Today, municipal landfill leachates

Today, municipal landfill leachates are often co-treated with municipal waste water but on-site treatment has also been introduced during the last decade. In many cases biological methods, including treatment wetlands, alone or in combination with other techniques have been used to successfully remove target pollutants such as nitrogen and organic material. They may also reduce persistent organic pollutants and elements including heavy metals in the effluent . These treatment wetlands have also in Sweden, in spite of the cold climate, been shown to reduce the target contaminants i.e. nitrogen and organic material , persistent organic pollutants and metals .
In landfill leachates the persistent organic pollutants and heavy metals are often associated with particulate matter . In addition, it is well known that some industrial wastes and effluents are genotoxic, and their genotoxicity is predominantly associated with particulate matter . Thus, the discharge of landfill leachate in a wetland system may result in the incorporation of many toxicants, including genotoxic compounds into the bottom sediments causing a subsequent hazard for the benthic organisms . They may also eventually become reintroduced into the water column through resuspension or trophic transfer .
Hazard assessment of sediments in freshwater ecosystems is often conducted using chemical analyses and biological methods such as toxicity tests (or other bioassays) and benthic community inventories or a combination of the techniques often termed the sediment quality triad . As several hundred different compounds have been detected in landfill leachates a comprehensive chemical analysis would not only be difficult but also extremely expensive. A specific landfill leachate will also vary in composition both in the short term (annually) and in the long term (decades) depending upon waste composition, waste age, landfilling technology and climate, for example temperature and precipitation . Therefore, the assessment of the environmental hazard of sediment produced during treatment of landfill leachate in an open aquatic ecosystem, like treatment wetlands with surface flow, might be performed most efficiently using biological methods, such as bioassays, as they give an indication of additivity and provide a relative measure of the environmental hazard of the samples and, hence, an indication of the level of toxicant sequestration in treatment wetland sediments.
Bioassays have successfully been used in ecotoxicological studies of untreated and treated landfill leachate. These studies indicate that untreated landfill leachate often is toxic, although the degree of toxicity depends upon the nature of the leachate and the test organism and the test system employed . On the contrary, treated leachate generally has low or no toxicity but so far, to our knowledge, no hazard assessment of sediments from a constructed wetland for on-site treatment of landfill leachate has been conducted.
The objective of the present study is therefore to assess the hazard of sediments in a treatment wetland at Atleverket landfill (Sweden), in operation since 2001, using three toxicity tests and a bioassay for dioxin-like compounds. The wetland consists of sediment traps followed by a series of 10 ponds connected with overflows. The majority of the measured water parameters, including heavy metals, show a gradual reduction over the system . Analyses of the sediment concentration of some heavy metals also confirm that higher levels are observed in the first ponds , hence higher toxicity in the first ponds might be expected. Consequently, several sediment samples from the sediment traps and the treatment wetland were assessed.
There is a wide range of toxicity methods available for this type of investigation (Keddy et al., 1995 and Davoren et al., 2005). In this study test methods and test organisms were selected that cover a range of endpoints and are internationally used and accepted. There should also be a knowledge of the sensitivity of the test organisms to un-ionized ammonia and salts (e.g. salinity or chloride), as these components often occur at high concentrations in untreated landfill leachate (Kjeldsen et al., 2002) and they might confound the assessment of hazard caused by persistent pollutants (Postma et al., 2002 and Lahr et al., 2003).
