All of the stars were strange. Not

All of the stars were strange. Not a single one was a star that existed in the sky of the Southern Domain.

“These are the ancient stars which exist in my memory,” said a calm voice from behind Meng Hao. Meng Hao slowly turned. He wasn’t sure when, but at some point a middle-aged man had appeared there, sitting on top of a boulder.

The man wore a simple but elegant robe. His long, black hair flowed over his body. He was handsome, with a bit of a heretical aura in his face. He looked different than the corpse Meng Hao had seen back from the Tower of Tang; however, if you looked closely, you could see that it was the same person.

Surprisingly, a small campfire burned in front of the man. Above the flames, he was roasting… a snake-like creature.

“Sit,” said the man coolly.

Meng Hao stood there thoughtfully for a moment, then approached and sat down. He looked at the bizarre snake roasting over the fire. It had claws, and despite being charred, it wasn’t completely dead yet; it was still struggling.

Even more shocking to Meng Hao was that the snake had horns like that of a deer. He stared at it even closer; its body was almost as black as a piece of coal, but even still, he could pick up some clues. He suddenly gasped.

“This is….”

“A White Dragon, that’s all,” said the man casually. “It has a limitless Cultivation base that brings it close to the first level of the Immortal Realm. I ran into it on the Eighth Mountain. It was hungry and wanted to eat me. However, I was also hungry.” Meng Hao wasn’t sure how powerful the first level of the Immortal Realm was, nor exactly what the Eighth Mountain was. However, he was able to sense that this White Dragon was shockingly powerful.

“Want to have a bite?” asked the man, looking at Meng Hao. He lifted up the White Dragon, which was about the length of an arm, and then quickly chopped it into two pieces. “Do you like the head more, or the tail?” he asked.

Meng Hao hesitated, causing the man to laugh scoffingly.

“Uh… I’ll have the head,” Meng Hao said finally.

“You sure know how to eat, kid,” replied the man, handing over the front half of the White Dragon.

Meng Hao took it, feeling somewhat trepidatious. He looked over as the man took a large bite from the tail part of the White Dragon. After the first bite, he took another, then another, crunching the creature into pieces as he did. Meng Hao took a deep breath, eyeing the front half of the White Dragon. Telling himself that this was just an illusion, he placed it into his mouth.

Crunch, crunch, he began to eat it. The head was very crispy, and the flavor was actually quite delicious. His eyes lit up and he quickly consumed the entire thing. Soon, the whole front half of the White Dragon was in his belly.

“Good?” asked the man with a laugh, looking at Meng Hao. “I used to eat one every year.”

“It doesn’t taste bad at all,” said Meng Hao, looking a bit embarrassed.

“Actually, you know what tastes even better than White Dragons? Flying Rain-Dragons, just like the one you have inside of you. Boil them into a soup, and the flavor is amazing. Unfortunately, Flying Rain-Dragons are quite rare. Once they grow up, tangling with them is very difficult. If I’m lucky, I might pursue one for thirty thousand years before being able to have some of that soup.” The man licked his lips and looked down toward Meng Hao’s dantian.

