสดงขึ้น เพื่อนของคุณและฉัน นายปีเตอร์ฮอว์กินส์ อย่างเงาของวิหารสวยงามของคุณที่เอ็กเซเตอร์ ได้ ลอนดอนซื้อฉันผ่านตนเองดีของฉันเกิดที่ลอนดอน ดี ตอนนี้ ที่นี่ผมพูดตรงไปตรงมา เกรงว่าคุณควรคิดว่า มันแปลกที่ฉันได้พยายามบริการหนึ่งเพื่อให้ห่างไกลออกจากลอนดอนแทนอาศัยบางหนึ่งมี ว่า แรงจูงใจของฉันคือการที่ไม่สนใจท้องถิ่นอาจจะได้รับบันทึกของฉันต้องการเท่านั้น และเป็นหนึ่งของลอนดอน บางที อาจบางวัตถุประสงค์ของตัวเองหรือเพื่อนเพื่อ ยิ้มจึงรวมเพื่อค้นหาตัวแทนของฉัน หน้าซึ่งควรจะเท่ากับดอกเบี้ยของฉัน ตอนนี้ สมมติ I ที่มีมากของกิจการ ต้องการจัดส่งสินค้า กล่าวว่า นิวคาส เซิ่ล เด อแรม หรือ Harwich หรือ โดเวอร์ มันไม่ว่า มันได้อย่างง่ายดายเพิ่มเติมโดย consigning หนึ่งในพอร์ตเหล่านี้ หรือไม่" ฉันตอบว่า แน่นอนมันจะง่ายที่สุด แต่ว่า เรา solicitors มีระบบของหน่วยงานหนึ่งอื่น ๆ เพื่อว่าภายในงานทำภายในคำแนะนำจาก solicitor ใด ๆ เพื่อให้ไคลเอ็นต์ เพียงแค่ทำตัวเองในมือของคนคนหนึ่ง มีความปรารถนาของเขาดำเนินการ โดยเขาไม่ มีปัญหาต่อไปกล่าวว่า เขา "แต่ "ฉันไม่ได้อิสระโดยตรงเอง คือมันไม่ดัง"แน่นอน ผมตอบ และ "ดังกล่าวมักจะกระทำ โดยคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่สามโจนาธานฮาร์เกอร์วารสาร-อย่างต่อเนื่องเมื่อฉันพบว่าฉันเป็นนักโทษเรียงลำดับของความรู้สึกป่ามามากกว่าฉัน ฉันรีบวิ่งขึ้นและลงบันไดพยายามที่ประตูทุกบานและหันออกไปนอกหน้าต่างทุกครั้งที่ผมสามารถหา; แต่หลังจากที่ความเชื่อมั่นของเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันทำอะไรไม่ถูกครอบงำความรู้สึกอื่น ๆ เมื่อผมมองย้อนกลับไปไม่กี่ชั่วโมงหลังจากที่ฉันคิดว่าฉันจะต้องได้รับบ้าสำหรับเวลาเพราะเราประพฤติมากที่สุดเท่าที่หนูไม่อยู่ในกับดัก เมื่อ แต่ความเชื่อมั่นได้มาผมว่าผมทำอะไรไม่ถูกผมนั่งลงอย่างเงียบ ๆ เป็นอย่างเงียบที่สุดเท่าที่ฉันเคยทำอะไรในชีวิตของฉันและเริ่มที่จะคิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่จะต้องทำ ผมคิดว่ายังคงและยังได้มาไม่มีข้อสรุปที่ชัดเจน ของสิ่งหนึ่งเท่านั้นฉันบาง; ว่ามันใช้ไม่ได้ทำให้ความคิดของฉันที่รู้กันว่าจำนวน เขารู้ดีว่าฉันกำลังถูกคุมขัง; และในขณะที่เขาได้ทำมันตัวเองและไม่ต้องสงสัยเลยมีแรงจูงใจของเขาเองมันเขาจะหลอกฉันว่าฉันไว้ใจเขาอย่างเต็มที่กับข้อเท็จจริง ดังนั้นเท่าที่ผมสามารถมองเห็นแผนของฉันเท่านั้นจะได้รับการให้ความรู้และความกลัวของฉันกับตัวเองและเปิดตาของฉัน ฉันฉันรู้ว่าไม่ว่าจะถูกหลอกเหมือนเด็กโดยความกลัวของตัวเองหรืออื่น ๆ ที่ผมอยู่ในช่องแคบหมดหวัง; และถ้าหลังจะเป็นอย่างนั้นฉันต้องและจะต้องสมองของฉันจะได้รับผ่าน. ฉันแทบจะไม่ได้มาสรุปนี้เมื่อฉันได้ยินประตูด้านล่างปิดและรู้ว่านับได้กลับ เขาไม่ได้มาในครั้งเดียวเป็นห้องสมุดดังนั้นฉันไปอย่างระมัดระวังไปที่ห้องของตัวเองและพบว่าเขาทำเตียง นี่คือความแปลก แต่ได้รับการยืนยันเพียง แต่สิ่งที่ผมมีมาตลอดคิดว่ามีคนรับใช้ในบ้านไม่มี ต่อมาเมื่อผมเห็นเขาผ่านร่องของบานพับของประตูวางโต๊ะในห้องรับประทานอาหารที่ผมมั่นใจได้ว่ามัน; ถ้าเขาไม่ตัวเองทั้งหมดเหล่านี้คนรับใช้สำนักงาน, แน่นอนมันเป็นข้อพิสูจน์ว่าไม่มีใครที่จะทำพวกเขา นี้ให้ฉันตกใจเพราะถ้าไม่มีใครในปราสาทนั้นจะต้องได้รับการนับตัวเองซึ่งเป็นคนขับรถของโค้ชที่นำผมมาที่นี่ นี่คือความคิดที่น่ากลัว; ถ้าเป็นเช่นนั้นสิ่งที่ไม่ได้หมายความว่าเขาสามารถควบคุมหมาป่าในขณะที่เขาได้โดยเฉพาะการถือขึ้นมือของเขาอยู่ในความเงียบ วิธีที่มันเป็นว่าทุกคนที่ Bistritz และโค้ชมีบางความกลัวที่น่ากลัวสำหรับฉันหรือไม่ สิ่งที่หมายถึงการให้ไม้กางเขน, กระเทียม, ป่าเพิ่มขึ้นของเถ้าภูเขา? อวยพรที่ดีผู้หญิงที่ดีที่แขวนไม้กางเขนรอบคอของฉัน! เพราะมันเป็นความสะดวกสบายและความแข็งแรงให้กับฉันทุกครั้งที่ผมสัมผัสมัน มันเป็นเรื่องแปลกที่สิ่งที่ฉันได้รับการสอนให้เห็นว่ามีความไม่พอใจและควรบูชาในเวลาของความเหงาและปัญหาได้รับการช่วยเหลือ มันคือว่ามีบางสิ่งบางอย่างในสาระสำคัญของสิ่งที่ตัวเองหรือว่ามันเป็นสื่อที่มีความช่วยเหลือที่มีตัวตนในการถ่ายทอดความทรงจำของความเห็นอกเห็นใจและความสะดวกสบาย? บางครั้งถ้ามันอาจจะต้องตรวจสอบเรื่องนี้และพยายามที่จะให้ขึ้นใจของฉันเกี่ยวกับมัน ในขณะเดียวกันก็ต้องหาเกี่ยวกับทั้งหมดที่ฉันสามารถนับแดรกคิวลาในขณะที่มันอาจจะช่วยให้ผมที่จะเข้าใจ เพื่อคืนเขาอาจจะพูดถึงตัวเองถ้าผมเปิดการสนทนาทางที่ ฉันจะต้องระมัดระวังมาก