The first method selected is the 6 day acute and chronic test OstracodtoxkitF™ utilizing Heterocypris incongruens as test organism, as it is one of several new small-scale test systems for freshwater organisms that have been developed during the last decades ( Chial and Persoone, 2002, Chial et al., 2003 and Wells et al., 1998). The second method used is the Microtox® test measuring the inhibition of bioluminescence inAliivibrio fischeri (formerly Vibrio fischeri). The advantage of this method is that it is rapid, internationally accepted and both water phases and intact sediment samples can be assessed ( Quereshi et al., 1998). Theumu-test is based on the capability of genotoxic agents to induce the umuC-gene in the Salmonella typhimurium TA 1535 strain, determined by the β-galactosidase activity ( Oda et al., 1985). It is an internationally standardized test method and it has been shown to compare well with the Ames test, a more traditionally used test method for identification of genotoxic substances ( Reifferscheid and Heil, 1996). The final method of the test battery used is an assay for determining the presence of dioxin-like compounds. H4IIE-luc is a mechanism-specific assay that detects all compounds that can bind to and activate the aryl hydrocarbon receptor (AhR). The H4IIE-luc assay has been acknowledged as a rapid, sensitive and reproducible method for determining the total content of dioxin-like compounds in different matrices, such as soil, sediment and water ( Behnisch et al., 2001a, Behnisch et al., 2001b, Behnisch et al., 2001c, Machala et al., 2001 and Ziccardi et al., 2002

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันนี้ leachates เทศบาลฝังกลบมักร่วมบำบัดน้ำเสียเทศบาล แต่รักษากายยังมีการแนะนำในช่วงทศวรรษ ในหลาย ๆ กรณี วิธีชีวภาพ รวมทั้งรักษาพื้นที่ชุ่มน้ำ เดี่ยว หรือใช้ร่วมกับเทคนิคการใช้เพื่อลบเป้าหมายสารมลพิษไนโตรเจนและวัสดุอินทรีย์ พวกเขายังอาจลดสารมลพิษอินทรีย์แบบและองค์ประกอบรวมทั้งโลหะหนักในน้ำ พื้นที่ชุ่มน้ำเหล่านี้รักษาได้ในสวีเดน แม้อากาศหนาว การแสดงการลดสารปนเปื้อนเป้าหมายเช่นไนโตรเจน และวัสดุอินทรีย์ สารอินทรีย์แบบมลพิษ และโลหะ
ใน leachates ฝังกลบ แบบสารมลพิษอินทรีย์และโลหะหนักมักเกี่ยวข้องกับเรื่องฝุ่นด้วย นอกจากนี้ เป็นที่รู้จักว่า กากอุตสาหกรรมและ effluents บาง genotoxic และ genotoxicity ของพวกเขาเป็นส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับเรื่องฝุ่นด้วย ดังนั้น การปล่อยออกของ leachate ฝังกลบในระบบพื้นที่ชุ่มน้ำอาจส่งผลให้ประสาน toxicants มาก รวมทั้งสารประกอบ genotoxic เป็นตะกอนด้านล่างทำให้เกิดอันตรายต่อมาสำหรับสิ่งมีชีวิตในธรรมชาติ พวกเขาอาจยังในที่สุดกลายเป็นผลิตใหม่ในลงในคอลัมน์น้ำ resuspension ตะกอนหรือ trophic โอนได้
