The history of U.S. education refor

The history of U.S. education reform should greatly concern everyone who wants schools to do a better job of teaching students to think. Many reform efforts, from reducing class size to improving reading instruction, have devolved into fads or been implemented with weak fidelity to their core intent. The 21st century skills movement faces the same risk.
To complicate the challenge, some of the rhetoric we have heard surrounding this movement suggests that with so much new knowledge being created, content no longer matters; that ways of knowing information are now much more important than information itself. Such notions contradict what we know about teaching and learning and raise concerns that the 21st century skills movement will end up being a weak intervention for the very students—low-income students and students of color—who most need powerful schools as a matter of social equity.
The debate is not about content versus skills. There is no responsible constituency arguing against ensuring that students learn how to think in school. Rather, the issue is how to meet the challenges of delivering content and skills in a rich way that genuinely improves outcomes for students.
What will it take to ensure that the idea of "21st century skills"—or more precisely, the effort to ensure that all students, rather than just a privileged few, have access to a rich education that intentionally helps them learn these skills—is successful in improving schools? That effort requires three primary components. First, educators and policymakers must ensure that the instructional program is complete and that content is not shortchanged for an ephemeral pursuit of skills. Second, states, school districts, and schools need to revamp how they think about human capital in education—in particular how teachers are trained. Finally, we need new assessments that can accurately measure richer learning and more complex tasks.
For the 21st century skills effort to be effective, these three elements must be implemented in concert. Otherwise, the reform will be superficial and counter-productive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติความเป็นมาของการปฏิรูปการศึกษาของสหรัฐอเมริกาอย่างมากควรเกี่ยวข้องทุกคนที่ต้องการโรงเรียนที่ทำงานที่ดีการสอนนักเรียนในการคิด ในปฏิรูป จากการลดขนาดของชั้นเรียนเพื่อปรับปรุงคำสั่งอ่าน มี devolved ใน fads หรือถูกดำเนินการ ด้วยความจงรักภักดีอ่อนเพื่อจุดประสงค์หลักของพวกเขา การเคลื่อนไหวทักษะศตวรรษเผชิญความเสี่ยงเดียวกันการท้าทาย บางสำนวนที่เราได้ยินโดยรอบเคลื่อนไหวนี้แนะนำที่ มีความรู้ใหม่มากที่ถูกสร้างขึ้น complicate เนื้อหาไม่สำคัญ วิธีการที่รู้ข้อมูลก็มากสำคัญกว่าข้อมูลตัวเอง ความเข้าใจดังกล่าวขัดแย้งกับสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับการสอน และการเรียนรู้ และเพิ่มความกังวลที่การเคลื่อนไหวทักษะศตวรรษจะถูก แทรกแซงอ่อนแอสำหรับนักเรียนมาก ซึ่งรายได้ต่ำนักเรียนและนักศึกษาของสี — ที่สุดต้องมีโรงเรียนเป็นเรื่องของทุนทางสังคมการอภิปรายไม่ได้เกี่ยวกับเนื้อหาและทักษะ ซึ่งตนไม่ชอบโต้เถียงกับมั่นใจว่า นักเรียนเรียนรู้วิธีการคิดในโรงเรียนได้ ค่อนข้าง ปัญหาคือ วิธีการตอบสนองความท้าทายของการนำเสนอเนื้อหาและทักษะวิธีรวยที่จริงใจเพิ่มผลสำหรับนักเรียนอะไรมันจะมั่นใจได้ว่าความคิดของ "ศตวรรษที่ 21 ทักษะ" — หรือได้แม่นยำมาก ความพยายามเพื่อให้แน่ใจว่า นักเรียนทุกคน ไม่ใช่อภิสิทธิ์เอาใจ สามารถเข้าถึงการศึกษามากมายที่ตั้งใจช่วยให้เรียนรู้ทักษะเหล่านี้ซึ่งประสบความสำเร็จในการปรับปรุงโรงเรียน ความพยายามที่ต้องใช้ส่วนประกอบหลักสาม ครั้งแรก นักการศึกษาและผู้กำหนดนโยบายต้องแน่ใจว่า โปรแกรมการเรียนการสอนเสร็จสิ้น และไม่มี shortchanged ที่เนื้อหาสำหรับการแสวงหาข้อมูลแบบชั่วคราวของทักษะการ สอง อเมริกา เขตโรงเรียน และโรงเรียนต้องปรับปรุงวิธีการที่พวกเขาคิดเกี่ยวกับบุคลากรในสถานศึกษาโดยเฉพาะ ว่าครูผู้สอนมีการฝึกอบรม สุดท้าย เราจำเป็นต้องประเมินใหม่ที่ถูกต้องสามารถวัดเรียนรู้ยิ่งขึ้นและงานที่ซับซ้อนมากขึ้นสำหรับศตวรรษทักษะความพยายามที่จะมีผลบังคับใช้ ต้องใช้องค์ประกอบเหล่านี้ในคอนเสิร์ต อื่น การปฏิรูปจะผิวเผิน และ counter-productive

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติศาสตร์ของการปฏิรูปการศึกษาของสหรัฐควรกังวลทุกคนที่ต้องการอย่างมากในโรงเรียนที่จะทำผลงานที่ดีขึ้นของการเรียนการสอนนักเรียนที่จะคิดว่า พยายามปฏิรูปหลายคนจากการลดขนาดของชั้นเรียนในการปรับปรุงการเรียนการสอนการอ่านได้เงินทองเข้ามาในแฟชั่นหรือการดำเนินการที่มีความจงรักภักดีอ่อนแอเจตนาหลักของพวกเขา . ในศตวรรษที่ 21
การเคลื่อนไหวใบหน้าทักษะความเสี่ยงเดียวกันเพื่อซับซ้อนท้าทายบางส่วนของสำนวนที่เราเคยได้ยินรอบการเคลื่อนไหวครั้งนี้แสดงให้เห็นว่ามีความรู้ใหม่มากถูกสร้างเนื้อหาเรื่องไม่; ว่าวิธีการของข้อมูลที่รู้ตอนนี้สำคัญมากขึ้นกว่าข้อมูลของตัวเอง ความคิดดังกล่าวขัดแย้งกับสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับการเรียนการสอนและการเรียนรู้และเพิ่มความกังวลว่าการเคลื่อนไหวทักษะในศตวรรษที่ 21 จะจบลงด้วยการแทรกแซงอ่อนแอมากนักเรียนนักศึกษามีรายได้ต่ำและนักเรียนของสีที่ส่วนใหญ่ต้องการโรงเรียนที่มีประสิทธิภาพเป็นเรื่องของสังคม ส่วน.
การอภิปรายไม่เกี่ยวกับเนื้อหากับทักษะ ไม่มีการโต้เถียงเลือกตั้งผู้รับผิดชอบกับความมั่นใจว่านักเรียนได้เรียนรู้วิธีการที่จะคิดว่าในโรงเรียน แต่ปัญหาก็คือวิธีการที่จะตอบสนองความท้าทายในการส่งมอบเนื้อหาและทักษะในทางที่หลากหลายที่ช่วยเพิ่มผลอย่างแท้จริงสำหรับนักเรียน.
อะไรมันจะใช้เวลาเพื่อให้แน่ใจว่าความคิดของ "ทักษะในศตวรรษที่ 21" -or อย่างแม่นยำมากขึ้นความพยายามที่จะให้แน่ใจว่า ว่านักเรียนทุกคนมากกว่าเพียงไม่กี่สิทธิพิเศษที่มีการเข้าถึงการศึกษาที่อุดมไปด้วยเจตนาที่จะช่วยให้พวกเขาเรียนรู้ทักษะเหล่านี้จะประสบความสำเร็จในการปรับปรุงโรงเรียน? ความพยายามที่ต้องใช้สามองค์ประกอบหลัก ครั้งแรกที่นักการศึกษาและผู้กำหนดนโยบายต้องให้แน่ใจว่าโปรแกรมการเรียนการสอนมีความสมบูรณ์และเนื้อหาที่ไม่ shortchanged สำหรับการแสวงหาชั่วคราวทักษะ ประการที่สองรัฐโรงเรียนและโรงเรียนต้องปรับปรุงวิธีที่พวกเขาคิดเกี่ยวกับทุนมนุษย์ในการศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีการที่ครูได้รับการฝึกฝน สุดท้ายเราต้องประเมินผลใหม่ที่ถูกต้องสามารถวัดการเรียนรู้ที่ดียิ่งขึ้นและงานที่ซับซ้อนมากขึ้น.
