How can leadership be this hard? On

How can leadership be this hard? One year ago today was the happiest day of my life. I had arrived! Only four years out of college, and my company had moved me into a leadership position: director of corporate client services for the southeast sales region. I knew I could handle the job, because I’d started from our catalog call center, fielding customer requests and complaints. Then I was promoted to a project manager, working closely with sales and our corporate clients. Whatever the salespeople promised our customers, I delivered. And if I do say so myself, I was good at getting our corporate clients what they needed, when and where they needed it. I got all kinds of kudos for developing outstanding relationships with clients. ... The following Saturday, Debbie’s husband, John, invited her to play tennis with friends, but she bowed out so that she could work on the mentor-ship application.
“Thanks for the invite, honey, but I don’t want to miss the Monday deadline on this paperwork,” she said. The application contained all the usual demographic questions but didn’t stop there. There were quite a few personal questions and several unexpectedly challenging ones about why she wanted to be in the program. The final question was the one that made her really stop and think.
Debbie suspected that a good answer to this simple, straightforward question would help her get into the program. She worked for quite some time trying to articulate her reply. ... That night John met Debbie at the door when she got home. “How was it?” he asked excitedly. “I’m sorry I forgot to call you,” she replied in a stressed tone that spoke volumes about her day. “The meeting was very good. But when I got back to my office, the place was on fire, and I didn’t have a moment to call.” “What advice did he give you?” “None yet.” “Nothing?” John asked in disbelief. “Nope. He said he wanted to get to know me and give me a chance to know him. He said we would have time in the months ahead to find the answer to my question about what makes a great leader.” “So you asked him?” John wondered. “Yeah. He said it was an outstanding question, and we would explore it together later.” “So you spent how long getting to ... Over the next few weeks Debbie worked very hard to serve her team members, although she was not always sure how to do so. Even though many of her attempts seemed insignificant, she could sense a change in her approach to her leadership responsibility and possibly even a change in the team. She made a list of her experiences to share with Jeff at their next meeting.
One of her encounters was particularly noteworthy. Charles was still hanging on for dear life. His performance had improved only slightly since his first month. Debbie felt it would probably be only a few months before she would be forced to let him go. She decided to meet with Charles, ask some open-ended questions, and look for ways to serve him. It wasn’t long until Debbie was scheduled to meet with Jeff again. She was excited to share the ways she had been able to serve since their last meeting. “Good morning, Jeff,” she said as she walked in carrying a box of his favorite donuts. “How did you know?” Jeff asked. Debbie smiled. “I’m learning to listen and observe more carefully,” she said. “Thank you, Debbie. That was very thoughtful.” “Jeff, you were right. I discovered that I could serve people regardless of my position in the organization. I made a list just as you requested.” “Wonderful! Let’s take a look.” “I bought coffee for my staff. I picked up trash in the parking lot on my way into the office the other day. Debbie began the new week by working on the questions Jeff had given her. She knew she had not done a good job of seeing the Future. The only future she was pursuing was keeping up with the sales folks and the client needs. While she knew these were important concerns, she recognized that the SERVE model Jeff had described represented a higher level of thinking and a higher level of leadership.

Numerous leaders who were able to See the Future and provide direction came to Debbie’s mind. Many were historical figures: John F. Kennedy and his desire to put a man on the moon; Martin Luther King Jr. and his dream of harmony among people of all racial backgrounds; Mother Teresa and her vision of comfort for the suffering people... As the new week began, Debbie had a fresh take on the world. She even brought some flowers into the office and put them by the front desk where everyone could enjoy them. She had a new-hire interview scheduled for Tuesday. This time she asked Human Resources to give her two meetings with the candidate and to schedule ninety minutes for each session—not her usual thirty minutes. Following Jeff’s lead, Debbie prepared a short list of references for the candidate. She knew that some of the people might not give her an entirely positive reference, but she wanted to be up-front and honest. The next morning, Debbie called Charles to schedule a meeting. They agreed to meet at 3:00 P.M. the following day. She explained that her primary objective was to help and that to do that, she needed to understand his situation completely. When she approached his office at the appointed time, she was anxious but optimistic. She believed that this conversation would help her help him. She wanted him to enjoy his work, and she wanted him to be successful. It turned out to be an upbeat meeting. Debbie did an effective job of framing the issue. She asked open-ended questions and listened carefully. Although they didn’t reach any definitive conclusions, Charles fully embraced the idea of leveraging his strengths. He admitted... Back in the office, it was apparent from the smiles, laughter, and banter that morale was on the upswing. Debbie was hopeful that performance would follow. She was still listening as much as possible. She was still actively looking for little ways to serve her team. She was delegating more often, and that allowed her more time to think about the future. She was scouting for talent, rather than just waiting for HR to send her warm bodies. She was investing more time in the interview process, and she was working purposefully to engage the hearts and heads of her people. At times, it all seemed overwhelming. But in her heart Debbie knew that she was just laying the foundation for bigger and better things. Planning was now in full swing, and everyone was involved in the process. The members of the team had decided that some of the performance issues they wanted to work on couldn’t wait, so they called a special meeting and determined what they could do to attack these problems immediately. Debbie was proud of them. The initiative was refreshing, and the idea of the team solving a performance problem was amazing. To top it all off, performance continued to improve.