แต่ไม่ตื่นสงสัยของเขา. Midnight. -ผมได้มีการพูดคุยยาวกับจำนวน ฉันถามเขาคำถามสองสามในประวัติศาสตร์ Transylvania และเขาอุ่นขึ้นกับเรื่องที่เยี่ยมยอด ในการพูดของเขาและสิ่งที่ผู้คนและโดยเฉพาะอย่างยิ่งของการต่อสู้เขาพูดราวกับว่าเขาได้รับในปัจจุบันที่พวกเขาทั้งหมด นี้หลังจากนั้นเขาอธิบายโดยบอกว่าจะโบยาร์มีความภาคภูมิใจของบ้านและชื่อของเขาเป็นความภาคภูมิใจของตัวเองที่สง่าราศีของเขาเป็นสง่าราศีของพระองค์ว่าชะตากรรมของพวกเขาคือชะตากรรมของเขา เมื่อใดก็ตามที่เขาพูดถึงบ้านของเขาเขามักจะบอกว่า "เรา" และพูดในเกือบพหูพจน์เช่นกษัตริย์พูด ฉันหวังว่าฉันจะใส่ลงไปทั้งหมดเขากล่าวว่าในขณะที่เขากล่าวว่าสำหรับการผมว่ามันเป็นที่น่าสนใจที่สุด มันดูเหมือนจะมีในประวัติศาสตร์ของประเทศ เขาเติบโตตื่นเต้นในขณะที่เขาพูดและเดินเกี่ยวกับห้องพักดึงหนวดสีขาวที่ดีและจับอะไรที่เขาวางพระหัตถ์ราวกับว่าเขาจะสนใจมันโดยกำลังหลัก สิ่งหนึ่งที่เขากล่าวว่าซึ่งเราจะใส่ลงเกือบเท่าที่จะทำได้; มันบอกในทางของเรื่องราวของการแข่งขันของเขา - "เรา Szekelys มีสิทธิที่จะภาคภูมิใจในหลอดเลือดดำของเรากระแสเลือดของการแข่งขันหลายคนที่กล้าหาญต่อสู้เป็นสิงโตต่อสู้เพื่อการปกครอง ที่นี่ในวังวนของการแข่งขันยุโรปเผ่าอูจริกเจาะลงมาจากไอซ์แลนด์จิตวิญญาณการต่อสู้ที่ ธ อร์และ Wodin ให้พวกเขาซึ่ง Berserkers ของพวกเขาแสดงให้ลดลงเช่นความตั้งใจในการ seaboards ของยุโรป, เฮลโลและของเอเชียและแอฟริกาเกินไปจน ประชาชนคิดว่าเป็นหมาป่าตัวเองได้มา นี่เกินไปเมื่อพวกเขามาพวกเขาพบว่าฮั่นซึ่งโกรธสงครามได้กวาดโลกเหมือนเปลวไฟที่อาศัยอยู่จนคนตายถือได้ว่าอยู่ในสายเลือดของพวกเขาวิ่งเลือดของแม่มดเก่าที่ใครไล่ออกจากซีเธียได้แต่งงานกับ เดวิลส์ในทะเลทราย คนโง่คนโง่! สิ่งที่ปีศาจหรือสิ่งที่แม่มดเคยเป็นเพื่อที่ดีอัตติลามีเลือดอยู่ในหลอดเลือดดำเหล่านี้หรือไม่ "เขาจัดขึ้นแขนของเขา "มันน่าแปลกใจที่เราชนะการแข่งขัน; ที่เรามีความภาคภูมิใจ; ว่าเมื่อ Magyar ลอมบาร์ด, วาร์, Bulgar หรือเติร์กเทพันของเขาในเขตแดนของเราที่เราขับรถให้พวกเขากลับมา? มันแปลกที่เมื่อ Arpad และพยุหเสนาของเขากวาดผ่านบ้านเกิดเมืองนอนฮังการีเขาพบเราได้ที่นี่เมื่อเขาไปถึงชายแดน; ที่ Honfoglalas