The geNorm also calculates the opti

The geNorm also calculates the optimal number of reference genes for normalization using pairwise variation Vn/Vn+1 between successively ranked reference genes (Vandesompele et al., 2002). The pairwise variation cut-off value of 0.15 was proposed by Vandesompele et al. (2002), below which there is no need of inclusion of an additional reference gene. In NormFinder the expression stability value of each gene is calculated individually, based upon a variance estimation approach which is reasonable because of the inadequate knowledge about the processes of co-regulation. According to this algorithm, genes with the lowest expression stability will be the most stable (Andersen et al., 2004). This algorithm also calculates the stability values for pair of genes. In BestKeeper, at first, it selects the most appropriate reference genes by performing a statistical analysis based on standard deviation (SD) in which genes with SD below than 1 are considered as stable genes and involved in BestKeeper Index

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

geNorm ยังคำนวณจำนวนที่เหมาะสมของยีนอ้างอิงสำหรับการฟื้นฟูโดยใช้รูปแบบคู่ Vn / Vn + 1 ระหว่างยีนอ้างอิงการจัดอันดับอย่างต่อเนื่อง (Vandesompele et al., 2002) การเปลี่ยนแปลงจากจำนวนค่าตัด 0.15 ถูกเสนอโดย Vandesompele et al, (2002) ด้านล่างซึ่งมีความจำเป็นของการรวมของยีนอ้างอิงเพิ่มเติม ใน NormFinder ค่าเสถียรภาพการแสดงออกของยีนแต่ละถูกคำนวณเป็นรายบุคคลตามวิธีการประมาณค่าความแปรปรวนซึ่งเป็นที่เหมาะสมเพราะความรู้ไม่เพียงพอเกี่ยวกับกระบวนการของเพื่อนร่วมระเบียบ ตามขั้นตอนวิธีนี้ยีนที่มีความมั่นคงแสดงออกต่ำสุดจะมีเสถียรภาพมากที่สุด (เซน et al., 2004) ขั้นตอนวิธีการนี้ยังคำนวณค่าความมั่นคงสำหรับคู่ของยีน ใน BestKeeper ที่แรก,

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ geNorm ยังคำนวณจำนวนของยีนอ้างอิงที่เหมาะสมสำหรับการฟื้นฟูโดยใช้ pairwise/Vn + 1 ระหว่างยีนอ้างอิงที่จัดอันดับอย่างต่อเนื่อง (Vandesompele et al., ๒๐๐๒) Pairwise รูปแบบตัดออกของ๐.๑๕ถูกนำเสนอโดย Vandesompele et al. (๒๐๐๒), ด้านล่างซึ่งไม่จำเป็นต้องมีการรวมยีนอ้างอิงเพิ่มเติม. ในปกติค่าความมั่นคงของการแสดงออกของยีนแต่ละจะคำนวณเป็นรายบุคคล, ขึ้นอยู่กับวิธีการประเมินผลต่างซึ่งเป็นที่เหมาะสมเนื่องจากความรู้ไม่เพียงพอเกี่ยวกับกระบวนการของการควบคุมร่วม. ตามขั้นตอนนี้, ยีนที่มีความเสถียรของนิพจน์ต่ำสุดจะมีเสถียรภาพมากที่สุด (เซนเซ et al., ๒๐๐๔). อัลกอริทึมนี้ยังคำนวณค่าเสถียรภาพสำหรับคู่ของยีน ใน BestKeeper, ในตอนแรก, มันเลือกยีนอ้างอิงที่เหมาะสมที่สุดโดยการวิเคราะห์ทางสถิติตามส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) ซึ่งมียีนที่มี SD ต่ำกว่า1ถือว่าเป็นยีนที่มีเสถียรภาพและมีส่วนร่วมในการจัดทำดัชนี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

gernorm ยังใช้คู่ของการกลายพันธุ์ระหว่างยีนอ้างอิงอย่างต่อเนื่องจัดเรียงตัวอย่างเช่น vn-v-1 เพื่อคำนวณปริมาณที่เหมาะสมของยีนอ้างอิงมาตรฐาน แวนเดอร์คอมโพเนียร์และคนอื่นๆที่นำเสนอการเปลี่ยนแปลงคู่ของค่าตัด ไม่ต้องมียีนอ้างอิงเพิ่มเติม ใน normfinder การแสดงออกของยีนแต่ละค่าเสถียรภาพจะถูกคำนวณแยกต่างหากตามวิธีการประมาณค่าความแปรปรวนวิธีนี้เป็นวิธีที่เหมาะสมเนื่องจากความเข้าใจที่ไม่เพียงพอของกระบวนการควบคุมร่วมกัน ตามขั้นตอนวิธีนี้ยีนที่มีเสถียรภาพน้อยที่สุดจะเป็นมั่นคงที่สุด ขั้นตอนวิธีนี้ยังคำนวณเสถียรภาพของคู่ของยีน ใน bestkeeper มันเริ่มต้นด้วยการเลือกยีนอ้างอิงที่เหมาะสมที่สุดตามสถิติการวิเคราะห์ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานในส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานยีนที่มีขนาดเล็กกว่า SD 1 ถือว่าเป็นยีนที่มีเสถียรภาพและมีส่วนร่วมในดัชนี best