- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
A second set of reforms has focused
A second set of reforms has focused on expanding non-partisan aspects of
the democratic process and institutional changes to facilitate this access.
Thus, increasing use of referendums, citizen hearings, and other forms of
direct action allow voters at least partially to bypass partisan politics.
Changes in policy administration are also likely to follow, as people demand
a direct voice in politics because they distrust parties as their agents.
In summary, this public scepticism about political parties is one piece of a
general syndrome involving the public’s growing doubts about representative democracy, and a search for other democratic forms. Parties are likely
to retain their central roles in structuring electoral choices and organising
the working of the parliamentary process, but their broader role in the
system of democratic politics is being challenged.
Notes
We would like to thank Anthony McGann, Ingrid van Biezen, and Martin Wattenberg for their
comments on a previous version of this paper. This is a revised version of an article that first
appeared in Rivista italiana di scienza politica 34 (December 2004), 381–404.
1. ‘Empty Vessels’, Economist, 24 July 1999, 51–2.
2. The Comparative Study of Electoral Systems data were acquired from the CSES website:
http://www.cses.org. The other data in this article came from the Inter-university
Consortium for Political Research at the University of Michigan.
3. Both items are measures on a five point agree/disagree scale; Table 1 presents the two agree
categories for each question, and thus should be comparable. These two questions are
strongly intercorrelated. For the 13 nations in Table 1, the average Pearson r correlation
between the two items is .26.
948 R. J. Dalton and S. A. Weldon4. These are not isolated findings. For instance, the 1997 Canadian election study asked a
battery of party image questions (Gidengil et al. 2001). They found that sizeable minorities
see the parties as untrustworthy and uncaring, with one Canadian in three believing that
parties hardly ever keep their election promises (32 per cent) and do not care what ordinary
people think (35 per cent). Similarly, Torcal et al. (2002) found that citizens in Southern
Europe believed parties were necessary for democracy to function, but they were
simultaneously sceptical about the performance of parties.
5. Another possibility is that voters are expressing doubts about parties other than their own.
In other words, most parties might be considered untrustworthy – except the party that the
respondent personally supports. Yet, attachment to one’s preferred political party has also
diminished over the past several decades in most of these nations (Dalton 2000). It is likely
that voters hold their own party as more trustworthy than the opposition – democracy
functions on this premise – but it is also apparent that attachment to one’s preferred party
have also weakened.
6. For instance, 90 per cent of the Swedes and Spanish respondents reported voting in the
previous election, as did 96 per cent of the Danes and 99 per cent of the Australians. We
excluded Australia from Table 4 because voting is compulsory and only 18 people reported
not voting in the election (and 11 of these were in the category of least trust in parties). In
addition, reported turnout often exceeds official statistics; for instance, 77 per cent of
Americans said they voted in the 1996 election, although official turnout rates are 49 per
cent of the voting age public.
In other analyses (not shown) we combined party images, age and education in a
multivariate model to predict turnout to ensure that the correlations in Table 4 are not
spuriously due to other basic predictors. The coefficients for party images remained
significant and little changed from the patterns presented in Table 4.
7. Distrust in parties seems to have a general demobilising effect upon voters that reaches
beyond electoral participation. For instance, in most nations those who distrust parties also
score lower in national indices of political knowledge included in the CSES survey.
However, many of the knowledge questions are based on political parties or elected
officials, and this might exaggerate the partisan effect.
8. The campaign activity items were not included in the CSES dataset. Instead, we accessed
the data from the separate national election studies that included the CSES supplement.
The number and type of campaign activities vary across nations in the CSES surveys. Thus,
the absolute levels of activity should not be compared across nations.
9. The literature is uncertain about which parties should be defined as anti-establishment
parties. We include all far-right nationalist, communist and extreme-left socialist parties. In
addition, we include Green parties as long as they are not more ideologically centrist than
the mainstream left party. Specifically, we defined the following as anti-establishment
parties: Australia, Greens (L); Canada, Reform (R); Denmark, Red-Green List (L) and
Danish People’s Party (R) ; Germany, PDS (L), Greens (L), Republikaner (R), and DVU
(R); Japan, Communist (L); Netherlands, Green Left (L); New Zealand, Alliance (L) and
NZ First (R); Norway, Red Electoral Alliance (L) and Progress Party (R); Spain,
Communist (L); Sweden, Extreme Left (L) and Greens (L); Switzerland, Swiss People’s
Party (R).
10. The data are from the 1996 election. In the following elections, a more viable anti-party
party has emerged in Pauline Hansen’s One Nation Party.
the democratic process and institutional changes to facilitate this access.
Thus, increasing use of referendums, citizen hearings, and other forms of
direct action allow voters at least partially to bypass partisan politics.
Changes in policy administration are also likely to follow, as people demand
a direct voice in politics because they distrust parties as their agents.
In summary, this public scepticism about political parties is one piece of a
general syndrome involving the public’s growing doubts about representative democracy, and a search for other democratic forms. Parties are likely
to retain their central roles in structuring electoral choices and organising
the working of the parliamentary process, but their broader role in the
system of democratic politics is being challenged.
Notes
We would like to thank Anthony McGann, Ingrid van Biezen, and Martin Wattenberg for their
comments on a previous version of this paper. This is a revised version of an article that first
appeared in Rivista italiana di scienza politica 34 (December 2004), 381–404.
1. ‘Empty Vessels’, Economist, 24 July 1999, 51–2.
2. The Comparative Study of Electoral Systems data were acquired from the CSES website:
http://www.cses.org. The other data in this article came from the Inter-university
Consortium for Political Research at the University of Michigan.
3. Both items are measures on a five point agree/disagree scale; Table 1 presents the two agree
categories for each question, and thus should be comparable. These two questions are
strongly intercorrelated. For the 13 nations in Table 1, the average Pearson r correlation
between the two items is .26.
