AT THE start of 2016 Brazil should

AT THE start of 2016 Brazil should be in an exuberant mood. Rio de Janeiro is to host South America’s first Olympic games in August, giving Brazilians a chance to embark on what they do best: throwing a really spectacular party. Instead, Brazil faces political and economic disaster.

On December 16th Fitch became the second of the three big credit-rating agencies to downgrade Brazil’s debt to junk status. Days later Joaquim Levy, the finance minister appointed by the president, Dilma Rousseff, to stabilise the public finances, quit in despair after less than a year in the job. Brazil’s economy is predicted to shrink by 2.5-3% in 2016, not much less than it did in 2015. Even oil-rich, sanction-racked Russia stands to do better. At the same time, Brazil’s governing coalition has been discredited by a gargantuan bribery scandal surrounding Petrobras, a state-controlled oil company. And Ms Rousseff, accused of hiding the size of the budget deficit, faces impeachment proceedings in Congress.

As the B in BRICS, Brazil is supposed to be in the vanguard of fast-growing emerging economies. Instead it faces political dysfunction and perhaps a return to rampant inflation. Only hard choices can put Brazil back on course. Just now, Ms Rousseff does not seem to have the stomach for them.

Dismal Dilma
Brazil’s suffering, like that of other emerging economies, stems partly from the fall in global commodity prices. But Ms Rousseff and her left-wing Workers’ Party (PT) have made a bad situation much worse. During her first term, in 2011-14, she spent extravagantly and unwisely on higher pensions and unproductive tax breaks for favoured industries. The fiscal deficit swelled from 2% of GDP in 2010 to 10% in 2015.

Brazil’s crisis managers do not have the luxury of waiting for better times to begin reform (see article). At 70% of GDP, public debt is worryingly large for a middle-income country and rising fast. Because of high interest rates, the cost of servicing it is a crushing 7% of GDP. The Central Bank cannot easily use monetary policy to fight inflation, currently 10.5%, as higher rates risk destabilising the public finances even more by adding to the interest bill. Brazil therefore has little choice but to raise taxes and cut spending.

Mr Levy made a game attempt to renovate the building while putting out the fire. He trimmed discretionary spending by a record 70 billion reais ($18 billion) in 2015 and tightened eligibility for unemployment insurance. But it was not enough. The recession dragged down tax revenues. Ms Rousseff gave her finance minister only lukewarm support and the PT was hostile towards him. The opposition, intent on ousting the president, was in no mood to co-operate.

Although he was a senior treasury official during Ms Rousseff’s disastrous first term, Nelson Barbosa may be able to accomplish more as finance minister. He has political support within the PT. He also has bargaining power, because Ms Rousseff cannot afford to lose another finance minister. One early test will be whether Mr Barbosa persuades a recalcitrant Congress to reinstate an unpopular financial-transactions tax.

A central target should be pensions. The minimum benefit is the same as the minimum wage, which has risen by nearly 90% in real terms over the past decade. Women typically retire when they are 50 and men stop work at 55, nearly a decade earlier than the average in the OECD (a club of mostly rich countries). Brazil’s government pays almost 12% of GDP to pensioners, a bigger share than older, richer Japan.

If Brazil is to fulfil its promise, much, much more is needed. A typical manufacturing firm spends 2,600 hours a year complying with the country’s ungainly tax code; the Latin American average is 356. Labour laws modelled on those of Mussolini make it expensive for firms to fire even incompetent employees. Brazil has shielded its firms from international competition. That is one reason why, among 41 countries whose performance was measured by the OECD, its manufacturing productivity is the fourth-lowest.

To reform work and pensions, Ms Rousseff must face up to problems that have been decades in the making. Some 90% of public spending is protected from cuts, partly by the constitution which, in 1988, celebrated the end of military rule by enshrining generous job protection and state benefits. Because it is so hard to reform, Brazil’s public sector rivals European welfare states for size but emerging ones for inefficiency. Long a drain on economic vitality, Brazil’s overbearing state is now a chief cause of the fiscal crisis.

Overcoming such deep-rooted practices would be hard for any government. In Brazil it is made all the harder by a daft political system, which favours party fragmentation and vote-buying and attracts political mercenaries who have little commitment either to party or to programme. The threshold for a party to enter the lower house of Congress is low; today 28 are represented, adding to the legislative gridlock. Congressmen represent entire states, some as populous as neighbouring Latin American countries, which makes campaigning ruinously expensive—one reason why politicians skimmed off huge amounts of money from Petrobras.

It is therefore hard, despite Mr Barbosa’s advantages, to feel optimistic about the prospects for deep reform. Voters hold politicians in contempt. The opposition is bent on impeaching Ms Rousseff, a misguided battle that could dominate the political agenda for months. The PT has no appetite for austerity. Achieving the three-fifths support in both houses of Congress needed for constitutional reforms will be a tall order.

Reckless Rousseff
And if Ms Rousseff fails to bring about change? Most of Brazil’s borrowing is in local currency, which makes default unlikely. Instead, the country may end up inflating away its debts. Brazil’s achievement has been to lift tens of millions of people out of rag-and-flip-flop poverty. Recession will halt that, or even begin to reverse it. The hope is that Brazil, which has achieved hard-won economic and democratic stability, does not lapse once again into chronic mismanagement and turmoil.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่จุดเริ่มต้นของ 2016 บราซิลควรจะมีอารมณ์แห่งความสนุกสนานรื่นเริง ริโอเดอจาเนโรได้อเมริกาใต้แรกโอลิมปิกในเดือนสิงหาคม ให้ Brazilians มีโอกาสจะปฏิบัติตามสิ่งที่พวกเขาทำดีที่สุด: ขว้างปาของงดงามจริง ๆ แทน บราซิลเผชิญภัยพิบัติทางการเมือง และเศรษฐกิจเมื่อวันที่ 16 ธันวาคม ฟิทช์กลายเป็น สองหน่วยงานจัดอันดับเครดิตใหญ่ 3 เพื่อปรับลดหนี้สินของประเทศบราซิลสถานะของอีเมลขยะ วันต่อมา Joaquim Levy รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการเงินแต่งตั้ง โดยประธานาธิบดี Dilma Rousseff การรับเงินสาธารณะ เลิกในความสิ้นหวังหลังน้อยกว่าหนึ่งปีในงาน เศรษฐกิจของบราซิลคาดว่า จะลดขนาด 2.5-3% ใน 2016 ไม่มากน้อยกว่ามันใน 2015 แม้น้ำมันริช racked ไปรัสเซียหมายถึงการทำดี ในเวลาเดียวกัน รัฐบาลควบคุมของบราซิลได้รับ discredited โดยสแกนดัลติดสินบนสุดอลังการรอบ Petrobras บริษัทน้ำมันที่รัฐควบคุม และ Ms Rousseff ถูกกล่าวหาว่าซ่อนขนาดของการขาดดุลงบประมาณ ใบหน้าตอน impeachment ในรัฐสภาเป็น B ใน BRICS บราซิลเป็นควรจะเป็นในทัพหน้าของประเทศเกิดใหม่เติบโตอย่างรวดเร็ว แต่ มันหันหน้าทำการเมืองและอาจจะกลับมาอาละวาดอัตราเงินเฟ้อ เฉพาะตัวที่ยากสามารถใส่บราซิลกลับมาในหลักสูตร เมื่อกี้นี้ Ms Rousseff ดูเหมือนว่าไม่มีกระเพาะอาหารสำหรับพวกเขาแค่ Dilmaทุกข์ของบราซิล เช่นที่ประเทศเกิดใหม่อื่น ๆ ลำต้นบางส่วนจากฤดูใบไม้ร่วงในราคาสินค้าโภคภัณฑ์ทั่วโลก แต่ Ms Rousseff และผู้ปฏิบัติงานของฝ่ายซ้ายพรรค (PT) ได้สถานการณ์ที่ไม่ดีแย่มาก ในระหว่างระยะของเธอแรก ใน 2011 14 เธอใช้ดี และ unwisely ชีพที่สูงขึ้นและภาษีก่อแบ่ง favoured อุตสาหกรรม ดุลบัญชี swelled จาก 2% ของ GDP ในปี 2553 ถึง 10% ใน 2015ผู้จัดการวิกฤตของบราซิลไม่ได้หรูหราของรอเวลาดีกว่าการเริ่มต้นปฏิรูป (ดูบทความ) หนี้สาธารณะจะไม่ใหญ่ worryingly ประเทศคอร์รัปชั่นและไรซิ่งเร็วที่ 70% ของ GDP เนื่องจากอัตราดอกเบี้ยสูง ต้นทุนของการให้บริการมันจะบด 7% ของ GDP ธนาคารกลางไม่ได้ใช้นโยบายการเงินเพื่อต่อสู้กับเงินเฟ้อ อยู่ 10.5% เป็นอัตราเสี่ยงสูงที่ destabilising เงินสาธารณะมากยิ่งขึ้น โดยการเพิ่มรายการดอกเบี้ย ประเทศบราซิลจึงมีทางเลือกการเพิ่มภาษี และตัดค่าใช้จ่ายน้อยนายเลวีทำความพยายามที่เกมจะสร้างในขณะที่ใส่ออกไฟ เขาตัด discretionary การใช้จ่าย โดยการ reais 70 ล้านระเบียน (18 พันล้านเหรียญ) ใน 2015 และรัดกุมเกี่ยวกับสิทธิการประกันการว่างงาน แต่ไม่เพียงพอ ภาวะถดถอยลากลงภาษีรายได้ Ms Rousseff ให้รัฐมนตรีของเธอทางเดียวสนับสนุนอุ่นและ PT เป็นมิตรต่อเขา ฝ่ายค้าน ประธาน ousting นึกไม่มีอารมณ์ร่วมงานได้ถึงแม้ว่าเขาบริหารอาวุโสอย่างเป็นทางการในช่วงระยะแรกร้าย Ms Rousseff เนลสัน Barbosa อาจสามารถประสบความสำเร็จมากขึ้นเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการเงิน เขาได้สนับสนุนทางการเมืองภายใน PT เขายังได้ต่อรองราคาพลังงาน เนื่องจาก Ms Rousseff ไม่สามารถสูญเสียรัฐมนตรีการเงินอื่น ทดสอบช่วงหนึ่งจะว่านาย Barbosa persuades สภาคองเกรส recalcitrant จะมีกฏหมายการเงินธุรกรรมภาษีเป้าหมายเป็นกลางควรชีพ ประโยชน์ต่ำสุดคือเหมือนกับค่าจ้างขั้นต่ำ ซึ่งได้เพิ่มขึ้นเกือบ 90% ในแง่จริงกว่าทศวรรษ ผู้หญิงมักจะถอน เมื่อมี 50 คนหยุดงานที่ 55 เกือบทศวรรษก่อนหน้านี้กว่าค่าเฉลี่ยของ OECD (คลับส่วนใหญ่เป็นประเทศที่อุดมไปด้วย) รัฐบาลของประเทศบราซิลจ่ายเกือบ 12% ของ GDP เพื่อคนกินเงินบำนาญ หุ้นใหญ่กว่าญี่ปุ่นเก่า ขึ้นถ้าบราซิลคือการ ตอบสนองสัญญา มาก มากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็น บริษัทที่ผลิตโดยทั่วไปใช้ชั่วโมง 2600 ปีปฏิบัติกับรหัสภาษี ungainly ของประเทศ ค่าเฉลี่ยริกาเป็น 356 กฎหมายแรงงานคือ แบบจำลองบนของ Mussolini ให้บริษัทไฟพนักงานไร้ความสามารถได้ดี บราซิลได้ป้องกันของบริษัทจากการแข่งขันระหว่างประเทศ เหตุผลหนึ่งที่ทำไม 41 ประเทศที่มีประสิทธิภาพถูกวัด โดยโอ ประสิทธิภาพการผลิตเป็นสี่ต่ำการปฏิรูปงานและชีพ Ms Rousseff ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาที่มีมานานหลายทศวรรษในการทำการ มีป้องกันบาง 90% ของการใช้จ่ายสาธารณะจากตัด บางส่วน โดยรัฐธรรมนูญซึ่ง 1988 เฉลิมฉลองการสิ้นสุดของทหาร โดย enshrining ป้องกันงานที่กว้างขวางและผลประโยชน์ของรัฐ เนื่องจากมีความยากดังนั้นการปฏิรูป ภาครัฐของบราซิลคู่แข่งยุโรปรัฐสวัสดิการสำหรับขนาดแต่ใหม่สำหรับ inefficiency คน ยาวการหมดเปลืองพลังเศรษฐกิจ รัฐ overbearing ของบราซิลเป็นตอนนี้เป็นหัวหน้าสาเหตุของวิกฤตทางการเงินปฏิบัติเช่น deep-rooted มากเพียงใดจะยากสำหรับรัฐบาลใด ๆ ในบราซิล มันทำทั้งหมดที่ยากขึ้น โดยระบบการเมืองงี่เง่า ที่ favours บุคคลกระจายตัวและการซื้อเสียง และดึงดูดทหารรับจ้างทางการเมืองที่มีความมุ่งมั่นน้อย ไปงานเลี้ยง หรือโปรแกรม ขีดจำกัดสำหรับบุคคลที่บ้านของสภาล่างมีน้อย วันนี้ 28 จะแสดง เพิ่ม gridlock สภา Congressmen เป็นตัวแทนของประเทศอเมริกาทั้งหมด บางที่มีประชากรเป็นประเทศเพื่อนบ้านประเทศริกา ซึ่งทำให้ campaigning ruinously แพง — เหตุผลหนึ่งที่ทำไมนักการเมืองเอาออกมากเงินจาก Petrobrasจึงยาก แม้ มีข้อดีของนาย Barbosa ใจในเชิงบวกเกี่ยวกับแนวโน้มการปฏิรูปลึก ผู้ลงคะแนนถือนักการเมืองดูหมิ่นดูแคลน ฝ่ายค้านเป็นเงี้ยว impeaching Ms Rousseff ศึก misguided ที่สามารถครองวาระทางการเมืองในเดือน PT ไม่อยากเข้มงวดได้ บรรลุการสนับสนุนสาม fifths ในบ้านทั้งสองจำเป็นสำหรับการปฏิรูปรัฐธรรมนูญรัฐสภาจะได้ใบสูงRousseff เสี่ยงและถ้า Ms Rousseff ไม่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ส่วนใหญ่ของบราซิลยืมในสกุลเงินท้องถิ่น ซึ่งทำให้เริ่มไม่น่าอยู่ แทน ประเทศอาจเอย inflating เก็บหนี้ ความสำเร็จของบราซิลได้รับการ ยกหลายสิบล้านคนจากความยากจนผ้าขี้ริ้ว และพลิกปัด ภาวะถดถอยจะหยุดที่ หรือแม้กระทั่งเริ่มต้นการย้อน หวังว่า บราซิล ซึ่งได้รับความมั่นคงทางเศรษฐกิจ และประชาธิปไตยดี ไม่ล่วงเลยอีกครั้งเป็น mismanagement เรื้อรังและความวุ่นวายได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงเริ่มต้นของ 2016 บราซิลควรจะอยู่ในอารมณ์ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา ริโอเดอจาเนโรคือการเป็นเจ้าภาพของทวีปอเมริกาใต้โอลิมปิกเกมส์ครั้งแรกในเดือนสิงหาคมให้ชาวบราซิลมีโอกาสที่จะเริ่มดำเนินการในสิ่งที่พวกเขาทำดีที่สุด: การขว้างปาบุคคลที่น่าตื่นเต้นจริงๆ แต่บราซิลใบหน้าภัยพิบัติทางการเมืองและเศรษฐกิจ. เมื่อวันที่ 16 ธันวาคมฟิทช์กลายเป็นสองในสามของสถาบันจัดอันดับเครดิตขนาดใหญ่ที่จะปรับลดหนี้ของบราซิลไปยังสถานะขยะ วันต่อมา Joaquim ประกาศกระทรวงการคลังได้รับการแต่งตั้งโดยประธานาธิบดี Dilma Rousseff เพื่อรักษาเสถียรภาพทางการเงินของประชาชนเลิกในความสิ้นหวังหลังจากที่น้อยกว่าหนึ่งปีในงาน เศรษฐกิจของบราซิลคาดว่าจะหดตัว 2.5-3% ในปี 2016 ไม่น้อยกว่าที่มันทำในปี 2015 แม้จะอุดมไปด้วยน้ำมัน, การอนุมัติ-racked รัสเซียยืนที่จะทำดี ในขณะเดียวกันรัฐบาลปกครองของบราซิลได้รับการอดสูโดยติดสินบนอื้อฉาวใหญ่รอบ Petrobras ซึ่งเป็น บริษัท น้ำมันของรัฐที่ควบคุม และนางสาว Rousseff ที่ถูกกล่าวหาว่าหลบซ่อนตัวอยู่กับขนาดของการขาดดุลงบประมาณในการดำเนินการฟ้องร้องใบหน้าในสภาคองเกรส. ในฐานะที่เป็น B BRICS ในบราซิลควรที่จะอยู่ในแนวหน้าของประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ที่เติบโตอย่างรวดเร็ว แต่มันใบหน้าหย่อนสมรรถภาพทางการเมืองและอาจจะกลับไปสู่อัตราเงินเฟ้ออาละวาด ทางเลือกที่ยากเท่านั้นที่สามารถนำกลับมาในประเทศบราซิลแน่นอน เพียงแค่ตอนนี้นางสาว Rousseff ไม่ได้ดูเหมือนจะมีกระเพาะอาหารสำหรับพวกเขา. กลุ้มใจ Dilma ความทุกข์ทรมานของบราซิลเช่นเดียวกับที่ประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่อื่น ๆ ที่จะเกิดขึ้นส่วนหนึ่งมาจากการลดลงของราคาสินค้าโภคภัณฑ์ทั่วโลก แต่นางสาว Rousseff และพรรคแรงงานปีกซ้ายของเธอ (PT) ได้ทำให้สถานการณ์ที่เลวร้ายที่เลวร้ายมาก ในช่วงระยะแรกของเธอใน 2011-14 เธอใช้เวลาฟุ่มเฟือยและไม่ฉลาดเกี่ยวกับเงินบำนาญที่สูงขึ้นและไม่ก่อผลแบ่งภาษีสำหรับอุตสาหกรรมที่ชื่นชอบ การขาดดุลการคลังเพิ่มขึ้นจาก 2% ของ GDP ในปี 2010 เป็น 10% ในปี 2015 ผู้บริหารวิกฤตของบราซิลไม่ได้หรูหรารอเวลาที่ดีที่จะเริ่มต้นการปฏิรูป (ดูบทความ) ที่ 70% ของ GDP หนี้สาธารณะเป็นไม่แยแสขนาดใหญ่สำหรับประเทศที่มีรายได้ปานกลางและเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะอัตราดอกเบี้ยสูง, ค่าใช้จ่ายในการให้บริการมันบดเป็น 7% ของ GDP ธนาคารกลางไม่สามารถใช้นโยบายการเงินเพื่อต่อสู้กับภาวะเงินเฟ้อในปัจจุบัน 10.5% เนื่องจากมีความเสี่ยงที่สูงขึ้นทำให้เกิดความวุ่นวายอัตราการเงินของประชาชนมากยิ่งขึ้นด้วยการเพิ่มการเรียกเก็บเงินที่น่าสนใจ บราซิลดังนั้นจึงมีทางเลือกน้อย