“IT’S OVER! I WILL NEVER BE YOURS!”

“IT’S OVER! I WILL NEVER BE YOURS!” assured (y/n) as she got off the male and headed for the door. However, as she opened the door, the sound of crying stopped her. Looking back, (y/n) was shocked to see Goldie on his knees, covering his face with his hands.


He was muttering something inaudible to (y/n)’s ears, yet (y/n) didn’t want to risk having him snap at her again. Instead, she grabbed the doorknob of the front door and opened the door. At the sound of the opening door hinges, Goldie snapped his gaze towards (y/n).


“PLEASE! DON’T LEAVE ME! I DIDN’T MEAN FOR ALL OF THIS TO HAPPEN!! I JUST WANTED SOMEONE WHO CARES ABOUT ME! I DON’T WANT TO BE ALONE ANYMORE!!” cried Goldie as he reached out his hand in a desperate attempt to stop (y/n) from leaving.


“I don’t want to be alone anymore…” repeated Goldie, softer, as he dropped his head and began to cry again. (Y/n) froze. Her hand was still on the doorknob, but it was slowly slipping from it, and from her only escape.


She turned back to looked at Goldie who was now lying on his stomach and crying into his arms, staining his golden suit with black ooze. (Y/n) felt something fall down her cheek and when she check it, she realized that she was crying…


For him…


She walked up to his fallen figure and knelt down. She hesitantly brought up her hand and began to pat his back.


“Sh… It’s ok, Goldie… I-I,” (y/n) struggled to find the right words. “I-I wouldn’t leave you when you’re in need…?”


Goldie’s crying only worsened when she said that.


“You’re lying!” shouted Goldie, causing (y/n) to retract her hand away from his back. “You said it yourself! ‘You’ll never love me...’”


“I never said I wouldn’t love you,” corrected (y/n). Goldie’s ears perked up at her words. (And yes… he has bear ears on his head.)


“Y-you didn’t?” questioned Goldie as he lifted up his head and looked up at (y/n) with an awed expression. (Y/n) nodded as she looked away from his gaze.


“In all honesty… I will never hate you… But I can’t be with a murderer either!” revealed (y/n) as she snapped her glare at Goldie, who shrunk back.


“I-I know what you mean… But I promise that I never meant for any of this to happen,” began Goldie as he laid his chin on his crossed arms.


“I was the first and original Freddy. Back then there weren’t endoskeletons so I was just an empty suit that someone would wear. It was great while it lasted, but I never really enjoyed the feeling of someone living inside of my suit… That was before 1986… When the first endoskeleton was introduced. They put one inside of my suit, and I was slightly relieved that I didn’t have to have someone inside me. Then came the others. First it was Bonnie, then Chica, and finally Foxy. Everything was fine until they came back with a fifth animatronic…” Goldie mumbled the last part.


“It was Freddy… Wasn’t it?” finished (y/n). Goldie nodded as he continued.


“The kids had a greater liking to him… The workers noticed as well. I wasn’t something very ‘safe’, so they put me into storage, saying they would fix me up and that I would be used again… That never happened. The pizzeria closed the next year and then a new one was opened. They had new animatronics. They were called the ‘Toys’ and were designed to be very kid friendly. I watched them from afar and grew jealous of their popularity… It was 1987 when that man showed up…”


“What man?” questioned (y/n) as she started stroking Goldie’s hair. The male sighed slightly as he got off his stomach and sat down properly on the floor in front of (y/n). (Y/n) didn’t stop with her gesture.


“No one really knew who he was… They only referred to him as ‘The Purple Man’... He snuck into the back, where I was. He ripped out my endoskeleton and every wire and cable that was inside me. He was the first person to use my suit since my creation… I felt so… disgusted. H-he used me to kill those children…. Since that day, Freddy had always been the preferred one. It was always about him... No one remembered me… I was the first… I was the original… Why did they prefer him? A-am I not good enough for them? W-what did I-I do wrong?” said Goldie as he began to tear up again. (Y/n)’s expression softened as she hugged the male.


“Sshh… It’s ok… That’s all over now,” reassured (y/n) as she felt Goldie hold her tight.


