is extremely independent of others.

is extremely independent of others.
Monism regards all other associations as the creation of the State and dependent for their continued existence upon the will of the sovereign power. The functions which these associations perform are those that are conceded to them by the sovereign power.
The pluralists, on the other hand, declare that if a political theory is to be “philosophically true, scientifically sound, morally righteous, legally implicit in codes and decisions,, and practically convenient,” it must recognise the personality of a corporation as a real and spontaneous entity, with an inherent life and activity of its own.
Social life is organised and finds expression through numerous associations which do not derive their existence or rights from the State. The State is, therefore, a federation, “an interlocking union of groups, assisting the discovery of self by each man with his diversified nature.”
The pluralists regard the monistic theory of sovereignty as a pernicious and futile doctrine. The pluralistic State is simply a State in which there exists no single source of authority that is all-competent and comprehensive.
There is no unified system of law, no centralised organ of administration and no generalisation of political will. “On the contrary, it is a multiplicity in its essence and manifestation it is divisible into parts and should be divided.” Pluralism, in brief, undertakes to transform the State. It criticises and “discredits” the State as it is, and seeks to reduce it from its place of “honour to servitude.”
Lindsay, for example, says, “If we look at the facts it is clear enough that the theory of sovereign State has broken down.” Laski, who was the most vehement critic of the monistic theory, said, “It is impossible to make legal theory of sovereignty valid for political philosophy.”
He was of the definite opinion that “it would be a lasting benefit to political science if the whole concept of sovereignty were surrendered,” or, as Krabbe puts it, “the notion of sovereignty must be expunged from political theory.”
Pluralistic Theory Explained. Laski says that sovereignty is neither absolute nor a unity. It is pluralistic, constitutional and responsible. He asserts that man’s social nature finds expression in numerous associations or groups pursuing various ends—religious, social, economic, professional, political and recreational.
The State is one of these groups and no one of these groups is superior, normally or practically, to others. All associations, which enter into the life of man, arise naturally and spontaneously and all act, within the sphere of their respective activities, independently of State control.
Though the State is a primary and most important association, yet it can only claim to be primus inter pares, or first among equals. Being only one among many associations, the State has no rightful claim to eminence and it cannot be the sole repository of power or focus of loyalty. If it is sovereign, so are other associations within their spheres of activity and man’s loyalty to them is as abiding as it is to the State.
It is also possible that his loyalty to some group or organization of which he is a member, may receive priority over his loyalty to the State. There are Communists whose loyalty to their Party is stronger than their loyalty to their country. Members of the Society of Friends have a conscientious objection to being conscripted into the army, because they consider it morally wrong to fight for one’s country.
The State, accordingly, cannot in any important sense be said to be sovereign in its relations to other associations which come into existence independently of the State and function exclusively by them. Each association has its own laws and government and it exacts obedience to those laws independently of the State.
The pluralists reject the distinction, which is so neatly made, between the State and government. They insist on a realistic Political Science and consider the distinction between the two as an artificial product of legal reasoning and logical refinement. Duguit is the foremost in this respect. He asserts that juristic entities, being legal fictions, have no place in realistic as distinguished from metaphysical discussion.
We only know the government as a matter of reality and as it functions actually. The immediate power belongs to the government and the State and government are in fact the same. Laski also speaks of the State as the government and he rejects, likewise, the legalistic theory of the personality of the State.
American political scientists substitute the State by a political system which in itself is a unit of the social system. Robert Dahl says that almost every human association has a political system and he even includes families in his definition of a political system.
The pluralistic theory, thus, finds its practical explanation in the bewildering variety of associations and groups which exist to promote the social, industrial, political and other varied interests of man. All these groups, as Laski says, determine, “quite largely, his choice of friends, of opportunities, of a career.”
They plan his activities and provide him with opportunities for the expression of his desires. “They seek to give him mastery of the event, to enable him, in concert with like-minded men, to control the environment to a destiny he wants.”
Society, in fine, far from consisting of a mass of isolated individuals, is actually a web of associations and groups that link men and women with one another. The old concept that society is an association of individuals in a common life does not hold good any longer. It is a “nation of joiners.”
Pluralism is, thus, a natural accompaniment of the “atomistic” view of society and human freedom. To put it in the words of Ernest Barker, the State is more an association of individuals, already united in various groups “for a further and more embracing common purpose.”
It means that the State is only one among many other forms of human associations, and, as compared with other associations, it has no more superior claims to the individual’s allegiance. The State and the associations and groups, as Maitland says, are the species of the same genus.
The fact that society contains many associations has a number of consequences. First, it takes individuals out of a state of isolation and gives them a change to participate in the common endeavour, that is, the good of man and society.
Secondly, it permits citizens to have a variety of loyalties and allegiances, thereby preventing the possibility that they might live under a single source of authority. Finally, “a network of voluntary associations stands as a ‘buffer’ between the relatively powerless individual and the potentially powerful state.”
The pluralists, thus, consider the State as essential in the life of the individual as other associations composing society are. They are not against the State, but would discard the sovereign State with its absolute and indivisible power. They denounce coercive government and dispute its right, and even its power to compel obedience.