เสร็จสมบูรณ์มี? และเมื่อน้ำท่วมฮังการีกวาดไปทางทิศตะวันออก Szekelys ที่ถูกอ้างว่าเป็นญาติโดยมักยาชัยชนะและให้เรามานานหลายศตวรรษได้รับการป้องกันที่เชื่อถือได้ของชายแดนของตุรกีแผ่นดินนั้น เฮลโลและยิ่งไปกว่านั้นไม่มีที่สิ้นสุดของการปฏิบัติหน้าที่ยามชายแดนเพื่อเป็นเติกส์พูดว่า 'น้ำหลับและนอนไม่หลับเป็นศัตรู. ที่มากขึ้นกว่าที่เรามีความสุขตลอดทั้งสี่ชาติที่ได้รับ 'ดาบเลือด' หรือที่เรียกสงครามของ flocked เร็วขึ้นอยู่กับมาตรฐานของพระมหากษัตริย์หรือไม่ เมื่อได้รับการไถ่ถอนที่อัปยศที่ดีของประเทศของฉันอับอายของ Cassova เมื่อธงของวัลลักและ Magyar ลงไปใต้ Crescent? ใครคือมัน แต่หนึ่งในการแข่งขันของตัวเองเป็นที่โดดข้ามแม่น้ำดานูบและชนะเติร์กบนพื้นดินของตัวเอง? นี่เป็นแดรกคิวลาแน่นอน! วิบัติว่าเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อถือว่าพี่ชายของเขาเองเมื่อเขาได้ลดลงขายคนของเขาไปยังเติร์กและนำความอัปยศของการเป็นทาสในพวกเขา! มันไม่ได้แดรกคิวลานี้แน่นอนว่าเป็นแรงบันดาลใจอื่น ๆ ของการแข่งขันของเขาที่ในยุคต่อมาอีกครั้งและอีกครั้งนำกองกำลังของเขาข้ามแม่น้ำที่ดีในตุรกีที่ดิน ที่เมื่อเขาถูกตีกลับมาอีกครั้งและอีกครั้งและอีกครั้งแม้ว่าเขาจะได้มาคนเดียวจากสนามเลือดที่กองกำลังของเขาถูกฆ่าเพราะเขารู้ว่าเขาเป็นคนเดียวในที่สุดจะประสบความสำเร็จ! พวกเขากล่าวว่าเขาคิดว่าตัวเองเท่านั้น Bah! สิ่งที่ดีคือชาวบ้านโดยไม่ต้องเป็นผู้นำ? ในกรณีที่จบสงครามโดยไม่ต้องสมองและหัวใจที่จะดำเนินการได้หรือไม่ อีกครั้งเมื่อหลังจากการต่อสู้ของMohácsเราโยนออกจากแอกฮังการีเราเลือดแดรกคิวลาอยู่ในหมู่ผู้นำของพวกเขาสำหรับจิตวิญญาณของเราจะไม่ลำธารที่เราไม่ฟรี อาเซอร์หนุ่ม Szekelys และแดรกคิวลาเลือดหัวใจของพวกเขาสมองของพวกเขาและพวกเขาดาบสามารถบันทึกโม้ว่าการเจริญเติบโตของเห็ดเช่น Hapsburgs และ Romanoffs ไม่สามารถเข้าถึง วันสงครามมากกว่า เลือดมีค่ามากเกินไปสิ่งที่ในวันนี้ของความสงบสุขเสียชื่อเสียง; และความงามของการแข่งขันที่ดีเป็นเรื่องที่บอกว่า. " มันเป็นตามเวลาที่ใกล้เคียงในเช้าวันนี้และเราเดินไปที่เตียง (Mem. ไดอารี่นี้ดูเหมือนว่าน่ากลัวเหมือนจุดเริ่มต้นของ "อาหรับราตรี" สำหรับทุกสิ่งที่มีการแตกออกในเวลาย่ำรุ่งหรือเหมือนผีของพ่อของหมู่บ้าน.) 12-May. ผมขอเริ่มต้นด้วยข้อเท็จจริงเปลือยข้อเท็จจริงน้อย ตรวจสอบโดยหนังสือและตัวเลขและของที่มีไม่ต้องสงสัยเลย ฉันจะต้องไม่สร้างความสับสนให้พวกเขามีประสบการณ์ซึ่งจะมีส่วนที่เหลือกับการสังเกตของตัวเองหรือหน่วยความจำของฉันของพวกเขา ช่วงเย็นที่ผ่านมาเมื่อนับมาจากห้องพักของเขาที่เขาเริ่มต้นด้วยการถามคำถามที่เกี่ยวกับเรื่องทางกฎหมายและในการทำบางชนิดของธุรกิจ ฉันได้ใช้เวลาทั้งวันในช่วงเบื่อหน่ายหนังสือและเพียงเพื่อให้ใจของฉันครอบครองเดินไปบางส่วนของเรื่องที่ฉันได้รับการตรวจสอบในที่ลินคอล์นอินน์ มีวิธีการบางอย่างในการสอบถามข้อมูลของจำนวนเป็นดังนั้นฉันจะพยายามที่จะนำพวกเขาลงในลำดับ; ความรู้อาจจะอย่างใดหรือบางครั้งจะมีประโยชน์กับผม. ครั้งแรกที่เขาถามว่าคนที่อยู่ในประเทศอังกฤษอาจมีสองทนายความหรือมากกว่า ผมบอกเขาว่าเขาอาจจะมีโหลถ้าเขาอยาก แต่มันจะไม่ฉลาดที่จะมีมากกว่าหนึ่งทนายความมีส่วนร่วมในการทำธุรกรรมเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถทำหน้าที่ได้ตลอดเวลาและที่มีการเปลี่ยนแปลงจะมีบางอย่างที่จะคัดค้านกับเขา ดอกเบี้ย ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจอย่างทั่วถึงและเดินตรงไปที่จะถามว่าจะมีความยากลำบากในการปฏิบัติใด ๆ ในการมีชายคนหนึ่งที่จะเข้าร่วมการพูด, การธนาคารและอื่น ๆ เพื่อดูแลการจัดส่งสินค้าในกรณีที่ความช่วยเหลือในท้องถิ่นเป็นสิ่งที่จำเป็นในสถานที่ไกลจากบ้าน ทนายความของธนาคาร ฉันถามเขาที่จะอธิบายมากขึ้นอย่างเต็มที่เพื่อที่ฉันอาจจะไม่โดยโอกาสที่ทำให้เขาหลงเขาจึงกล่าวว่า: - "ฉันจะแสดงให้เห็นถึง เพื่อนของคุณและฉัน, นายปีเตอร์ฮอว์กินจากใต้ร่มเงาของมหาวิหารที่สวยงามของคุณที่เอ็กซีเตอร์ซึ่งอยู่ไกลจากลอนดอนซื้อสำหรับผมที่ผ่านตัวเองที่ดีของคุณสถานที่ของฉันที่ลอนดอน ดี! ตอนนี้ให้ที่นี่ฉันพูดตรงไปตรงมาเกรงว่าคุณควรคิดว่ามันแปลกที่ผมได้ขอใช้บริการของหนึ่งเพื่อให้ห่างไกลจากกรุงลอนดอนแทนใครบางคนที่อาศัยอยู่ที่นั่นว่าแรงจูงใจของผมก็คือว่าไม่มีความสนใจในท้องถิ่นอาจจะทำหน้าที่บันทึกความปรารถนาของฉันเท่านั้น