948 R. J. Dalton and S. A. Weldon4. These are not isolated findings. For instance, the 1997 Canadian election study asked a
battery of party image questions (Gidengil et al. 2001). They found that sizeable minorities
see the parties as untrustworthy and uncaring, with one Canadian in three believing that
parties hardly ever keep their election promises (32 per cent) and do not care what ordinary
people think (35 per cent). Similarly, Torcal et al. (2002) found that citizens in Southern
Europe believed parties were necessary for democracy to function, but they were
simultaneously sceptical about the performance of parties.
5. Another possibility is that voters are expressing doubts about parties other than their own.
In other words, most parties might be considered untrustworthy – except the party that the
respondent personally supports. Yet, attachment to one’s preferred political party has also
diminished over the past several decades in most of these nations (Dalton 2000). It is likely
that voters hold their own party as more trustworthy than the opposition – democracy
functions on this premise – but it is also apparent that attachment to one’s preferred party
have also weakened.
6. For instance, 90 per cent of the Swedes and Spanish respondents reported voting in the
previous election, as did 96 per cent of the Danes and 99 per cent of the Australians. We
excluded Australia from Table 4 because voting is compulsory and only 18 people reported
not voting in the election (and 11 of these were in the category of least trust in parties). In
addition, reported turnout often exceeds official statistics; for instance, 77 per cent of
Americans said they voted in the 1996 election, although official turnout rates are 49 per
cent of the voting age public.
In other analyses (not shown) we combined party images, age and education in a
multivariate model to predict turnout to ensure that the correlations in Table 4 are not
spuriously due to other basic predictors. The coefficients for party images remained
significant and little changed from the patterns presented in Table 4.
7. Distrust in parties seems to have a general demobilising effect upon voters that reaches
beyond electoral participation. For instance, in most nations those who distrust parties also
score lower in national indices of political knowledge included in the CSES survey.
However, many of the knowledge questions are based on political parties or elected
officials, and this might exaggerate the partisan effect.
8. The campaign activity items were not included in the CSES dataset. Instead, we accessed
the data from the separate national election studies that included the CSES supplement.
The number and type of campaign activities vary across nations in the CSES surveys. Thus,
the absolute levels of activity should not be compared across nations.
9. The literature is uncertain about which parties should be defined as anti-establishment
parties. We include all far-right nationalist, communist and extreme-left socialist parties. In
addition, we include Green parties as long as they are not more ideologically centrist than
the mainstream left party. Specifically, we defined the following as anti-establishment
parties: Australia, Greens (L); Canada, Reform (R); Denmark, Red-Green List (L) and
Danish People’s Party (R) ; Germany, PDS (L), Greens (L), Republikaner (R), and DVU
(R); Japan, Communist (L); Netherlands, Green Left (L); New Zealand, Alliance (L) and
NZ First (R); Norway, Red Electoral Alliance (L) and Progress Party (R); Spain,
Communist (L); Sweden, Extreme Left (L) and Greens (L); Switzerland, Swiss People’s
Party (R).
10. The data are from the 1996 election. In the following elections, a more viable anti-party
party has emerged in Pauline Hansen’s One Nation Party.
0/5000