The look in the man’s eyes caused Meng Hao to take a deep breath. This was because he had suddenly noticed that his first Dao Pillar, the one with the Flying Rain-Dragon Core inside of it, was suddenly trembling in intense fear.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งหมดของดาวแปลก ไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวเป็นดาราที่มีอยู่ในท้องฟ้าของโดเมนภาคใต้. "เหล่านี้เป็นดาวโบราณที่มีอยู่ในความทรงจำของฉัน" เสียงสงบจากด้านหลังเม้งเฮากล่าวว่า เม้งเฮาหันช้า เขาไม่แน่ใจว่าเมื่อ แต่ในบางจุดที่ชายวัยกลางคนได้ปรากฏมีนั่งอยู่บนด้านบนของก้อนหิน. คนที่สวมเสื้อคลุมที่เรียบง่าย แต่สง่างาม ผมยาวสีดำของเขาไหลทั่วร่างกายของเขา เขาเป็นคนที่หล่อด้วยบิตของกลิ่นอายศาสนาในใบหน้าของเขา เขามองที่แตกต่างกันกว่าศพเม้งเฮาได้เห็นกลับมาจากหอคอยแห่งราชวงศ์ถัง; แต่ถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิดคุณจะเห็นว่ามันเป็นคนคนเดียวกัน. น่าแปลกที่แคมป์ไฟเผาขนาดเล็กที่ด้านหน้าของมนุษย์ ด้านบนเปลวไฟเขาได้รับการคั่ว ... สิ่งมีชีวิตที่เหมือนงู. "นั่ง" ชายคนดังกล่าวเฉย. เม้งเฮายืนอยู่ที่นั่นคิดสักครู่แล้วเดินเข้ามาและนั่งลง เขามองที่แปลกประหลาดงูคั่วกว่าไฟ มันมีกรงเล็บและแม้จะถูกย่างมันไม่ได้ตายอย่างสมบูรณ์ยัง; มันก็ยังคงดิ้นรน. ยิ่งน่าตกใจเม้งเฮาก็คือว่างูมีแตรเหมือนกวาง เขาจ้องที่มันได้ใกล้ชิด; ร่างของมันก็เกือบจะเป็นสีดำเป็นชิ้นส่วนของถ่านหิน แต่ถึงแม้จะยังคงที่เขาจะได้รับปมบางอย่าง ทันใดนั้นเขาก็อ้าปากค้าง. "นี่คือ ... ." "เป็นมังกรขาวนั่นคือทั้งหมดที่" ชายคนดังกล่าวไม่เป็นทางการ "มันมีฐานการเพาะปลูกที่ไร้ขีด จำกัด ที่จะนำมันใกล้เคียงกับระดับแรกของอาณาจักรอมตะ ฉันวิ่งเข้าไปไว้ในแปดภูเขา มันหิวและอยากจะกินฉัน แต่ผมก็ยังหิว. "เม้งเฮาก็ไม่แน่ใจว่าวิธีที่มีประสิทธิภาพในระดับแรกของอาณาจักรอมตะเป็นหรือว่าสิ่งที่แปดภูเขา แต่เขาก็สามารถที่จะรู้สึกว่านี่เป็นมังกรขาวที่มีประสิทธิภาพอย่างน่างงงวย. "ต้องการที่จะมีการกัด?" ถามคนที่กำลังมองหาที่เม้งเฮา เขายกขึ้นมังกรขาวซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับความยาวของแขนและจากนั้นสับได้อย่างรวดเร็วเป็นสองชิ้น "คุณชอบที่หัวมากขึ้นหรือหาง?" เขาถาม. เม้งเฮาลังเลที่ก่อให้เกิดคนที่จะหัวเราะอย่างเย้ยหยัน. "เอ่อ ... ฉันจะมีหัว" เม้งเฮากล่าวในที่สุด. "คุณแน่ใจว่ารู้วิธีการกิน