They believe that the various associations and groups fulfill the many and diverse wants of the individual and help to make his life whole and rich, and, accordingly, assert that any interference on the part of the State, and for that matter of the government, in the independent existence and functioning of these associations is not only undesirable but defeats the purpose for which the State came into existence and continues to exist.
Greaves says that the State is a system of order and, as such, it requires a body of rules “to provide in their certainty and predictability a foundation for order.” It needs organs to make these rules and to interpret them. Clearly it is also necessary that the State should have at its command the use of physical force to ensure obedience to its rules. But “Order is merely a prerequisite for the achievement of ends which the members of the association have in common and in realization of which the state may be an instrument for realizing.” The State is not merely a system of order. It is a cooperative organization for the promotion of the well-being and development of the personalities of its members.
The central idea of Pluralism has been summed up by Gettell. He says, “The Pluralists deny that the State is a unique organisation; they hold that other associations are equally important and natural; they argue that such associations for their purpose are as sovereign as the State is for its purpose.
They emphasize the inability of the State to enforce its will in practice against the opposition of certain groups within it. They deny that the possession of force by the State gives it any superior right. They insist on the equal rights of all groups that command the allegiance of their members and that perform valuable functions in society.
Hence sovereignty is possessed by many associations. It is not an indivisible unit; the State is not supreme or unlimited.” All this may be reduced to the following bare analysis:—
1. The parts of the State are as real as the whole. The State is, therefore, distributive, not collective.
2. The distinction between the State and government is not real. Both are the same. The State does not command, it serves and is a public or social service organization.
3. The State is one among other groups which man needs to fulfil the purposes of his life. His allegiance is, accordingly, not unified. It is divided and diffused. His allegiance to the State may conflict with his allegiance to other associations, and may even take priority over his loyalty to the State.
4. The State is not in any way a mysterious formation with supernatural or metaphysical characteristics. Omnipotent sovereignty is not true to facts. It is not unitary, but federal.
5. The State can serve its purpose by and through goo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นมากขึ้นอยู่กับผู้อื่นMonism พิจารณาสมาคมอื่น ๆ เป็นการสร้างสถานะ และขึ้นอยู่กับการดำรงอยู่ของพวกเขาอย่างต่อเนื่องตามของอำนาจอธิปไตย ฟังก์ชันที่ทำการเชื่อมโยงเหล่านี้มีที่ conceded ไป โดยอำนาจอธิปไตยPluralists คง ประกาศว่า ถ้าทฤษฎีทางการเมืองจะ "จริง philosophically วิทยาศาสตร์เสียง ความชอบธรรมคุณธรรม นัยตามกฎหมายในรหัสและการตัดสินใจ และสะดวกในทางปฏิบัติ" มันต้องรู้บุคลิกภาพของบริษัทเป็นความจริง และขาดเอนทิตี ชีวิตโดยธรรมชาติและกิจกรรมของตนเองชีวิตสังคมบท และค้นหานิพจน์ผ่านสมาคมต่าง ๆ ซึ่งไม่ได้รับสิทธิจากรัฐหรือดำรงอยู่ของพวกเขา รัฐจึง สภา "การพัวพันสหภาพกลุ่ม การให้ความช่วยเหลือการค้นพบของตนเอง โดยแต่ละคนมีธรรมชาติที่หลากหลายของเขา"Pluralists ที่เกี่ยวกับทฤษฎีอำนาจอธิปไตยเป็นหลักคำสอนที่ไร้ประโยชน์ และโทษ monistic รัฐ pluralistic เป็นเพียงรัฐที่มีอยู่ไม่มีแหล่งเดียวของประเทศที่มี อำนาจทั้งหมด และครอบคลุมมีระบบไม่รวมกฎหมาย อวัยวะไม่ตุลาคมบริหารและไม่ generalisation เมืองจะ "ดอก ได้มากมายหลายหลากในหัวใจความยามมันสามารถลดเป็นส่วน และควรแบ่ง" Pluralism สังเขป รับแปลงรัฐ Criticises และ "discredits" รัฐเป็นมัน และพยายามที่จะลดจากสถานที่ของ "เกียรติการทาส"ลินด์เซย์ เช่น กล่าวว่า "ถ้าเราดูที่ข้อเท็จจริง ได้ชัดเจนพอว่า ทฤษฎีของโซเวอร์เรนรัฐเสียหาย" Laski ที่ถูกวิจารณ์มากที่สุด vehement ของทฤษฎี monistic กล่าวว่า "มันจะเป็นไปไม่ได้จะทำให้ทฤษฎีอำนาจอธิปไตยทางกฎหมายถูกต้องในปรัชญาการเมือง"เขามีความคิดที่แน่นอน ว่า "มันจะเกิดประโยชน์ยั่งยืนรัฐศาสตร์ถ้าแนวคิดทั้งหมดของอำนาจอธิปไตยได้ surrendered" หรือ เป็น Krabbe ทำให้มัน "แนวคิดของอำนาจอธิปไตยต้องเป็น expunged จากทฤษฎีทางการเมือง"ทฤษฎี pluralistic อธิบาย Laski กล่าวว่า อำนาจอธิปไตยไม่สัมบูรณ์หรือความสามัคคี Pluralistic รัฐธรรมนูญ และรับผิดชอบได้ เขายืนยันว่า มนุษย์สังคมธรรมชาติค้นหานิพจน์ในสมาคมหรือกลุ่มใฝ่หาปลายต่าง ๆ มากมายเช่นศาสนา สังคม เศรษฐกิจ อาชีพ การเมือง และสันทนาการรัฐเป็นหนึ่งในกลุ่มเหล่านี้ และไม่มีกลุ่มเหล่านี้คือห้องซูพีเรีย ปกติ หรือในทาง ปฏิบัติ ผู้อื่น เชื่อมโยงทั้งหมด การเข้าสู่ชีวิตของมนุษย์ เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ และธรรมชาติ และทั้งหมด ดำเนินการ ภายในทรงกลมของกิจกรรมตามลำดับ เป็นอิสระจากการควบคุมของรัฐแม้ว่า รัฐเป็นสมาคมหลัก และสำคัญที่สุด ได้เท่าสามารถเรียกร้องให้ คนที่หนึ่งอินเตอร์ pares หรือแรกนี่เท่ากับ เป็นเพียงหนึ่งในหลายสมาคม รัฐมีเนินร้องไม่มา และไม่สามารถเก็บแต่เพียงผู้เดียวของพลังงานหรือโฟกัสของสมาชิก ถ้าเป็นอธิปไตย ดังอื่น ๆ ความสัมพันธ์ภายในของทรงกลมของกิจกรรม และสมาชิกคนนั้นคือ abiding ซึ่งเป็นการก็ยังเป็นไปได้ว่า สมาชิกของกลุ่มหรือองค์กรที่เป็นสมาชิก บางอาจได้รับความสำคัญมากกว่าต่อรัฐ คอมมิวนิสต์ที่ภักดีต่อพรรคจะแข็งแกร่งกว่าภักดีกับประเทศของตนได้ สมาชิกของเพื่อนของสังคมได้ปฏิเสธคุณธรรมการถูกเกณฑ์เข้ากองทัพ เนื่องจากพวกเขาพิจารณาผิดคุณธรรมสู้เพื่อประเทศของรัฐ ตาม ไม่สำคัญใด ๆ ในจะกล่าวว่า อธิปไตยในความสัมพันธ์ของการเชื่อมโยงอื่นที่มาเป็นอิสระจากรัฐและฟังก์ชันที่มีอยู่ โดยเฉพาะพวกเขา แต่ละสมาคมมีกฎหมายของตัวเอง และรัฐบาลและ exacts ฟังกฎหมายเหล่านั้นเป็นอิสระจากรัฐPluralists การปฏิเสธแตก ซึ่งเป็นอย่างนั้น ระหว่างรัฐและรัฐบาล พวกเขายืนยันในความเป็นจริงรัฐศาสตร์ และพิจารณาความแตกต่างระหว่างทั้งสองเป็นผลิตภัณฑ์การประดิษฐ์ของใช้เหตุผลทางกฎหมายและการทางตรรกะ Duguit สำคัญประการนี้ได้ เขายืนยันว่า นิติบุคคลตี ถูกกฎหมาย fictions มีไม่จริง as distinguished from สนทนาที่ขัดแย้งเรารู้ว่ารัฐบาลเป็นเรื่องของความเป็นจริงเท่านั้น และมันทำงานจริง พลังงานทันทีเป็นของรัฐบาล และรัฐและรัฐบาลกันในความเป็นจริง Laski พูดรัฐเป็นรัฐบาล และเขา ปฏิเสธ ทำนอง ทฤษฎีบุคลิกภาพของรัฐ legalisticนักวิทยาศาสตร์อเมริกันที่เมืองแทนรัฐ โดยระบบการเมืองซึ่งในตัวเองเป็นหน่วยของระบบสังคม เล็นดาห์ลโรเบิร์ตบอกว่า เกือบทุกความสัมพันธ์ที่มนุษย์มีระบบการเมือง และเขาจะมีครอบครัวในข้อกำหนดของระบบการเมืองทฤษฎี pluralistic จึง พบคำอธิบายการปฏิบัติในหลากหลายสมาคมและกลุ่มที่มีอยู่เพื่อส่งเสริมผลประโยชน์แตกต่างกันสังคม อุตสาหกรรม การเมือง และอื่น ๆ ของคน ชาว ทั้งหมดเหล่านี้กลุ่ม เป็น Laski กล่าวว่า กำหนด "ค่อนข้างมาก ตัวเลือกของเขาเพื่อน โอกาส อาชีพ"พวกเขาวางแผนกิจกรรมของเขา และให้เขา มีโอกาสสำหรับค่าของความต้องการของเขา "พวกเขาพยายามให้เขาเป็นครูของเหตุการณ์ เพื่อให้เขา ในคอนเสิร์ตกับคนเดียวกัน ควบคุมสิ่งแวดล้อมกับจุดหมายปลายทางที่เขาต้องการ"สังคม