แต่จะขึ้นภาษีและลดค่าใช้จ่าย. นายประกาศทำให้ความพยายามที่เกมที่จะปรับปรุงอาคารในขณะที่วางไฟ เขาตัดการใช้จ่ายเกี่ยวกับการตัดสินใจโดยการบันทึก 70 พันล้านเรียล ($ 18000000000) ในปี 2015 และรัดกุมมีคุณสมบัติเหมาะสมสำหรับการประกันการว่างงาน แต่มันก็ไม่เพียงพอ ภาวะเศรษฐกิจถดถอยลากลงรายได้จากภาษี นางสาว Rousseff ให้กระทรวงการคลังของเธอเท่านั้นที่สนับสนุนอุ่นและ PT เป็นปฏิปักษ์ต่อเขา ฝ่ายค้านเจตนาในการขับไล่ประธานาธิบดีอยู่ในอารมณ์ที่จะร่วมทำงานไม่มี. แม้ว่าเขาจะเป็นเจ้าหน้าที่การเงินระดับสูงในช่วงระยะแรกหายนะนางสาว Rousseff ของเนลสันแปอาจจะสามารถประสบความสำเร็จมากขึ้นตามที่กระทรวงการคลัง เขามีการสนับสนุนทางการเมืองภายใน PT นอกจากนี้เขายังมีอำนาจต่อรองเพราะนางสาว Rousseff ไม่สามารถจะสูญเสียการกระทรวงการคลังอีก หนึ่งในการทดสอบในช่วงต้นจะว่านายเนลล์แปรัฐสภาดื้อรั้นที่จะกลับไปไม่เป็นที่นิยมการทำธุรกรรมทางการเงินภาษี. เป้าหมายกลางควรจะเป็นเงินบำนาญ ประโยชน์ขั้นต่ำเป็นเช่นเดียวกับค่าจ้างขั้นต่ำซึ่งได้เพิ่มขึ้นเกือบ 90% ในแง่จริงในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ผู้หญิงมักจะออกเมื่อพวกเขามี 50 คนและหยุดการทำงานที่ 55 เกือบทศวรรษที่ผ่านมาก่อนหน้านี้กว่าค่าเฉลี่ยในโออีซีดี (สโมสรของประเทศร่ำรวยส่วนใหญ่) รัฐบาลบราซิลจ่ายเกือบ 12% ของจีดีพีบำนาญหุ้นขนาดใหญ่กว่าเก่าญี่ปุ่นที่ดียิ่งขึ้น. ถ้าบราซิลคือการปฏิบัติตามสัญญามากเป็นสิ่งที่จำเป็นมากขึ้น บริษัท ผลิตทั่วไปใช้จ่าย 2,600 ชั่วโมงต่อปีสอดคล้องกับรหัสภาษีเทอะทะของประเทศ ค่าเฉลี่ยของลาตินอเมริกาเป็น 356 กฎหมายแรงงานจำลองในบรรดา Mussolini ทำให้มันมีราคาแพงสำหรับ บริษัท ที่จะยิงพนักงานแม้ไร้ความสามารถ บราซิลได้ป้องกัน บริษัท จากการแข่งขันระหว่างประเทศ นั่นคือเหตุผลหนึ่งในกลุ่ม 41 ประเทศที่มีผลการดำเนินงานโดยวัดจากโออีซีดีการผลิตการผลิตเป็นที่สี่ต่ำสุด. เพื่อการปฏิรูปการทำงานและเงินบำนาญนางสาว Rousseff ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาที่ได้รับทศวรรษที่ผ่านมาในการทำ บางคน 90% ของการใช้จ่ายของประชาชนได้รับการคุ้มครองจากการตัดบางส่วนโดยรัฐธรรมนูญซึ่งในปี 1988 มีการเฉลิมฉลองการสิ้นสุดของการปกครองของทหารโดยพระชนม์งานป้องกันใจกว้างและผลประโยชน์ของรัฐ เพราะมันเป็นเรื่องยากมากที่จะปฏิรูปภาครัฐของบราซิลคู่แข่งรัฐสวัสดิการยุโรปขนาด แต่คนที่เกิดขึ้นใหม่สำหรับการขาดประสิทธิภาพ ยาวท่อระบายน้ำในพลังทางเศรษฐกิจของรัฐเอาแต่ใจของบราซิลอยู่ในขณะนี้สาเหตุที่หัวหน้าของวิกฤตการคลัง. เอาชนะการปฏิบัติที่หยั่งรากลึกดังกล่าวจะเป็นเรื่องยากสำหรับรัฐบาลใด ในบราซิลจะทำทั้งหมดที่ยากโดยระบบการเมืองบ้าที่โปรดปรานการกระจายตัวของพรรคและการซื้อเสียงและดึงดูดรับจ้างทางการเมืองที่มีความมุ่งมั่นที่เล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างใดอย่างหนึ่งไปงานเลี้ยงหรือการเขียนโปรแกรม เกณฑ์สำหรับบุคคลที่จะเข้าสู่สภาล่างของรัฐสภาอยู่ในระดับต่ำ; วันนี้ 28 เป็นตัวแทนเพิ่มไปติดกฎหมาย นักการเมืองเป็นตัวแทนของรัฐทั้งบางคนที่มีประชากรมากเป็นประเทศเพื่อนบ้านในละตินอเมริกาซึ่งจะทำให้การรณรงค์แหลกเหตุผลที่มีราคาแพงหนึ่งว่าทำไมนักการเมืองไขมันต่ำออกเงินจำนวนมากจาก Petrobras. ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากแม้จะมีข้อได้เปรียบนายแปนจะรู้สึกในแง่ดีเกี่ยวกับโอกาสสำหรับ การปฏิรูปลึก ผู้มีสิทธิเลือกตั้งถือนักการเมืองในการดูถูก ฝ่ายค้านจะงอ impeaching นางสาว Rousseff, การต่อสู้ที่เข้าใจผิดที่สามารถครองวาระทางการเมืองเป็นเวลาหลายเดือน PT มีความอยากอาหารสำหรับความเข้มงวดไม่มี บรรลุการสนับสนุนสามในห้าในบ้านทั้งสองของรัฐสภาที่จำเป็นสำหรับการปฏิรูปรัฐธรรมนูญจะมีการสั่งซื้อสูง. ประมาท Rousseff และถ้านางสาว Rousseff ล้มเหลวที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง? ส่วนใหญ่ของการกู้ยืมเงินของบราซิลอยู่ในสกุลเงินท้องถิ่นซึ่งจะทำให้การเริ่มต้นที่ไม่น่า แต่ประเทศที่อาจจะจบลงไปพองหนี้ ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของบราซิลได้รับการยกหลายสิบล้านคนออกจากเศษผ้าและพลิกความล้มเหลวความยากจน ภาวะเศรษฐกิจถดถอยจะหยุดที่หรือแม้กระทั่งการเริ่มต้นที่จะกลับมัน หวังว่าการเป็นบราซิลซึ่งได้ประสบความสำเร็จยากได้รับรางวัลความมั่นคงทางเศรษฐกิจและประชาธิปไตยไม่ได้หมดอายุอีกครั้งเข้าสู่การปรับตัวและความวุ่นวายเรื้อรัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่เริ่มต้นของ 2016 บราซิลควรจะอยู่ในอารมณ์คึก Rio de Janeiro เจ้าภาพอเมริกาใต้ก่อนการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกในเดือนสิงหาคม ให้บราซิล มีโอกาสที่จะเริ่มดำเนินการในสิ่งที่พวกเขาทำดีที่สุด : ปาร์ตี้ที่งดงามจริงๆ แทน , บราซิล เผชิญหายนะทางเศรษฐกิจและการเมือง