สำหรับศตวรรษที่ 21 ความพยายามทักษะให้มีประสิทธิภาพทั้งสามองค์ประกอบที่จะต้องดำเนินการในคอนเสิร์ต มิฉะนั้นการปฏิรูปจะตื้นและเคาน์เตอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติความเป็นมาของการปฏิรูปการศึกษาของสหรัฐอเมริกาอย่างมากควรกังวลทุกคนที่ต้องการโรงเรียนจะไม่ได้งานที่ดีขึ้นของนักเรียน การสอนคิด ความพยายามปฏิรูปหลายอย่าง จากการลดขนาดชั้นเรียนเพื่อปรับปรุงการสอนการอ่าน ได้ตกทอดสู่ fads หรือได้รับการอ่อนแอความจงรักภักดีเพื่อจุดประสงค์หลักของพวกเขา การเคลื่อนไหวทักษะศตวรรษที่ 21 ยังคงความเสี่ยงเดียวกัน
ซับซ้อนท้าทายบางส่วนของคำพูดที่เราเคยได้ยินรอบการเคลื่อนไหวนี้ ชี้ให้เห็นว่า มีมาก ความรู้ใหม่ที่ถูกสร้างขึ้น เนื้อหาไม่มีเรื่องอีกต่อไป ว่าวิธีการของการรู้ข้อมูลตอนนี้สำคัญกว่าข้อมูลนั่นเองเช่นความคิดที่ขัดแย้งกับสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับการเรียนการสอน และเพิ่มความกังวลว่า การเคลื่อนไหว ทักษะในศตวรรษที่ 21 จะสิ้นสุดถูกแทรกแซงที่อ่อนแอสำหรับนักเรียนมาก รายได้ต่ำ นักเรียนและนักศึกษาของสีที่ส่วนใหญ่ต้องการให้โรงเรียนที่มีประสิทธิภาพเป็นเรื่องของความเป็นธรรมทางสังคม
อภิปรายไม่ใช่เรื่องเนื้อหาและทักษะไม่มีความรับผิดชอบต่อเถียงกับมั่นใจว่านักเรียนคิดอย่างไรกับการเรียนในโรงเรียน แต่ปัญหาคือ วิธีที่จะตอบสนองความท้าทายของการส่งมอบที่อุดมไปด้วยเนื้อหาและทักษะในทางที่ช่วยเพิ่มผลอย่างแท้จริงสำหรับนักเรียน .
อะไรมันจะใช้เวลาเพื่อให้แน่ใจว่า ความคิดของ " ทักษะในศตวรรษที่ 21 " - หรือยิ่งกว่านั้น ความพยายามเพื่อให้มั่นใจว่านักเรียนทุกคนแทนที่จะเป็นเพียงสิทธิพิเศษไม่กี่มีการเข้าถึงการศึกษาที่จะช่วยให้พวกเขาร่ำรวยเรียนรู้ทักษะเหล่านี้จะประสบความสำเร็จในการปรับปรุงโรงเรียน ความพยายามที่ต้องมีองค์ประกอบหลักสาม ก่อนการศึกษาและนโยบายต้องให้แน่ใจว่าโปรแกรมการสอนเสร็จ และเนื้อหาไม่ได้ shortchanged เพื่อแสวงหาความยั่งยืนของทักษะ ประการที่สอง รัฐ , โรงเรียนเขตและโรงเรียนต้องปรับปรุงวิธีที่พวกเขาคิดเกี่ยวกับทุนมนุษย์ในการศึกษา โดยเฉพาะวิธีที่ครูจะสอน สุดท้ายเราต้องประเมินใหม่ที่ถูกต้องสามารถวัดรวย เรียนและงานที่ซับซ้อนมากขึ้น .
สำหรับทักษะศตวรรษที่ 21 ความพยายามที่จะมีประสิทธิภาพ ทั้งสามองค์ประกอบจะต้องดำเนินการในคอนเสิร์ต มิฉะนั้น การปฏิรูปจะตื้นและเคาน์เตอร์ประสิทธิภาพ