“How are you sure about that? Since the day I killed those children, I developed an inner demon. What you would normally call ‘bipolar disorder’. I can’t control its fiery… I don’t want to hurt anyone anymore,” sobbed Goldie as (y/n) patted his back. She smiled slightly as she pulled away from Goldie and looked him straight in his eye sockets.


“I won’t leave you alone. Not ever again. I’ll be by your side with your battle with your inner demon,” said (y/n) as she smiled at Goldie. Goldie’s white pupils returned as his entire body relaxed.


“D-do you mean it?”


(Y/n) nodded as she pulled Goldie in for another hug. Goldie wiped his black tears as he returned the gesture.


“I promise to protect you from danger, even if it means having to protecting you from myself,” vowed Goldie as he held (y/n) close.


“I won’t leave you… I’ll help you get through this, I promise,” replied (y/n).


Goldie smiled as he pulled away from (y/n) and kissed her gently. (Y/n) returned the kiss as she held him. The two departed as they looked at each other with a smile. Goldie helped (y/n) to her feet as the two left the building together.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ของมันมากกว่า ฉันจะไม่เคยเป็นของคุณ "มั่นใจ (y/n) เธอได้ปิดชาย และหัวสำหรับประตู อย่างไรก็ตาม ขณะที่เธอเปิดประตู เสียงร้องไห้หยุดเธอ มองกลับ, (y/n) ไม่ตกใจไปดูปลาทองเข่าลง ครอบคลุมใบหน้าของเขา ด้วยมือของเขา เขามี muttering สิ่งที่ inaudible การ (y/n) ของหู ได้ (y/n) ไม่ต้องเสี่ยงมีเขาชิดที่เธออีกครั้ง แทน เธอคว้าลูกบิดประตูของประตูด้านหน้า และเปิดประตู เสียงเปิดประตู hinges ปลาทองจัดชิดสายตาของเขาต่อ (y/n) "โปรด อย่าปล่อยให้ฉัน ผมไม่ได้หมายถึงทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้น!! ฉันเพียงต้องการคนใส่ใจเกี่ยวกับฉัน ไม่อยากจะ ALONE อีกต่อไป!!"ร้องเรียกปลาทองเขาถึงออกมือในความพยายามที่หมดหวังจะหยุด (y/n) ออกจาก "ไม่อยากอยู่คนเดียวอีกต่อไป..." ซ้ำปลาทอง นุ่ม เขาลดศีรษะลง และเริ่มร้องไห้อีกครั้ง (Y/n) froze มือของเธอถูกอยู่ลูกบิดประตู แต่มันช้าได้ลื่นไถล จากมัน และหลบหนีของเธอเท่านั้น เธอหันกลับไปมองปลาทองที่ตอนนี้นอนอยู่ในท้องของเขา และร้องไห้เป็นแขนของเขา ของเขาชุดทองกับ ooze ดำย้อมสี (Y/n) รู้สึกสิ่งตกลงแก้มของเธอ และเมื่อเธอตรวจ เธอรู้ว่า เธอไม่ร้องไห้... สำหรับเขา... เธอเดินขึ้นรูปของเขาลดลง