Debbie wanted her team to know how much she appreciated their efforts, so she decided to take them all out to lunch. She had never done this before, but it felt like the right thing to do. Debbie became more enthusiastic about her team and her work over the next few weeks. She was beginning to see how all of what Jeff was teaching her fit together. As the day of their next meeting approached, she thought about the question she had asked at the end of their last meeting. I wonder who he’ll select as the leaders who best put the principles of SERVE into practice. On the morning of their meeting, Debbie headed for Jeff’s office with her newfound sense of optimism. I’ve learned so much. This mentoring has been a great experience! They began by sharing what was going on in their personal lives. From the beginning, Jeff had always expressed interest in her life, both at work and outside the office. In the days that followed, Debbie reflected on all the things she’d learned during her meetings with Jeff. She realized that her time with him had made a profound impact on her. It had certainly changed her leadership point of view. She would never look at leadership or her team in the same way again. The team had a new energy and enthusiasm that truly amazed her. The performance of the group continued to improve. The goals they set around creating raving fan customers were very aggressive, yet everybody felt they were achievable. They all believed they could move from “worst to first.” They decided the key would be twofold: first, achieving unprecedented levels of customer service; second, working together as a team—not independently... Debbie excelled in her new role overseeing Leadership Development. The extensive notes she had taken during her time with Jeff became the basis of the leadership curriculum. She used the questions Jeff had given her to design thought-provoking assignments that people could use as they applied the principles of SERVE for themselves. Debbie’s team not only completed the year without her but ascended from “Worst to First.” They really had created raving fans of both their salespeople and their customers. When Debbie got the news, it was in the form of an invitation from the team to come to a special event to celebrate their achievement. Debbie showed the invitation to John the moment she got home. The first people we want to thank are the people who helped create the SERVE model for Chick-fil-A. They are Lee Burn, Mark Conklin, Cynthia Cornog, Phil Orazi, and Tim Tassopoulos. Their insight, diligence, and hard work were the catalyst for this work. Thank you! It must also be known that Truett Cathy, Jimmy Collins, and the other leaders of Chick-fil-A have field tested the principles in this book for decades. These men and women have shown the way for countless emerging leaders. They are a real-world testimony to the power and validity of what you have read in this book. Thank you for showing all of us how to SERVE! We must also thank Donna Miller, Fran Plunkett, Steve Gottry, and Martha Lawrence for their

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถนำนี้ยากอย่างไร หนึ่งปีที่ผ่านมาวันนี้เป็นวันสุขที่สุดของชีวิต ฉันมาถึง เพียงสี่ปีวิทยาลัย และบริษัทของฉันมีแล้วในตำแหน่งผู้นำ: ผู้อำนวยการฝ่ายบริการลูกค้าของบริษัทในภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้ขาย ฉันรู้ว่า ฉันสามารถจัดการงาน เนื่องจากผมได้เริ่มต้นจากแค็ตตาล็อกของเราโทรศูนย์ fielding คำขอของลูกค้า และข้อร้องเรียน แล้ว ฉันได้เลื่อนขั้นเป็นผู้จัดการโครงการ การทำงานอย่างใกล้ชิดกับการขายและลูกค้าองค์กร หากพนักงานขายสัญญาลูกค้า ฉันส่ง และ ถ้าพูดให้ตัวเอง ผมดีรับลูกค้าองค์กรที่พวกเขาต้องการ เมื่อและที่พวกเขาต้องการ ผมมีทุกชนิดของคูดอสสำหรับพัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีกับลูกค้า ... ต่อไปนี้เสาร์ สามีของเดบบี จอห์น เชิญเธอไปเล่นเทนนิสกับเพื่อน แต่เธอลงออกเพื่อให้เธอสามารถทำงานบนโปรแกรมประยุกต์ที่ปรึกษาจัดส่ง"ขอบคุณสำหรับการเชิญ น้ำผึ้ง แต่ฉันไม่ต้องการพลาดเวลาจันทร์ในเอกสารนี้ เธอกล่าว ใช้อยู่ปกติประชากรคำถาม แต่ไม่มีหยุด มีคำถามส่วนบุคคลค่อนข้างน้อยและคนหลายท้าทายอย่างไม่คาดคิดเกี่ยวกับทำไมเธอต้องการในโปรแกรม คำถามสุดท้ายที่ทำจริง ๆ หยุด และคิดได้เดบบีสงสัยว่า คำตอบที่ดีคำถามนี้ง่าย ตรงไปตรงมาจะช่วยให้เธอได้รับลงในโปรแกรม เธอทำงานอันที่พยายามบอกเธอตอบ ... คืนนั้นจอห์นพบเดบบีที่ประตูเมื่อเธอกลับมาถึงบ้าน "ว่ามา" เขาถามขึ้ง "ฉันเสียใจฉันลืมที่จะโทรหาคุณ เธอตอบเสียงเครียดเหมือนไดรฟ์ข้อมูลเกี่ยวกับวันของเธอใน "การประชุมได้ดี แต่เมื่อผมกลับถึงสำนักงานของฉัน ถูกไฟไหม้ และไม่มีช่วงเวลาโทร" "คำแนะนำอะไรไม่ได้เขาให้คุณ" "ไม่มียัง" "อะไร" จอห์นถามใน disbelief "Nope เขากล่าวว่า เขาอยากได้รับรู้ฉัน และให้ฉันได้มีโอกาสรู้เขา เขากล่าวว่า เราจะมีเวลาในเดือนข้างหน้าในการค้นหาคำตอบสำหรับคำถามของฉันเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้ผู้นำ" "เพื่อคุณขอให้เขา" จอห์นสงสัยว่า "ใช่ เขากล่าวว่า มันเป็นคำถามที่ค้างชำระ และเราจะได้มันกันในภายหลัง" "ให้คุณใช้ระยะการเดินทางไป... ช่วงไม่กี่สัปดาห์ เดบบีทำงานหนักมากเพื่อสมาชิกในทีมของเธอ แม้ว่าเธอไม่ค่อยแน่ใจว่าวิธีการทำ แม้ว่ามากของความพยายามของเธอดูเหมือนไม่สำคัญ เธอสามารถรู้สึกการเปลี่ยนแปลงในวิธีการของเธอให้เธอเป็นผู้นำความรับผิดชอบ และอาจแม้แต่การเปลี่ยนแปลงในทีม เธอทำรายการของประสบการณ์ของเธอร่วมกับเจฟที่ประชุมของพวกเขาต่อไปหนึ่งในผลงานของเธอถูกสังเกต ชาร์ลส์ยังถูกแขวนในชีวิตรัก ประสิทธิภาพการทำงานของเขาได้ดีขึ้นเพียงเล็กน้อยตั้งแต่เดือนแรกของเขา เดบบีรู้สึกมันอาจจะเพียงไม่กี่เดือนก่อนที่เธอจะถูกบังคับให้ปล่อยเขาไป เธอตัดสินใจกับชาร์ลส์ ถามคำถามแบบเปิด และหาวิธีที่จะทำ มันไม่ได้ยาวจนกว่าเดบบีถูกกำหนดเวลาให้กับเจฟอีก เธอจะใช้วิธีที่เธอเคยให้บริการตั้งแต่การประชุมครั้งล่าสุด "สวัสดี เจฟ เธอกล่าวว่า ขณะที่เธอเดินในการดำเนินการกล่องโดนัทของเขาชื่นชอบ "ไม่ได้คุณรู้หรือไม่" เจฟถาม เดบบียิ้ม "ฉันกำลังเรียนรู้การฟัง และสังเกตอย่างระมัดระวังมากขึ้น เธอกล่าว "ขอบคุณค่ะคุณ เดบบี ที่ได้ดีมาก" "เจฟ คุณได้ถูกต้อง ค้นพบว่า ฉันไม่สามารถให้บริการคน โดยตำแหน่งในองค์กร ทำรายการเป็นคุณร้องขอ" "ยอดเยี่ยม ลองมาดูกัน" "ฉันซื้อกาแฟสำหรับพนักงานของฉัน ฉันเลือกค่าขยะในจอดในแบบของฉันไปวันอื่น เดบบีเริ่มสัปดาห์ใหม่ ด้วยการทำงานในคำถามที่เจฟฟ์มีให้เธอ เธอรู้ว่า เธอไม่ได้ทำงานที่ดีเห็นอนาคต เธอได้ใฝ่หาอนาคตเท่านั้นทันกับคนขาย และลูกค้าที่ต้องการ ในขณะที่เธอรู้เหล่านี้มีความกังวลที่สำคัญ เธอรับรู้ว่า เจฟได้อธิบายแบบให้บริการแสดงความคิดในระดับที่สูงขึ้นและเป็นผู้นำในระดับที่สูงขึ้นNumerous leaders who were able to See the Future and provide direction came to Debbie’s mind. Many were historical figures: John F. Kennedy and his desire to put a man on the moon; Martin Luther King Jr. and his dream of harmony among people of all racial backgrounds; Mother Teresa and her vision of comfort for the suffering people... As the new week began, Debbie had a fresh take on the world. She even brought some flowers into the office and put them by the front desk where everyone could enjoy them. She had a new-hire interview scheduled for Tuesday. This time she asked Human Resources to give her two meetings with the candidate and to schedule ninety minutes for each session—not her usual thirty minutes. Following Jeff’s lead, Debbie prepared a short list of references for the candidate. She knew that some of the people might not give her an entirely positive reference, but she wanted to be up-front and honest. The next morning, Debbie called Charles to schedule a meeting. They agreed to meet at 3:00 P.M. the following day. She explained that her primary objective was to help and that to do that, she needed to understand his situation completely. When she approached his office at the appointed time, she was anxious but optimistic. She believed that this conversation would help her help him. She wanted him to enjoy his work, and she wanted him to be successful. It turned out to be an upbeat meeting. Debbie did an effective job of framing the issue. She asked open-ended questions and listened carefully. Although they didn’t reach any definitive conclusions, Charles fully embraced the idea of leveraging his strengths. He admitted... Back in the office, it was apparent from the smiles, laughter, and banter that morale was on the upswing. Debbie was hopeful that performance would follow. She was still listening as much as possible. She was still actively looking for little ways to serve her team. She was delegating more often, and that allowed her more time to think about the future. She was scouting for talent, rather than just waiting for HR to send her warm bodies. She was investing more time in the interview process, and she was working purposefully to engage the hearts and heads of her people. At times, it all seemed overwhelming. But in her heart Debbie knew that she was just laying the foundation for bigger and better things. Planning was now in full swing, and everyone was involved in the process. The members of the team had decided that some of the performance issues they