ในดี แหล่งประกอบด้วยมวลของแต่ละบุคคลแยก เป็นจริงเว็บของสมาคมและกลุ่มที่เชื่อมโยงชายและหญิง ด้วยกัน แนวคิดเดิมที่ว่าสังคมความสัมพันธ์ของบุคคลในชีวิตทั่วไปไม่ถือดีอีกต่อไป ก็เป็น "ชนชาติแห่งเพิ่มขึ้น"Pluralism ได้ ดังนั้น "atomistic" มุมมองของสังคมและเสรีภาพมนุษย์ไพเราะเป็นธรรมชาติ เพื่อให้เป็นคำพูดของเออร์เนสต์บาร์คเกอร์ รัฐมีมากขึ้นความสัมพันธ์ของบุคคล สหรัฐแล้วในกลุ่มต่าง ๆ "สำหรับการเพิ่มเติมและเพิ่มเติมวัตถุประสงค์ทั่วไปในบรรดา"หมายความ ว่า รัฐเป็นเพียงหนึ่งในหลายรูปแบบอื่น ๆ ความสัมพันธ์ของมนุษย์ และ เมื่อเทียบกับการเชื่อมโยงอื่น ๆ มีร้องไม่เหนือกว่าการให้สัตยาบันของแต่ละบุคคล รัฐ และสมาคม กับ กลุ่ม เป็นเมทแลนด์กล่าวว่า เป็นชนิดของพืชสกุลเดียวกันความจริงที่ว่า สังคมประกอบด้วยความสัมพันธ์มากมีจำนวนผล ครั้งแรก ใช้บุคคลจากรัฐแยก และทำให้การเปลี่ยนแปลงการเข้าร่วมในทั่วไป endeavour คือ ดีของมนุษย์และสังคมประการที่สอง จะอนุญาตให้ประชาชนมีความหลากหลายของ loyalties allegiances เพื่อป้องกันความเป็นไปได้ว่า พวกเขาอาจอยู่ภายใต้หน่วยงานแหล่งเดียว ในที่สุด "เครือข่ายของสมาคมสมัครใจยืนเป็น"บัฟเฟอร์"ระหว่างบุคคลค่อนข้างอำนาจและรัฐอาจมีประสิทธิภาพ"Pluralists ดังนั้น พิจารณารัฐเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิตของแต่ละบุคคลเป็นการเชื่อมโยงอื่น ๆ ที่สร้างสังคม พวกเขาไม่ได้อยู่กับรัฐ แต่จะละทิ้งพ่อรัฐกับพลังงานของสมบูรณ์ และ indivisible พวกรัฐบาล coercive คปภบอกเลิก และโต้แย้งสิทธิของ และแม้กระทั่งพลังงานสัมปชัญญะพวกเขาเชื่อว่า สมาคมและกลุ่มต่าง ๆ ตามต้องการมาก และมีความหลากหลายของแต่ละบุคคล และช่วยทำให้ชีวิตของเขาทั้งหมด และรวย และ ตาม ยืนยันรูปสัญญาณรบกวนใด ๆ ใน ส่วนของรัฐ และเรื่องของรัฐบาล ในการดำรงอยู่เป็นอิสระและการทำงานของสมาคมเหล่านี้ที่ไม่ระวัง แต่ปราบวัตถุประสงค์ที่รัฐเข้ามามีอยู่ และยังคงมีอยู่Greaves บอกว่า รัฐคือ ระบบของใบสั่ง และ เช่น ต้องการเนื้อหาของกฎ "ให้ในความแน่นอนและแอพพลิเคชันพื้นฐานสำหรับใบสั่ง" ก็อวัยวะเพื่อทำกฎเหล่านี้ และตีพวกเขา ชัดเจนยังจำเป็นที่รัฐควรมีคำสั่งของการใช้แรงกายภาพให้เชื่อฟังกฎของการ แต่ "ใบสั่งได้เพียงช่วงเวลาสิ้นสุดซึ่งสมาชิกของสมาคมได้ร่วม และรับรู้ซึ่งรัฐอาจมีเครื่องมือสำหรับการตระหนักถึงความสำเร็จ" รัฐไม่ใช่เพียงแค่ระบบสั่ง องค์กรความร่วมมือส่งเสริมดีและพัฒนาบุคคลของสมาชิกได้รวมแนวความคิดสำคัญของ Pluralism ค่า โดย Gettell เขากล่าวว่า "Pluralists ที่ปฏิเสธว่า รัฐคือ องค์กรเฉพาะ พวกเขาถือความสัมพันธ์อื่นเท่าเทียมกันสำคัญ และ ธรรมชาติ พวกเขาโต้แย้งสมาคมดังกล่าวสำหรับวัตถุประสงค์ของอธิปไตยเป็นรัฐสำหรับวัตถุประสงค์พวกเขาเน้นไม่สามารถของรัฐบังคับใช้จะเป็นในทางปฏิบัติกับฝ่ายค้านของบางกลุ่มอยู่ภายใน พวกเขาปฏิเสธว่า ของแรงโดยรัฐให้มันสิทธิเหนือกว่า พวกเขายืนยันในสิทธิที่เท่าเทียมกันของกลุ่มทั้งหมดที่สั่งการให้สัตยาบันของสมาชิกของพวกเขา และที่ทำงานต่าง ๆ ที่มีคุณค่าในสังคมดังนั้น อำนาจอธิปไตยต้อง โดยสมาคมมากมาย มันไม่ใช่หน่วย indivisible รัฐไม่ได้สูงสุด หรือไม่จำกัด" ทั้งหมดนี้อาจจะลดลงการวิเคราะห์เปลือยต่อไปนี้: -1. ส่วนของสถานะแท้จริงที่ทั้งหมด รัฐได้ ดังนั้น แจกแจง ไม่รวม2.ความแตกต่างระหว่างรัฐและรัฐบาลไม่จริง ทั้งสองเหมือนกัน สถานะการคำสั่ง ไม่ทำหน้าที่ และเป็นองค์กรสาธารณะหรือบริการสังคม3. รัฐเป็นหนึ่งในกลุ่มอื่น ๆ ที่มนุษย์ต้องตอบสนองวัตถุประสงค์ของชีวิต เขาให้สัตยาบัน ตาม โดยรวมไม่ หาร และอายุการ เขาให้สัตยาบันรัฐอาจขัดแย้งกับการให้สัตยาบันของเขากับความสัมพันธ์อื่น ๆ และแม้จะสำคัญกว่าสมาชิกของรัฐ4. รัฐไม่ได้ในทางใดทางหนึ่งกำเนิดลึกลับ มีลักษณะเหนือธรรมชาติ หรือขัดแย้ง อำนาจอธิปไตย omnipotent วัสดไม่จริงข้อเท็จจริง ไม่ unitary แต่รัฐบาลกลาง5. รัฐสามารถรองรับวัตถุประสงค์โดย และ goo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีความเป็นอิสระมากของคนอื่น ๆ .