ชุดที่สองของการปฏิรูปได้เน้นขยายด้านไม่ถือเขาถือเรากระบวนการประชาธิปไตยและการเปลี่ยนแปลงสถาบันเพื่อให้ง่ายต่อการเข้าถึงนี้ดังนั้น เพิ่ม referendums ทรัพย์สินประชาชน และแบบฟอร์มอื่น ๆ ของดำเนินการโดยตรงให้ผู้ลงคะแนนน้อยบางส่วนเพื่อเลี่ยงผ่านพรรคการเมืองนโยบายบริหารการเปลี่ยนแปลงมีแนวโน้มที่จะทำตาม เป็นความต้องการคนตรงกับเสียงทางการเมืองเนื่องจากพวกเขาระแวงบุคคลเป็นตัวแทนของพวกเขาสรุป scepticism นี้สาธารณะเกี่ยวกับพรรคการเมืองเป็นส่วนหนึ่งของการอาการทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับข้อสงสัยที่เติบโตของประชาชนเกี่ยวกับประชาธิปไตยตัวแทน และการค้นหารูปแบบประชาธิปไตยอื่น ๆ บุคคลมีแนวโน้มการรักษาบทบาทของศูนย์กลางในการเลือกตั้งตัวเลือกการจัดโครงสร้าง และการจัดเตรียมการทำงานของกระบวนการรัฐสภา แต่บทบาทความกว้างในการเป็นการท้าทายระบบการเมืองประชาธิปไตยหมายเหตุเราอยากจะขอบคุณ Anthony McGann, Ingrid van Biezen และ Wattenberg มาร์ตินสำหรับพวกเขาความคิดเห็นเกี่ยวกับรุ่นก่อนหน้าของเอกสารนี้ นี้เป็นรุ่นปรับปรุงของบทความที่ firstปรากฏใน Rivista อิตาเลียดิ scienza politica 34 (2004 ธันวาคม), 381-4041. "เรือที่ว่างเปล่า' นักเศรษฐศาสตร์ 24 1999 กรกฎาคม 51-22. เปรียบเทียบการศึกษาของเลือกตั้งระบบข้อมูลที่ได้รับมาจากเว็บไซต์ CSES:http://www.cses.org ข้อมูลในบทความนี้มาจากมหาวิทยาลัยระหว่างสมาคมวิจัยทางการเมืองที่มหาวิทยาลัยมิชิแกน3. ทั้งสองอย่างคือ มาตรการใน five จุดเห็นด้วย/ไม่เห็นด้วย ตารางที่ 1 แสดงทั้งสองตกลงประเภทสำหรับแต่ละคำถาม และดังนั้นจึง สามารถเปรียบเทียบ มีคำถามเหล่านี้สองขอ intercorrelated สำหรับประชาชาติ 13 ในตารางที่ 1 สหสัมพันธ์ Pearson r เฉลี่ยระหว่างสองรายการคือ.26948 R. J. ดาลตันและ S. A. Weldon4 เหล่านี้จะไม่แยก findings ตัวอย่าง การศึกษาการเลือกตั้งปี 1997 แคนาดาถามเป็นแบตเตอรี่ของรูปคำถาม (Gidengil et al. 2001) พวกเขาพบว่าสำหรับผู้พิการคมิดูบุคคลยิ่ง และ uncaring กับแคนาดาหนึ่งในสามเชื่อที่ฝ่ายให้สัญญาการเลือกตั้ง (ร้อยละ 32) และไม่สนใจว่าปกติไม่เคยคิดว่าคน (ร้อยละ 35) ในทำนองเดียวกัน Torcal et al. (2002) พบว่าประชาชนในภาคใต้ยุโรปเชื่อว่า บุคคลจำเป็นสำหรับประชาธิปไตยทำงาน แต่พวกเขาพร้อมความเกี่ยวกับประสิทธิภาพของบุคคลนั้น5. อีกประการหนึ่งคือการ ที่ผู้ลงคะแนนจะแสดงความสงสัยเกี่ยวกับบุคคลอื่นที่ไม่ใช่ของตนเองในคำอื่น ๆ ฝ่ายส่วนใหญ่อาจเป็นยิ่ง – ยกเว้นพรรคที่ตอบสนับสนุนเอง ยัง แนบไปได้ต้องมีพรรคการเมืองลดลงมาหลายทศวรรษในที่สุดประเทศเหล่านี้ (2000 ดาลตัน) เป็นไปได้ที่ผู้ลงคะแนนเก็บของตนเองเป็นที่น่าเชื่อถือมากขึ้นกว่าฝ่ายค้าน – ประชาธิปไตยฟังก์ชันบนนนิ่งนี้ – แต่มันก็ชัดเจนว่า แนบไปหนึ่งต้องพรรคมียังลดลง6. ตัวอย่าง ร้อยละ 90 ของผู้ตอบ Swedes และสเปนรายงานการลงคะแนนเสียงในการเลือกตั้งก่อนหน้านี้ เป็นได้ร้อยละ 96 ของการเดนส์และร้อยละ 99 ของออสเตรเลียที่ เราไม่รวมออสเตรเลีย 4 ตาราง เพราะมติเป็นภาคบังคับ และรายงานเพียง 18 คนไม่ลงคะแนนเสียงในการเลือกตั้ง (และ 11 ของเหล่านี้อยู่ในประเภทของความน่าเชื่อถือน้อยที่สุดในฝ่าย) ในนอกจากนี้ turnout รายงานมักจะเกิน official สถิติ ตัวอย่าง 77 ร้อยละของชาวอเมริกันกล่าวว่า พวกเขาโหวตในการเลือกตั้งปี 1996 แม้ official turnout ราคา 49 ต่อร้อยละของอายุเสียงสาธารณะวิเคราะห์อื่น ๆ (ไม่แสดง) เรารวมภาพปาร์ตี้ อายุ และการศึกษาในการรูปแบบตัวแปรพหุการทำนาย turnout เพื่อให้แน่ใจว่า ความสัมพันธ์ในตาราง 4 จะไม่spuriously จาก predictors พื้นฐานอื่น ๆ Coefficients สำหรับภาพบุคคลยังคงsignificant และน้อยเปลี่ยนจากรูปแบบที่แสดงในตาราง 47. ระแวงในพรรคน่าจะ มีแบบทั่วไป demobilising effect เมื่อผู้ลงคะแนนที่เหลือนอกเหนือจากการเข้าร่วมเลือกตั้ง ตัวอย่าง ในประเทศส่วนใหญ่ ที่ระแวงฝ่ายยังคะแนนต่ำกว่าดัชนีแห่งชาติความรู้ทางการเมืองที่รวมอยู่ในแบบสำรวจ CSESอย่างไรก็ตาม ถามความรู้มากมายตามพรรคการเมือง หรือเลือกตั้งofficials และนี้อาจโอ้อวด effect พรรค8.สินค้ากิจกรรมส่งเสริมการขายไม่รวมอยู่ในชุดข้อมูล CSES แทน เราเข้าถึงข้อมูลจากการศึกษาการเลือกตั้งแห่งชาติแยกต่างหากที่รวมเสริม CSESจำนวนและชนิดของกิจกรรมส่งเสริมการขายแตกต่างกันระหว่างประเทศในการสำรวจ CSES ดังนั้นในระดับที่แน่นอนของกิจกรรมไม่ควรจะนำทั่วประเทศ9. วรรณคดีไม่แน่นอนเกี่ยวกับฝ่ายใดควร defined เป็นขบวนการฝ่าย เรามีชาตินิยมของทั้งไกลขวา ฝ่ายสังคมนิยมคอมมิวนิสต์ และ ซ้ายมากขึ้น ในนอกจากนี้ เรารวมสีเขียวฝ่ายตราบใดที่พวกเขาไม่ขึ้น ideologically กลุ่มมากกว่าฝ่ายซ้ายจอแจ Specifically เรา defined ดังต่อไปนี้เป็นขบวนการฝ่าย: ออสเตรเลีย สีเขียว (L); แคนาดา ปฏิรูป (R) เดนมาร์ก รายการสีแดงเขียว (L) และเดนมาร์กพรรคประชาชน (R) เยอรมนี PDS (L), สีเขียว (L), Republikaner (R), และ DVU(R) ญี่ปุ่น คอมมิวนิสต์ (L); ประเทศเนเธอร์แลนด์ เขียวซ้าย (L); นิวซีแลนด์ พันธมิตร (L) และแรกนิวซีแลนด์ (R) นอร์เวย์ แดงเลือกตั้งพันธมิตร (L) และความคืบหน้าของ (R) สเปนคอมมิวนิสต์ (L); สวีเดน ซ้ายมาก (L) และสีเขียว (L); สวิตเซอร์แลนด์ สวิสคนพรรค (R)10. ข้อมูลที่ได้จากการเลือกตั้งปี 1996 ในการเลือกตั้งต่อไปนี้ ฝ่ายป้องกันทำงานได้มากขึ้นพรรคได้ผงาดขึ้นในพรรคชาติหนึ่งสาวแฮนเซ่น
การแปล กรุณารอสักครู่..