วันที่ 16 ธันวาคมซึ่งเป็นครั้งที่สามของหน่วยงานจัดอันดับเครดิตเพื่อปรับลดหนี้ของบราซิลไปยังสถานะขยะ . วันต่อมา โจคิม เลวี่ ที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังแต่งตั้งโดยประธานาธิบดีดิลม่า รูซเซฟฟ์ เพื่อรักษาเสถียรภาพการเงินของรัฐ เลิกสิ้นหวังหลังน้อยกว่า 1 ปีในงาน เศรษฐกิจของบราซิลคาดว่าจะหดตัวลง 2.5-3 ใน 2016 , ไม่น้อยกว่ามันในปี 2015แม้ริชลงโทษรัสเซีย , racked ยืนดีกว่า ในเวลาเดียวกัน , บราซิลรัฐรัฐบาลถูกลดความน่าเชื่อถือโดยใหญ่เรื่องอื้อฉาวสินบนโดย Petrobras , บริษัท น้ำมัน รัฐ . และนางสาว เลือกตั้ง ถูกกล่าวหาว่าปิดบังขนาดของการขาดดุลงบประมาณหน้าฟ้องร้องดำเนินคดีในรัฐสภา เป็น B ในน

,บราซิลอยู่ในแนวหน้าของประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ที่เติบโตอย่างรวดเร็ว แทนใบหน้าทางการเมืองความผิดปกติและบางทีกลับยังคงอาละวาด เลือกยาก แต่สามารถใส่บราซิลกลับมาแน่นอน ตอนนี้ คุณ เลือกตั้งดูเหมือนจะไม่ได้มีกระเพาะอาหารสำหรับพวกเขา .