และ knelt ลง นาง hesitantly นำมือของเธอ และเริ่ม pat เขา " Sh. ... มันตกลง ปลาทอง... ฉัน-, "ต่อสู้ (y/n) ในการค้นหาคำที่เหมาะสม "ฉัน-ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณเมื่อคุณต้อง...? " ของปลาทองร้องไห้ worsened เมื่อเธอกล่าวว่า "คุณกำลังโกหก" ตะโกนปลาทอง (y/n) ทำให้ร่นมือของเธอจากหลังของเขา "คุณพูดเรื่องตัวเอง! ' คุณจะไม่รักฉัน. ..'" "ฉันไม่เคยว่า จะไม่รักคุณ แก้ไข (y/n) หูของปลาทอง perked ค่าที่คำของเธอ (และใช่...เขามีหูหมีหัว) "วาย-คุณไม่ได้? " ไต่สวนปลาทองเขายกขึ้นศีรษะ และมองขึ้นที่ (y/n) มีค่า awed (Y/n) พยักหน้ากับเธอมองจากสายตาของเขา "ในความซื่อสัตย์ทั้งหมด... ฉันจะไม่เกลียดคุณ... แต่ผมไม่ มีฆาตกรอย่างใดอย่างหนึ่ง "เปิดเผย (y/n) เธอจัดชิดเธอแสงจ้าที่ปลาทอง ที่ shrunk กลับ "ฉัน-ฉันรู้ว่าคุณหมายถึงอะไร... แต่ฉันสัญญาว่า ฉันไม่เคยขึ้นสำหรับนี้จะเกิดขึ้น เริ่มปลาทอง ตามที่เขาวางคางของเขาอยู่บนแขนของเขาเข "ผม Freddy แรก และเป็นต้นฉบับ กลับมาแล้ว ไม่มี endoskeletons ดังนั้นผมเพียงชุดว่างที่คนจะสวมใส่ ก็ดีในขณะที่มันกินเวลา แต่ฉันไม่เคยชอบจริง ๆ ความรู้สึกของคนอยู่ในชุดของฉัน... ที่เดิม 1986 ... เมื่อ endoskeleton แรกถูกนำ พวกเขาใส่หนึ่งในชุดของฉัน และผมเบาเล็กน้อยว่า ฉันไม่มีคนภายในฉัน คนอื่น ๆ มาก็ ครั้งแรก ก็บอนนี่ แล้ว Chica และในที่สุดเจ้าเล่ห์ ราคาไม่แพงจนกว่าพวกเขากลับมา animatronic ห้า..." ปลาทอง mumbled ส่วนสุดท้าย "มันเป็น Freddy... ไม่ได้ " (y/n) เสร็จสิ้น ปลาทองพยักหน้ากับเขาต่อ "เด็กมีมากหมายตาเขา... คนที่สังเกตเห็นเช่น ไม่ค่อยอะไร 'ครับ' เพื่อให้พวกเขาวางฉันลงในที่เก็บ ว่า พวกเขาจะแก้ผมขึ้น และว่า ผมจะใช้อีก... ที่ไม่เคยเกิดขึ้น พิซเซอเรียที่ปิดปีถัดไปแล้ว เปิดใหม่ มี animatronics ใหม่ พวกเขาเรียกว่า 'ของเล่น' และถูกออกแบบให้เป็นเด็กดีมาก ดูจากระยะไกล และการเติบโตความนิยมของพวกเขาตามปรารถนา... ก็ผู้ชายคนนั้นแสดงให้เห็นว่าเมื่อค่า 1987 ... " "สิ่งที่มนุษย์หรือไม่" ไต่สวน (y/n) ขณะที่เธอเริ่มตบปลาทองของผม ชายถอนหายใจเล็กน้อยเขาได้ออกจากท้องของเขา และนั่งลงอย่างถูกต้องบนพื้นหน้า (y/n) (Y/n) ไม่ได้หยุดกับท่าทางของเธอ "ไม่มีใครรู้ที่เขามี... พวกเขาเท่านั้นเรียกเขาว่า 'คนสีม่วง' ... เขา snuck เข้าด้านหลัง ที่ผม เขาคัดลอกออก endoskeleton ของฉัน และทุกลวด และสายเคเบิลที่มีภายในฉัน เขาเป็นคนแรกที่จะใช้ชุดของฉันตั้งแต่ฉันสร้าง... ฉันรู้สึกดังนั้น... disgusted H-เขาใช้ฉันจะฆ่าเด็กเหล่านั้น... ตั้งแต่วันนั้น Freddy ได้เสมอหนึ่งต้องการ ก็มักจะเกี่ยวกับเขา... ไม่มีใครจำฉัน ฉันเป็นคนแรก... ผมเดิม... ทำไมไม่ได้พวกเขาชอบเขาหรือไม่ น. A ฉันไม่ดีพอสำหรับพวกเขา W-อะไรก็ฉัน-ฉันทำผิด? "ว่า ปลาทองเป็นเริ่มฉีกขึ้นอีก นิพจน์ (Y/n) ของก่อเป็นนาง hugged ชาย "Sshh... เรียบร้อยดี ที่เป็นทั้งหมดกว่า มั่น (y/n) ขณะที่เธอรู้สึกว่าปลาทองที่ค้างเธอแน่น "ว่าคุณแน่ใจว่าหรือไม่ ตั้งแต่วันได้ฆ่าเด็กเหล่านั้น ฉันพัฒนาเป็นปีศาจภายใน อะไรคุณจะโดยปกติเรียก 'โรค bipolar' ฉันไม่สามารถควบคุมความคะนอง... ไม่อยากทำร้ายใครอีกต่อไป sobbed ปลาทองกับเขา patted (y/n) เธอยิ้มเล็กน้อยเธอดึงออกไปจากปลาทอง และมองเขาตรงในซ็อกเก็ตตาของเขา "ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณคนเดียว ไม่ครับ จะมีการต่อสู้กับปีศาจภายในของคุณ เคียงข้างคุณ"กล่าวว่า (y/n) เป็นเธอยิ้มที่ปลาทอง นักเรียนสีขาวของปลาทองกลับเป็นร่างกายของเขาทั้งหมดผ่อนคลาย "ทำดีคุณหมายความ ว่า (Y/n) พยักหน้ากับเธอดึงปลาทองในฮักอีก ปลาทองเช็ดน้ำตาของเขาดำเป็นเขากลับรูปแบบลายเส้น "ฉันสัญญาว่า จะปกป้องคุณจากอันตราย แม้ว่ามันหมายความว่า ต้องปกป้องคุณจากตัวเอง vowed ปลาทอง ตามที่เขาจัดขึ้น (y/n) ปิด "ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณ... ฉันจะช่วยคุณได้รับผ่านทางนี้ ฉันสัญญา ตอบ (y/n) ปลาทองยิ้มเขาดึงออก (y/n) และรั้งเธอเบา ๆ (Y/n) กลับจูบกับเธอขึ้นเขา ทั้งสองออกเดินทาง ตามที่พวกเขามองกัน ด้วยรอยยิ้ม ปลาทองช่วย (y/n) ให้เท้าของเธอเป็นสองซ้ายอาคารกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"มันจบแล้ว! ฉันไม่เคยจะเป็นของคุณ! "มั่นใจ (y / n) ขณะที่เธอได้ออกชายและมุ่งหน้าไปที่ประตู อย่างไรก็ตามในขณะที่เธอเปิดประตูเสียงร้องไห้ของเธอหยุด มองย้อนกลับไป (y / n) ก็ต้องตกใจที่เห็นโกลดี้บนเข่าของเขาครอบคลุมใบหน้าของเขาด้วยมือของเขา. เขาได้รับการพึมพำบางสิ่งบางอย่างที่จะไม่ได้ยิน (y / n) 's หูยัง (y / n) ไม่ต้องการที่จะ ความเสี่ยงที่มีเขาสแน็ปที่เธออีกครั้ง แต่เธอคว้าลูกบิดประตูด้านหน้าของประตูและเปิดประตู เมื่อได้ยินเสียงของบานพับประตูเปิด, โกลดี้ snapped จ้องมองของเขาต่อ (y / n). "โปรด! อย่าทิ้งฉัน! ผมไม่ได้หมายความว่าทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้น !! ฉันเพียงแค่ต้องการใครสักคนที่ใส่ใจเกี่ยวกับฉัน! ฉันไม่ต้องการที่จะอยู่คนเดียวอีกต่อไป !! "โกลดี้ร้องไห้ในขณะที่เขามาถึงมือของเขาออกในความพยายามที่จะหยุด (y / n) ออกจาก." ฉันไม่ต้องการที่จะอยู่คนเดียวอีกต่อไป ... "โกลดี้ซ้ำนุ่ม ในขณะที่เขาลดลงหัวของเขาและเริ่มที่จะร้องไห้อีกครั้ง (ใช่ / n) แช่แข็ง