According to Giunipero and Brand (1

According to Giunipero and Brand (1996), Supply chain management has evolved by passing through
three stages: partnership/relational management, logistics, and Supply chain management. In their study,
purchasing practitioners, in the sample, take a narrower view of the supply chain than do
the academics. The respondents' interpretation of Supply chain management matches the definition of the first
stage (i.e., partnership/relational management) in which initial linkage of two companies
in the chain is the main focus of business activities. Although practitioners have a narrow
definition of the Supply chain management, examples of significant evidence in some industries can be found
that reflect the broad concepts of Supply chain management. Those examples are Quick Response (QR) in
apparel industry, Efficient Consumer Response (EQR) in grocery industry and health care
products industry, and Efficient Food service Response (EFR) in food services industry
(Bechtel & Jayaram, 1997; Lee & Ng, 1997). All these efforts are for better flow of
material and information in the supply chain through coordination between companies
and across functional boundaries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาม Giunipero และแบรนด์ (1996), บริหารห่วงโซ่อุปทานมีพัฒนา โดยผ่านขั้นสาม: ห้างหุ้นส่วน/เชิงจัดการ โลจิสติกส์ และการจัดการโซ่อุปทาน ในการศึกษาผู้ซื้อ ตัวอย่าง จดแคบกว่ามุมของห่วงโซ่อุปทานมากกว่าทำนักวิชาการ คำนิยามแรกที่ตรงกับผู้ตอบตีความของการบริหารห่วงโซ่อุปทานขั้นตอน (เช่น ห้างหุ้นส่วน/เชิงบริหาร) ในการเชื่อมโยงเริ่มต้นของบริษัทในห่วงโซ่เป็นโฟกัสหลักของกิจกรรมทางธุรกิจ แม้ว่าผู้มีความแคบคำจำกัดความของการบริหารห่วงโซ่อุปทาน สามารถพบตัวอย่างของหลักฐานที่สำคัญในบางอุตสาหกรรมที่สะท้อนแนวคิดคร่าว ๆ ของการบริหารห่วงโซ่อุปทาน เหล่านั้นอย่างรวดเร็วการตอบสนอง (QR) ในอุตสาหกรรมเครื่องนุ่งห่ม ประสิทธิภาพผู้บริโภคตอบสนอง (EQR) ในอุตสาหกรรมร้านขายของชำและดูแลสุขภาพผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม และบริการอาหารที่มีประสิทธิภาพตอบสนอง (EFR) ในอุตสาหกรรมการบริการอาหาร(ลอินเตอร์ & Jayaram, 1997 ลีและ Ng, 1997) ความพยายามเหล่านี้อยู่ในลำดับที่ดีกว่าของเนื้อหาและข้อมูลในห่วงโซ่อุปทานผ่านการประสานงานระหว่างบริษัทและขอบเขตการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตาม Giunipero และยี่ห้อ (1996), การจัดการห่วงโซ่อุปทานมีการพัฒนาโดยผ่าน
ขั้นตอนที่สาม: ความร่วมมือ / การจัดการเชิงโลจิสติกและการจัดการห่วงโซ่อุปทาน ในการศึกษาของพวกเขา
ซื้อผู้ปฏิบัติงานในกลุ่มตัวอย่างที่ใช้มุมมองที่แคบของห่วงโซ่อุปทานกว่า
นักวิชาการ การตีความตอบแบบสอบถามของการจัดการห่วงโซ่อุปทานตรงกับความหมายของการเป็นครั้งแรก
บนเวที (เช่นความร่วมมือ / การจัดการเชิงสัมพันธ์) ซึ่งเชื่อมโยงเริ่มต้นของทั้งสอง บริษัท
ในห่วงโซ่เป็นจุดสนใจหลักของกิจกรรมทางธุรกิจ แม้ว่าผู้ปฏิบัติงานมีความแคบ
ความหมายของการจัดการห่วงโซ่อุปทานตัวอย่างของหลักฐานสำคัญในบางอุตสาหกรรมสามารถพบได้
สะท้อนให้เห็นถึงแนวความคิดในวงกว้างของการจัดการห่วงโซ่อุปทาน ตัวอย่างเหล่านี้คือการตอบสนองอย่างรวดเร็ว (QR) ใน
อุตสาหกรรมสิ่งทอ, การตอบสนองของผู้บริโภคที่มีประสิทธิภาพ (EQR) ในอุตสาหกรรมร้านขายของชำและการดูแลสุขภาพ
อุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์และบริการที่มีประสิทธิภาพการตอบสนองอาหาร (EFR) ในอุตสาหกรรมการให้บริการอาหาร
(เบคเทลและแรม 1997; Lee & Ng, 1997) ความพยายามทั้งหมดเหล่านี้สำหรับการไหลที่ดีขึ้นของ
วัสดุและข้อมูลในห่วงโซ่อุปทานผ่านการประสานงานระหว่าง บริษัท
และข้ามขอบเขตการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตาม giunipero และแบรนด์ ( 1996 ) , การจัดการห่วงโซ่อุปทานมีการพัฒนาโดยผ่าน
3 ขั้นตอน คือ ห้างหุ้นส่วน / การจัดการโลจิสติกส์เชิงสัมพันธ์และการจัดการห่วงโซ่อุปทาน ในการศึกษาของพวกเขา
ซื้อผู้ปฏิบัติงาน ในตัวอย่าง ใช้มุมมองแคบของห่วงโซ่อุปทานมากกว่า
นักวิชาการ .ผู้ตอบแบบสอบถามมีการตีความของการจัดการห่วงโซ่อุปทานตรงกับคำนิยามของขั้นตอนแรก
( เช่น หุ้นส่วนเชิงสัมพันธ์การจัดการ ) ซึ่งในเบื้องต้นของการเชื่อมโยงสองบริษัท
ในห่วงโซ่เป็นจุดสนใจหลักของกิจกรรมทางธุรกิจ แม้ว่าผู้ปฏิบัติงานมีนิยามที่แคบ
ของห่วงโซ่อุปทานการจัดการ ตัวอย่างของหลักฐานที่สำคัญในบางอุตสาหกรรมสามารถพบ
ที่สะท้อนถึงแนวคิดของการจัดการห่วงโซ่อุปทาน ตัวอย่างเหล่านี้จะตอบสนองอย่างรวดเร็ว ( QR )
อุตสาหกรรมสิ่งทอ , การตอบสนองผู้บริโภคอย่างมีประสิทธิภาพ ( eqr ) ในอุตสาหกรรมการดูแลสุขภาพและร้านขายของชำ
อุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์และบริการตอบสนองอาหารที่มีประสิทธิภาพ ( FR ) ในการบริการอุตสาหกรรม
อาหาร ( เบ็กเทิล& jayaram , 1997 ; ลี & ng , 1997 ) ความพยายามทั้งหมดเหล่านี้สำหรับการไหลที่ดีของ
วัสดุและข้อมูลในห่วงโซ่อุปทานผ่านการประสานงานระหว่างบริษัทและ
ข้ามขอบเขตของหน้าที่