A second set of reforms has focused on expanding non-partisan aspects of
the democratic process and institutional changes to facilitate this access.
Thus, increasing use of referendums, citizen hearings, and other forms of
direct action allow voters at least partially to bypass partisan politics.
Changes in policy administration are also likely to follow, as people demand
a direct voice in politics because they distrust parties as their agents.
In summary, this public scepticism about political parties is one piece of a
general syndrome involving the public’s growing doubts about representative democracy, and a search for other democratic forms. Parties are likely
to retain their central roles in structuring electoral choices and organising
the working of the parliamentary process, but their broader role in the
system of democratic politics is being challenged.
Notes
We would like to thank Anthony McGann, Ingrid van Biezen, and Martin Wattenberg for their
comments on a previous version of this paper. This is a revised version of an article that first
appeared in Rivista italiana di scienza politica 34 (December 2004), 381–404.
1. ‘Empty Vessels’, Economist, 24 July 1999, 51–2.
2. The Comparative Study of Electoral Systems data were acquired from the CSES website:
http://www.cses.org. The other data in this article came from the Inter-university
Consortium for Political Research at the University of Michigan.
3. Both items are measures on a five point agree/disagree scale; Table 1 presents the two agree
categories for each question, and thus should be comparable. These two questions are
strongly intercorrelated. For the 13 nations in Table 1, the average Pearson r correlation
between the two items is .26.
948 R. J. Dalton and S. A. Weldon4. These are not isolated findings. For instance, the 1997 Canadian election study asked a
battery of party image questions (Gidengil et al. 2001). They found that sizeable minorities
see the parties as untrustworthy and uncaring, with one Canadian in three believing that
parties hardly ever keep their election promises (32 per cent) and do not care what ordinary
people think (35 per cent). Similarly, Torcal et al. (2002) found that citizens in Southern
Europe believed parties were necessary for democracy to function, but they were
simultaneously sceptical about the performance of parties.
5. Another possibility is that voters are expressing doubts about parties other than their own.
In other words, most parties might be considered untrustworthy – except the party that the
respondent personally supports. Yet, attachment to one’s preferred political party has also
diminished over the past several decades in most of these nations (Dalton 2000). It is likely
that voters hold their own party as more trustworthy than the opposition – democracy
functions on this premise – but it is also apparent that attachment to one’s preferred party
have also weakened.
6. For instance, 90 per cent of the Swedes and Spanish respondents reported voting in the
previous election, as did 96 per cent of the Danes and 99 per cent of the Australians. We
excluded Australia from Table 4 because voting is compulsory and only 18 people reported
not voting in the election (and 11 of these were in the category of least trust in parties). In
addition, reported turnout often exceeds official statistics; for instance, 77 per cent of
Americans said they voted in the 1996 election, although official turnout rates are 49 per
cent of the voting age public.
In other analyses (not shown) we combined party images, age and education in a
multivariate model to predict turnout to ensure that the correlations in Table 4 are not
spuriously due to other basic predictors. The coefficients for party images remained
significant and little changed from the patterns presented in Table 4.
7. Distrust in parties seems to have a general demobilising effect upon voters that reaches
beyond electoral participation. For instance, in most nations those who distrust parties also
score lower in national indices of political knowledge included in the CSES survey.
However, many of the knowledge questions are based on political parties or elected
officials, and this might exaggerate the partisan effect.
8. The campaign activity items were not included in the CSES dataset. Instead, we accessed
the data from the separate national election studies that included the CSES supplement.
The number and type of campaign activities vary across nations in the CSES surveys. Thus,
the absolute levels of activity should not be compared across nations.
9. The literature is uncertain about which parties should be defined as anti-establishment
parties. We include all far-right nationalist, communist and extreme-left socialist parties. In
addition, we include Green parties as long as they are not more ideologically centrist than
the mainstream left party. Specifically, we defined the following as anti-establishment
parties: Australia, Greens (L); Canada, Reform (R); Denmark, Red-Green List (L) and
Danish People’s Party (R) ; Germany, PDS (L), Greens (L), Republikaner (R), and DVU
(R); Japan, Communist (L); Netherlands, Green Left (L); New Zealand, Alliance (L) and
NZ First (R); Norway, Red Electoral Alliance (L) and Progress Party (R); Spain,
Communist (L); Sweden, Extreme Left (L) and Greens (L); Switzerland, Swiss People’s
Party (R).
10. The data are from the 1996 election. In the following elections, a more viable anti-party
party has emerged in Pauline Hansen’s One Nation Party.
the democratic process and institutional changes to facilitate this access.
Thus, increasing use of referendums, citizen hearings, and other forms of
direct action allow voters at least partially to bypass partisan politics.
Changes in policy administration are also likely to follow, as people demand
a direct voice in politics because they distrust parties as their agents.
In summary, this public scepticism about political parties is one piece of a
general syndrome involving the public’s growing doubts about representative democracy, and a search for other democratic forms. Parties are likely
to retain their central roles in structuring electoral choices and organising
the working of the parliamentary process, but their broader role in the
system of democratic politics is being challenged.
Notes
We would like to thank Anthony McGann, Ingrid van Biezen, and Martin Wattenberg for their
comments on a previous version of this paper. This is a revised version of an article that first
appeared in Rivista italiana di scienza politica 34 (December 2004), 381–404.
1. ‘Empty Vessels’, Economist, 24 July 1999, 51–2.
2. The Comparative Study of Electoral Systems data were acquired from the CSES website:
http://www.cses.org. The other data in this article came from the Inter-university
Consortium for Political Research at the University of Michigan.
3. Both items are measures on a five point agree/disagree scale; Table 1 presents the two agree
categories for each question, and thus should be comparable. These two questions are
strongly intercorrelated. For the 13 nations in Table 1, the average Pearson r correlation
between the two items is .26.