มือของเธอยังคงอยู่ในลูกบิดประตู แต่มันก็ช้าลื่นไถลจากมันและจากเธอเท่านั้นที่หลบหนี. เธอหันกลับไปมองที่โกลดี้ที่ตอนนี้นอนอยู่บนท้องของเขาและร้องไห้ในอ้อมแขนของเขาย้อมสีชุดสีทองของเขากับโคลนตมสีดำ (ใช่ / n) รู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างในฤดูใบไม้ร่วงลงแก้มของเธอและเมื่อเธอตรวจสอบเธอรู้ว่าเธอกำลังร้องไห้ ... สำหรับเขา ... เธอเดินขึ้นไปยังร่างของเขาลดลงและคุกเข่าลง เธอลังเลนำขึ้นมือของเธอและเริ่มที่จะลูบหลังของเขา. "Sh ... มัน ok, โกลดี้ ... ครั้งที่สอง" (y / n) พยายามที่จะหาคำพูดที่เหมาะสม "ครั้งที่สองจะไม่ปล่อยให้คุณเมื่อคุณอยู่ในความต้องการ ... ?" โกลดี้ร้องไห้แย่ลงก็ต่อเมื่อเธอบอกว่า. "คุณกำลังโกหก!" โกลดี้ตะโกนทำให้ (y / n) จะดึงมือของเธอออกจากหลังของเขา "คุณบอกว่ามันตัวเอง! 'คุณจะไม่รักฉัน ... "" ผมไม่เคยบอกว่าผมจะไม่รักคุณ "การแก้ไข (y / n) หูของโกลดี้ perked ขึ้นที่คำพูดของเธอ (และใช่ ... เขามีหูหมีบนศีรษะของเขา.) "Y-คุณไม่ได้?" ถามโกลดี้ในขณะที่เขายกขึ้นหัวของเขาและมองมาที่ (y / n) ที่มีการแสดงออกกลัว (ใช่ / n) พยักหน้าขณะที่เธอมองออกไปจากสายตาของเขา. "ในความซื่อสัตย์สุจริตทุก ... ฉันจะไม่เกลียดคุณ ... แต่ฉันไม่สามารถอยู่กับฆาตกรทั้ง!" เปิดเผย (y / n) ขณะที่เธอตะคอกแสงจ้าของเธอที่โกลดี้ ที่หดกลับ. "ครั้งที่สองรู้ว่าสิ่งที่คุณหมายถึง ... แต่ฉันสัญญาว่าฉันไม่เคยมีความหมายสำหรับการใด ๆ นี้จะเกิดขึ้น" เริ่มที่โกลดี้ในขณะที่เขาวางคางของเขาบนแขนของเขาข้าม. "ผมเป็นเฟรดดี้เป็นครั้งแรกและเป็นต้นฉบับ กลับมาแล้วมีไม่ endoskeletons ดังนั้นผมจึงเป็นเพียงชุดที่ว่างเปล่าว่าคนที่จะสวม มันเป็นที่ดีในขณะที่มันยังคงอยู่ แต่ฉันไม่เคยมีความสุขจริงๆความรู้สึกของคนที่อาศัยอยู่ภายในของชุดของฉัน ... นั่นคือก่อนที่ 1986 ... เมื่อ endoskeleton แรกที่ได้รับการแนะนำ พวกเขาวางภายในหนึ่งของชุดของฉันและฉันก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อยว่าผมไม่ได้ไม่ต้องมีใครบางคนในตัวฉัน จากนั้นก็มาคนอื่น ๆ ครั้งแรกมันเป็นบอนนี่แล้วชิกาและในที่สุดก็เจ้าเล่ห์ ทุกอย่างถูกปรับจนกว่าพวกเขาจะกลับมาพร้อมกับ animatronic ที่ห้า ... "โกลดี้พึมพำส่วนสุดท้าย." มันเป็นเฟรดดี้ได้ ... ไม่ได้หรือไม่ "สำเร็จรูป (y / n) โกลดี้พยักหน้าในขณะที่เขายังคง. "เด็กมีความชื่นชอบมากขึ้นให้กับเขา ... คนงานสังเกตเห็นได้เป็นอย่างดี ผมไม่ได้เป็นอะไรบางอย่างที่ 'ปลอดภัย' เพื่อให้พวกเขาวางฉันในการจัดเก็บว่าพวกเขาจะแก้ไขฉันขึ้นและที่ผมจะนำมาใช้อีกครั้ง ... ที่ไม่เคยเกิดขึ้น ร้านพิชซ่าปิดในปีถัดไปและจากนั้นหนึ่งใหม่ถูกเปิด พวกเขามี animatronics ใหม่ พวกเขาถูกเรียกว่า 'ของเล่น' และได้รับการออกแบบมาให้เป็นเด็กที่เป็นมิตร ผมเฝ้าดูพวกเขาจากระยะไกลและเติบโตอิจฉานิยมของพวกเขา ... มันเป็น 1987 เมื่อชายคนที่แสดงให้เห็นถึง ... "" คนอะไร? "ถาม (y / n) ในขณะที่เธอเริ่มลูบผมของโกลดี้ ชายถอนหายใจเล็กน้อยในขณะที่เขาได้ออกในกระเพาะอาหารของเขาและนั่งลงบนพื้นได้อย่างถูกต้องในด้านหน้าของ (y / n) (ใช่ / n) ไม่ได้หยุดกับท่าทางของเธอ. "ไม่มีใครรู้จริงๆว่าเขาเป็นใคร ... พวกเขาเรียกเขาว่า 'ชายสีม่วง' ... เขาแอบเข้าไปในหลังที่ฉันเป็น เขาฉีกออก endoskeleton ของฉันและทุกลวดและสายเคเบิลที่อยู่ข้างฉัน เขาเป็นคนแรกที่ใช้ชุดของฉันนับตั้งแต่การสร้างของฉัน ... ฉันรู้สึกเบื่อหน่าย ... H-เขาใช้ฉันจะฆ่าเด็กเหล่านั้น ... ตั้งแต่วันนั้นเฟร็ดดี้ได้เสมอหนึ่งที่ต้องการ มันก็มักจะเกี่ยวกับเขา ... ไม่มีใครจำได้ว่าฉัน ... ฉันเป็นคนแรก ... ฉันเดิม ... ทำไมพวกเขาชอบเขา? A-ฉันไม่ดีพอสำหรับพวกเขา? W-II สิ่งที่ทำผิดหรือเปล่า? "โกลดี้กล่าวว่าในขณะที่เขาเริ่มที่จะฉีกขึ้นมาอีกครั้ง (ใช่ / n) การแสดงออกของนิ่มขณะที่เธอกอดชาย. "Sshh ... มันโอเค ... นั่นคือทั้งหมดที่มากกว่าตอนนี้" มั่นใจ (y / n) ขณะที่เธอรู้สึกว่าโกลดี้ถือแน่นของเธอ. "คุณเป็นอย่างไรแน่ใจว่าเกี่ยวกับที่? ตั้งแต่วันที่ฉันฆ่าเด็กเหล่านั้นผมพัฒนาปีศาจภายใน สิ่งที่คุณตามปกติจะเรียกว่าโรคสองขั้ว ' ฉันไม่สามารถควบคุมไฟของมัน ... ฉันไม่ต้องการที่จะทำร้ายใครอีกต่อไป "โกลดี้เป็นสะอื้น (y / n) ตบหลังของเขา เธอยิ้มเล็กน้อยขณะที่เธอดึงออกไปจากโกลดี้และมองเขาตรงในเบ้าตาของเขา. "ผมจะไม่ปล่อยให้คุณคนเดียว ไม่เคยอีกครั้ง ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณด้วยการต่อสู้ของคุณกับปีศาจภายในของคุณ "กล่าวว่า (y / n) ขณะที่เธอยิ้มให้โกลดี้ นักเรียนสีขาวของโกลดี้กลับมาเป็นของเขาทั้งร่างกายผ่อนคลาย. "D-คุณหมายถึงมันได้หรือไม่" (ใช่ / n) พยักหน้าขณะที่เธอดึงโกลดี้ในอ้อมกอดอีก โกลดี้เช็ดน้ำตาสีดำของเขาในขณะที่เขากลับมาท่าทาง. "ฉันสัญญาว่าจะปกป้องคุณจากอันตรายถึงแม้ว่ามันจะหมายถึงการมีที่จะปกป้องคุณจากตัวเอง" โกลดี้สาบานว่าในขณะที่เขาจัดขึ้น (y / n) ใกล้. "ผมจะไม่ปล่อยให้ คุณ ... ฉันจะช่วยให้คุณได้รับผ่านทางนี้ฉันสัญญา "ตอบ (y / n). โกลดี้ยิ้มในขณะที่เขาดึงออกไปจาก (y / n) และจูบเธอเบา ๆ (ใช่ / n) กลับมาจูบขณะที่เธอจัดขึ้นเขา ทั้งสองออกไปขณะที่พวกเขามองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม โกลดี้ช่วย (y / n) ไปที่เท้าของเธอขณะที่ทั้งสองออกจากตึกด้วยกัน