เด็ก "ตอบคนที่มอบช่วงครึ่งด้านหน้าของมังกรขาว. เม้งเฮาเอามันรู้สึกค่อนข้าง trepidatious เขามองไปเป็นคนที่เอากัดขนาดใหญ่จากส่วนหางของมังกรขาว หลังจากที่กัดแรกเขาเอาอีกแล้วอีกกระทืบสิ่งมีชีวิตออกเป็นชิ้น ๆ ขณะที่เขาทำ เม้งเฮาเอาลมหายใจลึก eyeing ครึ่งด้านหน้าของมังกรขาว บอกตัวเองว่านี่เป็นเพียงภาพมายาเขาวางมันลงไปในปากของเขา. กระทืบกระทืบเขาเริ่มที่จะกินมัน หัวเป็นกรอบมากและรสชาติอร่อยเป็นจริงค่อนข้าง ดวงตาของเขาสว่างขึ้นและเขาได้อย่างรวดเร็วการบริโภคสิ่งทั้งหมด เร็ว ๆ นี้ในช่วงครึ่งด้านหน้าทั้งหมดของมังกรขาวที่อยู่ในท้องของเขา. "ดี?" ถามคนที่มีหัวเราะกำลังมองหาที่เม้งเฮา "ผมเคยกินทุกปี." "มันไม่ได้ลิ้มรสที่ไม่ดีที่ทุกคน" เม้งเฮากล่าวว่ามองบิตอาย. "จริงๆแล้วคุณจะรู้ว่ารสชาติดียิ่งขึ้นกว่ามังกรสีขาว? บินฝนมังกรเช่นเดียวกับที่คุณมีภายในของคุณ ต้มพวกเขาลงไปในน้ำซุปและรสชาติเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ แต่น่าเสียดายที่บินฝนมังกรค่อนข้างหายาก เมื่อพวกเขาโตขึ้นสายพันกันกับพวกเขาเป็นเรื่องยากมาก ถ้าฉันโชคดีที่ผมอาจจะไล่ตามหนึ่งสำหรับสามหมื่นปีก่อนที่จะสามารถมีบางส่วนของน้ำซุปที่. "คนที่เลียริมฝีปากของเขาและมองลงไป Dantian เม้งเฮาส์. รูปลักษณ์ในสายตาของมนุษย์ที่เกิดเม้งเฮาจะใช้ หายใจเข้าลึก ๆ. เป็นอย่างนี้เพราะเขาได้สังเกตเห็นว่าจู่ ๆ เสาเชียงดาวครั้งแรกของเขาเป็นหนึ่งเดียวกับบินฝนมังกรแกนภายในของมันก็ถูกสั่นด้วยความกลัวที่รุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดของดาวก็แปลก ไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวเป็นดาวที่อยู่ในท้องฟ้าของโดเมนที่ภาคใต้" เหล่านี้เป็นโบราณดาวซึ่งอยู่ในความทรงจำ " บอกว่าสงบ เสียงจากข้างหลังเมิ่งเฮ่า เมิ่งเฮ่า ค่อยๆเปลี่ยน เขาไม่แน่ใจว่าเมื่อไหร่ แต่ในบางจุดก็ปรากฏมีชายวัยกลางคนนั่งอยู่บนด้านบนของหิน .ที่เรียบง่าย แต่สง่างามชายสวมเสื้อคลุม ของเขา ผมยาวสีดำที่ไหลทั่วร่างกายของเขา เขาหล่อ กับบิตของราศีนอกศาสนาในใบหน้าของเขา เขาดูแตกต่างกว่าศพ เมิ่งฮ่าวได้เห็นกลับจากหอถัง อย่างไรก็ตาม ถ้าคุณดูอย่างใกล้ชิด คุณจะเห็นว่ามันเป็นคนๆ เดียวกันจู่ ๆ กองไฟเล็ก ๆเผาต่อหน้าผู้ชาย เหนือเปลวไฟ เขาปิ้งงู . . . . . . . เป็นเหมือนสิ่งมีชีวิต" นั่ง " เขาพูดอย่างใจเย็นเมิ่งเฮ่ายืนอย่างครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็นั่งลง