มักจะดำเนินการประเมินอันตรายของตะกอนในระบบนิเวศน้ำจืดใช้วิเคราะห์สารเคมีและวิธีทางชีวภาพเช่นความเป็นพิษทดสอบ (หรือ bioassays อื่น ๆ) และคงธรรมชาติชุมชนหรือการรวมกันของเทคนิคมักจะเรียกว่า triad คุณภาพตะกอน เป็นสารประกอบแตกต่างกันหลายร้อยพบใน leachates ฝังกลบมูลฝอย การวิเคราะห์ทางเคมีครอบคลุมไม่เฉพาะจะยาก แต่ยังแพงมาก Leachate ฝังกลบเฉพาะยังจะแตกต่างกันในองค์ประกอบทั้งในระยะสั้น (รายปี) และในระยะยาว (ทศวรรษที่ผ่านมา) ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบขยะ ขยะอายุ การ landfilling เทคโนโลยี และสภาพภูมิ อากาศ เช่นอุณหภูมิและฝน การประเมินอันตรายด้านสิ่งแวดล้อมของผลิตในระหว่างการรักษาของ leachate ฝังกลบในการเปิดน้ำระบบนิเวศ เช่นพื้นที่ชุ่มน้ำรักษากับกระแสผิว ตะกอนอาจจะดำเนินการได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุดโดยใช้วิธีชีวภาพ เช่น bioassays พวกเขาให้ข้อบ่งชี้ของ additivity และวัดจัดให้มีญาติอันตรายสิ่งแวดล้อมของตัวอย่าง และ จึง การบ่งชี้ระดับของ sequestration toxicant ในการรักษาพื้นที่ชุ่มน้ำตะกอน
สำเร็จการใช้ Bioassays ในการศึกษา ecotoxicological ของ leachate ฝังกลบไม่ถูกรักษา และบำบัด การศึกษานี้บ่งชี้ leachate ที่ฝังกลบมูลฝอยที่ไม่ถูกรักษามักเป็นพิษ แม้ว่าระดับของความเป็นพิษขึ้นอยู่ตามธรรมชาติ leachate ที่ทดสอบสิ่งมีชีวิต และระบบทดสอบการทำงาน ดอก leachate บำบัดโดยทั่วไปมีน้อยหรือไม่มีความเป็นพิษ แต่ไกล ความรู้ของเรา ไม่ประเมินอันตรายของตะกอนจากพื้นที่ชุ่มน้ำที่สร้างขึ้นสำหรับการรักษาสิ่งของ leachate ฝังกลบมีการดำเนินการ
วัตถุประสงค์ของการศึกษาปัจจุบันได้ดังนั้นการ ประเมินอันตรายของตะกอนในพื้นที่ชุ่มน้ำรักษาที่ฝังกลบมูลฝอย Atleverket (สวีเดน), ในการดำเนินงานตั้งแต่ปี 2001 ใช้ทดสอบความเป็นพิษที่สามและการ bioassay สาร dioxin เช่น พื้นที่ชุ่มน้ำประกอบด้วยกับดักตะกอนตาม ด้วยชุดของบ่อ 10 กับเนื่อง ส่วนใหญ่น้ำวัดพารามิเตอร์ รวมถึงโลหะหนัก แสดงลดค่อย ๆ ผ่านระบบ วิเคราะห์ความเข้มข้นตะกอนของโลหะหนักบางยืนยันว่า ระดับที่สูงขึ้นพบในบ่อแรก จึง อาจคาดหวังความเป็นพิษสูงกว่าในบ่อแรก ดังนั้น มีประเมินหลายตัวอย่างตะกอนจากกับดักตะกอนและพื้นที่ชุ่มน้ำรักษา
มีได้หลากหลายวิธีความเป็นพิษสำหรับชนิดของการตรวจสอบ (Keddy และ al., 1995 และ Davoren et al., 2005) ในการศึกษานี้ทดสอบวิธี และทดสอบชีวิตเลือกที่ครอบคลุมช่วงของปลายทาง และใช้ และยอมรับในระดับสากล นอกจากนี้ควรมีความรู้ในระดับความสำคัญของสิ่งมีชีวิตที่ทดสอบไม่ ionized แอมโมเนียและเกลือ (เช่นเค็มหรือคลอไรด์), ส่วนประกอบเหล่านี้มักจะเกิดขึ้นที่ความเข้มข้นสูงในการฝังกลบไม่ถูกรักษา leachate (Kjeldsen et al., 2002) และพวกเขาอาจ confound การประเมินอันตรายที่เกิดจากสารมลพิษแบบถาวร (Postma et al., 2002 และ Lahr et al., 2003) .
วิธีแรกที่เลือกคือ 6 วันเฉียบพลัน และเรื้อรัง™ OstracodtoxkitF ใช้ incongruens Heterocypris เป็นการทดสอบสิ่งมีชีวิต ทดสอบ เนื่องจากเป็นระบบทดสอบที่ระบุใหม่หลายสำหรับชีวิตปลาที่ได้รับการพัฒนาในช่วงทศวรรษ (Chial และ Persoone, 2002, Chial และ al., 2003 และบ่อและ al., 1998) วิธีสองใช้การทดสอบ Microtox ®ยับยั้ง bioluminescence fischeri inAliivibrio (ชื่อเดิมต่อ fischeri) วัดได้ ข้อดีของวิธีนี้คือ ว่า มันเป็นอย่างรวดเร็ว ยอมรับในระดับสากล และระยะน้ำและตะกอนเหมือนเดิมตัวอย่างสามารถประเมิน (Quereshi et al., 1998) Theumu ทดสอบจะขึ้นอยู่กับความสามารถของตัวแทน genotoxic ชวนยีน umuC ในสายพันธุ์ typhimurium TA 1535 ซัลตามกิจกรรมβ-galactosidase (ลโอะดะและ al., 1985) มันเป็นวิธีการทดสอบมาตรฐานในระดับสากล และการแสดงการเปรียบเทียบกันกับการทดสอบเอมส์ อื่น ๆ ใช้วิธีการทดสอบแบบดั้งเดิมสำหรับรหัสของสาร genotoxic (Reifferscheid และ Heil, 1996) วิธีสุดท้ายการทดสอบแบตเตอรี่ที่ใช้เป็นการทดสอบในการกำหนดสถานะของสารเช่น dioxin H4IIE-ลุคเป็นวิเคราะห์กลไกเฉพาะที่ตรวจพบสารประกอบทั้งหมดที่สามารถผูกเข้า และเปิดใช้งานตัวรับไฮโดรคาร์บอน aryl (AhR) ทดสอบลุค H4IIE ยอมรับว่า เป็นวิธีที่รวดเร็ว มีความสำคัญ และจำลองการกำหนดเนื้อหาทั้งหมดของสารประกอบเช่น dioxin ในเมทริกซ์ต่าง ๆ ดิน ตะกอน และน้ำ (Behnisch et al., 2001a, Behnisch et al., 2001b Al. และ Behnisch, 2001c, Machala และ al., 2001 และ Ziccardi และ al., 2002

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันนี้เทศบาลขยะน้ำชะขยะชุมชนมัก Co รักษาด้วยน้ำ แต่ในการรักษายังได้รับการแนะนำในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ในหลายกรณี ชีววิธี รวมทั้งชายเลนรักษาคนเดียวหรือใช้ร่วมกับเทคนิคอื่น ๆได้ถูกใช้ไปเรียบร้อยแล้ว เอาเป้าหมายมลพิษเช่นไนโตรเจนและอินทรีย์วัตถุพวกเขายังอาจลดอินทรีย์สารมลพิษและองค์ประกอบรวมถึงโลหะหนักบางชนิดในน้ำทิ้ง ชายเลน การรักษาเหล่านี้ยังในสวีเดน ทั้งๆที่อากาศหนาว ถูกแสดงเพื่อลดสิ่งปนเปื้อน เช่น เป้าหมายของไนโตรเจนและสารอินทรีย์วัตถุ อินทรีย์สารมลพิษ
และโลหะในน้ำชะขยะแบบถาวรสารอินทรีย์และโลหะหนักที่มักจะเกี่ยวข้องกับฝุ่นละออง . นอกจากนี้ มันเป็นที่รู้จักกันดีว่าบางอุตสาหกรรมของเสียและน้ำทิ้งจะต่อย และว่าตนเด่นที่เกี่ยวข้องกับฝุ่นละออง . ดังนั้น การไหลของน้ำชะมูลฝอยในระบบบึงประดิษฐ์ที่อาจส่งผลในการรวมตัวกันของสารพิษมากมาย ,รวมทั้งสารประกอบต่อยลงไปในก้นตะกอนทำให้เกิดอันตรายตามมา สำหรับสิ่งมีชีวิตในดิน . พวกเขาอาจกลายเป็นการ reintroduced เข้าไปในน้ำ หรือ โอนผ่าน resuspension
ครั้ง .ประเมินความอันตรายของตะกอนในระบบนิเวศน้ำจืดมักจะทดลองใช้วิเคราะห์ทางเคมีและวิธีทางชีวภาพ เช่น การทดสอบความเป็นพิษ ( หรือละเอียดอื่น ๆ ) และสินค้าชุมชนสัตว์หรือการรวมกันของเทคนิคที่เรียกว่ามักจะตะกอนคุณภาพของแก๊งมังกรดำเป็นหลายร้อยที่แตกต่างกันและได้รับการตรวจพบในน้ำชะขยะและสารเคมีที่ครอบคลุมจะไม่เพียง แต่จะยาก แต่ก็แพงมาก มีการเปลี่ยนแปลงเฉพาะจะยังแตกต่างกันในองค์ประกอบทั้งในระยะสั้น ( ปี ) และระยะยาว ( ปี ) ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบเสียเศษ อายุ landfilling เทคโนโลยีและสภาพภูมิอากาศสำหรับอุณหภูมิตัวอย่างและการตกตะกอน ดังนั้นการประเมินอันตรายด้านสิ่งแวดล้อมของตะกอนที่ผลิตในระหว่างการรักษาของน้ำชะมูลฝอยในระบบนิเวศทางน้ำเปิด เช่น การรักษาพื้นที่ที่มีการไหลผิวอาจจะดำเนินการได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุดการใช้วิธีทางชีวภาพ เช่น ละเอียด ,เช่นที่พวกเขาให้ข้อบ่งชี้ของการบวก และให้วัดพระญาติของกลุ่มตัวอย่างและเป็นอันตรายต่อสิ่งแวดล้อม ดังนั้น การระบุระดับของการสะสมพิษในการรักษาพื้นที่ชุ่มน้ำตะกอน .
ละเอียดเรียบร้อยแล้วถูกใช้ในการศึกษา ecotoxicological ของดิบและรักษาน้ำชะมูลฝอย . การศึกษาเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าสารน้ำชะมูลฝอยมักจะเป็นพิษแม้ว่าระดับของความเป็นพิษขึ้นอยู่กับลักษณะของน้ำชะขยะและทดสอบระบบและทดสอบระบบงาน ในทางตรงกันข้ามน้ำที่ปฏิบัติโดยทั่วไปมีความเป็นพิษต่ำ หรือเพื่อให้ห่างไกล แต่ไม่มีความรู้ ไม่มีการประเมินความเสี่ยงของตะกอนจากระบบบึงประดิษฐ์ในการบำบัดน้ำชะมูลฝอยให้มีการดําเนินการ .
วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้จึงเป็นการประเมินอันตรายของตะกอนในการรักษาพื้นที่ชุ่มน้ำ atleverket ฝังกลบ ( สวีเดน ) ในการดำเนินการตั้งแต่ปี 2001 โดยใช้ การทดสอบความเป็นพิษ และสามารถให้ไดออกซิน เช่นสารประกอบ พื้นที่ชุ่มน้ำประกอบด้วยดักตะกอนตามด้วยชุดของ 10 บ่อเชื่อมต่อกับล้น . ส่วนใหญ่ของวัดพารามิเตอร์ของน้ำได้แก่ โลหะหนัก ให้ลดทีละน้อย ผ่านระบบ การวิเคราะห์ตะกอนมีความเข้มข้นของโลหะหนักบางชนิดยังยืนยันว่าระดับที่สูงขึ้นจากบ่อแรก พิษจึงสูงกว่าในบ่อแรกอาจจะคาดหวัง ดังนั้นหลายตัวอย่างตะกอนจากการดักตะกอนและพื้นที่ชุ่มน้ำ การรักษาจะถูกประเมิน .
มีหลากหลายวิธีที่สามารถตรวจสอบความเป็นพิษชนิดนี้ ( เคดดี้ et al . , 1995 และ davoren et al . , 2005 ) ในการศึกษาครั้งนี้ได้ทดสอบวิธีการทดสอบและคัดเลือกสิ่งมีชีวิตที่ครอบคลุมช่วงของข้อมูลและมีการใช้ในระดับสากล และเป็นที่ยอมรับ ควรจะมีความรู้เรื่องความไวของสิ่งมีชีวิตในการทดสอบและทดสอบแอมโมเนียและเกลือ เช่น ความเค็ม หรือ คลอไรด์ )เป็นคอมโพเนนต์เหล่านี้มักเกิดขึ้นในความเข้มข้นสูงในดิบฝังกลบมูลฝอย ( kjeldsen et al . , 2002 ) และพวกเขาอาจเล่นงานประเมินอันตรายที่เกิดจากมลพิษแบบถาวร ( postma et al . , 2002 และลาร์ et al . , 2003 ) .
วิธีแรกเลือกเป็น 6 วัน ostracodtoxkitf ™โดยใช้การทดสอบแบบเฉียบพลันและเรื้อรัง heterocypris incongruens เท่าที่ทดสอบสิ่งมีชีวิตมันเป็นหนึ่งในกระบวนการทดสอบระบบใหม่หลาย ๆสำหรับสิ่งมีชีวิตน้ำจืดที่ได้ถูกพัฒนาขึ้นในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ( chial และ persoone 2002 chial et al . , 2003 และ Wells et al . , 1998 ) วิธีที่สองใช้เป็น microtox ®ทดสอบการวัดการยับยั้งไบโอลูมิเนสเซน inaliivibrio fischeri ( เดิมชื่อ Vibrio fischeri ) ข้อดีของวิธีนี้คือว่ามันเป็นอย่างรวดเร็วในระดับสากล ได้รับการยอมรับทั้งน้ำและดินตะกอนและขั้นตอนครบถ้วนสามารถประเมิน ( quereshi et al . , 1998 ) theumu การทดสอบจะขึ้นอยู่กับความสามารถของตัวแทน เพื่อให้เกิด umuc ต่อยีนใน Salmonella Typhimurium ทา 2 สายพันธุ์ โดยพิจารณากิจกรรมบีตา - galactosidase ( โอดะ et al . , 1985 )มันเป็นวิธีทดสอบมาตรฐานในระดับสากล และได้แสดงการเปรียบเทียบกับการทดสอบเอมส์ , แบบดั้งเดิมมากขึ้น ใช้วิธีทดสอบการจำแนกสารเคมีและต่อย reifferscheid ไฮล์ , 1996 ) วิธีสุดท้ายของการทดสอบแบตเตอรี่ที่ใช้เป็นวิธีสำหรับการปรากฏตัวของไดออกซิน เช่นสารประกอบh4iie ลุคเป็นกลไกที่เฉพาะเจาะจง ) ที่ตรวจพบสารที่สามารถจับกับตัวรับและเปิดใช้งานกลืนกันไฮโดรคาร์บอน ( ยา ) การ h4iie ลุค โดยได้รับการตอบรับเป็นอย่างรวดเร็ว ไว และการหาวิธีการกำหนดเนื้อหาทั้งหมดของไดออกซิน เช่น สารประกอบในลักษณะต่างๆ เช่น ดิน ดินตะกอนและน้ำ ( behnisch et al . , 2001a behnisch 2001b , et al . ,behnisch et al . , 2001c Machala , et al . , 2001 และ ziccardi et al . , 2002