He sighed.Sometimes he wondered if

He sighed.
Sometimes he wondered if this would have been his life anyway, had he gone to college or got a government job. At least at Big Hit entertainment he was doing something he loved, surrounded by the best people in the world. No one was forcing him to stay up late and work. It was always his choice.
He wouldn’t trade Bangtan Sonyeondan for the world.
“Hyung, can I come up?”
Yoongi groaned and looked over the railing of the top bunk. He thought he was being quiet when he climbed into bed but apparently he was wrong. Taehyung stood below him with sleepy eyes and a stuffed animal in one hand. He really did resemble a child.
“Fine. Come.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาถอนหายใจบางครั้งเขาสงสัยว่า ถ้านี้มีชีวิตต่อไป มีเขาไปศึกษา หรือมีงานรัฐบาล น้อย ที่ตีใหญ่บันเทิงเขาทำสิ่งที่รัก ล้อมรอบ ด้วยคนที่ดีที่สุดในโลก ไม่มีใครถูกบังคับให้เขาดึก และทำงาน จะเป็นทางเลือกของเขาเขาจะไม่ค้า Bangtan Sonyeondan ในโลก"Hyung สามารถฉันมา"Yoongi groaned และมองผ่านความคับแค้นใจของชั้นบนสุด เขาคิดว่า เขาอยู่เงียบเมื่อเขาปีนขึ้นเตียง แต่เห็นได้ชัดว่าเขาผิด Taehyung อยู่ด้านล่างเขา ด้วยตาง่วงนอนและตุ๊กตาในมือหนึ่ง เขาจริง ๆ ไม่คล้ายเด็ก"ดี มา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาถอนหายใจ.
บางครั้งเขาสงสัยว่านี้จะได้รับชีวิตของเขาแล้วเขาไปวิทยาลัยหรือมีงานของรัฐบาล อย่างน้อยความบันเทิงบิ๊กฮิตที่เขากำลังทำบางสิ่งบางอย่างที่เขารักล้อมรอบด้วยคนที่ดีที่สุดในโลก ไม่มีใครได้บังคับให้เขานอนดึกและการทำงาน มันก็มักจะเลือกของเขา.
เขาจะไม่ค้าบังทัน Sonyeondan โลก.
"ฮยองผมสามารถขึ้นมา?"
Yoongi ครางและมองไปราวของสองชั้นด้านบน เขาคิดว่าเขาถูกเงียบสงบเมื่อเขาปีนขึ้นไปนอน แต่เห็นได้ชัดว่าเขาผิด Taehyung ยืนอยู่ด้านล่างเขาด้วยสายตาง่วงนอนและสัตว์สตัฟฟ์ในมือข้างหนึ่ง เขาจริงๆมีลักษณะคล้ายกับเด็ก.
"วิจิตร มา. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาถอนใจ
บางครั้งเขาสงสัยว่าถ้านี้จะได้รับชีวิตของเขาอยู่ดี เขาไปเรียนหรือมีราชการงาน อย่างน้อยความบันเทิงตีใหญ่เขาทำในสิ่งที่เขารัก ล้อมรอบด้วยคนที่ดีที่สุดในโลก ไม่มีใครบังคับให้เขาอยู่ดึกและทำงาน มันก็เป็นทางเลือกของเขา เขาไม่ได้ค้า
bangtan sonyeondan สำหรับโลก .
" พี่ฉันขึ้นไปได้มั้ย ? "
yoongi ครางออกมาเบาๆ และมองผ่านรั้วของชั้นต่อไป เขาคิดว่าการเงียบเมื่อเขาปีนขึ้นเตียง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะคิดผิด เขายืนอยู่ด้านล่าง TAEHYUNG การความตาง่วงนอน และตุ๊กตาในมือเดียว เขาทำเหมือนเป็นเด็ก .
" ก็ได้ มา " .