wanted to work on couldn’t wait, so they called a special meeting and determined what they could do to attack these problems immediately. Debbie was proud of them. The initiative was refreshing, and the idea of the team solving a performance problem was amazing. To top it all off, performance continued to improve.Debbie wanted her team to know how much she appreciated their efforts, so she decided to take them all out to lunch. She had never done this before, but it felt like the right thing to do. Debbie became more enthusiastic about her team and her work over the next few weeks. She was beginning to see how all of what Jeff was teaching her fit together. As the day of their next meeting approached, she thought about the question she had asked at the end of their last meeting. I wonder who he’ll select as the leaders who best put the principles of SERVE into practice. On the morning of their meeting, Debbie headed for Jeff’s office with her newfound sense of optimism. I’ve learned so much. This mentoring has been a great experience! They began by sharing what was going on in their personal lives. From the beginning, Jeff had always expressed interest in her life, both at work and outside the office. In the days that followed, Debbie reflected on all the things she’d learned during her meetings with Jeff. She realized that her time with him had made a profound impact on her. It had certainly changed her leadership point of view. She would never look at leadership or her team in the same way again. The team had a new energy and enthusiasm that truly amazed her. The performance of the group continued to improve. The goals they set around creating raving fan customers were very aggressive, yet everybody felt they were achievable. They all believed they could move from “worst to first.” They decided the key would be twofold: first, achieving unprecedented levels of customer service; second, working together as a team—not independently... Debbie excelled in her new role overseeing Leadership Development. The extensive notes she had taken during her time with Jeff became the basis of the leadership curriculum. She used the questions Jeff had given her to design thought-provoking assignments that people could use as they applied the principles of SERVE for themselves. Debbie’s team not only completed the year without her but ascended from “Worst to First.” They really had created raving fans of both their salespeople and their customers. When Debbie got the news, it was in the form of an invitation from the team to come to a special event to celebrate their achievement. Debbie showed the invitation to John the moment she got home. The first people we want to thank are the people who helped create the SERVE model for Chick-fil-A. They are Lee Burn, Mark Conklin, Cynthia Cornog, Phil Orazi, and Tim Tassopoulos. Their insight, diligence, and hard work were the catalyst for this work. Thank you! It must also be known that Truett Cathy, Jimmy Collins, and the other leaders of Chick-fil-A have field tested the principles in this book for decades. These men and women have shown the way for countless emerging leaders. They are a real-world testimony to the power and validity of what you have read in this book. Thank you for showing all of us how to SERVE! We must also thank Donna Miller, Fran Plunkett, Steve Gottry, and Martha Lawrence for their

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการเป็นผู้นำอาจจะยากที่นี้หรือไม่? หนึ่งปีที่ผ่านในวันนี้เป็นวันที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของฉัน ฉันได้มาถึงแล้ว! เพียงสี่ปีออกจากวิทยาลัยและ บริษัท ของฉันได้ย้ายฉันเข้าไปในตำแหน่งผู้นำ: ผู้อำนวยการบริการลูกค้าองค์กรสำหรับการขายในภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้ ผมรู้ว่าผมสามารถจัดการกับงานเพราะผมเริ่มต้นจากศูนย์บริการแคตตาล็อกของเราฝ่ายต้องการของลูกค้าและการร้องเรียน แล้วฉันจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการโครงการทำงานอย่างใกล้ชิดกับการขายและลูกค้าองค์กรของเรา สิ่งที่พนักงานขายสัญญาว่าลูกค้าของเราก็ส่ง และถ้าฉันจะพูดเพื่อให้ตัวเองก็เป็นสิ่งที่ดีที่ได้รับลูกค้าองค์กรของเราสิ่งที่พวกเขาจำเป็นต้องใช้เวลาและสถานที่ที่พวกเขาจำเป็นต้องใช้มัน ผมได้ทุกชนิดของความรุ่งโรจน์ในการพัฒนาความสัมพันธ์กับลูกค้าที่โดดเด่น ... ต่อไปนี้วันเสาร์ที่สามีของเด็บบี้จอห์นได้รับเชิญของเธอในการเล่นเทนนิสกับเพื่อน ๆ แต่เธอโค้งออกเพื่อที่เธอจะทำงานบนแอพลิเคชันที่ปรึกษาเรือ.