กลุ้มใจของ Dilma
บราซิล ทุกข์ เหมือนของประเทศเกิดใหม่อื่น ๆต้น บางส่วนจากตกอยู่ในราคาสินค้าโภคภัณฑ์ทั่วโลก แต่นางสาว เลือกตั้ง และคนงานฝ่ายซ้ายพรรคของเธอ ( PT ) ทำให้สถานการณ์เลวร้ายยิ่งกว่า ในช่วงเทอมแรกของเธอใน 2011-14 เธอใช้ชีวิตหรูหราและไม่ฉลาดในบำนาญที่สูงขึ้น และไม่ได้รับการแบ่งภาษีสำหรับอุตสาหกรรม การขาดดุลการคลังพองตัวจาก 2% ของ GDP ในปี 2553 ถึงร้อยละ 10 ในปี 2015 .

ผู้จัดการของวิกฤตบราซิลไม่ได้มีความหรูหราของรอเวลาดีกว่าที่จะเริ่มต้นปฏิรูป ( ดูบทความ ) อยู่ที่ 70% ของ GDP หนี้สาธารณะ worryingly ขนาดใหญ่ สำหรับประเทศรายได้ปานกลางและเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะอัตราดอกเบี้ยสูง ต้นทุนของการให้บริการเป็นบด 7 % ของ GDP ธนาคารกลางไม่สามารถใช้นโยบายการเงินเพื่อต่อสู้กับเงินเฟ้ออยู่ 10.5 %ในขณะที่อัตราความเสี่ยงสูง destabilising เงินสาธารณะมากขึ้น โดยเพิ่มดอกเบี้ยบิล บราซิลจึงมีทางเลือกน้อย แต่เพื่อเพิ่มภาษีและลดการใช้จ่าย

