Individuals and organizations have

Individuals and organizations have operated for hundreds of years by planning and
forecasting in an intuitive manner. It was not until the 1950s that formal approaches became
popular. Since then, such approaches have been used by business, government, and nonprofit
organizations. Advocates of formal approaches (for example, Steiner, 1979) claim that an
organization can improve its effectiveness if it can forecast its environment, anticipate problems,
and develop plans to respond to those problems. However, informal planning and forecasting are
expensive activities; this raises questions about their superiority over informal planning and
forecasting. Furthermore, critics of the formal approach claim that it introduces rigidity and
hampers creativity. These critics include many observers with practical experience (for example,
Wrapp, 1967).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บุคคลและองค์กรได้ดำเนินการหลายร้อยปี โดยการวางแผน และการพยากรณ์ในลักษณะใช้งานง่าย จนกระทั่งปี 1950 กลายเป็นวิธีการทางรับความนิยม ตั้งแต่นั้นมา วิธีดังกล่าวได้ถูกใช้ โดยธุรกิจ รัฐบาล และไม่แสวงหากำไรองค์กร ผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการวิธี (เช่น สไตเนอร์ 1979) การอ้างว่า มีองค์กรสามารถปรับปรุงประสิทธิภาพถ้ามันสามารถคาดการณ์สภาพแวดล้อม ปัญหา คาดการณ์และพัฒนาแผนการตอบสนองปัญหาเหล่านั้น อย่างไรก็ตาม เป็นการวางแผนและคาดการณ์ได้กิจกรรมแพง นี้ทำให้เกิดคำถามที่เหนือกว่าของพวกเขาผ่านการวางแผนอย่างไม่เป็นทางการ และคาดการณ์ นอกจากนี้ นักวิจารณ์ทางวิธีการเรียกร้องที่ แนะนำความแข็งแกร่ง และเฉี่ยวความคิดสร้างสรรค์ นักวิจารณ์เหล่านี้รวมถึงผู้สังเกตการณ์จำนวนมาก ด้วยประสบการณ์จริง (ตัวอย่างเช่นWrapp, 1967)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บุคคลและองค์กรที่ได้ดำเนินการมานานหลายร้อยปีโดยการวางแผนและ
การคาดการณ์ในลักษณะที่ใช้งานง่าย มันไม่ได้จนกว่า 1950 ว่าวิธีการอย่างเป็นทางการกลายเป็น
ที่นิยม ตั้งแต่นั้นมาวิธีการดังกล่าวได้ถูกนำมาใช้โดยธุรกิจรัฐบาลและไม่แสวงหากำไร
องค์กร ประชาสัมพันธ์ของวิธีการอย่างเป็นทางการ (เช่นสทิ 1979) อ้างว่า
องค์กรสามารถปรับปรุงประสิทธิภาพของมันถ้ามันสามารถคาดการณ์สภาพแวดล้อมของตนคาดว่าจะมีปัญหา
และพัฒนาแผนการที่จะตอบสนองต่อปัญหาเหล่านั้น อย่างไรก็ตามการวางแผนและการคาดการณ์ทางการเป็น
กิจกรรมที่มีราคาแพง นี้ก่อให้เกิดคำถามเกี่ยวกับความเหนือกว่าของพวกเขามากกว่าการวางแผนทางการและ
การพยากรณ์ นอกจากนี้นักวิจารณ์ของวิธีการอย่างเป็นทางการอ้างว่ามันแนะนำความแข็งแกร่งและความ
hampers ความคิดสร้างสรรค์ นักวิจารณ์เหล่านี้รวมถึงผู้สังเกตการณ์หลายคนที่มีประสบการณ์ในการปฏิบัติ (ตัวอย่างเช่น
Wrapp, 1967)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บุคคลและองค์กรได้ดำเนินการมาเป็นเวลาหลายร้อยปี โดยวางแผนและการพยากรณ์ในลักษณะที่ใช้งานง่าย มันไม่ได้จนกว่าปี 1950 ว่าแนวทางอย่างเป็นทางการเป็นที่เป็นที่นิยม เพราะงั้น วิธีดังกล่าวได้ถูกใช้โดยธุรกิจ รัฐบาล และไม่หวังผลกำไรองค์กร สนับสนุนแนวทางอย่างเป็นทางการ ( ตัวอย่างเช่น สไตเนอร์ , 1979 ) อ้างว่าเป็นองค์กรสามารถปรับปรุงประสิทธิภาพของมัน ถ้ามันสามารถคาดการณ์และคาดว่าปัญหาสิ่งแวดล้อมและพัฒนาแผนรับมือกับปัญหาเหล่านั้น อย่างไรก็ตาม การวางแผนและการพยากรณ์เป็นแบบไม่เป็นทางการกิจกรรม แพง ทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับความเหนือกว่าของพวกเขาผ่านการวางแผนอย่างไม่เป็นทางการกับการพยากรณ์ นอกจากนี้นักวิจารณ์ของระบบวิธีการแนะนำ ความแข็งแกร่ง และอ้างว่ากระเช้าความคิดสร้างสรรค์ นักวิจารณ์เหล่านี้รวมถึงผู้มากด้วยประสบการณ์ ( ตัวอย่างเช่นwrapp , 1967 )