"ขอบคุณสำหรับคำเชิญ, น้ำผึ้ง, แต่ฉันไม่ต้องการ ที่จะพลาดกำหนดเส้นตายเมื่อวันจันทร์ที่เอกสารนี้ "เธอกล่าว แอพลิเคชันที่มีอยู่ทุกคำถามที่กลุ่มผู้เข้าชมตามปกติ แต่ไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น มีค่อนข้างไม่กี่คำถามส่วนตัวและอีกหลายคนที่มีความท้าทายอย่างไม่คาดคิดเกี่ยวกับสาเหตุที่เธอต้องการที่จะอยู่ในโปรแกรม คำถามสุดท้ายเป็นคนหนึ่งที่ทำให้เธอหยุดจริงๆและคิดว่า.
เด็บบี้ผู้ต้องสงสัยว่าเป็นคำตอบที่ดีในการที่เรียบง่ายตรงไปตรงมาคำถามนี้จะช่วยให้เธอได้รับการเข้าสู่โปรแกรม เธอทำงานสำหรับค่อนข้างบางเวลาพยายามที่จะเป็นปล้องตอบของเธอ ... คืนที่จอห์นได้พบกับเด็บบี้ที่ประตูเมื่อเธอกลับมาถึงบ้าน "เป็นยังไง?" เขาถามอย่างตื่นเต้น "ฉันขอโทษฉันลืมที่จะโทรหาคุณ" เธอตอบด้วยน้ำเสียงเครียดที่พูดวอลุ่มเกี่ยวกับวันของเธอ "การประชุมเป็นสิ่งที่ดีมาก แต่เมื่อผมได้กลับไปที่สำนักงานของฉันสถานที่ที่ถูกไฟไหม้และฉันไม่ได้มีช่วงเวลาที่จะเรียก. "" มีคำแนะนำอะไรเขาก็ไม่ให้คุณ? "" ไม่มีเลย. "" ไม่มีอะไร? "จอห์นถามในการปฏิเสธศรัทธา "Nope เขาบอกว่าเขาต้องการที่จะได้รับรู้ว่าฉันและให้ฉันมีโอกาสที่จะรู้ว่าเขา เขากล่าวว่าเราจะมีเวลาในช่วงเดือนข้างหน้าจะหาคำตอบให้กับคำถามของฉันเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้เป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่. "" ดังนั้นคุณถามเขาว่า "จอห์นสงสัย "ใช่ เขาบอกว่ามันเป็นคำถามที่โดดเด่นและเราจะสำรวจมันเข้าด้วยกันในภายหลัง. "" ดังนั้นคุณจึงใช้เวลานานแค่ไหนที่จะได้รับ ... ในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้าเด๊บบี้ทำงานอย่างหนักเพื่อให้บริการสมาชิกทีมงานของเธอแม้ว่าเธอจะไม่ได้เสมอแน่ใจว่า จะทำเช่นนั้น แม้ว่าหลายคนพยายามของเธอดูเหมือนไม่มีนัยสำคัญเธอรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในวิธีการของเธอที่จะรับผิดชอบเป็นผู้นำของเธอและอาจมีการเปลี่ยนแปลงในทีม เธอทำรายการของประสบการณ์ของเธอที่จะมีส่วนร่วมกับเจฟฟ์ที่ประชุมครั้งต่อไปของพวกเขา.
หนึ่งของการเผชิญหน้าของเธอเป็นที่น่าสังเกตโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชาร์ลส์ยังคงแขวนในการเรียนชีวิต ผลงานของเขาได้ดีขึ้นเพียงเล็กน้อยตั้งแต่เดือนแรกของเขา เด็บบี้รู้สึกว่ามันอาจจะเป็นเพียงไม่กี่เดือนก่อนที่เธอจะถูกบังคับให้ปล่อยเขาไป เธอตัดสินใจที่จะพบกับชาร์ลส์ถามคำถามปลายเปิดและมองหาวิธีการที่จะรับใช้พระองค์ มันไม่ได้นานจนกว่าเด๊บบี้มีกำหนดจะพบกับเจฟฟ์อีกครั้ง เธอรู้สึกตื่นเต้นที่จะแบ่งปันวิธีการที่เธอได้รับสามารถให้บริการตั้งแต่การประชุมครั้งล่าสุดของพวกเขา "เช้าวันดีที่เจฟฟ์" เธอกล่าวขณะที่เธอเดินในการดำเนินกล่องโดนัทที่ชื่นชอบของเขา "คุณรู้ได้ยังไง?" เจฟฟ์ถาม เด็บบี้ยิ้ม "ผมเรียนรู้ที่จะฟังและสังเกตอย่างระมัดระวังมากขึ้น" เธอกล่าว "ขอบคุณเด๊บบี้ นั่นคือรอบคอบมาก. "" เจฟฟ์คุณมีสิทธิ์ ผมค้นพบว่าผมสามารถให้บริการประชาชนโดยไม่คำนึงถึงตำแหน่งของฉันในองค์กร ฉันทำรายการเพียงเท่าที่คุณขอ. "" ที่ยอดเยี่ยม! ลองมาดู. "" ผมซื้อเครื่องชงกาแฟสำหรับพนักงานของฉัน ฉันหยิบถังขยะในลานจอดรถในทางของฉันเข้ามาในสำนักงานในวันอื่น ๆ เด็บบี้เริ่มสัปดาห์ใหม่ด้วยการทำงานบนคำถามเจฟฟ์ได้รับของเธอ เธอรู้ว่าเธอไม่ได้ทำงานที่ดีในการมองเห็นอนาคต อนาคตเดียวที่เธอกำลังตามล่าได้รับการรักษาขึ้นกับคนขายและความต้องการของลูกค้า ในขณะที่เธอรู้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นความกังวลที่สำคัญเธอได้รับการยอมรับว่ารูปแบบ SERVE เจฟฟ์ได้อธิบายไว้เป็นตัวแทนระดับที่สูงขึ้นของการคิดและระดับที่สูงขึ้นของการเป็นผู้นำ. ผู้นำจำนวนมากที่มีความสามารถที่จะดูในอนาคตและให้ทิศทางมาถึงใจของเด็บบี้ หลายคนตัวเลขทางประวัติศาสตร์: จอห์นเอฟเคนเนดี้และความปรารถนาของเขาที่จะนำคนที่อยู่บนดวงจันทร์; มาร์ตินลูเธอร์คิงจูเนียร์และความฝันของเขาของความสามัคคีในหมู่คนจากภูมิหลังทางเชื้อชาติทุก แม่เทเรซาและวิสัยทัศน์ของเธอของความสะดวกสบายสำหรับคนที่ทุกข์ทรมาน ... ในฐานะที่เป็นสัปดาห์ใหม่เริ่มเด๊บบี้มีความสดจะใช้ในโลก เธอยังนำดอกไม้เข้ามาในสำนักงานและทำให้พวกเขาโดยแผนกต้อนรับที่ทุกคนสามารถสนุกกับพวกเขา เธอได้ให้สัมภาษณ์ใหม่เช่าที่กำหนดไว้สำหรับอังคาร คราวนี้เธอถามทรัพยากรมนุษย์เพื่อให้การประชุมทั้งสองของเธอกับผู้สมัครและกำหนดเวลาการเก้าสิบนาทีสำหรับแต่ละเซสชั่นที่ไม่ปกติของเธอสามสิบนาที ต่อไปนี้นำเจฟฟ์เด๊บบี้เตรียมรายชื่อของการอ้างอิงสำหรับผู้สมัคร เธอรู้ว่าบางคนอาจจะไม่ให้เธออ้างอิงบวกทั้งหมด แต่เธออยากจะขึ้นด้านหน้าและมีความซื่อสัตย์ เช้าวันรุ่งขึ้นที่เรียกว่าเด็บบี้ชาร์ลส์ที่จะกำหนดเวลาการประชุม พวกเขาตกลงที่จะพบกันที่ 03:00 ในวันรุ่งขึ้น เธออธิบายว่าวัตถุประสงค์หลักของเธอคือการช่วยให้และบอกว่าจะทำอย่างไรที่เธอต้องการที่จะเข้าใจสถานการณ์ของเขาอย่างสมบูรณ์ เมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้สำนักงานของเขาได้รับการแต่งตั้งในเวลาที่เธอเป็นห่วง แต่ในแง่ดี เธอเชื่อว่าการสนทนานี้จะช่วยให้เธอช่วยเขา เธออยากให้เขาสนุกกับการทำงานของเขาและเธออยากให้เขาจะประสบความสำเร็จ มันเปิดออกมาเป็นจังหวะที่ประชุม เด็บบี้ได้งานที่มีประสิทธิภาพของกรอบปัญหา เธอถามคำถามปลายเปิดและฟังอย่างระมัดระวัง แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ผลสรุปที่ชัดเจนใด ๆ ชาร์ลส์ได้อย่างเต็มที่โอบกอดความคิดของการใช้ประโยชน์จากจุดแข็งของเขา เขายอมรับ ... ย้อนกลับไปในสำนักงานมันเห็นได้ชัดจากรอยยิ้มเสียงหัวเราะและล้อเล่นว่ากำลังใจในการทำงานอยู่บนแกว่งขึ้น เด็บบี้ก็หวังว่าผลการดำเนินงานที่จะทำตาม เธอก็ยังคงฟังมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ เธอก็ยังคงแข็งขันมองหาวิธีการเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะให้บริการทีมงานของเธอ เธอได้รับมอบหมายบ่อยขึ้นและได้รับอนุญาตให้มีเวลามากขึ้นของเธอที่จะคิดเกี่ยวกับอนาคต เธอเป็นคนที่หัวเราะเยาะสำหรับความสามารถที่มากกว่าเพียงแค่รอให้ทรัพยากรบุคคลที่จะส่งร่างกายอบอุ่นของเธอ เธอได้รับการลงทุนเวลามากขึ้นในการสัมภาษณ์และเธอก็ตั้งใจทำงานการมีส่วนร่วมหัวใจและหัวของคนของเธอ ในบางครั้งมันทั้งหมดดูเหมือนครอบงำ แต่ในหัวใจของเธอ Debbie รู้ว่าเธอเป็นเพียงการวางรากฐานสำหรับสิ่งที่ใหญ่และดีกว่า ตอนนี้การวางแผนในการแกว่งเต็มรูปแบบและทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องในกระบวนการ สมาชิกในทีมได้ตัดสินใจว่าบางส่วนของปัญหาประสิทธิภาพการทำงานที่พวกเขาต้องการที่จะทำงานในไม่สามารถรอเพื่อให้พวกเขาเรียกว่าการประชุมนัดพิเศษและความมุ่งมั่นในสิ่งที่พวกเขาสามารถทำในการโจมตีเหล่านี้ทันทีปัญหา เด็บบี้เป็นความภาคภูมิใจของพวกเขา ความคิดริเริ่มที่เป็นความสดชื่นและความคิดของทีมงานในการแก้ปัญหาประสิทธิภาพการทำงานที่เป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ ด้านบนมันทั้งหมดออกจากผลการดำเนินงานอย่างต่อเนื่องเพื่อปรับปรุง. เด็บบี้ทีมงานของเธออยากจะรู้ว่าเธอชื่นชมความพยายามของพวกเขาดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะใช้พวกเขาทั้งหมดออกไปรับประทานอาหารกลางวัน เธอไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน แต่มันรู้สึกเหมือนสิ่งที่ถูกต้องที่จะทำ เด็บบี้กลายเป็นความกระตือรือร้นเพิ่มเติมเกี่ยวกับทีมงานของเธอและการทำงานของเธอในช่วงไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า เธอเริ่มที่จะเห็นว่าทุกสิ่งที่เจฟฟ์ได้รับการเรียนการสอนของเธอพอดีกัน ในฐานะที่เป็นวันของการประชุมครั้งต่อไปของพวกเขาเดินเข้ามาใกล้เธอคิดว่าเกี่ยวกับคำถามที่เธอถามในตอนท้ายของการประชุมครั้งล่าสุดของพวกเขา ผมสงสัยว่าที่เขาจะเลือกเป็นผู้นำที่ดีที่สุดที่จะนำหลักการของ SERVE ไปสู่การปฏิบัติ ในตอนเช้าของการประชุมของพวกเขาเด๊บบี้มุ่งหน้าไปยังห้องทำงานของเจฟฟ์กับเธอรู้สึกเพิ่งมองในแง่ดี ฉันได้เรียนรู้มาก การให้คำปรึกษานี้ได้รับประสบการณ์ที่ดี! พวกเขาเริ่มต้นด้วยการแบ่งปันสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตส่วนตัวของพวกเขา จากจุดเริ่มต้นของเจฟฟ์มักจะได้แสดงความสนใจในชีวิตของเธอทั้งที่ทำงานและนอกสำนักงาน ในวันที่เกิดขึ้นตามเด๊บบี้สะท้อนให้เห็นทุกสิ่งที่เธอได้เรียนรู้ในระหว่างการประชุมของเธอกับเจฟฟ์ เธอรู้ว่าเวลาของเธอกับเขาได้ทำผลกระทบต่อเธอ มันมีการเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอนจุดที่เป็นผู้นำของเธอในมุมมองของ เธอจะไม่เคยมองที่เป็นผู้นำหรือทีมงานของเธอในลักษณะเดียวกันอีกครั้ง ทีมที่มีพลังงานใหม่และความกระตือรือร้นที่ประหลาดใจอย่างแท้จริงของเธอ ผลการดำเนินงานของกลุ่มอย่างต่อเนื่องในการปรับปรุง เป้าหมายที่พวกเขาตั้งอยู่รอบสร้างเพ้อลูกค้าแฟนก้าวร้าวมาก แต่ทุกคนรู้สึกว่าพวกเขาประสบความสำเร็จ พวกเขาทุกคนเชื่อว่าพวกเขาสามารถย้ายจากที่พวกเขาตัดสินใจที่สำคัญจะเป็นสองเท่า "ที่เลวร้ายที่สุดครั้งแรก." ครั้งแรกที่ประสบความสำเร็จในระดับที่เป็นประวัติการณ์ของการบริการลูกค้า สองทำงานร่วมกันเป็นทีมไม่เป็นอิสระ ... เด๊บบี้เก่งในบทบาทใหม่ของเธอในการกำกับดูแลการพัฒนาภาวะผู้นำ หมายเหตุกว้างขวางที่เธอได้รับในช่วงเวลาของเธอกับเจฟฟ์กลายเป็นพื้นฐานของหลักสูตรผู้นำ เธอใช้คำถามเจฟฟ์ได้รับการออกแบบของเธอได้รับมอบหมายกระตุ้นความคิดว่าคนที่สามารถใช้ขณะที่พวกเขาใช้หลักการของการให้บริการสำหรับตัวเอง ทีมเด๊บบี้ไม่เพียง แต่เสร็จในปีโดยไม่มีเธอ แต่เสด็จขึ้นจาก "ที่เลวร้ายที่สุดที่จะเป็นครั้งแรก." พวกเขาจริงๆได้สร้างเพ้อแฟน ๆ ของทั้งพนักงานขายและลูกค้าของพวกเขา เด็บบี้เมื่อมีข่าวมันเป็นในรูปแบบของการเชิญจากทีมที่จะมาถึงเป็นกรณีพิเศษเพื่อเฉลิมฉลองความสำเร็จของพวกเขา