Monism นับถือสมาคมอื่น ๆ กับการสร้างรัฐและขึ้นอยู่กับการดำรงอยู่อย่างต่อเนื่องของพวกเขาเมื่อพระทัยของอำนาจอธิปไตยที่ ฟังก์ชั่นที่สมาคมเหล่านี้ดำเนินการเป็นผู้ที่ได้รับการยอมรับให้พวกเขาโดยอำนาจอธิปไตย.
pluralists ในมืออื่น ๆ ที่ประกาศว่าถ้าทฤษฎีทางการเมืองคือการเป็น "จริงปรัชญาเสียงทางวิทยาศาสตร์ชอบธรรมทางศีลธรรมถูกต้องตามกฎหมายโดยปริยายในรหัสและ ตัดสินใจ ,, และสะดวกจริง "ก็ต้องตระหนักถึงบุคลิกภาพของ บริษัท ที่เป็นนิติบุคคลจริงและธรรมชาติที่มีชีวิตโดยธรรมชาติและการทำกิจกรรมของตัวเอง.
ชีวิตมีการจัดระเบียบสังคมและพบว่าการแสดงออกผ่านความสัมพันธ์ของจำนวนมากที่ไม่ได้รับมาหรือการดำรงอยู่ของพวกเขา สิทธิจากรัฐ รัฐจึงสหพันธ์ "สหภาพประสานกลุ่มให้ความช่วยเหลือการค้นพบตัวเองโดยมนุษย์แต่ละคนมีลักษณะที่หลากหลายของเขา."
pluralists ถือว่าทฤษฎีมาตรฐานเดียวของอำนาจอธิปไตยเป็นหลักคำสอนที่เป็นอันตรายและไม่ได้ผล รัฐหลายฝ่ายเป็นเพียงรัฐซึ่งมีอยู่ไม่มีแหล่งเดียวของผู้มีอำนาจที่ทุกอำนาจและครอบคลุม.
ไม่มีระบบแบบครบวงจรของกฎหมายคือไม่มีอวัยวะส่วนกลางของการบริหารและการทั่วไปของเจตจำนงทางการเมืองไม่มี "ในทางตรงกันข้ามมันเป็นหลายหลากในสาระสำคัญและการแสดงออกของมันคือหารเป็นส่วนและควรจะแบ่งออก." พหุนิยมในช่วงสั้น ๆ , รับที่จะเปลี่ยนรัฐ มันบารมีและ "discredits" รัฐในขณะที่มันเป็นและพยายามที่จะลดความมันจากสถานที่ของ "เกียรติที่จะเป็นทาส."
ลินด์ซีเช่นกล่าวว่า "ถ้าเราดูที่ข้อเท็จจริงก็เป็นที่ชัดเจนพอที่จะทำให้ทฤษฎีของอธิปไตย รัฐได้หักลง. "ลาสกี้ซึ่งเป็นนักวิจารณ์รุนแรงที่สุดของทฤษฎีมาตรฐานเดียวกล่าวว่า" มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ทฤษฎีทางกฎหมายของอำนาจอธิปไตยที่ถูกต้องสำหรับปรัชญาการเมือง.
"เขาเป็นคนที่มีความเห็นชัดเจนว่า" มันจะเป็นความยั่งยืน ที่จะได้รับประโยชน์รัฐศาสตร์ถ้าแนวคิดทั้งอำนาจอธิปไตยถูกยอมจำนน "หรือเป็น Krabbe วางไว้" ความคิดของอำนาจอธิปไตยจะต้องลบออกจากทฤษฎีทางการเมือง.