948 R. J. Dalton and S. A. Weldon4. These are not isolated findings. For instance, the 1997 Canadian election study asked a
battery of party image questions (Gidengil et al. 2001). They found that sizeable minorities
see the parties as untrustworthy and uncaring, with one Canadian in three believing that
parties hardly ever keep their election promises (32 per cent) and do not care what ordinary
people think (35 per cent). Similarly, Torcal et al. (2002) found that citizens in Southern
Europe believed parties were necessary for democracy to function, but they were
simultaneously sceptical about the performance of parties.
5. Another possibility is that voters are expressing doubts about parties other than their own.
In other words, most parties might be considered untrustworthy – except the party that the
respondent personally supports. Yet, attachment to one’s preferred political party has also
diminished over the past several decades in most of these nations (Dalton 2000). It is likely
that voters hold their own party as more trustworthy than the opposition – democracy
functions on this premise – but it is also apparent that attachment to one’s preferred party
have also weakened.
6. For instance, 90 per cent of the Swedes and Spanish respondents reported voting in the
previous election, as did 96 per cent of the Danes and 99 per cent of the Australians. We
excluded Australia from Table 4 because voting is compulsory and only 18 people reported
not voting in the election (and 11 of these were in the category of least trust in parties). In
addition, reported turnout often exceeds official statistics; for instance, 77 per cent of
Americans said they voted in the 1996 election, although official turnout rates are 49 per
cent of the voting age public.
In other analyses (not shown) we combined party images, age and education in a
multivariate model to predict turnout to ensure that the correlations in Table 4 are not
spuriously due to other basic predictors. The coefficients for party images remained
significant and little changed from the patterns presented in Table 4.
7. Distrust in parties seems to have a general demobilising effect upon voters that reaches
beyond electoral participation. For instance, in most nations those who distrust parties also
score lower in national indices of political knowledge included in the CSES survey.
However, many of the knowledge questions are based on political parties or elected
officials, and this might exaggerate the partisan effect.
8. The campaign activity items were not included in the CSES dataset. Instead, we accessed
the data from the separate national election studies that included the CSES supplement.
The number and type of campaign activities vary across nations in the CSES surveys. Thus,
the absolute levels of activity should not be compared across nations.
9. The literature is uncertain about which parties should be defined as anti-establishment
parties. We include all far-right nationalist, communist and extreme-left socialist parties. In
addition, we include Green parties as long as they are not more ideologically centrist than
the mainstream left party. Specifically, we defined the following as anti-establishment
parties: Australia, Greens (L); Canada, Reform (R); Denmark, Red-Green List (L) and
Danish People’s Party (R) ; Germany, PDS (L), Greens (L), Republikaner (R), and DVU
(R); Japan, Communist (L); Netherlands, Green Left (L); New Zealand, Alliance (L) and
NZ First (R); Norway, Red Electoral Alliance (L) and Progress Party (R); Spain,
Communist (L); Sweden, Extreme Left (L) and Greens (L); Switzerland, Swiss People’s
Party (R).
10. The data are from the 1996 election. In the following elections, a more viable anti-party
party has emerged in Pauline Hansen’s One Nation Party.
การแปล กรุณารอสักครู่..
สวีเดน ซ้ายสุด ( L ) และสีเขียว ( L ) ; สวิตเซอร์แลนด์ พรรคประชาชนสวิส ( R )
.
10 ข้อมูลจาก 2539 การเลือกตั้ง ในการเลือกตั้ง ต่อไปนี้ได้ต่อต้านพรรคพรรค
ได้เกิดขึ้นในประเทศของพอลลีน แฮนสัน พรรคชุดที่สองของการปฏิรูป ได้เน้นการขยายที่ไม่ใช่พวกพ้องด้าน
เปลี่ยนแปลงกระบวนการประชาธิปไตยและสถาบัน เพื่อความสะดวกในการเข้าถึงนี้ .
จึงเพิ่มการใช้ประชามติ ประชาชนรับฟัง และรูปแบบอื่น ๆของการกระทำโดยตรงอนุญาตให้ผู้มีสิทธิเลือกตั้ง
อย่างน้อยบางส่วนเพื่อหลีกเลี่ยงการเมืองพรรค .
เปลี่ยนแปลงการบริหารนโยบายยังมีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตาม เป็นคนความต้องการ
เสียงโดยตรงในทางการเมืองเพราะพวกเขาไม่ไว้ใจฝ่ายเป็นตัวแทนของพวกเขา .
สรุปนี้สาธารณะความสงสัยเกี่ยวกับพรรคการเมืองเป็นชิ้นส่วนหนึ่งของกลุ่มอาการที่เกี่ยวข้องกับ
ทั่วไปของประชาชน การสงสัยเกี่ยวกับระบอบประชาธิปไตยตัวแทน และการค้นหารูปแบบประชาธิปไตยอื่น ๆ บุคคลที่มีแนวโน้มที่จะรักษาบทบาทของพวกเขาในกลาง
เลือกตัวเลือกและการจัดงานการทำงานของกระบวนการของรัฐสภา แต่ตนถูกบทบาทในระบบการเมืองแบบประชาธิปไตยมี
โดนท้าทาย หมายเหตุขอขอบคุณแอนโทนี่ mcgann อินกริดฟาน biezen และมาร์ตินวัตเทินเบิร์กสำหรับความคิดเห็นของพวกเขา
ในรุ่นก่อนหน้าของบทความนี้ นี้เป็นรุ่นที่แก้ไขของบทความที่ปรากฏใน rivista
จึงตัดสินใจเดินทางจาก ดิ scienza การวิเคราะห์ทางการเมือง 34 ( ธันวาคม 2547 ) , 381 - 404 .
1' ' เปล่าเรือ , นักเศรษฐศาสตร์ , 24 กรกฎาคม 1999 , 51 ) 2
2 การศึกษาเปรียบเทียบข้อมูลที่ได้มาจากระบบการเลือกตั้ง cses เว็บไซต์ :
http://www.cses.org . ข้อมูลอื่น ๆในบทความนี้มาจากอินเตอร์ มหาวิทยาลัย
สมาคมเพื่อการวิจัยทางรัฐศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยมิชิแกน .
3 ทั้งสองรายการมีมาตรการในจุดที่เห็นด้วย / ไม่เห็นด้วยจึงได้ขนาด ; ตารางที่ 1 แสดงสองยอมรับ
หมวดหมู่สำหรับแต่ละคำถาม และดังนั้น ควรจะใกล้เคียงกัน ทั้งสองคำถามจะขอ intercorrelated
. ใน 13 ประเทศตารางที่ 1 ค่า r (
ระหว่างสองรายการคือ . 26 .
882 อาร์เจดาลตันและ S . A . weldon4 . เหล่านี้จะไม่แยกจึง ndings . ตัวอย่างเช่นแคนาดา 1997 เลือกตั้งศึกษาถาม
แบตเตอรี่ของพรรคคำถามรูปภาพ ( gidengil et al . 2001 )พร้อมกันสงสัยเกี่ยวกับประสิทธิภาพของบุคคล .
5 ความเป็นไปได้อีกประการหนึ่ง คือ ผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่แสดงความสงสัยเกี่ยวกับบุคคลอื่นที่ไม่ใช่ของตนเอง .
ในคำอื่น ๆที่บุคคลส่วนใหญ่อาจจะพิจารณาและไว้ใจไม่ได้ ยกเว้นพรรค
ผู้ตอบเองรองรับ ยังยึดติดกับคน ๆ หนึ่งที่ต้องการพรรคการเมืองยัง
ลดลงในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมาในส่วนใหญ่ของประเทศเหล่านี้ ( ดาลตัน 2000 ) มันมีโอกาส
ผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่ถือของพรรคตัวเอง เชื่อถือได้มากกว่าฝ่ายค้าน–ประชาธิปไตย
ฟังก์ชันบนนี้หลักฐาน–แต่ก็ยังชัดเจนว่าผูกพันกับคนชอบปาร์ตี้
ยังลดลง .
6 ตัวอย่าง ร้อยละ 90 ของสวีเดนและผู้ตอบแบบสอบถามรายงานการลงคะแนนเสียงใน
สเปนการเลือกตั้งก่อนหน้าเช่นเดียวกับ 96 เปอร์เซ็นต์ของเดนมาร์ก และร้อยละ 99 ของชาวออสเตรเลีย เรา
แยกออกออสเตรเลีย จากตารางที่ 4 เพราะการออกเสียงลงคะแนนเป็นภาคบังคับและเพียง 18 คนรายงาน
ไม่ลงคะแนนเสียงในการเลือกตั้ง ( และ 11 ของเหล่านี้อยู่ในประเภทของความไว้วางใจที่สุดในปาร์ตี้ ) ใน
นอกจากนี้รายงาน turnout มักจะเกิน O ffi่ สถิติ เช่น ร้อยละ 77 ของ
ชาวอเมริกันกล่าวว่าพวกเขาได้รับใน 2539 การเลือกตั้ง แม้ว่า O ffi่ผลิตผลราคา 49 บาท ร้อยละของการโหวตอายุ
ในสาธารณะ การวิเคราะห์อื่น ๆ ( ไม่แสดง ) เรารวมพรรคภาพ อายุ และการศึกษาในรูปแบบหลายตัวแปรทำนายผลิตผล
เพื่อให้แน่ใจว่า ความสัมพันธ์ในตารางที่ 4 ไม่ได้
spuriously เนื่องจาก พยากรณ์พื้นฐานอื่น ๆ โคย์ส ffi cients งานเลี้ยง
ภาพยังคงไม่สามารถถ่ายทอด signi น้อยเปลี่ยนไปจากรูปแบบแสดงในตารางที่ 4 .
7 เอตทัคคะในฝ่าย น่าจะมีทั่วไป demobilising E ff ect เมื่อผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่ถึง
นอกเหนือจากการมีส่วนร่วมการเลือกตั้ง ตัวอย่างเช่นในประเทศส่วนใหญ่คนที่ไม่ไว้ใจฝ่ายยัง
คะแนนต่ำกว่าแห่งชาติดัชนีความรู้ทางการเมือง รวมอยู่ใน cses การสำรวจ .
อย่างไรก็ตามหลายของความรู้คำถามจะขึ้นอยู่กับพรรคการเมืองหรือการเลือกตั้ง
o ffi cials และนี้อาจจะพูดเกินจริงพวกพ้อง E ff ect .
8 รายการกิจกรรมรณรงค์ไม่ได้ถูกรวมอยู่ใน cses วันที่ . แทน เราเข้าถึง
ข้อมูลจากแยกการเลือกตั้งระดับชาติการศึกษาที่ประกอบด้วย cses เสริม .
จำนวนและชนิดของกิจกรรมของแคมเปญที่แตกต่างกันในประเทศใน cses การสำรวจดังนั้น
ระดับสมบูรณ์ของกิจกรรมไม่ควรเทียบข้ามประเทศ .