นายเลวี่ทำเกมพยายามที่จะบูรณะตึกในขณะที่ใส่ออกจากไฟ เขาตัด discretionary ใช้โดยบันทึก reais 70 พันล้าน ( $ 18 พันล้าน ) ในปี 2558 และเพิ่มสิทธิประกันการว่างงานแต่มันไม่เพียงพอ ภาวะถดถอยลากลงรายได้ภาษี นางสาว เลือกตั้งให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังเท่านั้นรุ่มสนับสนุนและ PT ก็เป็นศัตรูกับเขา ฝ่ายค้าน , ตั้งใจเบียดท่านประธานอยู่ในอารมณ์ที่จะร่วมมือ

แม้ว่าเขาเป็นเจ้าหน้าที่การเงินอาวุโสระหว่างนางสาว เลือกตั้งเอื้อ เทอมแรก เนลสัน บาร์โบซา อาจจะสามารถที่จะบรรลุมากขึ้นเป็นรัฐมนตรีกระทรวงการคลังเขามีการสนับสนุนทางการเมืองภายในพ. เขาก็มีอำนาจต่อรอง เพราะ MS เลือกตั้งไม่สามารถจะสูญเสียอีกท่านรัฐมนตรีคลัง หนึ่งก่อนสอบจะไม่ว่านายบาบอซ่าชวนให้สภาคองเกรสหัวดื้อที่จะคืนภาษีธุรกรรมทางการเงิน ไม่เป็นที่นิยม

เป้าหมายกลางควรเป็นเงินบำนาญ ผลประโยชน์ขั้นต่ำเช่นเดียวกับค่าแรงขั้นต่ำซึ่งได้เพิ่มขึ้นเกือบร้อยละ 90 ในแง่จริงกว่าทศวรรษที่ผ่านมา ผู้หญิงมักจะเกษียณเมื่อมีคนหยุดทำงานที่ 50 และ 55 เกือบทศวรรษก่อนหน้านี้กว่าค่าเฉลี่ยของ OECD ( คลับของประเทศส่วนใหญ่ที่อุดมไปด้วย ) รัฐบาลบราซิล จ่ายเกือบ 12% ของ GDP เพื่อบำนาญ , ใหญ่กว่าแบ่งปันมากกว่าเก่า รวยญี่ปุ่น