"Pluralistic ทฤษฎีอธิบาย ลาสกี้กล่าวว่าอำนาจอธิปไตยจะไม่แน่นอนหรือความสามัคคี มันเป็นหลายฝ่าย, รัฐธรรมนูญและมีความรับผิดชอบ เขาอ้างว่าธรรมชาติทางสังคมของมนุษย์ที่พบการแสดงออกในสมาคมต่าง ๆ นานาหรือกลุ่มใฝ่หาปลายศาสนาต่าง ๆ ทางสังคมเศรษฐกิจมืออาชีพทางการเมืองและการพักผ่อนหย่อนใจ.
รัฐเป็นหนึ่งในกลุ่มคนเหล่านี้และไม่มีใครในกลุ่มเหล่านี้เป็นสิ่งที่เหนือกว่าการได้ตามปกติหรือในทางปฏิบัติเพื่อ คนอื่น ๆ สมาคมทั้งหมดที่เข้ามาในชีวิตของมนุษย์ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติและเป็นธรรมชาติและการกระทำทั้งหมดที่อยู่ในขอบเขตของกิจกรรมของพวกเขาเป็นอิสระจากการควบคุมของรัฐ.
แม้ว่ารัฐเป็นสมาคมหลักและที่สำคัญที่สุด แต่ก็สามารถเรียกร้องให้ เก็บข้าวระหว่าง pares หรือแรกในหมู่เท่ากับ เป็นเพียงหนึ่งในหลายสมาคมรัฐไม่มีการเรียกร้องที่ถูกต้องเพื่อความโดดเด่นและไม่สามารถเป็นพื้นที่เก็บข้อมูลเพียงอย่างเดียวของไฟหรือจุดเน้นของความจงรักภักดี ถ้ามันเป็นอธิปไตยเพื่อให้มีความสัมพันธ์อื่น ๆ ภายในทรงกลมของพวกเขาจากการทำกิจกรรมและความจงรักภักดีของมนุษย์ที่จะพวกเขาจะเป็นปฏิบัติตามที่รัฐ.
นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่าเขาจะจงรักภักดีต่อบางกลุ่มหรือองค์กรที่ตนเป็นสมาชิกอาจได้รับ ความสำคัญมากกว่าความจงรักภักดีต่อรัฐ มีคอมมิวนิสต์ที่มีความจงรักภักดีต่อพรรคของพวกเขาจะแข็งแกร่งกว่าความจงรักภักดีต่อประเทศของพวกเขา สมาชิกของสังคมของเพื่อนมีมโนธรรมค้านที่จะถูกเกณฑ์เข้ากองทัพเพราะพวกเขาคิดว่ามันผิดศีลธรรมที่จะต่อสู้เพื่อประเทศใดประเทศหนึ่งของ.
รัฐดังนั้นไม่สามารถอยู่ในความรู้สึกใด ๆ ที่สำคัญจะกล่าวว่าเป็นกษัตริย์ในความสัมพันธ์ในการสมาคมอื่น ๆ ที่เข้ามาในชีวิตเป็นอิสระจากรัฐและทำงานโดยเฉพาะพวกเขา แต่ละสมาคมมีกฎหมายของตัวเองและรัฐบาลและเรียกร้องเชื่อฟังกฎหมายเหล่านั้นเป็นอิสระจากรัฐ.
pluralists ปฏิเสธความแตกต่างที่ทำเพื่อให้เรียบร้อยระหว่างรัฐและรัฐบาล พวกเขายืนยันในรัฐศาสตร์จริงและพิจารณาความแตกต่างระหว่างทั้งสองเป็นผลิตภัณฑ์เทียมของเหตุผลทางกฎหมายและการปรับแต่งตรรกะ Duguit เป็นสิ่งสำคัญที่สุดในแง่นี้ เขาอ้างว่านิติบุคคลเป็นกฎหมาย fictions มีสถานที่ในไม่มีเหตุผลที่แตกต่างจากการสนทนาเลื่อนลอย.
เรารู้ว่ารัฐบาลเป็นเรื่องของความเป็นจริงและในขณะที่มันทำงานได้จริง อำนาจทันทีเป็นของรัฐบาลและรัฐและรัฐบาลในความเป็นจริงเหมือนกัน ลาสกี้ยังพูดของรัฐตามที่รัฐบาลและเขาเสียเหมือนกันแถมทฤษฎีของบุคลิกภาพของรัฐ.
นักรัฐศาสตร์อเมริกันแทนรัฐโดยระบบการเมืองซึ่งในตัวเองเป็นหน่วยของระบบสังคม โรเบิร์ตดาห์ลกล่าวว่าเกือบทุกสมาคมมนุษย์มีระบบการเมืองและเขายังรวมถึงครอบครัวในความหมายของเขาระบบการเมือง.
ทฤษฎีหลายฝ่ายจึงพบคำอธิบายในทางปฏิบัติในหลากหลายทำให้สับสนของสมาคมและกลุ่มที่มีอยู่เพื่อส่งเสริมสังคม อุตสาหกรรมทางการเมืองและผลประโยชน์ที่แตกต่างกันของคนอื่น ๆ ทุกกลุ่มเหล่านี้เช่นลาสกี้กล่าวว่าตรวจสอบ "ค่อนข้างส่วนใหญ่เขาเลือกเพื่อนของโอกาสของอาชีพ."