เด็บบี้แสดงให้เห็นว่าคำเชิญจอห์นช่วงเวลาที่เธอได้กลับบ้าน คนแรกที่เราอยากจะขอบคุณเป็นคนที่ช่วยสร้างรูปแบบการให้บริการสำหรับ Chick- พวกเขาจะเผาลีมาร์คคองกลิซินเทีย Cornog ฟิล Orazi และทิม Tassopoulos ความเข้าใจของพวกเขาขยันและทำงานหนักเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับงานนี้ ขอขอบคุณ! นอกจากนี้ยังจะต้องรู้จักที่ Truett Cathy จิมมี่คอลลินและผู้นำคนอื่น ๆ ของ Chick-มีการทดสอบภาคสนามหลักการในหนังสือเล่มนี้มานานหลายทศวรรษ คนเหล่านี้และผู้หญิงได้แสดงให้เห็นวิธีการสำหรับการเป็นผู้นำที่เกิดขึ้นใหม่ที่นับไม่ถ้วน พวกเขาเป็นพยานหลักฐานที่แท้จริงของโลกในการใช้พลังงานและความถูกต้องของสิ่งที่คุณได้อ่านในหนังสือเล่มนี้ ขอบคุณสำหรับการแสดงทั้งหมดของเราวิธีการ SERVE! นอกจากนี้เรายังต้องขอขอบคุณเอกมิลเลอร์, ฟรานเก็ทท์, สตีฟ Gottry และมาร์ธาอเรนซ์ของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมผู้นำยากขนาดนี้ ? ปีที่แล้ววันนี้เป็นวันที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของฉัน ฉันมาถึงแล้ว ! เพียงสี่ปีของวิทยาลัย และ บริษัท ของฉันได้ย้ายมาเป็นผู้อำนวยการขององค์กรตำแหน่งผู้นำด้านการบริการลูกค้าการขายสำหรับภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ฉันรู้ว่าฉันสามารถจัดการกับงาน เพราะผมจะเริ่มต้นจากศูนย์เรียกแค็ตตาล็อกของเรา ข้อมูลความต้องการของลูกค้าและข้อร้องเรียนจากนั้นผมได้เลื่อนขั้นเป็นผู้จัดการโครงการ ทำงานอย่างใกล้ชิดกับฝ่ายขายและลูกค้าของบริษัท สิ่งที่พนักงานขายสัญญากับลูกค้าของเรา ผมส่ง และถ้าจะให้ผมพูดเอง ฉันเก่งในการลูกค้าองค์กรของเราสิ่งที่พวกเขาต้องการเมื่อและที่พวกเขาต้องการมัน ฉันมีทุกชนิดของความรุ่งโรจน์ที่พัฒนาความสัมพันธ์กับลูกค้า . . . . . . . วันนี้วันเสาร์เด็บบี้เป็นสามี จอห์น ชวนไปเล่นเทนนิสกับเพื่อน แต่เธอก้มศีรษะออกเพื่อที่เธอจะได้ทำงานเป็นพี่เลี้ยงส่งใบสมัคร .
" ขอบคุณที่ชวนนะที่รัก แต่ผมไม่อยากคิดถึงวันจันทร์เส้นตายในเอกสารนี้ " เธอกล่าว โปรแกรมที่มีอยู่ทั้งหมดปกติแบบสอบถาม แต่ไม่ได้หยุดมีมีค่อนข้างไม่กี่คำถามที่ไม่คาดคิดและส่วนบุคคล หลายความท้าทายเกี่ยวกับเหตุผลที่เธอต้องการอยู่ในโปรแกรม คำถามข้อสุดท้ายคือคนที่ทำให้เธอหยุดและคิดว่า
เด็บบี้สงสัยว่าเป็นคำตอบที่ดีที่จะง่าย , คำถามที่ตรงไปตรงมา จะช่วยเธอได้ในโปรแกรม เธอทำงานสำหรับค่อนข้างบางเวลาพยายามออกเสียงตอบเธอ . . . . . . .คืนนั้นจอห์น พบกับเด็บบี้ที่ประตู เมื่อเธอถึงบ้าน " เป็นไง ? " เขาถามด้วยความตื่นเต้น " ฉันขอโทษ ฉันลืมโทรบอกคุณ " เธอตอบ น้ำเสียงที่พูดวอลุ่มในเครียดเกี่ยวกับวันของเธอ " การประชุมครั้งนี้มาก แต่พอผมกลับไปที่ห้องของผม ที่ถูกไฟไหม้ , และฉันไม่ได้มีเวลาที่จะเรียก " แนะนำเขาให้อะไรกับคุณ ? " " ยังไม่มี " อะไร " ?" จอห์นถามในการปฏิเสธศรัทธา " ไม่ เขาบอกว่าเขาอยากจะรู้จักผม และให้โอกาสผมได้รู้จักเขา เขาบอกว่าเราจะมีเวลาในเดือนข้างหน้าเพื่อหาคำตอบสำหรับคำถามของฉันเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้เป็นผู้นำที่ดี . " " ดังนั้นคุณถามเขาเหรอ ? " จอห์น สงสัยว่า " ใช่ เขากล่าวว่ามันเป็นคำถามที่โดดเด่นและเราจะสำรวจด้วยกันนะ " " งั้นคุณใช้เวลานานไป . . . . . . .