She was sweating. but didn't look p

She was sweating. but didn't look particularly concerned by it, I couldn't see her husband anywhere. Maybe he was in the fields. I'd heard that some of the people of the village still secretly planted opium. But it was difficult for me to ask Mpala about it. Our conversation was limited by our inability in each other's language, and by strange taboos that I didn't understand "Let me help you." I said. "No!" She said it firmly. It was an order I was startled, and could only nod obediently. I follwed along behind her, like a well trained dog. "Mpala, have you ever been to the city?" "Hm...?" "Chiang Mai. Chiang Mai! You ever go Chiang Mai?" I pointed to her south as I spoke. Her eyes shone when she heard the words "Chiang Mai" "Mm Don't know," she answered shyly, turning her face away. "Would you like to go there? To Chiang Mai?" She hid her tanned face. Suddenly, I felt Tupho touch my hand. I understood this as a signal to keep away from Mpala. All of a sudden, I was aware of the eyes of a group of people, fixed on Mpala and me. The people were smiling. "You want to come to my house, don't you?" Tupho asked kindly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอมีตากระตุก แต่ไม่ได้ดูความห่วงใยเป็นอย่างยิ่ง ไม่เห็นเธอสามีทุก บางทีเขาถูกในฟิลด์ ฉันได้ยินว่า บางคนของหมู่บ้านยังคงแอบปลูกฝิ่น แต่มันยากสำหรับฉันถาม Mpala เกี่ยวกับมัน บทสนทนาของเราถูกจำกัด โดยไม่สามารถของเราในภาษาของผู้อื่น และ โดย taboos แปลกที่ฉันไม่เข้าใจ "ให้ฉันช่วยคุณ" ฉันเคยพูด "ไม่" เธอบอกว่า มันแน่นหนา มันสั่งผมคือ startled และสามารถพยักหน้าเท่านั้นทรง ฉันดอลล่าร์ตามหลัง เธอชอบสุนัขเป็นอย่างดี "Mpala เคยเมือง" "Hm..." "เชียงใหม่ เชียงใหม่ คุณเคยไปเชียงใหม่ไหม" ผมชี้ไปทางใต้ของเธอฉันพูด ตาเธอ shone เมื่อเธอได้ยินคำว่า "เชียงใหม่" "Mm ไม่ทราบว่า เธอตอบ shyly เปิดใบหน้าของเธอไป "คุณต้องการหรือไม่ เชียงใหม" เธอซ่อนใบหน้าของเธอ tanned ทันใดนั้น ฉันรู้สึกสัมผัสมือ Tupho ผมเข้าใจว่านี่เป็นสัญญาณให้จาก Mpala จู่ ๆ ผมกำลังตระหนักถึงสายตาของคน กลุ่มถาวร Mpala และฉัน คนยิ้ม "คุณต้องการมาที่บ้านของฉัน ไม่คุณ" Tupho ขอกรุณา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอเป็นคนที่เหงื่อออก แต่ไม่ได้มองที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งมันฉันไม่สามารถมองเห็นสามีของเธอได้ทุกที่ บางทีเขาอาจจะอยู่ในทุ่งนา ผมได้ยินมาว่าบางคนในหมู่บ้านยังคงปลูกฝิ่นแอบ แต่มันเป็นเรื่องยากสำหรับผมที่จะถาม Mpala เกี่ยวกับเรื่องนี้ การสนทนาของเราถูก จำกัด ด้วยการไร้ความสามารถของเราในภาษาของกันและกันและข้อห้ามแปลกที่ผมไม่เข้าใจ "ให้ฉันช่วยให้คุณ." ผมบอกว่า "ไม่!" เธอบอกว่ามันแน่น มันเป็นคำสั่งผมก็ต้องสะดุ้งและทำได้เพียงพยักหน้าเชื่อฟัง ฉัน follwed ตามหลังเธอเช่นเดียวกับสุนัขได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดี "Mpala มีคุณเคยไปเมืองได้หรือไม่" "หืม ... ?" "เชียงใหม่. เชียงใหม่ท่านเคยไปเชียงใหม่?" ผมชี้ไปทางตอนใต้ราวเธอฉันพูด ดวงตาทอแสงของเธอเมื่อเธอได้ยินคำว่า "เชียงใหม่" "อืมไม่ทราบ" เธอตอบอย่างอาย ๆ หันใบหน้าของเธอออกไป "คุณต้องการที่จะไปที่นั่น? เชียงใหม่?" เธอซ่อนหน้าดำขำของเธอ ทันใดนั้นผมก็รู้สึกว่า Tupho สัมผัสมือของฉัน ผมเข้าใจว่านี่เป็นสัญญาณเพื่อให้ห่างจาก Mpala ทั้งหมดในทันทีที่ฉันได้ตระหนักถึงสายตาของกลุ่มคนที่คงที่ใน Mpala และฉัน คนที่ยิ้ม "คุณต้องการที่จะมาที่บ้านของฉัน, คุณไม่?" Tupho กรุณาถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอเหงื่อออก แต่ดูไม่กังวลเลย ผมไม่เคยเห็นสามีของเธอเลย บางทีเขาอาจจะอยู่ในเขตข้อมูล ผมเคยได้ยินว่าบางส่วนของคนทั้งหมู่บ้านยังแอบปลูกฝิ่น แต่มันก็ยากสำหรับฉันที่จะถาม mpala เกี่ยวกับมัน การสนทนาของเราถูก จำกัด โดยไร้ความสามารถของเราในภาษาของแต่ละคน และข้อห้ามแปลกที่ผมไม่เข้าใจ " ให้ฉันช่วยคุณ" ผมบอกว่า " . ไม่ ! เธอบอกว่ามันแน่น มันเป็นคำสั่ง ผมก็ตกใจ เลยได้แต่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง ผมเรียนอยู่ข้างหลังเธอ เหมือนสุนัขที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี " mpala เคยไป เมือง ? " อืม . . . . . . . . . . . ? " เชียงใหม่ เชียงใหม่ คุณเคยไปเชียงใหม่ ? ฉันชี้ไปที่ใต้ของเธอตามที่ฉันพูด ดวงตาของเธอส่องแสงเมื่อเธอได้ยินคำว่า " เชียงใหม่ " " อืมไม่รู้ " เธอตอบอย่างอายๆ เปลี่ยนสีหน้าทันที" คุณอยากไปที่นั่นเหรอ ไปเชียงใหม่ ? " เธอซ่อนเธอดำหน้า จู่ๆ ฉันก็รู้สึก tupho สัมผัสมือของฉัน ผมเข้าใจนี้เป็นสัญญาณให้ห่างจาก mpala . จู่ๆ ผมก็ทราบว่าสายตาของคนกลุ่มนี้ คง mpala และฉัน คนยิ้ม . ไปบ้านฉันมั้ย ? " tupho ถามอย่างอ่อนโยน