9 วรรณกรรมมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับบุคคลหรือกิจการที่ควรจะ เดอ จึงเป็นฝ่ายที่ต่อต้านการจัดตั้งเน็ต
เรารวม ทั้งหมด ขวาสุด ซ้ายสุด และผู้รักชาติ คอมมิวนิสต์พรรคการเมือง . ใน
นอกจากนี้เรารวมถึงพรรคการเมืองสีเขียวตราบเท่าที่พวกเขาจะไม่ ideologically เป็นกลางกว่า
หลักออกจากพรรค ประเภทคอลลี่จึง ,เราจึงจัดตั้งฝ่ายต่อต้านเน็ด ดังต่อไปนี้
: ออสเตรเลีย , กรีน ( L ) ; แคนาดา ปฏิรูป ( R ) ; เดนมาร์ก รายการ แดง เขียว ( L )
พรรคประชาชนเดนมาร์ก ( R ) ; เยอรมัน , PDS ( L ) , สีเขียว ( L ) , republikaner ( R ) และ dvu
( R ) ; ญี่ปุ่น , คอมมิวนิสต์ ( L ) ; เนเธอร์แลนด์ ด้านซ้ายเป็นสีเขียว ( L ) ; นิวซีแลนด์ พันธมิตร ( L ) และนิวซีแลนด์ ( R )
; นอร์เวย์ สีแดงเลือกพันธมิตร ( L ) และพรรคก้าวหน้า ( R ) ; สเปน
คอมมิวนิสต์ ( L )พวกเขาพบว่าดาวชนกลุ่มน้อย
เห็นฝ่ายที่ไว้ใจไม่ได้ และไม่ใส่ใจกับแคนาดาใน 3 เชื่อว่า
บุคคลแทบจะไม่เคยให้การเลือกตั้งของสัญญา ( ร้อยละ 32 ) และไม่ได้ดูแลสิ่งที่ธรรมดา
คนคิด ( 35 เปอร์เซ็นต์ ) ในทํานองเดียวกัน torcal et al . ( 2002 ) พบว่า ประชาชนในภาคใต้
ยุโรปเชื่อฝ่ายความประชาธิปไตยเพื่อการทำงาน แต่พวกเขา
.
10 ข้อมูลจาก 2539 การเลือกตั้ง ในการเลือกตั้ง ต่อไปนี้ได้ต่อต้านพรรคพรรค
ได้เกิดขึ้นในประเทศของพอลลีน แฮนสัน พรรคชุดที่สองของการปฏิรูป ได้เน้นการขยายที่ไม่ใช่พวกพ้องด้าน
เปลี่ยนแปลงกระบวนการประชาธิปไตยและสถาบัน เพื่อความสะดวกในการเข้าถึงนี้ .
จึงเพิ่มการใช้ประชามติ ประชาชนรับฟัง และรูปแบบอื่น ๆของการกระทำโดยตรงอนุญาตให้ผู้มีสิทธิเลือกตั้ง
อย่างน้อยบางส่วนเพื่อหลีกเลี่ยงการเมืองพรรค .
เปลี่ยนแปลงการบริหารนโยบายยังมีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตาม เป็นคนความต้องการ
เสียงโดยตรงในทางการเมืองเพราะพวกเขาไม่ไว้ใจฝ่ายเป็นตัวแทนของพวกเขา .
สรุปนี้สาธารณะความสงสัยเกี่ยวกับพรรคการเมืองเป็นชิ้นส่วนหนึ่งของกลุ่มอาการที่เกี่ยวข้องกับ
ทั่วไปของประชาชน การสงสัยเกี่ยวกับระบอบประชาธิปไตยตัวแทน และการค้นหารูปแบบประชาธิปไตยอื่น ๆ บุคคลที่มีแนวโน้มที่จะรักษาบทบาทของพวกเขาในกลาง
เลือกตัวเลือกและการจัดงานการทำงานของกระบวนการของรัฐสภา แต่ตนถูกบทบาทในระบบการเมืองแบบประชาธิปไตยมี
โดนท้าทาย หมายเหตุขอขอบคุณแอนโทนี่ mcgann อินกริดฟาน biezen และมาร์ตินวัตเทินเบิร์กสำหรับความคิดเห็นของพวกเขา
ในรุ่นก่อนหน้าของบทความนี้ นี้เป็นรุ่นที่แก้ไขของบทความที่ปรากฏใน rivista
จึงตัดสินใจเดินทางจาก ดิ scienza การวิเคราะห์ทางการเมือง 34 ( ธันวาคม 2547 ) , 381 - 404 .
1' ' เปล่าเรือ , นักเศรษฐศาสตร์ , 24 กรกฎาคม 1999 , 51 ) 2
2 การศึกษาเปรียบเทียบข้อมูลที่ได้มาจากระบบการเลือกตั้ง cses เว็บไซต์ :
http://www.cses.org . ข้อมูลอื่น ๆในบทความนี้มาจากอินเตอร์ มหาวิทยาลัย
สมาคมเพื่อการวิจัยทางรัฐศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยมิชิแกน .
3 ทั้งสองรายการมีมาตรการในจุดที่เห็นด้วย / ไม่เห็นด้วยจึงได้ขนาด ; ตารางที่ 1 แสดงสองยอมรับ
หมวดหมู่สำหรับแต่ละคำถาม และดังนั้น ควรจะใกล้เคียงกัน ทั้งสองคำถามจะขอ intercorrelated
. ใน 13 ประเทศตารางที่ 1 ค่า r (
ระหว่างสองรายการคือ . 26 .
882 อาร์เจดาลตันและ S . A . weldon4 . เหล่านี้จะไม่แยกจึง ndings . ตัวอย่างเช่นแคนาดา 1997 เลือกตั้งศึกษาถาม
แบตเตอรี่ของพรรคคำถามรูปภาพ ( gidengil et al . 2001 )พร้อมกันสงสัยเกี่ยวกับประสิทธิภาพของบุคคล .
5 ความเป็นไปได้อีกประการหนึ่ง คือ ผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่แสดงความสงสัยเกี่ยวกับบุคคลอื่นที่ไม่ใช่ของตนเอง .
ในคำอื่น ๆที่บุคคลส่วนใหญ่อาจจะพิจารณาและไว้ใจไม่ได้ ยกเว้นพรรค
ผู้ตอบเองรองรับ ยังยึดติดกับคน ๆ หนึ่งที่ต้องการพรรคการเมืองยัง
ลดลงในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมาในส่วนใหญ่ของประเทศเหล่านี้ ( ดาลตัน 2000 ) มันมีโอกาส
ผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่ถือของพรรคตัวเอง เชื่อถือได้มากกว่าฝ่ายค้าน–ประชาธิปไตย
ฟังก์ชันบนนี้หลักฐาน–แต่ก็ยังชัดเจนว่าผูกพันกับคนชอบปาร์ตี้
ยังลดลง .