พวกเขาวางแผนกิจกรรมของเขาและให้เขามีโอกาสในการแสดงออกของความต้องการของเขา "พวกเขาพยายามที่จะให้เขาเรียนรู้ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพื่อให้เขาในคอนเสิร์ตกับคนที่มีใจเดียวกันในการควบคุมสภาพแวดล้อมในการโชคชะตาของเขาต้องการ."
สังคมในดีห่างไกลจากที่ประกอบด้วยมวลของบุคคลที่แยกเป็น จริงเว็บของสมาคมและกลุ่มที่เชื่อมโยงผู้ชายและผู้หญิงกับอีกคนหนึ่ง แนวคิดเก่าที่สังคมเป็นความสัมพันธ์ของบุคคลในชีวิตร่วมกันไม่ได้ถือที่ดีได้อีกต่อไป มันเป็น "ชาติของ joiners."
พหุนิยมเป็นจึงมาด้วยธรรมชาติของ "ละออง" มุมมองของสังคมและเสรีภาพของมนุษย์ ที่จะนำมันในคำพูดของเออร์เนสบาร์เกอร์, รัฐมีมากขึ้นความสัมพันธ์ของบุคคลยูอยู่แล้วในกลุ่มต่างๆ "อีกและอื่น ๆ กอดวัตถุประสงค์ร่วมกัน."
หมายความว่ารัฐเป็นเพียงหนึ่งในรูปแบบอื่น ๆ ของสมาคมของมนุษย์ และเมื่อเทียบกับสมาคมอื่น ๆ ก็ไม่เคยมีใครเรียกร้องมากขึ้นในการที่เหนือกว่าความจงรักภักดีของแต่ละบุคคล รัฐและสมาคมและกลุ่มที่เป็นเมทแลนด์กล่าวว่าเป็นสายพันธุ์ของพืชและสัตว์เดียวกัน.
ความจริงที่ว่าสังคมมีหลายสมาคมมีจำนวนของผลกระทบ ครั้งแรกก็จะใช้เวลาบุคคลออกจากรัฐของการแยกและให้พวกเขามีการเปลี่ยนแปลงจะมีส่วนร่วมในความพยายามร่วมกันเป็นที่ดีของมนุษย์และสังคม.
ประการที่สองก็อนุญาตให้ประชาชนที่จะมีความหลากหลายของความจงรักภักดีและพันธมิตรจึงป้องกัน ความเป็นไปได้ที่พวกเขาอาจมีชีวิตอยู่ภายใต้การเป็นแหล่งเดียวของผู้มีอำนาจ ในที่สุด "เครือข่ายของสมาคมโดยสมัครใจยืนเป็น 'กันชนระหว่างบุคคลที่ไม่มีอำนาจที่ค่อนข้างและรัฐที่มีประสิทธิภาพที่อาจเกิดขึ้น." การ
pluralists จึงมีพิจารณาของรัฐเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิตของแต่ละสมาคมอื่น ๆ ที่เขียนในสังคมที่มี พวกเขาไม่ได้กับรัฐ แต่จะทิ้งของรัฐที่มีอำนาจอธิปไตยแน่นอนและแบ่งแยกของ พวกเขาประณามรัฐบาลบีบบังคับและการโต้แย้งสิทธิของและแม้กระทั่งอำนาจในการบังคับให้เชื่อฟังคำสั่ง.
พวกเขาเชื่อว่าสมาคมต่างๆและกลุ่มที่ตอบสนองความต้องการจำนวนมากและมีความหลากหลายของแต่ละบุคคลและช่วยให้ทั้งชีวิตของเขาและอุดมไปด้วยและดังนั้นยืนยันว่า การรบกวนใด ๆ ในส่วนของรัฐและสำหรับเรื่องของรัฐบาลว่าในการดำรงอยู่ที่เป็นอิสระและการทำงานของสมาคมเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงที่ไม่พึงประสงค์ แต่ขัดแย้งกับวัตถุประสงค์ของการที่รัฐเข้ามาอยู่และยังคงมีอยู่.
สนับบอกว่า รัฐเป็นระบบของการสั่งซื้อและเป็นเช่นนี้ก็ต้องใช้ร่างกายของกฎ "เพื่อให้ความมั่นใจในการคาดการณ์ของพวกเขาและรากฐานสำหรับการสั่งซื้อ." มันต้องอวัยวะที่จะทำให้กฎเหล่านี้และแปลความหมายได้ เห็นได้ชัดว่ามันยังเป็นสิ่งจำเป็นที่รัฐควรจะมีคำสั่งการใช้กำลังทางกายภาพเพื่อให้แน่ใจว่าการเชื่อฟังกฎของ แต่ "สั่งซื้อเป็นเพียงสิ่งที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จของปลายที่สมาชิกของสมาคมมีเหมือนกันและในสำนึกของรัฐซึ่งอาจจะเป็นเครื่องมือสำหรับการตระหนักถึง." รัฐไม่ได้เป็นเพียงระบบการสั่งซื้อ มันเป็นองค์กรที่ให้ความร่วมมือในการส่งเสริมการเป็นอยู่ที่ดีและการพัฒนาบุคลิกภาพของสมาชิก.