ถ้าบราซิลเพื่อตอบสนองสัญญาของ มาก มาก เพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นเป็น บริษัท ผลิตโดยทั่วไปใช้เวลา 600 ชั่วโมงปีสอดคล้องกับรหัสภาษีของประเทศไม่สง่างาม ; เฉลี่ยละตินอเมริกาคือ 356 . กฎหมายแรงงานซึ่งพวกมุสโสลินีทำให้มันแพงสำหรับ บริษัท ที่จะไล่พนักงานที่ไร้ความสามารถ บราซิลมีเกราะป้องกันของ บริษัท จากการแข่งขันระหว่างประเทศ นั่นคือเหตุผลหนึ่งที่ทำไมใน 41 ประเทศที่มีประสิทธิภาพได้ โดยโออีซีดีผลิตภาพของการผลิตคือสี่สุด

เพื่อปฏิรูปการทำงาน และเงินบำนาญ , นางสาว เลือกตั้งต้องเผชิญกับปัญหาที่ได้รับทศวรรษที่ผ่านมาในการทํา บาง 90% ของการใช้จ่ายสาธารณะได้รับการคุ้มครองจากการตัดบางส่วนโดยรัฐธรรมนูญซึ่ง ในปี 1988 , ฉลองการสิ้นสุดของการปกครองโดยทหาร enshrining คุ้มครองงานใจกว้างและผลประโยชน์ของรัฐ เพราะมันเป็นเรื่องยากที่จะปฏิรูปบราซิลของภาครัฐคู่แข่งยุโรปสวัสดิการรัฐขนาดแต่ที่เกิดขึ้นใหม่ที่ขาดประสิทธิภาพ . ท่อบนยาวพลังเศรษฐกิจของบราซิลรัฐ เอาแต่ใจ ตอนนี้สาเหตุหลักของวิกฤตการคลัง

การการปฏิบัติที่หยั่งรากลึกนั้นจะยากสำหรับรัฐบาลใด ๆ ในบราซิล มันได้ยาก โดยระบบการเมืองเต็มที่โปรดปรานของพรรค ซื้อเสียง และดูดทหารรับจ้างทางการเมืองที่มีความมุ่งมั่นน้อยให้กับพรรค หรือโปรแกรม เกณฑ์สำหรับพรรคเข้าสภาของรัฐสภาต่ำ ; วันนี้ 28 แทน เพิ่ม gridlock นิติบัญญัติ นักการเมืองเป็นตัวแทนของรัฐทั้งหมด บางส่วนเป็น ประชากรเป็นประเทศลาตินอเมริกา เพื่อนบ้านซึ่งทำให้การรณรงค์แหลกแพง เหตุผลหนึ่งที่นักการเมืองตักออกเงินจำนวนมากจาก Petrobras

มันจึงยาก แม้คุณ บาร์โบซาข้อดี รู้สึกในแง่ดีเกี่ยวกับโอกาสในการปฏิรูปลึก ผู้ถือนักการเมืองในการหมิ่นประมาท ฝ่ายค้านตั้งใจทำ impeaching นางสาว เลือกตั้ง , การต่อสู้ที่อาจเข้าใจผิดครองวาระทางการเมืองในเดือนPT ไม่มีความอยากอาหารสำหรับความเข้มงวด บรรลุสามห้าสนับสนุนในบ้านทั้งสองของรัฐสภาที่จำเป็นสำหรับการปฏิรูปรัฐธรรมนูญจะมีการสั่งซื้อสูง


และถ้าคุณสะเพร่า เลือกตั้ง เลือกตั้งล้มเหลวเพื่อนำมาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง ? ที่สุดของบราซิล ยืมเป็นสกุลเงินท้องถิ่น ซึ่งจะทำให้การเริ่มต้นยาก แทน ประเทศอาจจะพองทันที หนี้สินของบราซิลได้รับการยกผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนนับล้านคนออกจากความยากจนและเศษปัดพลิก ภาวะถดถอย จะหยุด หรือแม้แต่จะเริ่มต้นที่จะกลับมัน ความหวังอยู่ที่ บราซิล ซึ่งมีความยาก วอน เสถียรภาพทางเศรษฐกิจ และเป็นประชาธิปไตย ไม่ล่วงเลยอีกครั้งในความบกพร่องเรื้อรัง และความวุ่นวาย