6 ตัวอย่าง ร้อยละ 90 ของสวีเดนและผู้ตอบแบบสอบถามรายงานการลงคะแนนเสียงใน
สเปนการเลือกตั้งก่อนหน้าเช่นเดียวกับ 96 เปอร์เซ็นต์ของเดนมาร์ก และร้อยละ 99 ของชาวออสเตรเลีย เรา
แยกออกออสเตรเลีย จากตารางที่ 4 เพราะการออกเสียงลงคะแนนเป็นภาคบังคับและเพียง 18 คนรายงาน
ไม่ลงคะแนนเสียงในการเลือกตั้ง ( และ 11 ของเหล่านี้อยู่ในประเภทของความไว้วางใจที่สุดในปาร์ตี้ ) ใน
นอกจากนี้รายงาน turnout มักจะเกิน O ffi่ สถิติ เช่น ร้อยละ 77 ของ
ชาวอเมริกันกล่าวว่าพวกเขาได้รับใน 2539 การเลือกตั้ง แม้ว่า O ffi่ผลิตผลราคา 49 บาท ร้อยละของการโหวตอายุ
ในสาธารณะ การวิเคราะห์อื่น ๆ ( ไม่แสดง ) เรารวมพรรคภาพ อายุ และการศึกษาในรูปแบบหลายตัวแปรทำนายผลิตผล
เพื่อให้แน่ใจว่า ความสัมพันธ์ในตารางที่ 4 ไม่ได้
spuriously เนื่องจาก พยากรณ์พื้นฐานอื่น ๆ โคย์ส ffi cients งานเลี้ยง
ภาพยังคงไม่สามารถถ่ายทอด signi น้อยเปลี่ยนไปจากรูปแบบแสดงในตารางที่ 4 .
7 เอตทัคคะในฝ่าย น่าจะมีทั่วไป demobilising E ff ect เมื่อผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่ถึง
นอกเหนือจากการมีส่วนร่วมการเลือกตั้ง ตัวอย่างเช่นในประเทศส่วนใหญ่คนที่ไม่ไว้ใจฝ่ายยัง
คะแนนต่ำกว่าแห่งชาติดัชนีความรู้ทางการเมือง รวมอยู่ใน cses การสำรวจ .
อย่างไรก็ตามหลายของความรู้คำถามจะขึ้นอยู่กับพรรคการเมืองหรือการเลือกตั้ง
o ffi cials และนี้อาจจะพูดเกินจริงพวกพ้อง E ff ect .
8 รายการกิจกรรมรณรงค์ไม่ได้ถูกรวมอยู่ใน cses วันที่ . แทน เราเข้าถึง
ข้อมูลจากแยกการเลือกตั้งระดับชาติการศึกษาที่ประกอบด้วย cses เสริม .
จำนวนและชนิดของกิจกรรมของแคมเปญที่แตกต่างกันในประเทศใน cses การสำรวจดังนั้น
ระดับสมบูรณ์ของกิจกรรมไม่ควรเทียบข้ามประเทศ .
9 วรรณกรรมมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับบุคคลหรือกิจการที่ควรจะ เดอ จึงเป็นฝ่ายที่ต่อต้านการจัดตั้งเน็ต
เรารวม ทั้งหมด ขวาสุด ซ้ายสุด และผู้รักชาติ คอมมิวนิสต์พรรคการเมือง . ใน
นอกจากนี้เรารวมถึงพรรคการเมืองสีเขียวตราบเท่าที่พวกเขาจะไม่ ideologically เป็นกลางกว่า
หลักออกจากพรรค ประเภทคอลลี่จึง ,เราจึงจัดตั้งฝ่ายต่อต้านเน็ด ดังต่อไปนี้
: ออสเตรเลีย , กรีน ( L ) ; แคนาดา ปฏิรูป ( R ) ; เดนมาร์ก รายการ แดง เขียว ( L )
พรรคประชาชนเดนมาร์ก ( R ) ; เยอรมัน , PDS ( L ) , สีเขียว ( L ) , republikaner ( R ) และ dvu
( R ) ; ญี่ปุ่น , คอมมิวนิสต์ ( L ) ; เนเธอร์แลนด์ ด้านซ้ายเป็นสีเขียว ( L ) ; นิวซีแลนด์ พันธมิตร ( L ) และนิวซีแลนด์ ( R )
; นอร์เวย์ สีแดงเลือกพันธมิตร ( L ) และพรรคก้าวหน้า ( R ) ; สเปน
คอมมิวนิสต์ ( L )พวกเขาพบว่าดาวชนกลุ่มน้อย
เห็นฝ่ายที่ไว้ใจไม่ได้ และไม่ใส่ใจกับแคนาดาใน 3 เชื่อว่า
บุคคลแทบจะไม่เคยให้การเลือกตั้งของสัญญา ( ร้อยละ 32 ) และไม่ได้ดูแลสิ่งที่ธรรมดา
คนคิด ( 35 เปอร์เซ็นต์ ) ในทํานองเดียวกัน torcal et al . ( 2002 ) พบว่า ประชาชนในภาคใต้
ยุโรปเชื่อฝ่ายความประชาธิปไตยเพื่อการทำงาน แต่พวกเขา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- กู้เงินจากธนาคาร
- company
- รักษากลยุทธ์เดิม
- This paper discusses recent topics relat
- interaction
- 日本yumyums 附录赠品 公仔挂件 收纳袋 2件套
- actually
- ตั๋วราคากี่บาท
- ศึกษาดูงาน
- brave soldiers
- คีมถอนฟันล่าง
- PULLEY
- ชอบเพลงนี้เพราะ
- Wish we had more time here too explorw a
- ตลาด
- Please approval to me go to a doctor for
- ไม่ได้รับบาดเจ็บ
- ไม่รู้ คุณช่วยแนะนำหน่อยได้ไหม
- ไปละ
- ช่างภาพ
- shift
- lead
- อุดรอยรั่ว
- ฉันก็เป็นแค่ส่วนเกิน