และเป็นหนึ่งในของที่อยู่อาศัยในกรุงลอนดอนอาจบางทีมีวัตถุประสงค์ของตัวเองหรือเพื่อนที่จะให้บริการบางอย่างผมจึงเดินออกไปที่จะแสวงหาตัวแทนของข้าพเจ้าซึ่งแรงงานควรจะมีเพียงความสนใจของฉัน ตอนนี้คิดว่าฉันที่มีมากของกิจการต้องการที่จะจัดส่งสินค้าการพูด, นิวคาสเซิหรือเดอร์แฮมหรือฮาร์วิชหรือโดเวอร์ก็ไม่อาจเป็นไปได้ว่ามันอาจจะมีความสะดวกมากขึ้นทำได้โดย consigning ให้เป็นหนึ่งในพอร์ตเหล่านี้หรือไม่ "ผมตอบว่าแน่นอนมันจะง่ายมากที่สุด แต่ที่ทนายความเรามีระบบการทำงานของหนึ่งในหน่วยงานอื่น ๆ เพื่อให้การทำงานในท้องถิ่นสามารถทำได้ภายในการสอนจากทนายความใด ๆ เพื่อให้ลูกค้าเพียงแค่วางอยู่ในมือของตัวเอง ของผู้ชายคนหนึ่งอาจมีความปรารถนาของเขาดำเนินการโดยเขาไม่มีปัญหาต่อไป. "แต่" เขากล่าวว่า "ผมอาจจะมีเสรีภาพที่จะตรงกับตัวเอง มันไม่เป็นเช่นนั้น "? "แน่นอน" ผมตอบ; และ "ดังกล่าวมักจะทำโดยคนของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 3

ของโจนาธาน ฮาร์เกอร์วารสารอย่างต่อเนื่อง

เมื่อฉันพบว่าฉันเป็นนักโทษเหมือนป่ารู้สึกมามากกว่าฉัน ผมรีบวิ่งขึ้นลงบันได พยายามทุกประตูและ peering ออกทุกหน้าต่างที่ฉันสามารถหา แต่หลังจากน้อยความเชื่อมั่นของ helplessness ฉันมีอำนาจเหนือความรู้สึกอื่น ๆทั้งหมด เมื่อฉันมองกลับไปหลังจากไม่กี่ชั่วโมงฉันคิดว่าฉันคงจะบ้าแล้วสำหรับผมทำตัวเป็นหนูในกรง เมื่อ อย่างไรก็ตาม ความเชื่อมั่นกลับมา ฉันช่วยเอง ฉันนั่งลงอย่างเงียบๆ เงียบที่สุดเท่าที่ผมเคยทำมาก่อนเลยในชีวิต และเริ่มที่จะคิดว่าสิ่งที่ดีที่จะทำ ฉันกำลังคิดอยู่ และยังต้องมาไม่แน่นอนบทสรุป ของสิ่งหนึ่งเท่านั้น ผมแน่ใจ ว่ามันไม่ใช้ ทำให้ความคิดของฉันรู้จักนับเขารู้ดีว่าผมถูกขัง และเมื่อเขาได้ทำมันเองและมีแรงจูงใจของเขาเองอย่างไม่ต้องสงสัยเลย เขาจะหลอกฉัน ถ้าฉันไว้ใจเขาอย่างเต็มที่กับข้อเท็จจริง เท่าที่ผมเห็น แผนของฉันเท่านั้นจะให้ความรู้และความกลัวของฉันกับตัวเองและตาของฉันเปิด ฉัน รู้ ทั้งโดนหลอก เหมือนทารก โดยความกลัวของตัวเอง ไม่งั้นผมในช่องแคบสิ้นหวังและถ้าหลังเป็นอย่างนั้น ฉันต้องการ จะต้อง สมองของฉันจะได้รับผ่าน .
ผมแทบจะมาสรุปตอนผมได้ยินดีประตูด้านล่างปิดและรู้ว่านับได้กลับมาแล้ว เขาไม่ได้มาพร้อมกัน ไปที่ห้องสมุด ผมจึงค่อยไปห้องของตัวเอง และพบว่าเขากำลังนอน นี้ก็แปลก