เขาดูแปลกงูปิ้งบนไฟ มันมีกรงเล็บ และแม้จะถูกไหม้เกรียม มันไม่ได้ตายหมดเลย มันก็ยังคงดิ้นรนที่น่าตกใจกว่ากับเมงเฮาเป็นงูมีเขาเหมือนกวาง เขาจ้องมองมันมากขึ้น ร่างกายของมันเกือบจะเป็นสีดำ เป็นเศษถ่านหิน แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็รับเบาะแสบางอย่าง จู่ๆ เขาก็บอกให้หายใจ" นี่ . . . . . . . "" มังกรขาว แค่นั้น " ชายผู้นั้นกล่าวเรียบๆ " มันมีขอบเขตฐานการเพาะปลูกที่นำมันอยู่ใกล้กับระดับแรกของดินแดนอมตะ ฉันเจอมันอยู่บนภูเขาแปด มันหิวและต้องการที่จะกินฉัน อย่างไรก็ตาม ฉันก็หิว เมิ่งฮ่าวไม่แน่ใจว่าวิธีการที่มีประสิทธิภาพระดับแรกของดินแดนอมตะเป็น หรือสิ่งที่เขาแปดคือ อย่างไรก็ตาม เขาก็สามารถที่จะรับรู้ได้ว่า มังกรขาวนี้มีอำนาจอย่างน่างงงวย ." อยากจะกินไหมจ๊ะ " ขอผู้ชายมอง เมิ่งฮ่าว เขายกมังกรขาว , ซึ่งเกี่ยวกับความยาวของแขน จากนั้นรีบสับมันออกเป็นสองชิ้น " คุณชอบหัวมากขึ้น หรือหาง ? " เขาถามเมิ่งเฮ่าลังเล ทำให้ชายหนุ่มหัวเราะอย่างเยาะเย้ย ." เอ่อ . . . . . . . ผมจะได้หัว " เมิ่งฮ่าวกล่าวในที่สุด" คุณแน่ใจเหรอว่าจะกินเด็ก " ตอบเพื่อน มอบ ครึ่งหน้าของมังกรขาวเมิ่งฮ่าวจึงรู้สึกค่อนข้าง trepidatious . เขาดูเป็นผู้ชายที่ใช้เวลากัดขนาดใหญ่จากส่วนหางของมังกรขาว หลังจากที่กัดก่อน เอา อีก แล้ว อีก หาสิ่งมีชีวิตที่เป็นชิ้นเป็นเขา เมิ่งเฮ่าสูดหายใจเข้าลึกๆ มองครึ่งหน้าของมังกรขาว บอกตัวเองว่ามันเป็นแค่ภาพลวงตา เขาใส่มันเข้าไปในปากของเขาเคี้ยวเสียงดัง เขาเริ่มที่จะกินมัน หัวถูกมากกรอบ และรสชาติก็อร่อยดีเหมือนกัน ตาของเขาสว่างขึ้น เขารีบบริโภค สิ่งทั้งหมด เร็ว ๆนี้ทั้งหน้าครึ่งหนึ่งของมังกรขาวอยู่ในท้องของเขา" ดี ? " ถามเพื่อนพร้อมกับหัวเราะ มอง เมิ่งฮ่าว " ผมเคยกินทุกปี ." มันไม่ได้รสชาติแย่เลย " ว่า เมิ่งฮ่าวมองอายนิดๆ" จริงๆ แล้ว คุณรู้อะไรรสชาติดีกว่ามังกรขาว สายฝนมังกรบิน เหมือนที่คุณมีในตัวคุณ ต้มลงในน้ำซุป และรสชาติที่น่าตื่นตาตื่นใจ แต่น่าเสียดายที่บินฝนมังกรจะค่อนข้างหายาก เมื่อพวกเขาเติบโตขึ้น , tangling กับพวกเขาเป็นเรื่องยากมาก ถ้าผมโชคดีผมอาจไล่ตามหนึ่งหมื่นปี ก่อนที่จะสามารถกินซุป " ชายหนุ่มเลียริมฝีปากของเขาและมองลงไปทาง เหม็ง เฮาตันเถียน .มองในสายตาของมนุษย์ ทำให้เมิ่งฮ่าวต้องหายใจลึกๆ นั่นเป็นเพราะ เขาก็สังเกตว่า เสา ดาวแรกของเขา ที่มีฝนมังกรบินหลักภายใน มันก็สั่นเพราะความกลัวที่รุนแรง