No . . . I am Mathilde Loisel." Her

No . . . I am Mathilde Loisel."

Her friend uttered a cry.

"Oh! . . . my poor Mathilde, how you have changed! . . ."

"Yes, I've had a pretty hard life, since I last saw you ; and great poverty and that because of you."

"Of me how so?"

"Do You remember the diamond necklace you lent me to wear at the Ministerial?"

"Yes. Well?"

"Well, I lost it."

"How could you? Why, you brought it back."

"I brought you another one just like it. And for the last ten years we have been paying for it. You realise it wasn't easy for us; we had no money. . . . Well, it's paid for at last, and I'm glad indeed."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ใช่ ฉัน Mathilde Loisel" เพื่อนของเธอพูดเป็นร้องไห้ "โอ้ ...ฉัน Mathilde ดี ว่าคุณมีการเปลี่ยนแปลง . . ." "ใช่ ฉันเคยชีวิตท่องเที่ยว ตั้งแต่ผมเห็นล่าสุดคุณ และความยากจนมากและที่คุณ" "ข้าไฉน? " "คุณจำสร้อยเพชรที่คุณยืมเงินฉันไปสวมที่ Ministerial การ" "ใช่ ดีหรือไม่" "ดี หายไปก็" "ว่าไม่คุณ ทำไม คุณนำมันกลับไป" "ฉันมาคุณหนึ่งเช่นเดียวกัน และสิบปี เรามีการจ่ายเงินสำหรับมัน คุณตระหนักถึงมันไม่ง่ายสำหรับเรา เรามีเงินไม่... ดี ชำระเงินในที่สุด และดีใจจริงๆ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มี . . ผมแมธิ Loisel. "เพื่อนของเธอเปล่งเสียงร้องให้ช่วย." โอ้! . . . แมธิลด์ที่น่าสงสารของฉันวิธีการที่คุณมีการเปลี่ยนแปลง! . . . "" ใช่ฉันได้มีชีวิตที่ยากสวยตั้งแต่ฉันสุดท้ายเห็นคุณ; และความยากจนที่ดีและว่าเพราะคุณ. "" ของฉันว่าเหรอ? "" คุณจำสร้อยเพชรที่คุณยืมฉันไปสวมใส่ที่รัฐมนตรี? "" ใช่ ดี? "" ดีฉันมันหายไป. "" คุณสามารถได้อย่างไร? ทำไมคุณนำมันกลับ. "" ผมพาคุณอีกคนหนึ่งเช่นเดียวกับมัน และสำหรับช่วงสิบปีที่ผ่านมาเราได้รับการจ่ายเงินสำหรับมัน คุณรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเรา เราไม่มีเงิน . . . ดีก็จ่ายเงินสำหรับที่ผ่านมาและฉันดีใจจริง ๆ . "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มี . . . . . . . ผม loisel ล "

เพื่อนของเธอเปล่งร้อง

" โอ้ ! . . . . . . . . ลที่น่าสงสารของฉัน คุณจะเปลี่ยนไป ! . . . . . . . "

" ใช่ ฉันมีชีวิตที่ลำบากมาก ตั้งแต่ผมเจอคุณครั้งสุดท้าย ; และความยากจน และเพราะคุณ "

" ฉันยังไง ?

" คุณจำเพชรสร้อยคอที่เธอให้ฉันยืมไว้ในกฎกระทรวง " ?

" ครับ สบายดีมั้ย ? "

" ฉันสูญเสียมันไป . . . "

" คุณทำได้ยังไง ? ทำไมคุณนำมันกลับมา . "

" ฉันพาเธออีกเหมือนมัน และสำหรับสิบปีที่ผ่านมาเราได้รับการจ่ายเงินสำหรับมัน คุณรู้ มันไม่ง่ายสำหรับเรา เราไม่มีเงิน . . . . . . . . ดีก็จ่ายแล้ว และผมดีใจจริงๆ "
.