ความคิดกลางของพหุนิยมที่ได้รับการสรุปโดย Gettell เขากล่าวว่า "pluralists ปฏิเสธว่ารัฐเป็นองค์กรที่ไม่ซ้ำกัน; พวกเขาถือที่สมาคมอื่น ๆ ที่มีความสำคัญเท่าเทียมกันและเป็นธรรมชาติ; พวกเขายืนยันว่าสมาคมดังกล่าวเพื่อวัตถุประสงค์ของพวกเขาจะเป็นอธิปไตยเป็นของรัฐสำหรับจุดประสงค์ของมัน.
พวกเขาเน้นการไร้ความสามารถของรัฐในการบังคับใช้จะในทางปฏิบัติกับความขัดแย้งของคนบางกลุ่มที่อยู่ภายใน พวกเขาปฏิเสธว่าครอบครองของแรงโดยรัฐให้มันถูกต้องใด ๆ ที่เหนือกว่า พวกเขายืนยันในสิทธิที่เท่าเทียมกันของทุกกลุ่มที่จงรักภักดีต่อคำสั่งของสมาชิกและที่ทำหน้าที่ของพวกเขาที่มีคุณค่าในสังคม.
อำนาจอธิปไตยจึงถูกครอบงำโดยสมาคมจำนวนมาก มันไม่ได้เป็นหน่วยแบ่งแยก; รัฐไม่ได้หรือสูงสุดไม่ จำกัด "ทั้งหมดนี้อาจจะลดลงการวิเคราะห์เปลือยต่อไปนี้: -.
1 ส่วนของรัฐจะเป็นจริงตามทั้ง รัฐจึงจำหน่ายไม่รวม.
2 ความแตกต่างระหว่างรัฐและรัฐบาลไม่ได้เป็นจริง ทั้งสองเหมือนกัน รัฐไม่ได้สั่งมันทำหน้าที่และเป็นองค์กรที่ให้บริการประชาชนหรือสังคม.
3 รัฐเป็นหนึ่งในกลุ่มอื่น ๆ ที่มนุษย์ต้องการที่จะตอบสนองวัตถุประสงค์ของชีวิตของเขา ความจงรักภักดีของเขาคือตามไม่เป็นเอกภาพ มันแบ่งและกระจาย ความจงรักภักดีของเขาไปยังรัฐอาจขัดแย้งกับความจงรักภักดีของเขาไปยังสมาคมอื่น ๆ และอาจจะมีความสำคัญมากกว่าความจงรักภักดีต่อรัฐ.
4 รัฐไม่ได้อยู่ในทางใดทางหนึ่งก่อลึกลับเหนือธรรมชาติที่มีลักษณะหรือเลื่อนลอย อำนาจอธิปไตยอำนาจทุกอย่างไม่ได้เป็นความจริงกับข้อเท็จจริง มันไม่ได้รวม แต่ของรัฐบาลกลาง.
5 รัฐสามารถตอบสนองวัตถุประสงค์ของตนโดยผ่านสารที่หนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แสนอิสระของผู้อื่น .
เอกนิยมนับถือสมาคมอื่น ๆเช่นการสร้างรัฐและสถิติสำหรับการดำรงอยู่อย่างต่อเนื่องของพวกเขาบนจะของอำนาจอธิปไตย ฟังก์ชันซึ่งสมาคมเหล่านี้แสดงเป็นที่ยอมรับได้ โดยอำนาจอธิปไตย pluralists
, บนมืออื่น ๆ , ประกาศว่าถ้าทฤษฎีทางการเมืองเป็น " นักปราชญ์ที่แท้จริงเสียง เป็นศีลธรรมอันชอบธรรม ถูกต้องตามกฎหมาย และรหัสนัยในการตัดสินใจและสะดวกในทางปฏิบัติ " ต้องรู้จักนิสัยของ บริษัท เป็นนิติบุคคลที่แท้จริงและเป็นธรรมชาติ โดยแท้จริง ชีวิตและกิจกรรมของตัวเอง
ชีวิตสังคมจัด และพบการแสดงออกผ่านหลายสมาคมที่ไม่สืบทอดการดำรงอยู่หรือสิทธิของพวกเขาจาก รัฐ รัฐคือดังนั้น สหพันธ์ " ประสานร่วมกลุ่ม ช่วยเหลือตนเอง โดยการค้นพบของแต่ละมนุษย์กับธรรมชาติที่หลากหลายของเขา . "
pluralists พิจารณาเกี่ยวกับการมีมาตรฐานเดียวทฤษฎีอำนาจอธิปไตยที่เป็นอันตรายและไร้ประโยชน์ลัทธิ รัฐพหุเป็นเพียงรัฐซึ่งมีไม่มีแหล่งที่มาของอำนาจที่เป็นเชี่ยวชาญ และครอบคลุม
ไม่มีระบบรวมของกฎหมายไม่มีอวัยวะส่วนกลางของการบริหารและไม่มี generalisation ในทางการเมือง " ในทางตรงกันข้ามก็มีหลายหลากในสาระสำคัญ และเครื่องจะแบ่งออกเป็นส่วน และควรแบ่ง " พหุ , สรุปรับแปลงสภาพ . มัน criticises และ " discredits " รัฐเป็นเป็นและพยายามที่จะลดจากสถานที่ของ " เกียรติเป็นทาส "
ลินซี่